Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 października 2016r.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gorzowie Wielkopolskim

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSO Marek Zwiernik (spr.)

Sędziowie: SO Iwona Wysowska

SO Tomasz Korzeń

Protokolant: st.sekr.sądowy Aneta Symeryak

po rozpoznaniu w dniu 18 października 2016 roku w Gorzowie Wielkopolskim na rozprawie

sprawy z powództwa J. B.

przeciwko Syndykowi Masy Upadłości Hotelu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości likwidacyjnej w G.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Gorzowie Wielkopolskim Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 21 kwietnia 2016 roku, sygn. akt IV P 162/15

I.  odrzuca apelację odnośnie pkt I i IV zaskarżonego wyroku,

II.  w pozostałym zakresie apelację oddala,

III.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 135 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za postępowanie apelacyjne.

SSO Iwona Wysowska SSO Marek Zwiernik SSO Tomasz Korzeń

Sygnatura akt VI Pa 83/16

UZASADNIENIE

Powód J. B. po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa w piśmie procesowym z dnia 10 czerwca 2015r. oraz na rozprawie w dniu 08 września 2015r., domagał się od strony pozwanej Syndyka Masy Upadłości Hotel (...) w upadłości likwidacyjnej w G. W.. zapłaty kwoty 1.830zł ( k. 72), w tym kwoty 1.114zł tytułem należnego wynagrodzenia za nadgodziny w okresie od września 2014r. do grudnia 2014r. wypłaconego powodowi bez przysługującego dodatku w wysokości 50% lub 100%, kwoty 450 zł tytułem obsługi imprezy sylwestrowej oraz kwoty 270,00zł tytułem różnicy pomiędzy wypłaconym, a należnym mu wynagrodzeniem za miesiące listopad i grudzień 2014r. w związku z potrąceniem ww. kwoty tytułem niedoborów magazynowych. Wniósł również o wydanie książeczki Sanepidu. Powód wniósł nadto o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, iż pozwany Syndyk Masy Upadłości Hotel (...) w upadłości likwidacyjnej w G. W.. nie wypłacił mu należnego wynagrodzenia za prowadzenie imprezy sylwestrowej w dniu 31.12.2014r., części należnego wynagrodzenia za miesiące listopad i grudzień 2014r. w wysokości 270,06zł tytułem potrącenia oraz dodatku w wysokościach 50% i 100% do wynagrodzenia za przepracowane nadgodziny.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana Syndyk Masy Upadłości Hotel (...) w upadłości likwidacyjnej w G. W.. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu strona pozwana wskazała, iż w dniu 21.01.2015r. umowa o pracę łącząca strony została rozwiązana oświadczeniem pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia. Pozwany podniósł, iż powód nierzetelnie wypełniał listy obecności w pracy często dostosowując godziny pracy do rozkładu jazdy pociągów, którymi dojeżdżał do miejsca pracy i pozostawał w pracy dłużej, niż to było konieczne i uzasadnione, a także podpisywał listy obecności w dniu, w którym faktycznie nie świadczył pracy. Nadto wskazał, iż powód po zakończonej pracy wielokrotnie nie wylogowywał się z systemu i kelner, który rozpoczynał swoją zmianę nie miał możliwości zdania utargu i zakończenia właściwie swojej pracy. Wskazał także, że strony nie uzgadniały dodatkowego wynagrodzenia za pracę przy prowadzenia imprez u pracodawcy na podstawie odrębnych umów zlecenia. Takie umowy zawierane były bowiem z podmiotami zewnętrznymi, a nie pracownikami pozwanego. Wskazano, iż powód był zatrudniony na pełen etat, a po przekroczeniu normy czasu pracy otrzymywał dodatkowe wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, które w całości zostały J. B. wypłacone. Pozwany podniósł także, iż w dniu 12.02.2015r. została przeprowadzona kontrola Państwowej Inspekcji Pracy, która wykazała niewielkie nieprawidłowości związane głównie z czasem pracy powoda. Polecenia PIP zostały w całości zrealizowane przez pracodawcę, co zaspokoiło roszczenie powoda.

Wyrokiem z dnia 21.04.2016 r. Sąd Rejonowy w Gorzowie Wielkopolskim IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych orzekł, co następuje:

I.  zasądza od pozwanego Syndyka Masy Upadłości Hotel (...) sp.z.o.o w upadłości likwidacyjnej w G. W.. na rzecz powoda J. B. kwotę 90,02 złotych (słownie: dziewięćdziesiąt 02/100 złotych) tytułem wynagrodzenia za prace w godzinach nadliczbowych z ustawowymi odsetkami od dnia 22 stycznia 2015 roku do dnia zapłaty.

II.  w pozostałej części powództwo oddala.

III.  zasądza od powoda J. B. na rzecz pozwanego Syndyka Masy Upadłości Hotel (...) sp. z.o.o w upadłości likwidacyjnej w G. W.. kwotę 450 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

IV.  Nie obciąża pozwanego kosztami procesu.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód J. B. był zatrudniony w Hotel (...) Sp. z o.o. w G. W.. na podstawie umowy o pracę zawartej na okres próbny od dnia 01.09.2014 r. do 30.11.2014 r. oraz umowy o pracę na czas określony od dnia 01.12.2014r. do 30.11.2015r., w pełnym wymiarze czasu pracy, z miesięcznym wynagrodzeniem 2.489,00zł brutto na stanowisku kierownika restauracji z tygodniową normą czasu pracy 40 godzin.

Umowa o pracę z dnia 01.12.2014r. została rozwiązana z powodem w dniu 21.01.2015 r. oświadczeniem pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia.

W razie potrzeby pozwany Syndyk Masy Upadłości Hotel (...) w upadłości likwidacyjnej w G. W.. zlecał obsługę kelnerską dodatkowym osobom na podstawie umów cywilnoprawnych. Osoby prowadziły obsługę kelnerską chrzcin, rocznic ślubów, obsługę kelnerską gości w restauracji w określonym dniu, czy przygotowały kolację sylwestrową, śniadanie wielkanocne, lub kolację wigilijną. Wynagrodzenie na podstawie odrębnych umów cywilnoprawnych określane było w formie ryczałtu dla każdej z umowy oddzielnie lub za godzinę pracy, w zależności od zakresu czynności.

Pozwany zawarł z podmiotami zewnętrznymi umowy o dzieło/zlecenie w zakresie obsługi kelnerskiej gości restauracji Hotelu (...) podczas nocy Sylwestrowej 2014r. (31.12.2014 r.-01.01.2015 r.). Wynagrodzenie ryczałtowe określone zostało na kwotę 526 zł brutto oraz w zakresie przygotowania kolacji sylwestrowej za wynagrodzeniem ryczałtowym 224 zł brutto.

Powód otrzymał premię za obsługę imprezy sylwestrowej w wysokości 230zł, celem uzupełnienia do kwoty 450zł z uwagi na jej niewypracowanie w ramach pracy w godzinach nadliczbowych. Powód w dniu 31.12.2014 r. był ujęty w grafiku i była to praca w normalnym czasie pracy, jednak celem równego traktowania pracowników J. B. otrzymał, oprócz wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, dopłatę do wynagrodzenia w postaci premii za ten okres w kwocie 230 zł, co łącznie wyniosło 450 zł, a więc kwotę ustaloną jako premię lub wynagrodzenie za nadgodziny przy obsłudze imprezy sylwestrowej dla każdego pracownika.

We wrześniu 2014 r. powód przepracował 187,5 godziny, w tym 19,5 nadgodziny, w październiku 2014 r. – 190,5 godziny, w tym 10,5 nadgodziny, w listopadzie 2014 r. - 195,0 godzin, w tym 31 nadgodzin, w grudniu 2014 r. – 194,5 godziny, w tym 7,5 nadgodziny.

Za wrzesień 2014r. powód otrzymał wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 2.489,00 zł oraz dodatek za prace w porze nocnej w wysokości 39,16 zł. za październik 2014 r. Za październik 2014r J. B. otrzymał wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 2.489,00 zł oraz dodatek za pracę w porze nocnej w wysokości 38,43 zł. W listopadzie 2014 r. otrzymał wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 2.489,00 zł, oraz dodatek za prace w porze nocnej w wysokości 33,79 zł. Za grudzień 2014 r. powód otrzymał wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 2489zł, dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych 50% w wysokości 111,75 zł, dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych 100% w wysokości 303,60 zł, dodatek za pracę w porze nocnej 20,15 zł. Za styczeń 2014 r. J. B. otrzymał wynagrodzenie za przepracowaną część miesiąca w wysokości 663,73 zł, wynagrodzenie chorobowe w wysokości 941,33 zł, ekwiwalent za niewykorzystany urlop w wysokości 1.168,33 zł.

W dniu 12.02.2015 r. w Hotelu (...) w G. W.. wskutek wniosku złożonego przez powoda została przeprowadzona kontrola Państwowej Inspekcji Pracy. W trakcie kontroli szczegółowo zweryfikowano karty ewidencyjne czasu pracy powoda i ustalono, iż powodowi należy wypłacić wynagrodzenie i dodatek za 1,5h pracy w godzinach nadliczbowych w kwocie 18,48 zł, dodatek za pracę w porze nocnej za listopad 2014 r. w kwocie 13,54 zł i za grudzień 2014 r. w kwocie 11,76 zł oraz ekwiwalent pieniężny za używanie własnego obuwia w kwocie 50,81 zł. Powyższe polecenia zostały zrealizowane, a należności zostały przelane na konto bankowe powoda.

Kierownik restauracji jest zobowiązany do co miesięcznego rozliczenia stanów magazynowych. W przypadku niedoborów zobowiązany jest pisemnie wyjaśnić z czego wynikają braki. Powód stwierdził, iż nie będzie składał wyjaśnień i woli za braki zapłacić.

Oświadczeniem z dnia 07.01.2015r. powód wyraził zgodę na potrącenie z wynagrodzenia za miesiąc grudzień kwot 104,19zł oraz 169,87zł, a oświadczeniem z dnia 29.11.2014 r. J. B. wyraził zgodę na potrącenie z wynagrodzenia za miesiąc listopad kwoty 22,75zł. w skutek powyższego z wynagrodzenia powoda zostały potrącone kwoty w wysokości: 22,75 zł w związku z niedoborami wykazanymi w inwentaryzacji w miesiącu październiku, 104,19 zł za niedobory warzyw w grudniu oraz 169,87 zł za niedobory warzyw w listopadzie. Powód domagał się zwrotu potrąconych kwot od pozostałych kelnerów. Od P. R. (1) otrzymał kwotę 26 zł, a od P. K. (1) otrzymał kwotę około 90 zł tytułem zwrotu potrącenia.

Powód za pracę w godzinach nadliczbowych we wrześniu 2014r. otrzymał czas wolny w dniu 26.11.2014 r. w wymiarze 8 godzin, a za pracę w godzinach nadliczbowych w październiku 2014 r. otrzymał czas wolny w dniu 17.11.2014 r. w wymiarze 8 godzin.

W obowiązującym w Hotelu (...) systemie równoważnym czasu pracy nadgodziny średniotygodniowe rozliczane były po zakończeniu okresu rozliczeniowego, w ujęciu 4-miesięcznym. Jedynie nadgodziny dobowe, czyli powyżej 12 godzin pracy rozliczane były w ujęciu miesięcznym. Ze względu na charakter prowadzonej działalności każdy grafik planowany na kolejny miesiąc posiadał dopisek, iż harmonogram może ulec zmianie w zależności od przyjętych rezerwacji i zdarzeń losowych.

Kwota należna powodowi z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych za okres od 01.09.2014 r. do 31.12.2014 r. wynosi 2.364,34 zł brutto. Kwota nierozliczona z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych, należna powodowi, to 92,02 zł.

Sąd I instancji zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne częściowo. Sprawa prowadzona była w postępowaniu zwykłym (k. 206).

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż powód dochodził zapłaty kwoty 1.114 zł tytułem różnicy pomiędzy wypłaconym mu wynagrodzeniem za nadgodziny w okresie od września 2014r. do grudnia 2014r. Wskazywał, iż wynagrodzenia to winno zostać powiększone o kwotę dodatku w wysokości 50% i 100% w łącznej kwocie 1.114 zł.

Zgodnie z przepisem art. 22 § 1 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Z kolei przepis art. 94 k.p. zawierający katalog podstawowych obowiązków pracodawcy jako jeden z nich wskazuje terminowe i prawidłowe wypłacanie pracownikowi wynagrodzenia.

Stosownie natomiast do treści art. 151 ¹ § 1 k.p. za pracę w godzinach nadliczbowych, oprócz normalnego wynagrodzenia przysługuje dodatek w wysokości:

1) 100 % wynagrodzenia – za pracę w godzinach nadliczbowych

przypadających :

a) w nocy,

b) w niedzielę i święta niebędące dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem pracy,

c) w dniu wolnym od pracy udzielonym pracownikowi w zamian za pracę w niedzielę lub w święto, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy,

2) 50 % wynagrodzenia – za pracę w godzinach nadliczbowych

przypadających w każdym innym dniu niż określony w pkt 1.

Stosownie natomiast do przepisu art. 80 k.p. wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią.

W niniejszej sprawie bezspornym było, iż u pozwanego obowiązywała 40 godzinna tygodniowa norma czasu pracy w równoważnym systemie czasu pracy, w którym dobowy wymiar czasu pracy przedłużany był do 12 godzin i równoważony krótszym dobowym wymiarem czasu pracy w niektórych dniach, lub dniami wolnymi w czteromiesięcznym okresie rozliczeniowym. Sąd za bezsporny uznał także fakt, iż powód pracował w pełnym wymiarze czasu pracy za miesięcznym wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 2.489,00 zł. Sąd ustalił także, iż strony nie kwestionowały obecności powoda w pracy wynikających z list obecności własnoręcznie podpisywanych przez powoda oraz faktu odebrania przez powoda dni wolnych (łącznie 16 godzin) w dniu 26.11.2014 r. i 17.11.2014 r.

Na okoliczność wyliczenia wynagrodzenia powoda z tytułu nadgodzin, za okres od 1 września 2014r. do 31 grudnia 2014r. przy przyjęciu równoważnego czasu pracy w czteromiesięcznym okresie rozliczeniowym, przy przyjęciu, że czas pracy powoda w spornym okresie wynika z list obecności jak na k. 58-59 ( wobec oświadczenia powoda złożonego na rozprawie w dniu 08.09.2015r k. 181, iż nie kwestionuje liczby nadgodzin w ilości 132 oraz że liczba nadgodzin wskazana w protokole PIP jest bezsporna, jak i oświadczenia z rozprawy z dnia 05.11.2015r k. 204 oraz z dnia 05.11.2015r k. 206 – iż strony nie kwestionują przyjęcia, iż czas pracy powoda wynika z list obecności jak na k. 58-59) jak i że powód odebrał wolne za nadgodziny zgodnie z wnioskami o wolne za nadgodziny – sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu księgowości.

W tym miejscu należy podnieść, iż opinia sądowa ma na celu ułatwienie sądowi należytą ocenę zebranego materiału, gdyż potrzebne były do tego wiadomości specjalne. Opinia podlega, jak inne dowody, ocenie według art. 233§1 k.p.c., lecz co odróżnia ją pod tym względem, to szczególne dla tego dowodu kryteria oceny, które stanowią: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen, a także zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej (postanowienie SN z dnia 7 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001, nr 4, poz. 64). Specyfika oceny tego dowodu wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, w istocie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia i wiedzy powszechnej. Nadaje to pierwszorzędne znaczenie, przy tej ocenie, kryterium poziomu wiedzy biegłych. Gdy więc sąd zleca biegłemu wydanie opinii, musi mieć na względzie to, czy dysponuje on wiadomościami specjalnymi niezbędnymi dla stwierdzenia okoliczności mających istotny wpływ dla rozstrzygnięcia sprawy. Wiadomości specjalne mogą wynikać zarówno z przygotowania teoretycznego, jak i wykonywanej w danej dziedzinie pracy i nabytych stąd umiejętności oceny występujących tam zagadnień.

Sporządzona na potrzeby niniejszej sprawy opinia biegłego sądowego z zakresu księgowości jest w ocenie Sądu rzetelna, logiczna i przekonująca. Została oparta na doświadczeniu i wiedzy fachowej biegłego odniesionej do konkretnego przypadku. W oparciu o dokumentację tj. listy obecności powoda za okres wrzesień-grudzień 2014r. jak na k. 58-59, wnioski powoda o dni wolne za przepracowane nadgodziny oraz listy wynagrodzeń biegły wskazał, że powód w spornym okresie przepracował we wrześniu 2014 r. 187,5 godziny, w tym 19,5 nadgodziny, w październiku 2014 r. – 190,5 godziny, w tym 10,5 nadgodziny, w listopadzie 2014 r. - 195,0 godzin, w tym 31 nadgodzin, w grudniu 2014 r. – 194,5 godziny, w tym 7,5 nadgodziny. Łączna ilość nadgodzin w spornym okresie przy uwzględnieniu wniosków powoda o czas wolny od pracy wyniosła 68,5 godziny. Biegły biorąc pod uwagę okoliczności zatrudnienia powoda, takie, jak wymiar miesięczny czasu pracy, system czasu pracy, okres rozliczeniowy i miesięczne wynagrodzenie na podstawie ww. list obecności sporządzanych w zakresie obowiązków przez powoda osobiście i własnoręcznie przez niego podpisywanych oraz list płac wyliczył należne a niewypłacone powodowi wynagrodzenie za prace w nadgodzinach. Sporządzona na potrzeby niniejszej sprawy opinia biegłego jest w ocenie Sądu rzetelna, logiczna i przekonująca. Została oparta na doświadczeniu i wiedzy fachowej biegłego odniesionej do konkretnego przypadku. W oparciu o dokumentację pracowniczą i dowodową wykazaną przez strony postępowania biegły ostatecznie wskazał, iż kwota należna powodowi z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych za okres od 01.09.2014 r. do 31.12.2014 r. wynosi 2.364,34 zł brutto. Po analizie listy płac za miesiąc grudzień 2014 r. biegły ustalił, iż w pozycji „przychód opodatkowany” w wysokości 5.028,32 mieści się kwota 2.273,32 zł jako naliczona kwota z tytułu nadgodzin powoda. Powyższe prowadziło zatem do stwierdzenia, iż z tytułu pracy powoda w godzinach nadliczbowych przy uwzględnieniu dodatków w wysokości 50% i 100% nie rozliczono jedynie kwoty 92,02 zł.

Nadto opinia biegłego pozostała w zgodzie z twierdzeniami stron oraz świadków, a którym to zeznaniom sąd dał wiarę, jak i zgromadzoną w sprawie dokumentacją.

Syndyk Masy Upadłości Hotel (...) w upadłości likwidacyjnej w G. W.. nie zgłaszał zastrzeżeń do opinii biegłej. Powód podniósł jednak, iż ewidencja czasu pracy z miesiąca grudnia 2014r. jest sfałszowana, a wyliczenia dokonane przez biegłą oparły się na nieprawdziwych dokumentach. Sąd nie uwzględnił zastrzeżeń powoda wobec jego wcześniejszych oświadczeń wyżej już powołanych.

Kolejną kwestią wymagającą ustalenia był fakt potrącenia z wynagrodzenia zasadniczego powoda za miesiąc grudzień 2014r. kwoty 274,06zł w związku ze stwierdzeniem niedoborów magazynowych zaplecza restauracji. Nie ulega wątpliwości, iż do zadań pracowniczych powoda, jako kierownika restauracji należało comiesięczne rozliczanie stanów magazynowych. W przypadku niedoborów powód zobowiązany był pisemnie wyjaśnić z czego wynikają braki. W związku z brakiem pisemnych oświadczeń powoda z wynagrodzenia za miesiąc grudzień 2014 r. potrącono kolejno kwoty: 22,75 zł w związku z niedoborami wykazanymi w inwentaryzacji w miesiącu październiku, 104,19 zł za niedobory warzyw w grudniu oraz 169,87 zł za niedobory warzyw w listopadzie.

W tym miejscu wskazać należy, iż należności określone w art. 87 § 1 i 7 K.p. pracodawca jest obowiązany potrącić z wynagrodzenia pracownika bez jego pisemnej zgody. Należą do nich: sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych i niealimentacyjnych, zaliczki pieniężne udzielone pracownikowi, kary pieniężne z odpowiedzialności porządkowej przewidziane w art. 108 K.p., kwoty wypłacone w poprzednim terminie płatności za okres nieobecności w pracy, za który pracownik nie zachowuje prawa do wynagrodzenia.

Należności inne niż wymienione w art. 87 § 1 i 7 K.p. mogą być potrącane z wynagrodzenia pracownika tylko za jego zgodą wyrażoną w formie pisemnej. Zatem, jeżeli pracodawca nie będzie dysponował tytułem wykonawczym na wymienione powyżej należności lub potrącenia nie będą dotyczyły zaliczek pieniężnych, kar z odpowiedzialności porządkowej lub kwot niezasadnie wypłaconego wynagrodzenia, potrącenie ich z wynagrodzenia pracownika będzie zawsze wymagało zgody pracownika wyrażonej na piśmie.

Pracodawca nie jest uprawniony do "samodzielnego" potrącenia z wynagrodzenia pracownika niezapłaconej przez niego np. wartości szkody w mieniu powierzonym, odszkodowania z tytułu ogólnej odpowiedzialności materialnej czy kosztów prywatnych rozmów telefonicznych. Jeżeli nie ma zgody pracownika lub tytułu wykonawczego na dokonanie takich potrąceń, nie ma on prawa obciążyć nimi wynagrodzenia pracownika.

Jak zauważył Sąd powód pisemnymi oświadczeniami wyraził na powyższe potrącenia zgodę i nie kwestionował ich wysokości. J. B. nie wykazał także by ww. oświadczenia składane były pod presją czy w związku z szantażem. Dodatkowo z zeznań świadków wynika, iż część z potrąconych należności zostały powodowi zwrócone. Od P. R. (1) otrzymał kwotę 26 zł, a od P. K. (1) otrzymał kwotę około 90 zł. Pieniądze oddali powodowi współpracownicy na zasadzie koleżeńskiej lojalności na jego ustne wezwanie. Pracodawca nie naruszył zatem przepisu art. 87 § 1 i 7 K.p .

W niniejszej sprawie powód domagał się nadto zapłaty kwoty 450 zł tytułem obsługi i organizacji imprezy sylwestrowej.

Pozwany wskazał, iż strony nie uzgadniały żadnego wynagrodzenia za pracę przy obsługach imprez odbywających się u pracodawcy, powód był zatrudniony na pełen etat a po przekroczeniu normy czasu pracy otrzymywał wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych. Powód otrzymał premię za obsługę imprezy sylwestrowej w wysokości 230zł, celem uzupełnienia do kwoty 450zł z uwagi na jej niewypracowanie w ramach pracy w godzinach nadliczbowych. Powód w dniu 31.12.2014 r. był ujęty w grafiku i była to praca w normalnym czasie pracy, jednak celem równego traktowania pracowników J. B. otrzymał, oprócz wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, dopłatę do wynagrodzenia w postaci premii za ten okres w kwocie 230 zł, co łącznie wyniosło 450 zł, a więc kwotę ustaloną jako premię lub wynagrodzenie za nadgodziny przy obsłudze imprezy sylwestrowej dla każdego pracownika. Tak wynika z zeznań świadka M. W., którym sad dął wiarę z uwagi na ich logiczność i spójność, jak i potwierdzenie w złożonych dokumentach. Z zeznań świadka wynika, iż pracownicy za pracę związaną z obsługą Sylwestra, jeśliby wynikała ona z nadgodzin mieli otrzymać 450 zł, jako iż powodowi taka kwota z przepracowanych nadgodzin nie wynikała, otrzymał nadto 230 zł celem dorównania do kwoty 450zł.

Wobec powyższego żądanie powoda w tym zakresie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Również w zakresie żądania wydania książeczki Sanepidu sąd nie uwzględnił żądania powoda, albowiem powód nie wykazał dokładnie o jaki dokument wnosi o wydanie, że dokument ten znajduje się we władaniu pozwanego, że pozwany bezpodstawnie odmawia jego wydania.

O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 98kpc i 100kpc, mając na względzie, iż powód przegrał w przeważającej części proces, a strona pozwana uległa jedynie w nieznacznej części. Sąd zasądził zatem na rzecz pozwanego koszty zastępstwa procesowego wg norm przepisanych w stawce minimalnej na podstawie § 12 ust. 1 pkt. 2 w zw. z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocny prawnej udzielonej z urzędu (DZ. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).

W zakresie wydatków związanych z kosztami opinii biegłego sąd biorąc pod uwagę wynik procesu nie obciążył pozwanego kosztami procesu, zaś powód tymi kosztami mógłby zostać obciążony jedynie wyjątkowo, natomiast w ocenie sądu taki przypadek w niniejszej sprawie nie zachodził.

Apelację od wyroku wniósł powód. Zaskarżył wyrok w całości. Zarzucił oparcie wyroku na sfałszowanej dokumentacji dotyczącej jego czasu pracy. Wskazywał, iż Państwowa Inspekcja Pracy w G. nakazała pracodawcy wypłacenie wynagrodzenia za prace w godzinach nadliczbowych.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o:

1) odrzucenie apelacji w części dotyczącej punktu I i IV zaskarżonego wyroku,

2) oddalenie apelacji w pozostałej części,

3) zasądzenie od powoda na rzecz upadłej koszów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko podał:

Powód daje w apelacji wyraz jedynie swojej frustracji powodu niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia. Zarzuty o stronniczości Sądu czy też nieuwzględnieniu wniosków dowodowych można co najwyżej uznać za nieprawdziwe, jakakolwiek bowiem dyskusja z nimi jest zbyteczna. Powód pomija, że sam przyznawał określone okoliczności faktyczne, nie wnosił zastrzeżeń do konkretnych dowodów. Czynienie obecnie takich zarzutów podważa wiarygodność powoda i prawdziwość formułowanych przez niego twierdzeń. Powód pomija m.in. własne nadużycia przy podpisywaniu list obecności, wykazywaniu pracy w dni, w które jej nie wykonywał. Wezwany do 

wyjaśnień sam dokonał korekty, którą teraz przy braku jakichkolwiek argumentów kwestionuje, choć przed Sądem I instancji uznał za prawidłową.

Treść apelacji nie pozostawia złudzeń co do tego, że to powód był w konflikcie z Dyrektorem Hotelu a nie odwrotnie.

Odwoływanie się przez powoda do zeznań P. R. i P. K. nie wnosi nic nowego do sprawy na korzyść powoda, albowiem zeznania tych świadków Sąd I instancji uznał za wiarygodne. Co więcej zeznania te stały się podstawą do ustaleń niekorzystnych dla powoda. Mając powyższe na uwadze apelacja winna być oddalona.

Na marginesie wskazuję, że po zapadnięciu wyroku Sądu I instancji syndyk przelał na konto powoda zasądzoną tym wyrokiem kwotę 90,02 zł wraz z odsetkami.

Brak więc interesu prawnego powoda w zaskarżaniu części wyroku uwzględniającej powództwo.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja była niedopuszczalna co do pkt. I i IV wyroku, albowiem były one dla powoda korzystne.

Przyjmuje się, iż strona nie może zaskarżyć orzeczenia, które jest dla niej jednoznacznie korzystne i zgodne z jej wnioskami. W wyroku z dnia 8 grudnia 2009 r., I UK 195/09 (OSNP 2011, nr 13–14, poz. 190), Sąd Najwyższy stwierdził, że gravamen, rozumiany jako pokrzywdzenie polegające na niekorzystnej dla strony różnicy między zgłoszonym przez nią żądaniem a sentencją orzeczenia, wynikającej z porównania zakresu żądania i treści rozstrzygnięcia, jest przesłanką zaskarżenia orzeczenia w postępowaniu cywilnym. Sąd Najwyższy podkreślił, że o istnieniu interesu prawnego w zaskarżeniu przez powoda orzeczenia w części uwzględniającej powództwo można mówić, w razie gdyby postępowanie było dotknięte nieważnością.

Apelujący nie wskazywał na nieważność postępowanie w Sądzie I instancji.

Dlatego na podstawie art. 373 k.p.c. apelację powoda odnośnie pkt. I i IV należało odrzucić jak w pkt. I sentencji wyroku.

W pozostałym zakresie apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie dowodowe zgodnie z wnioskami stron, dokonując trafnych ustaleń i wyjaśniając wszystkie istotne okoliczności mające wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. To zaś spowodowało, że Sąd Okręgowy zaakceptował w całości ustalenia faktyczne i rozważania Sądu I instancji, traktując je jak własne i nie widząc w związku z tym konieczności ich ponownego szczegółowego przytaczania

Sąd Okręgowy odniesie się zatem wyłącznie do zarzutów apelacyjnych odnośnie pkt. II i III sentencji wyroku.

Apelujący wskazywał, iż opinia biegłej sądowej na podstawie której Sąd Rejonowy wydał zaskarżony wyrok był błędna, ponieważ nie uwzględniała ewidencji jego czasu pracy. Sugerował, iż ewidencja ta została przez pozwanego sfałszowana.

Twierdzenia te nie zasługiwały na uwzględnienie, ponieważ w trakcie procesu powód przyznał, iż nie kwestionuje liczby nadgodzin, a jedynie sposób w jaki pozwany dokonał wypłaty wynagrodzenia za te nadgodziny ( k. 162 ). Powód zgodził się także z opinią biegłej sądowej stwierdzając, iż „ nie kwestionują sposobu wyliczenia biegłego. Uważam, że biegła dokonała prawidłowych obliczeń’’( k. 231). Apelujący nie wskazywał jakiekolwiek dowodów, z których wynikałby fakt sfałszowania dokumentacji pracowniczej przez pozwanego. Przeciwnie w trakcie procesu nie kwestionował prawdziwości jakiegokolwiek dokumentu zaliczonego w poczet materiału dowodowego. Powoływanie się powoda na rezultaty kontroli Państwowej Inspekcji Pracy u pozwanego także nie było uzasadnione, albowiem z pisma PIP z dnia 09.03.2015 r. ( k. 67 ) wynikało, że po kontroli przeprowadzonej u pozwanego nakazano wypłacenie powodowi kwoty 18,48 zł z tytułu wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. Zasądzenie zatem przez Sąd I instancji na rzecz powoda kolejnej kwoty z tego tytułu oznaczało, iż pozwany pokrył należności powoda jakie wykazała kontrola PIP , ale pomimo tego pozostała jeszcze kwota zasądzona w wyroku. Tym samym nie można było Sądowi Rejonowemu zasadnie zarzucić, że nie brał pod uwagę wyników kontroli Państwowej Inspekcji Pracy dotyczącej powoda.

Dlatego na podstawie art. 385 k.p.c. orzeczono jak w pkt. II sentencji wyroku .

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono biorąc pod uwagę wynik, jak w pkt. III sentencji wyroku.

SSO Iwona Wysowska SSO Marek Zwiernik SSO Tomasz Korzeń