Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 kwietnia 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSA Barbara Białecka
Sędziowie:	SSA Beata Górska SSO del. Gabriela Horodnicka - Stelmaszczuk (spr.)
Protokolant:	St. sekr. sąd. Katarzyna Kaźmierczak

po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2016 r. w Szczecinie

sprawy J. S. (1)

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o zmianę daty ustania obowiązku ubezpieczenia społecznego rolników i obowiązku opłacania składek

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 29 maja 2015 r. sygn. akt IV U 218/15

oddala apelację.

SSO del. Gabriela Horodnicka SSA Barbara Białecka SSA Beata Górska

- Stelmaszczuk

Sygn. akt III AUa 636/15

UZASADNIENIE

Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego decyzją z dnia 27 lutego 2015 r. skierowaną do ubezpieczonego J. S. (1), działając na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 1, art. 39 ust. 4 i art.3a ustawy z dnia 20.12.1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (t. j. Dz.U. z 2013r. poz. 1403 ze zm.) stwierdził ustanie ubezpieczenia społecznego rolników stosunku do J. S. (1) w zakresie ubezpieczenia wypadkowego, chorobowego, macierzyńskiego i emerytalno-rentowego od 29.01.2015 r. oraz ustanie od tej daty obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie. Wskazał też powinny być opłacone składki za styczeń 2015 r., które wynoszą łącznie 114 zł.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że podstawą wyłączenia z ubezpieczenia społecznego rolników jest fakt przyznania ubezpieczonemu emerytury od dnia 01.06.2014 r. Świadczenie zostało przyznane decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 28.01.2015 r. a zatem na mocy art.3a ust.4 ustawy ubezpieczony nie podlega ubezpieczeniu od dnia 29.01.2015 r.

Ubezpieczony wniósł odwołanie od powyższej decyzji domagając się zwrotu składek za okres od 01.06.2014 r. tj. od daty przyznania emerytury.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Wyrokiem z dnia 29 maja 2015 r. Sąd Okręgowy w Koszalinie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że ustalił, iż obowiązek ubezpieczenia społecznego rolników i obowiązek opłacania przez J. S. (1) składek na to ubezpieczenie ustał dnia 1 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy oparł swoje rozstrzygnięcie na następujących ustaleniach faktycznych i rozważaniach prawnych:

Ubezpieczony J. S. (1) podlegał obowiązkowo ubezpieczeniu społecznemu rolników w pełnym zakresie jako rolnik od 08.09.2000 r.

Na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 10.12.2014 r., zmieniającego decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 11.09.2014 r., ubezpieczony nabył prawo do emerytury z powszechnego systemu ubezpieczeń od 01.06.2014r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych wykonując prawomocny wyrok Sądu Okręgowego decyzją z dnia 28.01.2015 r. przyznał zaliczkę na poczet emerytury od 01.06.2014 r. tj. od daty określonej w wyroku.

Sąd Okręgowy uznał odwołanie za uzasadnione, podnosząc, że poza sporem pozostaje fakt, iż ubezpieczony J. S. (1) podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników w pełnym zakresie jako rolnik w okresie, gdy nabył prawo do emerytury z powszechnego systemu ubezpieczeń (od 01.06.2014 r.).

Sąd meriti wskazał, że zaskarżoną decyzją Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, stwierdził ustanie ubezpieczenia społecznego rolników w zakresie ubezpieczenia wypadkowego, chorobowego i macierzyńskiego oraz ubezpieczenia emerytalno – rentowego ubezpieczonego od 29.01.2015 r. oraz ustanie obowiązku opłacania składek od tego dnia, wskazując na decyzję ZUS z dnia 28.01.2015 r. którą przyznano ubezpieczonemu prawo do emerytury i powołując się na przepis art.3a ust. 4 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników.

Przystępując do weryfikacji legalności zaskarżonej decyzji Sąd pierwszej instancji zważył, że zgodnie z treścią przepisów z art. 7 ust. 1 i art. 16 ust. 1 i 3 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, rolnik, którego gospodarstwo obejmuje obszar użytków rolnych powyżej 1 ha przeliczeniowego lub dział specjalny oraz domownik takiego rolnika podlegają ubezpieczeniu wypadkowemu, chorobowemu i macierzyńskiemu oraz ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu z mocy ustawy, jeżeli nie podlegają innemu ubezpieczeniu społecznemu lub nie mają ustalonego prawa do emerytury lub renty albo nie mają ustalonego prawa do świadczeń z ubezpieczeń społecznych. Z kolei przepis z art. 6 pkt 10 c tej ustawy stanowi, że przez ustalone prawo do emerytury lub renty rozumie się ustalone prawo do emerytury lub renty z ubezpieczenia albo ustalone prawo do emerytury lub renty na podstawie przepisów emerytalnych lub innych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym, a także ustalone prawo do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego, przyznanego na podstawie przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz świadczenia o charakterze rentowym z instytucji zagranicznej albo też ustalone prawo do emerytury pomostowej lub do nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego.

W ocenie Sądu meriti, w rozpoznawanej sprawie jest niesporne, że ubezpieczony zgodnie z przepisami ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ma ustalone prawo do emerytury z powszechnego systemu ubezpieczeń społecznych od 01 czerwca 2014 r. Wobec tego, zgodnie z literalnym brzmieniem powołanych wyżej przepisów ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, nie mógł podlegać obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu rolników, bez względu na datę wydania decyzji ustalającej mu prawo do emerytury powszechnej. W świetle tych przepisów istotne jest bowiem to, że od 01 czerwca 2014 r. miał ustalone prawo do tej emerytury.

W rezultacie, w ocenie Sądu pierwszej instancji, należy uznać, że pojęcie „ustalone prawo do emerytury” w rozumieniu art. 7 ust. 1 i art. 16 ust. 3 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników obejmuje także sytuację, w której prawo do emerytury zostało ustalone decyzją organu emerytalnego (wyrokiem Sądu) z mocą wsteczną. Takie też stanowisko wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego, w tym wyroku z dnia 23 kwietnia 2008 r., III UK 128/07, OSNP 2009/15-16/208 oraz wyroku z dnia 14 stycznia 2000 r., II UKN 313/99, OSNP 2001/10/358. Wyprowadzona z tego argumentacja pozostaje przy tym spójna z treścią przepisu z art. 100 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, który stanowi, że prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa. Decyzja organu rentowego stwierdzająca powstanie takiego prawa ma zatem jedynie charakter deklaratywny. Momentem decydującym dla ustalenia obowiązku ubezpieczenia jest nabycie prawa a nie wydania decyzji. Równocześnie brak jest podstawy prawnej do jednoczesnego podlegania ubezpieczeniom rolniczym i pobierania emerytury, a do tego prowadziłoby podzielnie stanowiska organu rentowego.

Zdaniem Sądu Okręgowego, wbrew stanowisku organu rentowego w okolicznościach tej sprawy, nie mogły mieć zastosowania przepisy z art. 3a ust. 1 i 4 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, ponieważ odnoszą się one wyłącznie do osób podlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników, co w rozpoznawanej sprawie nie miało miejsca. Niespornym bowiem było, że J. S. (1) nabył prawo do emerytury z powszechnego systemu emerytalnego, a nie z systemu ubezpieczeń społecznych rolników. Z tych też względów za zasadnością zastosowania w tej sprawie treści art. 3a ust. 4 ustawy nie przekonują orzeczenia przywołane w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, albowiem zapadły one w zgoła odmiennych okolicznościach faktycznych, odnoszących się do osób które nabyły prawo do renty lub emerytury z ubezpieczenia społecznego rolników.

Powyższe wnioski, w ocenie Sądu meriti, znajdują zresztą potwierdzenie w wykładni celowościowej. Nie można bowiem przyjąć, że celem ustawodawcy było objęcie osób znajdujących się w sytuacji odwołującego się, który nabył prawo do emerytury z powszechnego systemu, ubezpieczeniem społecznym rolników i obowiązkiem opłacania składek na to ubezpieczenie.

Takie stanowisko Sąd Okręgowy oparł na argumentacji zawartej w uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 27 lutego 2014 r. sygn. akt III AUa 691/13, którą w całości podzielił. Potwierdził je także przywołany wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23.04.2008 r. III UK 128/07 oraz wyrok Sądu Okręgowego w Przemyślu z dnia 26.06.2014 r. sygn. akt III U 695/14.

Zgodnie z art. 3a ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników ubezpieczenie ustaje od dnia następującego po dniu, w którym ustały okoliczności uzasadniające podleganie ubezpieczeniu, z zastrzeżeniem ust. 3. Ubezpieczony nabył prawo do emerytury z powszechnego systemu ubezpieczeń od 01.06.2014 r. wobec czego Sąd meriti uznał, że od dnia przyznania emerytury nie ma on obowiązku podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników i obowiązku opłacania składek na to ubezpieczenie.

Z tych względów Sąd Okręgowy działając na podstawie art.477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodził się organ rentowy wnosząc o zmianę wyroku poprzez oddalenie odwołania ubezpieczonego i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego na rzecz Prezesa KRUS według norm przepisanych

Apelujący zarzucił zaskarżonemu wyrokowi naruszenie przepisu art. 3 ^a ust. 1 i 4 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 704) przez przyjęcie, że przepisy te nie mają zastosowania wobec ubezpieczonego nabywającego prawa do emerytury z systemu powszechnego.

W pierwszej kolejności organ rentowy zwrócił uwagę, że stan faktyczny w tej sprawie nie był sporny. Najważniejszym ustaleniem, mającym znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy było nabycie prawa do emerytury od dnia 1.06.2014 r. przez ubezpieczonego J. S. (1) na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS (t.j. Dz. U. z 2015r., poz.748). Decyzja w sprawie uprawnień do emerytury została wydana dopiero w dniu 28.01.2015 r. przez ZUS. W okresie starań o emeryturę z systemu powszechnego oraz wcześniej, ubezpieczony podlegał obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu rolników od 8.09.2000 r. z tytułu posiadania gruntów rolnych o powierzchni 3,47 ha fizycznych i 1,13 ha przeliczeniowych. Jego ubezpieczenie ustało od dnia 29.01.2015 r. w związku z wydaniem przez ZUS decyzji potwierdzającej prawo do emerytury od dnia złożenia wniosku przez ubezpieczonego tj. od dnia 1.06.2014 r.

Wskazując na argumenty Sądu, które doprowadziły do zmiany zaskarżonej decyzji, organ rentowy podniósł, co następuje:

W sprawie stwierdzenia niezgodności z prawem zaskarżonej decyzji, która nie uwzględnia nabycia prawa do emerytury i braku obowiązkowego podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników w związku z nabyciem prawa do emerytury, o czym stanowi przepis art. 7 ust.1 i art. 16 ust. 1.i 3 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, organ rentowy nie zakwestionował stosowania powyższych przepisów ustawy w związku z nabyciem prawa do emerytury lub renty przez osobę która rozpoczyna działalność rolniczą. Jednak taka sytuacje nie miała miejsca. Aby ubezpieczenie mogło ustać najpierw powstało z mocy ustawy, w pełnym zakresie od 8.09.2000 r. Ustawodawca odniósł treść przepisu art. 3 ^a ustawy do sytuacji rolnika, który już podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników i będąc w tym ubezpieczeniu nabywa prawo do emerytury lub renty. W ten sposób ustawodawca chciał chronić rolnika dając mu ochronę ubezpieczeniową na wypadek np. choroby, wypadku przy pracy rolniczej w zamian za niewielką składkę ubezpieczeniową do czasu ziszczenia się prawa do świadczeń potwierdzonego decyzją. Nadto zapewnił ubezpieczonemu rolnikowi prawo do świadczeń zdrowotnych , które w przypadku ubezpieczonego nie było związane z płaceniem jakiejkolwiek składki a jedynie z podleganiem obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu rolników. W ocenie organu rentowego, przepis ten nie jest sprzeczny z treścią przepisu art. 7 ust. l i art.16 ust. l i 3 ustawy, gdyż zapewnia rolnikowi pełną ochronę ubezpieczeniową, w tym, w zakresie świadczeń zdrowotnych do czasu, gdy jego sytuacja stanie się jasna poprzez nabycie prawa do emerytury potwierdzone decyzją administracyjną lub orzeczeniem Sądu.

W sprawie uznania, że przepis art. 3 a ust.1 i 4 ustawy odnosi się tylko do emerytur i rent rolniczych organ rentowy wskazał, że w zaskarżonej decyzji nie mógł stwierdzić ustania ubezpieczenia w dacie 1.06.2014 r., gdyż przepis art. 3 ^a ust. l i 4 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników jasno stanowi, że ubezpieczenie ustaje od dnia następującego po dniu, w którym została wydana decyzja o przyznaniu świadczenia, jednak nie wcześniej niż od dnia, w którym ubezpieczony nabył to prawo.

Organ rentowy podniósł, że zastosował ten przepis z uwzględnieniem treści art. 6 pkt. 10, 10 ^a, 10 ^b, 10 ^c ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, który zawiera bardzo szerokie określenie emerytury lub renty, nieograniczające się jedynie do emerytury z ubezpieczenia społecznego rolników. Dotyczy to również emerytur i rent, które ustawodawca wymienił w przepisie art. 7 ust. l i art.16 ust. 1 i 3 ustawy . W konsekwencji stosowania tego określenia - przez emeryturę lub rentę o której mowa w przepisach art. 3 ^a,7 ust. l i art. 16 ust. l i 3 ustawy należy rozumieć każdą emeryturę lub rentę bez względu z jakiego systemu ubezpieczeń jest płacona, jeśli tylko jest wypłacana na podstawie przepisów emerytalnych z ubezpieczenia lub z zaopatrzenia.

W sprawie stwierdzenia, że brak jest podstawy prawnej do jednoczesnego podlegania ubezpieczeniom rolniczym i pobierania emerytury, apelujący wskazał, że w systemie ubezpieczeń społecznych znane są, a nawet powszechne są takie rozwiązania prawne, według których prawo i pobieranie emerytury lub renty nie wyklucza dalszego obowiązkowego podlegania ubezpieczeniom społecznym. Takie rozwiązanie prawne zawiera ustawa z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która w przepisie art. 9 ust. 4 i dalszych wprowadza szereg ograniczeń w nabyciu prawa do emerytury lub renty z jednoczesnym zwolnieniem od dalszego obowiązkowego podlegania ubezpieczeniom społecznym np. osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą, będące jednocześnie rencistami, pracownicy, zleceniodawcy, agenci. Zatem, zdaniem skarżącego, ta podstawa prawna istnieje i uwzględniając ją można przyjąć, że był to świadomy zamiar ustawodawcy wyrażony w art.3 ^a ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, w której ustawodawca zwolnił ubezpieczonego rolnika od dalszego podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu rolników dopiero od daty wydania decyzji uprawniającej do każdej emerytury lub renty. To rozwiązanie prawne ustawodawca zastosował bez szkody dla samego ubezpieczonego, gdyż w zamian za zapłaconą składkę uzyskał on korzyść w postaci zwiększenia emerytury lub renty bez względu na to w jakim systemie ubezpieczony nabył prawo do świadczeń.

Mając powyższe przepisy prawa na względzie organ rentowy uważa, że Sąd niewłaściwie zastosował prawo i dlatego wniósł o zmianę tego wyroku, jednocześnie wnosząc o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w II instancji na rzecz Prezesa KRUS według norm przepisanych na zasadach ogólnych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja okazała się niezasadna.

Sąd Okręgowy prawidłowo ustalił stan faktyczny (który w niniejszej sprawie był praktycznie bezsporny), a swe ustalenia oparł na należycie zgromadzonym materiale dowodowym, którego ocena nie wykraczała poza granice wskazane w art. 233 § 1 k.p.c. Sąd pierwszej instancji wywiódł prawidłowe wnioski z poprawnie dokonanej analizy dowodów. Stąd też, Sąd Apelacyjny ustalenia Sądu merti w całości uznał i przyjął jako własne.

Sąd odwoławczy nie stwierdził przy tym naruszenia przez Sąd Okręgowy prawa materialnego, w związku z czym poparł rozważania tego Sądu również w zakresie przyjętych przez niego podstaw prawnych orzeczenia.

Uwzględniając treść zaskarżonej decyzji, jak i odwołania ubezpieczonego, wskazać więc należy, że przedmiotem sporu w tej sprawie było ustalenie daty ustania ubezpieczenia społecznego rolników oraz obowiązku opłacenia składek.

Przystępując zatem do weryfikacji legalności zaskarżonej decyzji, a tym samym wyroku Sądu pierwszej instancji, wskazać należy, że zgodnie z treścią przepisów z art. 7 ust. 1 i art. 16 ust. 1 i 3 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, rolnik, którego gospodarstwo obejmuje obszar użytków rolnych powyżej 1 ha przeliczeniowego lub dział specjalny oraz domownik takiego rolnika podlegają ubezpieczeniu wypadkowemu, chorobowemu i macierzyńskiemu oraz ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu z mocy ustawy, jeżeli nie podlegają innemu ubezpieczeniu społecznemu lub nie mają ustalonego prawa do emerytury lub renty albo nie mają ustalonego prawa do świadczeń z ubezpieczeń społecznych. Z kolei przepis z art. 6 pkt 10c tej ustawy stanowi, że przez ustalone prawo do emerytury lub renty rozumie się ustalone prawo do emerytury lub renty z ubezpieczenia albo ustalone prawo do emerytury lub renty na podstawie przepisów emerytalnych lub innych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym, a także ustalone prawo do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego, przyznanego na podstawie przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz świadczenia o charakterze rentowym z instytucji zagranicznej albo też ustalone prawo do emerytury pomostowej lub do nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego.

W rozpoznawanej sprawie niesporne jest, że odwołujący się, na podstawie decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dni 28 stycznia 2015 r. wykonującej z kolei prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Koszalinie miał przyznane prawo do emerytury od dnia 1 czerwca 2014 r. zgodnie z przepisami ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Wobec tego, zgodnie z literalnym brzmieniem powołanych wyżej przepisów ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników nie mógł podlegać obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu rolników, bez względu na datę wydania decyzji ustalającej mu prawo do emerytury powszechnej. W świetle tych przepisów istotne jest bowiem to, że od 1 czerwca 2014 r. miał ustalone prawo do tej emerytury.

W rezultacie należy uznać, że pojęcie "ustalone prawo do emerytury" w rozumieniu art. 7 ust. 1 i art. 16 ust. 3 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników obejmuje także sytuację, w której prawo do emerytury zostało ustalone decyzją organu emerytalnego (Zakładu Ubezpieczeń Społecznych) z mocą wsteczną. Takie też stanowisko wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego, w tym cytowanego przez Sąd Okręgowy wyroku z dnia 23 kwietnia 2008 r., III UK 128/07, OSNP 2009/15-16/208 oraz wyroku z dnia 14 stycznia 2000 r., II UKN 313/99, OSNP 2001/10/358. Wyprowadzona z tego argumentacja pozostaje przy tym spójna z treścią przepisu z art. 100 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, który stanowi, że prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa. Decyzja organu rentowego stwierdzająca powstanie takiego prawa ma zatem charakter deklaratywny. Momentem decydującym dla ustalenia obowiązku ubezpieczenia jest nabycie prawa a nie wydania decyzji. Równocześnie brak jest podstawy prawnej do jednoczesnego podlegania ubezpieczeniom rolniczym i pobierania emerytury, a do tego prowadziłoby podzielnie stanowiska organu rentowego.

Wbrew temu co podnosił organ rentowy w apelacji, w okolicznościach tej sprawy, nie mogły mieć zastosowania przepisy z art. 3a ust. 1 i 4 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, ponieważ odnoszą się one wyłącznie do osób podlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników, co w rozpoznawanej sprawie nie miało miejsca. Niesporne jest przecież, że ubezpieczony nabył prawo do emerytury z powszechnego systemu emerytalnego, a nie z systemu ubezpieczeń społecznych rolników.

Powyższe wnioski znajdują zresztą potwierdzenie, jak słusznie wskazał Sąd Okręgowy, w wykładni celowościowej. Nie można bowiem przyjąć, że celem ustawodawcy było objęcie osób znajdujących się w sytuacji odwołującego się, który nabył prawo do emerytury z powszechnego systemu, ubezpieczeniem społecznym rolników i obowiązkiem opłacania składek na to ubezpieczenie.

Z powyższych względów, na podstawie art. 385 k.p.c. orzeczono, jak w sentencji.

SSO (del.) Gabriela Horodnicka-Stelmaszczuk SSA Barbara Białecka SSA Beata Górska