Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 212/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

1wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 4 lipca 2024 r. sygn. akt III Ko 246/24

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść orzeczenia i prowadzący do przyjęcia, że brak jest w niniejszej sprawie względów słuszności, które uzasadniałyby uwzględnienie wniosku represjonowanego i zasądzenie na jego rzecz tzw. „uzupełniającego" zadośćuczynienia - w szczególności poprzez pominięcie faktów zawartych we wniosku inicjującym niniejsze postępowanie oraz wskazanych przez wnioskodawcę podczas przesłuchania na rozprawie w dniu 25 czerwca 2024 r. odnośnie następczych problemów ze zdrowiem zarówno w sferze psychicznej, jak i fizycznej, częstych i brutalnych przesłuchań, nakłaniania do współpracy, pogorszenia się stanu zdrowia w trakcie trwania izolacji, braku możliwości kontynuacji zalecanego leczenia, zmuszenia do emigracji, jak również samej przyczyny niesłusznego pozbawienia wolności - działalności na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, a które to ustalenia doprowadziły do naruszenia art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 23 lutego 1991 roku o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. z 2021 poz. 1693) - zwanej dalej: „ustawa lutowa", „ustawa rehabilitacyjna" poprzez jego nieprawidłowe niezastosowanie skutkujące oddaleniem wniosku S. Z. o zasądzenie na jego rzecz zadośćuczynienia za doznaną przez niego krzywdę na skutek niesłusznego tymczasowego aresztowania w okresie od 14 grudnia 1982r. do 11 marca 1983r. zastosowanego postanowieniem Prokuratora Rejonowego w Szczecinie z 26 lutego 1982 r., sygn. akt 2 Ds. 231/82/S, w związku z działalnością na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, podczas gdy niewątpliwie dalsze zadośćuczynienie jest należne skarżącemu, bowiem poziom przyznanego na podstawie k.p.k. zadośćuczynienia był rażąco niski,

2. obraza przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. poprzez dowolną ocenę dowodów i wyciągnięcie wniosków sprzecznych z zasadami logiki, poprzez uznanie, że krzywda wnioskodawcy została w całości zrekompensowana wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie, III Wydział Karny z dnia 24 listopada 2009 r., sygn. akt III Ko 30/09, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Szczecinie, II Wydział Karny z dnia 11 lutego 2010 r., sygn. akt II AKa 10/10, w sytuacji gdy ww. wyroki nie obejmowały okoliczności podnoszonych w niniejszym postępowaniu, związanych z rozmiarem i dolegliwością krzywdy doznanej w związku z niesłusznym tymczasowym aresztowaniem, a w konsekwencji na błędnym założeniu, że:

a. Sąd Okręgowy w Szczecinie w wyroku z 2009 r. utrzymanym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 2010 r. orzekł o całości świadczenia należnego represjonowanemu,

b. zasądzone zadośćuczynienie i odszkodowanie objęło wszystkie krzywdy i szkody doznane przez S. Z.,

c. okoliczności faktyczne zostały już objęte granicami powagi rzeczy prawomocnie osądzonej, a w niniejszym postępowaniu nie zostały przedstawione żadne nowe okoliczności

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

w przedmiotowej sprawie zgromadzono kompletny materiał dowodowy, który został oceniony prawidłowo, zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art. 7 k.p.k. lecz wnioski, do jakich doszedł Sąd Okręgowy w związku z dochodzonym przez S. Z. roszczeniem były nieprawidłowe i zgodzić należy się ze skarżącą, że Sąd I instancji dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych, uznając, że całość krzywdy jakiej doświadczył S. Z. w wyniku represji za jego działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, została zrekompensowana kwotą zadośćuczynienia zasądzoną na jego rzecz wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 24 listopada 2009 r., w sprawie III Ko 30/09,

oceniając decyzję Sądu Okręgowego należy zauważyć, że zasadnie przyjął, że S. Z. dochodząc w 2009r. zadośćuczynienia w trybie art. 552 k.p.k., nie pozbawił się możliwości dochodzenia zadośćuczynienia na podstawie art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 23 lutego 1991r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (zwanej dalej ustawą lutową), natomiast błędnie uznał, że przesłanka z art. 8 ust. 4 ustawy lutowej, uzasadniająca to dodatkowe, uzupełniające, zadośćuczynienie- w postaci względów słuszności, w przypadku S. Z. nie występuje, ponieważ przyznane wnioskodawcy w 2009r. zadośćuczynienie nie może zostać uznane za rażąco niskie, po jego przeliczeniu na datę orzekania w niniejszej sprawie, i rekompensuje, na właściwym poziomie, wyrządzoną mu, na przełomie lat 1982-1983, krzywdę,

w tym miejscu należy zgodzić się ze skarżącą, że podstawy dochodzenia zadośćuczynienia w oparciu o przepisy rozdziału 58 Kodeksu postępowania karnego oraz z ustawy lutowej są odmienne,

w pierwszym przypadku chodzi o naprawienie krzywdy wyrządzonej skazaniem lub niewątpliwie niesłusznym pozbawieniem wolności- zatrzymaniem lub tymczasowym aresztowaniem,

w drugim przypadku chodzi o naprawienie krzywdy wynikłej z represji, mających związek z działalnością niepodległościową osoby, która ich doświadczyła, i dlatego skarżąca zasadnie zauważyła, że krzywdy będące następstwem pomyłki sądowej, dochodzone na podstawie art. 552 k.p.k., nie przekładają się bezpośrednio na cierpienia osoby, która była represjonowana za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego,

poziom skrzywdzenia osoby represjonowanej za działalność niepodległościową jest wyższy, i ma swoje źródło w tym, że kierując się szlachetnymi pobudkami, mając na uwadze dobro, nie tylko swoje, ale i ogółu społeczeństwa, została pozbawiona swoich praw,

jak w przypadku S. Z., który został bezprawnie pozbawiony wolności, i w trakcie pobytu w izolacji pogorszył się stan jego zdrowia, a po zwolnieniu z aresztu, ze względu na stan zdrowia, był szykanowany przez Służbę Bezpieczeństwa, nie mógł znaleźć zatrudnienia i został zmuszony do emigracji, bez prawa do powrotu, w październiku 1983r.,

zasadnie skarżąca podniosła, że ustalając poziom krzywdy związanej z bezprawnym pozbawieniem wolności, nie można ograniczać się tylko do okresu izolacji więziennej albowiem jej skutki mogą wykraczać daleko poza ten okres, i tak było w przypadku S. Z., którego stan zdrowia uległ pogorszeniu, do czego, bez wątpienia przyczynił się prawie trzymiesięczny okres bezprawnego pozbawienia go wolności, z powodu jego działalności niepodległościowej, a także problemy ze znalezieniem pracy i szykanami ze strony Służby Bezpieczeństwa, opisanymi przez skarżącą, których finałem było wymuszone opuszczenie przez S. P., o której niepodległość walczył,

przytoczone okoliczności, zdaniem Sądu Apelacyjnego uzasadniają przyjęcie, że ze względów słuszności, o których mowa w art. 8 ust. 4 ustawy lutowej, zadośćuczynienie przyznane S. Z. w 2009r. nie mogło zostać uznane za odpowiednie, rekompensujące mu w całości, krzywdy jakich doznał będąc bezprawnie pozbawionym wolności, przez niemal trzy miesiące, na przełomie lat 1982-1983, zwłaszcza kiedy zauważymy, że Sąd Okręgowy w Szczecinie rozstrzygając o zadośćuczynieniu w 2009r., w oparciu o art. 552 § 4 k.p.k., podkreślił, że skupił się na przesłankach niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania, pomijając fakt, że represja w postaci bezprawnego pozbawienia wolności S. Z. była związana z jego działalnością na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego,

dlatego też Sąd Apelacyjny zasądził na rzecz wnioskodawcy uzupełniające zadośćuczynienie w kwocie 50.000 zł, uznając, że łącznie z kwotą przyznaną, z tytułu zadośćuczynienia, wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 24 listopada 2009r. w sprawie III Ko 30/09, po jej przeliczeniu- jak zrobił to Sąd I instancji- co dało kwotę 36.666 zł, będzie stanowiło odpowiednią rekompensatę za krzywdę jakiej doznał z powodu represji za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego,

łącznie jest to kwota niemal 90.000 zł za trzy miesiące bezprawnego pozbawienia wolności, zastosowanego w sprawie związanej z działalnością wnioskodawcy, na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego- aktywnego działacza Solidarności w stanie wojennym,

zasądzenie wyższej kwoty, w szczególności tej, której domagał się S. Z. - 300.000 zł, było niezasadne albowiem wnioskodawca nie wykazał, że kwota 100.000 zł za miesiąc pozbawienia wolności- jako uzupełniającego zadośćuczynienia jest adekwatna do wyrządzonej mu krzywdy,

zdaniem Sądu Apelacyjnego kwota ta jest kwotą wygórowaną i nie ma charakteru rekompensaty, a nieuzasadnionego przysporzenia majątkowego i nie może zostać zaakceptowana przez Sąd Apelacyjny, i dlatego oddalił wniosek w pozostałym zakresie, ponad kwotę 50.000 zł

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie żądań wnioskodawcy, poprzez zasądzenie na jego rzecz wnioskowanej kwoty

ewentualnie

przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

domaganie się w środku odwoławczym zasądzenia na rzecz wnioskodawców kwoty 300.000 zł tytułem uzupełniającego zadośćuczynienia, na podstawie art. 8 ust. 4 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy lutowej, za krzywdę doznaną przez S. Z., w wyniku niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania w okresie od 14 grudnia 1982r. do 11 marca 1983r., w związku z jego działalnością na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, było nieuzasadnione,

skarżąca nie wykazała, że kwota 100.000zł za miesiąc aresztowania, jest kwotą adekwatną do krzywdy wyrządzonej S. Z.,

zdaniem Sądu Odwoławczego kwota 300.000zł, której domagał się wnioskodawca, za doznaną krzywdę, jest kwotą wygórowaną i nie ma charakteru rekompensaty, a nieuzasadnionego przysporzenia majątkowego i nie może zostać zaakceptowana przez Sąd Apelacyjny,

przyznanie wnioskodawcy kwoty 50.000 zł tytułem uzupełniającego zadośćuczynienia za krzywdę wynikłą z niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania w związku z prowadzoną przez S. Z. działalnością niepodległościową, która z kwotą zadośćuczynienia przyznaną wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 24 listopada 2009 r., w sprawie III Ko 30/09, po jej przeliczeniu, daje kwotę 86.666 zł, stanowi rekompensatę adekwatną do doznanej przez niego krzywdy, mającą realną wartość ekonomiczną,

kwota uzupełniającego zadośćuczynienia powoduje, że łącznie przyznana wnioskodawcy rekompensata, za krzywdę jakiej doznał w związku z działalnością na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, uwzględnia wszystkie okoliczności ustalone w toku postępowania składające się na krzywdę wynikłą z bezprawnego pozbawienia wolności S. Z. w toku postępowania karnego, w stanie wojennym, w okresie od 14.12.1982r. do 11.03.1983r., w związku z jego działalnością niepodległościową, nie jest kwotą symboliczną, ma realną wartość ekonomiczną i została ustalona przy uwzględnieniu średniego miesięcznego wynagrodzenia, przyjętego do oceny zasadności roszczenia, przez Sąd Okręgowy, tj. kwoty 8.147,38 zł,

po uwzględnieniu ustalonego przez Sąd I instancji wskaźnika wynagrodzenia dla wcześniej przyznanego zadośćuczynienia- tj. 150 %, do przeliczenia zasądzonej w roku 2009r. kwoty zadośćuczynienia, i przyjętego przez Sąd Apelacyjny w toku niniejszego postępowania- przekraczającego 200 % ww. wynagrodzenia za miesiąc bezprawnego pozbawienia wolności S. Z. w związku z jego działalnością niepodległościową, tytułem uzupełniającego zadośćuczynienia, powoduje, że łącznie wnioskodawca otrzymał tytułem rekompensaty za doznaną krzywdę- kwotę przekraczającą 350 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia (wskazanego powyżej), za miesiąc bezprawnego pozbawienia go wolności,

przyjęty przez Sąd Odwoławczy sposób wyliczenia zadośćuczynienia umożliwia zobiektywizowanie poziomu krzywdy doznanej przez S. Z. i pozwala na ustalenie zadośćuczynienia odpowiadającego aktualnym warunkom życia i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa w Polsce, i stanowi gwarancję, że zadośćuczynienie będzie miało realną siłę nabywczą,

pełnomocnik wnioskodawcy nie wskazała na konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości, nie wskazała również żadnej z przyczyn uchylenia orzeczenia zawartych w art.439§1kpk, a z uwagi na charakter sprawy art.454kpk nie miał zastosowania, dlatego brak było podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

zmieniono zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art. 8 ust. 4 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 roku o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz wnioskodawcy S. Z. kwotę 50.000 (pięćdziesięciu tysięcy) złotych tytułem uzupełniającego zadośćuczynienia za krzywdę wynikłą z niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania, zasądzonego wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 24 listopada 2009 r. w sprawie III Ko 30/09, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, a w pozostałym zakresie wniosek oddalono

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd szczegółowo przedstawił powody dla których zasądził na rzecz S. Z. kwotę 50.000 zł tytułem uzupełniającego zadośćuczynienia za wyrządzoną mu krzywdę z powodu jego działalności na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, i nie uznał zasadności żądania przewyższającego tą kwotę, w części 3.1. uzasadnienia,

zadośćuczynienie zawiera wprawdzie cechy kompensacyjne to jednak wysokość tego żądania musi być utrzymana w rozsądnych granicach odpowiadających aktualnym warunkom życia i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa w Polsce,

kwota zadośćuczynienia nie może być nadmierna w stosunku do krzywdy i nie może być źródłem nieuzasadnionej korzyści majątkowej,

o odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.c., ponieważ zdaniem Sądu Apelacyjnego do roszczeń z tytułu odszkodowania i zadośćuczynienia, opartych na przepisach ustawy lutowej, w zakresie odsetek od przyznanych z ww. tytułów należności, ma zastosowanie art. 481 § 1 k.c., a wnioskodawcom (wierzycielom) przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie, począwszy od dnia wymagalności tych należności, za który należy uznać datę uprawomocnienia się rozstrzygnięcia nakładającego obowiązek świadczenia, w tym przypadku, zapłaty zadośćuczynienia, albowiem od chwili prawomocnego ustalenia wysokości uzupełniającego zadośćuczynienia można mówić o opóźnieniu dłużnika (Skarbu Państwa) w zapłacie tej należności

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz wnioskodawcy S. Z. kwoty po 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za postępowanie przed Sądem Okręgowym oraz przed Sądem Apelacyjnym, na podstawie § 11 ust. 6 i § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych

III.

kosztami postępowania odwoławczego obciążono Skarb Państwa na podstawie art. 13 ustawy lutowej

7.  PODPIS

SSO del. do SA Maciej Kawałko SSA Przemysław Żmuda SSA Robert Mąka

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik wnioskodawcy S. Z.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

oddalenie wniosku o zasądzenie, na podstawie art. 8 ust. 4 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 roku o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, zadośćuczynienia, na rzecz wnioskodawcy S. Z.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana