Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 sierpnia 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:	SSA Andrzej Olszewski (spr.)
Sędziowie:	SA Andrzej Mania SA Bogumiła Metecka-Draus
Protokolant:	St. sekr. sądowy Anita Jagielska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej Bogusławy Zapaśnik

po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2012 r. sprawy

M. S. (1)

oskarżonego z art.13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k.

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego w Gorzowie Wlkp.

z dnia 14 maja 2012 r. sygn. akt II K 165/11

I.  uchyla zaskarżony wyrok i sprawę M. S. (1) przekazuje Sądowi Okręgowemu w Gorzowie Wlkp. do ponownego rozpoznania,

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. G. kwotę
738 (siedemset trzydzieści osiem) złotych z VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Bogumiła Metecka-Draus Andrzej Olszewski Andrzej Mania

Sygn. akt II AKa 143/12

UZASADNIENIE

M. S. (1) został oskarżony o to, że:

w dniu 02 sierpnia 2011 roku w S. w mieszkaniu przy ul. (...), działając z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia Z. S. (1), pięciokrotnie ugodził go nożem kuchennym o ostrzu 21 cm w okolice jamy brzusznej i klatki piersiowej, powodując u niego obrażenia ciała w postaci:

- rany kłutej klatki piersiowej w linii środkowo-obojczykowej po stronie lewej w 9 przestrzeni międzyżebrowej poprzecznej o długości 4 cm biegnąca ku dołowi i środkowi nie penetrującej do jam ciała,

- rany kłutej ściany jamy brzusznej ok. 3 cm powyżej lewego kolca biodrowego, skośniej długości 5 cm,

- wypadnięcia pętli jelita cienkiego,

- dwóch ran kłutych jelita cienkiego: wlotowej długości 1,5 cm i wylotowej długości 1 cm,

- krwotoku wewnętrznego i wycieku treści jelitowej do jamy otrzewnowej,

- drobnej rany skóry w podbrzuszu w linii środkowej ciała długości 7 mm,

- drobnej rany skóry klatki piersiowej w rzucie mostka długości 5 mm,

- rany ciętej przedramienia lewego drążącej przez ścianę klatki piersiowej przez przeponę do jamy brzusznej, powodując krwawienie wewnętrzne, które to obrażenia zagrażały bezpośrednio życiu pokrzywdzonego, przy czym do zgonu nie doszło z uwagi na udzielenie pomocy medycznej pokrzywdzonemu,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk .

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Gorzowie Wlkp. z dnia 14 maja 2012 r., oskarżonego M. S. (1) uznano za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tym, że przyjęto, w miejsce opisu z części wstępnej wyroku, opis rany ciętej przedramienia lewego poprzecznej na powierzchni bocznej długości ok. 4 cm oraz, że oskarżony działał z zamiarem ewentualnym, w warunkach powrotu do przestępstwa tj. w okresie 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary, orzeczonej wyrokiem łącznym w sprawie II K 48/06 Sądu Okręgowego w Gorzowie Wlkp. z dnia 04 lipca 2006 r., w rozmiarze 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, obejmującym nadto wyrok Sądu Rejonowego w Słubicach w sprawie II K 757/03 z dnia 27 lutego 2004 r., za czyn między innymi z art. 245 kk, wyczerpując znamiona przestępstwa z art. 13§1 kk w zw. z art. 148§1 kk, art. 156§1 pkt 2 kk w zw. z art. 11§2 kk i art. 64§1kk i za to w myśl art. 11§3 kk na podstawie art. 14§1 kk w zw. z art. 148 §1 kk i 64 §1 kk wymierzono mu karę 11 (jedenastu) lat pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 63 § 1 kk, na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności, zaliczono okres tymczasowego aresztowania od dnia 02 sierpnia 2011 r. do 14 maja 2012 r..

Na podstawie art. 44 § 2 kk orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci noża kuchennego z rękojeścią brązową, a na podstawie art. 230 § 2 kk zasądzono zwrot J. N. dowodów rzeczowych z poz. 1 i 5, M. S. (1) z poz. 2 i Z. S. (1) z poz. 3 wykazu nr 1/11 (k-148).

Zwolniono oskarżonego od ponoszenia kosztów i opłat w sprawie obciążając nimi Skarb Państwa oraz zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. G. kwotę 1.697,40 (jeden tysiąc sześćset dziewięćdziesiąt siedem 40/100) zł tytułem udziału obrońcy z urzędu.

Powyższy wyrok zaskarżył obrońca oskarżonego. Wyrokowi zarzucił:

„1. obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku, tj. - art. 5 § 2 k.p.k. poprzez rozstrzygnięcie poważnych wątpliwości istniejących w sprawie w zakresie zarzucanego oskarżonemu czynu, których usunięcie nie było możliwe, na niekorzyść oskarżonego;

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść i polegający na błędnym uznaniu, że M. S. (1) zazdrościł bratu Z. S. (1) związku z konkubiną J. N. oraz, że w trakcie zdarzenia, które miało miejsce w dniu 2 sierpnia 2011 r. w mieszkaniu J. N., zaatakowany przez Z. S. (1) M. S. (1) wyszedł do kuchni, aby „uzbroić" się w nóż, a następnie - motywowany zazdrością - wykorzystał atak brata M. S. (1) do konfrontacji (załatwienia osobistych porachunków), nie przejawiając przy tym jedynie woli obrony, lecz wolę ataku, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego ustalenia, że M. S. (1) zaatakowany przez brata Z. S. (1) nie działał w ramach obrony koniecznej (ewentualnie z przekroczeniem jej granic), lecz zamiarem pozbawienia brata Z. S. (1) życia, podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy na takie ustalenia nie pozwala, w szczególności, że Sąd bezpodstawnie uznał, iż M. S. (1) zazdrościł bratu Z. S. (1) związku z konkubiną J. N. oraz, że po powrocie ze stacji paliw (...) (...)k w S. M. S. (1) odłożył nóż, a w trakcie feralnego zdarzenia wyszedł do kuchni celem „uzbrojenia" się w nóż (a zatem poczynił przygotowania do konfrontacji z bratem Z. S. (1)), którym następnie posłużył się celem załatwienia osobistych porachunków z bratem Z. S. (1).”

Podnosząc powyższe zarzuty, skarżący wniósł o:

„- zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uniewinnienie oskarżonego M. S. (1) od popełnienia zarzucanego mu czynu;

ewentualnie (…) o:

- uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Gorzowie Wlkp. do ponownego rozpoznania.”

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja zasługiwała na uwzględnienie.

Dowolnym jest ustalenie sądu I instancji, że oskarżony poszedł do kuchni celem „uzbrojenia się” w nóż. Wbrew stanowisku Sądu Okręgowego, żaden przeprowadzony w sprawie dowód nie pozwala na takie rozstrzygnięcie. Fakt, że oskarżony był ubrany ( w przeciwieństwie do brata ), a wcześniej miał nóż przy sobie, pozwala na odmienne ustalenia. Ocena, że oskarżony celowo poszedł po nóż do kuchni, narusza zarówno reguły art. 5 § 2 k.p.k., jak i art. 7 k.p.k. ( jest oceną dowolną ).

Nie budzi wątpliwości, że pokrzywdzony był strona atakującą, i to nie tylko słownie. Przecież, w pewnych odstępach czasowych, kilkakrotnie uderzył brata w twarz. Te ustalenie oraz fakt, iż oskarżony sięgnął po nóż po kolejnym otrzymanym ciosie, poddaje w wątpliwość ocenę Sądu Okręgowego, iż należy wykluczyć działanie w ramach obrony koniecznej albo z przekroczeniem jej granic.

Wątpliwości też budzi przypisanie oskarżonemu działania w zamiarze ewentualnym, z art. 148 § 1 k.k., w skoro po zadaniu kilku ciosów,M. S. (1) nie kontynuował swojego działania, pozwolił na wezwanie i udzielenie pomocy bratu, zachowywał się tez biernie w trakcie interwencji policjantów.

Poza jedną raną, pozostałe były powierzchowne. Oceniając całokształt zgromadzonego materiału dowodowego, należałoby ocenić zachowanie oskarżonego także w świetle uregulowań przyjętych w art. 156 § 1 pkt. 2 k.k..

Opisane powyżej błędy w ustaleniach faktycznych, jak i możliwe błędy w ocenie prawnej zachowania oskarżonego spowodowały konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku w całości.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, Sąd Okręgowy przeprowadzi postępowanie dowodowe w niezbędnym zakresie, a następnie dokona precyzyjnych ustaleń faktycznych i prawnych, przy uwzględnieniu wyżej przytoczonych uwag.

Orzeczenie o wynagrodzeniu za obronę z urzędu znajduje swoje uzasadnienie w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze w zw. z § 14 ust. 2 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (…) – Dz. U. nr 163, poz. 1348 z późniejszymi zmianami.