Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 lutego 2014r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we W.

w składzie:

Przewodniczący: SSR Barbara Bonczar

Protokolant: Grażyna Mazurkiewicz

po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym w dniu 04 lutego 2014r. we W.

sprawy z odwołania G. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

z dnia 23 lipca 2013r. znak: (...)

w sprawie G. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o zasiłek chorobowy

1.  oddala odwołanie.

2.  zasądza od wnioskodawczyni na rzecz strony pozwanej koszty zastępstwa procesowego w kwocie 120,00 zł.

Sygn. Akt X U 601/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 lipca 2013r. znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. odmówił wnioskodawczyni G. M. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 01 lipca 2013r. do 30 lipca 2013r. z powodu wykorzystania zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego przeznaczeniem.

W odwołaniu od powyższej decyzji, G. M. wniosła o jej uchylenie zarzucając, iż strona pozwana błędnie zinterpretowała jej obecność w sklepie przy ul. (...) w M. podczas kontroli w dniu 18 lipca 2013r. Wskazała, iż w okresie orzeczonej niezdolności do pracy nie wykonywała pracy zarobkowej w prowadzonym przez siebie zakładzie. Powodów, dla których pojawiła się miejscu pracy w dniu kontroli inspektora ZUS było wiele w tym min. fakt, że sklep znajduje się w domu mieszkalnym i jest jego częścią składową w związku z tym ubezpieczona wchodzi do sklepu kilka razy w ciągu dnia, aby uzupełnić przybory użytku codziennego. Ubezpieczona w tym dniu udała się do sklepu, aby go wywietrzyć , a ponadto na drzwiach wejściowych znajdowała się informacja, że w tym okresie sklep był nieczynny. W chwili, w której do sklepu wszedł pracownik strony pozwanej nie wykonywała ona żadnych czynności związanych ze sprzedażą, a pracownik strony pozwanej nie dokonał żadnego zakupu.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ ubezpieczeniowy wniósł o oddalenie odwołania z uwagi na brak podstaw prawnych do jego uwzględnienia, wobec wykorzystywania zwolnienia lekarskiego w sposób niezgodny z jego przeznaczeniem.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona G. M., prowadzi działalność gospodarczą w formie sklepu ogrodniczego pod nazwą „O.’ z siedzibą w M. przy ul. (...). Sklep jest usytuowany w domu mieszkalnym, który jest położony na terenie większego osiedla. Na terenie tego osiedla jest to jedyny tego rodzaju sklep. Ubezpieczona nie zatrudnia pracowników. Przy prowadzeniu sklepu pomaga jej mąż H. M., który zajmuje się rozładowaniem przywiezionego towaru. Wszystkie czynności związane z prowadzeniem sklepu wykonuje sama wnioskodawczyni; prowadzi sprzedaż, wykonuje prace porządkowe. Sklep jest usytuowany w taki sposób, że wejście do niego prowadzi z ulicy, a z niego można udać się do części mieszkalnej, do której prowadzi również osobne wejście. W okresie od 01 lipca 2013r. wnioskodawczyni przebywała na zwolnieniu lekarskim, zwolnienie lekarskie otrzymał do 30 lipca 2013r. W dniu 18 lipca 2013r. wnioskodawczyni była w sklepie. Drzwi sklepu były otwarte. Na drzwiach sklepu jak również na szybie okna brak było informacji, że sklep jest nieczynny. Ok. godz. 13.10 do sklepu wszedł pracownik strony pozwanej dokonujący kontroli zasadności wystawionego wnioskodawczyni zwolnienia lekarskiego za okres od 01.07.2013r. do 30.07.2013r. i zastał wnioskodawczynię stojącą za ladą. Z jej zachowania wynikało, że zamierza ona obsłużyć wchodzącego do sklepu klienta – pracownika strony pozwanej. Oprócz wnioskodawczyni w sklepie nie było innych osób obsługujących. Na tę okoliczność sporządzili protokół, do treści którego wnioskodawczyni zgłosiła uwagi i oświadczyła, że w sklepie wycierała półki i porządkowała. Wspólnie z pracownikiem strony pozwanej próbowała odnaleźć informację umieszczoną wg. relacji wnioskodawczyni na szybie witryny, że :sklep jest nieczynny”, ale żadnej kartki z taką informacją nie udało się odnaleźć w sklepie i poza nim.

Dowód: - akta ZUS

- zeznania świadka R. S. (1) - k. 13 akt

- zeznania świadka H. M. – k. 14 akt

- przesłuchanie wnioskodawczyni – k. 29 akt.

W sklepie ubezpieczona prowadzi fasę fiskalną, która rejestruje dokonaną sprzedaż. W okresie niezdolności wnioskodawczyni do pracy kasa fiskalna była nieczynna. W tym okresie do sklepu wnioskodawczyni został dostarczony towar w dniach: 03, 17, 29, lipca, którego odbiór potwierdził mąż wnioskodawczyni H. M.. W dniu 13 lipca 2013r. wnioskodawczyni dokonała zakupu towarów w firmie(...) na kwotę 661 zł. Z przedłożonego zestawienia dokonanych w lipcu 2013r. operacji finansowych wynika, że w tym okresie wnioskodawczyni dokonywała zarówno sprzedaży jak i zakupu artykułów objętych sprzedażą w sklepie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni nie zasługuje na uwzględnienie.

Kwestią sporną było ustalenie czy wnioskodawczyni G. M. wykorzystała zwolnienie lekarskie niezgodnie z jego przeznaczeniem i czy w okresie orzeczonej niezdolności do pracy wykonywała pracę zarobkową.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na dokumentacji dostarczonej przez pozwany organ, jak również wiarygodnych zeznaniach świadków R. S. (1), H. M. i przesłuchania wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 17 ust 1. ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa z dnia 25 czerwca 1999 r. „ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia”. Podjęcie zatem pracy zarobkowej w okresie zwolnienia uzasadnia domniemanie, że pracownik nie jest w rzeczywistości niezdolny do pracy. Oznacza to pozbawienie pracownika zasiłku chorobowego, a także powinno łączyć się z nie uznaniem zwolnienia lekarskiego. R. legis regulacji wynikającej z art. 17 to ochrona funduszu ubezpieczenia chorobowego przed nadużyciami ze strony ubezpieczonych.

Wyjaśnienia wymaga jednakże sformułowanie „wykonywania pracy zarobkowej w okresie orzeczonej niezdolności do pracy”. Nie oznacza ono braku podejmowania jakichkolwiek działań związanych z prowadzoną przez ubezpieczonego działalnością gospodarczą w okresie zwolnienia. Sąd Najwyższy - Izba Pracy, (...) i Spraw Publicznych w wyroku z dnia 7 października 2003 r. sygn. akt II UK 76/2003 wskazał, iż oceniając, czy w stosunku do korzystającej ze zwolnienia lekarskiego osoby prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą, zatrudniającej pracowników, istnieją przesłanki z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - Dz. U. 1999 r. Nr 60 poz. 636, należy uwzględniać nie tylko fakt dalszego prowadzenia tej działalności, lecz również charakter wykonywanych czynności. Wykonywanie „pracy zarobkowej”, w rozumieniu tego przepisu jako przesłanka utraty prawa do zasiłku chorobowego nie jest tożsame z formalno-prawnym prowadzeniem jednoosobowej działalności gospodarczej, jeśli osoba ją prowadząca jest równocześnie pracodawcą. Na przykład samo podpisanie w trakcie zwolnienia lekarskiego dokumentów finansowych sporządzonych przez inną osobę nie może być traktowane jako wykonywanie dotychczasowej pracy w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, stanowiącej podstawę pozbawienia zasiłku chorobowego. Zdaniem Sadu Najwyższego , przy stosowaniu art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. należy odróżnić „pracę zarobkową”, wykonywaną w ramach działalności gospodarczej przez osobę jednoosobowo prowadzącą tę działalność, od czynności formalno-prawnych do jakich jest zobowiązana jako pracodawca. Trudno bowiem zgodzić się ze stanowiskiem, jakie zdaje się wynikać z uzasadnienia wyroku, że w okresie korzystania ze zwolnienia lekarskiego, dokonanie wszelkich czynności, jakich wymaga prowadzenie działalności gospodarczej, wykonywanej również przez pracowników, powoduje utratę prawa do zasiłku chorobowego. Nic bowiem nie wskazuje na to, by takie konsekwencje były intencją ustawodawcy.

Trudno nie zgodzić się z tym nader trafnym rozstrzygnięciem Sądu Najwyższego. W niniejszym sporze, obecność ubezpieczonej w sklepie w dniu 18 lipca 2013r., w której prowadzi ona działalność gospodarczą wskazuje iż w okresie orzeczonej niezdolności do pracy wykonywała ona pracę zarobkową, która uzasadnia pozbawienie jej zasiłku chorobowego z powodu „podejmowania pracy zarobkowej w okresie orzeczonej niezdolności do pracy”. Z racji obowiązków jakie wnioskodawczyni wykonuje w związku z prowadzoną działalnością należy stwierdzić, że prowadzi ona sprzedaż, zamawia towary, których rozładowaniem zajmuje się jej mąż. Wnioskodawczyni dba o estetykę sklepu, porządek, wykłada zamówione towary. W związku z tym należy stwierdzić, iż z okoliczności sprawy wynika, że pobyt wnioskodawczyni w sklepie nie był przypadkowy. W tym dniu sklep był otwarty i każdy klient miał możliwość wejścia. Z możliwości tej skorzystał pracownik strony pozwanej, który nie znalazł ani na drzwiach sklepu ani na sklepowej witrynie informacji, że sklep jest nieczynny. W tym zakresie Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom wnioskodawczyni, że taka informacja była na szybie witryny, ale spadła. Wnioskodawczyni nie potrafiła zresztą wskazać, czy taka informację umieściła na drzwiach sklepu czy na szybie sklepowej witryny. Wspólnie bowiem ze świadkiem R. S. usiłowali znaleźć kartkę z informacją, ale jej nie było. Wnioskodawczyni w chwili wejścia do sklepu pracownika strony pozwanej znajdowała się za ladą sklepową i miała zamiar go obsłużyć. Wnioskodawczyni nie poinformowała go, że sklep jest nieczynny. Wnioskodawczyni w protokole kontroli oświadczyła, że w sklepie sprzątała, wycierała półki porządkowała. Ale takie same czynności wnioskodawczyni wykonuje codziennie w okresach funkcjonowania sklepu. Wnioskodawczyni nie zatrudnia innych pracowników do prac porządkowych, przy wyładowaniu towaru pomaga jej jedynie mąż. Wszystkie inne czynności związane ze sprzedażą i funkcjonowaniem sklepu wykonuje wnioskodawczyni sama. Z przedłożonych do akt sprawy dokumentów wynika, że w lipcu 2013r. do sklepu był dostarczany towar w okresie przed dniem kontroli np. w dniu 17 lipca, jak również dokonano zakupu towaru w sklepie (...). Zdaniem Sądu nie istnieje konieczność uzupełniania towarów s sklepie w sytuacji, gdy sklep jest nieczynny i nie prowadzi sprzedaży. Zdaniem Sądu okoliczności pobytu wnioskodawczyni w dniu 18 lipca 2013r. w sklepie wskazują iż w tym dniu sklep był otwarty z zamiarem dokonywania sprzedaży.

Mając powyższe na względzie Sąd, w oparciu o treść powołanych przepisów prawa i w zw. z art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w pkt I orzeczenia.

O kosztach procesu (pkt II wyroku) orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). W myśl § 3 tego przepisu do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

O wysokości kosztów zastępstwa procesowego wnioskodawcy Sąd orzekł na podstawie § 11 ust 2 w zw. z § 2 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013r., poz.490).

Sprawa o prawo do zasiłku chorobowego jest sprawą z ubezpieczenia społecznego, do której mają zastosowanie przepisy § 11 ust 2 cyt. rozporządzenia. Sąd uwzględniając rodzaj i stopień zawiłości sprawy oraz związany z tym niezbędny nakład pracy pełnomocnika strony pozwanej zasądził koszty zastępstwa procesowego w wysokości podwójnych kosztów minimalnych określonych w przedmiotowym rozporządzeniu.

Z tych względów orzeczono jak w pkt II orzeczenia.