Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 września 2019 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Anna Garncarz

Protokolant: Dominika Gorząd

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 września 2019 r. we W.

sprawy z odwołania E. W.

od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...)

z dnia 27 listopada 2017 r. znak: (...). (...)

w sprawie E. W.

przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...)

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

I.  oddala odwołanie;

II.  nie obciąża wnioskodawczyni kosztami postępowania.

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni E. W. wniosła odwołanie od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W. z dnia 27.11.2017 r. w części dotyczącej pkt I gdzie zaliczono wnioskodawczynię do lekkiego stopnia niepełnosprawności, wnosząc o zaliczenie jej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

W uzasadnieniu odwołania wnioskodawczyni podniosła, iż jest chora, od wielu lat choruje na schizofrenię, psychozę mieszaną oraz stany lękowo- depresyjne. Z tego powodu od 10 września 2007 roku do 30.09.2017 r. miała ustalony umiarkowany stopień niepełnosprawności. Systematycznie zażywa leki: aposuprit, apotiapina, synza, arlwesco, bentolin, novocardia. Pozostaje pod stałą kontrolą lekarza psychiatry, alergologa, ortopedy oraz rodzinnego. Od 03.01.2018 roku rozpoczęła rehabilitację w (...) z powodu zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa. Cierpi z powodu lęków, w stanach pogorszenia stanu zdrowia nie jest w stanie wyjść z domu, wykąpać się z obawy przed utonięciem, słyszy różnego rodzaju głosy, omamy, duszności, lęki przed zaśnięciem, rozmawia sama ze sobą, miewa bez mojej wiedzy stany agresywne wobec różnych osób. Dodatkowo choruje na astmę oskrzelową, różnego rodzaju alergie, nawracające rwy kulszowe, zwyrodnienie kręgosłupa, zwyrodnienia mitralne, skoki ciśnieniowe. Z tego powodu nie może ona długo pozostawać w pozycji siedzącej i stojącej, nie może się schylać ani podnieść czegokolwiek. Wnioskodawczyni wskazała, że ma 53 lata wykształcenie podstawowe, kurs ognisko kultury plastycznej, doświadczenie zawodowe opiekunka, pracownik ochrony, kierownik kulturalno-oświatowy klubu osiedlowego, malowanie obrazów na sprzedaż. Wszystkie prace były krótkoterminowe, gdyż zwalniano ją lub nie przedłużano umowy ze względu na chorobę. Wielokrotnie podejmowała różnego rodzaju prace, jednak z uwagi na chorobę nie była w stanie jej utrzymać. W ocenie wnioskodawczyni, powyżej wymienione schorzenia obecnie naruszają sprawność jej organizmu w takim stopniu, że czynią ją osobą niezdolną do pracy i wymagająca pomocy innych osób w codziennym funkcjonowaniu.

W odpowiedzi na odwołanie Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W., wniósł o jego oddalenie, z uwagi na brak podstaw prawnych do jego uwzględnienia.

W uzasadnieniu swojego stanowiska strona pozwana wskazała, iż orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W. jest zasadne. W uzasadnieniu swojego stanowiska organ rentowy wskazał, iż skład orzekający stwierdził, że werdykt organu I instancji nie jest zgodny z obowiązującymi w tej materii przepisami prawa, wobec czego uchylił w całości orzeczenie i zaliczył wnioskodawczynię do osób niepełnosprawnych w stopniu lekkim.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni E. W. urodziła się (...)

W dniu 16 sierpnia 2017 r. wnioskodawczyni złożyła wniosek w sprawie wydania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności w związku z upływem okresu obowiązywania poprzedniego orzeczenie strony pozwanej z dnia 24.08.2014 r

W orzeczeniu z dnia 3 października 2017 r. Powiatowy Zespół d/s Orzekania o Niepełnosprawności we W. zaliczył wnioskodawczynię do lekkiego stopnia niepełnosprawności.

Wnioskodawczyni złożyła odwołanie od w/w orzeczenia.

Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W. orzeczeniem z dnia 27.11.2017 r. utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.

Dowód : akta strony pozwanej

Wnioskodawczyni jest z zawodu plastykiem, ma wykształcenie podstawowe.

Z wnioskodawczynią jest kontakt słowny rzeczowy, dobry, wypowiedzi rozbudowane, dygresyjne, drobiazgowe w wybranych tematach. Jest osobą egocentryczną. ma świadomość jasną, orientacja auto i allopsychiczna prawidłową, zachowanie poprawne, widoczna ekspresyjność wypowiedzi. Nastrój obojętny. Napęd psychomotoryczny prawidłowy. Tok myślenia prawidłowy. Afekt żywy, modulowany, dostosowany. Nie ujawnia myśli ani tendencji suicydalnych. Nie wypowiada urojeń, nie zdradza omamów. Uwaga i pamięć w badaniu klinicznym sprawne. Intelekt w normie. Krytycyzm zachowany.

U wnioskodawczyni występują zaburzenia nerwicowe uwarunkowane sytuacyjnie, osobowość nieprawidłowa, przebyte próby samobójcze z wywiadu, schizofrenia wg dokumentacji, obecnie bez objawów wytwórczych psychotycznych.

W 2007r. wnioskodawczyni po raz pierwszy była hospitalizowana psychiatrycznie i rozpoznano zaburzenia depresyjno-lękowe. Wnioskodawczyni opisuje swoją historię życia jako pasmo trudności i zmagań, szczególnie z powodu nieudanego małżeństwa, rozwodu, czasowej bezdomności, problemów w kontakcie z córką. W 2011 r., w czasie kolejnej hospitalizacji postawiono wnioskodawczyni rozpoznanie schizofrenii nie określonej. Wnioskodawczyni kontynuuje leczenie psychiatryczne w PZP z rozpoznaniem schizofrenii i depresji. Obecnie jednak wnioskodawczyni nie ujawnia objawów psychotycznych, schizofrenia jest w remisji. Widoczne są objawy przewlekłe nerwicowe zaostrzone sytuacyjnie. Wnioskodawczyni przyjmuje leki przeciwdepresyjne i lek na uspokojenie i poprawę snu. Wnioskodawczym kierowana jest obecnie do terapii u psychologa, co ma swoje uzasadnienie wobec problemów psychicznych uwarunkowanych sytuacyjnie. Wnioskodawczyni od wielu lat jest osobą korzystającą z pomocy finansowej MOPS, od października 2017r. ma zasiłek z Urzędu Pracy. Wnioskodawczyni uważa że nie jest zdolna do żadnej pracy. Podkreśla, że źle znosi sytuację, mówi nawet o agresji w sobie, kiedy słyszy odmowę przyjęcia do pracy, kiedy zatrudniana jest inna osoba lub wobec faktu, że nie ma dla niej pracy lekkiej biurowej. Deklaruje chęć podjęcia lekkiej pracy. Wnioskodawczym w czynnościach dnia codziennego jest samodzielna, prowadzi dom, wykonuje obowiązki. Nie wymaga pomocy osoby drugiej w pełnieniu ról społecznych. Problemem jest brak pracy i trudna sytuacja finansowa.

U wnioskodawczyni nie ma tak nasilonej choroby ani zaburzeń psychicznych, które uzasadniałyby zaliczenie jej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

Dowody : - opinia biegłego sądowego psychologa i psychiatry k. 30-31

Wnioskodawczyni jest w stanie ogólnym dobrym, chód sprawny, ruchy swobodne, nastrój wyrównany. Kręgosłup o zachowanych krzywiznach fizjologicznych, próba palce-podłoga lA podudzi, broda-mostek O.. Głowa średniowymiarowa, opukowo niebolesna, nerwy czaszkowe unerwiają symetrycznie, prawidłowo. W kończynach górnych siła mięśniowa, czucie i odruchy zachowane, symetryczne. Odruchy brzuszne zachowane. W kończynach dolnych objawy rozciągowe ujemne, siła mięśniowa, czucie i odruchy zachowane, symetryczne. Z. dobra. Objawy piramido we i próba R. ujemne. U wnioskodawczyni skóra jest czysta z blizną podbrzusza. Tkanka podskórna wykształcona prawidłowa. Węzły chłonne obwodowe niepowiększone z guzkiem podskórnym okolicy międzyłopatkowej. Głowa średniowymiarowa, opukowo niebolesna. Gałki oczne osadzone i ruchome prawidłowo. Nos drożny, uszy prawidłowe. Śluzówka jamy ustnej czysta. Braki w uzębieniu. Szyja prawidłowa. Klatka piersiowa wysklepiona i ruchoma oddechowo prawidłowo. Granice płuc i serca prawidłowe. Nad płucami szmer pęcherzykowy. Akcja serca miarowa 72/min. Tony czyste, prawidłowo akcentowane. Brzuch w poziomie klatki piersiowej, miękki, niebolesny, bez oporów patologicznych. Wątroba niepowiększona, śledziona niemacalna. Kręgosłup o zachowanych krzywiznach fizjologicznych i prawidłowej czynnej ruchomości. Ruchomość stawów obwodowych w normie. Ukrwienie kończyn prawidłowe. Wydolna krążeniowo i oddechowo. U wnioskodawczyni kręgosłup o zachowanych krzywiznach fizjologicznych i dobrej ruchomości,. Głowa osadzona i ruchoma prawidłowo. Kończyny górne prawidłowo ukształtowane, symetryczne, bez zaników i deficytu siły mięśni, stawy kończyn górnych o prawidłowe ruchomości. Klatka piersiowa wysklepiona i ruchoma oddechowo prawidłowo. Brzuch w poziomie klatki piersiowej, miękki, niebolesny, bez oporów patologicznych. Kończyny dolne symetryczne co do długości i obwodów, bez zaników i deficytu siły mięśni, o prawidłowej ruchomości w stawach. Ukrwienie stóp zachowane.

U wnioskodawczyni stwierdza się zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa. Astma oskrzelowa łagodna w wywiadzie. Torbiele łagodne piersi. Częstoskurcz napadowy nadkomorowy w dokumentacji.

Choroba kręgosłupa nie jest zaawansowana i nie upośledza jego funkcji statycznej i dynamicznej. Nie stwierdza się obiektywnych objawów przewlekłego zespołu bólowego i korzeniowego kręgosłupa ani też istotnych klinicznie i czynnościowo objawów ubytkowych. Prawidłowa pozostaje funkcja lokomocyjna i podporowa kończyn dolnych, chwytna dłoni, siła mięśniowa, ruchomość stawów obwodowych. Funkcja układu ruchu pozostaje w granicach normy. Astma oskrzelowa podawana w wywiadzie ma charakter bardzo łagodny, nigdy nie była powodem hospitalizacji, jest niepowikłana i nie powoduje zaburzeń wentylacji płuc. Częstoskurcz napadowy ma charakter incydentalny. Torbiele piersi są zmianami łagodnymi i wymagają jedynie obserwacji. Stan somatyczny wnioskodawczyni jest dobry i nie odbiega na niekorzyść od grupy rówieśniczej ani nie powoduje jakichkolwiek ograniczeń do pracy, też fizycznej stosownej dla kobiet. Powódka jest wydolna krążeniowo i oddechowo, sprawna mentalnie i ruchowo, bez upośledzenia funkcji narządów zmysłów.

Z uwagi na schorzenia ortopedyczne, kardiologiczne, internistyczne i neurologiczne wnioskodawczyni nie może być uznana za osobę niepełnosprawną.

Dowody : opinia biegłych sądowych internisty, neurologa, ortopedy k. 120

Wnioskodawczyni mieszka sama od 2002 r. w mieszkaniu, gdzie w ostatnim czasie przeprowadzała remont, który trwa do tej pory. Wnioskodawczyni ma córkę, która obecnie ma 29 lat. Córka nie mieszka z nią, wnioskodawczyni nie ma z nią kontaktu. Wnioskodawczyni radzi sobie w sprawach codziennych sama, utrzymuje się ze świadczeń z MOPS, żywność również otrzymuje z MOPS. Wnioskodawczyni otrzymała skierowanie do szpitala, lecz nie chce pójść do szpitala we W., chce pójść do szpitala w O., gdyż uważa, że wszyscy lekarze we W. się znają. Wnioskodawczyni używa kosmetyków kolorowych, robi makijaż u koleżanki. Wnioskodawczyni nie pracuje, jest plastykiem z wykształcenia. Wnioskodawczyni kiedyś otrzymywała zlecenia na umowy o dzieło - to było wtedy kiedy była w Stowarzyszeniu Plastyków. Wnioskodawczyni do sądu na rozprawę przyjechała sama.

Dowody : przesłuchanie wnioskodawczyni płyta CD (k. 142)

W oparciu o powyższe ustalenia faktyczne Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Odwołanie jako bezzasadne, nie zasługiwało na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie wnioskodawczyni żądała zmiany orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W. i zaliczenia jej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tj. Dz. U. z 2011 r., nr 12, poz. 721 ze zm.) rozróżnia trzy stopnie niepełnosprawności: znaczny, umiarkowany i lekki.

W myśl art. 4 ust. 3 w/w artykułu, do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaka wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.

Z kolei art. 4 ust. 2 ustawy do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej lub częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

Natomiast zgodnie z art.4 ust. 1 cytowanej ustawy do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.

Zatem zaliczenie do któregokolwiek stopnia niepełnosprawności wymaga spełnienia przesłanek warunkujących jego otrzymanie, które zostały zdefiniowane w art. 4 wyżej wskazanej ustawy.

Wobec medycznej natury okoliczności spornych, które były istotne dla rozpoznania niniejszej sprawy, ich wyjaśnienie, wymagało wiadomości specjalnych i musiało znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłego sądowego.

Powołani w sprawie biegli sądowi z zakresu neurologii, ortopedii i internista uznali, że wnioskodawczyni nie może być zaliczona do osób niepełnosprawnych w żadnym stopniu, natomiast biegli sądowi psycholog i psychiatra uznali, że nie może zostać uznana za osobę niepełnosprawną w stopniu wyższym niż lekki.

Swoje stanowisko biegli szczegółowo uzasadnili.

Strona pozwana nie złożyła zastrzeżeń do przedstawionej przez biegłych opinii, natomiast wnioskodawczyni złożyła zastrzeżenia do opinii biegłych sądowych psychologa i psychiatry oraz podniosła, że choruje na szereg innych schorzeń i dlatego też Sąd dopuścił dowód w postaci opinii dodatkowej, w której biegli sądowi internista, ortopeda i neurolog szczegółowo uzasadnili swoje stanowisko w pełni potwierdzając kategoryczny wniosek, że wnioskodawczynie nie może zostać zaliczona do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

Biegli psycholog i psychiatra ustosunkowując się do obszernych zarzutów wnioskodawczyni i przedstawionej przez nią dodatkowej dokumentacji jednoznacznie wskazali, że: „… Wnioskodawczyni opisuje swoją historię życia jako pasmo trudności i zmagań, szczególnie z powodu nieudanego małżeństwa, rozwodu, czasowej bezdomności, problemów w kontakcie z córką. W 2011 r., w czasie kolejnej hospitalizacji postawiono wnioskodawczyni rozpoznanie schizofrenii nie określonej. Wnioskodawczyni kontynuuje leczenie psychiatryczne w PZP z rozpoznaniem schizofrenii i depresji. Obecnie jednak wnioskodawczyni nie ujawnia objawów psychotycznych, schizofrenia jest w remisji. Widoczne są objawy przewlekłe nerwicowe zaostrzone sytuacyjnie. Wnioskodawczyni przyjmuje leki przeciwdepresyjne i lek na uspokojenie i poprawę snu. Wnioskodawczym kierowana jest obecnie do terapii u psychologa, co ma swoje uzasadnienie wobec problemów psychicznych uwarunkowanych sytuacyjnie. Wnioskodawczyni od wielu lat jest osobą korzystającą z pomocy finansowej MOPS, od października 2017r. ma zasiłek z Urzędu Pracy. Wnioskodawczyni uważa że nie jest zdolna do żadnej pracy. Podkreśla, że źle znosi sytuację, mówi nawet o agresji w sobie, kiedy słyszy odmowę przyjęcia do pracy, kiedy zatrudniana jest inna osoba lub wobec faktu, że nie ma dla niej pracy lekkiej biurowej. Deklaruje chęć podjęcia lekkiej pracy. Wnioskodawczym w czynnościach dnia codziennego jest samodzielna, prowadzi dom, wykonuje obowiązki. Nie wymaga pomocy osoby drugiej w pełnieniu ról społecznych. Problemem jest brak pracy i trudna sytuacja finansowa….” Biegli jednoznacznie wskazali, że: „… u wnioskodawczyni nie ma tak nasilonej choroby ani zaburzeń psychicznych, które uzasadniałyby zaliczenie jej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.”

W niniejszej sprawie, bezspornym jest, że wnioskodawczyni nie jest osoba zdrową. Jak jednoznacznie wynika z opinii biegłych sądowych, u wnioskodawczyni występują: zaburzenia nerwicowe uwarunkowane sytuacyjnie, osobowość nieprawidłowa, przebyte próby samobójcze z wywiadu, schizofrenia wg dokumentacji, obecnie bez objawów wytwórczych psychotycznych.

Wnioskodawczyni może być uznana za osobę o lekkim stopniu niepełnosprawności. Wnioskodawczyni jest osobą o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne", natomiast nie jest osobą z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych. ” Wnioskodawczyni zatem została uznana za osobę o lekkim stopniu niepełnosprawności przez stronę pozwaną, natomiast brak jest podstaw do uznania jej za osobę z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności.

Taki też wniosek został potwierdzony w trakcie zeznań wnioskodawczyni, która potwierdziła, że od 2002 r. mieszka sama, radzi sobie sama, nie pracuje, lecz radzi sobie w życiu codziennym, zarówno koszty mieszkania jak i żywność otrzymuje z MOPS, makijaż robi jej koleżanka.

Sąd dokonał ustaleń stanu faktycznego na podstawie dokumentacji medycznej zgromadzonej w aktach (...) i aktach przedmiotowej sprawy, które zostały sporządzone przez podmioty profesjonalne i uprawnione oraz których autentyczność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, a także na podstawie przesłuchania wnioskodawczyni.

Odnosząc się do opinii biegłych sądowych, Sąd uznał za wiarygodne opinie sporządzone przez nich w toku niniejszego postępowania. W ocenie Sądu, wydane w sprawie opinie biegłych sądowych są rzetelne, racjonalne, wewnętrznie spójne, logiczne, oparte na dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy, a Sąd w pełni podzielił dokonane w nich ustalenia.

Zdaniem Sądu, brak jest podstaw do zanegowania takiego stanowiska biegłych, tym bardziej, że wydane opinie przez biegłych sądowych zawierają pełne i jasne uzasadnienie, uwzględniająca rozpoznane u wnioskodawczyni schorzenia i stopień ich nasilenia po przeprowadzonym leczeniu.

Biegli sądowi obowiązani są orzekać zgodnie z wiedzą medyczną, posiadanymi kwalifikacjami i obowiązującymi przepisami. Zatem ich pole orzekania nie jest ograniczone żadnymi dodatkowymi kryteriami, poza obowiązującymi przepisami. Dlatego zdaniem Sądu, sporządzonej przez biegłych opinii, nie można odmówić rzetelności i fachowości co do medycznej oceny stanu zdrowia wnioskodawczyni, w odniesieniu do obowiązujących przepisów. Tym bardziej, że biegli są to specjaliści z dużym doświadczeniem medycznym i stażem orzeczniczym.

Wydający w sprawie opinię biegły sądowy jest lekarzem niezależnym od stron i nie ma żadnego powodu, aby orzekać na korzyść którejkolwiek ze stron. Zgodnie z art. 282 § 2 k.p.c. w związku z art. 283 § 2 k.p.c. biegły sądowy wydający opinię w niniejszej sprawie złożył przed objęciem funkcji przysięgę, którą jest związany. Sąd nie znalazł podstaw do zanegowania bezstronności biegłego, jak i jego rzetelności przy wydaniu opinii. Opinia biegłego sądowego podlega ocenie przy zastosowaniu art. 233 § 1 k.p.c. – na podstawie właściwych dla jej przymiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażanych w niej wniosków.

Warto tutaj przytoczyć pogląd Sądu Najwyższego ujęty w wyroku z dnia 19 grudnia 1990 r. (I PR 148/90, OSP 1991/11/300) stwierdził, iż „Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać oczywiste pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wprowadzać własnych stwierdzeń”.

Zgodnie z art. 286 k.p.c. Sąd może zażądać ustnego wyjaśnienia opinii złożonej na piśmie, może też w razie potrzeby zażądać dodatkowej opinii od tych samych lub innych biegłych. Samo niezadowolenie stron z opinii biegłych nie uzasadnia jednak zażądania dodatkowej opinii od tych samych lub innych biegłych, tym bardziej, gdy strony nie zgłosiły do nich żadnych zastrzeżeń.

Sąd dopuścił dowody z opinii pięciu biegłych sądowych, wszystkie dowody potwierdziły fakt, że wnioskodawczyni nie może zostać zaliczona do wyższego niż lekki stopień niepełnosprawności.

Sąd, w ramach zastrzeżonej dla niego swobody, decyduje, czy ma możliwość oceny dowodu w sposób pełny i wszechstronny, czy jest w stanie prześledzić jego wyniki oraz - mimo braku wiadomości specjalnych - ocenić rozumowanie, które doprowadziło biegłego do wydania opinii. Sąd czyni to zapoznając się z całością opinii, tj. z przedstawionym w niej materiałem dowodowym, wynikami badań przedmiotowych i podmiotowych. Wszystko to, a nie tylko końcowy wniosek opinii, stanowi przesłanki dla uzyskania przez sąd podstaw umożliwiających wyjaśnienie sprawy.

Warto zarazem zwrócić uwagę na to, że opinia nie stanowiła jedynej fachowej wypowiedzi na temat stanu zdrowia wnioskodawczyni.

Jeszcze na etapie postępowania administracyjnego wnioskodawczyni została poddana badaniom przeprowadzonym przez zespoły lekarskie, które także wykluczyły potrzebę zaliczenia jej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Tej zbieżności ocen poszczególnych zespołów lekarskich, wydających swoje opinie niezależnie od siebie, nie można w żaden sposób deprecjonować, lecz trzeba potraktować ją jako dodatkową okoliczność przemawiającą za rzetelnością i prawidłowością opinii sporządzonych przez biegłego.

Podkreślenia wymaga to, iż subiektywne odczucia wnioskodawczyni co do stanu zdrowia nie znajdują odzwierciedlenia w dowodach z opinii biegłych sądowych i nie mogą stanowić podstaw do zmiany decyzji Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W. albowiem Sąd orzeka na podstawie całościowego materiału dowodowego a w szczególności dokumentacji medycznej.

Mając powyższe na uwadze, iż stan zdrowia wnioskodawczyni i dolegliwości jakich doznaje nie naruszają sprawności organizmu w stopniu uzasadniającym orzeczenie innego niż lekki stopień niepełnosprawności, Sąd na mocy przepisu art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako bezzasadne. (pkt I wyroku)

Orzeczenie o kosztach postępowania Sąd oparł o treść art. 98 w zw. z art. 113 ustawy o kosztach sądowych. (pkt II wyroku).