Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

VII K 194/13 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej z 2013-09-12

Sygnatura akt VII K 194/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 września 2013 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Wołowie w składzie:

Przewodniczący SSR Tomasz Paprocki

Protokolant Edyta Lickiewicz

po rozpoznaniu w dniach 27 lutego 2013 roku, 16 kwietnia 2013 roku, 5 czerwca 2013 r., 13 sierpnia 2013 r. i 9 września 2013 r.

sprawy

T. Ś., syna P. i G. z domu P., urodzonego (...) w C.

oskarżonego o to, że

I. w dniu 27 lipca 2012 r. na terenie ogrodzonej uprawy leśnej, na działce nr (...) Leśnictwa K.gm. B. posiadał i uprawiał plantację roślin konopi indyjskiej w ilości 16 roślin w całości i 12 roślin z wyciętymi łodygami,

tj. o czyn z art. 63 ust. 3 ustawy z dn.29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

II. w dniu 27 lipca 2012 r. na terenie ogrodzonej uprawy leśnej, na działce nr (...) Leśnictwa K.gm. B. wbrew przepisom ustawy posiadał 454,7 grama środków odurzających w postaci ziela konopi indyjskiej,

tj. o czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dn.29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

I.  uznaje oskarżonego T. Ś. za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie pierwszym części wstępnej wyroku, stanowiącego przestępstwo z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 7 miesięcy pozbawienia wolności;

II.  uznaje oskarżonego T. Ś. za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie drugim części wstępnej wyroku, stanowiącego przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 1 roku pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk łączy wymierzone oskarżonemu kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk warunkowo zawiesza oskarżonemu wykonanie kary łącznej pozbawienia wolności na okres 4 lat próby;

V.  na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności, w razie zarządzenia jej wykonania, okres jego zatrzymania w dniach 23 i 24 sierpnia 2012 r.;

VI.  na podstawie art. 70 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek dowodów rzeczowych wymienionych i opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/163/12 pod pozycjami 1-10 na karcie 143 akt oraz dowodu rzeczowego wymienionego i opisanego w wykazie dowodów rzeczowych nr I/164/12 pod pozycją 38 na karcie 145 akt i zarządza ich zniszczenie;

VII.  na podstawie art. 230 § 2 kpk zwraca oskarżonemu T. Ś. dowody rzeczowe wymienione i opisane w wykazie dowodów rzeczowych nr I/164/12 pod pozycjami 14 - 37 na karcie akt 145;

VIII.  na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 1851,35 zł, w tym wymierza mu opłatę w kwocie 300 zł.

Sygn. akt VII K 194/13

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

T. Ś. w połowie maja 2012 r. założył plantację marihuany – konopi indyjskich. Plantacja ta znajdowała się na terenie gminy B. w lesie Leśnictwa K.na działce nr (...).

W dniu 27 lipca 2012 r. na plantacji tej znajdowało się w ziemi 16 całych roślin konopi indyjskich oraz 12 roślin z wyciętymi łodygami o masie 483,5 g.

Ponadto na terenie plantacji T. Ś.posiadał zebrane wcześniej konopie indyjskie w ilości 454,7 g.

Dowód:

- wyjaśnienia T. Ś., k. 49, 70, 75, 156,

- zeznania P. P., k. 157, 59,

- protokoły oględzin, k. 3-5, 8-9,

- materiał poglądowy, k. 11a,

- dowody rzeczowe, k. 14,

- protokół przeszukania, k. 36-40,

- protokoły użycia wagi, k. 45,

- opinia biegłego, k. 115-116.

W postępowaniu przygotowawczym T. Ś. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia.

W postępowaniu sądowym nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odwołał wcześniejsze wyjaśnienia.

Sąd zważył:

Sprawstwo oskarżonego potwierdzone zostało przede wszystkim jego wyjaśnieniami z postępowania przygotowawczego, którym dano wiarę.

Oskarżony trzykrotnie w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, a złożone przez niego wyjaśnienia przed Sądem, w zakresie, w którym były one sprzeczne z wcześniejszymi, nie zasługiwały na wiarę. Zdaniem Sądu podawany przez oskarżonego powód przyznania się w postępowaniu przygotowawczym (chęć, aby uwolniono zatrzymanego ojca) nie jest prawdziwy, a zmiana wyjaśnień wynika z przyjętej linii obrony.

Zauważyć trzeba, że oskarżony odwołał wyjaśnienia, nie tłumacząc skąd w postępowaniu przygotowawczym posiadał szczegółową wiedzę o znajdujących się na niej urządzeniach. Oskarżony podawał przecież okoliczności, które musiała znać jedynie osoba, która założyła i prowadziła plantację. Do okoliczności tych należy zaliczyć sposób i rodzaj wykonania zainstalowanego na plantacji alarmu i systemu nawadniania. Wyjaśnienia oskarżonego i podawane przez niego szczegóły funkcjonowania plantacji potwierdzone zostały w toku jej oględzin.

Nadto oskarżony wiedział, że na plantacji znajduje się susz i wyjaśniał, że suszył się „dopiero tam na krzakach” oraz że innego nie było – co również odpowiadało ustaleniom poczynionym w toku oględzin.

Istniały również poszlaki potwierdzające prawdziwość wyjaśnień złożonych przez oskarżonego w postępowaniu przygotowawczym.

Po pierwsze oskarżony wskazał dobrowolnie policjantom jeszcze inną plantację marihuany, stwierdzając, że nie należy ona do niego.

Po drugie w toku przeszukania pomieszczeń mieszkalnych oskarżonego ujawniono m. in. wagę elektroniczną, czyli przedmiot, który (jak wiadomo z doświadczenia Sądu) z reguły odnajdywany jest w mieszkaniu osoby zajmującej się uprawą, bądź sprzedażą narkotyków.

Po trzecie w mieszkaniu oskarżonego ujawniono również śladowe ilości konopi indyjskich.

Po czwarte w mieszkaniu oskarżonego ujawniono pusty pojemnik po płynie do spryskiwaczy samochodowych z podłączonymi przewodami. Podobne pojemniki odnaleziono na plantacji.

Po piąte zachowanie i reakcja psa użytego przy przeszukaniu pomieszczeń mieszkalnych oskarżonego jednoznacznie wskazywały na obecność w pomieszczeniu gospodarczym i na podłodze strychu zapachu pochodzącego od substancji narkotycznych – vide notatka z użycia psa służbowego, k. 44.

Po szóste oskarżony podtrzymał przed Sądem, że pali i lubi palić marihuanę, co czyni jego wyjaśnienia, w których stwierdził, że założył plantację na własny użytek, tym bardziej wiarygodnymi.

Nie dano wiary zeznaniom M. Ś. i P. Ś. – żonie i ojcu oskarżonego. Zeznania te stoją w sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonego złożonymi w postępowaniu przygotowawczym, którym dano wiarę. Nadto do zeznań tych należy odnosić się z dużą ostrożnością, bowiem świadkowie są osobami bliskimi oskarżonemu i już chociażby z tego faktu wynika podejrzenie, że mogą składać korzystne dla niego zeznania. Świadkowie ci byli również zaangażowani w działalność oskarżonego, bowiem jak sam oskarżony wyjaśniał (i co potwierdziła jego żona) pali marihuanę z bratem, żoną i matką. Trudno zaś przypuszczać, aby nie wiedział o tym ojciec oskarżonego.

Dano wiarę wszelkim pozostałym dowodom, albowiem nie były kwestionowane przez strony, a Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić im wiarygodności.

Dano wiarę zeznaniom świadka P. P.. Świadek jednak pomagał jedynie w instalacji monitoringu i nie posiadał wiedzy do kogo należała plantacja marihuany.

Zapis z monitoringu nie potwierdzał, że uwidocznioną na nim osobą jest oskarżony, ale również tezy takiej nie obalał. W świetle wyżej przytoczonych dowodów i rozważań dowód ten nie był jednak konieczny do tego, aby przypisać oskarżonemu sprawstwo i winę.

Swoim zachowaniem oskarżony wypełnił znamiona przestępstw z art. 63 ust. 3 i 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Nie ulegało wątpliwości, że prowadzona przez oskarżonego uprawa mogła dostarczyć znacznych ilości konopi indyjskich. Mając na uwadze, że powszechnie używaną jednostką handlową w przypadku marihuany jest 1 g, uprawiane i posiadane przez oskarżonego środki odurzające mogły dostarczyć kilkuset porcji handlowych, umożliwiających odurzenie się wielu osobom.

Okolicznością obciążającą, którą Sąd wziął pod uwagę przy wymiarze kary, była uprzednia trzykrotna karalność oskarżonego. W tym stanie rzeczy, mając na uwadze ilość ujawnionych środków odurzających, jedynie kara pozbawienia wolności mogła spełnić swoje cele.

Mając na uwadze zbieżność czasową i rodzajową popełnionych przez oskarżonego przestępstw, przy wymiarze kary łącznej Sąd uznał za zasadne wymierzenie kary jedynie niewiele wyższej od najwyższej z wymierzonych kar jednostkowych. Sąd wziął również pod uwagę fakt, że konopie indyjskie nie należą do tzw. narkotyków twardych i stanowią w zasadzie najłagodniejszy środek odurzający, którego posiadanie jest zabronione.

Z uwagi na uprzednią niekaralność oskarżonego za podobne przestępstwo, Sąd uznał za zasadne warunkowe zawieszenie wykonania wymierzonej kary. Zdaniem Sądu zastosowany środek probacyjny winien skłonić oskarżonego do tego, aby nie popełnił on przestępstwa w przyszłości.

Orzeczono przepadek środków odurzających oraz przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa – uprawy konopi. Pozostałe dowody rzeczowe zwrócono oskarżonemu.

Oskarżony prowadzi działalność gospodarczą, z której uzyskuje dochody. Co za tym idzie może uiścić koszty sądowe.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Marzanna Małek
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej
Osoba, która wytworzyła informację:  Tomasz Paprocki
Data wytworzenia informacji: