Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2019 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu XII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Krzysztof Rudnicki

Protokolant: Piotr Józwik

po rozpoznaniu w dniu 29.10.2019 r.

we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa G. K.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę 147 426 zł

I. zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda 127 826 zł (sto dwadzieścia siedem tysięcy osiemset dwadzieścia sześć złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 07.02.2018 r. do dnia zapłaty;

II. oddala dalej idące powództwo;

III. zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda 7 746, 21 zł kosztów procesu;

IV. nakazuje stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego we Wrocławiu 4 720, 87 zł nieopłaconych kosztów sądowych, zaliczając nadwyżkę uiszczonej zaliczki nad wydatkami na poczet obciążających stronę pozwaną nieopłaconych kosztów sądowych;

V. nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego we Wrocławiu z roszczenia zasądzonego na rzecz powoda w punkcie I wyroku 723, 56 zł nieopłaconych kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Powód G. K. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. 124 753 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 07.02.2018 r. do dnia zapłaty, a także o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że zawarł z pozwanym umowę ubezpieczenia komunikacyjnego dotyczącą pojazdu marki J. nr rej. (...), obejmującą swoim zakresem (...). W dniu 12.10.2017 r. w J. powód jadąc tym samochodem, próbując uniknąć zderzenia z przebiegającą przez drogę sarną, zjechał nagle z drogi i uderzył w przydrożne drzewo. Niezwłocznie poinformował pozwanego o zdarzeniu. Pozwany dopiero w dniu 09.01.2018 r. poinformował powoda, iż odszkodowanie nie zostało przyznane. W uzasadnieniu odmownej decyzji pozwany powołał się na § 82 pkt 1 i 2 OWU i wskazał, że powód nie wykazał przyczyny, miejsca i zakresu wypadku. Po wymianie korespondencji stanowisko pozwanego nie uległo zmianie.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów procesu.

Pozwany podniósł, że po zgłoszeniu szkody dokonał analizy zgłoszonych roszczeń i odmówił wypłaty odszkodowania z uwagi na fakt, iż do szkody nie doszło w okolicznościach deklarowanych przez powoda. Wskazał, że przeprowadził postępowanie mające na celu ustalenie stanu faktycznego zdarzenia, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości odszkodowania. Po dokonaniu szczegółowej analizy zgromadzonych dokumentów, przy uwzględnieniu zwłaszcza okoliczności towarzyszących zdarzeniu oraz charakteru powstałych uszkodzeń wykluczono możliwość zaistnienia sytuacji w okolicznościach podanych w zgłoszeniu szkody.

Pozwany zakwestionował także wysokość przyjętej przez powoda szkody.

W piśmie procesowym z dnia 20.11.2018 r. (k. 195) powód zmienił żądanie pozwu w ten sposób, że wniósł o zasądzenie od pozwanego 147 426 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 07.02.2018 r. do dnia zapłaty.

Powód wskazał, że dokonał sprzedaży samochodu i uzyskał cenę 26 000 zł. Żądana kwota została obliczona jako różnica pomiędzy sumą gwarancyjną z umowy ubezpieczenia (173 426 zł) a ceną uzyskaną ze sprzedaży (26 000 zł).

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny.

Dnia 23.05.2017 r. G. K. oraz (...) S.A. w W. zawarli umowę ubezpieczenia komunikacyjnego OC, AC, NNW, potwierdzoną polisą nr (...). Przedmiotem ubezpieczenia był samochód J. (...), nr rej. (...), rok prod. (...), nr VIN (...), poj. silnika (...).

Wartość pojazdu została określona na 173 426 zł. W ubezpieczeniu AC został przyjęty wariant Auto Wartość 100 % i Auto Ochrona Sumy Ubezpieczenia.

Data pierwszej rejestracji pojazdu to 16.04.2016 r. Przebieg wynosił 24 200 km.

/ dowód: polisa nr (...) – k. 13-16 /

Ogólne warunki umowy ubezpieczenia stanowiły m.in., że:

- § 9 ust. 1 pkt 1 – za zapłatą dodatkowej składki umowa AC może zostać zawarta z zastosowaniem opcji Auto Wartość 100 %, tj. stałej wartości pojazdu w całym okresie ubezpieczenia, z tym, że stałej wartości pojazdu w całym okresie ubezpieczenia nie stosuje się w celu ustalenia, czy zachodzi przypadek szkody całkowitej, o którym mowa w § 18 ust. 1,

- § 18 ust. 1 – w celu ustalenia, czy zachodzi przypadek szkody całkowitej, wartość pojazdu w dniu ustalenia odszkodowania porównuje się do kosztów naprawy pojazdu ustalonych według zasad określonych w ust. 2,

- § 18 ust. 4 – w razie powstania szkody całkowitej wysokość odszkodowania ustala się w kwocie odpowiadającej wartości pojazdu w dniu ustalenia odszkodowania pomniejszonej o wartość rynkową pozostałości,

- § 82 ust. 1 pkt 2 – w razie zajścia wypadku ubezpieczeniowego ubezpieczający lub ubezpieczony jest zobowiązany przedstawić posiadane dowody dotyczące zajścia wypadku ubezpieczeniowego lub poniesionych kosztów.

/ dowód: ogólne warunki ubezpieczeń komunikacyjnych PZU Auto – k. 178-185 /

Powód zakupił samochód w Niemczech dnia 11.05.2017 r. za sumę 33 399, 99 EUR. Samochód był używany jako pojazd na wynajem.

/ dowód: rachunek z dnia 11.05.2017 r. – k. 78; dowód rejestracyjny – k. 74; zeznania powoda

G. K. – e-protokół z dnia 15.01.2019 r. 00:01:02-00:10:12 /

Dnia 29.06.2017 r. (...) sp. z o.o. we W. wykonał naprawę blacharsko-lakierniczą samochodu powoda, za co wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 6 904, 32 zł brutto. Naprawa była wynikiem szkody w samochodzie powoda pokrywanej z ubezpieczenia OC sprawcy kolizji.

/ dowód: faktura VAT nr (...) – k. 76; notatka z dnia 09.10.2018 r. – k. 192;

zeznania powoda G. K. – e-protokół z dnia 15.01.2019 r. 00:01:02-

00:10:12 /

Dnia 31.07.2017 r. (...) sp. z o.o. we W. wykonał naprawę blacharsko-lakierniczą samochodu powoda, za co wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 13 063, 51 zł brutto. Naprawa była wynikiem szkody w samochodzie powoda pokrywanej z ubezpieczenia AC.

/ dowód: faktura VAT nr (...) – k. 77; notatka z dnia 09.10.2018 r. – k. 192;

zeznania powoda G. K. – e-protokół z dnia 15.01.2019 r. 00:01:02-

00:10:12 /

Dnia 12.10.2017 r. G. K. wracał z M. do J.. Na odcinku drogi między W. a J. ok. godz. 20.00 na drogę przed samochodem powoda wyskoczyła sarna. Powód, chcąc uniknąć uderzenia w zwierzę, odbił w prawo, zjechał z drogi i uderzył przodem samochodu w drzewo.

Powód wezwał pomoc drogą w ramach Assistance PZU S.A. Samochód został odholowany do (...) w D..

W samochodzie powoda został uszkodzony cały przód – zderzak, pokrywa komory silnika, błotniki, osłona chłodnicy, chłodnica, reflektory, pas przedni, elementy komory silnika, elementy zawieszenia, opony,

/ dowód: zdjęcia – k. 37-43, k. 90-96, k. 220-228; zeznania powoda G. K. – e-

protokół z dnia 15.01.2019 r. 00:01:02-00:10:12 /

W dniu 13.10.2017 r. powód zgłosił pozwanemu szkodę w pojeździe. Podał, że próbując uniknąć zderzenia z przebiegającą przez drogę sarną zjechał z drogi i uderzył w drzewo. Wskazał na uszkodzenia: błotnik przedni lewy, błotnik przedni prawy, chłodnica, koło przednie lewe, koło przednie prawe, krata wlotu powietrza, pas przedni, podłużnica przednia lewa, podłużnica przednia prawa, pokrywa przednia, reflektor przedni lewy, reflektor przedni prawy, zawieszenie przednie, zderzak przedni.

/ dowód: zgłoszenie szkody nr (...) – k. 18-21; akta szkody nr (...)

na płycie CD – k. 170 /

W toku likwidacji szkody w dniu 19.10.2017 r. rzeczoznawca pozwanego S. D. sporządził kalkulację naprawy nr (...), w której oszacował koszty naprawy w jednym wariancie na 81 603, 81 zł, w drugim na 55 259, 03 zł, wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym na 175 000 zł, zaś w stanie uszkodzonym na 100 984 zł.

/ dowód: kalkulacja w aktach szkody nr (...) na płycie CD – k. 170 /

W toku likwidacji szkody w dniu 30.11.2017 r. rzeczoznawca pozwanego K. S. sporządził ocenę techniczną, w której wskazał, że:

1. przy przebiegu 36 336 sterownik BMC zanotował błędy lewego i prawego kierunkowskazu przy napięciu zasilania sterownika 14,3 V, prędkości obrotowej silnika 1220 rpm i prędkości pojazdu 1 km/h,

2. błędy powyższe dają się powiązać ze zdarzeniem,

3. sterownik RCM zarejestrował błąd B1193-68 Pamięć zderzeń pełna i zablokowana,

4. brak możliwości powiązania ze stanem faktycznym błędów komponentów pirotechnicznych, które zostały zarejestrowane przy temperaturze wnętrza 12ºC i temp. zewnętrznej 20ºC, zaś rozbicie kierunkowskazów miało miejsce przy temperaturze wnętrza 22ºC i temperaturze na zewnątrz 12ºC,

5. kolejnym elementem bez korelacji jest fakt, iż błędy komponentów pirotechnicznych zostały zarejestrowane przy napięciu akumulatora 12,5 V, gdy błędy uszkodzenia kierunkowskazów zarejestrowane zostały przy napięciu 14,3 V.

Na tej podstawie P. K. z (...) W. sporządził notatkę, w której stwierdził, że:

1. weryfikacja uszkodzeń pojazdu J. z deklarowanym miejscem powstania szkody w warunkach wynikających z zapisu pamięci sterowników pojazdu wskazuje, iż uszkodzenia te nie mogły powstać w miejscu i w sposób opisany przez kierującego pojazdem,

2. symulacja możliwych wariantów przebiegu zdarzenia wyklucza zajście zdarzenia wg opisu zgłaszającego szkodę,

3. zebrany w sprawie materiał pozwala na wykluczenie możliwości zaistnienia zdarzenia w zadeklarowanych okolicznościach.

/ dowód: ocena techniczna nr (...) z dnia 30.11.2017 r. – k. 44-55 i k. 186-191;

notatka z dnia 09.01.2018 r. – k. 192; akta szkody nr (...) na płycie CD –

k. 170 /

Pismem z dnia 09.01.2018 r. pozwany odmówił powodowi przyznania odszkodowania, powołując się na § 82 pkt 1 i 2 OWU. Podniósł, że po dokonaniu szczegółowej analizy zgromadzonych dokumentów, przy uwzględnieniu okoliczności towarzyszących zdarzeniu oraz powstałych uszkodzeń wykluczono możliwość zaistnienia sytuacji w okolicznościach podanych w zgłoszeniu szkody.

/ dowód: pismo z dnia 09.01.2018 r. – k. 22; akta szkody nr (...) na płycie CD – k.

170 /

Pismem z dnia 22.01.2018 r., doręczonym dnia 31.01.2018 r., pełnomocnik powoda wezwał pozwanego do wypłaty odszkodowania w terminie 7 dni.

/ dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 22.01.2018 r. – k. 23-25; akta szkody nr (...)

na płycie CD – k. 170 /

Pismem z dnia 01.02.2018 r. pozwany poinformował powoda, że po analizie całości akt szkody nie znajduje podstaw do zmiany stanowiska w zakresie rozliczenia szkody oraz wysokości ustalonego odszkodowania.

/ dowód: pismo z dnia 01.02.2018 r. – k. 26; akta szkody nr (...) na płycie CD – k.

170 /

Pismem z dnia 07.02.2018 r., w odpowiedzi na pismo z dnia 22.01.2018 r., pozwany poinformował pełnomocnika powoda, że jego stanowisko zostało zawarte w piśmie z dnia 01.02.2018 r. i wezwanie do zapłaty nie wniosła nowych okoliczności, które mogłyby spowodować zmianę stanowiska.

/ dowód: pismo z dnia 07.02.2018 r. – k. 27; akta szkody nr (...) na płycie CD – k.

170 /

Pismem z dnia 23.02.2018 r., doręczonym dnia 02.03.2018 r., pełnomocnik powoda zażądał przedstawienia całości wydruku z komputera pojazdu wykonanego przez ASO J. w październiku 2017 r. w obecności i na zlecenie rzeczoznawcy (...), w terminie 3 dni.

/ dowód: pismo z dnia 23.02.2018 r. – k. 28-29; akta szkody nr (...) na płycie CD –

k. 170 /

Pismem z dnia 06.03.2018 r., w odpowiedzi na pismo otrzymane dnia 02.03.2018 r. pozwany poinformował pełnomocnika powoda, że jego stanowisko zostało zawarte w piśmie z dnia 01.02.2018 r. W załączeniu przesłał wymaganą dokumentację.

/ dowód: pismo z dnia 06.03.2018 r. – k. 32; akta szkody nr (...) na płycie CD – k.

170 /

Pismem z dnia 13.03.2018 r., doręczonym dnia 19.03.2018 r., w odpowiedzi na pismo z dnia 06.03.2018 r., pełnomocnik powoda wskazał, iż nie otrzymał pisma z dnia 01.02.2018 r., tym samym nie otrzymał odpowiedzi na wezwanie do zapłaty z dnia 22.01.2018 r., (...) S.A. nie dochował ustawowego terminu odpowiedzi na reklamację, który upłynął w dniu 02.03.2018 r. Z tego względu należy zastosować sankcję wynikającą z art. 8 ustawy z dnia 05.08.2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i przyjąć, że reklamacja została rozpatrzona zgodnie z wolą wzywającego. Wskazał, że dnia 06.03.2018 r. została przesłana jedynie opinia. Ponownie zażądał przedstawienia całości wydruku z komputera wykonanego przez ASO J..

/ dowód: pismo z dnia 13.03.2018 r. – k. 30-31; akta szkody nr (...) na płycie CD –

k. 170 /

Pismem z dnia 28.03.2018 r., w odpowiedzi na pismo otrzymane dnia 19.03.2018 r., pozwany poinformował pełnomocnika powoda, że jego stanowisko zostało zawarte w pismach z dnia 01.02.2018 r., 07.02.2018 r. oraz z dnia 06.03.2018 r. Podał, że odpowiedź dotyczyła wystąpienia z dnia 23.02.2018 r.

/ dowód: pismo z dnia 28.03.2018 r. – k. 33 akta szkody nr (...) na płycie CD – k.

170 /

Działając na zlecenie powoda rzeczoznawca T. S. (1) oszacował wartość pojazdu przed szkodą na 171 100 zł, wartość pojazdu uszkodzonego na 48 700 zł, koszty naprawy na 187 880, 31 zł, szkodę jako różnicę między wartością z polisy wynoszącą 173 426 zł a wartością pojazdu uszkodzonego wynoszącą 48 700 zł, tj. kwotę 124 726 zł.

/ dowód: opinia rzeczoznawcy T. S. (2) – k. 90-110 /

Pismem z dnia 11.07.2018 r., doręczonym dnia 16.07.2018 r., pełnomocnik powoda skierował do pozwanego ostateczne przedsądowe wezwanie do wypłaty odszkodowania w kwocie 124 753 zł stanowiącego różnicę pomiędzy sumą gwarancyjną wynoszącą 173 426 zł a wartością pojazdu uszkodzonego wynikającą z przeprowadzonej kalkulacji kosztów wynoszącą 48 673 zł.

Do pisma dołączył kopię kalkulacji sporządzonej przez T. S. (2).

/ dowód: pismo z dnia 11.07.2018 r. – k. 34-35; akta szkody nr (...) na płycie CD –

k. 170 /

Pismem z dnia 18.07.2018 r., w odpowiedzi na pismo otrzymane dnia 16.07.2018 r., pozwany poinformował pełnomocnika powoda, że jego stanowisko zostało zawarte w pismach z dnia 01.02.2018 r., 07.02.2018 r., 06.03.2018 r. i 28.03.2018 r., a otrzymane wystąpienie nie wniosło nowych okoliczności, które mogłyby spowodować zmianę dotychczasowego stanowiska.

/ dowód: pismo z dnia 18.07.2018 r. – k. 36; akta szkody nr (...) na płycie CD – k.

170 /

Dnia 17.12.2018 r. G. K. jako sprzedający oraz K. R. jako kupujący zawarli umowę kupna sprzedaży samochodu, na mocy której powód sprzedał samochód J. (...) rok prod. (...), nr rej. (...), jako auto uszkodzone za cenę 26 000 zł.

/ dowód: umowa z dnia 17.11.2018 r. – k. 196 /

Analiza miejsca zdarzenia w konfrontacji z uszkodzeniami samochodu J. wskazuje, że zdarzenie drogowe mogło zaistnieć w okolicznościach przedstawionych przez powoda. Zdarzenie zaistniało w miejscu wskazanym przez powoda (na miejscu zdarzenia wykonane zostały zdjęcia po wezwaniu samochodu pomocy drogowej; na miejscu zdarzenia znajdowały się elementy plastykowe z samochodu J., zerwana kora z pnia drzewa oraz elementy kory wciśnięte w kratę wlotu powietrza samochodu J..

Analiza kształtu, zakresu oraz położenia wgniecenia przedniej części nadwozia samochodu J. w konfrontacji z wielkością (średnicą) pnia drzewa pozwala wnioskować, że samochód uderzył nienależne centralnie przodem nadwozia w drzewo.

Koszty naprawy samochodu J. (...) ustalone na podstawie cen oryginalnych części zamiennych, zgodnie z technologią i pracochłonnością prac naprawczych stosowanych przez producenta pojazdu, z zastosowaniem stawek pracochłonności naprawy stosowanych w ASO w wysokości 150 zł/godz. dla prac blacharsko-mechanicznych i 150 zł/godz. dla prac lakierniczych, wynoszą brutto 186 870, 82 zł.

Wartość rynkowa nieuszkodzonego samochodu powoda na dzień 12.10.2017 r. wynosiła 160 200 zł brutto.

Koszty naprawy uszkodzonego pojazdu przekraczały wartość rynkową pojazdu w stanie

nieuszkodzonym, co wskazuje, że naprawa pojazdu była ekonomicznie nieuzasadniona.

Wartość samochodu w stanie uszkodzonym wynosiła 45 600 zł brutto.

/ dowód: opinia biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej J. C. – k. 244-260 i k.

300-303 /

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Powód dochodzi odszkodowania za uszkodzenie samochodu J. (...), nr rej. (...), w ramach łączącej go z pozwanym umowy ubezpieczenia auto casco.

Zgodnie z art. 805 § 1 kc przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia określonego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Zgodnie zaś z art. 805 § 2 pkt 1 kc świadczenie ubezpieczyciela przy ubezpieczeniu majątkowym polega na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę poniesioną wskutek przewidzianego w umowie wypadku. Ubezpieczenie majątkowe może dotyczyć mienia albo odpowiedzialności cywilnej.

Ubezpieczenie autocasco oznacza objęcie przez ubezpieczyciela ochroną ubezpieczeniową oznaczonego w umowie ubezpieczenia pojazdu na wypadek jego uszkodzenia, zniszczenia lub utraty w okolicznościach przewidzianych w umowie ubezpieczenia.

Pomiędzy stronami zaistniał przede wszystkim spór co do zajścia samego wypadku ubezpieczeniowego. Pozwany odmówił wypłaty odszkodowania, zarzucając poszkodowanemu nieudowodnienie zajścia tego zdarzenia.

Sąd poczynił ustalenia faktyczne w zakresie wypadku z dnia 12.10.2017 r. i powstałych wówczas uszkodzeń samochodu powoda na podstawie zdjęć uszkodzonego samochodu i miejsca zdarzenia, wykonanych od razu na miejscu przez wezwaną pomoc drogową, zdjęć wykonanych następnie w ASO, w tym zdjęć wykonanych w ramach zabezpieczenia dowodu przez biegłego inż. C., przesłuchania powoda, a także opinii sporządzonej przez inż. C.. Zestawienie tych dowodów w pełni pozwala przyjąć, iż przyczyna, przebieg i skutki wypadku z dnia 12.10.2017 r. przedstawiają się tak, jak podał powód.

Sąd uznał zeznania powoda za wiarygodne, brak jest zresztą okoliczności podważających tę wiarygodność. Nic nie wskazuje, aby powód miał ukrywać rzeczywisty przebieg wypadku albo tworzyć jakąś wersję wydarzeń tylko w celu uzyskania odszkodowania. Powód od razu wskazywał, że spowodował wypadek, wykonując manewr nagłego, gwałtownego skrętu w prawo w celu uniknięcia uderzenia w sarnę. Nawet zresztą, gdyby zjechał na pobocze z innych powodów, również mógłby domagać się odszkodowania. Trudno zaś przypisywać powodowi celowe działanie zmierzające do uszkodzenia nowego przecież i atrakcyjnego samochodu.

Sąd oddalił wniosek pozwanego o przesłuchanie świadka P. K., wadliwie głoszony na okoliczność „poczynionych ustaleń co do przyczyny zdarzenia”. Na wyniki przeprowadzonego przez pozwanego postępowania likwidacyjnego wskazują dokumenty zawarte w aktach szkodowych. P. K. sporządził wyłącznie jedną notatkę z dnia 09.01.2018 r. zawierającą podsumowanie związane z ekspertyzą odczytów błędów odnotowanych w sterownikach samochodu. Akta szkodowe i treść korespondencji pozwanego kierowanej do powoda wskazują jednak, iż pozwany ograniczył się do podważania przyczyny i przebiegu zdarzenia z dnia 12.10.2017 r. podanych przez powoda, nie poczynił natomiast żadnych własnych ustaleń co do tego, jaka była przyczyna powstania uszkodzeń samochodu powoda.

Stanowiąca istotny element materiału dowodowego opinia biegłego z zakresu motoryzacji inż. J. C. została sporządzona w sposób profesjonalny, rzetelny, a przez to wiarygodny i dający podstawę do dokonania oceny zdarzenia z dnia 12.10.2017 r., z uwzględnieniem wiadomości specjalnych dotyczących technicznych aspektów przebiegu tego zdarzenia. Opiniujący poddał ocenie przede wszystkim obraz uszkodzeń samochodu i wskazał, że mogły one powstać w opisanych przez powoda okolicznościach na skutek uderzenia w drzewo. Potwierdzają to także ślady z miejsca zdarzenia utrwalone na zdjęciach.

Następnie pozwany kwestionował wyliczenie wysokości szkody. Nie zgodził się ostatecznie z wyliczeniami zawartymi w opinii biegłego i po uzupełnieniu opinii wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego biegłego.

Sąd oddalił tenże wniosek pozwanego, uznając go za bezzasadny. Sąd może bowiem dopuścić dowód z opinii innego biegłego wyłącznie wtedy, gdy opinia uprzednio sporządzona jest nieprzydatna dla celów postępowania, tzn. nie odpowiada na pytania zadane biegłemu, lub też wtedy, gdy jest wewnętrznie niespójna lub sprzeczna i to na tyle, że defekty te nie mogą zostać usunięte w drodze przeprowadzenia dowodu z opinii uzupełniającej. Opinia złożona przez inż. C. nie odznaczała się wskazanymi cechami, które dyskwalifikowałyby ją jako środek dowodowy, była jedynie niekorzystna dla pozwanego. Nie daje to jednak podstawy ku temu, aby dopuszczać dowód z opinii kolejnego biegłego, w sytuacji, gdy opinia złożona do akt sprawy jest rzetelna oraz poprawna pod względem merytorycznym. O ewentualnym dopuszczeniu dowodu z opinii innego biegłego tej samej specjalności nie może decydować wyłącznie wniosek strony, lecz zawarte w tym wniosku konkretne uwagi i argumenty podważające miarodajność dotychczasowej opinii lub co najmniej poddające ją w wątpliwość. W przeciwnym wypadku wniosek taki musi zostać oceniony wyłącznie jako zmierzający do wywołania nieuzasadnionej zwłoki w postępowaniu. Potrzeba powołania innego biegłego powinna bowiem wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 05.11.1974 r., I CR 562/74; z dnia 24.05.2005 r., V CK 659/04; z dnia 30.05.2007 r., IV CSK 41/07; wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 07.03.2008 r., I ACa 910/07). Pozwany nie przedstawił jednak dostatecznie przekonujących argumentów dyskwalifikujących przydatność opinii dla potrzeb rozstrzygnięcia. Tymczasem merytoryczna istota całości opinii (tj. pisemnej opinii zasadniczej i uzupełniającej) wykluczała uwzględnienie wniosku pozwanego.

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na treść pisma pełnomocnika pozwanego z dnia 25.06.2019 r. (k. 271) zawierającego uwagi wobec opinii zasadniczej. Na wstępie pełnomocnik pozwanego wskazał, iż „nie kwestionuje, że rozpoznanie i ustalenia zawarte w przedmiotowej opinii są wyrazem specjalistycznych informacji posiadanych przez biegłego oraz doświadczenia życiowego”. Zatem pozwany zgodził się co do zasady z merytoryczną wartością opinii zasadniczej. Nie może zatem na dalszym etapie postępowania domagać się innej opinii, jeżeli nie wnosił o jej sporządzenie, formułując pierwotne zastrzeżenia. W dalszej części pisma z dnia 25.06.2019 r. pozwany zgłosił jedynie następujące uwagi:

„1. Czy biegły zapoznał się z opinią firmy (...)?”,

„2. Według jakiego systemu eksperckiego biegły dokonał wyceny pojazdu nieuszkodzonego i w stanie uszkodzonym?”,

„3. Jakiego systemu eksperckiego użył biegły do ustalenia przedstawionych przez siebie kosztów naprawy?”.

W pisemnej opinii uzupełniającej biegły odniósł się do zastrzeżeń zgłoszonych przez pozwanego. Wskazał, że:

- zapoznał się z całością materiałów z akt sprawy, czyli także opinią firmy (...),

- wycena wartości pojazdu została wykonana w systemie eurotaxGLASS’S,

- koszty naprawy samochodu J. (...) zostały ustalone w systemie AUDATEX.

Trzeba podkreślić, że formułując swoje uwagi pełnomocnik pozwanego ograniczył się do zadania pytań, których w żaden sposób nie rozwinął. Nie wyjaśnił, jakie znaczenie ma odniesienie się biegłego do opinii firmy (...). Można jednak zauważyć, iż nie ma żadnego znaczenia to, czy biegły wziął tę opinię pod uwagę czy też nie. Opinia ta została sporządzona na zlecenie pozwanego w postępowaniu likwidacyjnym, stanowiła podstawę do odmowy wypłaty odszkodowania i nie stanowi w postępowaniu sądowym żadnego dowodu o zasadniczym znaczeniu. Biegły nie miał obowiązku się do niej odnosić. Pozwany nie sformułował zresztą konkretnych pytań co do konkretnych okoliczności przedstawionych w swojej ekspertyzie. Nie wiadomo zatem, do czego właściwie biegły miał się odnieść.

Także kwestionując wyliczenia dotyczące wartości samochodu, pozwany nie przedstawił żadnych skonkretyzowanych zastrzeżeń. Podniósł, że do opinii nie zostały dołączone wyliczenia w systemie eurotaxGLASS’S. Jednakże biegły przedstawił w opinii zasadniczej i uzupełniającej sposób wyliczenia wartości samochodu. Pozwany nie zakwestionował założeń przyjętych do wyceny ani współczynników korygujących. Podważając samą wycenę, pozwany powinien był wykazać, że według wskazanego systemu wynik takich obliczeń przedstawia się inaczej, czyli po prostu przedłożyć własną kalkulację, do której biegły mógłby się ustosunkować.

To samo dotyczy wyliczeń kosztów naprawy. Pozwany, wskazując, że należało sporządzić kosztorys naprawy, powinien był przedstawić taki kosztorys, z którego wynikałoby, że wyliczenie zawarte w opinii jest nieprawidłowe. Tego również nie uczynił. Nie wskazał, czy biegły przyjął złe części do wymiany, za dużo tych części, błędne wskazanie cen części, błędną ilość czasu dla poszczególnych czynności naprawczych, itp.

W ten sposób nie można ocenić, czy wyliczenia objęte opinią inż. C. są nieprawidłowe, skoro nie da się ich zestawić z innymi wyliczeniami przeprowadzonymi według powszechnie stosowanych i właściwych metod. Można zresztą dodać, że biegły oszacował koszty naprawy na 186 870, 82 zł, zaś w prywatnej ekspertyzie sporządzonej na zlecenie powoda zawierającej szczegółowy kosztorys w systemie A. koszty te zostały określone na 187 880, 31 zł (k. 101), czyli nieznacznie więcej.

Reasumując powyższe, brak jest usprawiedliwionych podstaw do kwestionowania zarówno zajścia wypadku ubezpieczeniowego, jak i jego konsekwencji w postaci uszkodzeń samochodu powoda.

Ponieważ koszty naprawy samochodu okazały się ekonomicznie nieuzasadnione jako przewyższające wartość pojazdu, zachodzi tzw. szkoda całkowita. Wartość tej szkody wyraża się różnicą pomiędzy wartości samochodu przed wypadkiem a wartością samochodu po wypadku, tzw. pozostałości.

Wartość samochodu uszkodzonego należy przyjąć według oszacowania biegłego, tj. w kwocie 45 600 zł. Nie ma znaczenia cena ustalona w umowie sprzedaży zawartej przez powoda w dniu 17.11.2018 r. Nie można przyjąć, aby wyłącznie cena na takim poziomie odpowiadała możliwościom zbycia pojazdu. W braku możliwości ustalenia rzeczywistych danych transakcyjnych dotyczących sprzedaży uszkodzonych pojazdów o parametrach pojazdu powoda, jedynym środkiem dowodowym jest opinia biegłego i przedstawione w niej oszacowanie. Prywatny rzeczoznawca powoda oszacował pozostałość na 48 700 zł, czyli nieco więcej, niż biegły inż. C..

Natomiast jako wartość wyjściowa może zostać przyjęta wartość podana w polisie, czyli 173 426 zł. Powód zawarł umowę ubezpieczenia w wariancie wartość 100 %, czyli jego celem było utrzymanie wartości wyjściowej, z dnia zawarcia umowy, przez cały roczny okres ubezpieczenia. Ogólne warunki ubezpieczenia przewidywały ustalenie rzeczywistej wartości samochodu, ale na potrzeby oceny zajścia szkody całkowitej, czyli zaistnienia nadwyżki kosztów naprawy nad wartością samochodu. W taki sposób należy odczytać postanowienie § 9 ust 1 pkt 1 OWU, który wprowadza jeden tylko wyjątek od opcji utrzymania stałej wartości pojazdu w całym okresie ubezpieczenia, mianowicie ocenę, czy doszło do szkody całkowitej. Na potrzeby ustalenia odszkodowania OWU wskazywały wartość z dnia ustalenia odszkodowania, ale stan taki dotyczył sytuacji standardowej. Powód podniósł natomiast poziom ochrony poprzez zapłatę dodatkowej składki za wariant Auto Wartość 100 %.

Przyjęcie wartości samochodu przed wypadkiem niższej od wartości podanej w polisie jest korzystniejsze dla ubezpieczyciela, gdyż łatwiej wówczas ustalić wystąpienie szkody całkowitej. Natomiast samo wyliczenie tej szkody musi już uwzględniać wartość oznaczoną w umowie ubezpieczenia.

Nie można podzielić zastrzeżeń pozwanego wobec ustalenia sumy ubezpieczenia. Pozwany nie przedstawił żadnych okoliczności wskazujących na nieprawidłowe przyjęcie wartości 173 426 zł, np. tabel oszacowania innych samochodów tej marki, modelu, typu, przebiegu i wyposażenia, co samochód powoda. Poza tym odpowiedź na pozew w tym zakresie zawiera jedynie jakieś hasłowe ogólniki i zupełnie niezrozumiałe „wrzutki” typu „wprowadzenie w błąd ubezpieczyciela przy zawieraniu umowy ubezpieczenia, które doprowadzi do zawyżenia sumy ubezpieczenia w stosunku do rzeczywistej wartości pojazdu w dniu ubezpieczenia”. Pozwany zupełnie nie wyjaśnił, na czym ma polegać wprowadzenie go w błąd, ani też, że wartość pojazdu została zawyżona. Zresztą nawet, jeżeli przy zawarciu umowy agent ubezpieczeniowy przyjął błędną wartość pojazdu, to pozwany mógł to wyjaśnić i zweryfikować jeszcze przed wypadkiem. Ponadto z opinii inż. C. wynika, że wartość bazowa (katalogowa) na dzień 12.10.2017 r. wynosiła 172 000 zł, czyli pół roku wcześniej mogła wynosić 173 426 zł. Do tego biegły wskazał również, że z uwagi na użytkowanie pojazdu przez rok w Niemczech nie da się skorygować wartości wyjściowej wyposażeniem samochodu, które różni się na rynkach polskim i niemieckim. To sugeruje, że wartość bazowa w istocie była nawet wyższa.

Zatem szkoda po stronie powoda wynikła z wypadku z dnia 12.10.2017 r. wynosi 173 426 zł minus 45 600 zł = 127 826 zł.

Na marginesie powyższych rozważań można dodać, iż wbrew stanowisku powoda prezentowanemu w piśmie z dnia 13.03.2018 r. (k. 30-31), nie zaistniała sytuacja przewidziana w art. 8 ustawy z dnia 05.08.2018 r., albowiem pismo powoda z dnia 22.01.2018 r. oznaczone jako wezwanie do wypłaty odszkodowania nie stanowiło reklamacji w rozumieniu przywołanego przepisu, było to jedynie wezwanie do zapłaty i to nie zawierające wskazania żądanej kwoty. Pozwany ponadto w pismach z dnia 01.02.2018 r. oraz z dnia 07.02.2018 r. podtrzymał swoje stanowisko wyrażone pierwotnie w piśmie z dnia 09.01.2018 r., trudno zatem dopatrzyć się braku reakcji na ewentualną reklamację i przypisać mu uznania roszczenia powoda.

Ssąd zasądził zatem od pozwanego na rzecz powoda 127 826 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 07.02.2018 r. do dnia zapłaty. Stosownie do art. 817 § 1 kc ubezpieczyciel winien wypłacić odszkodowanie w terminie 30 dni od zgłoszenia szkody. Termin ten upływał z dniem 13.11.2017 r. Pełnomocnik powoda skierował do pozwanego wezwanie do wypłaty odszkodowania pismem z dnia 22.01.2018 r., doręczonym dnia 31.01.2018 r., wyznaczając termin 7 dni. W pozwie oraz w piśmie z dnia 18.11.2018 r. powód zażądał odsetek od dnia 07.02.2018 r. Poszkodowany jako wierzyciel ubezpieczyciela może oznaczyć późniejszy termin płatności niż ustawowy termin 30 dni.

Dalej idące powództwo podlegało oddaleniu jako nieusprawiedliwione.

Wobec częściowego uwzględnienia powództwa o kosztach procesu należało orzec zgodnie z wyrażoną w art. 100 kpc zasadą ich stosunkowego rozdzielenia. Powód wygrał sprawę w 86, 71 %, pozwany zaś w 13, 29 %. Koszty procesu po stronie powoda objęły: opłatę od pozwu – 2 500 zł, wynagrodzenie pełnomocnika procesowego ustalone na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych – 5 400 zł, opłatę skarbową od pełnomocnictwa – 17 zł oraz zaliczki na poczet kosztów opinii – 2 000 zł, tj. łącznie 9917 zł, z czego 86, 71 % wynosi 8 599, 03 zł. Koszty procesu po stronie pozwanego objęły: wynagrodzenie pełnomocnika procesowego ustalone na tej samej podstawie prawnej – 5 400 zł, opłatę skarbową od pełnomocnictwa – 17 zł oraz zaliczkę na poczet kosztów opinii – 1 000 zł, tj. łącznie 6 417 zł, z czego 13, 29 % wynosi 852, 82 zł. Różnica między wskazanymi kwotami wynosi 7 746, 21 zł i przypada powodowi.

Na podstawie art. 113 uksc w zw. z art. 100 kpc i art. 130 ³ § 2 kpc nieopłacone koszty sądowe obejmujące: brakującą część opłaty od pozwu – 4 872 zł (147 426 zł x 5 % = 7372 minus 2 500 zł) oraz nadwyżkę wynagrodzenia biegłego (łącznie 3 572, 43 zł) nad uiszczonymi zaliczkami (łącznie 3 000 zł) – 572, 43 zł, tj. łącznie 5 444, 43 zł, obciążają strony w stosunku do wygranej w sprawie, czyli pozwanego w 86, 71 %, tj. w kwocie 4 720, 87 zł, zaś powoda w 13, 29 %, tj. w kwocie 723, 56 zł, podlegającej ściągnięciu z w roszczenia zasądzonego na rzecz powoda w punkcie I wyroku.

Mając powyższe na uwadze Sąd podjął rozstrzygnięcia zawarte w sentencji wyroku.