Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział X Gospodarczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Paweł Wiśniewski

Protokolant: Wojciech Mścichowski

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2018 r., we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z wniosku wierzyciela (...) Sp. z o.o. w D.

przy udziale dłużnika J. Z.

o ponowne wydanie tytułu wykonawczego zamiast utraconego

postanawia:

I.  wydać wierzycielowi zamiast utraconego ponowny tytuł wykonawczy w postaci nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym wydanego w dniu 21 maja 2007 r. przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu (sygn. akt X GNc 153/07) zaopatrzonego w sądową klauzulę wykonalności w zakresie stwierdzonych tym tytułem zobowiązań dłużnika do zapłaty należności głównej w kwocie 254.674,12 zł, zaległych odsetek ustawowych do dnia 31 grudnia 2010 r. w kwocie 118.239,47 zł, dalszych odsetek ustawowych liczonych od kwoty 254.674,12 zł od dnia 1 stycznia 2011 r. oraz kosztów procesu w kwocie 66 zł;

II.  w pozostałej części wniosek oddalić.

Sygn. akt X GCo 183/17

UZASADNIENIE

Wierzyciel (...) Sp. z o.o. w D. wniósł o ponowne wydanie - zamiast utraconego - tytułu wykonawczego w postaci nakazu zapłaty Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 21 maja 2007 r. (sygn. akt X GNc 153/07) oraz wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 31 października 2007 r. (sygn. akt X GC 252/07).

Sąd ustalił następujące fakty:

W dniu 21 maja 2007 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym (sygn. akt X GNc 153/07), zasądzając od dłużnika J. Z. na rzecz wierzyciela (...)(wówczas (...)) Sp. z o.o. we W. kwotę 567.148,13 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 14 kwietnia 2007 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 14.402 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

(fakt bezsporny, zob. też nakaz zapłaty, k. 25 akt X GC 252/07)

Wyrokiem z dnia 31 października 2007 r. Sąd Okręgowy utrzymał nakaz zapłaty w mocy.

(fakt bezsporny, zob. też wyrok z 31 października 2007 r., k. 402 akt X GC 252/07)

Na wniosek wierzyciela na podstawie opisanego nakazu zapłaty zostało wszczęte postępowanie zabezpieczające przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Lesznie M. C. (sygn. akt Km 952/07).

Z sumy uzyskanej w wyniku zabezpieczenia wierzycielowi została przekazana kwota 348.999,63 zł w toku postępowania egzekucyjnego wszczętego przez tego samego komornika sądowego.

(fakt bezsporny)

Postępowanie egzekucyjne prowadzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Lesznie zostało umorzone postanowieniem z dnia 6 października 2008 r. wobec bezskuteczności egzekucji. Stan zaległości obejmował wówczas należność główną w kwocie 254.674,12 zł, zaległe odsetki w kwocie 38.515,10 zł oraz dalsze odsetki od dnia 7 października 2008 r.

(dowód: pismo Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Lesznie z dnia 26 lutego 2018 r., k. 49)

Kolejne postępowanie egzekucyjne prowadzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gnieźnie – A. K. (sygn. akt Km 1670/07) na podstawie tytułu wykonawczego w postaci opisanego wyżej nakazu zapłaty zaopatrzonego w sądową klauzulę wykonalności zostało umorzone w dniu 31 grudnia 2010 r. z powodu bezskuteczności egzekucji, a tytuł wykonawczy został zwrócony wierzycielowi.

(dowód: postanowienie z dnia 31 grudnia 2010 r., k. 6)

Stan zaległości stwierdzonych tytułem wykonawczym obejmował wówczas należność główną w kwocie 254.674,12 zł, zaległe odsetki w kwocie 118.239,47 zł, dalsze odsetki od dnia 1 stycznia 2011 r. oraz koszty procesu w kwocie 66 zł.

(dowód: pismo Asesora Komorniczego Sądowego S. K. jako zastępcy Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gnieźnie A. K. z dnia 23 lutego 2018 r., k. 49)

W dniu 20 października 2017 r. pełnomocnik wierzyciela przekazał do zniszczenia część dokumentów znajdujących się w jego archiwum.

(dowód: - certyfikat zniszczenia, k. 7,

- faktura VAT, k. 8,

- zeznania świadka A. D.)

Po wskazanej dacie w archiwum pełnomocnika wierzyciela nie odnaleziono tytułu wykonawczego.

(dowód: zeznania świadka A. D.)

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek zasługiwał co do zasady na uwzględnienie.

W postępowaniu prowadzonym na podstawie art. 794 k.p.c. wierzyciela obciąża obowiązek wykazania utraty tytułu. Ze względu na oczywiste trudności dowodowe występujące w tego typu wypadkach przyjmuje się jednak, że wierzyciel nie musi zawsze bezpośrednio wykazywać faktu utraty tytułu, ale powinien co najmniej wykazać, że zaszły okoliczności, które dostatecznie uprawdopodobniają utratę tytułu. Niewątpliwie zniszczenie tytułu wykonawczego wraz z innymi dokumentami znajdującymi się w archiwum pełnomocnika procesowego wierzyciela może stanowić utratę tytułu w rozumieniu art. 794 k.p.c., uzasadniającą ponowne wydanie tytułu. Wykazane przez wierzyciela opisanej wyżej okoliczności związane ze zniszczeniem części dokumentów i nieodnalezieniem tytułu wykonawczego uzasadniały zatem uwzględnienie wniosku.

Przedmiotem niniejszego postępowania nie mogła być ocena istnienia zobowiązania stwierdzonego tytułem egzekucyjnym, gdyż postępowanie to jest ograniczone do badania faktu utraty tytułu wykonawczego (art. 794 k.p.c.). Nie oznacza to jednak, że w postępowaniu tym nie mogła podlegać badaniu również treść utraconego tytułu wykonawczego. Może się bowiem zdarzyć, że tytuł egzekucyjny stwierdza obowiązek spełnienia przez dłużnika dwóch różnych świadczeń (np. świadczenia pieniężnego i świadczenia niepieniężnego), a wydany wierzycielowi tytuł wykonawczy dotyczy tylko jednego z nich. Wydaje się oczywiste, że w wypadku utraty takiego tytułu wykonawczego ponownemu wydaniu podlegałby tytuł wykonawczy o tożsamej treści, a więc dotyczący jedynie tego samego świadczenia (a nie obu świadczeń stwierdzonych tytułem egzekucyjnym).

Z podobną sytuacją mamy do czynienia, gdy utracony tytuł wykonawczy posłużył wcześniej wierzycielowi do przeprowadzenia skutecznej (choćby częściowo) egzekucji. W razie wyegzekwowania świadczeń stwierdzonych tytułem wykonawczym, tytuł ten traci bowiem swój prawny byt i nie może stanowić podstawy ponownej egzekucji. Zabezpieczeniem przed ponownym wykorzystaniem tytułu wykonawczego po przeprowadzeniu skutecznej egzekucji jest wymóg zaznaczenia wyniku egzekucji na tytule wykonawczym (art. 816 § 1 (poprzednio art. 816) k.p.c.). Jasne jest przy tym, że umorzenie postępowania egzekucyjnego nie pozbawia wierzyciela możności wszczęcia ponownej egzekucji (art. 826 k.p.c.), a zatem nie było przeszkód do prowadzenia wobec dłużnika kolejnego postępowania egzekucyjnego na podstawie tego samego tytułu wykonawczego opatrzonego opisaną wzmianką uczynioną przez komornika, który prowadził pierwsze postępowanie. Postępowanie o ponowne wydanie tytułu wykonawczego służy zaś umożliwieniu wierzycielowi wszczęcia postępowania egzekucyjnego w sytuacji, gdy możliwości tej został pozbawiony na skutek utraty tytułu. Zgodne z celowościową wykładnią art. 794 k.p.c. jest zatem uznanie, że ponowny tytuł wykonawczy wydany wierzycielowi w zamian za utracony powinien opowiadać w pełnym zakresie tytułowi, który wierzyciel utracił. Jeżeli na podstawie utraconego tytułu wykonawczego wierzyciel uzyskał już częściowe zaspokojenie w toku postępowania egzekucyjnego, to ponowny tytuł wykonawczy powinien zostać ograniczony jedynie do tych świadczeń, które nie zostały wyegzekwowane. Na taką konieczność zwrócono uwagę również w doktrynie (tak H. Pietrzkowski (w:) Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego pod red. T. Erecińskiego, Tom IV Postępowanie egzekucyjne, Wydanie 4, s. 164). Dlatego też, Sąd postanowił o wydaniu wierzycielowi ponownego tytułu wykonawczego, który obejmować ma jedynie część niewyegzekwowanych świadczeń.

Wyjaśnić również należy, że tytułem egzekucyjnym w niniejszej sprawie był wyłącznie nakaz zapłaty, a nie był nim wyrok w całości utrzymujący nakaz zapłaty w mocy, albowiem wyrok ten w żadnym zakresie nie zmieniał nakazu zapłaty, ani nie zawierał dodatkowych orzeczeń podlegających wykonaniu. W takim wypadku klauzulę wykonalności umieszcza się więc wyłącznie na wypisie nakazu zapłaty (§ 194 ust. 1 i 2 regulaminu urzędowania sądów powszechnych). Dlatego też, wniosek o wydanie tytułu wykonawczego obejmującego wyrok z dnia 31 października 2007 r. podlegał oddaleniu.

Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 794 k.p.c. orzeczono jak w punktach I i II sentencji postanowienia.

Na marginesie Sąd wyjaśnia, że złożone przez dłużnika drogą elektroniczną pismo było obarczone brakami formalnymi: brakiem podpisu dłużnika oraz odpisu dla wierzyciela. Względy pragmatyczne przemawiały jednak za zaniechaniem wszczęcia postępowania zmierzającego do usunięcia tych braków (na podstawie art. 130 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.), jak i odroczeniem w tym celu rozprawy, gdyż powołana w piśmie przyczyna nieobecności dłużnika na rozprawie (choroba) nie została wykazana w sposób należy, czyli za pomocą zaświadczenia lekarza sądowego (art. 214 ¹ w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.). Powołane w piśmie dłużnika twierdzenia były zaś zbieżne z twierdzeniami wierzyciela (różnica dotyczyła tylko wniosków, które dłużnik wyciągał z tych samych faktów).

Zarządzenia

1. odnotować;

2. odpis postanowienia z uzasadnieniem doręczyć dłużnikowi, przesyłając protokół rozprawy z 11.04.2018 r. oraz informując, że wierzyciel złożył jedynie pismo przygotowawcze z dnia 28.02.2018 r.;

3. kal. 7 dni;

4. po prawomocności wydał pełn. wierzyciela tytuł wykonawczy jak w punkcie I sentencji postanowienia.