Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 4 marca 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w IV Wydziale Karnym- Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący: SSO Dorota Kropiewnicka (spr.)

Sędziowie: SSO Stanisław Jabłoński

SSR del. do SO Sławomir Pałka

Protokolant: Aneta Malewska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Tomasza Fedyka

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 4 marca 2013 r.

w sprawie podejrzanego P. Z.

zażalenia obrońcy podejrzanego z dnia 6 lutego 2013 r.

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Krzyków

z dnia 30 stycznia 2013 r., sygn. akt: II Kp 80/13

w przedmiocie przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania

na podstawie art. 437 § 1 kpk

p o s t a n o w i ł:

zażalenia nie uwzględnić i zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2013 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia- Krzyków przedłużył stosowanie wobec podejrzanego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania na okres dalszych 2 miesięcy tj. do dnia 30 marca 2013 r.

Powyższe postanowienie zaskarżył obrońca podejrzanego, który zarzucił Sądowi Rejonowemu obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a to:

- art. 251 § 3 kpk poprzez niewskazanie w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia dlaczego Sąd nie uznał za wystarczające zastosowanie nieizolacyjnego środka zapobiegawczego,

- art. 257 § 1 kpk poprzez przedłużenie stosowania tymczasowego aresztowania w sprawie, w której dla zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania wystarczające jest stosowanie nieizolacyjnych środków zapobiegawczych,

- art. 258 § 1 pkt 2 kpk poprzez bezzasadne przyjęcie przez Sąd I instancji, że fakt sprzeczności dotychczasowych wyjaśnień podejrzanego z resztą zgromadzonego w postępowaniu materiału dowodowego stanowi wystarczającą podstawę do uznania, że w sprawie zachodzi przewidziana w powyższym przepisie przesłanka obawy matactwa ze strony podejrzanego,

- art. 258 § 2 kpk poprzez bezzasadne przyjęcie przez Sąd I instancji, iż w sprawie zachodzi przewidziana w powyższym przepisie przesłanka grożącej podejrzanemu surowej kary, stanowiąca samoistną podstawę zastosowania tymczasowego aresztowania bez dostatecznego wykazania przez Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, iż w przypadku skazania podejrzanego zostanie mu wymierzona surowa kara,

- art. 263 § 2 kpk poprzez przedłużenie tymczasowego aresztowania w postępowaniu przygotowawczym na okres przekraczający 3 miesiące, mimo braku w sprawie szczególnych okoliczności, ze względu na które nie można było ukończyć postępowania przygotowawczego w terminie określonym w art. 263 § 1 kpk.

Wskazując na powyższe, skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie obrońcy podejrzanego było bezzasadne.

Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, że w sprawie nadal zachodzi ogólna przesłanka stosowania wobec podejrzanego tymczasowego aresztowania w postaci dużego prawdopodobieństwa popełnienia przez niego zarzucanych mu czynów. Przeprowadzone dotychczas czynności dowodowe prawdopodobieństwo to należycie uwiarygodniają, dając podstawę do dalszego stosowania izolacyjnego środka zapobiegawczego.

Wbrew zarzutom skarżącego nadal zachodzi również potrzeba zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, co osiągnąć można wyłącznie poprzez dalsze stosowanie tymczasowego aresztowania. Co prawda w złożonych w sprawie wyjaśnieniach podejrzany przyznał się do stawianych mu zarzutów, jednak w sposób wyraźny dążył do ograniczenia swojej odpowiedzialności, co pozostaje w opozycji do treści pozostałych przeprowadzonych w sprawie dowodów. Podkreślenia wymaga zwłaszcza, że podejrzanemu zarzuca się m.in. występek z art. 56 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, a więc czyn zagrożony karą do 8 lat pozbawienia wolności. Jednocześnie okoliczności tego przestępstwa, a zwłaszcza ilość wprowadzonych do obrotu środków odurzających, wskazują na duże prawdopodobieństwo wymierzenia podejrzanemu kary pozbawienia o charakterze bezwzględnym. Jednocześnie podkreślić należy, że zarzucanych mu czynów podejrzany miał się dopuścić w okresie próby związanej z warunkowym zawieszeniem wykonania kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej uprzednio za czyn z art. 158 § 1 kk. W związku z powyższym podejrzany może aktualnie obawiać się nie tylko wymierzenia surowej kary pozbawienia wolności, ale również zarządzenia wykonania kary orzeczonej za inne przestępstwo.

Postępowanie przygotowawcze prowadzone jest w sposób sprawny i nie zachodzą w nim nieuzasadnione opóźnienia. Charakter zarzucanych podejrzanemu czynów wymusza na organach ścigania podejmowanie szeregu czynności procesowych, a zwłaszcza przesłuchiwanie znacznej ilości świadków, co w sposób bezpośredni zmierza do ustalenia wszystkich okoliczności faktycznych sprawy. Przedłużenie stosowania tymczasowego aresztowania na okres kolejnych 2 miesięcy powinno zapewnić prokuratorowi możliwość zakończenia postępowania dowodowego oraz merytorycznego zakończenia śledztwa.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy zażalenia obrońcy podejrzanego nie uwzględnił i zaskarżone postanowienie utrzymał w mocy.