Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 1395.19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Oleśnicy sygn. akt IIK 103.18

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

naruszenie przepisu art. 7 kpk. poprzez dokonanie dowolnej oceny dowodów

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnosząc się do zarzutu naruszenia przepisu art. 7 kpk. należy stwierdzić, że zarzut ten wyraża się brakiem oceny dowodów lub błędną oceną dowodów. W sprawie zdaniem Sądu Odwoławczego oceny materiału dowodowego poza okolicznościami w jakich pokrzywdzona doznała obrażeń ciała w dniu 9 stycznia 2017r. dokonano zgodnie z art. 7 kpk. i 4 kpk. na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych podczas rozprawy głównej uwzględniając okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego nie dając przy tym wiary wyjaśnieniom oskarżonego, zeznaniom L. G., dając natomiast wiarę zeznaniom pokrzywdzonej, S. G., M. G. (1) i M. G. (2) przekonująco uzasadniając taką ocenę.

Nie ulega wątpliwości, że sytuacja rodzinna oskarżonego i pokrzywdzonej była w okresie objętym zarzutem skomplikowana, co jednak nie uniemożliwiało Sądowi I instancji dokonania prawidłowej oceny dowodów z zeznań świadków S. G., M. G. (2), M. G. (1) i L. G.. Sąd odwoławczy podziela dokonaną przez Sąd I instancji ocenę wiarygodności zeznań ojca, brata i bratowej oskarżonego, które były spójne i zgodne co do szczegółów tych wydarzeń, w których świadkowie bezpośrednio brali udział. Nie ma podstaw do uznania, aby świadkowie przedstawiali nieprawdziwą wersję wydarzeń wspólnie ustaloną na potrzeby niniejszego postępowania. Słusznie Sąd I instancji zauważył, że świadkowie relacjonowali wydarzenia, w których bezpośrednio uczestniczyli, nie formułowali w stosunku do zachowania oskarżonego ocen, a jedynie opisywali stosunki panujące w rodzinie P. G.. Sąd odwoławczy podziela również ocenę, że zeznania wskazanych świadków nie zawierały sformułowań, które wskazywałyby na ich nierzetelność bądź celowe pomówienie oskarżonego o zachowania, które nie miały miejsca.

Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że zeznania wymienionych świadków znajdują potwierdzenie w pozostałych dowodach zgromadzonych w sprawie, w tym między innymi w nagraniach dostarczonych przez pokrzywdzoną oraz w ekspertyzach sporządzonych na ich podstawie, których wiarygodność nie była kwestionowana przez oskarżonego na etapie postępowania przed Sądem I instancji i nie stanowi również przedmiotu zarzutu apelacji. Sąd odwoławczy wziął oczywiście pod uwagę, że dowody te zostały zgromadzone przez pokrzywdzoną, która miała świadomość, że jej rozmowy z oskarżonym są nagrywane, co mogło wpłynąć na jej zachowanie, niemniej okoliczność ta nie wpływa na ocenę utrwalonego na nagraniach zachowania samego oskarżonego. Dowody te potwierdzają zeznania pokrzywdzonej oraz świadków S., M. i M. G. (1), że oskarżony wielokrotnie używał wobec pokrzywdzonej słów obelżywych, wyzywał ją, podkreślał swoją pozycję w rodzinie i małżeństwie, wskazując, że dom należy do niego, że pokrzywdzona nie ma do niego żadnych praw, że nie powinna w nim mieszkać, że zadaniem pokrzywdzonej jest sprzątać po oskarżonym i że zaniedbuje ona swoje obowiązki. Kłótnie między małżonkami odbywały się w obecności dzieci, oskarżony kierował bezpośrednio do synów niektóre wypowiedzi przeciwko pokrzywdzonej, angażując je w konflikt. Wypowiedzi oskarżonego wskazują na pozycję dominującą w tym konflikcie i miały na celu poniżenie żony. Z kolei pokrzywdzona w rozmowach z oskarżonym przyjmuje pozycję defensywną, co do zasady nie używa wulgaryzmów, a jedynie odpowiada na zarzuty oskarżonego. Ponadto z dłuższych nagrań wynika, że to sam oskarżony wraz ze wzrostem poziomu emocji odbiegał od pierwotnego tematu kłótni i wprowadzał do niej kolejne wątki (zniszczenie samochodu pokrzywdzonej w odwecie za niemożność spędzania czasu z synami, prawo własności domu rodzinnego, do którego pokrzywdzona nie ma żadnych praw, rzekome zdrady pokrzywdzonej), co przeczy twierdzeniom oskarżonego, że był on prowokowany przez pokrzywdzoną.

Odnosząc się do zarzutu nieprawidłowej oceny dowodu z zeznań L. G., należy wskazać, że Sąd I instancji zasadnie uznał, że na ocenę wiarygodności zeznań matki oskarżonego wpływa charakter relacji łączącej ją z oskarżonym i pokrzywdzoną. Nie ulega bowiem wątpliwości, że L. G. jest osobą bezpośrednio zaangażowaną w konflikt, często brała udział w kłótniach między oskarżonym a pokrzywdzoną, jej wypowiedzi wskazują, że nie akceptuje ona sposobu życia synowej, jej pracy zarobkowej i studiów, które w jej ocenie pokrzywdzona podejmuje kosztem prawidłowej opieki nad dziećmi. Do wniosków tych prowadzi również konfrontacja zeznań świadka z nagraniami stanowiącymi dowód w sprawie. Wreszcie, w samych zeznaniach składanych przed Sądem I instancji matka oskarżonego jednoznacznie negatywnie wypowiedziała się na temat sposobu życia pokrzywdzonej.

W świetle powyższego niezasadny jest również zarzut nieprawidłowej oceny wiarygodności dowodu z wyjaśnień oskarżonego. Przedstawianą przez niego wersję wydarzeń potwierdzają jedynie zeznania L. G., które ze wskazanych wyżej względów nie zostały uznane za wiarygodne, natomiast pozostały materiał dowodowy jednoznacznie przeczy wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim twierdził on, że jego zachowanie stanowiło jedynie obronę przed atakami pokrzywdzonej.

Mając na uwadze powyższe, Sąd odwoławczy doszedł do przekonania, że wbrew zarzutom skarżącego Sąd I instancji dokonał właściwej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym zwłaszcza zeznań świadków oraz wyjaśnień oskarżonego, a w konsekwencji prawidłowo ustalił, że zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona czynu opisanego w art. 207 § 1 k.k.

Niemniej apelacja okazała się zasadna w zakresie, w jakim kwestionowała wypełnienie przez oskarżonego znamion czynu zabronionego opisanego w art. 157 § 2 k.k. podczas zdarzenia z dnia 9 stycznia 2017 r. W ocenie Sądu odwoławczego zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do uznania, że we wskazanym czasie i miejscu oskarżony spowodował u pokrzywdzonej obrażenia ciała w opisany w zarzucie sposób. Należy wskazać, że Sąd I instancji nieprawidłowo oddalił wniosek dowodowy o przesłuchanie małoletniego syna oskarżonego i pokrzywdzonej z tego powodu, że okoliczności zdarzenia z dnia 9 stycznia 2017 r. zostały już opisane przez oskarżonego i pokrzywdzoną. Oddalenie wniosku byłoby, w myśl art. 170 § 1 pkt. 2 k.p.k., możliwe jedynie wówczas, gdyby Sąd I instancji uznał, że okoliczność, na którą wniosek został złożony, została już udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy, co jednak - wobec przypisania oskarżonemu znamion czynu z art. 157 § 2 k.k. - nie miało w niniejszej sprawie miejsca. Niemniej w ocenie Sądu odwoławczego przeprowadzenie wnioskowanego dowodu nie było w okolicznościach niniejszego postępowania celowe. Zdarzenie z dnia 9 stycznia 2017 r. miało charakter dynamiczny - pokrzywdzona i oskarżony pozostają zgodni co do tego, że wywiązała się pomiędzy nimi szarpanina, podczas której wyrywali sobie oni wzajemnie nożyczki. W tym zakresie nieprawidłowo Sąd I instancji ocenił zeznania pokrzywdzonej i wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w jakim opisywali oni zdarzenie z dnia 9 stycznia 2017 r. Sąd I instancji przypisał oskarżonemu wypełnienie znamion czynu z art. 157 § 2 k.k., opierając się na zeznaniach pokrzywdzonej, które są spójne z opinią biegłego z zakresu medycyny sądowej oraz częściowo na zeznaniach matki oskarżonego której pokrzywdzona skarżyła się na zachowanie oskarżonego. Ocena zeznań pokrzywdzonej w tym zakresie w ocenie Sądu Odwoławczego jest błędna albowiem nie wynika z zeznań pokrzywdzonej aby oskarżony spowodował u niej opisane w zarzucie obrażenia umyślnie. Jak wynika z jej zeznań złożonych w dniu 24 czerwca 2017r. stwierdziła ona że " Mi się wydaje, że on to zrobił celowo" k. 38v natomiast podczas rozprawy zeznała, że "ja nie pamiętam czy trzymałam te nożyczki za uszy czy całe . ja na pewno nie wbiłam sobie sama tych nożyczek. Ja pamiętam tylko chwilę jak mąż trzymał nożyczki a one były wbite w rękę. Trzeba męża zapytać czy zrobił to celowo, wbił mi te nożyczki". Mając na uwadze powyższe zeznania pokrzywdzonej i uwzględniając dynamikę zdarzenia tj. wzajemne wyszarpywanie sobie nożyczek przez oskarżonego i pokrzywdzoną, fakt, że matka oskarżonego nie był świadkiem tego zdarzenia a dowiedziała się o zdarzeniu od pokrzywdzonej brak było podstaw do przyjęcia, że oskarżony podczas tego zdarzenia umyślnie nożyczkami dokonał uszkodzenia ciała pokrzywdzonej. W konsekwencji dokonano zmiany zaskarżonego wyroku w tym zakresie poprzez wyeliminowanie z opisu czynu i kwalifikacji spowodowania przez oskarżonego obrażeń ciała u pokrzywdzonej. W ślad za taką zmianą Sąd odwoławczy obniżył orzeczoną karę z 10 do 8 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu kara 8 miesięcy pozbawienia wolności będzie karą współmierna do stopnia zawinienia i stopnia szkodliwości społecznej czynu przypisanego oskarżonemu a jednocześnie spełni swoje zadania w zakresie prewencji szczególnej i ogólnej.

Wniosek

o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania ewentualnie o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu czy ewentualnie o zmianę wyroku i warunkowe umorzenie postępowania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W świetle całokształtu okoliczności sprawy biorąc pod uwagę tylko częściową zasadność zarzutu apelacji w zakresie skazania oskarżonego za spowodowanie obrażeń ciała u pokrzywdzonej wniosek o uchylenie wyroku jak i o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego były niezasadne. Niezasadny był także wniosek ewentualny o warunkowe umorzenie postępowania które zgodnie z przepisem art. 66 par.1 kk. może mieć miejsce w przypadku gdy wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne. W przedmiotowej sprawie z uwagi na chociażby długi okres znęcania się oskarżonego nad pokrzywdzoną brak podstaw do stwierdzenia aby wina i społeczna szkodliwość czynu nie były znaczne.

3.2.

naruszenie art. 185b kpk. w zw. z art. 167 kpk. poprzez nieprzeprowadzenie dowodu z przesłuchania małoletniego syna stron W. G. na okoliczność przebiegu zdarzenia z 9 stycznia 2017r. tj. w jakich okolicznościach pokrzywdzona doznała obrażeń ciała

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Z uwagi na okoliczności dynamikę zdarzenia podczas którego pokrzywdzona doznała obrażeń ciała i zeznania pokrzywdzonej z których wynika, że sama nie wie czy oskarżony spowodował u niej obrażenia umyślnie a nadto zmianę wyroku w tym zakresie na korzyść oskarżonego zarzut stał się bezprzedmiotowy.

Wniosek

o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania ewentualnie o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu czy ewentualnie o zmianę wyroku i warunkowe umorzenie postępowania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak umyślności w spowodowaniu obrażeń ciała u pokrzywdzonej w dniu 9 stycznia 2017r. nie podważa dokonanej oceny materiału dowodowego i dokonanych ustaleń sądu, że oskarżony w okresie objętym zarzutem znęcał się psychicznie i fizycznie nad pokrzywdzoną w sposób opisany w zarzucie. Stąd brak było podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania ewentualnie o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzutu znęcania się.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Dokonano zmiany zaskarżonego wyroku wobec P. G. w ten sposób, że wyeliminowano z opisu przypisanego mu czynu fragment: „a nadto w dniu 09 stycznia 2017roku na terenie mieszkania zlokalizowanego w miejscowości B. 36A spowodował obrażenia ciała u J. G. w ten sposób, że podczas awantury wyszarpał pokrzywdzonej z ręki nożyczki po czym wbił jej je w okolice lewego nadgarstka powodując obrażenia ciała w postaci ran kłutych nadgarstka lewego” tj. uznano go za winnego popełnienia występku z art. 207§ 1 kk. i za to na podstawie art. 207§ 1 kk. wymierzono karę 8 ( ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, a w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymując w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

W ocenie Sądu odwoławczego zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do uznania, że we wskazanym czasie i miejscu oskarżony spowodował u pokrzywdzonej obrażenia ciała w opisany w zarzucie sposób. Zdarzenie z dnia 9 stycznia 2017 r. miało charakter dynamiczny - pokrzywdzona i oskarżony pozostają zgodni co do tego, że wywiązała się pomiędzy nimi szarpanina, podczas której wyrywali sobie oni wzajemnie nożyczki. W tym zakresie nieprawidłowo Sąd I instancji ocenił zeznania pokrzywdzonej w zakresie, w jakim opisywała ona zdarzenie z dnia 9 stycznia 2017 r. Sąd I instancji przypisał oskarżonemu wypełnienie znamion czynu z art. 157 § 2 k.k., opierając się na zeznaniach pokrzywdzonej pomimo, że nie wynika z nich aby oskarżony spowodował u niej opisane w zarzucie obrażenia umyślnie. Mając na uwadze zeznania pokrzywdzonej i uwzględniając dynamikę zdarzenia tj. wzajemne wyszarpywanie sobie nożyczek przez oskarżonego i pokrzywdzoną, brak było podstaw do przyjęcia, że oskarżony podczas tego zdarzenia umyślnie nożyczkami dokonał uszkodzenia ciała pokrzywdzonej. W konsekwencji dokonano zmiany zaskarżonego wyroku w tym zakresie poprzez wyeliminowanie z opisu czynu i kwalifikacji spowodowania przez oskarżonego obrażeń ciała u pokrzywdzonej. W ślad za taką zmianą Sąd odwoławczy obniżył orzeczoną karę z 10 do 8 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu kara 8 miesięcy pozbawienia wolności będzie karą współmierna do stopnia zawinienia i stopnia szkodliwości społecznej czynu przypisanego oskarżonemu a jednocześnie spełni swoje zadania w zakresie prewencji szczególnej i ogólnej.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Uwzględniając fakt, że oskarżony prowadzi działalność gospodarczą i uzyskuje stałe dochody na podstawie art. 636 par1 kpk. zasądzono od niego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, w tym na podstawie art. 10 ust.1 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. nr 49 poz,. 223 z późn. zm.) wymierzono opłatę za obie instancje w kwocie 180 (stu osiemdziesięciu) zł. przy uwzględnieniu wysokości orzeczonej kary w II instancji.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Oleśnicy z dnia 9 lipca 2019r. sygn. II K 103.18

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana