Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2015r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Stanisław Jabłoński

Sędziowie: SSO Krzysztof Głowacki

SSR del do SO Łukasz Franckiewicz (spr.)

Protokolant: Jowita Sierańska

przy udziale Leszka Karpiny Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2015r.

sprawy M. Z.

oskarżonego z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz w zw. z art. 64 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Oleśnicy

z dnia 12 lutego 2015r. sygn. akt II K 1129/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt V części dyspozytywnej w ten sposób, że na mocy art. 33 § 2 k.k. wymierza nadto oskarżonemu M. Z. karę grzywny w wysokości 30 (trzydziestu) stawek dziennych, ustalając wysokość jeden stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od Skarbu Państwa (Kasa Sądu Rejonowego w Oleśnicy ) na rzecz adwokata T. C. kwotę 516,60 złotych (pięciuset szesnastu i ⁶⁰ / 100 , w tym VAT), tytułem nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

IV.  kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IV Ka 345/15

UZASADNIENIE

Prokurator Rejonowy w Oleśnicy oskarżył M. Z. o to, że w okresie od 25 kwietnia 2014 r. do 28 kwietnia 2014 r. w B., działając w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z K. W., doprowadził M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 700 zł w ten sposób, że wprowadził go w błąd co do rzekomo poniesionego honorarium(...) z powodu zachowania pokrzywdzonego oraz w ten sposób, że usiłował doprowadzić pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 7.300 zł, lecz zamierzonego czynu nie osiągnął z uwagi na postawę pokrzywdzonego, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Oleśnicy z dnia 22 listopada 2004 r. w sprawie o sygn. II K 192/04 za czyny z art. 278 § 1 k.k. na karę łączną 1 roku pozbawienia wolności, którą odbył w ramach kary łącznej w wymiarze 3 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Oleśnicy, sygn. akt II K 394/07, z dnia 9 maja 2008 r., którą odbywał w okresie od 23 maja 2008 r. do 14 grudnia 2009 r., tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art.286 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. (punkt III aktu oskarżenia).

Ponadto M. Z. został oskarżony o to, że w dniu 28 kwietnia 2014 r. w B., poprzez wymachiwanie trzymanym w ręku nożem oraz poprzez wysyłanie wiadomości (...) groził G. K. pozbawieniem życia, przy czym groźby wzbudziły u pokrzywdzonego uzasadnioną obawę ich spełnienia, tj. o czyn z art. 190 § 1 k.k. (punkt IV aktu oskarżenia).

Do aktu oskarżenia prokurator załączył wniosek o skazanie bez przeprowadzenia rozprawy, o którym mowa w art. 335 § 1 k.p.k., wnosząc o wymierzenie uzgodnionych z oskarżonym kar i środków karnych:

-

za czyn I na podstawie art. 286 § 1 k.k. - kara dwóch lat pozbawienia wolności;

-

za czyn II na podstawie art. 209 § 1 k.k. - kara 10 miesięcy pozbawienia wolności;

-

na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. - kara łączna 2 lat pozbawienia wolności;

-

na podstawie art. 33 § 2 k.k. - kara grzywny w wymiarze 30 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 50 zł;

-

na podstawie art. 46 § 1 k.k. - solidarny obowiązek naprawienia szkody na rzecz M. J.;

-

na podstawie art. 63 § 1 k.k. - zaliczenie okresu zatrzymania i tymczasowego aresztowania na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności;

-

na podstawie art. 44 k.k. - orzeczenie w przedmiocie dowodów rzeczowych.

Nadto tym aktem oskarżenia K. W. został oskarżony, o to że:

-

w okresie od 25 kwietnia 2014 r. do 28 kwietnia 2014 r. w B., działając w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z M. Z., doprowadził M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 700 zł w ten sposób, że wprowadził go w błąd co do rzekomo poniesionego honorarium(...) z powodu zachowania pokrzywdzonego oraz w ten sposób, że usiłował doprowadzić pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 7.300 zł, lecz zamierzonego czynu nie osiągnął z uwagi na postawę pokrzywdzonego, tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art.286 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. (punkt I aktu oskarżenia);

-

w okresach od 11 lipca 2008 r. do 6 września 2010 r. oraz od 25 sierpnia 2011 r. do 26 grudnia 2011 r. w B., będąc zobowiązanym na mocy ustawy oraz wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 11 lipca 2008 r., sygn. akt XIII RC 1517/08 do łożenia na rzecz K. C. renty alimentacyjnej w kwocie 400 zł miesięcznie, uporczywie uchylał się od ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego, przez co małoletniego syna na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych i spowodował wypłatę tych świadczeń z Funduszu (...) (...) w B., tj. o czyn z art. 209 § 1 k.k.

Wyrokiem z dnia 12 lutego 2015 r. Sąd Rejonowy w Oleśnicy w II Wydziale Karnym (sygn. II K 1129/14)uznał K. W. i M. Z. za winnych popełnienia zarzuconych im czynów, po uprzednim uwzględnieniu wniosku prokuratora złożonego w trybie art. 335 k.p.k.:

-

w punkcie I części dyspozytywnej wyroku Sąd wymierzył K. W. karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k., zaś na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzył mu za to karę grzywny w wysokości 30 stawek dziennych po 100 zł każda;

-

na podstawie art. 209 § 1 k.k. wymierzył K. W. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności (punkt II części dyspozytywnej);

-

na podstawie art. 85 i art. 86 § 1 k.k. wymierzył K. W. karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności (punkt III części dyspozytywnej));

-

na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 89 § 1 k.k. wykonanie tak orzeczonej kary pozbawienia wolności zawiesił warunkowo na okres 4 lat próby (pkt IV części dyspozytywnej);

-

w punkcie V zaskarżonego wyroku wymierzył M. Z., za czyn opisany w punkcie III aktu oskarżenia, na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. karę dwóch lat pozbawienia wolności;

-

w punkcie VI części dyspozytywnej wyroku, za czyn opisany w punkcie IV aktu oskarżenia wymierzył oskarżonemu M. Z. karę 10 miesięcy pozbawienia wolności na podstawie art. 190 § 1 k.k.;

-

na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wymierzył M. Z. karę łączną 2 lat pozbawienia wolności (punkt VII części dyspozytywnej wyroku);

-

na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł od oskarżonych K. W. i M. Z. obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę solidarnie kwoty 700 zł na rzecz pokrzywdzonego M. J. (pkt VIII części dyspozytywnej wyroku);

-

na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny i kary pozbawienia wolności zaliczył K. W. okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 30 kwietnia 2014 r. do dnia 5 grudnia 2014 r. przyjmując, iz jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równoważny jest dwóm stawkom dziennym grzywny oraz jednemu dniowi kary pozbawienia wolności (pkt IX części dyspozytywnej wyroku);

-

w punkcie X części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył M. Z. okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 9 maja 2014 r. do dnia 5 grudnia 2014 r. przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności (pkt IX części dyspozytywnej wyroku);

-

na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzekł przepadek dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/13/14 oraz III/13/14 w postaci telefonu komórkowego marki S. z uszkodzonym wyświetlaczem, telefonu komórkowego marki koloru białego bez karty(...), noża typu maczeta z rękojeścią koloru brązowego, telefonu komórkowego o numerze (...) (pkt XI części dyspozytywnej wyroku);

-

w punkcie XII części dyspozytywnej wyroku zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. P. kwotę 369 zł tytułem nieopłaconych kosztów obrony udzielonej z urzędu oskarżonemu w postępowaniu przygotowawczym oraz na rzecz adw. T. C. kwotę 516,60 tytułem nieopłaconych kosztów obrony udzielonej z urzędu przed sądem;

-

w punkcie XIII części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił obu oskarżonych od ponoszenia kosztów postępowania.

Od powyższego wyroku apelację wywiódł prokurator, zaskarżając wyrok w części dotyczącej M. Z., co do orzeczenia o karze. Zarzucił obrazę przepisów postępowania, a to art. 343 § 6 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k., mającą wpływ na treść orzeczenia, a polegającą na braku zasądzenia wobec M. Z. grzywny za przypisany mu czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 w 1 k.k., pomimo uwzględnienia przez Sąd I instancji wniosku złożonego na zasadzie art. 335 § 1 k.p.k., zawierającego wymierzenie oskarżonemu wyżej wymienionej kary. Prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w zakresie dotyczącym M. Z., za czyn opisany w pkt III orzeczenia, poprzez dodatkowe orzeczenie kary grzywny - jak we wniosku.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zarzut apelacji okazał się uzasadniony w stopniu oczywistym.

Przepis art. 335 § 1 k.p.k. stanowi, że prokurator może dołączyć do aktu oskarżenia wniosek o wydanie wyroku i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar lub innych środków przewidzianych w Kodeksie karnym za przypisany mu występek, bez przeprowadzenia rozprawy, jeżeli okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, a postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte. Uzgodnienie może obejmować również poniesienie przez oskarżonego kosztów postępowania. Okoliczności uzgodnienia proponowanych kar i środków karnych z M. Z. nie budziły wątpliwości, zaś oskarżony podtrzymał swoją zgodę na wymierzenie uzgodnionej kary na posiedzeniu przez sądem rejonowym w dniu 12 lutego 2015 r. (vide protokół posiedzenia na k. 676-677). Uzgodnienie obejmowało m.in. wymierzenie oskarżonemu kary grzywny na podstawie art. 33 § 2 k.k. (tzw. grzywna kumulatywna) w wysokości 30 stawek dziennych po 50 złotych każda za występek zarzucony M. Z. i kwalifikowany z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz w zw. z art. 64 § 1 k.k. Wniosek prokuratora o skazanie bez przeprowadzenia rozprawy (vide k. 675) został przez Sąd uwzględniony na wskazywanym wyżej posiedzeniu.

Uzgodnienie to Sąd pominął w części dyspozytywnej wyroku, wymierzając oskarżonemu M. Z. za ten czyn jedynie karę dwóch lat pozbawienia wolności (punkt V części dyspozytywnej wyroku), co zresztą Sąd sam przyznał w pisemnym uzasadnieniu wyroku, wskazując iż pomyłka nastąpiła przez niedopatrzenie (vide k. 696).

Przepis art. 343 § 6 k.p.k. stanowi, że Sąd, uwzględniając wniosek, skazuje oskarżonego wyrokiem. Sąd orzekający w tym trybie jest związany wnioskiem umieszczonym przez prokuratora w akcie oskarżenia, gdyż jego treść jest wynikiem porozumienia oskarżyciela i oskarżonego, którzy zgadzają się jedynie na takie jak we wniosku rozstrzygnięcie w sprawie, w szczególności co do kar i środków karnych (por. przykładowo uzasadnienie wyroku SN z dnia 3 sierpnia 2000 r. (...), publ. OSNKW 2000/11-12/101). Nie ma jednak przeszkód, by wniosek taki został skorygowany przez prokuratora na posiedzeniu, jednak w realiach niniejszej sprawy do takiej korekty oczywiście nie doszło. Skoro sąd pierwszej instancji, wyrokujący w trybie art. 343 § 1-6 k.p.k. na posiedzeniu, związany jest treścią uzgodnień oskarżonego i prokuratora, to nie może wydać innego wyroku niż skazujący ani orzec innej kary lub środka karnego od uzgodnionego przez strony (tak SN w wyroku z dnia 21 sierpnia 2012 r., sygn. akt III KK 430/11, OSNKW 2012, nr 12, poz. 130; SN II KK 2012/12, LEX nr 1220798). Konkludując, jeśli Sąd był w niniejszej sprawie związany wnioskiem prokuratora o skazanie oskarżonego M. Z. bez rozprawy, to musiał wymierzyć mu za czyn opisany w punkcie III aktu oskarżenia wspomnianą powyżej grzywnę kumulatywną, w rozmiarach uzgodnionych przez oskarżyciela publicznego i oskarżonego. Tym samym rację miał prokurator podnosząc w swej apelacji zarzut obrazy przepisów postępowania, a to art. 335 § 1 k.p.k. w zw. z art. 343 § 6 k.p.k. Przepis art. 438 pkt 2 k.p.k. stanowi, że orzeczenie ulega uchyleniu lub zmianie w razie stwierdzenia obrazy przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia. Wpływ powyższego uchybienia na treść zapadłego wyroku sądu a quo jest oczywisty, skoro Sąd pierwszej instancji pominął w sentencji rozstrzygnięcie co do kary grzywny, objętej wnioskiem złożonym w trybie przepisu art. 335 § 1 k.p.k.

Mając na uwadze powyższe Sąd Odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w punkcie V w ten sposób, że ponad orzeczoną karę pozbawienia wolności wymierzył M. Z., na mocy art. 33 § 2 k.k., karę grzywny w wysokości 30 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 50 złotych. Zgodnie z przepisem art. 437 § 1 k.p.k. Sąd odwoławczy może m.in. zmienić wyrok I instancji. Sąd odwoławczy zmienia zaskarżone orzeczenie, orzekając odmiennie co do istoty jeżeli pozwalają na to zebrane dowody. Taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie.

Ponieważ prokurator zaskarżył wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze, w stosunku do M. Z., Sąd ad quem utrzymał w pozostałym zakresie wyrok Sądu I instancji w mocy z uwagi na prawidłowość rozstrzygnięcia.

W punkcie III wyroku Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu adw. T. C. kwotę 516,60 zł tytułem nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Kosztami postępowania Sąd Okręgowy obciążył Skarb Państwa.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.