Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 109/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1

A. B. (1)

w dniu 12 października 2019r. w mieszkaniu znajdującym się przy ul. (...) we W., działając w zamiarze ewentualnym pozbawienia życia S. W. (1), zadała mu jeden cios nożem w szyję w okolicy nadobojczykowej, po stronie lewej, powodując ranę kłutą szyi drążącą do śródpiersia z przekłuciem lewej tętnicy podobojczykowej i krwotokiem do lewej jamy opłucnowej, co skutkowało wstrząsem hipowolemicznym i jego zgonem, t.j. czyn z art. 148 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1) Zatrzymanie oskarżonej w dniu 12.10.19r.

Protokół zatrzymania

5

2) Stwierdzenie stanu nietrzeźwości

Protokół badania,

7

Sprawozdanie z badań zawartości alkoholu we krwi oskarżonej

203-207

3) Zabezpieczenie noża ze śladami brunatnej substancji, zabezpieczenie ciał denata leżącego na podłodze w mieszkaniu przy ul. (...)

Protokół oględzin, materiał poglądowy

9-11, 142

4) Podejmowane czynności reanimacyjne, stwierdzenie zgonu S. W. (1)

Protokół zgonu

12-14

Zeznania świadka J. W.

213-214

Zeznania M. N. (2)

27-28

Zeznania T. S.

221-222,452,

Zeznania P. K.

229-300

Zeznania K. K.

209-210

5) Poinformowanie sąsiadki M. K. o zabójstwie S. W. (1) i prośba o wezwanie pogotowia

Zeznania świadka M. K.

15-16,47-49

6) Zabezpieczenie rzeczy oskarżonej

Protokół zatrzymania

23-27

7) Karalność sądowa oskarżonej

Informacja z K.

39-40

8) Wspólne zamieszkiwanie oskarżonej, S. W. (1) i R. fała B., R. B., zdarzające się kłótnie, nadużywanie oholu przez oskarżoną, alkoholu,skłonności do agresji słownej wobec S. W., kłótnie

Zeznania R. B.

Zeznania A. G.

Wywiad środowiskowy

50-51

77

273

9) Wspólne zamieszkiwanie oskarżonej ze S. W., nadużywa

nie przez nich alkoholu, brak agresji ze strony S. W., zaz-

drość powodem kłótni miedzy nimi, spożywanie alkoholu w dniu

12.10.19r., wspólne siedzenie na wersalce,

wyciągnięcie noża kuchennego i przystawienie do szyi

pokrzywdzonego, upadek pokrzywdzonego na podłogę,

działania oskarżonej ratujące życie, tamowanie krwi,

wezwanie pogotowia od sąsiadki , deklarowany brak zamiaru

zabójstwa, podobne zdarzenie z użyciem noża wobec

poprzedniego konkubenta

Wyjaśnienia A. B. (1)

55-57,64-66, 450v,

10) Przyczyna śmierci S. W. (1): rana kłuta szyi drążąca do śródpiersia z przekłuciem lewej tętnicy podobojczykowej i krwotokiem do lewej jamy opłucnowej. Rana kłuta pochodziła od narzędzia kończystego, ostrego o jednej krawędzi siecznej o długości głowni nie mniejszej niż około 9 cm. Stan nietrzeźwości denata

Sprawozdanie z sądowo-lekarskich oględzin i sekcji zwłok, sprawozdanie z badań,

Materiał poglądowy

101-108,

110-112

138,146,

11) Spożywanie alkoholu oskarżonej ze S. W., awantury, których stroną inicjującą była A. B.,, wezwanie pomocy medycznej przez M. K., wypowiedzi oskarżonej o zabójstwie pokrzywdzonego, ułożenie zwłok denata, wyczuwana woń alkoholu od oskarżonej , działania A. B. ratujące życie, pokrzywdzonego, jej stan zdenerwowania i rozpaczy

Zeznania E. Z.

154-155

Zeznania M. B.

149,

Zeznania T. B.

225-226,451,

Zeznania M. M.

303-304,490v-491

12) Wezwanie pogotowia ratunkowego z numeru 733-489-356

Płyta CD

164-166

Stenopis wezwania

306-310

13) Uprzednia karalność sądowa oskarżonej

Wyrok SR dla Wrocławia Śródmieścia z dnia 04.09.2008r.

Wyrok SR dla Wrocławia Krzyki z dnia 17.03.2010r.

161-163

169

14) Ślady linii papilarnych ujawnione na nożu, zgodne z odbitkami linii papilarnych środkowego palca lewej ręki A. B. (1)

Opinia z zakresu daktyloskopii wraz z tablicą poglądową,

171-173, 175-177,

15) Obrażenia ciała A. B. (1) powstałe kilka dni przed zdarzeniem,

Opinia sądowo-lekarska ,

183-185

16) Z. R. B.

Odpis skrócony aktu zgonu

246,248-249

17) Ujawnienie śladów biologicznych na dowodach rzeczowych i określenie ich profilu genetycznego

Opinia Zakładu Medycyny Sądowej we W., z dokumentacją fotograficzną

250-262

18) Stwierdzenie charakteru i penetracji rany drążącej na około 9 cm, narzędziem kończystym np. nożem. spowodowanie masywnego krwotoku do lewej jamy opłucnowej. Cechy morfologiczne rany kłutej nie sprzeciwiają się możliwości, że powstała ona od zabezpieczonego noża. Rana powstała od czynnego urazu(pchnięcia) zadanego ze średnią siłą .Rana typowa dla czynnego urazu zadanego ze średnią siłą ręką osoby trzeciej. Uznanie wersji zdarzenia podanej przez oskarżoną za niewiarygodną.

Opinia Zakładu Medycyny Sądowej we W.,

331-337

uzupełniająca opinia ustna

489-491

19) Funkcje intelektualne oskarżonej w granicach normy, rozumie normy społeczno-prawne, zasady życia społecznego. Funkcje poznawcze bez zaburzeń i deficytów. Stwierdzono zaburzenia osobowości o cechach osobowości dyssocjalnej, płytka uczuciowość wyższa, skłonności do manipulacji, frustracji, reagowania agresywnego, postawa egocentryczna. W chwili zdarzenia była w stanie upicia alkoholowego o przebiegu prostym. Rozpoznano zaburzenia osobowości oraz zespół uzależnienia od alkoholu. Brak warunków z art. 31 §1 lub §2 k.k. Wskazana konieczność podjęcia terapii odwykowej orasz terapii przeciwdziałania przemocy.

Opinia sądowo-psychiatryczno- psychologiczna

347-359

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

A. B. (1)

Wersja podana przez oskarżoną niewiarygodna, wyjaśnienia sprzeczne ze sobą. Przebieg, charakter i znaczna długość rany sprzeciwiają się uznaniu, że rana powstała od urazu biernego, przypadkowego. Tezie forsowanej przez oskarżona przeczy opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej, a także zeznania świadków, wobec których A. B. wypowiadała się spontaniczne o zabójstwie S. W.. nie mówiła nic o przypadkowym, biernym spowodowaniu obrażeń, skutkujących zgonem. Późniejsze wyjaśnienia w toku śledztwa, sprzeczne ze sobą w zakresie szczegółów krytycznego zdarzenia, Sąd przyjął jako linię obrony.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Zatrzymanie oskarżonej w dniu 12.10.19r.

Czynności procesowe przeprowadzono zgonie z prawem, przez uprawnione podmioty, sporządzono z nich stosowne protokoły. Dokumenty nie kwestionowane przez strony

------------------------------------------------------------------------------------------

Dokument nie budzi wątpliwości, co do jego wiarygodności.

Zeznania personelu medycznego przedstawiające akcję reanimacyjną nie budziły wątpliwości, zeznania zgodne ze sobą. Stwierdzenie zgonu S. W. .Dowody nie kwestionowane przez strony.

Sąd oparł się na informacji z K. oraz odpisach prawomocnych wyrokach skazujących. Sąd nie znalazł podstaw, by je kwestionować.

Zeznania funkcjonariuszy Policji na okoliczność interwencji w mieszkaniu oskarżonej, miejsca znalezienia ciała pokrzywdzonego, stanu jej zdenerwowania, wypowiedzi o zabójstwie S. W.,

Zeznania szczere, spontaniczne, wzajemnie ze sobą spójne. Sąd nie znalazł podstaw, by je kwestionować

Sąd tylko częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej, w takim zakresie w jakim korespondują z pozostałym materiałem dowodowym. Nie budziły wątpliwości przedstawione relacje między partnerami, nadużywanie alkoholu, konflikty między nimi, w szczególności na tle zazdrości. Poza sporem był także ich znaczny stan nietrzeźwości krytycznego dnia, wspólne przebywanie w mieszkaniu. Nie budziły także wątpliwości okoliczności, że oskarżona wzięła do ręki ostrokończysty nóż kuchenny i przystawiła go do szyi pokrzywdzonego. Sąd nie uwzględnił wersji oskarżonej, jakoby pokrzywdzony sam się „nadział” na nóż i doszło do tego przypadkowo. Przeczy temu precyzyjna opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej, który w oparciu o cechy i charakter rany, uznał wersję podaną przez oskarżoną za niewiarygodną. Godzi się również przypomnieć, że pierwsze spontaniczne relacje oskarżonej wobec sąsiadów i funkcjonariuszy Policji , mówiły o jej zabójstwie S. W.. Sąd uwzględnił wyjaśnienia oskarżonej w zakresie, braku zamiaru zabójstwa pokrzywdzonego. Za taką tezą przemawiają relacje jakie ich łączyły, a także postawa oskarżonej po zadaniu ciosu, wezwania pogotowia, tamowanie krwi.

-----------------------------------------------------------------------------------------

Opinie jasne, pełne, udzielają odpowiedzi na postawione pytania. Pozwoliły na precyzyjne ustalenie rodzaju i charakteru obrażeń ciała doznanych przez S. W., ale także mechanizmu ich powstania. Wykluczono, przypadkowe, odruchowe zadanie ciosu przez oskarżoną. Sąd uznał, że zasługują w pełni na uwzględnienie.

Czynność prawidłowo udokumentowana, bez jakichkolwiek wątpliwości.

----------------------------------------------------------------------------------------

Opinia pełna, jasna i zupełna. Nie kwestionowana przez strony

Stwierdzenie stanu nietrzeźwości

Zabezpieczenie noża ze śladami brunatnej substancji, zabezpieczenie ciał denata leżącego na podłodze w mieszkaniu przy ul. (...)

Zabezpieczenie rzeczy oskarżonej

Ujawnienie śladów biologicznych na dowodach rzeczowych i określenie ich profilu genetycznego, Ślady linii papilarnych ujawnione na nożu, zgodne z odbitkami linii papilarnych środkowego palca lewej ręki A. B. (1)

Zeznania świadków K. K., J. W., M. N. (2), T. S.

Karalność sądowa oskarżonej

Odpisy wyroków

Zeznania M. B., T. B., M. M.

Zeznania świadków M. K., E. G., E. Z., R. B.

Częściowe

wyjaśnienia A. B. (1)

Sprawozdanie z sądowo-lekarskich oględzin i sekcji zwłok, sprawozdanie z badań,

Opinia Zakładu Medycyny Sądowej we W., uzupełniająca opinia ustna

Wezwanie pogotowia ratunkowego z numeru 733-489-356

Opinia sądowo-psychiatryczno-psychologiczna oskarżonej

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

Zeznania A. W., k.160,452v,

Świadka nie było w mieszkaniu w krytycznym czasie, nie miała wiedzy w zakresie przyczyn i okoliczności zdarzenia

Opinia sądowa-lekarska,

k.183-185

Opinia dotyczyła obrażeń ciała, których oskarżona doznała wcześniej, nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Świadczyły jedynie o tym, że dochodziło z konkubentem do użycia przemocy.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

A. B. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżona będąc osobą poczytalną, działając w zamiarze ewentualnym pozbawienia życia S. W. zadała mu jeden cios w szyje w okolicy nadobojczykowej po stronie lewej, powodując ranę kłutą szyi drążącą do śródpiersia z przekłuciem lewej tętnicy podobojczykowej i krwotokiem do lewej jamy opłucnowej, co skutkowało wstrząsem hipowolemicznym i jego zgonem. Tym samym wyczerpała znamiona zbrodni z art. 148 § 1k.k,.

Przepis artykułu 148 § 1 k.k. wymaga, do realizacji znamion opisanego w nim czynu zabronionego, umyślności w postaci zamiaru bezpośredniego albo w postaci zamiaru wynikowego. Sprawca może podejmować zachowanie skierowane przeciwko drugiej osobie w celu jej zabicia, w celu osiągnięcia innego skutku, ze świadomością konieczności pozbawienia życia drugiego człowieka, jako środka do realizacji swojego celu lub jako następstwa ubocznego (zamiar bezpośredni), albo z przewidywaniem możliwości spowodowania śmierci człowieka zamiast osiągnięcia celu zamierzonego lub obok realizacji celu zamierzonego i godzenie się na taki skutek swojego zachowania (zamiar ewentualny).Przedmiotowym warunkiem odpowiedzialności za zabójstwo jest ustalenie związku przyczynowego między działaniem lub zaniechaniem, a śmiercią człowieka. Należy przyjąć, że związek taki zachodzi, gdy skutek śmiertelny wynika bezpośrednio z czynu sprawcy, czemu nie stoi na przeszkodzie to, iż do przebiegu łańcucha przyczynowego włączyły się inne okoliczności mające wpływ na skutek, jeżeli zachowanie sprawcy było wystarczającą przyczyną powstania tego skutku. Zgodnie z brzmieniem art. 148 § 1 k.k. zachowanie sprawcy musi polegać na "zabijaniu", tj. zachowaniu atakującym funkcje życiowe człowieka.

O istnieniu zamiaru zabójstwa w ogóle, a także o postaci tego zamiaru można wnioskować przede wszystkim na podstawie dokładnej analizy strony przedmiotowej i podmiotowej konkretnego czynu. Okoliczności zajścia, rodzaj użytego narzędzia, umiejscowienie ciosów, ilość ciosów, siła, z jaką sprawca je zadaje, zatem uzewnętrznione przejawy zachowania się sprawcy pozwalają, w sytuacji, gdy sprawca nie wyraził swojego zamiaru, wnioskować o jego zamiarze. /2000.05.31 wyrok s.apel. III AKa 70/00 Prok.i Pr. 2001/6/19 w Łodzi/

Ustalenia dotyczące zamiaru nie mogą opierać się wyłącznie na fragmentarycznych faktach wiążących się ze stroną wykonawczą, lecz powinny być wnioskiem koniecznym, wynikającym z analizy całokształtu przedmiotowych i podmiotowych okoliczności zajścia, a w szczególności ze stosunku sprawcy do pokrzywdzonego, jego właściwości osobistych i dotychczasowego trybu życia, pobudek oraz motywów działania i wszelkich innych przesłanek wskazujących na to, że sprawca, chcąc spowodować uszkodzenia ciała, zgodą swą, stanowiącą realny proces psychiczny, obejmował tak wyjątkowo ciężki skutek, jakim jest śmierć ofiary (podobnie m.in. SN w wyroku z dnia 28 czerwca 1977 r., VI KRN 14/77, OSNKW 1078, nr 4-5, poz. 43, jak też w wyroku z dnia 21 stycznia 1985 r., OSNPG 1986, nr 2, poz. 17). (...) Ustalenia o podmiotowej stronie czynu nie odnoszą się do czynu i sprawcy in abstracto, lecz chodzi o konkretny czyn i konkretnego sprawcę, działającego w ściśle określonej sytuacji i przy indywidualnie ustalonych okolicznościach. Nie trzeba przy tym szerzej wywodzić, że zamiaru nie można nigdy domniemywać ani domyślać się. Zamiar, w tego rodzaju zachowaniu (zbrodnia zabójstwa - dop. własny), musi być ustalony w sposób pewny, wykluczający jakąkolwiek wątpliwość, wszakże ustalenie zamiaru należy do faktycznej strony orzeczenia (...). Bez uwzględnienia, kim jest sprawca i jakie ma możliwości intelektualne, nie można decydować, co on wiedział na pewno, a czego nie wiedział i tak decydować o zamiarze, w jakim działał. /2006.10.03 wyrok s.apel. II AKa 139/06 Prok.i Pr. 2007/7-8/30 w Łodzi.

Opisane wyżej okoliczności przedmiotowe popełnienia przestępstwa nie mogą być zatem oceniane w oderwaniu od tego jakie było tło i powód zajścia, motywy i pobudki, jakie kierowały sprawcą, jak też bez uwzględnienia tego, jaki był stosunek do pokrzywdzonego. Znaczenie ma również osoba sprawcy, jego właściwości osobiste i dotychczasowy tryb życia oraz zdolność do oceny sytuacji i przewidywania skutków określonego zachowania się ( por. wyrok Sadu apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 12 lipca 2012r., sygn. II AKa 193/12, LEX 1213785, wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 1 marca 2012r., sygn. II AKa 21/12, LEX 1133356). Dopiero analiza wszystkich wymienionych okoliczności może stać się podstawą do oceny zamiaru oskarżonej.

W świetle wskazanych powyżej okoliczności, brak jest podstaw do przyjęcia, że A. B. (1) chciała śmierci swojego konkubenta, ale zadając silny cios nożem kuchennym z ostrym ostrzem w tak newralgiczną dla życia część ciała, jak okolice szyi, niewątpliwie na jego śmierć się godziła. Nie uszło uwadze Sądu, że awantury po spożyciu alkoholu stały się ich codziennością, i to alkohol generował działania agresywne oskarżonej.

Znany jest Sądowi, utrwalony w judykaturze i doktrynie od dawna pogląd, że zadanie ciosów ostrym narzędziem w tak newralgiczne dla życia człowieka narządy ciała jak głowa, szyja, klatka piersiowa czy brzuch, świadczyć może o zaistnieniu przynajmniej zamiaru ewentualnego zabójstwa. Jednakże trzeba zawsze mieć na uwadze, że poglądy te muszą został osadzone w realiach konkretnej sprawy. Dlatego ustalając powyższe okoliczności nie można ich oceniać w oderwaniu od analizy zachowania oskarżonego i szeregu innych, opisanych wyżej elementów zdarzenia. Na kanwie niniejszej sprawy należało zatem mieć na uwadze, że oskarżona działała emocjonalnie, była pijana, jej motoryka przez to była zaburzona. Zachowanie oskarżonej w postaci ciosu nożem było nagłe i nieprzemyślane, nieadekwatne do związku przyczynowego z bodźcem z otoczenia. Po zadaniu jednego ciosu nożem, odstąpiła od dalszego ataku, nie kontynuowała go. Odłożyła nóż, zaczęła udzielać pomocy pokrzywdzonemu. Dla przyjęcia, że sprawca działał w zamiarze zabójstwa człowieka nie wystarczy ustalenie, iż działał on umyślnie chcąc zadać nawet ciężkie obrażenia ciała lub godząc się z ich zadaniem, lecz konieczne jest ustalenie objęcia zamiarem także skutku w postaci śmierci. Zadanie ciosu w miejsce dla życia ludzkiego niebezpieczne ani też użycie narzędzia mogącego spowodować śmierć człowieka same w sobie nie decydują jeszcze o tym, że sprawca działa w zamiarze ewentualnym zabójstwa Okoliczności zajścia, nagłe i nieprzewidywalne, a także postawa oskarżonej po zadaniu ciosu, jej osobowość, stosunek do pokrzywdzonego, jej tryb życia świadczą o tym, że oskarżona w istocie nie chciała go zabić. (tak: Wyrok z dnia 31 stycznia 2002 r., Sąd Apelacyjny w Katowicach, II AKa 478/01). W ocenie Sądu wymienione wyżej okoliczności podmiotowe i przedmiotowe, wykluczyły możliwość przypisania oskarżonej zamiaru bezpośredniego spowodowania śmierci.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

------------------------

---------------------------------------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

-----------------------

-------------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

------------------------

----------------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

3.5.  Uniewinnienie

------------------------

--------------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. B. (1)

I

I

Wymierzając oskarżonej karę, Sąd miał na względzie dyrektywy wymiaru kary zawarte w art. 53 § 1 k.k., zatem baczył by dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględnił stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonej czynu oraz miał na uwadze cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do sprawcy, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Za wysokim stopniem winy oskarżonej i wysokim stopniem społecznej szkodliwości czynu przemawiała okoliczność, że wymieniona umyślnie, z zamiarem ewentualnym naruszyła jedno z najważniejszych dóbr chronionych prawem jakim jest zdrowie człowieka. Tym samym spowodowała skutek nieodwracalny w postaci śmierci swego konkubenta. Zachowanie jej w żadnym stopniu nie może znaleźć usprawiedliwienia, jest naganne i nieadekwatne do zaistniałej sytuacji. Oskarżona znała swój sposób reagowania na spożyty alkohol, zna i rozumie obowiązuje normy społeczno-prawne, mimo to zlekceważyła szczególną i fundamentalną wartość w porządku prawnym jaką stanowi zdrowie człowieka. Jako okoliczności obciążające, Sąd uznał jej znaczny stan nietrzeźwości, uprzednią karalność sądową w tym przeciwko mieniu oraz życiu i zdrowiu, z użyciem przemocy, dotychczasowy naganny sposób życia. Nie bez znaczenia dla stopnia winy miał również zamiar nagły. Nagłość zamiaru oskarżonego wyznacza stopień jego winy, zawsze niższy w przypadku zamiaru nagłego niż w przypadku przestępczych działań planowanych. Z kolei stopień winy limituje wymiar kary zgodnie z treścią art. 53 § 1 k.k. Decyzja określonego zachowania się podjęta w sposób nagły, pod wpływem emocji, bez możliwości rozważenia okoliczności, których rozważenie mogło doprowadzić do innego zachowania, jest bez wątpienia mniej naganna od zamiaru przemyślanego, gdy sprawca ma czas i możliwość wszechstronnego przemyślenia czynu, a jednak przestępstwo z rozmysłem przygotowuje i następnie wykonuje (por. wyrok SN z dnia 27 października 1995 r., III KRN 118/95, Prok. i Pr. 1996, nr 4, poz. 1).

Mając powyższe na uwadze, Sąd wymierzył oskarżonej karę 13 lat pozbawienia wolności. Sąd uznał, że kara ta będzie karą słuszną, sprawiedliwą i adekwatną do popełnionego czynu. Oskarżona winna zrozumieć, że postawa jaką przyjęła jest dalece niepożądana w obowiązującym porządku prawnym i takie zachowanie należy napiętnować i należycie karać.

Sąd miał na uwadze także okoliczności wskazane w dyspozycji art. 53 § 2 k.k. Uwzględnił właściwości i warunki osobiste oskarżonej oraz jej sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, zachowanie się po popełnieniu przestępstwa.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. B. (1)

II

II

Sąd kierując się treścią art. 63 §1 k.k. zaliczył oskarżonej na poczet kary, okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 12.10.2019r., godz. 22:05 do 10.11.2020r.

III

III

Stosownie do stanowiska biegłych lekarzy psychiatrów i psychologa, Sąd na podstawie art. 93 a §1 pkt 2 i 3 k.k., art. 93 b §1 k.k., art. 93 c pkt 4 i 5 k.k. orzekł wobec oskarżonej środek zabezpieczający w postaci terapii przeciwdziałania przemocy oraz terapii uzależnień , polegający na poddaniu się leczeniu uzależnienia od alkoholu.

IV

IV

Sąd orzekł na podstawie art. 44 § 2 k.k. przepadek noża służącego do popełnienia przestępstwa

V

V

Sąd uznał na podstawie art. 230 §2 k.p.k., za zbędne dla postępowania zabezpieczone rzeczy stanowiące własność oskarżonej, wymienione w wykazie dowodów rzeczowych nr (...), pod lp. III, pakt 4,5,6,

VI.

VI

Zgodnie z treścią art. 192 a §1 k.p.k., zarządzono zniszczenie śladów biologicznych opisanych w wykazie nr (...), pod lp.II, ppkt 1,2,2, lp IV, ppkt 7.

VII

VII

Pozostawiono w aktach sprawy dwie płyty DVD z nagraniem zgłoszenia na pogotowie, lp V, pakt 2, według wykazu nr (...).

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VIII

IX

Wysokość wynagrodzenia adwokackiego z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu oparto na przepisach Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. poz.1714, zm. Dz.U z 2017r. poz. 1796). Wynika z udzielonej pomocy prawnej w śledztwie, ilości rozpraw przed Sądem Okręgowym, powiększony o należny podatek VAT.

Orzekając o kosztach i opłacie, Sąd wziął pod uwagę możliwości finansowe oskarżonej, oraz wymiar kary. U podstaw takiego orzeczenia legły więc przepisy art. 624 k.p.k., art.17 ust. 1 i 2 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (t. jedn. Dz.U. Nr 49 z 1983 r., poz. 223 ze zm.).

6.  1Podpis