Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 57/24

(4360-1.Ds. 211.2023 Prokuratura Rejonowa dla Wrocławia P. –P.)

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

W. W. (1)

w dniu 27 czerwca 2023 r. we W., po uprzednim użyciu przemocy wobec małoletniej poniżej 15 lat, (...) urodzonej (...), polegającej na złapaniu małoletniej za szyję oraz ściągnięciu jej siłą szortów i dolnej bielizny, przewróceniu małoletniej na ziemię, podduszaniu jej i wielokrotnemu uderzeniu pokrzywdzonej w twarz, zakryciu ręką jej ust, dotykał jej piersi i okolic pochwy oraz lizał ją po całym ciele, po czym doprowadził pokrzywdzoną do obcowania płciowego, wkładając palce do jej pochwy, a następnie zmuszając pokrzywdzoną do przyjęcia pozycji klęczącej, usiłował odbyć z nią stosunek oralny poprzez włożenia swojego członka do jej ust oraz rozchylając siłą jej nogi, usiłował włożyć członka do jej pochwy, ale zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na intensywną obronę pokrzywdzonej i jej ucieczkę, w wyniku czego pokrzywdzona doznała obrażeń ciała w postaci obrzęku, podbiegnięć krwawych, śródskórnych wybroczyn krwawych i otarć naskórka na głowie, szyi, tułowiu, kończynach górnych i dolnych, powodujących naruszenie czynności narządu jej ciała na czas poniżej 7 dni,

tj. czyn z art. 197§ 3 pkt 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym na dzień 27.06.2023 r. w zw. z art.13§1 k.k. w zw. z art.197§3 pkt 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym na dzień 27.06.2023 r. i art.157§2 k.k. w zw. z art.11§2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Małoletnia pokrzywdzona (...) urodziła się dnia (...)

Rodzina Z. przybyła do P. po wybuchu wojny w (...) w 2022 r. Pokrzywdzona mieszkała wraz z rodziną we W. przy ul. (...) w części domu wynajmowanego od B. J.. W tym domu zamieszkiwała także inna rodzina z U..

Nieopodal rodziny Z. zamieszkiwał oskarżony W. W. (1). Rodzice małoletniej - (...) (...) i O. Z., znali oskarżonego, który czasami ich odwiedzał, utrzymywali oni sąsiedzkie relacje.

Z uwagi na zbliżające się urodziny pokrzywdzonej rodzice planowali podarować jej rower.

W dniu 27 czerwca 2023 r. ok. godz. 13:00 W. W. (1) przyszedł do ojca małoletniej O. Z. i poinformował go, że ma na sprzedaż rower dla (...). Ojciec małoletniej w tym czasie miał złamaną nogę i nie mógł się swobodnie poruszać, wobec czego polecił pokrzywdzonej (...) aby sama udała się oskarżonego i wykonała zdjęcia przedmiotowego roweru. Pokrzywdzona od początku nie chciała iść do oskarżonego, po namowie ze strony ojca i oskarżonego ostatecznie pojechała na rolkach do miejsca zamieszkania oskarżonego tj. do domu przy ul. (...) we W..

Gdy pokrzywdzona dotarła do miejsca zamieszkania pokrzywdzonego ten poinformował ją, że rower znajduje się na podwórku z tyłu domu, pod wiatą.

(...) udała się tam i wykonała zdjęcia roweru z przodu i z tyłu. Wtedy oskarżony polecił wykonanie jej zdjęć także z innej strony. Podczas wykonywania przez K. Z. tych zdjęć, oskarżony nagle chwycił ją za szyję oraz przewrócił na ziemię i zaczął podduszać. Krzyczał na małoletnią i kazał jej ściągnąć podkoszulkę oraz spodenki. Pokrzywdzona nie chciała tego zrobić, dlatego oskarżony używając siły podciągnął jej podkoszulkę oraz biustonosz i ściągnął jej szorty i dolną bieliznę. Zaczął ją dotykać po piersiach i w okolicach pochwy oraz lizać po ciele, żądając aby wykonywała jego polecenia. Oskarżony wielokrotnie uderzał pokrzywdzoną, a także zasłaniał jej usta ręką. Pokrzywdzona broniła się, ale oskarżony jako dorosły mężczyzna był od niej dużo silniejszy. (...) kopnęła oskarżonego rolkami, na których przyjechała, dlatego oskarżony zrzucił je pokrzywdzonej.

W. W. (1) wsadził dwa palce do pochwy pokrzywdzonej. Następnie ściągnął swoje spodnie położył się na małoletniej i przyciągał ją do siebie, trzymając i podduszając małoletnią, która się mu wyrywała i krzyczała oraz bijąc ją i zmuszając ją do przybrania pozycji klęczącej, usiłował odbyć z nią stosunek oralny poprzez włożenie swojego członka do jej ust oraz rozchylając siłą jej nogi, usiłował włożyć członka do jej pochwy.

Gdy oskarżony powalił pokrzywdzoną i dusił ją, udało się jej sięgnąć po telefon, odblokować za pomocą odcisku palca i zadzwonić do B. J., a następnie odrzucić telefon na trawę.

B. J. odebrała telefon i gdy zorientowała się co się dzieje zaczęła nagrywać połączenie, jednocześnie z drugiego telefonu zadzwoniła na numer alarmowy i gdy dowiedziała się od funkcjonariusza policji, że jest to połączenie z numeru telefonu należącego do (...) (...) natychmiast pojechała do domu, w którym mieszkała pokrzywdzona, gdzie zastała ojca (...) i dwoje jej młodszego rodzeństwa.

W pewnym momencie małoletniej pokrzywdzonej udało się chwycić leżącą nieopodal rolkę i uderzyła nią oskarżonego co pozwoliło jej wyswobodzić się z jego uścisku.

Pokrzywdzona w trakcie zdarzenia krzyczała, prosiła oskarżonego, aby tego nie robił, płakała, próbowała uciekać. Oskarżony zwracał się do pokrzywdzonej słowami powszechnie uznanymi za obelżywe nazywając pokrzywdzoną „kurwą”, „prostytutką”, kazał jej zamilknąć i groził mówiąc „że albo ją zabije albo to zrobi”, co wzbudziło w pokrzywdzonej strach. Oskarżony kierował do pokrzywdzonej takie polecenia jak „rozchyl nogi, rozszerz nogi”.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. W. (1)

k. 61-63, 70-71,328-329,411v-413, 434v

Zeznania pokrzywdzonej (...)

k. 134-135

Zeznania świadka (...) (...)

k. 6-7, 413v-416

Zeznania świadka O. Z.

k. 30-32, 200-201,

Zeznania świadka B. J.

k. 33v, 429v-434

Protokół zatrzymania rzeczy

k.35

Płyta DVD - nagranie połączenia telefonicznego wraz z protokołem oględzin

k.43-46

(...) będąc ubrana jedynie w koszulkę i biustonosz, uciekła na ulicę zostawiając rolki, telefon i swoje ubrania na podwórku oskarżonego.

Ok godz. 14:00 na ulicy zapłakaną i roztrzęsioną pokrzywdzoną zobaczyła H. M., pokrzywdzona poprosiła ją o pomoc. H. M. zauważyła, że pokrzywdzona ma siniaki na szyi, zaczerwienienia i spuchnięte szczękę po lewej stronie oraz spuchnięcie i robiący się krwiak nad prawą brwią.

H. M. okryła pokrzywdzoną ręcznikiem i odprowadziła do domu, gdzie był jej ojciec i młodszy brat.

Zeznania pokrzywdzonej (...)

k. 134-135

Zeznania świadka H. M.

k. 27-28, 433v-434

Protokół przeszukania domu przy ul. (...)

k. 47-48

Protokół przeszukania pomieszczenia gospodarczego przy ul. (...)

k.92-97

W tym samym czasie B. N. wykonujący prace remontowe na dachu jednego z domów przy ul. (...) zauważył płaczącą dziewczynkę bez bielizny, która biegła w kierunku ul. (...).

Gdy B. N. zszedł z dachu nie widział już dziewczynki, jednak zadzwonił na numer alarmowy informując o zdarzeniu.

Po chwili do B. N. zadzwonił funkcjonariusz Policji z zapytaniem, gdzie dokładnie widział on dziewczynkę.

Niebawem pod dom przy ul. (...) przyszła matka pokrzywdzonej (...) (...) wraz z synem swojej koleżanki, W. powiadomiona telefonicznie o zdarzeniu. Matka pokrzywdzonej kłóciła się z oskarżonym.

Wkrótce na miejsce zdarzenia przyjechali także funkcjonariusze Policji, którzy następnie zatrzymali oskarżonego.

Zeznania świadka B. N.

k. 22-23, 224, 469

Zeznania świadka A. Z.

k. 13v-14,

Zeznania świadka (...) (...)

k. 6-7, 413v-416

W. W. (1) został zatrzymany w dniu 27 czerwca 2023 r. o godz. 14:20.

W dniu zdarzenia o godz. 15:28 W. W. (1) miał 1,31 mg/1 alkoholu w wydychanym powietrzu.

Protokół zatrzymania oskarżonego

k. 2

Protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości

k. 5

Podczas przeszukania pomieszczenia gospodarczego przy ul. (...) zabezpieczono 4 telefony komórkowe, 4 sztuki adapterów SD do karty mikro SD, 2 sztuki kart pamięci mikro SD, 3 sztuki kart pamięci mikro SD, baterię do telefonu komórkowego, 9 sztuk nośników pamięci typu pendrive, laptopa z kablem zasilającym.

Ponadto, zatrzymano także tablet, który oskarżony zastawił w lombardzie.

Protokół przeszukania domu przy ul. (...)

k. 47-48

Protokół przeszukania pomieszczenia gospodarczego przy ul. (...)

k.92-97

Protokół zatrzymania rzeczy

k. 98-99

Na polecenie funkcjonariuszki Policji (...) (...) poszła sprawdzić, czy pokrzywdzona jest w domu.

Następnie funkcjonariuszka Policji A. Z. wraz z pokrzywdzoną i jej matką udały się do Szpitala przy ul. (...) celem wykonania badania ginekologicznego pokrzywdzonej.

Z karty informacyjnej leczenia szpitalnego wynika, że pokrzywdzona doznała takich obrażeń jak zasinienie w okolicy oka lewego, otarcie na szyi po stronie lewej, otarcie łokcia oraz kolana po stronie lewe, zadrapania między łopatkami, zadrapania na prawym biodrze oraz prawym udzie. W badaniu ginekologicznym: we wziernikach srom prawidłowy, bez widocznych otarć i obrażeń; błona dziewicza zachowana.

W opinii sądowo - lekarskiej biegły sądowy wskazał, że u pokrzywdzonej stwierdzono obrzęk, podbiegnięcia krwawe, śródskórne wybroczyny krwawe i otarcia naskórka na głowie, szyi i tułowiu, kończynach górnych i dolnych.

Stwierdzone obrażenia ciała powstały od działania narzędzia lub narzędzi tępych, tępokrawędzistych lub od uderzeń o takie narzędzia i mogły one powstać w czasie i okolicznościach podanych przez (...).

Stwierdzone obrażenia są inne niż określone w art. 156 k.k. i nie naruszyły czynności narządu ciała pokrzywdzonej na czas powyżej dni 7 (art.157§2 k.k.).

Karta informacyjna (...) dot. pokrzywdzonej

k. 16-17

Opinia sądowo lekarska dot. pokrzywdzonej

k. 18-20, 21 (płyta CD), 503-504

Na skutek zdarzenia małoletnia korzystała przez 3 miesiące z pomocy psychologa – B. J. oraz zażywała leki uspokajające. Miała także problemy ze spaniem, wypadały jej włosy. Przez około miesiąc od zdarzenia czuła się bardzo źle, występowały u niej objawy stresu pourazowego.

Zeznania świadka (...) (...)

k. 6-7, 413v-416

Zeznania świadka B. J.

k. 33v, 429v-434

Opinia sądowo psychologiczna dot. pokrzywdzonej

k. 136-139, 452v-454

(...) nie wykazuje skłonności do patologicznego kłamstwa, fantazjowania czy konfabulacji.

Jej wypowiedzi w trakcie przesłuchania były rzeczowe, nie podawała nieistotnych faktów, bocznych wątków. Jej zeznania zachowują logikę, spójność wewnętrzną, stałość w opisie działań. Przytaczała opisy interakcji, opisy swoich stanów psychicznych. W sposobie zeznawania obserwowano uczuciowe zaangażowanie w opisywane zdarzenia. Relacje pokrzywdzonej przypominały cechy naturalnego opisu przeżytych doświadczeń, procesu przypominania wydarzeń i uzupełniania własnych wypowiedzi. (...) starała się o zachowanie dokładności w odtwarzanym materiale. Umiejscawiała zdarzenie w czasie, kontekście. Ich ewentualna rozbieżność może być wynikiem doświadczonego stanu emocjonalnego w czasie trwania zdarzenia, wielokrotnym rozpamiętywaniem. Negatywne emocje opisywane przez opiniowaną, towarzyszące zdarzeniu mogły wpływać na zapamiętywanie szczegółów, ich kolejność dokładność przy zachowanym globalnym wglądzie.

(...) ma zachowane zdolności do bycia świadkiem w niniejszej sprawie, a jej zeznaniom można przypisać walor psychologicznej wiarygodności.

Opinia sądowo psychologiczna dot. pokrzywdzonej

k. 136-139, 452v-454

W toku postępowania przygotowawczego dokonano badania W. W. (1) przez biegłego sądowego z zakresu medycyny sądowej, który wskazał, że w obecnym stanie zdrowia może on brać udział w czynnościach procesowych w miejscu jego aktualnego pobytu, zaś gdyby Sąd podjął decyzję o umieszczeniu go w warunkach Aresztu Śledczego to będzie on mógł być w nim umieszczony po zakończeniu aktualnego leczenia lub tez może on zostać przetransportowany jednostką medyczną do szpitala Zakładu Karnego, gdzie będzie kontynuowane jego dalsze leczenie.

Opinia sądowo-lekarska dot. oskarżonego

k.68-69

Dokumentacja medyczna oskarżonego

k. 103-109

Z uwagi na charakter zarzucanego czynu, uzyskano opinię sądowo lekarską z zakresu seksuologii dotycząca oskarżonego W. W. (1).

Biegły z zakresu seksuologii uznał, że na moment wydania tej opinii nie może u niego rozpoznać zaburzeń preferencji seksualnych. Jednak powyższa diagnoza postawiona została z dużą ostrożnością z uwagi na ewentualnie mogące pojawić się nowe dowody w sprawie. Potwierdzenie dokonania przez W. W. (1) opisanego w zarzutach przestępstwa przeciw wolności seksualnej wskazuje, że u w/w występują zaburzenia w sferze popędu płciowego. Jednakże bez badania podmiotowego oskarżonego nie można określić poziomu jego rozwoju psychoseksualnego (oskarżony odmówił udziału w badaniu). Opisywane zgwałcenie biegły seksuolog zakwalifikował jako motywowane seksualnie usiłowanie zgwałcenia i poddania małoletniej innym czynnościom seksualnym i ze względu na wiek małoletniej nazywane jest czynem pedofilnym.

Na podstawie kolejnych dowodów, które pojawiły się w toku postępowania, w opinii uzupełniającej biegły seksuolog wskazał, że dokonanie przez oskarżonego opisanego w zarzutach przestępstwa przeciw wolności seksualnej, przy uwzględnieniu, że przestępstwa podobnego dokonał w 2008 roku, pozwala rozpoznać u niego zaburzenie preferencji seksualnych pod postacią hebefilii.

W toku postępowania sądowego biegły seksuolog przeprowadził badania seksuologiczne oskarżonego, który wyraził na nie zgodę na tym etapie postępowania.

W opinii uzupełniającej biegły seksuolog wskazał, że potwierdzenie dokonania przeciw wolności seksualnej, przy uwzględnieniu, że był już wcześniej prawomocnie skazany za przestępstwo podobne, ze względu na wiek ofiar pozwala rozpoznać u niego nieekskluzywne zaburzenie preferencji seksualnych (niewyłączne) pod postacią hebefilii i stwierdzić, że procedowane przestępstwo było usiłowaniem zgwałcenia motywowanym seksualnie. Wobec powyższego w ocenie biegłego konieczne jest stosowanie wobec oskarżonego leczenia seksuologicznego, które powinno rozpocząć się już w trakcie osadzenia. Zachodzi bowiem wysokie prawdopodobieństwo, że oskarżony popełni ponownie podobny czyn zabroniony.

Opinia z zakresu seksuologii dot. oskarżonego

k. 141-146

Opinia uzupełniająca zakresu seksuologii dot. oskarżonego

k. 301-306

Opinia uzupełniająca z zakresu seksuologii dot. oskarżonego

k. 516-525

W toku postepowania przygotowawczego W. W. (1) został poddany badaniu przez biegłych lekarzy psychiatrów.

Według sporządzonej wówczas opinii W. W. (1) nie jest chory psychicznie w rozumieniu psychozy i nie był chory psychicznie w krytycznym czasie. Nie jest także upośledzony umysłowo, nie stwierdzono u niego innych zakłóceń czynności psychicznych, które mogłyby mieć znaczenie orzecznicze w niniejszej sprawie.

U oskarżonego rozpoznano natomiast zespół uzależnienia spowodowany używaniem alkoholu. W krytycznym czasie badany pił ciągami alkoholowymi. Badany zna swoją reakcję na alkohol i potrafi przewidzieć skutki działania alkoholu. Uzależnienie nie ma znaczenia dla oceny poczytalności w odniesieniu do zarzucanego czynu. W krytycznym czasie badany był w stanie typowego upojenia alkoholowego w przebiegu ciągu alkoholowego. Nie ma danych by upicie miało charakter atypowy bądź patologiczny. Podawana fragmentaryczna niepamięć wydarzeń jest wynikiem napięcia emocjonalnego towarzyszącego czynowi, głębokością stanu upicia. Biegłe nie wykluczyły, że jest to przyjęta przez oskarżonego postawa. Zaburzenia pamięci, które podaje oskarżony nie są wynikiem zaburzeń psychicznych.

W. W. (1) jest osobą o heteroseksualnej orientacji płciowej. Poziom intelektualny, cechy osobowości pozwalają mu na kontrole popędów, w tym popędu seksualnego

W krytycznym czasie W. W. (1) nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej ani w stopniu znacznym ograniczonej zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem - nie zachodzą warunki określone w art. 31 § 1 i § 2 k.k.

W opinii uzupełniającej biegli psychiatrzy w całości podtrzymali wnioski dotyczące stanu psychicznego oskarżonego.

W opinii uzupełniającej sporządzonej w postępowaniu sądowym, biegli psychiatrzy wskazali, że obecnie istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że oskarżony popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności seksualnej jednak w ocenie biegłych nie ma konieczności orzekania środka zabezpieczającego w postaci pobytu w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym, natomiast konieczne jest stosownie do wniosków zawartych w opinii biegłego seksuologa zastosowanie leczenia seksuologicznego oraz z uwagi na zespól uzależnienia od alkoholu – w postaci terapii uzależnień.

Opinia sądowo – psychiatryczna dot. oskarżonego

k. 148-154,

Uzupełniająca opinia sądowo – psychiatryczna dot. oskarżonego

k. 316-317

Uzupełniająca opinia sądowo – psychiatryczna dot. oskarżonego

k..504-505

k. 543-544

W toku postępowania sądowego W. W. (1) poddano również badaniu przez biegłego psychologa.

Biegła zaopiniowała, że sprawność intelektualna W. W. (1) kształtuje się na poziomie normy dla jego grupy wiekowej, posiada on zdolność analizy i syntezy, widzi przyczynowo - skutkowe związki zdarzeń. W. W. (1) jest uzależniony od alkoholu, posiada cechy osobowości dyssocjalnej, ma niski poziom interioryzacji reguł życia społecznego.

Ponadto, zgodnie z opinią seksuologa i psychiatrów w ocenie biegłego psychologa istnieje konieczność zastosowania wobec W. W. (1) leczenia seksuologicznego, które powinno rozpocząć się w trakcie osadzenia.

Opinia psychologiczna dot. oskarżonego

k. 549-552, 556-557

W. W. (1) jeszcze przed zdarzeniem zachowywał się w nieodpowiedni sposób w stosunku do pokrzywdzonej. W lipcu 2022 r. oskarżony będąc w domu rodziny Z. usiadł obok pokrzywdzonej, polizał swój palec i dotknął jej pod nosem. Następnie położył rękę na nodze pokrzywdzonej która była ubrana tylko w krótkie spodenki, i trzymał tak rękę ok. 10 minut. Pokrzywdzona powiedziała o tym swoim rodzicom, którzy przeprowadzili z oskarżonym rozmowę, po której aż do czasu zdarzenia oskarżony nie przejawiał w stosunku do pokrzywdzonej podobnych zachowań.

Zeznania pokrzywdzonej (...)

k. 134-135

Zeznania świadka (...) (...)

k. 6-7, 413v-416

W czerwcu 2023 r. na schodach, w domu w którym zamieszkiwała pokrzywdzona, oskarżony złapał za ręce i mocno przytrzymywał małoletnią H. B., która zamieszkiwała także w tym domu. Oskarżony objął ją mocno i trzymał, pytał gdzie idzie i namawiał aby razem poszli do (...). H. B. bardzo bała się oskarżonego, kazała aby ją puścił, bo inaczej zacznie krzyczeć. Oskarżony uwolnił dziewczynkę, która udała się do swojego mieszkania. Oskarżony następnie wraz z bratem pokrzywdzonej (...) pukał do drzwi świadka, ale ta nie otworzyła.

Ponadto innym razem, latem, gdy małoletnia H. B. była ubrana w krótki top i krótkie spodenki oskarżony powiedział jej, że jest ładna i ładnie wygląda, a także wypowiadał się wulgarnie o jej matce używając słów o zabarwieniu seksualnym.

Badanie psychologiczne świadka H. B. wykazało, że świadek jest zdolna do postrzegania, przechowywania w pamięci oraz odtwarzania z niej przeżytych przez siebie zdarzeń, adekwatnie do stopnia rozwoju. Wykluczono wypływ osób trzecich na treść składanych zeznań.

Zeznania świadka H. B.

k. 264v-265

Opinia sądowo psychologiczna dot. H. B.,

k. 308-309

W. W. (1) urodził się (...) w O., ma wykształcenie średnie, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu. Przed osadzeniem pracował jako robotnik fizyczny z wynagrodzeniem w kwocie 3 400 zł.

W. W. (1) był uprzednio wielokrotnie karany, w tym za przestępstwa przeciwko wolności seksualnej wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 10 czerwca 2008 r., sygn. akt (...) za czyn z art. 200 § 1 k.k. na karę 4 lat pozbawienia wolności.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. W. (1)

k. 61-63, 70-71,328-329,411v-413, 434

Karta karna

k. 336-342

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

---

---

---

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

---

---

---

2.  OCENA DOWODÓW

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. W.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego W. W. (1) jedynie w zakresie, w jakim jego relacja znajduje potwierdzenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym. Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, natomiast nie przeczył temu, że małoletnia (...) przyszła do niego w dniu 27 czerwca 2023 r. zrobić zdjęcia roweru, jednak podkreślał, że niczego co działo się dalej nie pamięta, przywołując także, że był pod wpływem alkoholu.

Sąd uznał tym samym za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego tylko w tych fragmentach jego wyjaśnień, w których przyznał on okoliczności zgodne z ustalonym wyżej stanem faktycznym, nie dając im generalnie wiary.

Zeznania pokrzywdzonej (...)

Zeznania pokrzywdzonej okazały się kluczowe dla ustalenia stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie. Jej zeznania charakteryzowała logiczna struktura relacji, mająca sens i będąca relacją spójną, której poszczególne części pasowały do siebie. Relacja pokrzywdzonej odpowiadała przy tym jej możliwościom poznawczym, społecznym i emocjonalnym.

Ponadto opis zdarzenia z dnia 27 czerwca 2023 r. z udziałem oskarżonego, na którego sprawstwo pokrzywdzona wskazała bez żadnych wątpliwości, zawiera dużą ilość szczegółów istotnych dla pewności zeznania. Przemawia to za wiarygodnością zeznań pokrzywdzonej, gdyż większość dzieci z uwagi na ograniczone możliwości umysłowe nie jest w stanie konstruować dłuższych, fałszywych i pełnych zmyślonych szczegółów opowieści.

Zeznania pokrzywdzonej były przy tym konsekwentne. Pokrzywdzona logicznie i w sposób swobodny, dostosowany do wieku i zdolności postrzegania przedstawiła bieg zdarzenia będącego przedmiotem rozpoznania. Brak jest również w niniejszej sprawie okoliczności podważających zeznania małoletniej odnoszących się do jej motywacji. Nie wystąpiły bowiem w niniejszej sprawie żadne bodźce prowadzące do fałszywych zeznań.

Istotne jest i to, że zeznania pokrzywdzonej (...) korespondują z pozostałym materiałem dowodowym w sprawie.

Ponownie wskazać należy na treść nagrania ze zdarzenia, na którym słychać jak pokrzywdzona (w tym w sposób zrozumiały w języku polskim) rozpaczliwie błaga oskarżonego, aby nie robił jej krzywdy, mówi, że jego zachowanie sprawia jej ból, zwraca się do niego m.in. słowami „W. proszę. Ty nie jesteś taki. Proszę ja nie chcę tego”.

Co znamienne, oskarżony na rozprawie nie ustosunkował się w żaden sposób do treści odtworzonego nagrania, potwierdzając jedynie, że na nagraniu tym utrwalono jego głos.

Zeznania pokrzywdzonej korespondują przy tym również z treścią opinii sądowo-lekarskiej, która potwierdza, że u pokrzywdzonej stwierdzono obrzęk, podbiegnięcia krwawe, śródskórne wybroczyny krwawe i otarcia naskórka na głowie, szyi i tułowiu, kończynach górnych i dolnych. Takie zaś obrażenia ciała jak wskazał biegły mogły powstać podczas opisywanego zdarzenia.

Pokrzywdzona składała swojej zeznania w obecności tłumacza w języku w którym porozumiewa się z rodziną, a zatem jej przesłuchanie nie było obarczone wadą związaną z problemem komunikacyjnym.

Ponadto małoletnia zeznawała w obecności biegłego psychologa, który następnie sporządził pisemną opinię psychologiczną, w której wskazał, że (...) ma zachowane zdolności do bycia świadkiem w niniejszej sprawie, a jej zeznaniom można przypisać walor psychologicznej wiarygodności. W sposobie zeznawania obserwowano uczuciowe zaangażowanie w opisywane zdarzenia. Relacje pokrzywdzonej przypominały cechy naturalnego opisu przeżytych doświadczeń, procesu przypominania wydarzeń i uzupełniania własnych wypowiedzi.

Należy w tym miejscu wskazać, że irrelewantny dla oceny wiarygodności zeznań świadka był fakt, iż płyta z przesłuchania małoletniej w toku postępowania uległa uszkodzeniu, wobec czego niemożliwe było jej odtworzenie na rozprawie.

Po pierwsze, przesłuchanie świadka zostało dokładnie i szczegółowo utrwalone w protokole. Natomiast powtórne przesłuchanie małoletniej w ocenie biegłego psychologa byłoby niezasadne i doprowadziłoby do wtórej wiktymizacji pokrzywdzonej. Mając na uwadze powyższe Sąd odstąpił od powtórzenia przesłuchania (...).

Zeznania świadka (...) (...)

Sąd uwzględnił i dał wiarę zeznaniom matki pokrzywdzonej (...) (...), złożonym zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i przed Sądem. Zeznania świadka były spójne, logiczne i konsekwentne, a także korespondowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. (...) (...) informacje o zdarzeniu powzięła z relacji córki w dniu 27 czerwca 2023 r., a także męża O. Z. i świadka H. M. oraz funkcjonariuszy Policji. (...) (...) dowiedziawszy się o zdarzeniu udała się do miejsca zamieszkania oskarżonego i była obecna przy jego zatrzymaniu, a także wraz z funkcjonariuszką Policji A. Z. udała się z córką do Szpitala przy ul. (...) na badania ginekologiczne, oraz na badania przez biegłego lekarza sądowego na Komisariacie Policji. Matka pokrzywdzonej przedstawiła także jaki był stan psychiczny pokrzywdzonej po zdarzeniu i jaką traumę na niej odcisnęło.

Zeznania świadka O. Z.

Mimo tego, że świadek przesłuchiwany był wyłącznie w postępowaniu przygotowawczym z uwagi na to, że próby doręczenia wezwania do stawiennictwa przed Sądem nie powiodły się, to Sąd uwzględnił i dał wiarę jego zeznaniom. Były one spójne, logiczne i konsekwentne, a także korespondowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Świadek zeznał, że w dniu 27 czerwca 2023 r. do mieszkania rodziny (...) przyszedł oskarżony W. W. (1) i powiedział, że ma na sprzedaż rower dla (...) i żeby z nim poszła i obejrzała ten rower. Po godzinie do domu przybiegał roztrzęsiona i zapłakana (...), która przyprowadziła obca kobieta. (...) była w samym topie, bez bielizny, okryta była ręcznikiem, a na jej ciele widoczne były zadrapania. Pokrzywdzona powiedziała ojcu, że oskarżony próbował ją zgwałcić. Świadek zeznał także, iż wcześniej raz widział jak oskarżony ogląda na telefonie pornografię, jednak z uwagi na to, że na zabezpieczonych od oskarżonego nośnikach danych nie znaleziono takich treści nie można z całą stanowczością tego potwierdzić, ani też zakwestionować.

Zeznania świadka B. J.

Sąd uwzględnił i dał wiarę zeznaniom świadka złożonym zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i przed Sądem, które były znacznie bardziej szczegółowe. Zeznania świadka w ocenie Sądu były spójne, logiczne i konsekwentne, a także korespondowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Rodzina (...) była znana świadkowi, B. J. była zaangażowana w pomoc rodzinie w związku z trudną sytuacją w jakiej się znalazła po wybuchu wojny w (...), wynajmowała im mieszkanie w domu przy ul. (...) we W.. Natomiast w trakcie zdarzenia z dnia 27 czerwca 2023 r. małoletnia pokrzywdzona zadzwoniła do świadka, a następnie odrzuciła telefon na trawę, dzięki czemu świadek mogła zarejestrować przebieg zdarzenia nagrywając połączenie telefoniczne drugim telefonem i następnie zawiadomić Policję. Następnie świadek udała się także do mieszkania małoletniej. Świadek zauważyła u pokrzywdzonej czerwone ślady na szyi, otarte kolana, otarte uda i podbrzusze, wybroczyny na twarzy, zaczerwienienie gałek ocznych. Ponadto, zeznania świadka z uwagi na fakt, iż jest ona psychologiem i udzielała pokrzywdzonej pomocy psychologicznej po zdarzeniu wskazują jaką traumę i krzywdę wywołało ono w małoletniej.

Zeznania świadka A. Z.

Sąd uwzględnił w pełni zeznania świadka A. Z. - funkcjonariusza Policji. Zeznania świadka były spójne, logiczne i konsekwentne, a także korespondowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Świadek ponadto w żaden sposób nie była związana z oskarżonym czy pokrzywdzoną, a kontakt z sytuacją miała tylko w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych (obiektywizm relacji).

Okoliczności przytoczone przez świadka pozwoliły na ustalenie okoliczności związanych z zatrzymaniem oskarżonego. Świadek wskazała, że w dniu zdarzenia pełniła służbę w patrolu zmotoryzowanym, który dostał zgłoszenie, że po ulicy ma biegać dziewczynka około 10 lat, w samej podkoszulce, bez bielizny. Robotnicy wykonujący prace remontowe na dachu jednego z domów wskazali funkcjonariuszom Policji kierunek, w którym pobiegła pokrzywdzona. Po dotarciu na miejsce świadek zastała matkę pokrzywdzonej i towarzyszącego jej mężczyznę, której poleciła udać się do domu i sprawdzić czy jest tam pokrzywdzona. Następnie zatrzymano oskarżonego. W trakcie czynności do funkcjonariuszy Policji podeszła H. M., która także zrelacjonowała im przebieg zdarzenia. Co istotne, po powrocie do radiowozu świadek zauważyła, że oskarżony posiadał zaczerwienienie i zadrapanie na twarzy, co mogło wskazywać, że pokrzywdzona go uderzyła. Świadek wysłuchała także bezpośrednio relacji pokrzywdzonej w jej mieszkaniu, po czym udała się z nią i Inną (...) do szpitala i na komisariat Policji celem przeprowadzenia odpowiednich badań lekarskich.

Zeznania świadka H. M.

Sąd uwzględnił w pełni zeznania świadka H. M.. Zeznania świadka były spójne, logiczne i konsekwentne, a także korespondowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Świadek zeznała, że w dniu zdarzenia gdy szła na siłownię pokrzywdzona podbiegła do niej na ulicy, ubrana jedynie w koszulkę i krzyczała „pani pomoże”. Pokrzywdzona płakała i mówiła „łamanym polskim”, że pan nie chciał przestać, że ją bolało, pokazywała gestem co się stało. Świadek okryła pokrzywdzoną ręcznikiem i odprowadziła do domu. Świadek widziała obrażenia na ciele pokrzywdzonej: wskazała, że miała siniaki na szyi od przodu, na twarzy.

Zeznania świadka B. N.

Sąd uwzględnił w pełni zeznania świadka B. N.. Zeznania świadka były spójne, logiczne i konsekwentne, a także korespondowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Świadek zeznał, że dnia 27 czerwca 2023 r. w trakcie wykonywania prac remontowych na dachu jednego z domów przy ul. (...) zauważył płaczącą dziewczynkę bez bielizny, która biegła w kierunku ul. (...), o czym powiadomił funkcjonariuszy Policji dzwoniąc na numer alarmowy.

Zeznania świadka H. B.

Świadek składała swojej zeznania w obecności biegłego psychologa, opisała ona w jaki sposób oskarżony zachowywał się w stosunku do niej . Sąd uwzględnił w pełni zeznania świadka H. B.. Były spójne, logiczne i konsekwentne, a także korespondowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Płyta DVD - nagranie połączenia telefonicznego wraz z protokołem oględzin

W pełni wiarygodny dowód, niekwestionowany przez strony, co więcej oskarżony przyznał, że na nagraniu uwieczniono jego głos. Nagranie pozwala częściowo odtworzyć przebieg zdarzenia z dnia 27 czerwca 2023 r., słychać jak pokrzywdzona rozpaczliwie prosi oskarżonego by ten nie robił jej krzywdy, że ją boli, że tego nie chce, a także słowa powszechnie uznane za obelżywe, które oskarżony wypowiadał do pokrzywdzonej. Jak wynika z nagrania oskarżony także kierował do pokrzywdzonej takie polecenia jak „rozchyl nogi, rozszerz nogi”.

Zaś w protokole oględzin płyty CD zapisano stenogram z tego nagrania. Protokół ten stanowi formalne potwierdzenie przeprowadzonej czynności procesowej. Zostały przeprowadzony przez uprawnione podmioty stosownie do obowiązujących w tym zakresie przepisów.

Protokół zatrzymania rzeczy

Protokół przeszukania domu przy ul. (...)

Protokół przeszukania pomieszczenia gospodarczego przy ul. (...)

Protokół zatrzymania oskarżonego

Protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości

Dowody te stanowią formalne potwierdzenie przeprowadzonej czynności procesowej. Zostały przeprowadzone przez uprawnione podmioty stosownie do obowiązujących w tym zakresie przepisów. Dowód ten nie były kwestionowany przez żadną za stron postępowania

Karta informacyjna (...) dot. pokrzywdzonej

W pełni wiarygodny dowód niekwestionowany przez strony.

Opinia sądowo lekarska dot. pokrzywdzonej

Opinia ta jako odpowiadająca wymogom prawa, tj. jasna, pełna i niezawierająca sprzeczności oraz oparta na specjalistycznej wiedzy stanowiła pełnowartościowy materiał dowodowy. Biegły lekarz specjalista medycyny sądowej w opinii sądowo lekarskiej dot. pokrzywdzonej na podstawie badania stwierdził, że u (...) stwierdzono obrzęk, podbiegnięcia krwawe, śródskórne wybroczyny krwawe i otarcia naskórka na głowie, szyi i tułowiu, kończynach górnych i dolnych. Stwierdzone obrażenia ciała w ocenie biegłego powstały od działania narzędzia lub narzędzi tępych, tępokrawędzistych lub od uderzeń o takie narzędzia i mogły one powstać w czasie i okolicznościach opisywanego zdarzenia. Stwierdzone obrażenia są inne niż określone w art. 156 k.k. i nie naruszyły czynności narządu ciała pokrzywdzonej na czas powyżej dni 7.

Opinia sądowo psychologiczna dot. pokrzywdzonej

Opinia ta jako odpowiadająca wymogom prawa, tj. jasna, pełna i niezawierająca sprzeczności oraz oparta na specjalistycznej wiedzy stanowiła pełnowartościowy materiał dowodowy. Z opinii tej wynika, że pokrzywdzona ma zachowane zdolności do bycia świadkiem w niniejszej sprawie, a jej zeznaniom można przypisać walor psychologicznej wiarygodności.

Opinia sądowo psychologiczna dot. H. B.

Opinia ta jako odpowiadająca wymogom prawa, tj. jasna, pełna i niezawierająca sprzeczności oraz oparta na specjalistycznej wiedzy stanowiła pełnowartościowy materiał dowodowy. Z opinii tej wynika, że świadek jest zdolna do postrzegania, przechowywania w pamięci oraz odtwarzania z niej przeżytych przez siebie zdarzeń, adekwatnie do stopnia rozwoju, a także wykluczono wypływ osób trzecich na treść składanych zeznań.

Opinia sądowo-lekarska dot. oskarżonego

Opinia wydana na okoliczność stwierdzenia czy z uwagi na stan zdrowia oskarżony może brać udział w czynnościach procesowych i przebywać w warunkach aresztu śledczego. Opinia ta jako odpowiadająca wymogom prawa, tj. jasna, pełna i niezawierająca sprzeczności oraz oparta na specjalistycznej wiedzy stanowiła pełnowartościowy materiał dowodowy.

Dokumentacja medyczna oskarżonego

W pełni wiarygodny dowód niekwestionowany przez strony.

Opinia sądowo – psychiatryczna dot. oskarżonego wraz z opiniami uzupełniającymi

Opinie te jako odpowiadające wymogom prawa, tj. jasne, pełne i niezawierające sprzeczności oraz oparte na specjalistycznej wiedzy stanowiły pełnowartościowy materiał dowodowy. W ocenie biegłych psychiatrów. W. W. (1) nie jest chory psychicznie w rozumieniu psychozy obecnie i nie był chory psychicznie w krytycznym czasie, nie stwierdzono u niego innych zakłóceń czynności psychicznych, które mogłyby mieć znaczenie orzecznicze w niniejszej sprawie. Ponadto w krytycznym czasie W. W. (1) nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej ani w stopniu znacznym ograniczonej zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem - nie zachodzą warunki określone w art. 31 § 1 i § 2 k.k. Biegli psychiatrzy wskazali, że obecnie istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że oskarżony popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności seksualnej jednak w opinii biegłych nie ma konieczności orzekania środka zabezpieczającego w postaci pobytu w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym, i wskazali na potrzebę leczenia seksuologicznego oraz terapii uzależnień.

Opinia psychologiczna dot. oskarżonego

Opinia odpowiadająca wymogom prawa, tj. jasna, pełna i niezawierająca sprzeczności oraz oparta na specjalistycznej wiedzy stanowiła pełnowartościowy materiał dowodowy. W opinii biegła psycholog także wskazała na konieczność zastosowania wobec W. W. (1) leczenia seksuologicznego, które powinno rozpocząć się w trakcie osadzenia.

Opinia z zakresu seksuologii dot. oskarżonego wraz z opiniami uzupełniającymi

Opinie są pełne, logiczne, wydana przez biegłego zgodnie z posiadaną wiedzą fachową i wymogami prawa, ustalenia biegłego nie budzą żadnych wątpliwości, biegły w sposób należyty wyjaśnił swoje ustalenia, z których wynika, iż u oskarżonego rozpoznano nieekskluzywne zaburzenie preferencji seksualnych (niewyłączne) pod postacią hebefili, a także, że procedowane przestępstwo było usiłowaniem zgwałcenia motywowanym seksualnie. W przedłożonej opinii biegły seksuolog wskazał także na konieczność leczenia seksuologicznego oskarżonego, zachodzi bowiem wysokie prawdopodobieństwo, że oskarżony popełni ponownie podobny czyn zabroniony.

Karta Karna

W pełni wiarygodny dowód, niekwestionowany przez strony, potwierdzający fakt uprzedniej wielokrotnej karalności oskarżonego.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. W. (1)

Nie zasługiwały natomiast na wiarę wyjaśnienia oskarżonego W. W. (1) odnośnie przebiegu zdarzenia będącego przedmiotem postępowania, gdzie zaprzeczał on, aby był sprawcą czynu będącego przedmiotem niniejszego postępowania. W ocenie Sadu wyjaśnienia oskarżonego w tej części stanowią wyraz przyjętej przez niego linii obrony zmierzającej do uniknięcia kary za popełnione przestępstwo.

Wyjaśnienia oskarżonego pozostają w rażącej sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w przedmiotowej sprawie, w szczególności z zeznaniami pokrzywdzonej i pozostałych świadków, a także nagraniem z połączenia głosowego dokumentującego zdarzenie.

Jednocześnie, w ocenie Sądu zasłanianie się przez oskarżonego niepamięcią co do przebiegu wydarzeń w dniu 27 czerwca 2023 r. (ale również innych okoliczności np. braku wyrażenia zgody na badanie seksuologiczne, czy tez relacjonowanie wydarzeń o których wcześniej nie wspominał w swoich wyjaśnieniach dotyczących wyjść na basen) stanowi wyłącznie przyjętą przez niego linię obrony. Na taką okoliczność wskazali także biegli psychiatrzy w opinii sądowo psychiatrycznej z badania oskarżonego. Z opinii tej wynika, że w krytycznym czasie oskarżony był w stanie typowego upojenia alkoholowego w przebiegu ciągu alkoholowego. Jednak nie ma danych by upicie miało charakter atypowy bądź patologiczny. Podawana fragmentaryczna niepamięć wydarzeń jest wynikiem napięcia emocjonalnego towarzyszącego czynowi, głębokością stanu upicia. Zaburzenia pamięci, które podaje oskarżony nie są natomiast wynikiem zaburzeń psychicznych.

Opinia biegłego z zakresu informatyki

z dnia 24 października 2024 r., nr (...)

Protokół zatrzymania rzeczy

W pamięci dysku badanego tabletu należącego do oskarżonego, a zabezpieczonego w lombardzie, nie ujawniono treści związanych z pornografią dziecięcą lub wskazujących na wyszukiwanie takich danych w sieci Internet,. Ujawniono natomiast pozostałości z przeglądanych witryn internetowych, gdzie widoczne są wizerunki nieletnich, jednak biegły nie ujawnił takich, które wskazywałyby na czynności seksualne. Dane te były ponadto zapisywane automatyczne, a użytkownik mógł nie posiadać wiedzy o tym, iż się zapisują w pamięci telefonu.

Natomiast próby przełamania lub ominięcia zabezpieczenia kodem (...) telefonu należącego do oskarżonego nie powiodły się, zaś bez podania tego kodu nie ma możliwości odczytania danych z pamięci telefonu.

Wobec powyższego Sąd uznał tę opinię za nic nie wnoszącą, nie mającą znaczenia dla ustalenia faktów.

Wywiad środowiskowy

Wobec niemożności przeprowadzenia wywiadu środowiskowego dot. W. W. (1) w jego miejscu zamieszkania Sąd uznał ten dokument za nie mający znaczenia dla ustalenia faktów.

Zeznania świadka K. B.

Zeznania K. B. Sąd uznał nie mające znaczenia dla ustalenia faktów w przedmiotowej sprawie.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

□

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

X

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Na podstawie dokonanych ustaleń Sąd uznał oskarżonego W. W. (1) za winnego zarzucanego mu czynu po nieznacznych modyfikacjach w zakresie jego opisu i kwalifikacji prawnej. Oskarżony W. W. (1) stanął pod zarzutem popełnienia przestępstwa przeciwko wolności seksualnej małoletniej poniżej lat 15 pokrzywdzonej (...). W świetle poczynionych ustaleń faktycznych oraz zgromadzonych dowodów Sąd w przeważającym zakresie podzielił kwalifikację prawną przyjętą przez prokuratora w akcie oskarżenia, dokonując częściowej modyfikacji opisu czynu i jego prawnej kwalifikacji tj. przyjmując, że zachowanie oskarżonego wyczerpywało znamiona przestępstwa stypizowanego w przepisie art. 197§ 3 pkt 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym na dzień 27.06.2023 r. w zw. z art.13§1 k.k. w zw. z art.197§3 pkt 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym na dzień 27.06.2023 r. i art.157§2 k.k. w zw. z art.11§2 k.k.

Sąd uznał, ponad wszelką wątpliwość, że oskarżony W. W. (1) w dniu 27 czerwca 2023 r. we W., po uprzednim użyciu wobec małoletniej poniżej 15 lat, (...) - urodzonej (...) - przemocy polegającej na złapaniu małoletniej za szyję oraz ściągnięciu jej siłą szortów i dolnej bielizny, przewróceniu małoletniej na ziemię, podduszaniu jej i wielokrotnemu uderzeniu pokrzywdzonej w twarz, zakryciu ręką jej ust, dotykał jej piersi i okolic pochwy oraz lizał ją po całym ciele, po czym doprowadził pokrzywdzoną do obcowania płciowego, wkładając palce do jej pochwy, a następnie zmuszając pokrzywdzoną do przyjęcia pozycji klęczącej, usiłował odbyć z nią stosunek oralny poprzez włożenia swojego członka do jej ust oraz rozchylając siłą jej nogi, usiłował włożyć członka do jej pochwy, ale zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na intensywną obronę pokrzywdzonej i jej ucieczkę, w wyniku czego pokrzywdzona doznała obrażeń ciała w postaci obrzęku, podbiegnięć krwawych, śródskórnych wybroczyn krwawych i otarć naskórka na głowie, szyi, tułowiu, kończynach górnych i dolnych, powodujących naruszenie czynności narządu jej ciała na czas poniżej 7 dni.

W analizowanej sprawie oskarżony wykorzystując zaufanie wynikające ze znajomości z rodzicami małoletniej zwabił ją do swojego miejsca zamieszkania pod pozorem obejrzenia roweru. Pokrzywdzona nie spodziewając się zachowania oskarżonego przyjechała do tego miejsca na rolkach. Miała jedynie obejrzeć rower i zrobić jego zdjęcia. W. W. (1) wykorzystując sytuację i dysproporcję sił zastosował wobec małoletniej pokrzywdzonej przemoc fizyczną polegającą na polegającą na złapaniu małoletniej za szyję oraz ściągnięciu jej siłą szortów i dolnej bielizny, przewróceniu małoletniej na ziemię, podduszaniu jej i wielokrotnemu uderzeniu pokrzywdzonej w twarz, zakryciu ręką jej ust. Przemoc wobec osoby polega zasadniczo na takim oddziaływaniu na ciało pokrzywdzonego, gdzie skutkiem stosowania siły fizycznej jest pozbawienie ofiary możliwości swobodnego ruchu. Takie zachowanie oskarżonego bez wątpienia wiązało się z użyciem przymusu fizycznego i miało na celu przełamanie oporu pokrzywdzonej. Analizując znamiona strony podmiotowej Sąd uznał, że oskarżony z zamiarem bezpośrednim dopuścił się przypisanego mu czynu.

Co istotne dla uznania, że sprawca zastosował wobec swojej ofiary przemoc fizyczną nie ma istotnego znaczenia intensywność tej przemocy (por. wyrok SN z dnia maja 1968 r., V KRN 170/68, Lex nr 112083).

Zgodnie z treścią obowiązującego w dacie czynu art. 197 § 3 pkt 2 k.k. karze podlega ten, kto przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadza do obcowania płciowego małoletniego poniżej lat 15.

Zgwałcenie małoletniego poniżej lat 15 stanowi odmianę kwalifikowaną zgwałcenia, wprowadzoną do art. 197 § 3 pkt 2 k.k. nowelą z 5.11.2009 r., z mocą obowiązującą od 8.06.2010 r., obejmująca podwyższoną ochroną (w dacie popełnienia czyn ten był zbrodnią zagrożoną karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3) wszystkie osoby małoletnie (dziewczęta i chłopców), które nie ukończyły jeszcze lat 15, a które polskie prawo uznaje za osoby seksualnie niedojrzałe, w przypadku których wymuszone czyny seksualne (a więc realizowane wbrew ich woli) mogą wyrządzić szczególnie duże szkody i krzywdy, o charakterze zarówno somatycznym, jak i psychicznym. Ponieważ zgwałcenie osoby małoletniej poniżej lat 15 (zwane niekiedy zgwałceniem pedofilskim) jest czynem umyślnym, sprawca musi mieć świadomość tego młodego wieku ofiary i przynajmniej godzić się na to, że doprowadza do obcowania płciowego lub poddania się innej czynności seksualnej albo do wykonania takiej czynności osobę seksualnie niedojrzałą, używając przy tym przemocy, groźby bezprawnej lub podstępu (zamiar quasi-ewentualny).

Należy stwierdzić z całą stanowczością, że z uwagi na wiek małoletniej (...), która w chwili zdarzenia miała 11 lat, oskarżony miał pełną świadomość, iż dopuszcza się przestępstwa zgwałcenia w stosunku do osoby poniżej 15 lat.

Przestępstwo zgwałcenia może mieć miejsce jedynie wtedy, gdy nie wystąpiło skuteczne zezwolenie osoby uprawnionej na określone zachowanie sprawcy. Wystąpienie takiego zezwolenia (na obcowanie płciowe lub inną czynność seksualną) prowadzi do niezrealizowania ustawowych znamion przestępstwa zgwałcenia. Można spotkać twierdzenie o braku zgwałcenia, w przypadku gdy opór jest pozorny, co jednak może sprawiać bardzo poważne trudności praktyczne (w zakresie ustalania charakteru oporu). Zgodnie z orzeczeniem Sądu Apelacyjnego w Katowicach „Opór ofiary nie musi polegać na fizycznym przeciwstawieniu się użytym przez sprawcę środkom zmuszania i w zależności od sytuacji jego dostrzegane dla sprawcy uzewnętrznienie, może sprowadzać się do innych form np. płaczu, ustnych wypowiedzi, szarpania, czy prób wzywania pomocy”. Z powyższych względów przyjąć należy, że dla zaistnienia przestępstwa zgwałcenia wystarczający jest jakikolwiek widoczny sprzeciw ofiary, wskazujący na brak jej woli do podjęcia współżycia. W przypadku małoletniej pokrzywdzonej, opór ten był wyraźny i stanowczy, tj. w postaci płaczu i krzyku, a także próśb kierowanych oskarżonego, aby przestał robić jej krzywdę. Oskarżony mimo tego nie zaprzestał swojego zachowania chcąc zaspokoić swoje potrzeby seksualne i jedynie dzięki postawie pokrzywdzonej w tym ucieczce z miejsca zdarzenia nie nastąpiła eskalacja jego zachowania.

W tym miejscu należy wyjaśnić pojęcia „obcowanie płciowe” oraz „inna czynność seksualna”. Obcowanie płciowe obejmuje swym przedmiotowym zakresem akt spółkowania heteroseksualnego, ale także inne akty stanowiące surogaty takiego spółkowania. Mowa tu jest tylko o takich czynnościach, które polegają na bezpośrednim kontakcie płciowym części ciała uczestników aktu. Czynnościami takimi są również takie, które sprawca taktuje jako równoważne spółkowaniu lub za pomocą których sprawca wyładowuje swój popęd seksualny (stosunki oralne, analne). Linia orzecznictwa sądów apelacyjnych w Polsce jest również zgodna w wyżej przedstawionym poglądem. Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 2 czerwca 2011 r. przyjął, że: „Przez obcowanie płciowe, o którym mowa w art. 197 § 1 k.k., należy rozumieć nie tylko akty spółkowania, ale również jego surogaty. Chodzi o stosunki analogiczne do spółkowania, prowadzące (lub mogące prowadzić) do zaspokojenia popędu płciowego; w szczególności w grę wchodzą stosunki oralne i analne. Dla bytu obcowania płciowego konieczne jest zaangażowanie w nie organów płciowych chociaż jednej osoby - sprawcy lub pokrzywdzonego.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzić należało, iż doszło do zgwałcenia małoletniej pokrzywdzonej z uwagi na fakt, iż oskarżony wprowadził swoje palce do pochwy (...), a także do usiłowania zgwałcenia - odbycia z pokrzywdzoną stosunku oralnego poprzez włożenia członka do jej ust oraz pochwy. Oskarżony celu tego nie osiągnął z uwagi na intensywną obronę pokrzywdzonej i jej ucieczkę.

Zgwałcenie z art. 197 § 1 k.k. ma miejsce, gdy czynność sprawcza polega na bezpośrednim kontakcie płciowym ciała sprawcy z organami płciowymi ofiary lub też z tymi częściami jej ciała, które sprawca traktuje równoważnie i na których, lub za pomocą których wyładowuje swój popęd seksualny. W sytuacji, w której oskarżony chcąc zaspokoić swój popęd płciowy włożył palce do narządów rodnych małoletniej pokrzywdzonej, penetrując je, a nie dotykał jedynie zewnętrznie tego narządu, zrealizował znamię „obcowania płciowego" w rozumieniu przepisu art. 197 § 1 k.k., a nie "innej czynności seksualnej", o jakiej mowa w § 2 tegoż artykułu.

W związku z faktem, iż zgwałcenie spowodowało u pokrzywdzonej uszczerbek na zdrowiu, który to oskarżony obejmował swoja umyślnością powodując u małoletniej naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni, przyjąć należało kumulatywną kwalifikację, tj. z art. 197§ 3 pkt 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym na dzień 27.06.2023 r. w zw. z art.13§1 k.k. w zw. z art.197§3 pkt 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym na dzień 27.06.2023 r. i art.157§2 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. (tak Warylewski [w:] Wąsek, Zawłocki I, s. 987–988).

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał oskarżonego W. W. (1) za winnego popełnienia czynu z art. 197§ 3 pkt 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym na dzień 27.06.2023 r. w zw. z art.13§1 k.k. w zw. z art.197§3 pkt 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym na dzień 27.06.2023 r. i art.157§2 k.k. w zw. z art.11§2 k.k.

Sąd zastosował wobec oskarżonego na podstawie art. 4§1 k.k., przepisy Kodeksu Karnego w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 7 lipca 2022 r o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2022 r., poz. 2600) jako względniejsze dla sprawcy. Od 1 października 2023 r. przestępstwo zgwałcenia wobec małoletniego poniżej lat 15 uregulowane jest w art. 197 § 4 k.k. i zagrożone karą od 3 do 20 lat pozbawienia wolności. Natomiast w czasie popełnienia czynu przez oskarżonego stanowiło zbrodnię zagrożoną karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od 3 lat - zgodnie z ówczesnym brzmieniem art. 197 § 3 pkt 2 k.k.

Sąd nie miał wątpliwości, ze powyższego czynu oskarżony dopuścił się w sposób zawiniony, bowiem nie ujawniono okoliczności związanych ze stanem zdrowia psychicznego oskarżonego, które mogłyby prowadzić do wniosku o umniejszeniu czy też wyłączeniu winy oskarżonego.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

--

--

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

--

--

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

--

☐

3.5. Uniewinnienie

--

--

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

--

4.  KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE I
ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

W. W. (1)

I

I

Wymierzając karę Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 k.k. Wymierzona kara jest adekwatna do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Spełnia ona również cele prewencji ogólnej i szczególnej.

Sąd kierował się tym by kara odzwierciedlała stopień winy. Oskarżony W. W. (1) miał pełną swobodę wyboru i realizacji zachowania zgodnego z prawem. Zdarzenie nie miało charakteru nagłego i nieprzemyślanego, wręcz przeciwnie oskarżony W. W. (1) mógł wybrać sposób postąpienia zgodnie z obowiązującymi normami społecznymi.

Miał on już przed popełnieniem czynu zabronionego możliwość rozpoznania faktycznego i społecznego znaczenia czynu, którego się dopuścił. Rozwój intelektualny, emocjonalny i społeczny oskarżonego dawały mu bowiem możliwość podjęcia decyzji o zachowaniu zgodnym z prawem. Oskarżony w sposób prawidłowy odbierał bodźce i informacje, i był w stanie dokonać ich prawidłowej analizy. Posiadał przy tym możliwość sterowania swoim postępowaniem, co przy braku istnienia szczególnej sytuacji motywacyjnej pozwalało mu na zachowanie możliwości postrzegania elementarnych dystynkcji między dobrem i złem, a co za tym idzie dokonywania wyborów pomiędzy zachowaniem pożądanym z ogólnospołecznego punktu widzenia i sprzecznym z modelem poprawnych społecznie relacji międzyludzkich.

Sąd analizował również postać zamiaru i motywację sprawcy. Nie budziło wątpliwości Sądu, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, a podjęte przez niego działania świadczyły o braku jakiegokolwiek poszanowania dla porządku prawnego oraz że celem było realizowanie własnych zachcianek za pomocą działania karygodnego, prymitywnego, podjętego wobec dziecka zatem osoby fizycznie słabszej, nie mogącej podjąć realnie skutecznej obrony, a także kierowaniu się niskimi pobudkami dla zaspokojenia własnego popędu seksualnego.

Podkreślić należy także, że nie sposób doszukiwać się usprawiedliwienia dla zachowania oskarżonego w alkoholu, który w dniu objętym zarzutem był przez niego spożywany. Negatywny wpływ alkoholu na organizm ludzki bez wątpienia znany jest każdej dorosłej osobie, w związku z czym oskarżony, jak wynika z opinii biegłych, musiał zdawać sobie sprawę, w jaki sposób alkohol może wpłynąć na jego reakcje oraz ogólne funkcjonowanie. W ocenie Sądu mając na względzie wszystkie wskazane okoliczności Sąd doszedł do przekonania, że stopień jego zawinienia był bardzo wysoki.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się także wysokim stopniem społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Kara pełnić ma bowiem również rolę sprawiedliwościową, a stopień społecznej szkodliwości czynu ma z jednej strony zapobiegać wymierzeniu kary zbyt surowej, a z drugiej strony baczyć by wymierzona kara nie była zbyt łagodna tj. pozostająca poniżej tego stopnia.

Przepis art. 197 § 3 pkt 2 k.k. ma na celu ochronę małoletnich w wieku do lat 15, których ustawodawca uznaje za osoby seksualnie niedojrzałe i niezdolne do samostanowienia w tej sferze, przed wszelkimi formami kontaktów seksualnych z innymi osobami. Indywidualnym przedmiotem ochrony jest wolność osób w wieku do lat 15 (dzieci) od kontaktów seksualnych, w tym od wykorzystywania seksualnego, oraz obyczajność, która się temu sprzeciwia, a także prawidłowy rozwój fizyczny, psychiczny, emocjonalny i moralny dzieci w wieku do lat 15. Szkody wynikające z wykorzystania seksualnego dzieci mają wyjątkowo rozległy zakres, przy czym rodzaj i rozmiar szkód kształtują się różnie na tle poszczególnego przypadku, m.in. w zależności od uwarunkowań psychofizycznych dziecka, rodzaju więzi ze sprawcą oraz typu czynu seksualnego. W niniejszej sprawie mając na uwadze rozwój psychofizyczny i biologiczny pokrzywdzonej szkody te były bardzo znaczne.

Kierując się wskazaniami wiedzy i zasadami doświadczenia życiowego jako całkowicie uprawniona jawi się konkluzja, iż trauma zdarzenia – w większym lub mniejszym stopniu, w zależności od odporności psychicznej – będzie towarzyszyła pokrzywdzonej także w dorosłym życiu. Na problemy z jakimi zmagała się małoletnia wskazywała zarówno opinia psychologiczna, jak i zeznania matki małoletniej oraz świadka B. J..

Przemoc stosowana przez oskarżonego wobec pokrzywdzonej była dostosowana do wieku i osoby pokrzywdzonej. Oskarżony nie musiał stosować przemocy o większym stopniu nasilenia, gdyż zastosowane przez niego działania osiągnęły skutek w postaci doprowadzenia małoletniej do stanu bezbronności.

Czynności o charakterze zgwałcenia były podejmowane wobec dziewczynki, gdy ta miała 11 lat. Przy dysproporcji ciał osoby dorosłej i dziecka wystarczające do wypełnienia znamion czynu zabronionego opisanego w art. 197 § 3 pkt 2 k.k. jest przytrzymywanie, szarpanie, czy też duszenie, a wszystkie te formy zostały zastosowane przez oskarżonego. Ta okoliczność nie powinna zatem stanowić o łagodniejszym potraktowaniu oskarżonego, przy czym gdyby jego działania były nieadekwatne do zamierzonego celu, a w szczególności jeżeli stosowałby on przemoc o większym natężeniu i okrucieństwie względem pokrzywdzonej, jego czyn mógłby być rozpatrywany w ramach kwalifikacji z obowiązującego ówcześnie art. 197 § 4 k.k., gdzie dolne zagrożenie karą jest wyższe. Nadto sam charakter czynu i okoliczności jego popełnienia: nadużycie zaufania, wiek pokrzywdzonej i związana z tym niedojrzałość psychofizyczna i emocjonalna, sprzeciwia się uznaniu, aby upływ czasu mógł w jakikolwiek sposób łagodzić wymiar kary w niniejszej sprawie.

Sąd przy wymiarze kary miał na względzie również warunki osobiste oskarżonego. W. W. (1) był wielokrotnie karany, w tym za przestępstwa przeciwko wolności seksualnej. Co więcej, nie przyznał się do zarzucanego mu czynu.

Wymierzając W. W. (1) karę pozbawienia wolności Sąd miał przy tym w polu widzenia dyrektywę prewencji indywidualnej wyrażającą się w celach zapobiegawczych i wychowawczych, które kara ta winna osiągnąć.

Sens zapobiegawczego oddziaływania kary sprowadza się do odstraszenia sprawcy od ponownego wejścia na drogę przestępstwa albo uniemożliwienia mu jego popełnienia. Wychowawcze cele kary są zaś realizowane przez kształtowanie społecznie pożądanej postawy sprawcy, do której istoty należy krytyczny stosunek do własnego czynu oraz do przestępstwa w ogóle. Indywidualizacja kary w tym zakresie winna odnosić się m.in. do osobowości, sytuacji rodzinnej, majątkowej, uprzedniej karalności i posiadanej opinii środowiskowej oskarżonego.

Analiza powyższych okoliczności przemawia zaś za tym, że karą słuszną i celową ze względu na prewencję indywidualną będzie kara 8 lat pozbawienia wolności. Wymierzając tą karę Sąd miał na uwadze i to, że kara w takim wymiarze będzie kształtowała poczucie sprawiedliwości i świadomości prawnej społeczeństwa. Te okoliczności również legły zatem u podstaw wymiaru kary. Kara ta mając na względzie to, iż dostosowana jest do stopnia winy W. W. (1) i okoliczności podmiotowo-przedmiotowych czynu z jednej strony ukształtuje w społeczeństwie przekonanie o nieuchronności kary i zostanie odebrana jako reakcja sprawiedliwa na popełnione przez oskarżonego przestępstwo, z drugiej zaś wzbudzi w społeczeństwie przekonanie o nieopłacalności zamachów na dobra chronione prawem, wzmoże poczucie odpowiedzialności, ugruntuje poszanowanie prawa i będzie skutkowała wyrobieniem właściwego poczucia sprawiedliwości oraz poczucia bezpieczeństwa.

W. W. (1)

II

I

Jednocześnie, aby jak najpełniej zrealizować cel wychowawczy i zapobiegawczy kary wymierzonej wobec oskarżonego, mając na uwadze treść opinii wydanych przez biegłych i konieczność rozpoczęcia terapii w czasie odbywania kary pozbawienia wolności, Sąd stosownie do treści przepisu art. 62 k.k. orzekł o wykonaniu kary w systemie terapeutycznym.

W. W. (1)

III, IV

I

Zgodnie z treścią art. 93b § 1 k.k. Sąd może orzec środek zabezpieczający, (elektroniczna kontrola miejsca pobytu, terapia, terapia uzależnień, pobyt w zakładzie psychiatrycznym), gdy jest to konieczne, aby zapobiec ponownemu popełnieniu przez sprawcę czynu zabronionego, a inne środki prawne określone w tym kodeksie lub orzeczone na postawie innych ustaw nie są wystarczające. Środek ten i sposób jego wykonywania powinien być odpowiedni do stopnia społecznej szkodliwości czynu zabronionego, który sprawca może popełnić oraz prawdopodobieństwa jego popełnienia, a także uwzględniać potrzeby i postępy w terapii lub terapii uzależnień (art. 93 b § 3 k.k.).

Środki te stosownie do treści art. 93c pkt 3 k.k. można orzec wobec sprawcy w razie skazania za przestępstwo określone w art. 148, art. 156, art. 197, art. 198, art. 199 § 2 lub art. 200 § 1, 3 lub 4, popełnione w związku z zaburzeniem preferencji seksualnych, zaś według art.93c pkt 5 k.k. w razie skazania za przestępstwo popełnione w związku z uzależnieniem od alkoholu , środka odurzającego lub innego podobnie działającego środka.

Zgodnie jednak z art. 93g § 3 k.k. orzeczenie środka zabezpieczającego w postaci umieszczenia w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym dla sprawców przestępstw popełnionych w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych , po zakończeniu odbywania kary pozbawienia wolności jest obligatoryjne w przypadku skazania sprawcy określonego w art. 93c pkt 3 k.k. na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania lub karę dożywotniego pozbawienia wolności – jeżeli istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że sprawca popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności seksualnej w związku z zaburzeniem preferencji seksualnych.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie spełnione zostały wszystkie przesłanki wymienione w art. 93a § 1 pkt 4 k.k., art. 93b § 1 i 3 k.k., art. 93c pkt 3 k.k. i art. 93g § 3 k.k. wobec czego umieszczenie sprawcy w zakładzie psychiatrycznym jest obligatoryjne.

W. W. (1), co zostało wykazane we wcześniejszej części uzasadnienia, dopuścił się zarzucanego mu czynu, a okoliczności jego popełnienia wynikają z zebranego w sprawie materiału dowodowego. Brak było przy tym podstaw do podważenia dowodu w postaci opinii biegłych, w których bezpośrednio stwierdzono zarówno wystąpienie u skazanego nieekskluzywnych (niewyłącznych) zaburzeń preferencji seksualnych o charakterze pedofilii jak i wysokie prawdopodobieństwo, iż bez podjęcia właściwego procesu terapeutycznego przez oskarżonego popełni on przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności seksualnej. Badania zostały przeprowadzone zgodnie z metodologią przedmiotu, a proces badawczy został przeprowadzony przez wykwalifikowanych specjalistów. Biegli wydali opinię po zapoznaniu się z aktami sprawy, dokumentacją medyczną oraz po przeprowadzonym badaniu oskarżonego przy zastosowaniu fachowej wiedzy.

Sąd wziął pod uwagę , iż biegli zgodnie stwierdzili , iż na obecnym etapie wystarczające jest podjęcie procesu terapeutycznego przez oskarżonego w formie terapii seksuologicznej. Podkreślić jednak należy ,iż zgodnie z treścią art. 93g § 3 k.k. w przypadku skazania sprawcy określonego w art. 93c pkt 3 na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania obligatoryjne jest orzeczenia pobytu sprawcy w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym, jeżeli istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że skazany popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności seksualnej w związku z zaburzeniem preferencji seksualnych. A jak wynika ze zgodnej opinii biegłych takie wysokie prawdopodobieństwo obecnie zachodzi.

Ponadto zgodnie z regulacją zawartą w art. 93d § 1 k.k. Sąd nie określał z góry czasu pobytu w zakładzie. Czasu trwania umieszczenia w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym nie określa się z góry, gdyż jest on zależny od wyników leczenia. Pobyt sprawcy w takim zakładzie ma miejsce po wykonaniu kary pozbawienia wolności i powinien trwać tak długo, jak jest to konieczne, tzn. dopóty, dopóki nie ustanie realna groźba popełnienia przez oskarżonego czynów zabronionych o znacznej społecznej szkodliwości, a taka zaś wynika ze wskazanej powyżej opinii biegłych.

Z tych powodów stosownie do art. 93a § 1 pkt 4 k.k., art. 93b § 1 i 3 k.k., art. 93c pkt 3 k.k. i art. 93g § 3 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego W. W. (1) obligatoryjny w takiej sytuacji wobec sprawców przestępstw seksualnych środek zabezpieczający w postaci umieszczenia w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym.

Ponadto Sąd na podstawie art. 93a § 1 pkt 3 k.k. i art. 93c pkt 5 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego W. W. (1) środek zabezpieczający w postaci terapii uzależnień, podlegający wykonaniu po odbyciu kary pozbawienia wolności bowiem jak wynika z przeprowadzonych w sprawie opinii biegłych psychiatrów czyn został popełniony w związku z uzależnieniem od alkoholu.

W. W. (1)

V

I

Na podstawie art. 41a § 2 k.k. w zw. z art.4§1 k.k. Sąd orzekł zakaz kontaktowania się oskarżonego W. W. (1) z pokrzywdzoną (...) i zbliżania się do niej na odległość mniejszą niż 100 metrów przez okres 15 lat. Orzekając ten środek Sąd miał na uwadze fakt, iż izolacja pokrzywdzonej od oskarżonego pozwoli odbudować u niej równowagę psychiczną i poczucie własnej wartości.

W. W. (1)

VI

I

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono od oskarżonego W. W. (1) na rzecz małoletniej (...) reprezentowanej przez matkę (...) zadośćuczynienie w kwocie 20 000 złotych.

Przestępcze zachowanie oskarżonego z pewnością spowodowało u małoletniej pokrzywdzonej poważne szkody w jej psychice, a wyrządzona jej krzywda może rodzić negatywne skutki w dalszym jej życiu, w tym na etapie wchodzenia w relacje intymne. W literaturze przedmiotu wskazuje się, że skutki wykorzystywania seksualnego dzieci mogą mieć poważne skutki dla rozwoju psychicznego ofiary. Po pierwsze mogą zaburzyć relacje intymne ofiary w jej późniejszym dorosłym życiu. Zgwałcenie popełnione przez oskarżonego może spowodować u małoletniej spadek poczucia własnej wartości i trudności w podjęciu decyzji o wejściu w bliskie prawidłowe relacje z partnerem w życiu dorosłym. Okoliczności przestępstwa opisanego w części wstępnej wyroku uzasadniają zobowiązanie oskarżonego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonej zadośćuczynienia, które ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalna wartość. Wysokość ta jednak nie może być nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa, a więc powinna być utrzymana w rozsądnych granicach (tak SN w wyroku z dnia 26 lutego 1962 r., 4 CR 902/61, OSNCP 1963 nr 5, poz. 107; w wyroku z 24 czerwca 1964 r., I PR 203/65, OSPIKA 1966, poz. 92). Biorąc pod uwagę wskazane okoliczności, Sąd uznał, że odpowiednią sumą zadośćuczynienia dla pokrzywdzonej (...) będzie kwota 20 000 zł.

5.  (...) WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

W. W. (1)

VII

I

Na podstawie art. 63 § 1 kk Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w dniach od 27 czerwca 2023r. godz. 14:20 do dnia 13 grudnia 2024 r.

6.  Inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Z uwagi na brak wniosku w tym zakresie do czasu zakończenia postępowania Sąd nie zawarł w wyroku orzeczenia o kosztach należnych obrońcy z urzędu, zaś z uwagi na to, że obrońca po wydaniu wyroku złożył stosowny wniosek, koszty obrony zostaną przyznane odrębnym postanowieniem.

7.  KOSZTY procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VIII

Stosownie do regulacji zawartej w art.627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej (...) (...) reprezentującej małoletnią (...) koszty procesu w kwocie 3240 złotych.

VII

Biorąc natomiast pod uwagę fakt, że oskarżony jest pozbawiony wolności, wysokość wymierzonej mu kary oraz jego sytuację materialną
Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, odstępując także od wymierzenia mu opłaty.

7.  Podpis

Sędzia Agnieszka Marchwicka