Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu – Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR del. Ewa Rudkowska – Ząbczyk

Protokolant: Marcin Guzik

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 marca 2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa Towarzystwa (...) S.A. we W.

przeciwko J. W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego J. W. na rzecz strony powodowej Towarzystwa (...) S.A. we W. kwotę 89 487,73 zł (osiemdziesiąt dziewięć tysięcy czterysta osiemdziesiąt siedem złotych 73/100) z ustawowymi odsetkami liczonymi od 19 sierpnia 2013 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego J. W. na rzecz strony powodowej Towarzystwa (...) S.A. we W. kwotę 8 092,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygnatura akt I C 2094/13

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 19 sierpnia 2013 r. strona powodowa Towarzystwo (...) SA we W. wniosła o nakazanie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, aby pozwany J. W. zapłacił na rzecz strony powodowej kwotę 89 487,73 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty wraz z kosztami postępowania według norm przepisanych, w tym kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powyższego żądania strona powodowa podniosła, że pozwany zawarł w dniu 8 czerwca 2011 r. z (...) Bankiem SA w W. umowę kredytu. Kredyt został ubezpieczony przez stronę powodową, przy czym pozwany wyraził zgodę na udostępnienie stronie powodowej jego danych osobowych. Pozwany zaprzestał spłacania kredytu, w wyniku czego strona powodowa dokonała wypłaty odszkodowania w kwocie 89 487,73 zł. Wobec faktu, że strona powodowa zobowiązana była do zapłaty powyższego odszkodowania, jej roszczenie regresowe względem pozwanego wynosi 89 487,73 zł. Strona powodowa podniosła, że pozwany, mimo wezwania do zapłaty, nie dokonał spłaty zadłużenia.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 21 października 2013 r. (k. 47) Sąd uwzględnił żądanie strony powodowej w całości, nakazując pozwanemu uiszczenie a rzecz strony powodowej także kwoty 1118,75 zł tytułem kosztów sądowych, oraz kwotę 3617,00 zł kosztów zastępstwa procesowego.

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwany zarzucił, że kredyt udzielony mu przez (...) Bank SA w W. był ubezpieczony i pozwany płacił składkę od tego ubezpieczenia. Skoro tak, to pozwany nie odpowiada za wypłaconą przez ubezpieczyciela sumę ubezpieczeniową. Jednocześnie pozwany przyznał, że nie ze swojej winy zaprzestał spłacania kredytu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 lipca 2009 r. strona powodowa zawarła z (...) Bankiem SA w W. generalną umowę ubezpieczenia niskiego wkładu, której przedmiotem była spłata części kredytu udzielonego przez Bank i zgłoszonego do ubezpieczenia, stanowiąca różnicę pomiędzy wymaganym wkładem własnym a wkładem własnym wniesionym przez kredytobiorcę (§ 2 pkt 1 i 2 umowy). Za zdarzenie ubezpieczeniowe strony umowy uznały brak spłaty powyższej części kredytu w sytuacji, gdy po upływie okresu wypowiedzenia umowy kredytu dokonanego w sytuacji i na warunkach określonych w umowie kredytobiorca miałby wobec banku zadłużenie z tytułu części kredytu objętej ubezpieczeniem. Za dzień powstania zdarzenia ubezpieczeniowego uznano dzień, w którym upłynął okres wypowiedzenia umowy kredytu.

(dowód: generalna umowa ubezpieczenia niskiego wkładu z dnia 24 lipca 2009 r., k. 60-69)

W dniu 8 czerwca 2011 r. pozwany J. W. zawarł z (...) Bankiem SA w W. umowę kredytu zabezpieczonego na nieruchomości (...) nr (...) na kwotę 497 797,52 zł. Określając podstawowe warunki kredytu strony wskazały miedzy innymi ubezpieczenie niskiego wkładu własnego, wskazując na sumę ubezpieczenia (89 525,44 zł) oraz składkę (1154,88 zł). Składka została przez strony uznana za koszt kredytu obciążające pozwanego (§ 3 ust. 3 pkt 1 w zw. z § 2 ust. 7 Umowy).

(dowód: umowa kredytu zabezpieczonego na nieruchomości (...) nr (...) z dnia 8 czerwca 2011 r., k.5-18)

Pismem z dnia 17 grudnia 2012 r. (...) Bank SA w W. wypowiedział pozwanemu Umowę kredytu informując, że ma ono charakter warunkowy, co oznacza, że jeżeli w terminie 30 dni od daty doręczenia pisma, zostanie dokonana spłata zadłużenia przeterminowanego, wypowiedzenie stanie się nieskuteczne i umowa będzie kontynuowana na dotychczasowych warunkach. Powyższe pismo zostało doręczone pozwanemu w dniu 21 rudnia 2012 r.

(dowód: wypowiedzenia umowy kredytu z dnia 17 grudnia 2012 r., k. 21)

W ciągu 30 dni od dnia doręczenia pozwanemu pisma z dnia 17 grudnia 2012 r. nie dokonał on spłaty zadłużenia przeterminowanego na rzecz (...) Banku SA.

(okoliczność bezsporna)

Pismem z dnia 7 lutego 2013 r. (...) Bank SA w w. zgłosił stronie powodowej roszczenie o wypłatę odszkodowania w związku z zajściem zdarzenia ubezpieczeniowego związanego z umową kredytu zawartą przez Bank z pozwanym.

(dowód: zgłoszenie roszczenia z dnia 7 lutego 2013 r., k. 70-71)

W dniu 20 czerwca 2013 r. strona powodowa przyznała i wypłaciła (...) Bankowi SA w W. odszkodowanie w wysokości 89 487,73 zł.

(dowód: zawiadomienie o przyznaniu odszkodowania z dnia 20 czerwca 2013 r., k. 23; wydruk wybranych przelewów z systemu (...), k. 24)

Pismem z dnia 21 czerwca 2013 r. strona powodowa wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 89 487,73 zł w terminie do 12 lipca 2013 r.

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 21 czerwca 2013 r., k. 25)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Z poczynionym przez Sąd ustaleń faktycznych wynika, że świadczenie pozwanego, którego spełnienia strona powodowa domagała się w niniejszym postepowaniu, stanowiło zapłatę tzw. regresu ubezpieczeniowego na rzecz ubezpieczyciela od pozwanego odpowiedzialnego za szkodę powstałą po stronie (...) Banku SA w W.. Zgodnie z art. 828 § 1 k.c. jeżeli nie umówiono się inaczej, z dniem zapłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela roszczenie ubezpieczającego przeciwko osobie trzeciej odpowiedzialnej za szkodę przechodzi z mocy prawa na ubezpieczyciela do wysokości zapłaconego odszkodowania. Jeżeli ubezpieczyciel pokrył tylko część szkody, ubezpieczającemu przysługuje co do pozostałej części pierwszeństwo zaspokojenia przed roszczeniem ubezpieczyciela.

Powołany przepis przewiduje przypadek subrogacji ustawowej, która oznacza przejście na ubezpieczyciela z mocy samego prawa roszczenia ubezpieczającego przeciwko osobie trzeciej odpowiedzialnej za szkodę, do wysokości dokonanej zapłaty. Roszczenie ubezpieczającego przechodzi na ubezpieczyciela już przez sam fakt dokonanej zapłaty, co oznacza, że warunkiem nabycia przez ubezpieczyciela wierzytelności jest właśnie zapłata odszkodowania na rzecz ubezpieczającego. Ciężar wykazania faktu zapłaty odszkodowania spoczywa na ubezpieczycielu, który z faktu tego wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).

W niniejszej sprawie fakt zapłaty przez stronę powodową odszkodowania na rzecz (...) Banku SA w W. w wysokości dochodzonej pozwem został potwierdzony dokumentami w postaci zawiadomienia o przyznaniu odszkodowania z dnia 20 czerwca 2013 r. oraz wydruku wybranych przelewów z systemu (...). Fakt ten nie był zresztą przez pozwanego kwestionowany. Bezsporny między stronami pozostawał także fakt zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego, przy czym bez znaczenia pozostawały przyczyny, dla których pozwany zaprzestał spłacania kredytu.

Jedyną kwestią sporną między stronami pozostawała ocena tego, czy pozwany ponosi odpowiedzialność wobec strony powodowej, skoro – jak twierdził – „kredyt był ubezpieczony” i pozwany płacił z tego tytułu składkę ubezpieczeniową. W ocenie Sądu powyższy zarzut wynikał jedynie z błędnego rozumienia przez pozwanego pojęcia „ubezpieczenia kredytu”. Należy zauważyć, że to nie pozwany był stroną umowy ubezpieczenia kredytu tylko osobą trzecią, która spowodowała powstanie szkody w majątku (...) Banku SA. przez zaprzestanie spłaty swojego zobowiązania. W ten sposób przedmiotem ubezpieczenia był interes majątkowy Banku, a nie pozwanego. Powyższego nie zmienia fakt, że to pozwany, a nie Bank, ponosili koszty składek ubezpieczeniowych. Postanowienia umowne stron, które przewidywały powyższe rozwiązanie, mieściły się bowiem w granicach swobody umów. W żadnym jednak przypadku nie zmieniały podmiotu, którego interes był przedmiotem ubezpieczenia.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów, Sąd uwzględnił powództwo w całości.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu zawarte w pkt II wyroku wydane zostało na podstawie art. 98 k.p.c. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy i zwrotu kosztów celowych, obowiązek zwrotu tychże kosztów spoczywał na pozwanym jako stronie przegrywającej sprawę. Koszty poniesione przez stronę powodową obejmowały kwotę 4475,00 zł opłaty sądowej od pozwu oraz kwotę 3617,00 zł wynagrodzenia pełnomocnika, które zostało ustalone stosownie do wartości przedmiotu sporu zgodnie z § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 490), w tym 17,00 zł tytułem opłaty sądowej od pełnomocnictwa.