Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny
w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Aneta Fiałkowska – Sobczyk

Protokolant: Piotr Józwik

po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2016 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa (...) Spółki z o. o. z siedzibą we W.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą we W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od strony powodowej (...) Spółki z o. o. z siedzibą we W. na rzecz strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 7 217 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt IC 1635/15

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Spółka z o. o z siedzibą we W., po sprecyzowaniu swojego stanowiska w pismach procesowych z 09.12.2015 r. (k. 318) i z dnia 16.02.2016 r. (k. 356) wniósł o zasądzenie na podstawie art. 415 k.c. odszkodowania od strony pozwanej (...) S.A. we W. w wysokości 307 440 zł tytułem rekompensaty za tzw. ujemny interes umowny.

Powód w uzasadnieniu swojego żądania wyjaśnił, że złożył w biurze zarządu (...) S.A. we W. ( (...)) w kwietniu
2006 r. wniosek o dofinansowanie projektu inwestycyjnego w ramach tzw. Działania 3.4 (...). Tryb składania wniosków został uregulowany przez Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 10.11.2004 r. w sprawie trybu składania i wzorów wniosków o dofinansowanie realizacji projektów w ramach (...)(Dz. U. nr 257, poz. 2575 z późn. zmian.). W toku prowadzonej weryfikacji formalnej wniosków (...) dopatrzyła się nieuzasadnionych uchybień, stanowiących przyczynę odrzucenia wniosku z przyczyn formalnych. A mianowicie (...) uznał, iż (1) w Biznes Planie, w sekcji C, Spółka nie zawarła jednostek roboczych związanych za sprawowaniem zarządu przez Prezesa Zarządu, (2) (...) uznał, iż sekcja D-l biznes planu zawiera błąd rachunkowy, (3) brak jest wersji elektronicznej biznes planu, (4) we wniosku prowadzano numeru NIP bez uprzedniego wezwania ze strony pozwanej.

Wszystkie te wskazane uchybieni, zdaniem powoda, były bezpodstawne. Po pierwsze wskazywanie jakichkolwiek jednostek roboczych stanowiłoby oświadczenie niezgodne ze stanem faktycznym, gdyż Prezes Zarządu (...) sp. z o.o. we W. sprawuje zarząd bez umowy o pracę, na podstawie powołania, a tym samym nie jest pracownikiem w rozumieniu przepisów ustawy kodeks pracy. Po drugie błąd rachunkowy (potwierdzony wynikami przeprowadzonych kalkulacji na błędnie zapisanej liczbie) to nic innego jak błąd ortograficzny i tak powinien być zakwalifikowany. Po trzecie obowiązujące prawo nie nakładało obowiązku dołączenia wersji elektronicznej biznes planu. Natomiast odnosząc się do numeru NIP powód wyjaśnił, że elektroniczny formularz - „generator wniosków" nie przewidział ewentualności, w której podmiot uprawniony do składania wniosków może nie mieć nadanego numeru NIP, numer musiał zostać wpisany, inaczej nie doszłoby do rejestracji wniosku. W związku z powyższym w załącznikach do pierwszego wniosku powód wpisał fikcyjny numer, a dopiero podczas składania wniosku poprawionego, kiedy to decyzja o nadaniu numeru NIP zapadła, został wpisany numer NIP zgodny ze stanem faktycznym.

W związku z powyższym powód żąda rekompensaty za tzw. ujemny interes umowny w postaci kosztów związanych z wnioskowaniem o dofinansowanie oraz prowadzeniem postępowania odwoławczego i reklamacyjnego na kwotę 307 440 zł. Kwota ta to wynik gwarancji udzielonych Prezesowi Zarządu przez spółkę, która stanowi podstawę do wyliczenia wynagrodzenia za poniesione nakłady pracy związane z przygotowywaniem przedmiotowych wniosków o dofinansowanie. Wystawione dokumenty gwarancji są zgodne z treścią aktu notarialnego spółki z dnia 30.12.2010 r., który zdefiniował zasady udzielania gwarancji przez spółkę Prezesowi Zarządu. Gwarancja zaś została wystawiona na podstawie wiążącego spółkę oświadczenia woli i w żaden sposób nie można uznać wszelkich złożonych przez spółkę lub jej udziałowca czy też Prezesa Zarządu powodowej spółki za pozorne w rozumieniu art. 83 k.c. w sytuacji pewnej jawności przyjętych przez spółkę zobowiązań wobec Prezesa Zarządu, który niewątpliwie wykonywał czynności na rzecz spółki.

Ponadto powód wywodził, że decyzje (...) są bezskuteczne, gdyż zgodnie ze statutem (...) wiceprezes zarządu czy też kierownik nie był upoważniony do składania oświadczeń woli w imieniu spółki samodzielnie. Dotyczy to wszystkich wydanych w toku postępowania decyzji (...), a więc (1) wezwania do uzupełnienia braków formalnych wniosku o dofinansowanie z dnia 23 maja 2006 r., (2) decyzji o odrzuceniu wniosku o dofinansowanie ze względów formalnych z dnia 18 lipca 2006 r. oraz (3) odpowiedzi na odwołanie z dnia 17 sierpnia 2006 r., które były sygnowane przez nieprawidłowo umocowane osoby. Czynności jednostronne rzekomych pełnomocników są obłożone sankcją bezwzględnej nieważności, na podstawie art. 104 ustawy kodeks cywilny, który stanowi, iż „jednostronna czynność prawna dokonana w cudzym imieniu bez umocowania lub z przekroczeniem jego zakresu jest nieważna”.

W ocenie powoda odpowiedzialność (...) wywieźć można również z treści art. 417§ 2 k.c. oraz art. 416 k.c. w zw. z przepisami ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. Nr 116, poz. 1206 ze zm.), w szczególności art. 26 ust.3 w zw. z art. 8 ust.1 pkt.2 i art. 21 ust.2 i art. 2 pkt 4 oraz Rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 10.11.2004 r. w sprawie trybu składania i wzorów wniosków o dofinansowanie realizacji projektów w ramach (...)(Dz. U. nr 257, poz. 2575 z późn. zmian.) za szkodę wyrządzoną przez zaniechanie oraz niezgodne z prawem działanie przy wykonywaniu władzy publicznej. Możliwym jest również postawienie zarzutów także o charakterze formalnym, wynikłym chociażby z niezachowania standardów określonych w art. 107 kpa.

W odpowiedzi na pozewstrona pozwana (...) S.A. we W. wniosła o oddalenie powództwa w całości uznając żądanie za bezzasadne i nieudowodnione.

Zdaniem strony pozwanej wniosek o dofinasowanie sporządzony przez powoda w dniu 13 kwietnia 2006 r. obarczony był wieloma nieprawidłowościami. Pismem z dnia
23 maja 2006 r. pozwany wezwał powoda do uzupełnienia braków formalnych wniosku, w terminie 7 dni od daty jego otrzymania. W związku z powyższym w dniu 1 czerwca 2006 r. powód wniósł ponownie wniosek. W wyniku ponownej oceny formalnej wniosku pozwany stwierdził, iż nie wszystkie wskazane uchybienia zostały poprawione. Ponadto złożony wniosek był niekompletny - nie dołączono do niego elektronicznej wersji biznes planu. Ponieważ, wskazane uchybienia nie zostały poprawione, a te braki formalne nie podlegały już ponownemu uzupełnieniu zasadnym było pozostawienie wniosku bez rozpoznania. Pozwany wystosował do powoda pismo z dnia 18 lipca 2006 r., gdzie wskazał na błędy powoda niepoprawione przez niego, pomimo wcześniejszego wezwania, również na fakt niedołączenia do wniosku elektronicznej wersji biznes planu i poinformował powoda, iż z tych przyczyn złożony przez niego wniosek nie podlega dalszej ocenie.

Wskutek wielokrotnych „odwołań” powoda do wszystkich instytucji nadrzędnych w ramach realizacji (...), zasadność pozostawienia przez pozwanego bez rozpatrzenia wniosku o dofinansowanie złożonego przez powoda było przedmiotem wnikliwej analizy, zarówno niezależnej komisji powołanej przez pozwanego, jak i instytucji nadrzędnych. Wszystkie przeprowadzone kontrole zakończyły się stwierdzeniem nieprawidłowości we wniosku o dofinansowanie złożonym i potwierdziły przez to słuszność decyzji podjętej przez pozwanego o pozostawieniu wniosku bez dalszego rozpatrzenia.

Z powyższego wynika, iż działania pozwanego były prawidłowe, uzasadnione prawem, przez co nie mogą być uznane za działania bezprawne, a tylko takie mogłyby stanowić podstawę odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego na podstawie
art. 415 k.c.

Nie mniej jednak, z ostrożności procesowej strona pozwana wskazała, że wbrew twierdzeniom powoda, nie sposób również przypisać stronie pozwanej niedołożenia należytej staranności, wymaganej zgodnie z art. 355 k.c. To powód, pomimo wyraźnego wezwania go do usunięcia braków wniosku, nie poprawił go w sposób wymagany. Przyczyny pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia doszukiwać się więc należy wyłącznie w zaniedbaniu po stronie powoda. Z tych względów roszczenie odszkodowawcze kierowane przez powoda uznać trzeba za bezpodstawne.

Niezależnie od powyższego roszczenie odszkodowawcze wysuwane przez powoda jest w całości bezzasadne, albowiem powód w żaden sposób nie uzasadnił, ani tym bardziej nie udowodnił wysokości roszczenia odszkodowawczego skierowanego do pozwanego. Dowodu w tym zakresie nie może stanowić w szczególności „cennik” powoda z dnia 9 marca 2006 r., który stanowi wyłącznie jednostronne oświadczenie powoda. Dokument ten nie wskazuje ani na poniesienie przez powoda rzeczywistej szkody ani szkody obejmującej utracone korzyści i nie pozostaje w jakimkolwiek związku z projektem, o którego dofinasowanie powód się starał. Podobnie nie wykazują wysokości szkody ani związku z wnioskiem o dofinasowanie przedłożone przez powoda umowy dotyczące gwarancji ubezpieczeniowych.

Bezpodstawne są również twierdzenia powoda co do rzekomej odpowiedzialności pozwanego na podstawie art. 72 § 2 k.c. oraz art. 390 § 1 k.c. Powód nie udowodnił by pomiędzy stronami były prowadzone negocjacje, czy rokowania, względnie aby doszło pomiędzy stronami do umowy przedwstępnej. Powód działał jako „ubiegający się o dofinansowanie” ze środków unijnych i w tym też charakterze złożył u strony pozwanej wniosek o dofinansowanie. Ubieganie się o udzielenie pomocy publicznej w trybie określonym przepisami prawa krajowego oraz mającymi zastosowanie wytycznymi i instrukcjami, i określone procedury uzyskania dofinansowania, etapy i wymogi, których warunkuje przejście do kolejnego etapu procedury, nie sposób uznać za negocjacji w rozumieniu art. 72 § 2 k.c., stąd przepis ten nie może mieć zastosowania do niniejszej sprawy.

Niezależnie od tego, iż brak jest również podstaw do przyjęcia, że zgodne z prawem działania pozwanego naruszać miały „dobre obyczaje”. Ponadto również to roszczenie pozostaje w całości nieuzasadnione i nieudowodnione co do wysokości, niezależnie od bezzasadności co do podstawy.

Za bezzasadne należy też uznać powołanie się przez powoda na art. 448 k.c. Powód przedsiębiorca, przystępując do konkursu o udzielenie dotacji, działał w sposób świadomy i dobrowolny, oraz musiał się liczyć z tym, że wypełnienie wymogów przyznania świadczenia wymagać będzie określonego czasu. Jednocześnie powód w żaden sposób nie udowodnił, aby doszło do naruszenia przez pozwanego dobra osobistego powoda. Roszczenie odszkodowawcze oparte na art. 448 k.c. jest więc w całości zarówno co do podstawy, jak i co do wysokości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) S.A. we W. działała jako instytucja wdrażająca Program (...), z ramienia Urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) Szczegółowe zasady ubiegania się o dofinansowanie w ramach w/w programu zawierały ramowe wytyczne Ministerstwa Gospodarki i Pracy dla beneficjentów i Instytucji Wrażających ubiegających się o wsparcie w ramach Zintegrowanego Programu (...), jak również załączniki do wytycznych, w tym w szczególności załącznik nr 4 „Instrukcja wypełnienia wniosku o dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego dla Działania 3.4" załącznik nr 2 „Biznes Plan" i załącznik nr 9 „Definicja MŚP – Kryterium Niezależności” Zgodnie z pkt 7.1 Ramowych wytycznych przed złożeniem wniosku o dofinasowanie wnioskodawca zobowiązany był do zapoznania się z treścią wytycznych dostępne były m.in. u pozwanego, jak również na oficjalnych stronach internetowych programu (...) www.zpon-.gov.pl czy stronach internetowych pozwanego Sam wniosek musiał odpowiadać wzorowi dołączonemu do rozporządzenia, być kompletny i zawierać wymagane załączniki. Wniosek mógł być wypełniony wyłącznie przy użyciu odpowiedniego programu komputerowego, zwanego (...), oraz musiał być złożony zarówno na piśmie, jak i w wersji elektronicznej (pkt 7.1 i 7.2 Ramowych wytycznych i § 5 ust. 2 i ust. 3 rozporządzenia w sprawie trybu składania wniosków).

Pierwszym etapem realizowanym po prawidłowym złożeniu wniosku do właściwej Instytucji Wdrażającej, w terminie przez nią określonym (pkt 7.2 Ramowych wytycznych), była ocena formalna wniosku. Stosownie do treści pkt 7.3 Ramowych wytycznych w zależności od wyników dokonanej oceny formalnej, Instytucja Wdrażająca mogła podjąć decyzję o:

1. przekazaniu projektu do oceny przez Komisją Oceny Projektów (w przypadku gdy projekt spełnia wszystkie kryteria formalne;

2. niezakwalifikowaniu projektu do dalszego etapu procedury wyboru ze względu na poważne błędy lub braki formalne wniosku o dofinansowanie, w przypadku których nie ma możliwości poprawy lub uzupełnienia

3. o możliwości przekazania projektu do oceny przez Komisję Oceny Projektów po jednorazowym uzupełnieniu lub poprawie danego braku lub błędu we wniosku dofinansowanie (w przypadku stwierdzenia braków lub błędów formalnych wniosku, które mogą zostać poprawione lub uzupełnione przez ubiegającego się o wsparcie, np. brak parafki, brak załącznika, brak lub błędnie wypełnione pole we wniosku, omyłki oczywiste).

Na uzupełnienie lub poprawę wniosku o dofinansowanie Instytucja Wdrażająca powinna wyznaczyć ubiegającemu się o wsparcie stosowny termin. W przypadku uzupełniania lub poprawy wniosku o dofinansowanie, wniosek powtórnie powinien być złożony w całości (nie dopuszcza się wymiany pojedynczych stron wniosku). Uzupełnieniu lub poprawie mogą podlegać wyłącznie elementy wskazane do poprawy lub uzupełnienia przez Instytucie Wdrażającą. W przypadku, gdy w projekcie wprowadzone zostaną dodatkowe zmiany, wniosek o dofinansowanie projektu nie podlega dalszej ocenie. Wnioski nieuzupełnione lub niepoprawione w terminie wyznaczonym przez Instytucję Wdrażającą (nie krótszym niż 7 dni), nie podlegały dalszemu rozpatrzeniu (§7 ust. 3 w zw. z ust. 2 rozporządzenia w sprawie trybu składania wniosków).

(dowód: ramowe wytyczne Ministerstwa Gospodarki i Pracy dla beneficjentów i Instytucji Wdrażających ubiegających się o wsparcie w ramach Zintegrowanego Programu (...), k. 114-127; załącznik nr 4 do Ramowych wytycznych - Instrukcja wypełnienia wniosku o dofinasowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego dla Działania, k. 128-132, załącznik nr 2 do Ramowych wytycznych - Biznes Plan, k. 133-143; pismo Ministra Rozwoju Regionalnego do Instytucji Wdrażających z dnia 14.02.2006 r., k. 149, pismo Urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) do powoda z dnia 22.02.2006 r. o uproszczeniu procedur, k. 150; informacja pozwanego z dnia 13.03.2006 r., k. 151-154);

(...) Spółka z o. o. z siedzibą we W. złożyła wniosek o dofinansowanie w dniu 13 kwietnia 2006 r. Wniosek ten wraz z dołączoną dokumentacją został poddany ocenie formalnej i merytorycznej, w wyniku której uznano, że wniosek o dofinansowanie zawiera błędy formalne. W związku z tym pismem z dnia 23.05.2006 r. pozwany wezwał Spółkę do uzupełnienia braków formalnych wniosku, w terminie 7 dni od daty jego otrzymania. Pozwany wskazał na nieprawidłowe wypełnienie wniosku o dofinansowanie w sekcji C biznes planu, w których to pozycjach znalazły się niespójne dane co do stanu zatrudnienia w przedsiębiorstwie powoda. W dalszej kolejności pozwany wskazał na nieprawidłowość w wypełnieniu przez Spółkę wniosku o dofinansowanie w sekcji D-l biznes planu, w których podano błędną informację co do wartości planowanego zakupu oprogramowania. Pozwany zarzucił również nieprawidłowe wypełnienie sekcji B-3 biznes planu, który był sporządzony w sposób sprzeczny z instrukcją. Powodowa Spółka nie określiła bowiem w sposób szczegółowy ofert konkurencji. Ostatnią wskazaną nieprawidłowością było niedołączenie przez powoda elektronicznej wersji biznes planu.

W związku z powyższym w dniu 1 czerwca 2006 r. Spółka wniosła jeszcze raz uzupełniony wniosek. W wyniku ponownej oceny formalnej wniosku pozwany stwierdził, iż nie wszystkie wskazane uchybienia zostały poprawione. Nadal we wniosku zamieszczone były nieprawidłowe dane co do stanu zatrudnienia w przedsiębiorstwie Prezesa Zarządu powoda (punkt 14.4.) oraz błędna była informacja co do wartości planowanego zakupu oprogramowania (punkt 25 wniosku). Powodowa Spółka nie określiła w wymagany sposób również ofert konkurencji. Ponadto złożony wniosek był niekompletny - nie dołączono do niego elektronicznej wersji biznes planu. Ujawniono również, że Spółka dokonała nieuprawnionych zmian we wniosku, bez poinformowania (...) i bez uprzedniego wezwania, w przedmiocie numeru NIP. Ponieważ wskazane uchybienia nie zostały poprawione, a te braki formalne nie podlegały już ponownemu uzupełnieniu, pozwany postanowił o pozostawienie wniosku bez rozpoznania.

Jednocześnie pozwany wystosował do powoda pismo z dnia 18 lipca 2006 r., gdzie wskazał na błędy powoda niepoprawione przez niego pomimo wcześniejszego wezwania, również na fakt niedołączenia do wniosku elektronicznej wersji biznes planu, poinformował powoda, iż z tych przyczyn złożony przez niego wniosek nie podlega dalszej ocenie.

(dowód: wniosek o dofinasowanie wraz z załącznikami, k. 155-171, pismo pozwanego z 23.05.2006 r., k.172, wniosek o dofinasowanie złożony przez powoda w dniu 01.06.2006 r., k. 175-214, pismo pozwanego z 18.07.2006 r., k.10, dwie płyty CD dołączone do wniosku powoda z dnia 13.04.2006 r. i 01.06.2006 r. k.291);

W dniu 27.07.2006 r. powód złożył odwołanie do Zarządu (...) S.A. we W. uznając decyzję z 18 lipca 2006 r. za rażąco niewłaściwą i wniósł o wznowienie oceny merytorycznej wniosku.

Odwołanie zostało rozpatrzone, jednak po powtórnym sprawdzeniu wniosku, strona pozwana podtrzymała decyzję z 18 lipca 2006 r. o niezakwalifikowaniu powyższego wniosku do oceny merytorycznej.

Ponownie strony omawiały przyczyny odrzucenia wniosku na spotkaniu, jakie miało miejsce w dniu 31.08.2006 r. Powód został poinformowany wówczas o zakończeniu postępowania we (...) Agencji (...).

Powód ponownie złożył skargę pismem z 16.02.2007 r. W odpowiedzi na powyższe zarząd (...) podjął decyzję o powołaniu komisji do zbadania sprawy i postawionych zarzutów. W związku z pismem powoda przeprowadzona została kontrola doraźna, podczas której poddano weryfikacji dokumenty związane z projektem złożone przez powoda. Zespół kotrolujący nie stwierdził uchybień w działaniu (...).

Z wnioskiem o przeprowadzenie kolejnej oceny formalnej wniosku powód zwrócił się pismem z 04.09.2006 r. do Marszałka Województwa (...). Po odmownym rozpatrzeniu, powód złożył skargę na działania Marszałka Województwa (...), która w uchwale nr (...)Sejmiku Województwa (...) z dnia 27.09.2007 r. została załatwiona odmownie.

(dowód: pismo o powoda do pozwanego z dnia 27.07.2006 r., k. 215; pismo o pozwanego do powoda z dnia 17.08.2006 r., k. 216; notatka służbowa pozwanego z dnia 31.08.2006 r., k. 217; pismo powoda do Marszałka Województwa (...) z dnia 04.09.2006 r., k. 218; informacja pokontrolna Urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) z 13.11.2006 r., k. 219-224; pismo pozwanego ad. 2 do powoda z dnia 22 lutego 2007 r., k. 228; notatka służbowa pozwanego z dnia 15.03.2007 r., k. 229; uchwała nr (...)Sejmiku Województwa (...) z dnia 27.09.2007 r. w sprawie rozpatrzenia skargi powoda na Marszałka Województwa (...), k. 231-233, postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 5.03.2008 r.; (...) Urzędu Wojewódzkiego we W., k. 234);

Pisma wysyłane w imieniu strony pozwanej, mianowicie wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku o dofinansowanie z dnia 23 maja 2006 r., decyzja o odrzucenie wniosku o dofinansowanie ze względów formalnych z dnia 18 lipca 2006 r. oraz odpowiedź na odwołanie z dnia 17 sierpnia 2006 r., były sygnowane przez kierowników (...) Instytucji Finansującej G. M. i A. K., jako osoby umocowane do działania na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez zarząd (...) Agencji (...).

(dowód: pełnomocnictwo z 02.01.2006 r. i z 05.06.2006 r., k. 345-346, odpis KRS k. 347-351).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Strona powodowa dochodziła od strony pozwanej (...) S.A. we W. zapłaty kwoty 307 440 zł tytułem szkody powstałej w związku z odrzuceniem przez pozwaną wniosku powoda o dofinasowanie w ramach Programu Operacyjnego (...).

Jednak w ocenie Sądu roszczenie odszkodowawcze powoda jest pozbawione podstaw prawnych. Warunkiem odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego opartej na przepisie art. 416 k.c. jest wykazanie przez powoda okoliczności warunkujących przesłanki tej odpowiedzialności tj. wykazanie bezprawności działania strony pozwanej, udowodnienie powstania i wysokości szkody oraz związku przyczynowego pomiędzy szkodą a działaniem, z którego powód wywodzi swoje roszczenie.

Powód nie wykazał przede wszystkim przesłanki bezprawnego działania strony pozwanej, nie wykazał również szkody, jaka na skutek działania pozwanej powstać miała w jego majątku.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie pozwoliło na ustalenie, iż pozwany przy weryfikacji projektu do dofinansowania zgłoszonego przez powoda naruszył przepisy ustawy czy inne reguły procedowania, a tym samym działał bezprawnie. Za bezzasadny uznał Sąd zarzut powoda niedochowania przez pozwanego należytej staranności w przeprowadzaniu ocen formalnych wniosku o dofinansowanie.

Przed złożeniem wniosku o dofinasowania powód musiał zapoznać się szczegółowo z kryteriami i wymogami składanych projektów. Pozwany w ogłoszeniach o organizowanych konkursach zamieścił na swoich stronach internetowych kompleksową dokumentację, zawierającą informacje i instrukcje w kwestii postępowania przy przystąpieniu do organizowanego konkursu. Szczegółowe zasady ubiegania się o dofinansowanie w ramach Zintegrowanego Programu (...) zawierały ramowe wytyczne Ministerstwa Gospodarki i Pracy dla beneficjentów i Instytucji Wrażających ubiegających się o wsparcie w ramach jak również załączniki do wytycznych. Powód bezspornie zapoznał się z tymi wytycznymi, a składając przedmiotowe wnioski zaakceptowała regulamin konkursu. Po złożeniu wniosku powodowa Spółka poinformowana została o niespełnieniu wymogów formalnych wymaganych dla wniosku o dofinasowanie w realizacji projektów oraz pouczona o konieczności ich uzupełnienia w terminie 7 dni. Spółka złożyła wniosek ponownie w dniu 01.06.2006 r. jednak nie uzupełniono wszystkich wskazanych braków formalnych określonych w piśmie z 23.05.2006 r., oraz nie przedstawiono wersji elektronicznej biznes planu, co bezspornie wynika z przedłożonych w niniejszej sprawie dokumentów. W związku z powyższym na skutek nieuzupełnienia braków formalnych wniosek powodowej Spółki nie podlegał dalszej ocenie. Pozwany podejmując taką decyzję postępował zgodnie z wytycznymi dla beneficjentów i Instytucji Wdrażających ubiegających się o wsparcie w ramach Zintegrowanego Programu Operacyjnego (...), jak również zgodnie z przepisami ustawy z dnia 30.04.2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. Nr 116, poz. 1206, z późn. zm.), powołanych w art. 31 ust. 1 tej ustawy szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy w ramach (...), jak również na podstawie obowiązujących w dniu składania wniosku o dofinansowanie przepisów rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z 17 listopada 2004 r. w sprawie udzielania pomocy na wspieranie inwestycji i doradztwa w przedsiębiorstwach (Dz. U. Nr 267, poz. 2652, z późn. zm.), rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 10 listopada 2004 r. w sprawie trybu składania i wzorów wniosków o dofinansowanie realizacji projektów w ramach Zintegrowanego Programu (...)(Dz. U. Nr 257, poz. 2575, z późn. zm. oraz przepisów prawa wspólnotowego, w szczególności rozporządzenia Rady nr (...)z dnia 21 czerwca 1999 ustanawiającego przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych i rozporządzenia Komisji nr (...)z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw.

Dołączone do pozwu dokumenty oraz treść art. 7.3 Ramowych Wytycznych jak również brzmienie§ 7 ust 2 i rozporządzenia w sprawie trybu składania wniosków przesądza, iż pozostawienie przez pozwanego bez dalszego rozpoznania wniosku powoda złożonego ponownie w dniu 01.06.2006 r. było poprawne i w pełni uzasadnione. Słuszność takiej decyzji potwierdziły również wszystkie kontrole przedmiotowego wniosku, jakie były przeprowadzone z inicjatywy powoda. Prawidłowość działania pozwanego oceniona została m.in. przez niezależny zespół powołany na zlecenie Dyrektora Wydziału Funduszy (...) i Polityki (...) Urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) (k. 219), gdzie potwierdzono występowanie wskazanych w piśmie z 18.07.2006 r. uchybień mimo wcześniejszego wezwania do ich uzupełnieniu. W kwestii tej wypowiedział się też sejmik województwa (...) uznając skargę powoda za bezzasadną (k. 231).

Zostało też ustalone, że (...) zastosowała się do § 7 pkt 2 i pkt 3 rozporządzenia Ministra Gospodarski i Pracy z dnia 10.11.2004 r. w sprawie trybu składnia i wzorów wniosku o dofinasowanie realizacji projektów do wytycznych ramowych dla beneficjantów i Instytucji Wdrażających ubiegających się o wsparcie oraz podręcznika Procedur Wdrażania. Pozwana nie mogła postąpić wbrew obowiązującym ją przepisom, zresztą takie działania powodowałoby nierówne traktowanie innych potencjalnych wnioskodawców.

Dlatego też, w ocenie Sądu, uznać należy, że przy dokonywaniu wstępnej weryfikacji projektów do dofinansowania w ramach opisanego konkursu pozwany nie naruszył przepisów prawa oraz obowiązujących procedur wyboru projektów, a wykonane czynności przeprowadzone zostały rzetelnie, przy dochowaniu należytej staranności, tym samym brak jest przesłanek do przypisania pozwanemu winy i odpowiedzialności z art. 416 k.c.

Brak przesłanki bezprawności działania wyłącza odpowiedzialność pozwanej opartej alternatywnie na wskazywanej przez powoda innej podstawie prawnej, a mianowicie przepisie art. 417 § 2 k.c. statuującego podstawy odpowiedzialności za szkody wyrządzone przez niezgodne z prawem wykonywanie władzy publicznej.

Niezależnie od tego, w ocenie Sądu, przepis ten i tak nie znajduje zastosowania, albowiem brak jest w tym przypadku władczego działania organów administracji publicznej, a tylko takie działanie stanowić by mogło podstawę odpowiedzialności pozwanej w oparciu o przepis art. 417 § 2 k.c. Pozwany wprawdzie wykonywał w wyniku zlecenia Urzędu Marszałkowskiego czynności związane z realizacją programu operacyjnego rozwoju regionalnego, ale jego działanie nie było w tym przypadku działaniem władczym, na co zwrócił uwagę Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. w wyroku w sprawie III SA/Wr 657/13 z dnia 13.12.2013 r. (k. 367), a potwierdził to NSA w wyroku z dnia 29.05.2015 r. w sprawie II GSk 652/13. Załatwienie indywidualne spraw nie zawsze stanowi wyłącznej formy władczego działania organów administracji publicznej i nie zawsze musi przybierać formy decyzji administracyjnej. To przepisy prawa materialnego stanowią normatywną podstawę dla wydania w danej sprawie decyzji administracyjnej. Decyzja taka może zakończyć się przyznaniem dofinasowania lub odrzuceniem wniosku - po dokonaniu oceny merytorycznej. W rozpoznawanej sprawie takiej podstawy brak. Rozstrzygnięcie o pozostawieniu wniosku powoda bez rozpoznania nastąpiło z powodu nieusunięcia braków formalnych, bez jego skierowania do oceny merytorycznej. Prawną podstawę stanowił przepis art. § 7 ust 3 rozporządzenia Ministra Gospodarski i Pracy z dnia 10.11.2004 r. w sprawie trybu składnia i wzorów wniosku o dofinasowanie realizacji projektów do wytycznych ramowych dla beneficjantów i Instytucji Wdrażających ubiegających się o wsparcie, który stanowi, że wnioski nieuzupełnione lub nieprawione w terminie, o którym mowa w ust 2, nie podlegają rozpatrzeniu. Zatem wniosek ten nie został odrzucony tylko nie nadano wnioskowi dalszego biegu.

Już tylko dodatkowo można wskazać, że słusznie zarzuca pozwany, iż strona powodowa nie wykazała, że poniosła jakąkolwiek szkodę w związku z pozostawieniem jej wniosku o dofinansowanie bez rozpoznania, mimo że zgodnie z zasadami rozkładu ciężaru dowodu (art. 6 k.c.) obowiązek wykazania tego faktu spoczywał na niej. Za taki dowód nie może uchodzić dokument w formie aktu notarialnego o nazwie ,,gwarancja”, sporządzony w dniu 30 grudnia 2010 r. (k. 320), czy też ten sporządzony w formie pisemnej z 2 stycznia 2011 r. (k. 324). Z dokumentów tych nie wynika w żaden sposób, by powodowa spółka kwotę wskazaną w tych dokumentach rzeczywiście wypłaciła swojemu Prezesowi. Należy też zwrócić uwagę, że dokumenty zostały sporządzone po ponad 4 latach od pierwszego zgłoszenia i już z tego względu nie mogą mieć odniesienia dla szkody powstałej wskutek nieprzyjęcia wniosku powoda. Gdyby wynagrodzenie Prezesa jednoosobowego zarządu i jednoosobowej spółki zostało ustalone w wysokości podanej przez powoda, nie byłoby przeszkód do jego ustalenia przed podjęciem czynności opracowania wniosków. Ponadto wynagrodzenie określono bez powiązania z rzeczywistym nakładem pracy i to w sposób całkowicie dowolny. Powód, co więcej, w żaden sposób nie wykazał, by w majątku powodowej spółki nastąpił uszczerbek majątkowy w postaci zapłaty wynagrodzenia. Jeśli w związku z udzieleniem gwarancji powstał stosunek prawny to rzeczą Prezesa Zarządu było wystąpienie z roszczeniem o zapłatę przeciwko spółce. Ewentualne istnienie po jego stronie roszczenia nie potwierdzonego normą indywidualno-konkretną nie stanowi potwierdzenia szkody po stronie spółki. Tak samo nie może mieć żadnego znaczenia okoliczności ujawnienia gwarancji w sprawozdaniach finansowych spółki, zresztą ta okoliczność i tak nie została przez powoda udowodniona. Niezależnie od powyższego gwarancja opiewająca na kwotę dochodzoną pozwem z 02.10.2011 r. jest nieważna albowiem nie zachowano przy jej sporządzeniu formy wymaganej dla umów pomiędzy spółką a jedynym członkiem zarządu (art.210 §2 k.s.h.).

Podkreślenia wymaga i to, że gdyby rzeczywiście roszczenie wskazane wyżej istniało i okazało się zasadne, to i tak nie stanowiłoby wystarczającej przyczyny do ustalenia szkody powoda, której obowiązek naprawienia obciążałby pozwaną. Przystąpienie do konkursu jest zdarzeniem niepewnym ze swej istoty, co do jego skutków. Podejmując decyzję co do opracowania wniosku, a następnie co do jego zgłoszenia powodowa spółka musiała liczyć się z nakładem określonych sił i środków z tym związanych, przy czym rezultat takich działań był z gruntu jest niepewny. Nakłady te zostałyby poniesione wszak bez względu na sposób rozstrzygnięcia konkursu.

W sposobie organizowania i przeprowadzania konkursu pozwana nie naruszyła ani zasad współżycia społecznego, ani dobrych obyczajów wyjaśniając wszelkie zarzuty zgłoszone przez skarżącego z należytą starannością. Zwrócić też należy uwagę, że dofinasowanie, o jakie starał się powód udzielane było w ramach programu unijnego dla przedsiębiorców, czyli podmiotów profesjonalnych od których wymaga się działania profesjonalnego.

Zdaniem Sądu nie można było uznać za trafne także i pozostałych zarzutów obrazy prawa materialnego - art. 56 k.c., 65 §1 k.c. oraz art. 72 §2 k.c. Jeśli by nawet przyjąć – za powodem - że strony prowadziły negocjacje, który to pogląd nie ma uzasadnienia na tle zebranego w sprawie materiału dowodowego (gdyż projekty powoda nie zostały nawet wstępnie zakwalifikowane do negocjacji), to należy przypomnieć treść § 1 tego przepisu, który stanowi, że jeżeli strony prowadzą negocjacje w celu zawarcia oznaczonej umowy, umowa zostaje zawarta, gdy strony dojdą do porozumienia co do wszystkich jej postanowień, które były przedmiotem negocjacji. Bez wątpienia do sytuacji takiej nigdy nie doszło.

W związku z bezzasadnością roszczenia odszkodowawczego co do podstaw bezpodstawny był wniosek powoda o powołanie biegłego sądowego celem wyliczenia wysokości odszkodowania. Należy też podkreślić, że dokonanie oceny merytorycznej wniosku, o co również wnioskował powód, nie może być przedmiotem opinii biegłego. Jednocześnie Sąd pominął dowód z przesłuchania stron, albowiem wszelkie istotne dla rozstrzygnięcia okoliczności wykazane zostały przedłożonymi do akt dokumentami.

Mając powyższe na uwadze oddalono powództwo jako bezzasadne w punkcie I sentencji wyroku.

Orzeczenie o kosztach procesu w punkcie II sentencji wyroku oparto na treści art. 98 k.p.c. oraz § 6 pkt 7) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.