Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

21 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I. Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Rafał Cieszyński

Protokolant Ewelina Kiałka

po rozpoznaniu na rozprawie 07 listopada 2013 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa U. D.

przeciwko K. Ś. i R. Ś.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanych K. Ś. i R. Ś. solidarnie na rzecz powódki U. D. kwotę 17.746,96 zł ( siedemnaście tysięcy siedemset czterdzieści sześć złotych dziewięćdziesiąt sześć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi dla pozwanego K. Ś. od 13 marca 2010 r. do dnia zapłaty, zaś dla pozwanego R. Ś. od 25 marca 2010 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala dalej idące powództwo;

III.  zasądza od powódki na rzecz każdego z pozwanych kwotę po 2.644 zł tytułem kosztów procesu;

IV.  nakazuje uiścić powódce U. D. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego we Wrocławiu kwotę 4.097,55 zł tytułem brakującej opłaty od pozwu, w tym od rozszerzonego powództwa oraz tytułem wydatków na opinię biegłego;

V.  nakazuje uiścić pozwanym K. Ś. i R. Ś. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego we Wrocławiu kwotę 455,28 zł tytułem brakującej opłaty od pozwu, w tym od rozszerzonego powództwa oraz tytułem wydatków na opinię biegłego.

Sygn. akt I C 1451/09

UZASADNIENIE

Pozwem z 30 grudnia 2009 roku powódka U. D. domagała się – po ostatecznym sprecyzowaniu żądania na rozprawie 07 listopada 2013 roku (k. 756) – zasądzenia solidarnie od pozwanych K. Ś. i R. Ś. kwoty 175.963,49 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od 31 sierpnia 2006 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 3.600 zł, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz 1.220 zł tytułem zwrotu kosztów ekspertyzy technicznej.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że 03 lutego 2006 roku zawarła z pozwanymi przedwstępną umowę sprzedaży, w której pozwani zobowiązali się sprzedać opisaną w tej umowie nieruchomość powstałą po podziale działki z rozpoczętą budową domu mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie bliźniaczej z wbudowanym garażem, zgodnie z załącznikiem numer 1 umowy, to jest wykończonego w standardzie tam opisanym. Powódka planowała ten dom wynająć i uzyskiwać z tego tytułu przychód rzędu 6.300 zł miesięcznie, była to cena, którą oferowała jej pośredniczka nieruchomości za wynajem domu obywatelowi K.. Jednakże do wynajęcia domu nie doszło z uwagi na niezdatność nieruchomości do zamieszkania albowiem pozwani nie dopełnili swoich obowiązków wynikających z umowy, a to załącznika do umowy zawierającego zapis o standardzie nieruchomości. Podniosła, że doprowadzenie mieszkania do stanu zdatnego do używania nastąpiło dopiero w 2008 roku staraniami powódki. Z uwagi na powyższe jej szkoda z tytułu niemożności wynajmu domu jednorodzinnego wyniosła co najmniej 113.400 zł. Nadto w ocenie powódki poniosła ona również szkodę wynikającą z niewykonania przez pozwanych części umowy oraz jej nienależytego wykonania, co warunkowało i warunkuje w dalszym ciągu konieczność przeprowadzenia wielu prac wykończeniowych, remontowych i naprawczych. W dalszej części uzasadnienia powódka opisała w sposób szczegółowy podając zakres prac, w jakim stanie powódka powinna otrzymać nieruchomość. Strony ustaliły cenę sprzedaży nieruchomości na kwotę 469.000 zł, z której to kwoty 14.500 zł miało zostać zapłacone do 30 lipca 2006 roku, pod warunkiem, że w tym terminie podłączone zostaną do budynku wszystkie media oraz dokonane zostaną wymagane prawem budowlanym odbiory, termin zawarcia umowy sprzedaży określono na 30 kwietnia 2006 roku. Przed tą datą strony przedłużyły termin zawarcia umowy przyrzeczonej do 26 maja 2006 roku, zaś datę wydania nieruchomości określiły na 15 lipca 2006 roku. Do umowy sprzedaży doszło ostatecznie 26 czerwca 2006 roku. Na poczet ceny sprzedaży powódka zapłaciła pozwanym łącznie 454.500 zł. Powódka podniosła, że pomimo upływu terminu oddania budynku oraz związanej z nim dokumentacji, w tym poszczególnych odbiorów oraz gwarancji, budynek nie został wydany powódce, jak również nie została zakończona jego budowa, a tym bardziej wykończenie w standardzie, o którym mowa w załączniku do umowy z 03 lutego 2006 roku, a więc w stanie deweloperskim, z mediami, ogrodzoną i wykonaną małą architekturą. Powódka podkreśliła, że cena nieruchomości ustalona została na wysokim poziomie właśnie z uwagi na gwarancję wysokiego standardu obiektu, tymczasem, pomimo upływu terminu wydania nieruchomości, znajdowała się ona w fazie budowy otwartej, bez doprowadzonych mediów, w tym gazu i wody. Dalej powódka podniosła, że przedłużająca się budowa powodowała, iż zaciągnięty na ten cel kredyt był już przez powódkę spłacany, zaś fakt braku możliwości przeprowadzenia się do niego uniemożliwiał sprzedaż posiadanego mieszkania, celem spłaty kredytu. Z tego tytułu powódka ponosiła dodatkowe, nieplanowane koszty rzędu 3.000 zł miesięcznie. Ponadto powódka zauważyła szereg wad i błędów oraz niezgodności z rzekomym projektem (projekt domu otrzymała w 2009 roku), do usunięcia których wzywała pozwanych wielokrotnie. 30 sierpnia 2006 roku powódka wezwała pozwanych do przekazania jej dokumentów potwierdzających zrealizowanie wymogów dotyczących warunków zabudowy, dokumentów potwierdzających pełnienie warunków przyłączenia z (...) Koncern Energetyczny, dokumentów potwierdzających spełnienie warunków przyłączenia z (...) Przedsiębiorstwa (...), dokumentów potwierdzających spełnienie warunków przyłączenia do sieci gazowej, także planu BIOZ, dziennika budowy oraz wszystkich projektów zamiennych. Pomimo wezwania pozwani nie przedłożyli żądanych dokumentów, informując powódkę pismem z 29 września 2006 roku o opóźnieniu budowy o kolejne półtora miesiąca i wskazując, że nie dokonano przyłącza wody, podając niezgodną z prawdą tego przyczynę. 20 lutego 2007 roku pozwany ad 1 wystosował do pełnomocnika powódki pismo, w którym prosił o wskazanie terminu przekazania dokumentacji (rzekomo złożonej u notariusz kilka miesięcy wcześniej). W odpowiedzi na powyższe pismo pełnomocnik powódki wskazał, iż jest ono przedwczesne bowiem Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego po przeprowadzeniu kontroli stwierdził szereg uchybień i nakazał wstrzymanie wszelkich dalszych prac budowlanych oraz niezwłoczne usuniecie usterek. Z uwagi na powyższe w ocenie powódki, złożone przez pozwanych oświadczenie z 15 lipca 2006 roku o oddaniu budynku było złożone w złej wierze. Powódka dokonała również we własnym zakresie zlecenia wykonania przyłącza gazowego, którego łączny koszt wyniósł 5.482 zł. Również na własny koszt wykonała doprowadzenie wody do budynku; łączny koszt tej inwestycji wyniósł 12.036,36 zł. Poniosła również koszty doprowadzenia energii elektrycznej oraz zapewnienia zwiększenia mocy przyłączeniowej, czego łączny koszt wyniósł 3.021,70 zł. Dalsze koszty jakie powódka poniosła w wysokości 3.208,60 zł związane były z wykonaniem nagłych czynności naprawczych i prac budowlanych z uwagi na pokontrolne obowiązki nałożone przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego i wskazane nieprawidłowości w budowie prowadzonej przez pozwanych. Powódka dokonała również naprawy dachówek wentylacyjnych oraz wykonała wejście na strych z tytułu czego poniosła koszty w wysokości 1.517,74 zł. Koniecznym było również uzyskanie opinii kominiarskich na kwotę 671 zł. Powódka musiała również wykonać na własny koszt ogrodzenie, którego wysokość liczy na 6.000 zł. Również koniecznym było dokonanie szeregu napraw w tym demontażu i montażu geberitów wraz ze zmianą instalacji wodno-kanalizacyjnej oraz zabudową płytami na łączną kwotę 1.049,18 zł. Powódka musiała również na własny koszt z uwagi na brak gwarancji przeprowadzić naprawy i usunąć pozostałe usterki w budynku wymienione szczegółowo w pozwie na łączny koszt 1.195 zł. Powódka zmuszona jest również dokonać wymiany zamontowanych drzwi które wycenia na 1.700 zł, z uwagi na niewywiązanie się pozwanych z obowiązku montażu drzwi ocieplonych typu P. lub P.. Powódka wskazywała również na przewidywany koszt prac w zakresie prawidłowego wykonania powierzchni brukowych rzędu 4.800 zł. Ponadto powódka podniosła również konieczność usunięcia wad dachu oraz związanego z tym ponownego wykonania elewacji od strony frontowej budynku. Powódka dokonała również wymiany i zakupu okien w kuchni oraz salonu i z tego tytułu poniosła koszty na łączną kwotę 6.104,06 zł. Powódka również poniosła koszt rzędu 4.000 zł z powodu nie wywiązania się dewelopera z umowy w zakresie dotyczącym wyboru koloru okien, który miał być w kolorze „dąb naturalny”, tymczasem zamontowano okna w kolorze białym. Na koniec wreszcie powódka poniosła także koszty w wysokości 1.000 zł za wszelkie niezbędne usługi świadczone przez mgr inż. budownictwa M. G..

W odpowiedzi na pozew pozwani wnieśli o oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na rzecz każdego z pozwanych kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie po 3.600 zł oraz kwoty 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu swego stanowiska pozwani zaprzeczyli wszelkim okolicznościom poza wyraźnie przyznanymi. Podali, że strony zawarły przedwstępną umowę sprzedaży 03 lutego 2006 roku, zaprzeczyli jednakże twierdzeniom powódki, że miała ona gwarantowany wynajem nieruchomości od września 2006 roku, podnosząc, że nie znajduje on potwierdzenia w przedstawionym przez powódkę materiale dowodowym; do pozwu dla pozwanych nie dołączono pisma biura nieruchomości (...) na które powołuje się w pozwie powódka. Nie przedstawiła ona również żadnej umowy najmu ze wspomnianym obywatelem K. ani oferty najmu, nadto cena najmu podana przez powódkę nie odpowiada realiom finansowym roku 2006. Tym samym w ocenie pozwanych roszczenie powódki o zwrot utraconych korzyści jest bezpodstawne zarówno co do zasady jak i wysokości. Pozwani przyznali, iż częścią przedwstępnej umowy sprzedaży był załącznik numer 1 określający standard i zakres wykończenia nieruchomości oraz, że strony doszły do porozumienia w zakresie przesunięcia terminu zawarcia umowy sprzedaży. Podnieśli jednakże, że powódka rozpoczynając prace wykończeniowe już 17 lipca 2006 roku dokonała w sposób niesformalizowany odbioru przedmiotu umowy. Powódka nie wykazała również z jakiego tytułu i na czyją rzecz podnosiła koszty rzędu 3.000 zł z tytułu braku możliwości przeprowadzenia się do nieruchomości, co wiązać się miało z uniemożliwieniem jej sprzedaży. Nadto powódka w chwili zawarcia umowy miała wiedzę o stanie zaawansowania prac budowlanych, nadto z umowy wynikało, że budynek zostanie oddany w stanie deweloperskim, a co za tym idzie będzie wymagał prac wykończeniowych. Tym samym powódka musiała uwzględniać przy podpisaniu umowy tą okoliczność; nie ma więc podstaw do formułowania roszczenia o zapłatę powołując się na opóźnienie w oddaniu lokalu wobec tego, iż faktycznie weszła w jego posiadanie dwa dni po wskazanym w umowie terminie. Pozwani przyznali, iż po podjęciu przez powódkę prac wykończeniowych prowadzone były również przez nich prace wykończeniowe, a także usuwane były usterki wskazane przez powódkę; 02 sierpnia 2006 roku doszło do spotkania stron zakończone protokołem z inspekcji poprawności wykonania budowy budynku mieszkalnego przy ul. (...) we W., w którym pozwani zobowiązali się wykonać opisane tam prace i dostarczyć wskazane dokumenty, z czego się wywiązali. Co do braku podłączeń instalacji wodno-kanalizacyjnej pozwani podnieśli, iż było to wynikiem odmowy udzielenia stosowanych pełnomocnictw przez powódkę, a zatem było niezawinione przez pozwanych; podobne utrudnienia doprowadziły do opóźnienia w wykonaniu przyłączy energetycznych. Pozwani nie zaniechali ciążącego na nich obowiązku dokonania podłączenia sieci energetycznej i podjęli kroki wymagane do zgodnego z wymogami prawnymi i technicznymi odbioru instalacji elektrycznej (wystąpili do (...) S.A. Odział we W. o ustalenie warunków przyłączenia budynku do sieci rozdzielczej oraz zwrócili się o zwiększenie mocy jednostkowej energii elektrycznej dostarczanej do budynku), z uwagi na co żądanie powódki zwrotu kosztów związanych z podłączeniem instalacji elektrycznej jest nieuzasadnione; jeśli nawet powódka dokonała przyłącza bądź innych elementów instalacji, to były to prace nie odjęte umową łączącą strony. Pozwani podnieśli również, że to powódka unikała kontaktu z pozwanymi, nieprawdą jest że to z ich winy nie dochodziło do spotkania stron. Pozwani podnieśli, iż wielokrotnie wzywali powódkę do przekazania im niezbędnych umocowań koniecznych do zakończenia budowy i przyłączenia mediów do budynku, które to pozostawały bez odpowiedzi. Stosowne pełnomocnictwa były konieczne, ze względu na okoliczność podpisania umowy przyrzeczonej. Pozwani podnieśli, też że przeciwko powódce toczy się postępowanie karne z powodu kierowania gróźb karalnych pod adresem żony pozwanego, nadto z inicjatywy powódki wszczęte zostało przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego postępowanie w przedmiocie wstrzymania prowadzenia robót budowlanych na nieruchomości, które zostało prawomocnym wyrokiem Sądu Administracyjnego zakończone pozytywną dla pozwanych decyzją. Powyższe okoliczności w ocenie pozwanych zmierzały do uzyskania od pozwanych nienależnej jej sumy pieniędzy. Odnośnie zarzutu nieprzekazania powódce żądanych dokumentów, pozwani podnieśli, że zostały one złożone w Kancelarii Notarialnej K. D., pełnomocnik powódki zaś nie otrzymał ich z uwagi na nieprzedstawienie stosownego pełnomocnictwa w kancelarii. Pozwani podnieśli, iż pełnomocnik powódki zjawił się u obu pozwanych żądając zapłaty na rzecz powódki 180.000 zł; obie te wizyty nosiły znamiona bezprawnych wymuszeń.

Odnosząc się do zarzutu niewykonania przyłącza gazowego pozwani podnieśli, że w październiku 2005 roku (...) Spółka z o.o. we W. poinformowała pozwanego K. Ś., iż w obrębie ulicy (...) nie posiada sieci gazowej, która umożliwiałaby bezpośrednie przyłączenie położonych przy tej ulicy nieruchomości. W tym celu wymagana jest rozbudowa sieci gazowej. W odniesieniu do nieruchomości stanowiącej własność powódki, pozwany ad. 2 wystąpił z wnioskiem o ustalenie warunków przyłączenia do sieci gazowej. Uzyskując analogiczną wiedzę o braku możliwości bezpośredniego przyłączenia nieruchomości przy ul. (...) pozwani zawarli umowę na dostawy gazu luzem – zakup zbiornika od firmy (...) S.A. Był on konieczny z uwagi na zobowiązania wynikające z umowy. Powódka odmówiła jednak zgody na umieszczenie zbiornika na terenie zakupionej przez nią nieruchomości. Pozwani chcąc zapewnić dostawę gazu uzyskali zgodę na umieszczenie zbiornika z gazem na sąsiedniej działce oraz w dalszym ciągu czynili starania o zawarcie umowy o przyłączenie do sieci gazowej urządzeń i instalacji gazowej znajdujących się w budynku mieszkalnym przy ul. (...) z (...) spółką z o.o., która została zawarta 27 lutego 2006 roku. W zakresie zarzutów o niewykonanie doprowadzenia wody do budynku pozwani wskazali, że wystąpili z pismem do (...) Przedsiębiorstwa (...) we W. z prośbą o umożliwienie czasowej dostawy wody z nieruchomości położonej na działce (...), jednakże pomimo wielokrotnych wezwań powódka nigdy nie udzieliła pozwanym stosownych pełnomocnictw w zakresie przyłącza wodno kanalizacyjnego, a zatem dokonanie przyłączy było z chwilą przeniesienia własności nieruchomości na powódkę niemożliwe. Pozwani zakwestionowali również zasadność i wysokość wydatków związanych z zakupem siatki ogrodzeniowej; nieruchomość była bowiem ogrodzona zgodnie z umową, zaś wymiana siatki była decyzją powódki podyktowaną wyłącznie względami estetycznymi. Zasadna w ocenie pozwanych była wymiana dwóch okien na ścianie bocznej budynku. Co do prac związanych z zagospodarowaniem poddasza, pozwani wskazali, że umowa nie przewidywała poddasza użytkowego, a zatem wszelkie instalacje dokonane przez powódkę nie obciążają pozwanych. Dla obu części bliźniaka w projekcie przewidziane było jedno wyjście pełniące funkcję wyłazu dachowego i takie też zostało wykonane w części należącej do właścicielki drugiej połowy nieruchomości co zostało zatwierdzone w opinii kominiarskiej. Pozostałe zaś prace wykonane przez powódkę objęte roszczeniem były w ocenie pozwanych pracami wyłącznie charakterze wykończeniowo-dekoracyjnym i nie były objęte zakresem łączącej strony umowy. Odnosząc się zaś do koloru okien pozwani podnieśli, że zamontowane okna w nieruchomości od strony zewnętrznej mają kolor dębu, natomiast od wewnątrz są białe, nadto w dacie zakupu okna były zamontowane, co powódka widziała i nigdy nie kwestionowała powyższego faktu.

W piśmie przygotowawczym z 22 czerwca 2010 roku (k. 172) powódka wskazała, że wartość robót zaniechanych przez pozwanych oraz wadliwie wykonanych wynosi łącznie kwotę 70.767,49 zł.

W piśmie przygotowawczym z 14 lipca 2010 roku (k. 191) powódka wskazała, że łączna wartość szkody jaką poniosła z tytułu niewykonania jak i nienależytego wykonania zobowiązania przez pozwanych wynosi 181.017,49 zł.

W piśmie przygotowawczym z 30 grudnia 2010 roku (k. 391) powódka zaprzeczyła, aby adaptacja strychu na pomieszczenie użytkowe było w gestii powódki; zgodnie z projektem wszystkie związane z tym prace mieli wykonać pozwani i wydać powódce budynek po podłączeniu wszystkich mediów do 30 sierpnia 2006 roku zgodnie z treścią § 7 umowy z 26 czerwca 2006 roku. Dalej powódka podała, że za roboty związane z zagospodarowaniem poddasza zapłaciła dodatkowo pozwanemu Ś. kwotę 16.525 zł w dniach 28 marca 2006 roku oraz 05 kwietnia 2006 roku, zgodnie z przedstawionym przez niego wyliczeniem. Powódka także zmuszona została do zapłacenia na rzecz (...) kwoty 1.021,72 zł za zamontowanie szafy pomiarowej, której to należności nie uiścili pozwani, a nadto poniosła dodatkowe koszty w wysokości 2.000 zł z tytułu przeprowadzenia dachem kabla energetycznego z parteru na strych. Nieprawdą jest również, aby powódka zobowiązana została do zamontowania wyłazu dachowego we własnym zakresie; przeczy temu w ocenie powódki zarówno projekt budowlany, na którym uwidocznione zostały wyłazy dachowe po jednym dla każdej części budynku a także obowiązujące przepisy o budownictwie, które nakazują istnienie takich wyłazów dla każdego komina i każdej nieruchomości. Wbrew też twierdzeniom pozwanych nie wykonali oni ogrodzenia, zgodnie z warunkami wskazanymi w załączniku numer 1 do umowy przedwstępnej z 03 lutego 2006 roku; od strony frontowej budynek nie został bowiem w ogóle ogrodzony, od strony sąsiada zaś znajduje się jedynie „rozwalająca” się siatka założona przez Pana W. od strony jego posesji i taki stan istnieje od początku trwania budowy. Wbrew twierdzeniom pozwanych, co wynika też z treści pisemnego oświadczenia z 24 października 2006 roku sporządzonego przez kierownika budowy obiekt budowlany zbyty powódce nie posiadał żadnych przyłączy, pomimo iż warunki przyłączenia do sieci gazowej pozwany otrzymał już 29 czerwca 2004 roku, jednakże ich nie spełnił jak również nie wykonał warunków umowy, którą zawarł z (...) Spółką (...) dopiero 27 lutego 2006 roku. Także z winy pozwanych nie wywiązali się z umowy zawartej z powódką w zakresie podłączenia i zapewnienia dostaw wody. Jak bowiem wynika z pisma (...) Przedsiębiorstwa (...) z 09 czerwca 2004 roku pozwany otrzymał zapewnienie dostaw wody pod warunkiem wybudowania przyłącza oraz sporządzenia wcześniej projektu budowlanego w tym zakresie; wymogi te pozwany zlekceważył i dopiero 11 sierpnia 2006 roku wystąpił o umożliwienie czasowego przyłączenia budynku powódki do sieci, przyłączami biegnącymi przez nieruchomości innych właścicieli. Na takie czasowe przyłącze nie uzyskał on jednak zgody tychże właścicieli. Powódka podniosła, że pozwani jako profesjonaliści w zakresie budownictwa winni zdawać sobie sprawę z konieczności przeprowadzenia procedur warunkujących podłączenie mediów o czym byli powiadomieni już w 2004 roku. Dołączona przez (...) Przedsiębiorstwo (...) Spółkę z o.o. korespondencja dowodzi także w ocenie powódki, że wbrew twierdzeniom pozwanych nie potrzebowali oni od powódki żadnego pełnomocnictwa do realizacji tych obowiązków, skoro już po zawarciu umowy sprzedaży pozwany wnioskował o zmianę dotychczasowych warunków dostaw gazu i wody.

W kolejnym piśmie przygotowawczym z 21 marca 2011 roku (k. 447), powódka szczegółowo opisując przebieg starań pozwanych o dokonanie przyłącza gazowego i przyłącza wodnego do jej nieruchomości, podniosła, że warunki do dokonania przyłącza siedzi gazowej wydane zostały pozwanym już w 2004 roku i 2005 roku, tym samym pozwani ze swojej winy nie wykonali tego zobowiązania, w konsekwencji czego powódka musiała przebrnąć od początku całą procedurę związaną z dokonaniem przyłącza. Powódka podniosła także, że zarówno w § 7 umowy z 26 czerwca 2006 roku, ani w żadnej innej części tej umowy nie został sprecyzowany warunek wykonania przez pozwanych ich zobowiązań sprecyzowanych w § 7 umowy od udzielenia im pełnomocnictwa.

Pismem z 18 marca 2013 roku (k. 654-656) pozwani dokonali potrącenia kwoty 14.500 zł tytułem wierzytelności przysługującej im w oparciu o § 7 umowy sprzedaży nieruchomości z 26 czerwca 2006 roku z wierzytelnością dochodzoną przez powódkę niniejszym postępowaniu, składając w tym zakresie stosowne oświadczenie.

Na rozprawie 07 listopada 2013 roku (k. 756) powódka rozszerzyła żądanie pozwu do kwoty 175.963,49 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od 31 sierpnia 2006 r.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

03 lutego 2006 roku w Kancelarii Notarialnej we W. przed notariuszem K. D. U. D. oraz K. Ś. i R. Ś. jako współwłaściciele w udziałach po 1/2 części każdy nieruchomości niezabudowanej, stanowiącej działkę numer (...) o powierzchni 0,0508 ha, (...) położonej we W. przy ulicy (...), dla której Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków IV Wydział Ksiąg Wieczystych powadzi księgę wieczystą numer (...) wraz z rozpoczętą budową dwóch segmentów budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie bliźniaczej z wbudowanymi garażami zawarli przedwstępną umowę sprzedaży, w której pozwani zobowiązali się sprzedać w terminie do 30 kwietnia 2006 roku z opisanej w § 1 aktu nieruchomości – powstałą po podziale działkę z rozpoczętą budową domu mieszkalnego jednorodzinnego, w zabudowie bliźniaczej z wbudowanym garażem, zgodnie z załącznikiem numer 1 do umowy. W § 4 strony uzgodniły cenę na 469.000 zł. Strony uzgodniły, że zapłata nastąpi w kilku ratach oraz, że kwota 14.500 zł zostanie zapłacona sprzedającym w terminie do 30 lipca 2006 roku po podłączeniu wszystkich mediów oraz wykonaniu wszelkich wymaganych przez prawo budowlane odbiorów niezbędnych do zgłoszenia odbioru budynku do powiatowego nadzoru budowlanego na co zobowiązani do sprzedaży solidarni wyrażają zgodę. Załącznik numer 1 zawierał opis wykończenia – technologii i standardu wykończenia budynku przy ul. (...) we W.. Zgodnie z załącznikiem pozwani mieli oddać budynek wraz z zamontowaną stolarką okienną PCV w kolorze dąb naturalny, nadto budynek miał być ogrodzony metalową siatką.

(dowód: umowa z 03 lutego 2006 roku zawarta przed Notariuszem K. D. z Kancelarii Notarialnej we W. repertorium A numer (...) wraz z załącznikiem numer 1 k. 68-74;

zeznania świadka B. G. k. 182-184).

Pozwani czynili starania o doprowadzenie do budynku przy ul. (...) we W. przyłączeń wodno-kanalizacyjnych, energii elektrycznej i gazu, lecz bezskutecznie.

(dowód: umowa dzierżawy z 16 kwietnia 2004 roku k. 335-336;

wniosek o określenie warunków dostawy wody i odbioru ścieków z 04 maja 2004 roku k. 334;

wniosek o określenie warunków dostawy wody z 25 maja 2004 roku k. 332;

pismo (...) Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. we W. z 12 maja 2004 roku k. 333;

pismo (...) Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. we W. z 02 czerwca 2004 roku k. 331;

wniosek o określenie warunków dostawy wody z 02 lipca 2004 roku k. 278-279;

pismo (...) Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. we W. z 23 lipca 2004 roku k. 277;

pismo (...) Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. we W. z 09 sierpnia 2004 roku k. 274-275;

pismo (...) Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. we W. z 04 sierpnia 2004 roku k. 276;

pismo (...) Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. we W. z 09 sierpnia 2004 roku k. 327-328;

oświadczenie o posiadanym prawie dysponowania nieruchomością na cele budowlane k. 323;

wniosek o uzgodnienie projektu budowlanego przyłącza wodociągowego i kanalizacyjnego z 05 lipca 2006 roku k. 322;

pismo R. Ś. z 11 sierpnia 2006 roku k. 321;

pismo (...) Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. we W. z 11 września 2006 roku k. 318-319;

pismo (...) Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. we W. z 27 września 2006 roku k. 265;

oświadczenie K. K. z 14 września 2006 roku k. 266;

pismo R. Ś. z 09 lipca 2006 roku k. 267;

pismo (...) Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. we W. z 11 września 2006 roku k. 269;

pismo R. Ś. z 25 września 2006 roku k. 270;

pismo (...) Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. we W. z 11 września 2006 roku k. 271;

pismo (...) Spółki z o.o. z 07 marca 2007 roku k. 358;

oświadczenie o ustanowieniu służebności akt notarialny repertorium A numer (...) k. 316-317);

umowa o przyłączenie numer (...) k. 360-364;

pismo z 24 stycznia 2006 roku k. 367;

pismo z 01 grudnia 2005 roku k. 368;

wniosek o zawarcie umowy o przyłączenie do sieci gazowej k. 369;

warunki przyłączenia do sieci gazowej z 07 września 2005 roku k. 370;

pismo z 08 września 2009 roku k. 371;

wniosek o zwarcie umowy o przyłączenie do sieci gazowej z 20 lipca 2005 roku k. 380;

warunki przyłączenia o sieci gazowej z 29 czerwca 2004 roku k. 381;

pismo z 21 czerwca 2004 roku k. 383-386;

wniosek o określenie warunków przyłączenia do sieci gazowej z 04 maja 2004 roku k. 387-388;

pismo z 29 czerwca 2004 roku k. 382;

warunki techniczne przyłączenia z 17 sierpnia 2005 roku k. 372-377;

oświadczenie z 08 sierpnia 2005 roku k. 378;

wniosek o określenie warunków przyłączenia z 17 sierpnia 2005 roku k. 379

warunki przyłączenia do sieci gazowej z 24 stycznia 2006 roku k. 366;

oświadczenie z 21 lutego 2006 roku k. 365;

zeznania świadka A. S. k. 281-282;

zeznania świadka S. H. k. 282 v-283;

zeznania świadka E. S. k. 284 v-286;

zeznania świadka J. S. k. 286;

zeznania świadka J. M. k. 422 v-423;

zeznania świadka W. H. k. 423-424;;

zeznania świadka W. W. (2) k. 424-424 v;

zeznania świadka J. K. k. 440-443;

zeznania świadka M. K. k. 513-514;

zeznania świadka G. P. k. 538-540;

przesłuchanie pozwanego R. Ś. k. 555-559)

26 czerwca 2006 roku w Kancelarii Notarialnej we W. przed notariuszem K. D. strony zawarły przyrzeczoną umowę, w której sprzedali nieruchomość stanowiącą działkę numer (...) o powierzchni 0,0252 ha wraz rozpoczętą budową domu jednorodzinnego w zabudowie bliźniaczej – jeden segment, który w chwili zawierania umowy znajdował się w stanie surowym zamkniętym, położoną we W. przy ul. (...). W § 7 umowy strony wskazały, że kwota 234.500 zł została przez powódkę zapłacona, zaś kwota 220.000 zł tytułem ceny zostanie zapłacona przelewem na konto sprzedających w terminie najpóźniej do 02 czerwca 2006 roku w ten sposób, że każdy ze sprzedających otrzyma po 110.000 zł. Nadto pozostała cześć ceny 14.500 zł zostanie zapłacona sprzedającym do 30 sierpnia 2006 roku po podłączeniu przez sprzedających wszystkich mediów, to jest wodociągu, kanalizacji, prądu, gazu oraz wykonaniu wszelkich wymaganych przez prawo budowlane odbiorów niezbędnych do zgłoszenia odbioru budynku do Powiatowego Nadzoru Budowlanego, na co pozwani solidarnie wyrazili zgodę. W § 11 umowy strony oświadczyły, że wydanie przedmiotu w posiadanie kupującej nastąpi najpóźniej do 15 lipca 2006 roku oraz, że budynek został wybudowany zgodnie z projektem i zgłoszonymi do niego uwagami przez kupującą. W § 12 sprzedający oświadczyli, że zobowiązują się przekazać kupującej do 31 sierpnia 2006 roku wszystkie gwarancje producentów na materiały użyte do budowy przedmiotowej nieruchomości oraz roczną gwarancję firmy (...) z siedzibą we W. na stan surowy zamknięty budynku wraz z tynkami zewnętrznymi. Gwarancję na tynki wewnętrzne i wylewki posadzkowe zostaną udzielone przez firmy budowlane, które je obecnie wykonują. Chwili zawierania aktu notarialnego powódka wiedziała, że nieruchomość nie ma podłączonych mediów. Wobec przedłużającej się procedury odnośnie przyłącza gazu do budynku pozwani zaproponowali powódce na okres przejściowy zamontowanie butli gazowej, lecz powódka nie wyraziła na to zgody.

(dowód: umowa z 26 czerwca 2006 roku zawarta przed Notariuszem K. D. z Kancelarii Notarialnej we W. repertorium A numer (...) k. 75-78;

zeznania świadka Ł. J. k. 185-186).

W wykonaniu umowy, powódka uiściła na rzecz pozwanych łącznie kwotę 454.500 zł tytułem ceny.

(dowód: okoliczności bezsporne, a ponadto

umowa kredytu na celem mieszkaniowe (...) nr (...) k. 202-203;

zaświadczenie o wysokości spłat rat kapitałowo-odsetkowych z 08 lipca 2010 roku k. 207-208).

Budynek przez pozwanych wznoszony był metodą gospodarczą.

(dowód: zeznania świadka Z. K. k. 184-185;

zeznania świadka W. Z. k. 284).

Po przeniesieniu własności nieruchomości położonej we W. przy ul. (...) na powódkę, dokonała ona we własnym zakresie przyłączenia mediów do budynku.

U. D. 29 listopada 2007 roku w związku z otrzymaniem warunków przyłączenia budynku do sieci gazowej złożyła wniosek o zawarcie umowy o przyłączenie do sieci gazowej lokalu położonego we W. przy ul. (...). 11 grudnia 2007 roku (...) sp. z o.o. we W. zawarł z U. D. umowę o przyłączenie do sieci gazowej Przedsiębiorstwa (...) instalacji gazowej, znajdującej się w obiekcie położonym we W. przy ul. (...). Po wykonaniu przyłącza powódka 30 marca 2008 roku zawarła z (...) S.A. w W. umowę o dostarczanie paliwa. Powódka z tytułu przyłącza gazowego do budynku położonego we W. przy ul. (...) poniosła koszt w wysokości 2.928 zł brutto.

(dowód: wniosek o zawarcie umowy o przyłączenie do sieci gazowej 29 listopada 2011 roku k. 464;

oświadczenie Gazowni (...) Biuro (...) z 21 listopada 2007 roku o zapewnieniu dostawy paliwa gazowego k. 465;

umowa o przyłączenie nr (...) z 11 grudnia 2007 roku k. 466-472;

umowa kompleksowa dostarczania paliwa gazowego z 31 marca 2008 roku k. 473-475;

faktura VAT numer (...) z 31 marca 2008 roku k. 476;

pismo (...) sp. z o.o. Oddział we W. z 25 kwietnia 2008 roku k. 477;

faktura VAT numer (...) z 14 kwietnia 2008 roku k. 478;

zeznania świadka G. P. k. 538-540;

zeznania świadka A. S. k. 281-282;

zeznania świadka E. S. k. 284;

przesłuchanie powódki U. D. k. 552-555).

W budynku pozwani wykonali na granicy posesji słupek murowany z wnęką na zawór główny oraz przyłącze z rur PCV do budynku. Powódka dokonała instalacji przyłącza gazowego do budynku, z którego tytułu poniosła koszt w wysokości 2.928 zł. Koszty dokonania przyłącza obciążają dostawcę gazu. Przedstawiony przez powódkę rachunek wystawiony na tą kwotę został uwzględniony przez (...) sp. z o.o. we W.. Opłata przyłączeniowa wynosiła 1.195 zł i obciążała powódkę. (...) sp. z o.o. we W. potrącił swoją wierzytelność (opłata przyłączeniowa) z wierzytelnością przysługującą powódce i dokonał przelewu pozostałej kwoty 1.732,40 na rzecz powódki.

(dowód: pismo (...) sp. z o.o. we W. z 25 kwietnia 2008 roku k. 477;

faktura VAT numer (...) z 31 maca 2008 roku k. 476;

faktura VAT (...) z 14 kwietnia 2008 roku k. 478,

opinia biegłego sądowego inż. J. B. z 14 listopada 2012 roku k. 582-621).

Powódka wystąpiła do (...) Przedsiębiorstwa (...) we W. o ustalenie warunków technicznych przyłączenia wodno-kanalizacyjnego; uzyskane przez pozwanych na czas budowy przyłącze było przyłączem tymczasowym, które ponadto zostało nieprawidłowo wykonane. Koszt wykonania przyłącza stałego wysokości 19.075 zł.

(dowód: opinia biegłego sądowego inż. J. B. z 14 listopada 2012 roku k. 582-621;

faktura VAT numer (...) z 26 marca 2008 roku k. 25;

faktura VAT korekta do faktury numer (...) z 05 grudnia 2008 roku k. 26;

faktura VAT numer (...) z 19 listopada 2008 roku k. 27;

faktura VAT numer (...) z 07 listopada 2008 roku k. 28;

faktura VAT numer (...) z 05 gunia 2008 roku k. 29;

faktura VAT numer (...) z 29 października 2008 roku k. 30;

zapewnienie dostawy wody i odbioru ścieków z 22 września 2009 roku k. 290;

wniosek o zapewnienie dostawy wody i odbioru ścieków z 05 września 2009 roku k. 291;

zobowiązanie poniesienia kosztów usługi k. 292;

pismo powódki z 19 września 2008 roku k. 293,

zgoda J. S. na przeprowadzenie przełącza wody przez jej nieruchomość z 18 września 2008 roku k. 294;

pismo Zarządu (...) we W. z 12 sierpnia 2008 roku k. 296;

zapewnienie odbioru ścieków sanitarnych i określenie warunków przyłączenia do sieci kanalizacyjnej z 14 czerwca 2007 roku k. 300-30).

Powódka dokonała wymiany zainstalowanej tablicy rozdzielczej oraz zwiększyła przekrój pionu. Dotychczasowa tablica rozdzielcza oraz przekrój pionu były wystarczające na potrzeby techniczne budynku.

(dowód: opinia biegłego sądowego inż. J. B. z 14 listopada 2012 roku k. 582-621).

Budynek przekazany powódce był nieogrodzony. Siatkę ogrodzeniową od strony sąsiada W. W. (2) założył W. W. (2). Projekt budowlany przewidywał ogrodzenie posesji po stronie zachodniej o długości 20,50 m wykonane z siatki powlekanej na słupkach stalowych osadzonych w gruncie i obetonowanych. Koszt wykonania ogrodzenia według cen aktualnych wynosi 2.160 zł.

(dowód: opinia biegłego sądowego inż. J. B. z 14 listopada 2012 roku k. 582-621;

zeznania świadka W. W. (2) k. 424-424 v).

Powódka wykonała stopnie ławy kominiarskiej, z tytułu czego poniosła łączny koszt w wysokości 1.034 zł.

(dowód: opinia biegłego sądowego inż. J. B. z 14 listopada 2012 roku k. 582-621;

faktura VAT numer (...) z 11 czerwca 2008 roku k. 37;

faktura VAT numer (...) z 13 marca 2008 roku k.38;

faktura VAT numer (...) z 07 marca 2008 roku k. 39).

Ze względu na pęknięcie dachówki wentylacyjnej powódka dokonała jej wymiany. Koszt wymiany wynosi 196 zł.

(dowód: opinia biegłego sądowego inż. J. B. z 14 listopada 2012 roku k. 582-621).

Pomimo braku w projekcie zasadniczym budynku pozwani wykonali dwa naświetlenia nieprzezierne o wymiarach 190/60 cm. Nadzór budowlany zakwestionował montaż takich okien i zalecił w to miejsce wykonanie montażu okien ogniotrwałych. Powódka dokonała wymiany tych okien, z tytułu czego poniosła koszt w wysokości 3.208,60 zł.

(dowód: opinia biegłego sądowego inż. J. B. z 14 listopada 2012 roku k. 582-621;

faktura VAT numer (...) z 16 listopada 2007 roku wraz z deklaracją zgodności k. 40-41;

częściowo przesłuchanie pozwanego R. Ś. k. 555-559).

Na skutek nieprawidłowego montażu tynków sufitowych w łazience oraz częściowo w przyległym pokoju na pierwszym piętrze oraz na ścianie frontowej pokoju zachodzi konieczność zbicia w całości tynku w łazience oraz w sąsiednim pokoju pasa o szerokości około 0,5m na długości stropu w sąsiednim pokoju oraz około 1,5 m ² w gabinecie, a następnie zagruntowania środkiem odtłuszczającym i ponownego otynkowania i pomalowania w całości sufitów oraz ściany. Koszt wykonania tych prac wynosi 630 zł.

(dowód: opinia biegłego sądowego inż. J. B. z 14 listopada 2012 roku k. 582-621).

W budynku powódki pozwani nieprawidłowo wykonali opierzenia ścianki frontu w segmencie nadgarażowym poprzez zamontowanie za krótkiego okapnika, co skutkowało spływaniem wody po elewacji frontowej i jej niszczeniem. Również dylatacja w tynku nie pokrywała się z dylatacją części konstrukcyjnej budynku. Koszt naprawy powyższego wynosi 1.257 zł.

(dowód: opinia biegłego sądowego inż. J. B. z 14 listopada 2012 roku k. 582-621).

W kuchni budynku powódki pozwani zamontowali okno o wymiarach 150/120. projekt budowlany przewidywał w tym miejscu okno o wymiarach 160/150. Koszt wymiany okna wynosi 1.429 zł.

(dowód: opinia biegłego sądowego inż. J. B. z 14 listopada 2012 roku k. 582-621).

Pozwani przenieśli własność nieruchomości na powódkę bez dokonanego odbioru budynku. Koniecznym dla dokonania odbioru budynku jest dodatkowa inwentaryzacja wszystkich przyłączy oraz budynku. Koszt tej inwentaryzacji dla segmentu należącego do powódki wynosi 1.000 zł.

(dowód: opinia biegłego sądowego inż. J. B. z 14 listopada 2012 roku k. 582-621).

Powódka poniosła koszt opłaty włączeniowej energii elektrycznej w wysokości 1.021,80 zł.

(dowód: pokwitowanie numer (...) z 25 kwietnia 2007 roku k. 31;

umowa sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług przesyłowych numer (...) z 24 kwietnia 2007 roku k. 32-35).

Z uwagi na pokontrolne obowiązki nałożone na powódkę przez Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego koniecznym dla dokonania odbioru technicznego był zakup tablicy inwestora. Powódka zakupiła tablicę za cenę 39.96 zł.

(dowód: faktura VAT numer (...) z 02 marca 2008 roku k. 36).

Sąd Okręgowy zważył co następuje;

Powództwo zasługiwało częściowo na uwzględnienie.

Powódka U. D. domagała się zasądzenia od pozwanych solidarnie K. Ś. i R. Ś. łącznej sumy 175.963,49 zł, na którą składała się kwota 113.400 zł tytułem szkody jaką powódka poniosła z tytułu utraconych korzyści jakie mogłaby osiągnąć na skutek wynajmu nieruchomości położonej przy ul. (...) we W. oraz pozostałej kwoty 62.563,49 zł tytułem odszkodowania w związku ze szkodą wyrządzoną powódce wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania przez pozwanych ciążącego na nich zobowiązania umownego dotyczącego realizacji budowy domu jednorodzinnego w standardzie wskazanym w załączniku do umowy. W toku procesu powódka zmieniała podawaną wysokość szkody w związku z wadami budynku oraz niewykonaniem części robót przez pozwanych ostatecznie precyzując ją na kwotę 70.767,49 zł.

Pozwani sprzeciwiali się żądaniu zapłaty w jakimkolwiek zakresie, wskazując na brak podstaw do zapłaty odszkodowania, a ponadto dokonali potrącenia z kwoty żądanej przez powódkę wierzytelności w kwocie 14.500 zł przysługującej pozwanym od powódki z tytułu pozostałej ceny sprzedaży nieruchomości.

Ustalenia stanu faktycznego sprawy Sąd poczynił głównie w oparciu o dokumenty urzędowe i prywatne w postaci łączącej strony umowy sprzedaży, przedwstępnej umowy sprzedaży, faktur i zeznań świadków oraz korespondencji z przedsiębiorstwami zajmującymi się dostarczeniem mediów. Przede wszystkim jednak ustalenia dotyczące wysokości szkody Sąd poczynił w oparciu o pisemną opinię biegłego sądowego J. B. oraz jego opinię uzupełniającą.

W niniejszej sprawie strony łączyła umowa z 26 czerwca 2006 roku, która miała charakter umowy deweloperskiej. Powódka oparła swoje żądanie na ciążącej na pozwanych odpowiedzialności kontraktowej (art. 471 k.c.) wynikającej z tej umowy.

Zgodnie z art. 471 k.c. dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W przypadku roszczenia opartego na art. 471 k.c. zaistnieć muszą trzy przesłanki odpowiedzialności kontraktowej, określone w tym przepisie. Przesłanki te, co należy podkreślić, wystąpić muszą łącznie. Są one następujące: niewykonanie bądź nienależyte wykonanie zobowiązania (naruszenie zobowiązania), za które dłużnik ponosi odpowiedzialność, fakt poniesienia szkody oraz związek przyczynowy pomiędzy niewykonaniem bądź nienależytym wykonaniem zobowiązania a szkodą. Nienależytym wykonaniem zobowiązania będzie sytuacja, gdy świadczenie zostanie wprawdzie spełnione, lecz nie będzie ono prawidłowe, gdyż odbiegało będzie w jakimś stopniu, większym lub mniejszym, od świadczenia wymaganego (por. T. Wiśniewski Komentarz do kodeksu cywilnego, strona 517). Innymi słowy – z przypadkiem nienależytego wykonania zobowiązania będziemy mieli do czynienia wtedy, gdy wprawdzie świadczenie zostanie spełnione, lecz interes wierzyciela nie zostanie zaspokojony w sposób wynikający z treści zobowiązania. Przy czym każde, nawet najlżejsze uchybienie zobowiązaniu przez dłużnika, bez względu na to, na czym by ono polegało, stanowić będzie nienależyte wykonanie (por. W. Popiołek Kodeks cywilny, strona 39; K. Zagrobelny Kodeks cywilny, strona 845). Przechodząc zatem w dalszej kolejności do oceny podnoszonych pod adresem wykonanego przez pozwanych zobowiązania związanego z budową budynku jednorodzinnego w zabudowie bliźniaczej przy ul. (...) we W., stwierdzić należy, że postępowanie niniejsze wykazało, że pozwani w trakcie budowy nie wywiązali się ze wszystkich ciążących na nich, jako na wykonawcach budowlanych – obowiązków, wskazanych w umowie, o czym szerzej będzie poniżej.

W pierwszej jednak kolejności odnieść się należy, do podnoszonych przez pozwanych okoliczności wyłączających w ich ocenie odpowiedzialność za szkodę. Głównym zarzutem pozwanych bowiem była podniesiona przez nich okoliczność niemożności wykonania zobowiązania w zakresie podłączenia mediów na skutek nieudzielenia przez powódkę pozwanym stosownego pełnomocnictwa do dokonania przyłączeń mediów w jej imieniu. Zarzut ten jest chybiony. Jak wynika z umowy sprzedaży, pozwani zobowiązali się do wykonania podłączeń mediów do budynku stanowiącego przedmiot umowy, pomimo, iż jako profesjonaliści wiedzieli, bądź co najmniej powinni byli wiedzieć, że do tego celu niezbędne im będzie udzielenie odpowiednich pełnomocnictw przez nabywcę, albowiem w chwili sprzedaży, przestawali oni być właścicielami nieruchomości, a zatem nie byli już uprawnieni do występowania z odpowiednimi wnioskami do przedsiębiorstw dostarczających media. Doświadczenie zawodowe jakie niewątpliwie obaj pozwani mają w związku z wieloletnim zajmowaniem się usługami z zakresu umów deweloperskich, a zatem także budownictwa, dawało też pozwanym możliwość prawidłowej oceny czasu jaki jest niezbędny dla dokonania przyłączeń, gazu, wody i prądu. Jak zeznali świadkowie oraz wskazał biegły w opinii średni okres dokonywania tego typu podłączeń do budynku wynosi około sześć miesięcy. Tym samym, skoro pozwani zawierając umowę sprzedaży 26 czerwca 2006 roku, w której zobowiązali się do wykonania przyłączy mediów najpóźniej do 30 sierpnia 2006 roku, (§ 11 umowy wskazywał datę wydania nieruchomości na 15 lipca 2006 roku) kiedy to miała nastąpić zapłata pozostałej części ceny 14.500 zł po podłączeniu wszystkich mediów (§ 7 akapit ostatni umowy) oraz wobec okoliczności niezawarcia w umowie odpowiednich zobowiązań powódki do udzielenia stosownych ku temu pełnomocnictw, przyjąć należało, że pozwani podjęli takie zobowiązanie na własne ryzyko. Skoro wiadomym jest, że czas wykonania przyłączy wynosi średnio sześć miesięcy, zaś pozwani nie będąc już właścicielami nie mogą w swym imieniu występować z odpowiednimi wnioskami to zobowiązując się do dokonania tych przyłączy w terminie 3 miesięcy, nie gwarantując sobie jednocześnie w umowie odpowiednich do tego celu narzędzi, takich jak zobowiązanie do udzielenia pełnomocnictwa, to uznać należy, że niewywiązanie się z tego obowiązku jest działaniem przez nich zawinionym. Nie mogą zatem korzystać z zarzutu, że niewykonanie w tym zakresie umowy było następstwem za które nie ponoszą winy. Winę pozwanych w niewykonaniu zobowiązania należy właśnie bowiem upatrywać w podjęciu się takiego zobowiązania, pomimo, iż jako profesjonaliści na rynku deweloperskim posiadali dostateczne rozeznanie co do możliwości faktycznych i prawnych wykonania przyłączy do budynku. Wobec powyższego zarzut pozwanych w tym zakresie nie zasługiwał na uwzględnienie.

Przechodząc następnie do rozważań na temat wysokości szkody, którą powódka poniosła na skutek niewykonania przyłączy mediów do budynku oraz nieprawidłowego wykonania niektórych prac budowlanych i wykończeniowych budynku wskazać należy, że dokonując ustaleń co do jej wysokości Sąd oparł się w głównej mierze na opinii biegłego sądowego rzeczoznawcy budowlanego oraz na fakturach dołączonych do akt sprawy, za prace, koszty których powódka poniosła. W ocenie Sądu sporządzona w sprawie opinia biegłego sądowego z zakresu budownictwa inż. J. B. jest rzetelna i w sposób kompleksowy wskazuje na wady i zaniechania, jakich pozwani, dopuścili się w związku z wykonaniem inwestycji. Opinia odpowiada na pytanie jakiej wysokości szkody doznała powódka w związku z nienależytym wykonaniem zobowiązania przez pozwanych.

Powódka wskazała, że poniosła koszty podłączenia przyłącza gazowego w łącznej kwocie 5.482 zł, na okoliczność powyższego przedłożyła fakturę VAT na kwotę 732 zł. Sąd zwrócił się do przedsiębiorstwa, które wykonało przyłącze gazowe w budynku powódki o dokumenty związane z kosztem realizacji tej inwestycji. Jak wynika z faktury i zestawienia załączonych do akt sprawy na k. 476-478, koszt tego przyłączenia wyniósł powódkę 2.928 zł, która została jednak powódce zwrócona przez przedsiębiorstwo gazowe (przyłączenie wykonuje się bowiem na koszt przedsiębiorstwa gazowego – co potwierdził również biegły sądowy w swej opinii na karcie 590 akt) z potrąceniem kwoty 1.195,60 zł (faktura VAT k. 478) tytułem opłaty przyłączeniowej, a zatem przyjąć należy, że powódka z tego tytułu poniosła jedynie koszt w wysokości 1.195,60 zł. Tym samym Sąd uznał za udowodniony koszt poniesiony przez powódkę tytułem dokonania przyłączenia gazowego, który powinni ponieść pozwani do kwoty 1.195,60 zł, a nie jak tego żądała powódka 5.482 zł, uznając w pozostałym zakresie to żądanie za nieudowodnione.

W zakresie żądania powódki poniesionych kosztów tytułem wykonania przyłącza wodociągowego, Sąd dokonał ustaleń co do ich wysokości w oparciu o opinię biegłego sądowego. Biegły wskazał, że na skutek nieprawidłowego wykonania przyłącza tymczasowego wody (płytko ułożone rury) co skutkowało zamarzaniem wody, koniecznym było wykonanie nowego przyłącza. Biegły wyliczył koszt wykonania przyłączą z uwzględnieniem długości przewiertu 44,60 m oraz wykopu na odcinku około 21 metrów w chodniku z kostki, z uwzględnieniem konieczności rozebrania tej kostki i ponownego jej ułożenia oraz kosztu projektu opłaty notarialnej związanej z ustanowieniem służebności na kwotę 19.075 zł. W tym miejscu wskazać należy, że powódka pierwotnie wskazywała, że poniosła z tego tytułu koszt w wysokości 12.036,36 zł, następnie jednak w dalszych pismach przygotowawczych powódka przedstawiając kosztorysy i kalkulacje wykonanych prac wskazywała na znacznie wyższą kwotę, która przewyższała koszty wyliczone przez biegłego; tym samym Sąd przyjął, że żądanie w tym zakresie powódka rozszerzyła ponad pierwotnie żądaną kwotę. A zatem uwzględnieniu podlegała kwota 19.075 zł, albowiem ta wysokość została przez powódkę udowodniona za pomocą dowodu z opinii biegłego. Koszt ten winni ponieść pozwani, a zatem stanowi on składnik odszkodowania za nieprawidłowe wykonanie umowy.

Odnośnie kosztów wykonania przyłącza energii elektrycznej, które powódka określiła na kwotę 3.208,60 zł, jednocześnie przedkładając jedynie fakturę VAT na kwotę 1.021,80 zł z tytułu kosztu zakupu szafy pomiarowej i opłaty włączeniowej, to wskazać należy, że jedynie ten koszt Sąd uznał za udowodniony. Biegły w swej opinii bowiem wskazał, że wymiana zainstalowanej tablicy rozdzielczej oraz zwiększenie przekroju pionu były inwestycjami nieuzasadnionymi i niewykorzystanymi. Jedyną uzasadnioną opłatą związaną z wykonaniem przyłącza energii elektrycznej jest opłata włączeniowa w wysokości wskazanej na pokwitowaniu załączonym do akt sprawy na k. 31. Co prawda biegły błędnie wskazał kwotę widniejącą na tym pokwitowaniu (1.271,80 zł) nie mniej jednak jak wynika z treści tego pokwitowania faktycznie została tam wpisana kwotą 1.021,80 zł, a zatem koszt ten jako faktycznie poniesiony przez powódkę został uznany przez Sąd jako niezbędny dla naprawienia szkody w związku z niewykonaniem zobowiązania pozwanych.

Odnośnie szkody związanej z niewykonaniem przez pozwanych ogrodzenia nieruchomości, do czego pozwani byli zobowiązani na podstawie łączącej strony umowy, to wskazać należy, że wobec niewykonania tych prac Sąd przyjął wyliczoną przez biegłego hipotetyczną wartość wykonania ogrodzenia w standardzie wskazanym w załączniku do umowy. Biegły wskazał, że projekt przewidywał ogrodzenie posesji po stronie zachodniej o długości 20,50 m z siatki powlekanej na słupkach stalowych osadzonych na gruncie i obetonowanych i wyliczył ten koszt na kwotę 2.160 zł. Na marginesie wskazać należy, że nie zasługiwały na uwzględnienie zarzuty pozwanych odnośnie wywiązania się z obowiązku wykonania ogrodzenia. Jak zeznał bowiem świadek W. W. (2) mieszkający w sąsiedztwie budynku powódki, ogrodzenie które dzieliło oba budynki zostało zamontowane przez niego, nie zaś przez pozwanych, a nadto pozostawało w złym stanie technicznym, a już na pewno nie odpowiadało wymogom wskazanym w projekcie budynku. Z uwagi na powyższe Sąd przyjął wysokość szkody jaką powódka poniosła w tym zakresie na kwotę 2.160 zł.

W zakresie żądania zwrotu kosztów związanych z wykonaniem ławy kominiarskiej, biegły uznał te prace za konieczne albowiem przewidziane, wbrew stanowisku pozwanych, w projekcie budowlanym i wyliczył je na kwotę 1.034 zł. Biegły uwzględnił w kalkulacji faktury zakupu materiałów załączone do akt sprawy, szczegółowo wykazane w stanie faktycznym. Skoro wykonanie ławy kominiarskiej było przewidziane w projekcie, a zatem winno zostać wykonane przez pozwanych to cena jej wykonania powinna obciążać pozwanych, dlatego też kwota 1.034 zł stanowi w tym zakresie szkodę jaką powódka poniosła.

Przechodząc do żądania powódki zwrotu kosztu wymiany dachówki wentylacyjnej, to Sąd również w tym zakresie oparł się na wiadomościach specjalnych z opinii biegłego sądowego. Biegły w swej opinii podniósł, że wymiana dachówki uzasadniona była ze względu na jej pęknięcie, natomiast za nieuzasadnioną uznał wymianę wyłazu na stryszek, albowiem tą usterkę zdaniem biegłego można było w łatwy sposób usunąć przy okazji wykonywania stopni przykominkowych albowiem dachówka ta jest zlokalizowana w bezpośrednim sąsiedztwie komina. Biegły wyliczył koszt związany z wymianą dachówki wentylacyjnej na kwotę 196 zł i taką też Sąd kwotę przyjął w zakresie ustalenia odszkodowania za nieprawidłowe wykonanie dachówki wentylacyjnej. Co do kosztów związanych z wydaniem opinii kominiarskiej, co do zasady koszty te powinni ponieść pozwani, wobec jednak nieprzedstawienia przez powódkę żadnych dowodów w postaci faktur czy rachunków na okoliczność ich poniesienia przez powódkę, żądanie w tym zakresie nie zostało uwzględnione wobec nieudowodnienia roszczenia.

Jako koszty konieczne do naprawienia szkody związanej z wymianą okien, Sąd przyjął kwotę 3.208,60 zł. Projekt zasadniczy nie przewidywał w salonie okien w ścianie szczytowej ze względu na małą odległość od granicy działki sąsiada, dlatego inwestor wykonał dwa naświetlenia nieprzezierne o wymiarach 190/60 cm. Pozwani dokonali jednakże nieprawidłowego wyboru okien albowiem nadzór budowlany zalecił w to miejsce montaż okien ogniotrwałych. Wskazać w tym miejscu należy, że również sami pozwani nie kwestionowali zasadności decyzji nadzoru budowlanego, zaś w swych pismach przygotowawczych przyznali zasadność wymiany tych okien. Powódka wykazała koszty związane z wymianą okien za pomocą faktury VAT (k. 40 akt), a zatem Sąd uwzględnił żądanie powódki w tym zakresie w całości, a więc w kwocie 3.208,60 zł.

Również zamieszczenie na budynku tablicy informacyjnej z uwagi na pokontrolne obowiązki nałożone na powódkę przez Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego uznać należało za konieczne dla dokonania odbioru technicznego. Powódka wykazała, za pomocą dowodu z rachunku, że poniosła z tego tytułu koszt w wysokości 39,96 zł (k. 36) i taką też kwotę Sąd przyjął do wyliczenia odszkodowania w tym zakresie.

Pozwani wykonali również nieprawidłowo umowę w zakresie montażu okna w kuchni. Projekt techniczny przewidywał bowiem okno o wymiarach 160/150 cm, zaś pozwani zamontowali okno o wymiarach mniejszych. Biegły stwierdził celowość wymiany tego okna, podkreślając, że skoro w segmencie bliźniaczym jest okno o wymiarach wskazanych w projekcie, to przy odbiorze końcowym taka zamiana (zamontowanie w segmencie należącym do powódki mniejszego okna) nie byłaby przez nadzór budowlany zaakceptowana. Biegły wyliczył ten koszt na kwotę 1.429 zł. W tym miejscu wskazać należy, że żądana przez powódkę kwota wyższa nie została w żaden sposób przez nią wykazana jako faktycznie poniesiona, w szczególności nie wykazała tego za pomocą faktur złączonych do akt sprawy opiewających na znacznie niższe kwoty. Z uwagi na powyższe Sąd przy ustalaniu odszkodowania w tym zakresie oparł się na kalkulacji dokonanej przez biegłego w opinii i uwzględnił w tym zakresie roszczenie powódki do kwoty 1.429 zł.

Przechodząc do kolejnych wad budynku wskazać należy, że za pomocą opinii biegłego ustalono również, że opierzenie ścianki frontonu w segmencie nadgarażowym oraz tynk frontonu został nieprawidłowo przez pozwanych wykonany. Biegły w swej opinii wskazał, że poprzednio wykonane opierzenie miało za krótki okapnik, co skutkował spływaniem wody po elewacji frontowej i jej niszczenie, efektem tego jak i źle wykonanej dylatacji pomiędzy segmentami bliźniaczymi dylatacja w tynku nie pokrywała się z dylatacją części konstrukcyjnej budynku (około 5 cm przesunięcia). Biegły wyliczył koszt naprawy tej wady na kwotę 1.257 zł i tą kwotę Sąd uznał za konieczną do naprawienia szkody poniesionej przez powódkę z tego tytułu.

Powódka zgłaszała również nieprawidłowości związane z położeniem płyt gipsowo kartonowych i łączeniami akrylowymi. W zakresie tego roszczenia, biegły w swej opinii przyznał, że podczas wizji lokalnej w budynku stwierdził, że tynki sufitowe w łazience i częściowo w przyległym pokoju na pierwszym piętrze pękają i odpadają. Biegły wskazał jako najbardziej prawdopodobną przyczynę tego stanu rzeczy, nieodtłuszczenie powierzchni prefabrykowanych płyt stropowych oraz dokonanie złej obróbki attykowej. Dokonując kalkulacji prac remontowych z tym związanych biegły uwzględnił konieczność zbicia w całości tynku w łazience oraz w sąsiednim pokoju pasa o szerokości 0,5 m na długości stropu w sąsiednim pokoju oraz około 1,5 m ² w gabinecie, zagruntowanie środkiem odtłuszczającym i ponowne otynkowanie i pomalowanie w całości sufitów oraz ściany i wskazał ten koszt na kwotę 630 zł i co do tej wysokości Sąd uwzględnił żądanie powódki, uznając, że obejmuje ono swym zakresem zgłoszone przez nią nieprawidłowości związane z położeniem płyt gipsowo kartonowych oraz łączeń akrylowych.

W swej opinii biegły sądowy wskazał również jako niezbędny koszt odbioru technicznego budynku, do którego wykonania zobowiązani byli pozwani koszt inwentaryzacji przyłączy oraz budynku, co wyniesienie dla segmentu stanowiącego własność powódki kwotę 1.000 zł. Skoro pozwani zobowiązani byli do powyższego a z obowiązku tego się nie wywiązali, to winni zwrócić powódce kwotę 1.000 zł, którą poniesienie w związku z tym poniesie.

Powyższe koszty wykazane przez powódkę za pomocą faktur VAT, rachunków, pokwitowań oraz dowodu z postaci opinii biegłego stanowiły łączną kwotę 32.246,96 zł. Kwota ta w ocenie Sądu stanowi szkodę, którą pozwani wywołali na skutek nieprawidłowo wykonanej umowy. Żądanie powódki w zakresie zwrotu kosztów związanych z wymianą geberitów, wentylatora oraz części armatury, Sąd nie uwzględnił opierając się w tej części również na opinii biegłego, który stwierdził, że prace wykończeniowe w tym zakresie nie objęte zostały tak zwanym „stanem deweloperskim”. Koszty związane z pracami związanymi z dodatkowym szpachlowaniem narożników, oczyszczeniem ram okiennych, akrylowaniem i uszczelnianiem nie były nadto możliwe przez biegłego do wyliczenia, zaś powódka nie przedstawiła żadnych dowodów na wykazanie wysokości poniesionych z tego tytułu kosztów. Również żądanie powódki co do kwoty 4.000 zł tytułem odszkodowania za zamontowanie w budynku okien w innym niż wskazane w załączniku do umowy kolorze, nie zostało przez powódkę w żaden sposób wykazane co do jego wysokości. Faktycznie, w załączniku do umowy określono kolor okien na dębowy, natomiast w budynku zostały zamontowane okna w kolorze białym od wewnątrz, zaś w kolorze dębowym od zewnętrznej strony; zapis umowy w tej części jednakże nie jest na tyle precyzyjny aby móc ustalić, że pozwani zobowiązani byli do zamontowania okien, które są w całości w kolorze dębowym, a tym samym, że nieprawidłowo wykonali umowę. Nawet jednak gdyby dokonać interpretacji umowy na korzyść powódki, to jest przyjąć, że okna miały być kolorze jednolitym dębowym to wskazać należy, że nie wiadomo w jaki sposób wysokość tej szkody została określona przez powódkę na 4.000 zł. Powódka nie wskazała, bowiem czy stanowi to różnicę pomiędzy ceną okien przewidzianą w umowie a ceną okien zamontowanych, czy też w inny sposób wyliczyła tą szkodę. Wobec tak lakonicznego stwierdzenia niepopartego żadnymi dowodami, powództwo w tym zakresie podlegało oddaleniu. Powódka nie wykazała również konieczności wymiany drzwi wejściowych. Biegły w swej opinii (k. 593) wskazał, że obecnie nie ma możliwości sprawdzenia jakiej przyczyny drzwi zostały wymienione, albowiem nie widział drzwi zamontowanych pierwotnie, wobec czego nie mógł dokonać ustaleń, czy drzwi zamontowane przez pozwanych były niezgodne z umową. Wobec czego również w tym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

Przechodząc do żądania powódki obejmującego kwotę 113.400 zł jako nieuzyskanych korzyści jakie powódka miałaby osiągnąć z tytułu najmu budynku przy ul. (...) we W., to wskazać należy, że żądanie to również nie zostało przez powódkę udowodnione. Powódka bowiem domagała się zapłaty czynszu, jaki mogłaby osiągnąć za wynajem, gdyby nieruchomość stanowiąca przedmiot umowy sprzedaży z 26 czerwca 2006 roku, która następnie została jej przekazana posiadała wszystkie niezbędne przyłącza mediów, a zatem była zdatna do zamieszkania. Powódka powołując się przy tym na rozmowy jakie prowadziła z pośrednikiem nieruchomości wskazywała, że zamierzała wynająć tą nieruchomość obywatelowi K. za cenę 6.300 zł miesięcznie. Dowody zawnioskowane przez powódkę na poparcie tych twierdzeń, Sąd uznał jednak za niewystarczające. Świadek A. M., przyznała bowiem, że faktycznie prowadziła z powódką rozmowy na temat wynajmu tego budynku i Sąd w tym zakresie dał wiarę tym zeznaniom. Pomimo jednakże takich ustaleń uznać należy ewentualne ustalenia z pośrednikiem nieruchomościami za zbyt hipotetyczne co do faktycznej możliwości zwarcia umowy najmu za tą kwotę. Sama bowiem okoliczność, że ktoś był zainteresowany wynajmem tej nieruchomości za tą właśnie cenę, nie może prowadzić do kategorycznego wniosku, że faktycznie umowę tą by zawarto, gdyby budynek był zdatny do użytku. Okolicznością taką uprawdopodabniającą w znacznej mierze byłoby przedstawienie przez powódkę oferty najmu, czy listu intencyjnego, a w szczególności, gdyby faktycznie po uzyskaniu przez budynek zdatności do użytku do zawarcia umowy najmu by doszło. Wskazać też należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy oczywistym było, że powódka miała świadomość, że budynek w chwili zawierania umowy sprzedaży nie posiadał przyłączy oraz że jego stan wymagał prac wykończeniowych, tym samym twierdzenia powódki co do jej oczekiwań natychmiastowego wynajmu budynku tuż po przekazaniu go jej przez pozwanych uznać należy za niewiarygodne. Skoro powódka wiedziała, że budynek nie nadaje się do zamieszkania, nie mogła racjonalnie oczekiwać, że będzie mogła go tuż po przekazaniu wynająć i osiągać z tego tytułu dochody. Nadto wskazać należy też, że z doświadczenia życiowego ale też i na podstawie wiedzy specjalnej zawartej w opinii biegłego wiadomym jest że średni czas dokonywania przyłączeń mediów do budynku i jego wykończenia; związanych z tym prac oraz procedurą urzędową wynosi około sześciu miesięcy. Skoro powódka nie wykonała tych przyłączy we wskazanym okresie i nie powołała się przy tym na żadną okoliczność wskazującą na wystąpienie przeszkód wyłączających jej winę w wykonaniu przez nią jako właścicielkę wykończenia budynku w tym terminie, to nie może przerzucać skutków swej opieszałości na pozwanych. Dlatego też gdyby przyjąć, że zostało przez powódkę uprawdopodobnione w sposób wystarczający, iż do wynajmu mogłoby dojść to i tak powódce należałoby się odszkodowanie wyłącznie za ten okres sześciu miesięcy. Nie mniej jednak o czym mowa była wyżej w ocenie Sądu to roszczenie nie zostało wystarczającym stopniu udowodnione przez powódkę i dlatego też powództwo co do tej części odszkodowania podlegało oddaleniu. Na brak wiarygodności twierdzeń powódki o zamiarze wynajęcia nieruchomości wskazuje także fakt, iż sprzedała ona swój lokal, a w związku z tym, że nie miała gdzie zamieszkać, zamieszkała w tej nieruchomości. Na koniec wypada też dodać, że zarzuty pozwanych co do braku winy w opóźnieniu z powodu nieudzielenia przez powódkę stosownych pełnomocnictw były chybione, co zostało omówione już wyżej.

Ustalając, że po stronie powódki w związku z nienależytym wykonaniem umowy powstała szkoda w wysokości 32.246,96 zł należało uwzględnić procesowy zarzut potrącenia jaki pozwani podnieśli w toku postępowania. Po wszczęciu postępowania w niniejszej sprawie pozwani złożyli oświadczenie powódce o dokonaniu potrącenia w wysokości 14.500 zł z tytułu pozostałej ceny, którą powódka miała uiścić po dokonaniu przyłączy do budynku. Regulacje prawne dotyczące dopuszczalności dokonania potrącenia zawarte są w art. 498 k.c., w myśl którego gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym (§ 1), zaś wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej (§ 2). Potrącenie nie następuje z mocy prawa – jego skuteczność wymaga złożenia oświadczenia drugiej stronie (art. 499 k.c.). Oświadczenie ma moc wsteczną od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe (art. 499 k.c.). Co do zasady potrącenie dopuszczalne jest w przypadku wszystkich wierzytelności spełniających warunki z art. 498 k.c.; wyłączenie dopuszczalności potrącenia dotyczy jedynie wierzytelności wymienionych w art. 505 k.c. Możliwe jest ponadto zrzeczenie się przez dłużnika uprawnienia do dokonania potrącenia. Niewątpliwym jest w niniejszej sprawie, że w chwili składania przez pozwanych na rozprawie tego oświadczenia budynek posiadał już przyłącza wszystkich mediów, a zatem wierzytelność ta po stronie pozwanych była wymagalna, bezspornym jest również okoliczność, że oświadczenie o potrąceniu dotarło do powódki. Tym samym Sąd ocenił złożone oświadczenie o potrąceniu za skuteczne, a zatem procesowy zarzut potrącenia został uwzględniony i ustalone w toku niniejszego postępowania odszkodowanie należne powódce w wysokości 32.246,96 zł należało pomniejszyć o kwotę 14.500 zł. Z uwagi na powyższe Sąd w punkcie I wyroku zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz powódki różnicę w wysokości 17.746,96 zł.

Mając na uwagę powyższe, Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie o czym orzekł w punkcie II niniejszego wyroku.

Odsetki od zasądzonego świadczenia Sąd przyznał powódce od dnia następnego po upływie czternastu dni (na dobrowolne spełnienie świadczenia) od dnia doręczenia odpisu pozwu w niniejszej sprawie, które nastąpiło w stosunku do pozwanego K. Ś. 26 lutego 2010 roku, zaś w stosunku do pozwanego R. Ś. 10 marca 2010 roku. Dla pozwanego R. Ś. termin ten kończył się 24 marca 2010 roku, zaś dla pozwanego K. Ś. 12 marca 2010 roku, a zatem pozwani w dniu następnym pozostawali już w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Podstawę rozstrzygnięcia w tym zakresie stanowi przepis art. 455 k.c. w zw. z art. 481 k.c. Sąd nie uwzględnił wniosku powódki o zasądzenie odsetek od żądanej kwoty od 31 sierpnia 2006 roku albowiem w aktach sprawy brak jest jakiegokolwiek dowodu na okoliczność, że pozwani byli wzywani przez powódkę do dobrowolnej zapłaty odszkodowania, a więc, że wierzytelność ta była już w tej dacie wymagalna.

Orzeczenie o kosztach zawarte w punkcie III wyroku zapadło w oparciu o przepis art. 100 k.p.c. (zdanie pierwsze), zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone.

Powódka, tytułem kosztów niniejszego postępowania wydatkowała łącznie 12.228 zł. Na koszty te składały się uiszczona opłata od pozwu w wysokości 8.611 zł, koszty wynagrodzenia pełnomocnika procesowego w wysokości 3.617 zł ustalone na podstawie § 6 pkt 6 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu Dz. U. z 2013 roku, pozycja 461 tekst jednolity). Ponieważ jednak powódka utrzymała się przy swoim żądaniu w 10%, kwota 1.222,80 zł (stanowiąca 10 % łącznych kosztów powódki w wysokości 12.228 zł) to wydatek uzasadniony. Nie zasługiwało na uwzględnienie żądanie powódki w zakresie zwrotu kosztów ekspertyzy prywatnej w wysokości 1.220 zł. Koszty te bowiem nie stanowią kosztów procesu. Mogłyby one zostać uwzględnione w ramach roszczenia odszkodowawczego, nie mniej jednak powódka nie wykazała, aby były to koszty niezbędne do dochodzenia niniejszego roszczenia i nie przedstawiła takiego też żądania.

Ponieważ zaś pozwani ponieśli tytułem kosztów procesu każdy kwotę po 3.617 zł (na podstawie § 6 pkt 6 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu Dz. U. z 2013 roku, pozycja 461 tekst jednolity) związaną z wynagrodzeniem ich pełnomocnika procesowego, utrzymując się przy swoim stanowisku w 90 %, koszty poniesione przez nich tytułem celowej obrony praw, to kwota 6.510 zł (90 % z 7.234 zł). Kwota pozostała do zwrotu na rzecz pozwanych, wynikająca z wzajemnego rozliczenia to po 2.644 zł na rzecz każdego z pozwanych (6.510 zł - 1.222 = 5.288 ÷ 2 = 2.644 zł) i taką też kwotę Sąd zasądził w punkcie III wyroku od powódki na rzecz każdego z pozwanych.

Odnośnie pozostałych nieopłaconych kosztów procesu, na które składały się brakująca opłata od pozwu w łącznej kwocie 188 zł (39 zł tytułem brakującej opłaty od pozwu pierwotnego oraz 149 zł tytułem opłaty od powództwa rozszerzonego na rozprawie z 07 listopada 2013 roku) oraz kwota 4.364,83 zł tytułem nieopłaconych zaliczek na poczet wynagrodzenia biegłego, a zatem w łącznej kwocie 4.552,83 zł Sąd orzekł o niej na podstawie norm art. 113 ust. 1 ustawy z 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t. jedn. Dz. U. 2010 roku, numer 90, pozycja 594, z późn. zmianami) w zw. z art. 100 k.p.c. Orzekając więc proporcjonalnie do wyników postępowania powódka winna uiścić na rzecz Skarbu Państwa kwotę 4.097,55 zł (= 90% x 4.552,83 zł) zaś pozwani solidarnie kwotę 455,28 zł (= 10% x 4.552,83 zł). Z uwagi na powyższe orzeczono jak w punkcie IV i V wyroku.

(...)

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

24 grudnia 2013 r.