Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wrocław, 14 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Piotr Jarmundowicz

Protokolant: Błażej Łój

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2015 r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...)Funduszu (...) z siedzibą w W.

przeciwko J. G.

o zapłatę

na skutek sprzeciwu pozwanego od wyroku zaocznego

I.  utrzymuje w części w mocy wyrok zaoczny Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 03 kwietnia 2014 r., to jest co do kwoty 135.547,84 zł (sto trzydzieści pięć tysięcy pięćset czterdzieści siedem złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od 22 marca 2013 r. do dnia zapłaty oraz w punkcie II., to jest w części dotyczącej orzeczenia o kosztach procesu;

II.  w pozostałym zakresie wyrok zaoczny Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 03 kwietnia 2014 r. uchyla i umarza postępowanie w sprawie.

Sygn. akt: I C 655/13

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym do Sądu Rejonowego Lublin Zachód w Lublinie VI Wydziału Cywilnego strona powodowa (...)Fundusz (...) w W.domagała się zasądzenia do pozwanego J. G.kwoty 136 231,24 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 22.03.2013 r. do dnia zapłaty i kosztami postępowania (k. 2).

Z uwagi na brak podstaw do wydania nakazu zapłaty, postanowieniem z dnia 26.04.2013 r. sprawę przekazano do rozpoznania Sądowi Okręgowemu we Wrocławiu I Wydziałowi Cywilnemu (k. 6).

Na skutek wezwania z dnia 20.05.2013 r. strona powodowa złożyła pozew, w którym domagała się zapłaty powołanej wyżej kwoty wraz z odsetkami od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty (k. 8). W uzasadnieniu strona powodowa wskazała, że J. G.w dniu 27.11.2000 r. zawarł z (...) Bank S.A.umowę kredytu o nr (...). (...) Bank S.A., na podstawie Umowy sprzedaży wierzytelności z późniejszymi aneksami zawartej w dniu 30.09.2011r., zbył na rzecz (...)Fundusz (...) wierzytelności objęte żądaniem pozwu. Wierzytelność ta została zapisana w księgach rachunkowych strony powodowej. Pozwany został zawiadomiony o transakcji oraz wezwany do dobrowolnej zapłaty zadłużenia, jednak zobowiązanie nie zostało przez niego wykonane. Strona powodowa wyjaśniła przy tym, że wezwanie do zapłaty skierowane zostało w jej imieniu przez (...) Bank S.A., który w związku z umową z dnia 01.03.2012 r. zarządza jej wierzytelnościami. Na zakończenie strona powodowa wskazała, że podstawę prawną dochodzonego powództwa stanowi art. 498 § 1 k.p.c. bowiem dochodzi ona roszczenia pieniężnego na podstawie wyciągu z ksiąg rachunkowych podpisanego przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie jej praw i obowiązków majątkowych opatrzonego pieczęcią oraz dowodu doręczenia dłużnikowi pisemnego wezwania do zapłaty.

W dniu 03.04.2014 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny wydał wyrok zaoczny, w którym w pkt. I zasadził od pozwanego J. G.na rzecz strony powodowej (...)Fundusz (...) z siedzibą w W.kwotę 136 231,24 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 22.03.2013 r. do dnia zapłaty, w pkt. II zasądził od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 1847,70 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w pkt. III natomiast nadał wyrokowi w pkt. I rygor natychmiastowej wykonalności (k. 91).

W dniu 28.04.2014 r. pozwany J. G. wniósł sprzeciw od wyroku zaocznego wnioskując o jego uchylenie oraz o oddalenie powództwa w całości (k. 97).

W uzasadnieniu podniósł, że wyrok zaoczny w swojej merytorycznej części nie znajduje uzasadnienia faktycznego jak i prawnego, a ponadto, zdaniem pozwanego, nie było podstaw do wydania wyroku zaocznego, gdyż jego nieobecność na rozprawie nie była zawiniona.

Odnosząc się do twierdzeń zwartych w pozwie pozwany wskazał, że trudno mu jest odnieść się nich merytorycznie, ponieważ strona powodowa nie przedstawiła umowy o kredyt z dnia 27.11.2000 r. nr (...), na którą się powołuje i której niewykonywanie przez pozwanego miało skutkować powstaniem zaległości finansowych. Strona powodowa nie załączyła również żadnej dokumentacji dotyczącej harmonogramu spłat i zestawienia wpłat dokonywanych przez pozwanego, jak i korespondencji z bankiem (...) S.A. w okresie po zawarciu przedmiotowej umowy. Niemożliwym jest także ustalenie, od kiedy naliczane były odsetki, od jakiej kwoty oraz w jakiej wysokości. Pozwany potwierdził dalej, że w dniu 27.11.2000 r. zawarł umowę kredytu samochodowego z bankiem (...) S.A., jednakże z uwagi na upływ czasu nie jest już w jej posiadaniu. Zdaniem pozwanego, dotyczyła ona kwoty około 35 010 zł i zawarta była na okres 4 lub 5 lat. Pozwany tłumaczył, że zawarł umowę kredytu w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej na zakup samochodu firmowego, który miał służyć do rozwożenia towaru do odbiorców. Po kilku miesiącach regularnego spłacania kredytu zakupiony samochód F. (...) zepsuł się i konieczna była wymiana silnika, której koszt znacznie przewyższał wartość auta. Pozwany zwrócił się do banku z wnioskiem o zawieszenie kredytu, ponieważ wówczas - bez samochodu - nie mógł wykonywać działalności gospodarczej a tym samym nie uzyskiwał dochodów. Pozwany złożył również wniosek o rozliczenie kredytu w ten sposób, że przeniesie własność samochodu na bank. Do 2002 r. pozwany nie otrzymał z banku (...) S.A. żadnego wezwania do zapłaty rat kredytowych, czy też wypowiedzenia kredytu. Pozwany zacytował dalej treść art. 118 k.c., zgodnie z którym termin przedawnienia dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi trzy lata. W realiach niniejszej sprawy zarówno wierzyciel – strona powodowa, jak i dłużnik - pozwany zawarli przedmiotową umowę kredytu w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, wobec czego przedawnienie roszczeń związanych z umową kredytową z dnia 27.11.2000 r. nastąpiło po upływie 3 lat od daty wymagalności ostatniej raty, lub od chwili wypowiedzenia umowy kredytu. Pozwany powołał się przy tym na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29.04.2009 r. (II CSK 625/08) zgodnie z którym bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne, czyli gdy minął termin jego płatności. Pozwany zarzucił, że strona powodowa przed złożeniem pozwu o zapłatę w dniu 22.03.2013 r. nie dokonała również żadnej czynności przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw a roszczenie nie zostało uznane przez pozwanego jak również nie została wszczęta mediacja, wobec czego brak jest podstaw do uznania, iż został przerwany bieg przedawnienia.

Wdając się w polemikę z twierdzeniami pozwanego, strona powodowa wyjaśniła, że (...) Bank S.A., powstał z połączenia banków, w ten sposób, iż w dniu 04.01.2010 r. (...) Bank S.A.z siedzibą w W., dokonał przejęcia (...) Bank S.A.z siedzibą w K.i w wyniku fuzji nastąpiła zmiana nazwy Banku przejmującego na (...) Bank S.A.z siedzibą w W.(k. 129). Zmiana ta została ujawniona w KRS spółki pod numerem (...). Wyjaśniał dalej, że w dniu 27.11.2000 r. J. G.udzielony został kredyt w kwocie stanowiącej równowartość w złotych polskich 9 641,49 euro. Wyplata kredytu nastąpiła w złotych według kursu kupna waluty indeksacyjnej, określonej w Bankowej Tabeli kursów walut dla kredytów dewizowych i indeksowanych kursem walut obcych, obowiązującej w dniu zawarcia umowy kredytowej. Kredyt miał być spłacony w miesięcznych ratach do dnia 25.05.2006 r. Z uwagi na fakt, że pozwany nie realizował postanowień umowy w zakresie spłaty kredytu, (...) Bank S.A.podjął czynności w celu dochodzenia wymagalnych należności z tytułu ww. umowy – skierował m.in. wniosek do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia - Fabrycznej A. K.. Podjęte przez komornika czynności nie doprowadziły jednak do wyegzekwowania należności i postępowanie egzekucyjne, wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji, zostało umorzone postanowieniem z dnia 29.12.2011 r. Strona powodowa podkreśliła dalej, że w dniu 15.10.2013 r. wniosła do Sądu Rejonowego w Lublinie VI Wydział Cywilny pozew. Dodała także, że wprawdzie do roszczeń banku, jako związanych z działalnością gospodarczą, stosuje się trzyletni termin przedawnienia, jednak zgodnie z art. 123 § 1 pkt 1 k.c. przerwanie biegu przedawnienia roszczenia stwierdzonego tytułem wykonawczym powoduje każda czynność dokonana przed właściwymi, wskazanymi w tym przepisie organami powołanymi do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju, przedsięwzięta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Strona powodowa wyjaśniła przy tym, że na dochodzoną pozwem należność w kwocie 136.231,24 zł składały się następujące należności: kapitał w wysokości 35.010,88 zł, odsetki naliczone przez zbywcę wierzytelności w kwocie 95.828,22 zł oraz odsetki ustawowe naliczone przez stronę powodową w wysokości 5.392,14 zł. Na odsetki naliczone przez poprzedniego wierzyciela w kwocie 95.828,22 zł składają się odsetki karne w kwocie 93 236,86 zł oraz odsetki umowne w kwocie 2 591,36 zł. Strona powodowa oświadczyła dalej, że ogranicza dochodzone roszczenie w zakresie odsetek o kwotę 683,40 zł, wynikającą z różnicy pomiędzy naliczeniem odsetek od należności przeterminowanej dokonanym przez poprzedniego wierzyciela a naliczeniem uwzględniającym stopy odsetek maksymalnych (93.236,86 zł - 92.553,46 zł - 683,40 zł). Wysokość dochodzonego roszczenia wynosi zatem 135.547,84 zł . Na kwotę tą składa się kapitał główny w kwocie 35.010,88 zł, odsetki karne naliczone do dnia cesji wierzytelności od kapitału głównego w kwocie 92 553,46 zł, odsetki umowne naliczone przez zbywcę wierzytelności w kwocie 2591,36, odsetki naliczone przez stronę powodową w wysokości 5 392,14 zł. Strona powodowa wskazała przy tym, że odsetki w kwocie 5.392,14 zł naliczane były w okresie od dnia 12.01.2012 r. do dnia wniesienia pozwu, tj. do 22.03.2013 r., natomiast dzień 12.01.2012 r. zgodnie z umową sprzedaży wierzytelności oraz aneksem nr (...)(§1 ust.3) był dniem przeniesienia wierzytelności do strony powodowej.

W nawiązaniu do podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia pełnomocnik strony powodowej wskazał, że zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Pozwany powinien zatem co najmniej wykazać, jakie roszczenie i na jakiej podstawie uznaje za przedawnione. Z powyższego wynikało, zdaniem strony powodowej, że jej roszczenie jest uzasadnione.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27.11.2000 r. pozwany J. G., w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą (...), zawarł z (...) Bankiem (...) S.A. (poprzednik prawny (...) Bank S.A.) umowę kredytu nr (...) na kwotę 9 641,49 euro. Umowa miała obowiązywać od dnia 24.11.2000 r. do dnia 25.05.2006 r. Wypłata kredytu nastąpiła w złotych polskich według kursu kupna waluty indeksacyjnej, określonej w Bankowej Tabeli kursów walut dla kredytów dewizowych i indeksowanych kursem walut obcych, obowiązującej w dniu zawarcia umowy kredytowej. Kredyt miał być spłacony w miesięcznych ratach. Uzyskane z kredytu środki pozwany przeznaczył na zakup samochodu marki F. (...).

dowód:

- umowa kredytowej nr (...) z dnia 27.11.2000r. z harmonogramem spłaty rat – k. 140 - 148,

- zeznania powoda J. G. k. 224,

- odpis z (...) Bank S.A. – k. 167 - 175

Po kilku miesiącach użytkowania samochód zepsuł się i pozwany zaprzestał realizowania postanowień umowy w zakresie spłaty kredytu. W dniu 08.02.2002 r. (...) Bank (...) S.A. w K. wystawił Bankowy Tytuł Egzekucyjny, stwierdzając, że z prowadzonych przez niego ksiąg bankowych wynikało, że z tytułu umowy o kredyt z dnia 27.11.2000 r. posiada wymagalne zadłużenie w wysokości 37 602,24 zł z tytułu należności głównej, 224,65 zł z tytułu odsetek od należności przeterminowanych wg. stopy 30 % w skali roku od dnia 25.02.2001 r. do dnia 12.11.2001 r. i dalszych odsetek od należności przeterminowanych liczonych według opisanej stopy od dnia 13.11.2001 r. do dnia całkowitej spłaty, oraz 7 zł z tytułu kosztów bankowych. W dniu 31.05.2002 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia Krzyków Wydział I Cywilny nadał powyższemu Bankowemu Tytułowi Egzekucyjnemu klauzulę wykonalności.

dowód:

- postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego z dnia 29.12.2011 r. – k. 139,

- bankowy Tytuł Egzekucyjny z dnia 08.02.2002 r. – k. 149,

- postanowienie z dnia 31.05.2002 r. – k. 150 - 151,

- zeznania powoda J. G. – k. 224,

W dniu 04.01.2010 r. (...) Bank S.A. z siedzibą w W., dokonał przejęcia (...) Bank S.A. z siedzibą w K.. W wyniku fuzji nastąpiła zmiana nazwy Banku przejmującego na (...) Bank S.A. z siedzibą w W.. Zmiana tą ujawniono w KRS spółki nr (...).

dowód:

- odpis (...) Bank S.A. – 157-166, 176 - 179,

- odpis z (...) Bank S.A. – k. 167 - 175,

(...)Fundusz (...)z siedzibą w W.jest wpisany do rejestru funduszy inwestycyjnych prowadzony przez Sąd Okręgowy w Warszawie pod numerem (...) (...), a jego celem jest osiąganie przychodów z lokat netto Funduszu, wzrostu wartości aktywów Funduszu w wyniku wzrostu wartości lokat oraz osiąganie zysku ze zbywania lokat. Fundusz został utworzony na czas nieokreślony.

dowód:

- wyciąg z rejestru funduszy inwestycyjnych - k. 35 – 38,

Na podstawie warunkowej sprzedaży wierzytelności z dnia 30.09.2011r. oraz zawartych do niej aneksów, (...) Bank S.A.zbył na rzecz strony powodowej (...)Fundusz (...) z siedzibą w W.przysługujące wierzytelności wynikające m.in. z podjętych przez bank czynności bankowych, w tym wierzytelność wynikającą z umowy kredytu z dnia 27.11.2000 r. zawartej z pozwanym J. G..

dowód:

- warunkowa umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 30.09.2011r. z aneksem nr (...) – k. 16–27,

- wyciąg z listy wierzytelności – k. 28,

Dnia 22.03.2013 r. strona powodowa sporządziła wyciąg z ksiąg rachunkowych nr (...) stwierdzający, że w jej księgach rachunkowych ujęta jest wierzytelność wobec dłużnika J. G. wynikająca z umowy nr (...) z dnia 27.11.2000 r. Kwota wymagalnej wierzytelności z tytułu kapitału głównego wynosiła 35 010,88 zł, odsetki naliczone od daty nabycia wierzytelności wynosiły 95 828,22 zł, odsetki naliczone od daty nabycia wierzytelności według stopy procentowej odsetek ustawowych 5 392,14 zł. Łącznie zadłużenie pozwanego wynosiło 136 231,24 zł.

dowód:

- wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego k. 12,

(...) Bank S.A. podjął czynności w celu dochodzenia wymagalnych należności z tytułu ww. umowy kierując wniosek o ich wyegzekwowanie do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia - Fabrycznej A. K.. Organ egzekucyjny prowadził czynności przeciwko pozwanemu w sprawie KM 1018/08, jednak nie doprowadziły one do wyegzekwowania należności. Postępowanie, wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji ,zostało umorzone postanowieniem z dnia 29.12.2011 r.

dowód:

- postanowienie u umorzeniu postępowania egzekucyjnego z dnia 29.12.2011r. – k. 139,

- bankowy Tytuł Egzekucyjny z dnia 08.02.2002r. – k. 149,

- postanowienie z dnia 31.05.2002r. – k. 150-151,

W dniu 18.10.2012 r. (...) Bank S.A., obsługująca wierzytelności strony powodowej, wezwała pozwanego J. G. do zapłaty kwoty 134 298,46 zł w terminie 7 dni od daty doręczenia pod rygorem wszczęcia postępowania windykacyjnego.

dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 18.10.2012r. – k. 15,

- pełnomocnictwo z dnia 30.08.2012r. – k. 30,

- pełnomocnictwo z dnia 01.03.2012r.- k. 31-33,

- zeznania powoda J. G. – k. 224,

Opisany wyżej stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dołączonych przez strony i nie budzących wątpliwości dokumentów w postaci umowy o kredyt z dnia 27.11.2000 r., harmonogramu spłat, bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 28.02.2002 r. oraz postanowienia Sądu Rejonowego dla Wrocławia Krzyków z dnia 31.01.2002 r., które stanowiły dowód na okoliczność treści stosunków prawnych łączących pozwanego z bankiem udzielającym kredyt, terminów płatności i wysokości spłat dokonanych przez pozwanego oraz na okoliczność wystawienia przez wierzyciela bankowego tytułu egzekucyjnego i opatrzenia go sądową klauzulą wykonalności.

Warunkowa umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 30.09.2011 r., aneks nr (...) oraz wyciąg z listy wierzytelności z dnia 22.03.2013 r. stanowiły z kolei potwierdzenie okoliczności związanych z przejściem uprawnień banku wynikających z umowy kredytu zawartej z pozwanym na stronę powodową.

Ostateczne wezwanie do zapłaty 18.10.2012 r. stanowiło dowód na okoliczność próby ugodowego rozwiązania sporu a historii rachunku bankowego za okres od 01.01. do 28.04.2014 r. pozwoliła na ustalenie sytuacji materialnej pozwanego.

Sąd przeprowadził także dowód z przesłuchania pozwanego. Okoliczności przez niego relacjonowane Sąd w całości uwzględnił w stanie faktycznym ponieważ były spójne a także znalazły potwierdzenie w wynikach przeprowadzonego na podstawie dokumentów postępowania dowodowego.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył co następuje:

Powództwo było w całości uzasadnione.

Strona powodowa, jako nabywca wierzytelności od pierwotnego wierzyciela (...) Bank S.A. domagała się od pozwanego zasądzenia kwoty 136 231,24 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 22.03.2013 r. do dnia zapłaty i kosztami postępowania

Pozwany, potwierdzając okoliczność zawarcia umowy kredytowej z bankiem, wnosił o oddalanie powództwa zaprzeczając wartości swojego zobowiązania a także wskazując, że roszczenie jest przedawnione.

Bezspornym w sprawie było zawarcie przez pozwanego J. G. oraz (...) Bank S.A. (uprzednio (...) Bank (...) S.A.) umowy kredytu nr (...) na kwotę 9 641,49 euro oraz to, że należność wynikająca z umowy nie została w całości uregulowana przez pozwanego, co spowodowało rozwiązanie umowy przez wierzyciela oraz wystawienie bankowego tytułu egzekucyjnego. Nie było również kwestionowane, że bank scedował swoją wierzytelność na stronę powodową ani też jej wartość.

Rozstrzygnięcie sporu wymagało zatem odniesienia się do podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia a także wysokości roszczenia dochodzonego przez stronę powodową.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że do roszczenia o spłatę kredytu wraz z należnościami ubocznymi należy stosować, zdaniem Sądu, 3 - letni termin przedawnienia. Roszczenie o zwrot udzielonego kredytu wraz z odsetkami, opłatami i kosztami związane jest bowiem z prowadzeniem przez bank działalności gospodarczej, a zgodnie z art. 118 k.c. termin przedawnienia takich roszczeń wynosi 3 lata. Nie ma przy tym przepisów szczególnych w odmienny sposób regulujących terminy przedawnienia roszczeń z umowy kredytu.

Bieg przedawnienia roszczenia rozpoczyna się, w myśl art. 120 § 1 k.c., od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne, a jeżeli wymagalność zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie.

Z przedłożonych do sprawy dokumentów, w szczególności wynikało, że bank w dniu 08.02.2002 r. wystawił Bankowy Tytuł Egzekucyjny. Zgodnie z jego treścią wartość wierzytelności określono w nim na łączną kwotę 37 833,89 zł. W dniu 31.05.2002 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia Krzyków I Wydział Cywilny nadał mu klauzulę wykonalności.

Warto wskazać, że w myśl art. 123 § 1 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Zgodnie natomiast z art. 124 § 1 k.c. po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo. W razie przerwania przedawnienia przez czynność w postępowaniu przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym albo przez wszczęcie mediacji, przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone.

Należy podkreślić, że zgodnie z ogólną reguła z art. 6 k.c. i w myśl art. 232 k.p.c., który odpowiada temu przepisowi na gruncie prawa procesowego, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Udowodnienie faktów może nastąpić przy pomocy wszelkich środków dowodowych przewidzianych przez kodeks postępowania cywilnego. Przepis ten jest, zatem normą decyzyjną w tym znaczeniu, że przesądza on w określonych sytuacjach o sposobie wyrokowania sądu. Zdaniem Sądu rację ma strona powodowa wskazując, że to pozwany, twierdząc, że roszczenie jest przedawnione, powinien taką okoliczność udowodnić. Tymczasem z dokumentów dołączonych w toku procesu okoliczności takiej stwierdzić nie można. Po wystawieniu przez bank bankowego tytułu egzekucyjnego został on zaopatrzony w klauzulę wykonalności. W ocenie Sądu wniosek o nadanie bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności stanowi czynność przerywającą bieg przedawnienia roszczenia (tak też uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16.01.2004 r., III CZP 101/03 i ostatnio wydany wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12.01.2012 r. II CSK 203/11). Złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, po raz pierwszy przerwało zatem bieg terminu przedawnienia, po czym rozpoczął się on na nowo od daty uprawomocnienia się tego tytułu. Po raz drugi bieg terminu przedawnienia z pewnością został przerwany złożeniem wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego w sprawie, po czym rozpoczął swój bieg na nowo od daty uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. W przedmiotowej sprawie, z uwagi na brak inicjatywy dowodowej pozwanego, brak jest możliwości ustalenia dokładnych dat przerwania biegu przedawnienia. Z dokumentów przedłożonych przez strony wynikało jednak niezbicie, że pierwotny wierzyciel wszczął przeciwko pozwanemu postępowanie egzekucyjne, jednak, jak wynikało z przedłożonego przez powodowy fundusz inwestycyjny postanowienia komornika zostało ono umorzone w dniu 29.12.2011 r.

Skoro zatem pozew przedmiotowy został wniesiony w dniu 22.03.2013 r. to należność główna dochodzona w przedmiotowym postępowaniu nie uległa przedawnieniu.

Sąd podkreśla jeszcze, że pozwany, mimo, że kwestionował wartość dochodzonej kwoty nie przedstawił żadnego dokumentu wskazującego na inną wartość swojego zadłużenia. Mając jednak na uwadze, iż wartość dochodzonego roszczenia potwierdzona została w dokumentach dołączonych do sprawy, w szczególności w treści Bankowego Tytułu Egzekucyjnego, W. z Ksiąg strony powodowej oraz szczegółowego wyliczenia odsetkowego uznać należało, że roszczenie strony powodowej zasługuje na uwzględnienie w całości.

Opóźnienie dłużnika w przypadku zobowiązań bezterminowych, do jakich zalicza się w ocenie Sądu niniejsze zobowiązanie pozwanego do zapłaty, powstaje, jeżeli dłużnik nie spełni świadczenia niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela (art. 455 k.c.). Powodowy fundusz nie dołączył do pozwu żadnego dokumentu, z którego wynikałoby, że wzywał pozwanego do zapłaty zobowiązania, dlatego też Sąd zasądził odsetki – zgodnie z żądaniem - od dnia wniesienia pozwu, co miało miejsce w dniu 22.03.2013 r. Pozwany nie ma zatem prawa uchylić się od zaspokojenia dochodzonego roszczenia zgodnie z art. 117 § 2 k.c.

W związku z powyższym Sąd orzekł jak w pkt. I wyroku utrzymując w części w mocy wyrok zaoczny Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 03.04.2014 r., to jest co do kwoty 135.547,84 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od 22.03.2013 r. do dnia zapłaty oraz w punkcie II., to jest w części dotyczącej orzeczenia o kosztach procesu.

Z uwagi na cofnięcie powództwa co do kwoty 683,40 zł w piśmie procesowym z dnia 10.07.2014 r., Sąd na podstawie art. 203 k.p.c. w zw. z art. 355 § 1 k.p.c. w pkt. II w pozostałym zakresie opisany wyżej wyrok zaoczny uchylił i umarzył postępowanie w sprawie w tym zakresie.