Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wrocław, dnia 22 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSO Sławomir Urbaniak

Protokolant:Irmina Szawica

po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2015 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa R. C. i T. R.

przeciwko Z. G. (1)i (...) Przyrodniczemu

o zapłatę

oraz z powództwa Z. G. (1)

przeciwko R. C. i T. R.

o zapłatę

I.  oddala powództwo powodów T. R. i R. C. w stosunku do strony pozwanej (...) Przyrodniczego we W.;

II.  zasądza od powodów T. R. i R. C. na rzecz strony pozwanej (...) Przyrodniczego we W. kwoty po 6.300 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III.  oddala powództwo powodów T. R. i R. C. w części obejmującej żądanie zasądzenia solidarnie na rzecz powodów od pozwanego Z. G. (1) kwoty 8.774 zł z odsetkami ustawowymi od 15 kwietnia 2002 r. do dnia zapłaty;

IV.  oddala powództwo powoda R. C. w części obejmującej żądanie zasądzenia na rzecz tego powoda od pozwanego Z. G. (1) kwoty 243.486 zł z odsetkami ustawowymi od 4 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty;

V.  umarza postępowanie w części obejmującej żądanie zasądzenia na rzecz powodów T. R. i R. C. od pozwanego Z. G. (1) kwoty 538.426 zł;

VI.  umarza postępowanie w części obejmującej żądanie zasądzenia na rzecz powoda R. C. od pozwanego Z. G. (1) kwoty 202.914 zł;

VII.  zasądza solidarnie od pozwanych T. R. i R. C. na rzecz powoda Z. G. (1) kwotę 334.282, 25 zł (trzysta trzydzieści cztery tysiące dwieście osiemdziesiąt dwa złote 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami:

1) w stosunku do pozwanego R. C.:

– od kwoty 66.992 zł od dnia 24 maja 2006 r. do dnia zapłaty,

– od kwoty 97.829 zł od dnia 17 kwietnia 2009 r. do dnia zapłaty,

– od kwoty 12.015,75 zł od dnia 6 maja 2010 r. do dnia zapłaty,

– od kwoty 26.473,25 zł od dnia 17 czerwca 2011 r. do dnia zapłaty,

– od kwoty 72.506 zł od dnia 1 sierpnia 2013 r. do dnia zapłaty,

– od kwoty 58.467,25 zł od dnia 15 października 2014 r. do dnia zapłaty,

2) w stosunku do pozwanego T. R.:

– od kwoty 66.992 zł od dnia 10 maja 2006 r. do dnia zapłaty,

– od kwoty 136.318 zł od dnia 28 czerwca 2011 r. do dnia zapłaty,

– od kwoty 72.506 zł od dnia 15 sierpnia 2013 r. do dnia zapłaty,

– od kwoty 58.467,25 zł od dnia 15 października 2014 r. do dnia zapłaty;

VIII.  umarza postępowanie w części obejmującej żądanie zasądzenia od pozwanych T. R. i R. C. na rzecz powoda Z. G. (1) kwoty 778.141,75zł;

IX.  w pozostałym zakresie powództwo powoda Z. G. (1) wobec pozwanych T. R. i R. C. oddala;

X.  nie obciąża stron nieuiszczonymi kosztami sądowymi;

XI.  koszty postępowania pomiędzy Z. G. (1) a T. R. i R. C. wzajemnie znosi;

XII.  przyznaje od Skarbu Państwa radcom prawnym: K. G. i B. C. kwoty po 8.856 zł (w tym 1.656 zł równowartości podatku VAT) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu powodom (pozwanym) T. R. i R. C..

IC 448/08

UZASADNIENIE

Powodowie R. C. i T. R. złożyli pozew przeciwko pozwanemu Z. G. (1) o zapłatę kwoty 86.026 zł wraz z ustawowymi odsetkami poczynając od dnia złożenia pozwu do dnia zapłaty a także domagali się zasądzenia kosztów procesu.

Na uzasadnienie swojego żądania podali, że domagają się w/w kwoty tytułem odszkodowania za szkodę wyrządzoną im przez powoda w rezultacie pozbawienia ich możliwości prowadzenia działalności gospodarczej na nieruchomości położonej we W. przy ul. (...), działka nr (...), poprzez zagrodzenie powodom wjazdu na nieruchomość, co miało miejsce po okresie rzekomego wypowiedzenia im umowy dzierżawy. Powodowie policzyli tytułem ponoszonych strat po 600 zł dziennie, przyjmując po 24 dni robocze w miesiącu, od dnia 29.09.2001 r. do dnia 15.04.2002 r. Łącznie dało to kwotę 94.800 zł. Ponieważ pozwany miał prawo żądać od powodów, jak stwierdzili, kwoty 614 zł miesięcznie tytułem czynszu dzierżawnego, to licząc od dnia 7.02.2001 r. do dnia 16.04.2002 r. odliczyli kwotę 8.774 zł, co dało kwotę z pozwu.

Pozwany Z. G. (1) w odpowiedzi na pozew (k.28-29) wniósł o oddalenie pozwu w całości i zasądzenie od powodów na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania.

Pozwany zarzucił, iż powodowie opierają swoje roszczenie na rzekomo przysługującym im uprawnieniu do korzystania z nieruchomości opisanej w pozwie, podczas gdy nie przysługiwało im nie tylko prawo do korzystania z tej nieruchomości w jakiejkolwiek formie, lecz zostali zobowiązani przez pozwanego jako właściciela nieruchomości z odpowiednim wyprzedzeniem do opuszczenia, opróżnienia i wydania nieruchomości. Pozwany podał również, że przed Sądem Okręgowym toczyła się sprawa pod sygn. akt: I C 795/01 z powództwa Z. G. (1) przeciwko R. C. i T. R. o opróżnienie, opuszczenie i wydanie nieruchomości oraz o zapłatę. W postępowaniu tym, w dniu 9.12.2003 r., Sąd wydał wyrok częściowy, w którym nakazał pozwanym (obecnym powodom), aby opróżnili, opuścili i wydali nieruchomość powodowi (obecnemu pozwanemu). Natomiast w wyroku końcowym z dnia 10.02.2003 r. Sąd nakazał pozwanym, (obecnym powodom), aby zapłacili na rzecz powoda (teraz pozwanego) kwotę 128.000zł. wraz z ustawowymi odsetkami jako odszkodowania z tytułu bezprawnego korzystania ze spornej nieruchomości, należącej do pozwanego.

W piśmie procesowym datowanym na dzień 20.06.2005r. (k.45-53) powodowie rozszerzyli żądanie rzeczowo i podmiotowo domagając się:

1) zasądzenia od pozwanego Z. G. (1) solidarnie na rzecz powodów dalszej kwoty 547.200 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia rozszerzenia powództwa tytułem szkody wyrządzonej przez pozwanego ad 1 z przyczyn wskazanych w pozwie,

2) zasądzenie od pozwanego ad 2 - (...) we W.solidarnie na rzecz powodów kwoty 361.375 zł tytułem zwrotu nakładów koniecznych poczynionych przez powodów na opisanej nieruchomości, stanowiącej przedmiot zawartej między stronami mowy dzierżawy z dnia 4.06.1991 r.

Wnieśli jednocześnie w trybie przepisu art.194 § 3 kpc o wezwanie do udziału w sprawie (...) we W..

Na uzasadnienie rozszerzonego powództwa podali, że w stosunku do pozwanego ad 1 rozszerzenie pozwu o dalszą kwotę 547.200 zł wynika z faktu, iż Z. G. (1) do dnia rozszerzenia powództwa nie usunął postawionych słupków i siatki, a zatem skutecznie uniemożliwił powodom korzystanie z przedmiotowej nieruchomości, a to z kolei wiązało się z niemożnością prowadzenia działalności gospodarczej, w tym zarobkowego wynajmowania zlokalizowanych tam pojazdów marki kamaz. Wskazali, że wyrokiem z dnia 21.02.05 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Fabrycznej w Wydziale I Cywilnym nakazał Z. G. (1), aby przywrócił powodom posiadanie drogi betonowej na spornej nieruchomości poprzez usunięcie słupków stalowych i siatki zagradzających wjazd na tę drogę od strony ul. (...) oraz zakazał mu dokonywania dalszych naruszeń. W ocenie powodów w świetle treści prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Fabrycznej nie znajduje racji bytu pomniejszenie dochodzonej przez powodów kwoty o kwotę ewentualnego czynszu dzierżawnego, jakiego mógłby żądać pozwany. Wysokość szkody powodowie obliczyli według zasad przedstawionych w pozwie.

Roszczenie na kwotę 361.375 zł w stosunku do pozwanej ad 2 (...) powodowie uzasadnili następująco: w dniu 4.06.1991 r. powodowie zawarli z pozwana ad 2 umowę dzierżawy spornej nieruchomości, zgodnie z treścią tej umowy powodowie objęli na własność konstrukcję wiaty magazynowej pozostawionej przez poprzedniego dzierżawcę - przedsiębiorstwo (...). Powodowie ponieśli nakłady związane z odbudową przedmiotowej wiaty w łącznej kwocie 361.375 zł i zwrotu tych nakładów koniecznych obecnie dochodzili. Pismem z dnia 23.06.1995r. pozwany ad 2 wypowiedział powodom umowę dzierżawy, naruszając tym samym treść umowy, albowiem zgodnie z jej literalnym brzmieniem pozwany ad 2 mógł skorzystać z przysługującego mu prawa wypowiedzenia powodom zawartej umowy dzierżawy, jedynie przy konieczności podjęcia na tym terenie działań inwestycyjnych.

W odpowiedzi na rozszerzone powództwo pozwany ad 1 - Z. G. (1) w piśmie procesowym z dnia 15.07.05r. (k.79-81) wniósł o oddalenie rozszerzonego powództwa, zasądzenie solidarnie od powodów na rzecz pozwanego ad 1 kosztów zastępstwa procesowego. Pozwany podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w odpowiedzi na pozew powołując się na prawomocny i wykonalny wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu, który orzekł eksmisję powodów ze spornej nieruchomości oraz wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 1.10.2004 r. wydany w sprawie o sygn.akt I Ca 888/04 oddalający apelację powodów od w/w wyroku oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 31.05.05 r. o odmowie przyjęcia kasacji do rozpoznania – które zdaniem pozwanego przesadzają o ewidentnym braku prawa powodów do korzystania ze spornej nieruchomości. Dodał też, że wyrok w sprawie o naruszenie posiadania nie stanowi żadnej podstawy do dochodzenia odszkodowania przez powodów, albowiem w sprawach o naruszenie posiadania sąd bada jedynie ostatni stan posiadania i fakt jego naruszenia, nie rozpoznając samego prawa ani dobrej wiary pozwanego (art.478 kpc). Ochrona posesoryjna jest niezależna od tytułu prawnego do danej rzeczy i nie oznacza, że podmiot użytkujący nieruchomość posiada tytuł prawny do władania daną rzeczą.

Pozwana ad 2 (...) we W.(obecnie (...)Przyrodniczy) w odpowiedzi na pozew (k.91-92) - wniosła o oddalenie pozwu w stosunku do niej i obciążenia strony powodowej kosztami procesu oraz kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu swojego stanowiska podała, że powodowie byli związani z pozwaną ad 2 od dnia 4.06.199l r. do dnia 31.12.1999 r. umową najmu wiaty i dzierżawy gruntu. Umowa ta została powodom wypowiedziana rok przed sprzedażą spornej nieruchomości. Nieruchomość została zbyta przez pozwaną ad 2 w dniu 6.02.200l r. Umowa ta nie obowiązywała w/w stron w dniu jej nabycia przez pozwanego ad 1 Z. G. (1), a co za tym idzie pozwana ad 2 stwierdziła brak legitymacji biernej pozwanej ad 2 do występowania w niniejszej sprawie w charakterze pozwanej. W odrębnej sprawie o sygn. akt: IC 1/06 powód Z. G. (1) złożył w dniu 2.01.2006r. pozew do tut. Sądu (k.192-195) przeciwko pozwanym: R. C. i T. R. o zasądzenie solidarnie od pozwanych kwoty 710.400 zł z tytułu opłat za bezumowne korzystanie z w/w nieruchomości, za okres od dnia 1.12.2002 r. dnia 31.12.2005 r. wraz. z odsetkami ustawowymi płatnymi od kwot po 19.200 zł za każdy miesiąc w latach 2002- 2006, poczynając od dnia 1.01.2003 r. a kończąc od dnia 1.01.2006 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda kosztów postępowania.

Na uzasadnienie swojego stanowiska powód podał, iż jest wieczystym użytkownikiem spornej działki, którą nabył od poprzedniego użytkownika wieczystego (...) we W.na podstawie umowy sprzedaży z dnia 6.02.2001 r. Powód nabył działkę bez ciężarów i obciążeń. Pozwani w okresie objętym pozwem bezprawnie zajmowali i nadal zajmują w/w działkę mimo istnienia prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu w sprawie I C 795/01 o wydanie spornej działki przez pozwanych - powodowi.

W odpowiedzi na pozew (k.249- 252) w piśmie z dnia 2.06.2006 r. pozwani (powodowie) R. C. i T. R. wnieśli o oddalenie powództwa i o zasądzenie od powoda Z. G. (1) na ich rzecz kosztów procesu.

Pozwani (powodowie) podnieśli, iż w spornym okresie nie korzystali z przedmiotowej nieruchomości, albowiem uniemożliwiał im to Z. G. (1), naruszając posiadanie powodów odnośnie w/w nieruchomości. Prawomocnym wyrokiem z dnia 21.02.2005r. przywrócono pozwanym (powodom) posiadanie tej nieruchomości. W/w wyrok nie został wykonany do chwili obecnej, mimo, iż złożyli wniosek egzekucyjny. Pozwani nawet nie mogą opróżnić i opuścić spornej nieruchomości, skoro powód swoim działaniem uniemożliwił im wjazd na tę nieruchomość.

Z ostrożności procesowej oświadczyli, iż ze wszelkimi roszczeniami powoda podnoszonymi wobec nich w tej sprawie potrącają swoje roszczenia wobec powoda zgłoszone w pozwie w sprawie prowadzonej przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu o sygn. akt: IC 46/04.

Zarządzeniem z dnia 8.06.2006 r. (k.264) Sąd Okręgowy we Wrocławiu w sprawie o sygn. akt I C 1/06 zarządził na podstawie art.219 kpc połączenie tej sprawy do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą tut. Sądu prowadzoną pod sygn. akt IC 46/04.

Wyrokiem wydanym w sprawie I C 46/04 w dniu 24.11.2006 r. (k. 335) Sąd Okręgowy oddalił powództwo R. C.i T. R.przeciwko Z. G. (1)i (...) oraz obciążył ich kosztami procesu, a także zasądził z tytułu powództwa wzajemnego od pozwanych wzajemnie R. C.i T. R.na rzecz Z. G. (1)kwotę 710.400 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 10.02.2004 r. (sygn. akt IC 795/01) i wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 1.10.2004 r. (sygn. akt I ACa 888/04), którymi tut. Sąd jest związany, przesądzone zostało to, że powodowie R. C.i T. R.od dnia 1.01.1996 r. zajmują przedmiotową nieruchomość bez tytułu prawnego. Dlatego Sąd uwzględnił żądanie Z. G. (1)dotyczące zapłaty wynagrodzenia za bezumowne korzystanie ustalając miesięczne wynagrodzenie na kwotę 19.200 zł – jak w poprzednim postępowaniu i zasądził z tego tytułu za okres od grudnia 2002 r. kwotę 710.400zł. Odnosząc się zaś do żądania odszkodowania z tytułu poniesionych strat na skutek uniemożliwienia powodom R. C.i T. R.wynajmu kamazów w celach zarobkowych, Sąd uznał, że powodowie mieli wiele lat aby swój sprzęt usunąć z nieruchomości, co do której nie przysługiwał im tytuł prawny i nie dokonali tego pomimo wielokrotnych wezwań. Skoro tego nie zrobili działali na własne ryzyko. Z ustaleń Sądu wynikało ponadto, że powodowie rozebrali sporne słupki i mogli wówczas usunąć przedmioty z posesji. Nie uczynili tego albowiem ich zamiarem nie było wydanie spornej nieruchomości. Stąd, zdaniem Sądu żądanie zasądzenia odszkodowania z tytułu uniemożliwienia korzystania z samochodów w okresie od 29.09.2001 r. do 23.06.2005 r. nie zasługiwał na uwzględnienie. Za bezzasadne też uznano żądanie zwrotu nakładów na działkę skierowane do (...), bowiem pozwana nie ma legitymacji biernej, skoro w dacie wniesienie powództwa nie miała już tytułu do nieruchomości.

Na skutek wniesienia apelacji przez powoda (pozwanego) R. C. od tegoż wyroku, Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 26.04.2008 r. (k. 572-578) uchylił wyrok Sądu I instancji i zniósł postępowanie obejmujące czynności procesowe podjęte od dnia 20.06.2005 r. do 2.02.2006 r. oraz wywołane protokołami rozprawy z dnia 13.10.2006 r. oraz 21.11.2006 r. i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania

Sąd Apelacyjny uznał, iż podniesiony zarzut nieważności postępowania był zasadny i wynikał z pozbawienia powodów prawa do zastępowania ich w postępowaniu przez ustanowionego pełnomocnika, co skutkowało pozbawieniem powodów prawa do obrony, a ponadto uniemożliwiono apelującemu uczestnictwo w rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku. Co do kwestii merytorycznych Sąd Apelacyjny uznał, że nie została rozpoznana istota sprawy w zakresie powództwa skierowanego przeciwko (...). Odnośnie zaś powództwa Z. G. (1), zdaniem tego Sądu, również brak było jakichkolwiek ustaleń poza odniesieniem do stawek przyjętych w poprzednim postępowaniu. Za konieczne uznano rozważenie sposobu korzystania z działki, związanych z tym ograniczeń i obowiązujących stawek czynszowych. Odnośnie powództwa R. C.i T. R.Sąd Apelacyjny uznał za Sądem I instancji, że kwestia ta była już przedmiotem rozpoznania przez inny Sąd, choć wówczas roszczenie obejmowało inny, krótszy okres i Sąd zajmował się głównie zarzutem potrącenia.

Powód R. C. w piśmie z 30.09.2009 r. (k.881) dokonał zmiany swojego powództwa poprzez rozszerzenie dotychczasowego żądania i zasądzenie od Z. G. (1) na rzecz powoda R. C. dalszej kwoty 446.400zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia zgłoszenia przed Sądem przedmiotowego żądania do dnia zapłaty tytułem naprawienia szkody za pozbawienie przez pozwanego ad 1 możliwości korzystania przez R. C. z nieruchomości położonej przy ul. (...) we W. w okresie dalszych 31 miesięcy od 24.06.2005 r. do dnia 18.12.2007 r. Dodał, że pomimo zawieszenia postępowania egzekucyjnego pozwany nadal nie respektował prawomocnego wyroku posesoryjnego i nie umożliwił powodom korzystania z nieruchomości. Wskazał też na fakt, iż jest on właścicielem wiaty magazynowej posadowionej na tej działce.

W kolejnym piśmie procesowym datowanym na 25.03.2014 r. powód R. C. (k.1786) zmienił powództwo w ten sposób, że:

1) wniósł o zasądzenie solidarnie na rzecz powodów od pozwanego (...) Przyrodniczego we W. kwoty 377.257 zł ustawowymi odsetkami od kwoty 361.375 zł od dnia 23.06.2005 r., przy czym powód podał, że odpowiedzialność odszkodowawcza pozwanego wynika z art. 415 kc. Zmiana zakresu powództwa -jak wyjaśnił powód- wynika ze zmiany kwalifikacji prawnej żądania wskutek pojawienia się nowych okoliczności faktycznych. W miejsce roszczenia o zwrot nakładów koniecznych przysługujących najemcy na podstawie art. 753 par. 2 kc powód żądał od (...) Przyrodniczego na podstawie art. 415 kc naprawienia szkody wynikającej z niemożności uzyskania spodziewanego zysku z będących rezultatem poniesionych przez nich kosztów na zagospodarowanie części działki, obiektów kubaturowych w okresie od dnia 7.02.2001 r. (dnia następnego po zawarciu umowy sprzedaży tej działki) do dnia 31.05.2005 r. (dnia uprawomocnienie się wyroku w sprawie o sygn. akt I C 795/01),

2) w stosunku do pozwanego Z. G. (1) powód R. C. wniósł o zasądzenie od pozwanego solidarnie na rzecz R. C. i T. R. kwoty 8.774 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 15.04.2002 r. tytułem naprawienia szkody polegającej na pozbawieniu ich możliwości korzystania z nieruchomości położonej przy ul. (...), w tym dwóch zestawów samochodowych w okresie od 29.09.2001r. do 15.04.2002r. Żądanie zasądzenia dodatkowej kwoty 8.774 zł wynikało z potrzeby dokonania korekty zgłoszonego wcześniej roszczenia powodów, w którym zmniejszyli oni wysokość zgłoszonego wobec pozwanego żądania odszkodowawczego o wartość roszczenia jakie wobec nich przysługiwało temu pozwanemu z tytułu czynszu dzierżawnego za okres 7.02.2001r. - 16.04.2002 r. tymczasem jak wskazywano takie potrącenie było nieskuteczne z uwagi na fakt, że Z. G. (2) dochodzi swych roszczeń dopiero za okres od dnia 1.12.2002 r.,

3) powód R. C. domagał się nadto zasądzenia od pozwanego Z. G. (1) na swoją rzecz kwoty 243.486 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 4.04.2014 r. do dnia zapłaty tytułem szkody wynikłej z uniemożliwienia powodowi R. C. jako właścicielowi obiektów kubaturowych w postaci budynku wiaty magazynowej i kontenerowego obiektu magazynowo- biurowego swobodnego dysponowania własnością tych budowli, w okresie w którym prawomocny wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej wydany w sprawie o sygn. akt I C 901/01 był wykonalny, tj. do dnia 18.12.2007 r. W tym dniu bowiem Sąd Okręgowy we Wrocławiu oddalił apelację R. C. od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Fabrycznej w sprawie o sygn. akt I C 953/05 o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w postaci wyroku wydanego w sprawie I C 901/01. Dlatego powód żądał odszkodowania wnosząc o zasądzenie dalszej kwoty 243.386 zł ustalając stawkę za dzierżawę obiektów kubaturowych (6785m2) w wysokości 12 zł za m2 na podstawie prywatnej opinii rzeczoznawcy J. K..

Powód podtrzymał roszczenie w pozostałym zakresie i wniósł o oddalenie powództwa Z. G. (1) o zasądzenie solidarnie od powodów kwoty 278.162 zł i umorzenie postępowania w zakresie powództwa Z. G. (1) co do kwoty 1.561.040,90 zł, co do której Z. G. (1) nie popierał swojego pierwotnego powództwa.

W piśmie procesowym datowanym na dzień 9.04.2014r. (k.1870) powód T. R. dokonał tożsamej zmiany zakresu przedmiotowego powództwa wnosząc jak powód R. C. w zakresie żądania określonego w pkt 1 i 2 i zasądzenie solidarnie na rzecz powodów:

- od (...) Przyrodniczego- na podstawie art. 415 k.c. - kwoty 377.257 zł ustawowymi odsetkami od kwoty 361.375 zł od dnia 23.06.2005r.,

- od pozwanego Z. G. (1) tytułem odszkodowania kwoty 8.774 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 15.04.2002r.

Pozwany Z. G. (1) na rozprawie w dniu 10.04.2014 r. (k.1895) podniósł zarzut przedawnienia co do dodatkowych roszczeń przedstawionych przez powodów w ich ostatnich pismach procesowych datowanych na dzień 25.03.2014 r. i 9.04.2014 r.

W piśmie procesowym z 28.04.2014 r. (k.1902- 1905) strona pozwana (...) Przyrodniczy we W. wniosła o oddalenie powództwa T. R. i R. C. w zmienionym kształcie stwierdzając, że powodowie nie przedstawili żadnych dowodów na to, iż w związku z bezprawnymi działaniami (...) ponieśli jakąkolwiek szkodę, nadto strona pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczeń powodów.

W zakresie wniesionego przez siebie powództwa powód Z. G. (1) pismem procesowym datowanym na dzień 25.03.2009r. (k. 720-724) dokonał modyfikacji żądania w ten sposób, że za okres od 1.05.2005r. do 31.12.2008r. ograniczył roszczenie do kwoty 521.412 zł na podstawie operatu szacunkowego rzeczoznawcy majątkowego J. K. (2), podtrzymując w całości pozostałe roszczenia, w tym wskazując na bezzasadność żądania powodów w zakresie odszkodowania. Operat szacunkowy wyliczał odszkodowanie należne Z. G. (1) za okres 4 lat od 1.01.2005r. do 31.12.2008r,. określając wysokości czynszu na kwotę 10.862,75 zł miesięcznie.

W kolejnym piśmie procesowym z dnia 15.03.2010 r. (k. 963) Z. G. (1) precyzując żądanie pozwu oświadczył, że dochodzi odszkodowania za bezumowne korzystanie z działki gruntu od dnia 1.12.2002 r., przy czym za okres od dnia 1.12.2002 r. do 31.12.2004 r. dochodzi kwoty pomniejszonej miesięcznie z 19.200 zł do 10.862,75 zł, co daje łącznie 271.569,75 zł; nadal dochodzi też odszkodowania za okres od dnia 1.01.2005 r. do dnia 31.12.2008 r. w oparciu o określony w prywatnej opinii czynsz najmu w kwocie po 10.862,75 zł miesięcznie, a zatem za ten okres dochodzi kwoty 521.412 zł (48 x 10.862,75 zł). Jednocześnie niniejszym pismem dodatkowo rozszerzył powództwo za okres od 1.01.2009 r. do 15.03.2010 r. o dalszą kwotę 157.509,75 zł. Łącznie po rozszerzeniu powództwa za okres 1.12.2002 r. - 15.03.2010r. i przy jednoczesnym ograniczeniu wysokości żądanych kwot powód dochodził solidarnie od pozwanych R. C. i T. R. kwoty 950.490,50 zł z odsetkami płatnymi od każdej raty wynoszącej po 10.862,75zł począwszy od dnia 1.01.2003 r. i od 1.03.2009 r. do dnia zapłaty i od kwoty 5.431,38 zł od dnia 1.04.2009 r.

W piśmie procesowym z 21.04.2010 r. (k. 978) pozwany (powód) rozszerzył powództwo dodatkowo za okres od 16.03.2010 r. do 31.03.2010 r. tj. o pół miesiąca, tj. o kwotę 5.431,38 zł. W związku z powyższym łącznie za okres od dnia 1.12.2002 r. do 31.03.2010 r. dochodził kwoty 955.922 zł.

W piśmie procesowym datowanym na dzień 1.06.2010 r. (k. 1038-1040) Z. G. (1) podtrzymując dotychczasowe twierdzenia rozszerzył jeszcze powództwo o kwotę 21.725,50zł (2 x 10.862,75zł ) tytułem odszkodowania za bezumowne korzystanie przez pozwanych za dalszy okres dwóch miesięcy od dnia 1.04.2010 r. do dnia 31.05.2010 r. wnosząc o zasądzenie łącznie na jego rzecz kwoty 977.547,50 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności do dnia zapłaty.

W kolejnym piśmie procesowym z dnia 27.05.2011 r. (k. 1159-1160) dodatkowo jeszcze pozwany rozszerzył powództwo o kwotę 141.215,75 zł (13 x 10.862,74 zł ) za następny okres od dnia 1.05.2010 r. do dnia 31.05.2011 r. wnosząc o zasądzenie łącznie kwoty 1.118.863,25 zł wraz odsetkami ustawowymi od dnia wymagalności.

Na rozprawie w dniu 1.09.2011 r. (k. 1175) pozwany ( powód) Z. G. (1) rozszerzył żądanie o dalszą kwotę 32.528,22 zł za okres od 1.06.2010 r. do 31.08.2011 r. oraz od dnia 1.09.2011 r. do dnia wydania wyroku, przyjmując, że miesięczna kwota odszkodowania wynosi 10.862,74 zł.

W piśmie procesowym z dnia 30.07.2013 r. (k. 1692-1693) pozwany (powód) Z. G. (1) zmodyfikował żądanie w związku z treścią przedstawionej w tym postępowaniu opinii biegłego sądowego z dnia 30.04.2013 r. i wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych kwoty 248.718,50 zł wraz ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot rocznego wynagrodzenia za bezumowne korzystanie przez pozwanych z nieruchomości przy ul. (...) w latach 2002-2013, które przedstawił biegły w swojej opinii, przy czym wartości te obliczane były przy założeniu, że powierzchnia przedstawionej do wyceny nieruchomości wynosi 1700m2.

W związku z uzyskanym z Zarządu Geodezji, Kartografii i Katastru Miejskiego we W. arkusza mapy zasadniczej wskazującej, że powierzchnia działki przy ul. (...) wynosi 1656m2 i w związku z uzupełniającą opinią biegłego sądowego z 10.06.2014 r. pozwany ostatecznie zmodyfikował powództwo (k. 2007-2008) i wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych R. C. i T. R. kwoty 340.721,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami:

-od kwoty 66.992 zł od dnia doręczenia pozwu wzajemnego do dnia zapłaty,

-od kwoty 29.047 zł od dnia 1.01.2007 r. do dnia zapłaty,

-od kwoty 32.609 zł od dnia 1.01.2008 r. do dnia zapłaty,

-od kwoty 36.173 zł od dnia 1.01.2009 r. do dnia zapłaty,

-od kwoty 7.353 zł od dnia 1.01.2010 r. do dnia zapłaty,

-od kwoty 18.651 zł od dnia 1.01.2011 r. do dnia zapłaty,

-od kwoty 29.964 zł od dnia 1.01.2012 r. do dnia zapłaty,

-od kwoty 41.270 zł od dnia 1.01.2013 r. do dnia zapłaty,

-od kwoty 41.271 zł od dnia 1.01.2014 r. do dnia zapłaty,

-od kwoty 34.392,50 zł od dnia 1.10.2014 r. do dnia zapłaty,

podtrzymując wniosek o zasądzenie solidarnie pod pozwanych (powodów) na rzecz pozwanego ad.2 kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Powód Z. G. (1) przyznał, że powierzchnia nieruchomości wynosi 1656m2 i stwierdził, że wyliczenie opłat jest zgodne z opinią biegłego przedstawiającą wysokość rocznych dochodów z dzierżawy lub najmu w latach 2002-2013 –opinią uzupełniającą. Powód Z. G. (1) rozszerzył powództwo o kolejny okres tj. za okres od sierpnia 2013r do września 2014r. W wyliczeniach przyjął, że stawka miesięcznego dochodu za rok 2013 jest równa stawce za rok 2014.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 4.06.1991 r. (...) we W.[obecnie (...)Przyrodniczy we W.] zawarła z R. C.i T. R.umowę dzierżawy, której przedmiotem była nieruchomość położona we W.przy ulicy (...)o powierzchni 800 m2. Strony umowy ustaliły lokalizację powyższego terenu w granicach istniejącego ogrodzenia po byłej bazie magazynowej Przedsiębiorstwa (...), przy czym stwierdzono, że ogrodzenie tego terenu i zlokalizowana w jego obrębie konstrukcja wiaty magazynowej pozostawionej przez (...)są obecnie własnością R. C.i T. R.(§ 1 umowy). Strony ustaliły miesięczną stawkę opłaty dzierżawczej na kwotę 3.000 zł za 1 m ² powierzchni – dzierżawcy zobowiązali się uiszczać opłatę do 20 dnia każdego miesiąca, za każdy dzień zwłoki dzierżawcy zobowiązali się uiszczać odsetki ustawowe. W umowie jej strony ustaliły termin rozpoczęcia dzierżawy na 1.07.1991 r. (§ 4 umowy). Jednocześnie zadeklarowały chęć dzierżawy umówionego terenu na czas nieokreślony, którego przerwanie ze względu na koszty dzierżawcy (R. C.i T. R.) przy jego zagospodarowaniu mogło nastąpić wyłącznie przy konieczności działań inwestycyjnych strony pozwanej na tym terenie (§ 5 umowy). Strony ustaliły okres wypowiedzenia umowy na 6 miesięcy, licząc od dnia powiadomienia (§ 6 umowy) i jednocześnie dzierżawca zobowiązał się do zabrania w okresie wypowiedzenia obiektów, które stanowiły jego własność (§ 7 umowy). Na terenie nieruchomości znajdował się wówczas dwupiętrowy budynek biurowy o powierzchni około 750 m ² oraz hala magazynowa o powierzchni około 450 m ².

(dowód: umowa dzierżawy z dnia 4 czerwca 1991 r. - k. 62-64, wypis z rejestru gruntów numer 700/99 - k. 824, mapa - k. 849, zeznania świadka M. R. - k. 698, przesłuchanie powoda R. C. e-protokół z 14 października 2014 roku od 02:04:55 do 03:05:35, przesłuchanie powoda T. R. e-protokół z 14 października 2014 roku od 01:39:08 do 02:04:55).

Na dzierżawionym terenie na przełomie lat 1991 i 1992 R. C. i T. R. dokonali przewidzianego umową dzierżawy zagospodarowania terenu, w ramach którego odbudowali między innymi budynek hali magazynowej o powierzchni 474 m2 oraz zamontowali dwa zespoły baraków kontenerowych o łącznej powierzchni 246 m2.

(dowód: zeznania świadka M. A. k.699, przesłuchanie powoda R. C. e-protokół z 14 października 2014 r. 02:04:55 - 03:05:35, przesłuchanie powoda T. R. e-protokół z 14 października 2014 r. o01:39:08 - 02:04:55).

Na dzierżawionej części nieruchomości R. C.wraz z T. R.prowadzili działalność gospodarczą w ramach Przedsiębiorstwa Handlowo – Produkcyjno – Usługowego (...)we W.. Garażowali na tej działce też swoje samochody dostawcze ((...)), które często były wynajmowane w celach zarobkowych. Wjazd na posesję znajdował się od strony ul. (...).

(dowód: oferty wynajmu zestawów samochodowych k.760769, przesłuchanie powoda R. C. e-protokół z 14 października 2014 r. 02:04:55 - 03:05:35, przesłuchanie powoda T. R. e-protokół z 14 października 2014 r. 01:39:08 - 02:04:55).

Pismem z 23.06.1995 r. (...) we W.– w związku z zaległościami w uiszczaniu opłat za dzierżawę – wypowiedziała R. C.i T. R.stosunek dzierżawy uwzględniając zapisy umowy regulujące półroczny okres wypowiedzenia. Pismo to zostało doręczone dzierżawcom 27.06.1995 r. Umowa miała w związku z tym wygasnąć w dniu 31.12.1995 r.

Pismem z 23.11.1995 r. wezwano dzierżawców do niezwłocznego usunięcia wiaty magazynowej z dzierżawionego terenu określając ostateczny termin jej usunięcia na 29.12.1995 r. Pismem z 8.01.1996 r. (...) we W.poinformowała dzierżawców o ustaleniu ostatecznego terminu rozebrania wiaty i opuszczenia terenu posesji przy ulicy (...)na 20.01.1996 r. wskazując, że niedochowanie tego terminu spowoduje skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego. Kolejnymi pismami wydzierżawiający ustalał nowe terminy rozebrania wiaty i opuszczenia terenu nieruchomości – bezskutecznie. Pismem z 16.08.1996 r. (...) we W.wezwała dzierżawców do zapłaty odszkodowania za bezumowne korzystanie z nieruchomości wraz z ustawowymi odsetkami. W piśmie z 8.07.1998 r. R. C.poinformował pozwanego ad. 1, że umowa dzierżawy w dalszym ciągu obowiązuje i jest wiążąca wskazując na brak podstaw do żądania opuszczenia przez dzierżawców terenu nieruchomości i jej wydania. W 1998 r. strony prowadziły rozmowy dotyczące skuteczności wypowiedzenia umowy dzierżawy.

(dowód: korespondencja stron k. 734-759, pismo strony pozwanej z dnia 23.06.1995 r., k. 249, przesłuchanie powoda R. C. e-protokół z 14.10.2014 r. od 02:04:55 do 03:05:35, przesłuchanie powoda T. R. e-protokół z 14.10.2014 roku od 01:39:08 do 02:04:55)

Dnia 6.02.2001 r. (...) we W.sprzedała Z. G. (1)prawo użytkowania wieczystego działki numer (...), o powierzchni 3.721 m ² położonej we W.przy ulicy (...), obręb S.wraz z prawem własności znajdującego się na tej działce budynku biurowego dwupiętrowego o powierzchni użytkowej 752,23 m ² stanowiącego odrębną nieruchomość. Na przedmiotowej nieruchomości poza tym budynkiem dwukondygnacyjnym (o funkcji „i” – innej) znajdował się budynek trzykondygnacyjny o funkcji „m” – mieszkalnej. W przeszłości budynek ten figurował jako budynek gospodarczy jednokondygnacyjny. W związku z przeprowadzoną w 2006 roku modernizacją operatu ewidencji gruntów i budynków budynek gospodarczy oznaczono numerem 2, w parametrach technicznych opisano go jako budynek o funkcji innej o powierzchni 474 m ². Cenę sprzedaży strony ustaliły na kwotę 328.570 zł. Zawarcie umowy poprzedzało przeprowadzenie przetargu nieograniczonego, do którego przystąpiło czworo oferentów, w tym Z. G. (1).

(dowód: umowa sprzedaży z dnia 6.02.2001 r. zawarta w formie aktu notarialnego przed notariuszem M. G.w Kancelarii Notarialnej we W.przy ul. (...), rep. A nr (...) , k. 94-97 , protokół z posiedzenia komisji przetargowej k. 1228-1229, pismo Zarządu Geodezji, Kartografii i Katastru Miejskiego we W.z 12.01.2012 r., k. 1893-1894,odpis KW , mapy podziału działki k.1828-1850, zeznania świadka M. R.- k. 698, zeznania A. H.k.793, przesłuchanie pozwanego Z. G. (1)k. 1241-1242 e-protokół z e-protokół z 14.10.2014 r. od 00:11:15 do 01:39:08).

Nabywca nieruchomości znał stan prawny i faktyczny nieruchomości, wiedział, że na jej części R. C. i T. R. nadal prowadzą działalność gospodarczą oraz, że posadowiony jest na niej budynek hali magazynowej i baraki magazynowe.

Przedstawiciel strony pozwanej zawierający w jej imieniu umowę sprzedaży z 6.02. 2001 r. – M. R. oświadczył przy zawieraniu umowy, że sprzedawana nieruchomość nie jest obciążona żadnymi prawami ani roszczeniami osób trzecich, a w szczególności nie jest obciążona żadnymi umowami najmu bądź dzierżawy (§ 1 in fine umowy).

(dowód: umowa sprzedaży z dnia 6.02.2001 r. zawarta w formie aktu notarialnego przed notariuszem M. G.w Kancelarii Notarialnej we W.przy ul. (...), rep. A nr (...) , k. 94-97, przesłuchanie pozwanego Z. G. (1)k. 1241-1242, e-protokół z e-protokół z 14.10.2014 r. od 00:11:15 do 01:39:08).

Z. G. (1) bezskutecznie wzywał powodów do wydania zajmowanej przez nich części nieruchomości i rozebrania wiaty magazynowej. Zajęta przez powodów część nieruchomości, na której posadowiona jest wiata magazynowa zajmuje powierzchnię 1656m2.

W dniu 28.09.2001 r. Z. G. (2)przy wjeździe na tę działkę od strony ul. (...)postawił słupki i siatkę zagradzając dostęp do działki. Na działce pozostały dwa ciągniki siodłowe (...) należące do powoda R. C.. Powodowie R. C.i T. R.usunęli zagrodzenie, po czym Z. G. (1)ponownie je postawił.

(dowód: wezwanie pozwanego do wydania nieruchomości, k.1290, korespondencja stron k. 1226-1240, pismo Zarządu Geodezji, Kartografii i Katastru Miejskiego we W. z 12.01.2012 r., k. 1893-1894 – 153, pisma powoda k. 760-769, pisemna opinia uzupełniająca biegłego sądowego K. N. k. 1962-1965, zeznania świadka H. O. k. 794, zeznania świadka H. K. k.854, przesłuchanie powoda R. C. e-protokół z 14.10.2014 roku od 02:04:55 do 03:05:35, przesłuchanie powoda T. R. e-protokół z 14.10.2014 r. od 01:39:08 do 02:04:55) przesłuchanie pozwanego Z. G. (1) k. 1241-1242, e-protokół z e-protokół z 14.10.2014 r. od 00:11:15 do 01:39:08).

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Fabrycznej z 21.02.2005 r. w sprawie o sygn. akt I C 901/01 nakazano Z. G. (1), aby przywrócił powodom posiadanie drogi betonowej na nieruchomości poprzez usunięciu słupków stalowych i siatki zagradzających wjazd na tę drogę od. ul. (...) i zakazał dokonywania dalszych naruszeń.

(dowód: wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Fabrycznej z dnia 21.02.2005 r. w sprawie o sygn. akt IC 901/01 wraz z uzasadnieniem, k. 835-846).

Z. G. (1) w pozwie z 25.10.2001 roku skierowanym przeciwko pozwanemu R. C. i T. R. domagał się nakazania pozwanym aby opróżnili, opuścili i wydali powodowi część działki o powierzchni 1.600 m ² wchodzącej w skład nieruchomości przy ulicy (...) we W., dla której prowadzona jest księga wieczysta o numerze (...), a której Z. G. (1) jest użytkownikiem wieczystym oraz nieruchomości budynkowych na niej posadowionych, zasądzenia od pozwanych kwoty 128.000 zł tytułem opłat za bezumowne korzystanie przez pozwanych z nieruchomości oraz zasądzenia kosztów procesu wedle norm przepisanych.

Wyrokiem z 9.12.2003 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu wydał wyrok częściowy w którym nakazał pozwanym, aby opróżnili, opuścili i wydali powodowi część działki o powierzchni 1.397 m ² wchodzącej w skład nieruchomości na którą składają się działka przy ul. (...) we W. dla której prowadzona jest księga wieczysta o numerze (...).

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że pozwanym skutecznie wypowiedziano umowę dzierżawy z 4.06.1991 r. ze skutkiem na 31.12.1995 r. z zachowaniem sześciomiesięcznego okresu wypowiedzenia.

Wyrokiem z 10.02.2004 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu zasądził od pozwanych na rzecz powoda kwotę 128.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że wobec skutecznego wypowiedzenia pozwanym stosunku dzierżawy ze skutkiem na 31.12.1995 r. pozwani od 1.01.1996 r. bezumownie korzystali z nieruchomości stanowiącej własność Z. G. (1) – w tych okolicznościach żądanie zapłaty za bezumowne korzystanie było zasadne. Przy ustalaniu wymiaru należnego wynagrodzenia Sąd oparł się na treści pisma Urzędu Miejskiego we W. i przyjął stawkę 12.800 zł za 21 dni marca 2001 roku i po 19.200 zł za każdy kolejny miesiąc bezumownego korzystania poczynając od kwietnia 2001 roku.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem z 1.10.2004 r. oddalił apelację pozwanych. W uzasadnieniu wskazał na słuszność ustaleń Sądu I Instancji w zakresie skutecznego wypowiedzenia pozwanym stosunku dzierżawy dokonanego pismem z 25.06.1995 r. Dodano, że stanowisko (...) we W.w chwili dokonania wypowiedzenia i w dalszym okresie było jednoznaczne i nie stwarzało jakichkolwiek wątpliwości co do tego, że umowa z końcem 1995 roku została rozwiązana. Wskazano, że chybione są zarzuty pozwanych jakoby dysponowali prawami do części składowych nieruchomości bowiem nie wykazali oni jakiegokolwiek tytułu, a w świetle art. 47 i 48 k.c. nie mogli mieć innego – niż do końca 1995 roku – tytułu wynikającego z umowy dzierżawy.

(dowód: wyrok częściowy Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 9.12.2003 r., w sprawie o sygnaturze akt I C 795/01, k. 299, wraz z uzasadnieniem k. 308, wyrok końcowy Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 10.02.2004 r., sygnatura akt I C 795/01, k. 229-234, k.342, wraz z uzasadnieniem k. 364, wyrok Sądu Apelacyjnego w sprawie o sygn. akt I ACa 888/04, k. 235-240, k.432-433)

Poza powyższym procesem między stronami toczyły się również inne postępowania w tym z powództwa R. C.przeciwko Z. G. (1)o ustalenie nieważności czynności prawnej w postaci umowy sprzedaży nieruchomości z 6.02.2001r., a także z powództwa R. C.przeciwko (...) Przyrodniczemu o zapłatę kwoty 334.929 zł tytułem odszkodowania za przegrany proces w ramach, którego zasądzono od powoda zapłatę z tytułu bezumownego korzystania. W obu postępowaniach roszczenia powoda zostały prawomocnie oddalone.

(dowód: wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu w sprawie o sygn. akt IC 149/11 oraz wyrok Sądu Apelacyjnego, k. 1907-1818, wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu w sprawie o sygn. akt IC 150/11 oraz wyrok Sądu Apelacyjnego, k. 1924-1940).

Pismem z 28.02.2007 r. Z. G. (1) wezwał R. C. do demontażu i usunięcia hali magazynowej (wiaty) znajdującej się na działce przy ulicy (...) we W. pozostającej w użytkowaniu wieczystym nadawcy w terminie jednego miesiąca od otrzymania wezwania zastrzegając, iż w przypadku niedotrzymania terminu demontaż i uprzątnięcie działki dokonane zostaną na koszt i ryzyko powoda. Kolejnym pismem z 19.04.2007 r. Z. G. (1) poinformował, że stanowisko powoda o braku podstaw prawnych do żądania demontażu wiaty jest nietrafne i stanowi zaprzeczenie stanu prawnego wynikającego z prawomocnych wyroków Sądu Okręgowego we Wrocławiu i Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu w sprawie I C 795/01. W kwietniu 2007 r. na wniosek Z. G. (1) została przeprowadzona egzekucja świadczenia wydania przez powoda i T. R. części nieruchomości przy ul. (...) we W..

(dowód : pisma Z. G. (1) k. 887-900, postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym k 945-949).

Możliwe do uzyskania dochody z najmu bądź dzierżawy zajętej przez powodów (pozwanych wzajemnych) części nieruchomości położonej przy ul. (...), nr działki (...) obręb S., o powierzchni 1.656 m2 we W. znajdującej się w użytkowaniu wieczystym Z. G. (1) za okres od 1.12.2002 r. do 30.04.2013 r. przy przyjęciu , że przedmiotem korzystania z części działki jest grunt, na którym posadowiono wiatę magazynową niezwiązaną trwale z gruntem, stanowiącą własność powodów (pozwanych wzajemnych) bez wynajmu lub dzierżawy tej wiaty i innych obiektów znajdujących się na powyższej części nieruchomości wynoszą: 278.815 zł

Określenie dochodów z dzierżawy lub najmu przedstawia poniższa tabela

Rok Cena śr.skoryg. [złm2] P.. od nieruch. Cena śr.części nier. Dochód roczny

2002 135,17 0, (...)

2003 167,57 0, (...)

2004 199,98 0, (...)

2005 232,38 0, (...)

2006 264,79 0, (...)

2007 297,19 0, (...)

2008 329,60 0, (...)

2009 67,50 0, (...)

2010 170,39 0, (...)

2011 273,27 0, (...)

2012 376,16 0, (...)

2013 376,16 0, (...)

Razem dochód [zł] 275815zł.

Biegły rzeczoznawca ustalił dochody z najmu lub dzierżawy w poszczególnych latach zgodnie z formułą arytmetyczną: iloczyn powierzchni części nieruchomości wynoszącej 1656m2 oraz różnicy czynszów średnich i podatku od nieruchomości, przy czym dochody z dzierżawy lub najmu w 2002 liczone od grudnia stanowią 1/12 dochodu a dochody w 2013 r. liczone do 30.04.2013r. stanowią 1/3 dochodu rocznego. Biegły stwierdził, że nie było możliwe ustalenie dochodu za każdy miesiąc korzystania z części nieruchomości ze względu na zbyt małą liczbę transakcji. Pomiędzy rokiem 2008 i 2009 nastąpił stopniowy równomierny spadek czynszu, a później wzrost. Ze średniego wzrostu w okresie do 2008 r. wynika, iż miesięczny wzrost dochodu z najmu lub dzierżawy wyniósł 21,17 zł /m-c, a od 2009 r. do 2012 r. wyniósł 60,45zł/ m-c.

(dowód: opinia biegłego sądowego rzeczoznawcy K. N. k. 1612-1628, ustna opinia uzupełniająca k. 1895, e-protokół z dnia , pisemna opinia uzupełniająca k. 1962-1965).

Sąd zważył co następuje:

I. W piśmie procesowym datowanym na dzień 20.06.2005r. (k.45-53) powodowie T. R.i R. C.rozszerzyli pierwotne żądanie kierowane wcześniej jedynie wobec pozwanego Z. G. (1)domagając się zasądzenia od (...) we W.solidarnie na ich rzecz kwoty 361.375 zł tytułem zwrotu nakładów koniecznych poczynionych przez powodów na opisanej nieruchomości, stanowiącej przedmiot zawartej między stronami umowy dzierżawy z dnia 4.06.1991 r. Wnieśli jednocześnie w trybie przepisu art.194 § 3 kpc o wezwanie do udziału w sprawie (...) we W.. Roszczenie na kwotę 361.375 zł w stosunku do pozwanej ad 2 (...) powodowie uzasadniali wówczas następująco: w dniu 4.06.1991 r. powodowie zawarli z pozwaną ad 2 umowę dzierżawy spornej nieruchomości, zgodnie z treścią tej umowy powodowie objęli na własność konstrukcję wiaty magazynowej pozostawionej przez poprzedniego dzierżawcę - przedsiębiorstwo (...). Powodowie ponieśli nakłady związane z odbudową przedmiotowej wiaty w łącznej kwocie 361.375 zł i zwrotu tych nakładów koniecznych dochodzili. Pismem z dnia 23.06.1995r. pozwany ad 2 wypowiedział powodom umowę dzierżawy, naruszając tym samym treść umowy, albowiem zgodnie z jej literalnym brzmieniem pozwany ad 2 mógł skorzystać z przysługującego mu prawa wypowiedzenia powodom zawartej umowy dzierżawy, jedynie przy konieczności podjęcia na tym terenie działań inwestycyjnych.

Pozwana ad 2 (...) we W.(obecnie (...)Przyrodniczy) w odpowiedzi na pozew (k.91-92) - wniosła o oddalenie pozwu w stosunku do niej i obciążenia strony powodowej kosztami procesu oraz kosztami zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu swojego stanowiska podała, że powodowie byli związani z pozwaną ad 2 od dnia 4.06.199l r. do dnia 31.12.1999 r. umową najmu wiaty i dzierżawy gruntu. Umowa ta została powodom wypowiedziana rok przed sprzedażą spornej nieruchomości. Nieruchomość została zbyta przez pozwaną ad 2 w dniu 6.02.200l r. Umowa ta nie obowiązywała w/w stron w dniu jej nabycia przez pozwanego ad 1 Z. G. (1), a co za tym idzie pozwana ad 2 stwierdziła brak legitymacji biernej pozwanej ad 2 do występowania w niniejszej sprawie w charakterze pozwanej.

W piśmie procesowym datowanym na 25.03.2014 r. powód R. C. (k.1786) zmienił powództwo w ten sposób, że wniósł o zasądzenie solidarnie na rzecz powodów od pozwanego (...) Przyrodniczego we W. kwoty 377.257 zł ustawowymi odsetkami od kwoty 361.375 zł od dnia 23.06.2005 r., przy czym powód podał tym razem, że odpowiedzialność odszkodowawcza pozwanego wynika z art. 415 kc. Zmiana zakresu powództwa -jak wyjaśnił powód- wynikała ze zmiany kwalifikacji prawnej żądania wskutek pojawienia się nowych okoliczności faktycznych. W miejsce roszczenia o zwrot nakładów koniecznych przysługujących najemcy na podstawie art. 753 par. 2 kc powód żądał od (...) Przyrodniczego na podstawie art. 415 kc naprawienia szkody wynikającej z niemożności uzyskania spodziewanego zysku z będących rezultatem poniesionych przez nich kosztów na zagospodarowanie części działki, obiektów kubaturowych w okresie od dnia 7.02.2001 r. (dnia następnego po zawarciu umowy sprzedaży tej działki) do dnia 31.05.2005 r. (dnia uprawomocnienie się wyroku w sprawie o sygn. akt I C 795/01).

W piśmie procesowym datowanym na dzień 9.04.2014r. (k.1870) powód T. R. dokonał tożsamej zmiany zakresu przedmiotowego powództwa wnosząc jak powód R. C. o zasądzenie solidarnie na rzecz powodów od (...) Przyrodniczego- na podstawie art. 415 k.c. - kwoty 377.257 zł ustawowymi odsetkami od kwoty 361.375 zł od dnia 23.06.2005r.

Dokładne przytoczenie treści pierwotnego żądania powodów w stosunku do (...) wraz z istotnymi elementami uzasadnienia pozwu a następnie przedstawienie treści żądania po jego przekształceniu wraz ze wskazaniem podstawy faktycznej i prawnej zmodyfikowanego roszczenia jest ważne by wskazać jednoznacznie, że po modyfikacji żądania przez powodów mamy do czynienia z zupełnie innym aniżeli pierwotnie roszczeniem. Dotyczy to zarówno okoliczności faktycznych przytoczonych przez powodów na poparcie ich twierdzeń, jak i podstawy prawnej żądania.

Niewątpliwie powodowie odpowiedzialność strony pozwanej - (...)Przyrodniczego za poniesioną przez nich rzekomo szkodę wiązali ze zbyciem w dniu 6.02.2001 r. przez (...)prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wykorzystywanej przez powodów do prowadzenia działalności gospodarczej. Powodowie kwestionowali zarówno ważność samej umowy jak i dodatkowo zachowanie osób reprezentujących (...)w chwili sporządzania umowy stwierdzając, że do szkody w ich majątku doprowadziło zarówno zapewnienie jakie złożył M. R.reprezentujący stronę pozwaną przy zawarciu umowy stwierdzając, że „ nieruchomość nie jest obciążona żadnymi prawami ani roszczeniami osób trzecich” jak i brak w tej umowie jakiejkolwiek informacji dotyczącej części działki będącej w samoistnym posiadaniu osób trzecich przy równoczesnym wpisaniu nabywcy nieruchomości Z. G. (1)jako właściciela budynku innego 2 –kondygnacyjnego w miejsce (...) w ewidencji geodezyjno- kartograficznej Urzędu Miejskiego we W..

W kontekście podstawy prawnej roszczenia zgłoszonej przez powodów należy podkreślić, że to na powodach spoczywał ciężar dowodu zaistnienia wszystkich przesłanek deliktowej odpowiedzialności odszkodowawczej strony pozwanej, na które składają się: zawinione w sensie subiektywnym i obiektywnym działanie sprawcy, szkoda w majątku dochodzącego odszkodowania oraz adekwatny związek przyczynowo- skutkowy pomiędzy zawinionym działaniem sprawcy a szkodą. W ocenie Sądu żadnej z w/w okoliczności powodowie nie wykazali. Niemniej z uwagi na fakt, że dla przyjęcia odpowiedzialności deliktowej danej osoby niezbędne jest kumulatywne spełnienie wszystkich przytoczonych przesłanek i w konsekwencji niezaistnienie choćby jednej z nich skutkuje brakiem możliwości uwzględnienia żądania opartego na treści art. 415 kc, zdaniem Sądu odnieść się należało jedynie do kwestii winy strony pozwanej. W sytuacji w której powodowie twierdzili, że ich szkoda była efektem zawarcia umowy, czy też złożenia dodatkowych oświadczeń (pozostających poza zakresem istotnych elementów umowy) bądź ich braku winni byli wykazać, że zachowania strony pozwanej w tym zakresie pozostawały w sprzeczności z obowiązującymi przepisami prawa, z zasadami współżycia społecznego (wina w sensie obiektywnym –bezprawność). W ocenie Sądu dowodów na takie okoliczności powodowie nie zaoferowali. Z całości materiału dowodowego zebranego w sprawie wynika, że umowa z 6.02.2001 r. jest czynnością prawną, która doprowadziła do skutecznego przeniesienia prawa użytkowania wieczystego, a wcześniejsza umowa dzierżawy łącząca powodów z pozwaną została także skutecznie wypowiedziana. Podkreślić zresztą należy, że w istocie wszystkie podniesione tu zarzuty powodów były przedmiotem szczegółowych rozważań Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu w sprawie prowadzonej wcześniej przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu pod sygn. akt I C 150/11 (I ACa 1097/13) w której prawomocnie rozstrzygnięto o niezasadności żądania powoda (skierowanego względem Z. G. (1) i (...) Przyrodniczego) w przedmiocie ustalenia nieważności umowy sprzedaży z 6.02.2001 r. Sąd Okręgowy w niniejszej podziela stanowisko Sądu Apelacyjnego zawarte w w/w rozważaniach.

Mając powyższe na uwadze należało uznać żądanie powodów skierowane względem (...)Przyrodniczego za całkowicie niezasadne. Jedynie na marginesie należy dodać, że nawet gdyby powodowie wykazali, że roszczenie opisane w żądaniu względem (...)powstało, to i tak wówczas za zasadny należałoby uznać zarzut przedawnienia oparty na treści art. 442(1) kc, albowiem niewątpliwie powodowie o sprawcy szkody ((...)) oraz utracie zysków (o szkodzie) dowiedzieli w okresie za który szkodę wyliczyli - czyli w latach 2001-2005, skoro żądanie w analizowanym kształcie zgłosili dopiero w roku 2014, to 3- letni termin przedawnienia upłynął przed wniesieniem sprawy do Sądu.

Z tych względów Sąd oddalił powództwo powodów w całości o czym orzekł w punkcie I wyroku.

O kosztach procesu pomiędzy powodami a pozwanym Uniwersytetem Przyrodniczym Sąd orzekł w punkcie II wyroku, na podstawie art. 98 kpc albowiem powodowie przegrali ten proces w całości. Strona pozwana poniosła koszty zastępstwa procesowego w dwóch instancjach w wysokości 7.200 zł w pierwszej i 5.400 zł w drugiej. Koszty te zostały rozdzielone pomiędzy powodami po połowie albowiem brak było podstaw do innego rozkładu kosztów procesu pomiędzy nimi (art. 105 kpc).

II. Analizując treść modyfikowanych w trakcie procesu żądań powodów T. R. i R. C. wobec Z. G. (1) należy stwierdzić, iż w istocie ostatecznie żądanie złożone było z dwóch części.

Pierwsze z nich objęło końcowo kwotę 8.774 zł i dotyczyło okresu 29.09.2001 r. -15.04.2002 r. Powodowie stwierdzili, że jest to roszczenie odszkodowawcze oparte na treści art. 415 k.c. będące konsekwencją tego, iż Z. G. (1)montując słupki przy wjeździe na działkę opisaną w pozwie skutecznie uniemożliwił powodom korzystanie z przedmiotowej nieruchomości, a to z kolei wiązało się z niemożnością prowadzenia działalności gospodarczej, w tym przede wszystkim zarobkowego wynajmowania stacjonujących tam pojazdów ciężarowych marki K.. Szkoda miała się sprowadzać do utraconego zysku, który mogliby osiągnąć z wynajmowania obiektów znajdujących się na działce (w tym w/w samochodów).

W ocenie Sądu tak sformułowane żądanie powodów należało uznać za całkowicie bezzasadne. Sądy: Okręgowy we W. i następnie Apelacyjny orzekając w sprawie pomiędzy tymi samymi stronami (sygn. akt Sądu Okręgowego I C 795/01 i I ACa 888/04 Sądu Apelacyjnego), w sprawie zarzutu potrącenia T. R. i R. C. opartego na tych samych podstawach faktycznych i prawnych tyle, że dotyczącego innego, wcześniejszego okresu, stwierdziły, że słupki zagradzające wyjazd z działki przy ul. (...) zostały zdemontowane przez powodów już następnego dnia po ich zamontowaniu. Nie było więc przeszkód by wówczas wyprowadzić z działki sprzęt. Cała działalność powodów w tym okresie sprowadzała się, jak ustaliły w/w Sądy, do wynajmowania posiadanych samochodów ciężarowych innym podmiotom i to niekiedy na długie okresy. Powodowie powinni podjąć działania, by zminimalizować ewentualne szkody czy wręcz im zapobiec, co zresztą zapoczątkowali rozbierając przeszkodę. Zaznaczono, że całe zdarzenie miało miejsce w szóstym już roku bezumownego korzystania przez powodów z tej nieruchomości i potrzeba zorganizowania działalności w inny sposób nie mogła być okolicznością, która winna zaskoczyć powodów. Sąd w tej sprawie w pełni podziela powyższą ocenę zachowań powodów.

Zdaniem Sądu powodowie niewątpliwie już od wielu lat nie dysponując żadnym tytułem prawnym do nieruchomości przy ul. (...)uporczywie odmawiali jej wydania osobom uprawnionym, w istocie na własne ryzyko prowadząc na bezprawnie zajmowanym terenie działalność gospodarczą. W analizowanej sytuacji więc powodowie nie mogą domagać się odszkodowania za brak możliwości korzystania z działki za którą sami winni uiszczać opłaty za bezumowne korzystanie, podobnie jak i odszkodowania za uniemożliwienie wynajmowania samochodów (...), które obowiązani byli wyprowadzić z cudzej nieruchomości i na co niewątpliwie mieli szansę zarówno w okresie lat 1996-2001, jak również bezpośrednio po przejęciu działki przez Z. G. (1).

Druga część żądania skierowana przeciwko Z. G. (1) to żądanie zgłoszone już przez samego R. C. (w 2014 r.), który domagał się zasądzenia od pozwanego Z. G. (1) na swoją rzecz kwoty 243.486 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 4.04.2014 r. do dnia zapłaty tytułem szkody wynikłej z uniemożliwienia powodowi R. C. jako właścicielowi obiektów kubaturowych w postaci budynku wiaty magazynowej i kontenerowego obiektu magazynowo- biurowego swobodnego dysponowania własnością tych budowli, w okresie w którym prawomocny wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej wydany w sprawie o sygn. akt I C 901/01 o naruszenie posiadania był wykonalny, tj. od 1.06.2005 r. do dnia 18.12.2007 r.

W przypadku tego żądania także należy stwierdzić, że stanowisko powoda jest nieuzasadnione. Wyrok wydany w sprawie o przywrócenie naruszonego posiadania jest oparty jedynie na analizie stanu posiadania i faktu jego naruszenia, nie biorąc pod uwagę samego prawa i dobrej wiary pozwanego. Nie zmienia więc sytuacji prawnej stron, która winna być brana pod uwagę w tym procesie, w którym Sąd zajmuje się roszczeniem odszkodowawczym. Analizą własności obiektów znajdujących się na powierzchni działki przy ul. (...) zajął się szczegółowo Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w przywołanej już sprawie o sygn. akt I C 150/11 stwierdzając bezzasadność jakichkolwiek roszczeń powoda R. C. do tych budowli, szczególnie w kontekście treści prawomocnego orzeczenia Sądu Okręgowego wydanego w sprawie I C 795/01 w części obejmującej nakazanie wydania nieruchomości Z. G. (1). Stąd też roszczenie o odszkodowanie przeciwko Z. G. (1) o odszkodowanie za uniemożliwienie korzystania z w/w obiektów nie mogło być uwzględnione, albowiem brak było w działaniach domniemanego sprawcy szkody –Z. G. (1) cechy bezprawności. Z. G. (1) od 6.02.2001 r. dysponował niewadliwym tytułem prawnym do korzystania z całej nieruchomości. Niemniej należy dodać, że nawet gdyby roszczenie opisane w żądaniu powoda względem Z. G. (1) powstało, to wówczas za zasadny należałoby uznać zarzut przedawnienia (podniesiony przez pozwanego Z. G. (1) na rozprawie w dniu 10.04.2014 r. -k.1895) oparty na treści art. 442(1) kc, albowiem niewątpliwie powód o sprawcy szkody (Z. G. (1)) oraz utracie zysków (o szkodzie) dowiedział się w okresie za który szkodę wyliczył - czyli w latach 2005-2007, skoro zaś żądanie w analizowanym kształcie zgłosił dopiero w roku 2014, to 3- letni termin przedawnienia upłynął przed wniesieniem sprawy do Sądu.

Z tych wszystkich względów żądania powodów wobec pozwanego Z. G. (1) opisane wyżej zostały oddalone, o czym Sąd orzekł w punktach III i IV wyroku. W punkcie V i VI Sąd na podstawie art. 355 kpc umorzył postępowanie w zakresie w jakim powodowie cofnęli pozew wobec Z. G. (1). Co do kwoty 538.426 zł w punkcie V (różnica pomiędzy pierwotną kwotą dochodzoną przez obu powodów -547.200 zł a 8.774 zł) i w zakresie kwoty 202.914 zł w punkcie VI (różnica pomiędzy kwotą dochodzoną przez powoda R. C. -446.400 zł a 243.486 zł)

III. Powód Z. G. (1) domagał się w tym postępowaniu zasądzenia solidarnie od pozwanych T. R. i R. C. należności za korzystanie bez tytułu prawnego z nieruchomości położonej we W. przy ul. (...), której powierzchnię ostatecznie określił na 1.656 m kw., domagając się opłat za okres 1.12.2002 r. -30.09.2014 r. w łącznej kwocie wyliczonej w ostatniej fazie procesu na 340.721,50 zł.

Oceniając zasadność roszczenia powoda w kontekście treści art. 224 i 225 k.c. nie ulegało wątpliwości, że Z. G. (1)począwszy od 6.02.2001 r. stał się samoistnym posiadaczem wskazanej wyżej nieruchomości. Powód wykazał stosownymi dokumentami, że nabył w drodze przetargu prawo użytkowania wieczystego nieruchomości od dotychczasowego użytkownika wieczystego jakim był (...) we W.. Podjęta przez pozwanego R. C.próba zakwestionowania skuteczności nabycia tej nieruchomości przez Z. G. (1)w ramach powództwa o ustalenie nieważności umowy sprzedaży zawartej w dniu 6.02.2001 r. zakończyła się niepowodzeniem (por. wyroku Sądów obu instancji w sprawie I C 150/11 Sądu Okręgowego we Wrocławiu). Pozwani R. C.i T. R.nie wykazali z kolei (w tym zakresie to na nich spoczywał ciężar dowodu), że dysponują jakimkolwiek tytułem prawnym do korzystania z nieruchomości przy ul. (...). Już w sprawie I C 795/01 przesądzono kwestię skuteczności wypowiedzenia pozwanym umowy dzierżawy, która łączyła ich z Akademią Rolniczą od 1991 r. Umowa dzierżawy została skutecznie wypowiedziana pismem z 25.06.1995 r. i od stycznia 1996 r. posiadają działkę bez tytułu prawnego. Mimo wyroku w którym nakazano pozwanym opuszczenie nieruchomości pozwani działki opisanej w pozwie nie przekazali powodowi wobec czego winni –na podstawie przywołanych już przepisów art. 224 par. 2 i 225 k.c. –zapłacić powodowi Z. G. (1)wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy.

Dodać należy, że z uwagi na treść art. 229 k.c. i przywołaną wyżej okoliczność niezwrócenia rzeczy przez pozwanych nie mógł zostać podniesiony przez nich skutecznie zarzut przedawnienia.

Ustalając wysokość wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy należną powodowi od pozwanych Sąd oparł się na opinii biegłego K. N., która po jej modyfikacji przez biegłego i przyjęciu przez strony procesu, że winna dotyczyć obszaru 1.656 m kw. nie była już przez strony w żaden sposób kwestionowana. W ocenie Sądu opinia ta została ostatecznie sporządzona w oparciu o całość dostępnego materiału dowodowego, po wszechstronnym jego rozważeniu, nie zawierała żadnych błędów matematycznych, logicznych, czy też dostrzegalnych z punktu widzenia zasad doświadczenia życiowego i dlatego też mogła stać się podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Niemniej wysokość wynagrodzenia wyliczona przez Sąd w oparciu o tę opinię jest inna aniżeli wysokość żądania określonego ostatecznie przez powoda. Sąd uznał za zasadne przyjęcie do wyliczenia wynagrodzenia za 2014 r. (tak jak to uczynił powód konstruując żądanie) tej samej stawki czynszowej, która określona została przez biegłego za lata 2012 -2013. Z opinii biegłego wynikało bowiem, że poziom czynszów dzierżawnych (najmu) wyraźnie się ustabilizował, z całą zaś pewnością brak było trendu spadkowego. Licząc wynagrodzenie Sąd przyjął, że należność za okres 1.12.2002 r.- 30.04.2013 r. wynosi tyle ile wyliczył biegły (k.1965), tj. 275.815 zł. By uzyskać rezultat obejmujący cały okres który objęty był żądaniem pozwu (1.12.2002 r. -30.09.2014 r.) należało dodać do kwoty wyliczonej przez biegłego sumę należności za kolejnych 17 miesięcy. Z wyliczeń przedstawionych przez biegłego wynikało, że dochody miesięczne z najmu bądź dzierżawy w latach 2012-2013 winny się kształtować na poziomie 3.439,25 zł miesięcznie, wobec czego za okres 17 miesięcy suma należna powodowi to 58.467,25 zł. Po dodaniu tej kwoty do należności wyliczonej przez biegłego otrzymujemy łączną należność zasądzoną w punkcie VII wyroku na rzecz powoda od pozwanych tj. 334.282,25 zł (275.815 zł + 58.467,25 zł). W tej sytuacji w pozostałym zakresie- tj. co do kwoty 6.439,25 zł - powództwo podlegało oddaleniu jako niezasadne (340.721,50 zł- 334.282,25 zł = 6.439,25 zł) o czym Sąd orzekł w punkcie IX wyroku.

Gdy idzie o żądanie w zakresie odsetek ustawowych od należności głównej to Sąd uwzględnił je tylko w części. W ocenie Sądu brak było podstaw do naliczania odsetek od należności obejmującej określony rok od 1 stycznia roku następnego.

Zgodnie z art. 455 k.c. jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. W przypadku roszczenia o zapłatę wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy bez tytułu prawnego mamy do czynienia z tzw. zobowiązaniem bezterminowym a więc takim, które należy do ostatniej kategorii spośród wymienionych w art. 455 k.c. To sprawia, że kluczowym dla ustalenia w jakiej dacie dłużnik winien spełnić świadczenie i w konsekwencji od jakiego momentu pozostawał w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia pieniężnego jest określenie chwili w której otrzymał wezwanie do zapłaty należności. W analizowanej sprawie takich momentów, ze względu na wielokrotne rozszerzanie powództwa przez powoda o kolejne okresy korzystania z nieruchomości przez pozwanych, było kilka.

Żądanie Z. G. (1) w stosunku do pozwanych było zmieniane siedmiokrotnie, a łącznie z pozwem powód osiem razy kierował względem pozwanych wezwania o zapłatę kolejnych należności z tytułu wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy. Część pism z rozszerzeniem żądania trafiła do pozwanego T. R. z opóźnieniem wraz z kolejnymi pismami, pisma te docierały do pozwanych w różnych terminach. Pozwanemu R. C. zostały doręczone w dniach: 23.05.2006 r. (co do kwoty 66.992 zł), 16.04.2009 r. (co do kwoty 97.829 zł), 5.05.2010 r. (co do kwoty 12.015,75 zł), 16.06.2011 r. (co do kwoty 26.473,25 zł), 31.07.2013 r. (72.506 zł) i 14.10.2014 r. (co do kwoty 58.467,25 zł- w nawiasach podano te kwoty które ostatecznie za dany okres, którego dotyczyło rozszerzenie żądania zostały zasądzone). W przypadku pozwanego T. R. Sąd przyjął skuteczne doręczenia wezwań w datach: 9.05.2006 r. (co do kwoty 66.992 zł), 27.06.2011 r. (co do kwoty 136.318 zł), 14.08.2013 r. (co do kwoty 72.506 zł) i 14.10.2014 r. (co do kwoty 58.467,25 zł). Odsetki za opóźnienie w płatności poszczególnych rat składających się na należność główną zostały zasądzone od dni następujących po datach wyżej podanych.

W punkcie VIII wyroku Sąd umorzył postępowanie w zakresie różnicy pomiędzy dochodzonym po rozszerzeniu z czerwca 2011 r. żądaniem Z. G. (1) w stosunku do pozwanych tj. kwotą 1.118.863,25 zł a żądaniem zgłoszonym przez powoda w ostatecznym kształcie (340.721,50 zł).

O kosztach procesu pomiędzy Z. G. (1) a R. C. i T. R. Sąd orzekł w oparciu o przepis art. 100 zd. 1 kpc znosząc te koszty wzajemnie. Sąd miał tu na uwadze ostateczny wynik postępowania, w ramach którego przyjął, że w zakresie w jakim strony ograniczyły swoje żądania przegrały proces. Przy takim założeniu Sąd stwierdził, że obie strony przegrały proces w podobnej kwotowo wysokości.

W punkcie XII wyroku Sąd przyznał od Skarbu Państwa na rzecz radców prawnych K. G. i B. C. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodom z urzędu w wysokości ustalonej na podstawie § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu - Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) powiększone o wartość podatku VAT.