Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 listopada 2014 r.

Sąd Rejonowy w Ząbkowicach Śląskich III Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący SSR Piotr Szynkura

Protokolant Zofia Wajda

po rozpoznaniu w dniu 04.11. 2014 roku w Ząbkowicach Śląskich

sprawy z powództwa małoletniego powoda M. R. reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową K. R.

przeciwko P. R.

o alimenty

I. uchyla wyrok zaoczny z dnia 13 sierpnia 2014 roku w całości

II. zasądza od pozwanego P. R. tytułem alimentów na utrzymanie małoletniego powoda M. R. urodz. (...) kwotę po 700 złotych miesięcznie (siedemset złotych), począwszy od dnia 01 listopada 2014 roku, raty płatne z góry do 15 – go dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w terminie płatności którejkolwiek z rat do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda K. R.

III. w dalszej części powództwo oddala

IV. zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 18 zł (osiemnaście złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego

V. wyrokowi w punkcie II nadaje rygor natychmiastowej wykonalności

Sygn. akt III RC 135/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10.07.2014 r. przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda M. K. R. - wniosła o zasądzenie od pozwanego P. R. na rzecz małoletniego syna alimentów w kwocie po 1 000 zł miesięcznie płatnych do dnia 10-go każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, począwszy od dnia 07.07.2014 r.

W uzasadnieniu powyższych roszczeń przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda wskazała, że pracuje na umowę zlecenie i nie wystarcza jej pieniędzy na dziecko, gdyż wynajmuje mieszkanie w S.. Ponadto dziecko choruje na serce. Dodała, że nie jest w stanie utrzymać dziecka samodzielnie, gdyż za wynajem mieszkania płaci czynsz w kwocie 800 zł miesięcznie (razem z opłatami eksploatacyjnymi 1 200 zł). Matka powoda podała, że syn rozpoczyna naukę w szkole podstawowej, potrzebuje w związku z tym książek i przyborów szkolnych. Pozwany P. R. pracuje na stałe w Niemczech w miejscowości S.. Wskazała, że odeszła od męża, gdyż nadużywał alkoholu i nie łożył na utrzymanie syna. K. R. nadmieniła również, że nie pobiera na dziecko zasiłku rodzinnego, natomiast pozwany pobiera zasiłek w Niemczech, z tym, iż nie przekazuje go na potrzeby dziecka.

Stanowisko powoda nie uległo zmianie w toku procesu.

Wyrokiem zaocznym z dnia 13.08.2014 r. Sąd Rejonowy w Ząbkowicach Śl. zasądził od pozwanego P. R. na rzecz małoletniego powoda M. R. kwotę po 1 000 zł miesięcznie, począwszy od dnia 13.08.2014 r., płatnych do rąk matki małoletniego K. R. z góry do dnia 15-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat. Jednocześnie Sąd nie obciążył pozwanego kosztami postępowania, zaś wyrokowi w punkcie I nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

Pozwany P. R. w dniu 29.08.2014 r. złożył sprzeciw od wyroku zaocznego z dnia 13.08.2014 r., wnosząc o jego uchylenie i o oddalenie powództwa o alimenty w całości.

W uzasadnieniu pozwany podniósł, że jego nieobecność na rozprawie w dniu 13.08.2014 r. była spowodowana pobytem za granicą gdzie pracuje. Wskazał, że nie zgadza się z wyrokiem co do wysokości zasądzonych alimentów. Jego zdaniem koszt utrzymania 7-letniego syna nie wynosi aż 2 000 zł. Pozwany podał, że otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 1 183,20 € brutto miesięcznie, przy czym z uwagi na to, że zatrudniony jest w gospodarstwie rolnym, w okresie zimowym jego wynagrodzenie jest niższe. Koszty utrzymania w Niemczech to kwota 150 € miesięcznie. Pozwany raz w miesiącu ponosi również koszty przejazdu do Polski. Pozwany spłaca dwa kredyty gotówkowe w Banku (...) SA - wysokość miesięcznych rat to 679,34 zł i 443,84 zł oraz posiada zobowiązanie wobec Banku (...) z miesięczną ratą 500,86 zł. W/w zobowiązania wobec banków są spłacane regularnie. Pozwany podniósł, że do czerwca 2014 r. jego żona korzystała z jego kart płatniczych, zaś w/w kredyty były zaciągane na wspólne potrzeby małżonków. P. R. wskazał, że pożycie między małżonkami rozpadło się w lipcu 2014 r. i pomimo że dobrowolnie i regularnie przekazywał pieniądze na rzecz syna, matka dziecka wniosła pozew o alimenty. Pozwany wyraził gotowość łożenia na rzecz syna kwoty 500 zł miesięcznie. Kwota powyższa w jego ocenie odpowiada usprawiedliwionym potrzebom małoletniego.

Na rozprawie w dniu 29.10.2014 r. i 04.11.2014 r. pozwany uznał żądanie pozwu o alimenty do kwoty po 500 zł miesięcznie, wnosząc o oddalenie powództwa w dalszej części.

Na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni powód M. R., urodzony w dniu (...) w Z. Śl., jest dzieckiem pochodzącym ze związku małżeńskiego K. R. i pozwanego P. R.. Rodzice małoletniego od lipca 2014 r. pozostają w nieformalnej separacji.

Dowód – odpis skrócony aktu urodzenia M. R. - k. 3, okoliczność bezsporna

Pozwany P. R. od kwietnia 2013 r. mieszka i pracuje w miejscowości S. w Niemczech. Podczas pobytu męża w Niemczech od kwietnia 2013 r. do końca czerwca 2014 r. K. R. wraz z małoletnim synem mieszkała w domu rodzinnym P. R. w W. nr 44 razem z jego rodziną. W lipcu 2014 r. K. R. z małoletnim M. zamieszkała w wynajmowanym mieszkaniu położonym w S. przy ul. (...). W związku z utrzymaniem w/w lokalu matka powoda ponosi łącznie wydatki w kwocie około 1 146 zł w skali miesiąca, na co składają się: czynsz najmu - 800 zł, opłata za gaz – około 160 zł, opłata za pobór energii elektrycznej – około 65 zł, opłata eksploatacyjna (w tym opłata za wodę i składka na fundusz remontowy) – około 121 zł. W mieszkaniu oprócz małoletniego M. i jego matki bardzo często przebywa nowy partner K. R., który również partycypuje w kosztach eksploatacyjnych dot. lokalu mieszkalnego.

Dowód: - umowa najmu lokalu mieszkalnego z dnia 01.07.2014 r. - k. 10-11

- faktury VAT dot. opłat za gaz - k. 62-64

- wymiar opłat za lokal mieszkalny od 01.12.2013 r. - k. 65

- zeznanie przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda K. R. - k. 58-59, 66v.

K. R. obecnie nie pracuje zawodowo. Po raz ostatni podejmowała zatrudnienie w oparciu o umowy cywilnoprawne w miesiącach czerwcu i lipcu 2014 r., uzyskując z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie około 600 zł miesięcznie. Ponadto, od chwili wyjazdu pozwanego do Niemiec, tj. od kwietnia 2013 r. aż do lipca 2014 r. matka powoda dysponowała kartą kredytową i płatniczą męża. W w/w okresie otrzymywała od pozwanego kwotę około 1 500 zł miesięcznie, przy czym z tej kwoty około 400-500 zł miesięcznie przeznaczone było na potrzeby dziecka, zaś pozostała część środków na spłatę zobowiązań kredytowych. W sierpniu i wrześniu 2014 r. pozwany przekazał do rąk K. R. alimenty na rzecz syna w kwotach po 500 zł, zaś w październiku 2014 r. - 700 zł. Ponadto w związku z rozpoczęciem roku szkolnego pozwany zakupił dla syna spodnie dresowe i buty za kwotę około 200 zł.

Dowód: - umowa zlecenia nr (...) z dnia 04.06.2014 r. - k. 9-9v.

- częściowo zeznanie przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda K. R. - k. 58-59, 66v.

- zeznanie pozwanego P. R. - k. 59-60

Małoletni M. R. uczęszcza do pierwszej klasy Szkoły Podstawowej nr (...) w S.. W związku z rozpoczęciem nauki w pierwszej klasie małoletni otrzymał bezpłatne podręczniki szkolne. Matka powoda na zakup przyborów szkolnych wydała kwotę około 60 zł. Opłaciła również ubezpieczenie w wysokości 47 zł i składkę na komitet rodzicielski w kwocie 20 zł.

Miesięcznie na wyżywienie małoletniego powoda potrzebna jest kwota około 350 zł, 150 zł na zakup odzieży, 100 zł na zakup środków higienicznych, kosmetyków i środków czystości. Małoletni cierpi na arytmię serca i pozostaje pod opieką kardiologiczną, jednakże nie zażywa żadnych leków na stałe. Koszt zakupu leków w przypadku chorób sezonowych wynosi około 30 zł miesięcznie, natomiast wydatki na zabawki i gry - około 50 zł miesięcznie.

Łączny miesięczny koszt utrzymania małoletniego powoda M. R. (wraz z przypadającą na małoletniego częścią kosztów utrzymania mieszkania) oscyluje wokół kwoty 1 100 zł.

Dowód: - zeznanie przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda K. R. - k. 58-59, 66v.

Pozwany P. R. od kwietnia 2013 r. przebywa w Niemczech w miejscowości S.. Od 01.05.2013 r. do chwili obecnej zatrudniony jest w oparciu o umowę na czas nieokreślony jako pomocnik do prac polowych/rolnych w gospodarstwie rolnym (...). Jego miesięczne wynagrodzenie za pracę wynosi 1 183,20 € brutto. W okresie jesienno-zimowym lub w okresach złych warunków pogodowych pozwany osiąga niższe wynagrodzenie z uwagi na mniejszą liczbę przepracowanych godzin. W przeliczeniu na złotówki pozwany osiąga miesięczne wynagrodzenie od około 2 400 zł netto do około 4 200 zł netto.

Dowód: - umowa o pracę dla robotników rolnych z dnia 01.05.2013 r. wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski - k. 21-25

- historia rachunku bankowego pozwanego - k. 47-48, 51-52

- zeznanie pozwanego P. R. - k. 59-60

Pozwany za mieszkanie służbowe w S. uiszcza opłatę 105 € miesięcznie. Koszty wyżywienia to wydatek rzędu 150 € w skali miesiąca, natomiast na zakup odzieży pozwany przeznacza kwotę 30 € miesięcznie. Odzież roboczą zapewnia mu pracodawca.

Dowód: - pokwitowania opłat za mieszkanie wraz z uwierzytelnionymi tłumaczeniami na język polski - k. 53-56

- zeznanie pozwanego P. R. - k. 59-60

P. R. spłaca obecnie dwa kredyty gotówkowe zaciągnięte w Banku (...) SA z przeznaczeniem na zakup i remont samochodu oraz spłatę zadłużenia na karcie kredytowej. Miesięczna wysokość rat wynosi odpowiednio 679,34 zł (okres kredytowania do 15.04.2016 r.) i 443,84 zł (okres kredytowania do 15.12.2018 r.). Ponadto, pozwany posiada również kredyt w Banku (...) SA uzyskany na zakup samochodu osobowego A. (...). Miesięczna rata wynosi 500,86 zł, okres kredytowania upływa w miesiącu lutym 2021 r. Powyższe zobowiązania są realizowane przez pozwanego na bieżąco.

Dowód: - zaświadczenie banku (...) SA Oddział w Z. z dnia 28.08.2014 r. - k. 27

- multiproduktowa umowa bankowa zawarta w dniu 08.01.2014 r. z (...) Bank (...) SA w N. - k. 28-29

- umowa z dnia 08.01.2014 r. z (...) Bank (...) SA o kredyt samochodowy i kartę kredytową - k. 30-34

- aneks nr (...) z dnia 28.08.2014 r. do umowy o limit kredytowy z dnia 18.08.2010 r. Bank (...) SA Oddział w Z. - k. 35

- zeznanie pozwanego P. R. - k. 59-60

Pozwany posiada samochód osobowy marki A. (...), rocznik 2004, o wartości polisowej 24 000 zł. Nie jest właścicielem żadnych nieruchomości.

Dowód: - zeznanie pozwanego P. R. - k. 59-60

Pozwany P. R. do Polski przyjeżdża średnio raz na dwa miesiące i wówczas spotyka się z synem M.. Co dwa dni kontaktuje się z małoletnim telefonicznie.

Ani K. R., ani P. R. nie pobierają na małoletniego syna zasiłku rodzinnego.

Dowód: - zeznanie przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda K. R. - k. 58-59, 66v.

- zeznanie pozwanego P. R. - k. 59-60

Sąd zważył, co następuje:

Po wnikliwym przeanalizowaniu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i dokonaniu jego oceny w granicach przewidzianych w art. 233 § 1 kpc Sąd doszedł do przekonania, że powództwo o alimenty zgłoszone przez małoletniego M. R. reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową K. R. przeciwko P. R. zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Podstawą roszczenia alimentacyjnego małoletniego powoda jest treść art. 133 § 1 KRiO, zgodnie z którym obydwoje rodzice obowiązani są do świadczenia alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie jego kosztów utrzymania. Z dyspozycji tego przepisu wynika, że rodzice mogą być zwolnieni od świadczeń alimentacyjnych w stosunku do dziecka tylko wtedy, gdy dziecko posiada własny majątek, a dochody z tego majątku wystarczają na całkowite pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. We wszystkich innych wypadkach na rodzicach ciąży stanowczy obowiązek dostarczania dziecku środków utrzymania i wychowania. Z powyższego wynika, że czas trwania tego obowiązku nie jest ograniczony terminem, a jedynie okolicznością czy ze względu na poziom rozwoju i stopień wykształcenia uprawniony może utrzymać się samodzielnie.

Granice tego obowiązku – zgodnie z treścią art. 135 § 1 KRiO – wyznaczone są z jednej strony potrzebami uprawionego oraz możliwościami zarobkowymi i majątkowymi zobowiązanego, przy czym należy zaznaczyć, że dziecko ma prawo do równej stopy życiowej co jego rodzice – in concreto oznacza to, że stopień zaspakajania jego potrzeb nie powinien być niższy niż poziom życia jego rodziców. Realizacja obowiązku alimentacyjnego względem dziecka może polegać także w całości lub części na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie (art. 135 § 2 KRiO).

W niniejszej sprawie bezspornym jest, że oboje rodzice M. R. zobowiązani są dostarczać mu środków utrzymania i dbać o jego wychowanie, łożąc na ten cel stosowne środki, przy czym obowiązek ten może być realizowany dobrowolnie przez obojga rodziców, którzy będą zaspakajać usprawiedliwione potrzeby małoletniego, bądź też przez łożenie przez jednego z rodziców do rąk drugiego rodzica określonej kwoty pieniężnej na zaspokojenie tych potrzeb. Podkreślić należy, iż chodzi tu o zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb osoby uprawnionej.

Przedmiotem postępowania w sprawie było więc przede wszystkim porównanie sytuacji majątkowej pozwanego P. R. i przedstawicielki ustawowej małoletniego K. R. oraz zestawienie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego M. R. z możliwościami zarobkowymi i majątkowymi jego rodziców.

Ustalając przeciętny miesięczny koszt utrzymania małoletniego powoda M. R. Sąd wziął zasadniczo pod uwagę treść zeznań matki małoletniego K. R. oraz przedłożone do akt sprawy dokumenty potwierdzające wysokość kosztów związanych z utrzymaniem mieszkania. Mając dodatkowo na względzie wiek dziecka oraz całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego, kierując się ponadto zasadami logiki i doświadczenia życiowego Sąd ustalił, iż miesięczny przeciętny koszt utrzymania małoletniego powoda oscyluje wokół kwoty 1 100 zł, z czego kwotę 350 zł stanowią koszty wyżywienia, 150 zł zakup odzieży, 100 zł zakup środków higienicznych, kosmetyków i środków czystości, 11 zł wydatki szkolne (łączny koszt ubezpieczenia, opłaty na komitet rodzicielski i koszt zakupu przyborów wyniósł 127 zł, co po rozbiciu na poszczególne miesiące daje kwotę około 11 zł miesięcznie), 382 zł udział małoletniego w kosztach utrzymania mieszkania, zakup zabawek i gier - 50 zł, zakup doraźnych lekarstw - 30 zł.

Sąd dał wiarę zeznaniom przedstawicielki ustawowej małoletniego M., iż koszty związane z wyżywieniem dziecka wynoszą 350 zł miesięcznie, gdyż nie jest to suma zawyżona. Zdaniem Sądu ustalona stawka odpowiada potrzebom żywieniowym siedmioletniego chłopca. Sąd nie obdarzył natomiast wiarygodnością twierdzenia K. R., że na zakup odzieży dla syna wydatkuje miesięcznie kwotę 250 - 280 zł, albowiem fakt ten pozostał nie udowodniony, a należy mieć na względzie, że ubrania dla małoletniego zakupuje nie tylko matka, ale również okazjonalnie pozwany. Należy uwzględnić fakt, że małoletni aktualnie rozwija się i rośnie w szybkim tempie, z czym wiąże się konieczność relatywnie częstego zakupu odzieży, dlatego przyjęto jako zasadny koszt związany z zakupem ubrania dla dziecka na poziomie 150 zł jako w pełni zabezpieczający potrzeby siedmioletniego dziecka. Sąd uznał również za zawyżone wydatków na środki higieniczne, kosmetyki i środki czystości określonych przez matkę małoletniego powoda na kwotę 150 zł. W ocenie Sądu aktualne przeciętne ceny w/w produktów pozwalają wnioskować, iż wydatki na powyższe cele kształtują się na poziomie 100 zł.

Sąd uwzględnił również kwotę 11 zł miesięcznie (127 zł rocznie) jako zasadnie wydatkowaną tytułem kosztów związanych z edukacją małoletniego. Koszt ubezpieczenia i opłaty na komitet rodzicielski oraz zakupu przyborów szkolnych (podręczniki małoletni otrzymał nieodpłatnie) zamknęły się łącznie kwotą 127 zł, czyli około 11 zł miesięcznie. Bez wątpienia wskazane wydatki, w związku z uczęszczaniem powoda do szkoły, muszą być uznane za uzasadnione i konieczne składniki miesięcznych kosztów jego utrzymania. Biorąc pod uwagę wiek powoda za celowe należało uznać również wydatki ponoszone na zakup gier oraz zabawek dla dziecka w kwocie 50 zł w skali miesiąca.

Istotnym składnikiem kosztów utrzymania małoletniego powoda są także wydatki związane z utrzymaniem mieszkania. W tej części zasadniczo nie zostały one zawyżone przez matkę powoda. Sąd dokonał weryfikacji podanych wydatków na podstawie przedłożonych do akt faktur VAT i dowodów wpłaty (przelewów) dokumentujących fakt ponoszenia opłat. Dla potrzeb niniejszego postępowania przyjęto, iż wydatki związane z utrzymaniem mieszkania kształtują się na poziomie około 1 146 zł w skali miesiąca i składają się na nie: czynsz najmu - 800 zł, opłata za gaz – około 160 zł, opłata za pobór energii elektrycznej – około 65 zł, opłata eksploatacyjna (w tym woda i fundusz remontowy) – około 121 zł. Biorąc pod uwagę, że w domu zamieszkują trzy osoby (Sąd uwzględnił aktualnego partnera matki, gdyż z materiału dowodowego zebranego w sprawie wynika, że bardzo często przebywa on w miejscu zamieszkania małoletniego i jego matki oraz stale partycypuje w kosztach utrzymania mieszkania), to na powoda przypada 1/3 tych kosztów, a więc jest to kwota około 382 zł miesięcznie.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd doszedł do przekonania, iż koszt utrzymania małoletniego M. R. w skali miesiąca nie przekracza kwoty 1 100 zł i jest to kwota, która pozwala w pełni zabezpieczyć podstawowe potrzeby dziecka na należytym poziomie, uwzględniającym wiek małoletniego oraz konieczność zapewnienia mu właściwych warunków rozwoju zarówno pod względem fizycznym, psychicznym, jak i ogólnopoznawczym.

Zgodnie ze wskazaniami zawartymi w art. 135 krio zakres świadczeń alimentacyjnych zależy nie tylko od usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda, ale też od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego do alimentacji. Pamiętać przy tym należy, że obowiązek alimentacyjny obciąża obydwoje rodziców, chyba że wykażą, iż są osobami całkowicie niezdolnymi do podjęcia zatrudnienia, a z taką sytuacją nie mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie.

Zebrane w niniejszej sprawie dowody pozwalają wnioskować, że aktualne możliwości zarobkowe pozwanego P. R. są znaczne, zaś jego sytuacja finansowa i bytowa na tyle korzystna, że pozwala, zdaniem Sądu, na alimentowanie syna M. w określonym przez Sąd zakresie, tym bardziej, że powód jest jedynym dzieckiem pozwanego. Zauważyć należy, że pozwany od kwietnia 2013 r. mieszka i pracuje w Niemczech, zatrudniony jest jako pomocnik do prac polowych w gospodarstwie rolnym (...) w miejscowości S., przy czym praca ma charakter stały. Pozwany osiąga wynagrodzenie za pracę w kwotach od 2 400 zł do 4 200 zł netto miesięcznie (pensja pozwanego jest przeliczana na złotówki i wpływa na jego rachunek bankowy w Polsce), dysponuje więc on pewnym i regularnym źródłem dochodu. Wynagrodzenie pozwanego jest co do zasady niższe w okresie jesienno-zimowym z uwagi na charakter pracy i mniejszą liczbę przepracowanych wówczas w danym miesiącu godzin. Średnioroczne pobory netto pozwanego kształtują się na poziomie około 3 800 zł miesięcznie.

Sąd ustalił w oparciu o treść zeznań pozwanego oraz o przedłożone przez niego do akt sprawy dokumenty potwierdzające wysokość ponoszonych przez niego kosztów utrzymania, iż stałe miesięczne wydatki pozwanego ponoszone w Niemczech plasują się na poziomie około 285 € (czyli około 1 140 zł), na co składają się: kwota 105 € tytułem opłaty za mieszkanie, 150 € koszt wyżywienia i 30 € zakup odzieży.

Okolicznością, na którą powoływał się pozwany P. R., a która w jego ocenie uniemożliwia mu łożenie na syna tytułem alimentów więcej aniżeli po 500 zł miesięcznie, jest to, iż posiada on zadłużenie związane z zobowiązaniami kredytowymi, które musi spłacać w łącznej kwocie po około 1 624 zł miesięcznie. Zdaniem Sądu nie sposób przyjąć, iż konieczność spłaty zadłużeń z tytułu umów kredytowych może wpływać znacząco na istnienie i zakres obowiązku alimentacyjnego pozwanego wobec małoletniego dziecka, oczywistym jest bowiem, iż obowiązek alimentacyjny rodzica wobec dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, niejako „wyprzedza” inne zobowiązania osoby zobowiązanej do alimentacji, tym bardziej, iż dziecko ma prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, zaś rodzic jest obowiązany podzielić się z dzieckiem nawet skromnym dochodem. Wykładnia art. 133 § 1 kro nie może również pozostawać w oderwaniu od art. 94 krio, który nakłada na rodziców obowiązek troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i należytego przygotowania go do pracy, odpowiednio do jego uzdolnień. Zauważyć należy również, że środki pieniężne uzyskane z kredytów bankowych zaciągniętych przez pozwanego zostały przeznaczone zasadniczo na zakup samochodu i spłatę zadłużenia na karcie kredytowej, nie sposób więc przyjąć, że zaspokojono w ten sposób pierwszorzędne potrzeby rodziny.

Zauważyć również należy, że od chwili wyjazdu do pracy za granicę, tj. od kwietnia 2013 r., pozwany przekazywał do rąk K. R. z przeznaczeniem na potrzeby syna kwoty średnio po 400-500 zł w skali miesiąca. W październiku 2014 r. przekazał kwotę 700 zł. W świetle powyższej okoliczności uznać zatem należy, że kwota 700 zł, zasądzona tytułem alimentów w niniejszym postępowaniu, nie przekracza aktualnych finansowych możliwości pozwanego. Kwota 700 zł stanowi wprawdzie większą część usprawiedliwionych miesięcznych kosztów utrzymania powoda, które – jak ustalono powyżej – wynoszą około 1 100 zł miesięcznie, nie mniej jednak, stosownie do treści art. 135 § 2 krio, wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które jeszcze nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie. Osobistych starań o wychowanie powoda dokłada zasadniczo jego matka, z którą powód wspólnie zamieszkuje i która na bieżąco dba o zabezpieczenie jego potrzeb życiowych, uznać zatem należy, że w dużej części realizuje ona swój obowiązek alimentacyjny wobec syna także w formie niepieniężnej, poprzez dostarczanie mu środków codziennego wychowania. Natomiast wkład ojca P. R. w utrzymanie i wychowanie małoletniego syna ogranicza się do osobistych spotkań z dzieckiem raz na dwa miesiące i rozmów telefonicznych, dokonywania okazjonalnych zakupów odzieży dla małoletniego oraz łożenia na jego rzecz alimentów. Nie mniej jednak, wziąwszy pod uwagę fakt, że K. R. jest osobą młodą i w pełni zdolną do podjęcia zatrudnienia, choćby w ograniczonym wymiarze czasu pracy, Sąd doszedł do przekonania, że nie ma przeszkód ku temu, aby również i ona przyczyniała się do kosztów utrzymania dziecka w formie pieniężnej. Zważywszy na ustalony w niniejszym postępowaniu miesięczny koszt utrzymania dziecka (około 1 100 zł) jej obowiązek w tym zakresie będzie oscylował wokół kwoty 400 zł miesięcznie.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, Sąd na podstawie art. 347 kpc uchylił w całości wyrok zaoczny z dnia 13.08.2014 r. (pkt I wyroku) i w oparciu o treść art. 135 § 1 krio orzekł na nowo o żądaniu pozwu, zasądzając od pozwanego P. R. na rzecz małoletniego powoda M. R. alimenty w kwocie po 700 zł w skali miesiąca, począwszy od dnia 01.11.2014 r. (punkt II wyroku). W pozostałym zakresie powództwo o alimenty, jako nie znajdujące usprawiedliwionych podstaw w materiale dowodowym sprawy, podlegało oddaleniu (punkt III wyroku).

O kosztach postępowania orzeczono punkcie IV wyroku w oparciu o art. 100 kpc, zgodnie z którym w razie częściowego uwzględnienia żądań koszty te mogą być stosunkowo rozdzielone. W przedmiotowej sprawie żądanie zgłoszone przez przedstawicielkę ustawową małoletniego powoda zostało uwzględnione w 70%. Dlatego też, Sąd mając na względzie koszty zastępstwa adwokackiego, które po stronie pozwanego wynosiły 60 zł (§ 6a ust. 1 pkt 11 w zw. z ust. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, Dz. U. z dnia 3 października 2002 r. z późn. zmianami), zasądził od powoda na rzecz pozwanego tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 18 zł (stanowiącą 30 % z kwoty 60 zł, albowiem w takiej części pozwany wygrał sprawę).

Rygor natychmiastowej wykonalności wyrokowi w punkcie I nadano na podstawie art. art. 333 § 1 pkt 1 kpc (punkt V wyroku). Zgodnie z tym przepisem Sąd nadaje z urzędu wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty co do rat płatnych po wniesieniu powództwa.