Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2013 r.

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Izabela Kosińska - Szota

Protokolant Damian Szabunio

po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2013 r. w Kłodzku na rozprawie

sprawy z powództwa (...) (...) z siedzibą w W.

przeciwko A. H.

o zapłatę 819,02 zł

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 1159/12

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) (...)z siedzibą w W.wniósł o zasądzenie od pozwanej A. H.kwoty819,02 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu oraz o zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podała, że wnosi o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym na podstawie ustawy o świadczenie usług telekomunikacyjnych i dostępu do Internetu oraz na podstawie wyciągu z księgi rachunkowej funduszu sekurytyzacyjnego , który stanowi dokument urzędowy na podstawie art.194 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i jest dokumentem wskazanym w treści art.485 § 1 pkt 1 k.p.c. Strona powodowa wskazał, że nabyła na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 27 lutego 2012 r. wierzytelność przysługująca pierwotnemu wierzycielowi względem pozwanej a wynikającą wprost z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych i dostępu do Internetu. W przypadku kwestionowania przez pozwaną umowy przelewu wierzytelności między pierwotnym wierzycielem a stroną powodową strona powodowa wniosła o dopuszczenie dowodu z tejże umowy wraz z pełną treścią załącznika do tej umowy, ponieważ nie został on dołączony do pozwu z uwagi na ochronę danych osobowych pozostałych dłużników. Nadto wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego księgowego w wypadku kwestionowania przez pozwaną autentyczności umowy przelewu wierzytelności oraz faktu, iż dług był przedmiotem dokonanej cesji. Również w wypadku kwestionowania wezwania do dobrowolnej zapłaty spornej kwoty wniosła o dopuszczenie dowodu z książki nadawczej.

Pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty wydanego w elektronicznym postępowaniu upominawczym wnosząc o oddalenie powództwa i podnosząc, że strona powodowa nie przedstawiła dokumentu wskazującego wysokość długu, ani przyczyn zobowiązania i z tego względu pozwana nie ma możliwości dokonania oceny zasadności roszczenia. Pozwana podniosła, że łączyła ja umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w związku ze zmianą miejsca zamieszkania z J.do s. pozwana wystąpiła o przeniesienie telefonu wraz z numerem na nowy adres, lecz korzystanie z usług teleinformatycznych w miejscu zamieszkania było przez pozwaną niemożliwe. Pozwana zarzuciła, ze skoro usługi nie zostały zainstalowane pod nowym adresem, to nie odbywało się świadczenie usług. Ponadto pozwana zarzuciła, że w piśmie z dnia 7 czerwca 2011 r. o jednostronnym rozwiązaniu umowy nie wskazano jakie wystąpiły zaległości za jaki okres oraz z jakiego tytułu i w jakiej wysokości. Pozwana podniosła, że sytuacja ta nie dawał jej spokoju a w szczególności brak reakcji na pismo z grudnia 2010 r. uzyskała telefonicznie informacje, że pomimo tego, iż nie korzystała z usług to musi zapłacić za czas trwania umowy a numer nie zostanie przeniesiony gdyż po stronie powodowa brak jest infrastruktury technicznej. Z tego względu pozwana w dniu 15 września 2011 r. dokonała płatności 424,72 zł za 6 miesięcy 2011 r. pozwana wskazała, ze od nowych właścicieli nieruchomości która była poprzednim adresem pozwanej została jej doręczona faktura na kwotę 732,70 zł jako opłata dodatkowa 159,24 zł i zwrot ulgi 573,46 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana w dniu 2 grudnia 2010 r. wniosła o przeniesienie telefonu wraz z internetem bez zachowania numeru z dotychczasowego adresu w (...)na adres w S. ul. (...).

Dowód: wniosek pozwanej z dnia 2.12.2010 r. - k.12

Pismem z dnia 7 czerwca 2011 r. (...) S.A. jednostronnie rozwiązała umowę o świadczenie telekomunikacyjnych usług powszechnych z dniem 16 czerwca 2011 r. z powodu nieuregulowania zaległych należności dotyczących numeru (...).

Dowód: pismo (...) S.A. z dnia 07.06.2011 r. - k.13

W dniu 15 września 2011 r. pozwana wpłaciła na rzecz (...) S.A. kwotę 424,72 zł wskazując, ze kwota ta dotyczy numeru (...).

Dowód: wyciąg z rachunku bankowego - k.14

(...) S.A. przesłało na poprzedni adres pozwanej w J. fakturę VAT opiewającą na kwotę 732,70 zł oznaczając, ze kwota ta dotyczy usług telekomunikacyjnych.

Dowód: faktura VAT nr (...) - k.15 - 16

W dniu 27 lutego 2012 r. (...) S.A. i strona powodowa zawarły umowę przelewu wierzytelności .

Dowód: umowa przelewu wierzytelności z dnia 27.02.2012 r. - k.34

Strona powodowa wystawiła w dniu 13 kwietnia 2012 r. wezwanie przesądowe dla pozwanej wzywające do zapłaty kwoty 807,02 zł.

Dowód: wezwanie przesądowe - k.35

W dniu 29 maja 2012 r. strona powodowa (...)1 (...) z siedzibą w W.wystawiła wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego

Dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych - k.33

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Strona powodowa wnosząc o zapłatę należności na podstawie cesji wierzytelności winna już w pozwie zawnioskować wszelkie dowody, by wykazać zasadność swego roszczenia. Tymczasem z przeprowadzonych dowodów wynika tylko, że strona powodowa nabyła bliżej nieokreślone wierzytelności od (...) S.A., a wezwanie przedsądowe do zapłaty wprawdzie zostało sporządzone, lecz strona powodowa nie dołączyła potwierdzenia odbioru wezwania przez pozwana, a zatem uznać należy, ze pozwana takiego wezwania nie otrzymała.

Strona powodowa zastrzegała różne wnioski dowodowe, lecz mimo doręczenia jej zawiadomienia o terminie rozprawy oraz kserokopii sprzeciwu od nakazu zapłaty w dniu 8 stycznia 2013 r. (k.43) złożyła tylko pismo pełnomocnika powoda powielając swe stanowisko prezentowane w innych sprawach, które toczyły się przed Sądem Rejonowym w Kłodzku, a które nie znajduje żadnego uzasadnienia. Strona powodowa nie zgłosiła także żadnych wniosków dowodowych choćby na rozprawie w dniu 8 marca 2013 r. (rozprawa z dnia 20.02.2013 r. została odwołana), o której została zawiadomiona w dniu 22 lutego 2013 r. (k.52).

Wskazać wypada - po raz kolejny - na błędne stanowisko strony powodowej podnoszącej, że wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu jest dokumentem urzędowym. Stanowisko strony powodowej jest sprzeczne z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 lipca 2011 r., który stwierdził, iż art.194 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546, z 2005 r. Nr 83, poz. 719, Nr 183, poz. 1537 i 1538 i Nr 184, poz. 1539, z 2006 r. Nr 157, poz. 1119, z 2007 r. Nr 112, poz. 769, z 2008 r. Nr 231, poz. 1546, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 42, poz. 341, Nr 168, poz. 1323 i Nr 201, poz. 1540, z 2010 r. Nr 81, poz. 530, Nr 106, poz. 670, Nr 126, poz. 853 i Nr 182, poz. 1228 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622) w części, w jakiej nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta, jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 76 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie jest niezgodny z art. 20 Konstytucji. Z tego względu wyciągi z ksiąg rachunkowych funduszu nie posiadają mocy prawnej dokumentów urzędowych.

Ponadto, gdyby wyciągi z ksiąg rachunkowych miały moc dokumentu urzędowego, to zgodnie z przepisem art.485 § 1 pkt 1 k.p.c. strona powodowa będąc konsekwentna winna wnosić o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym, a nie upominawczym.

Strona powodowa powinna - jak czynią to inni wierzyciele występując z powództwami - dołączyć do umowy sprzedaży wierzytelności dokument, z którego wynika, że określona wierzytelność przysługująca od określonego dłużnika, w tym przypadku pozwanej A. H., została przez nią nabyta. Tymczasem strona powodowa składa absurdalne wnioski o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego księgowego, nie przedkładając dokumentów, po pierwsze - potwierdzających nabycie tej konkretnej wierzytelności, po drugie - na podstawie których wyliczono należność od pozwanej, z jakiego tytułu, w jakiej wysokości. Jak sobie strona powodowa wyobraża, w kontekście obowiązujących przepisów procedury cywilnej przeprowadzenie tego dowodu, skoro brak jest jakichkolwiek dokumentów, nie sposób tego pojąć.

Strona powodowa jako nabywca wierzytelności winna mieć na względzie przepis art.513 § 1 k.c. w myśl którego dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie.

Pozwana przedłożyła dowód wpłaty na rzecz (...) S.A. kwoty 424,72 zł. Strona powodowa w żaden sposób nie odniosła tej wpłaty do swego roszczenia, nie przedstawiła dokumentów źródłowych będących podstawą tego roszczenia.

Z tego względu mając na uwadze przepis art.6 k.c. stwierdzić należy, że powodowy F. nie udowodnił swego roszczenia i powództwo w związku z tym należało oddalić.