Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lipca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Daria Ratymirska

Protokolant: p.o. prot. sąd. Marta Kąkol

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lipca 2019 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa W. K.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę kwoty 34.168 zł

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda W. K. kwotę 33.200 zł (trzydzieści trzy tysiące dwieście złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 32.900 zł od dnia 25 sierpnia 2017r., od kwoty 300 zł od dnia 26 lipca 2018r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w dalszej części;

III.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda W. K. kwotę 6.711 zł, tytułem zwrotu kosztów procesu.

(...)

UZASADNIENIE

W. K. wniósł pozew przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 32.300 zł, tytułem uzupełnienia zadośćuczynienia za krzywdę, doznaną w wypadku z dnia 28.03.2017r., wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 25.08.2017r., oraz kwoty 1868 zł, tytułem zwrotu kosztów leczenia wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 25.08.2017r., a co do kwoty 300 zł od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty. Tytułem odszkodowania powód żądał zwrotu kosztów konsultacji lekarskiej – na podstawie faktury z dnia 20.04.2017r., zabiegów rehabilitacyjnych – na podstawie faktury z dnia 19.06.2017r., konsultacji lekarskich i sporządzenia opinii lekarskich – na podstawie faktur z dnia 21.11.2017r. i 9.01.2018r.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa, zarzuciła, że dotychczas wypłacone zadośćuczynienie w kwocie 7700 zł w pełni rekompensuje krzywdę, doznaną w wypadku, a dalsze żądanie w tym zakresie jest nieuładnione i wygórowane. Zarzuciła przy tym, że dodatkowo na rzecz powoda zasądzono kwotę 500 zł, tytułem zadośćuczynienia od sprawcy zdarzenia, na podstawie wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 17.08.2017r., w sprawie o sygn. akt (...), zatem ewentualna kwota zadośćuczynienia powinna być umniejszona o to świadczenie. Odnośnie żądania zasądzenia odszkodowania, pozwana zarzuciła, że powód jest zatrudniony i zameldowany w A. i nie podlega ubezpieczeniu zdrowotnemu na terenie P., w związku z tym, pozwana nie znajduje uzasadnienia do leczenia na terenie Polski. Zdaniem pozwanej, nie ma też podstaw do uznania roszczenia w zakresie rachunku (...) z dnia 21.11.2017r. w zakresie opinii biegłych, gdyż jest tylko dokument prywatny.

Sąd ustalił:

W wyniku wypadku komunikacyjnego z dnia 28.03.2017r. powód doznał urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego, z uszkodzeniem aparatu więzadłowo-torebkowego, skutkującego trwałym uszczerbkiem na zdrowiu w wysokości 2 %, oraz złamania z przemieszczeniem obojczyka lewego, skutkującego trwałym uszczerbkiem na zdrowiu w wysokości 10 %. Obrażenia kręgosłupa skutkowały dolegliwościami bólowymi oraz ograniczeniem ruchomości kręgosłupa szyjnego w nieznacznym stopniu. Powód był leczony i konsultowany ortopedycznie oraz leczony usprawniająco. Na skutek złamania obojczyka, powód miał ograniczoną ruchomość stawu ramiennego lewego, doszło u niego do zniekształcenia obrysu stawu oraz zniekształcenia obrysu obojczyka lewego. Przebyty uraz był przyczyną leczenia chirurgicznego i usprawniającego. Pomimo leczenia do chwili obecnej utrzymują się dolegliwości bólowe stawu ramiennego lewego podczas prób ruchów biernych i czynnych oraz ograniczenie ruchomości w tym stawie, niewielkiego stopnia, oraz dolegliwości bólowe w miejscu złamania. Utrudnia to czynności życia codziennego w zakresie zabiegów higienicznych i domowych, związanych z unoszeniem rąk. Z powodu dolegliwości bólowych stawu ramiennego powód przyjmuje leki przeciwbólowe. Na skutek leczenia uzyskano zrost odłamów złamania, ale z ich przemieszczeniem. U powoda występuje bolesność i zniekształcenie okolicy złamania.

Dowód:

opinia biegłego sądowego z zakresu (...) (k-116-120, 136-137)

Przed wypadkiem powód nie odczuwał dolegliwości bólowych kręgosłupa ani obojczyka, nie miał problemów ze zdrowiem, nie leczył się. Pracował fizycznie, jako monter reklam, bilbordów świetlnych, budowniczy. Po wypadku przebywał na zwolnieniu lekarskim, później nie był w stanie podnosić ciężkich elementów, został zwolniony z pracy. Od wypadku odczuwa bóle pleców i obojczyka, zażywa leki przeciwbólowe. Obecnie pracuje w A. przy montażu reklam (od sierpnia 2018r.). Po wypadku, do lipca 2017r., korzystał z pomocy córki przy ubieraniu się, przygotowywaniu posiłków, praniu. Powód ma pasję motocyklową, której po wypadku nie może realizować w dotychczasowym zakresie, ze względu na pourazowe dolegliwości bólowe pleców, drętwienie rąk, oraz lęk przed ponownym urazem.

Dowód:

zeznania świadków A. C., B. K.; zeznania powoda (k-110)

Po wypadku powód konsultował się z lekarzem specjalistą ortopedą i korzystał z leczenia usprawniającego, za co zapłacił łącznie 1100 zł

Dowód:

rachunek nr (...) z dn. 20.04.2017r., na kwotę 100 zł (k-64)

faktura nr (...) z dn. 19.06.2017r. na kwotę 1000 zł (k-65)

faktura nr (...) z dn. 21.11.2017r. na kwotę 200 zł (k-66)

faktura nr (...) z dnia 9.01.2018r. na kwotę 100 zł (k-67)

zeznania świadków A. C., B. K.; zeznania powoda (k-110)

Powód zgłosił szkodę u strony pozwanej. Pismem z dnia 20.07.2017r. (doręczonym w dniu 25.07.2017r.) wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 15.000 zł, tytułem zadośćuczynienia, kwoty 100 zł, tytułem zwrotu kosztów leczenia na podstawie rachunku nr (...) z dn. 20.04.2017r., kwoty 1000 zł, tytułem zwrotu kosztów rehabilitacji, na podstawie faktury nr (...) z dn. 19.06.2017r.

Dowód:

pisma powoda (k-47).

Sąd zważył, co następuje:

Kwestia odpowiedzialności pozwanej za skutki wypadku powoda nie była sporna. Poza sporem było również, że dotychczas pozwana wypłaciła powodowi kwotę 7700 zł, tytułem zadośćuczynienia za skutki wypadku z dnia 28.03.2017r. Zgodnie z przepisem art. 822 § 1 i 2 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Skutki wypadku na zdrowiu powoda ustalono w oparciu o opinię biegłego lekarza z zakresu (...).J., zeznania świadków i zeznania powoda. Opinię biegłego Sąd uwzględnił, jako wiarygodną, rzetelną, spójną i jasną, oraz nie wymagającą uzupełnienia, przy czym biegły w sposób wyczerpujący odniósł się do zarzutów pozwanego, a Sąd podzielił jego wnioski, jako logiczne. Miarkując zadośćuczynienie, Sąd miał na uwadze, że w wyniku wypadku powód doznał rozstroju zdrowia i trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 12 %, przy czym oceniona przez lekarza wysokość doznanego uszczerbku jest tylko kryterium pomocniczym dla ustalania wysokości zadośćuczynienia i sama w sobie nie decyduje o należnej z tego tytułu kwocie. Przepis art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 k.c. stanowi, że sąd może przyznać poszkodowanemu, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, odpowiednią sumę, tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę (szkodę niemajątkową), ujmowaną, jako cierpienie fizyczne, a więc ból i inne dolegliwości, oraz cierpienia psychiczne, to jest ujemne uczucia, przeżywane w związku z wypadkiem. Zadośćuczynienie, przyznawane jednorazowo, stanowić ma rekompensatę za całą krzywdę. Ma na celu przede wszystkim złagodzenie doznanych cierpień, a jego wysokość musi uwzględniać stopień doznanej krzywdy, rodzaj naruszonego dobra, zakres i rodzaj rozstroju zdrowia, czas trwania cierpień, wiek pokrzywdzonego, intensywność ujemnych doznań fizycznych i psychicznych, rokowania na przyszłość. ( tak: wyrok SN z dnia 20.04.2006r., IV CSK 99/05, LEX nr 198509; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 8.02.2006r., I A Ca 1131/05, LEX nr 194522). W świetle okoliczności niniejszej sprawy, Sąd podzielił stanowisko powoda, że wypłacona dotychczas przez stronę pozwaną kwota 7700 zł, tytułem zadośćuczynienia za krzywdę, zaistniałą, w związku z wypadkiem z dnia 28.03.2017r., jest za niska. Odpowiednim i adekwatnym do rozmiaru krzywdy będzie zadośćuczynienie w kwocie 40000 zł. Suma ta uwzględnia rodzaj naruszonego dobra, jakim jest zdrowie człowieka, wiek powoda (46 lat), rozmiar cierpień, odczuwanych przez niego w związku z nawracającymi bólami kręgosłupa i obojczyka, utrudniającymi prawidłowe funkcjonowanie w życiu codziennym, realizowanie pasji motocyklowej w dotychczasowym zakresie. Sąd miał przy tym na uwadze niepewne rokowania co do odzyskania zdrowia prze powoda – z opinii biegłego lekarza wynika bowiem, że pomimo zakończenia leczenia, w przyszłości nadal wskazane będzie kontynuowania leczenia usprawniającego kręgosłupa szyjnego, zaś uraz obojczyka może być przyczyną przyśpieszonego rozwoju zmian zwyrodnieniowych sąsiednich stawów, bardziej, niż wynikałoby to z naturalnego procesu starzenia się organizmu.

W ocenie Sądu, zasądzona kwota, jako uzupełnienie zadośćuczynienia, nie może być uznana za nadmierną. Miarkując zadośćuczynienie, Sąd zarazem uwzględnił, że dotychczas zasądzono na rzecz powoda kwotę 500 zł, tytułem zadośćuczynienia od sprawcy zdarzenia, na podstawie wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 17.08.2017r., w sprawie karnej o sygn. akt (...), podzielając stanowisko pozwanego, że kwota zadośćuczynienia powinna być umniejszona o to świadczenie.

Tytułem uzupełnienia zadośćuczynienia zasądzono więc kwotę 31.800 zł (40.000 – 7700 – 500 = 31.800) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie zgodnie z żądaniem pozwu, przyjmując, że pismem z dnia 20.07.2017r. (doręczonym w dniu 25.07.2017r.) powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 15.000 zł, tytułem zadośćuczynienia (k-47). Pozwana była w opóźnieniu ze spełnieniem odpowiedniego świadczenia po upływie 30 dni, a więc od dnia 25.08.2017r. (art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z art. 455 kc i art. 817§1 kc w zw. art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych).

Zgodnie z przepisem art. 444 § 1 kc, naprawienie szkody obejmuje także zwrot wszelkich wydatków, poniesionych przez poszkodowanego w związku z leczeniem i rehabilitacją oraz inne dodatkowe koszty, związane z doznanym uszczerbkiem.

Wobec powyższego, uwzględniając treść przepisu art. 361§2 kc, Sąd zasądził na rzecz powoda odszkodowanie w kwocie 1400 zł, z tytułu poniesionych kosztów leczenia skutków wypadku i rehabilitacji. Ustalono, że po wypadku powód konsultował się z lekarzem ortopedą, za co zapłacił 100 zł(k-64), odbył zalecone leczenie rehabilitacyjne, za co zapłacił 1000 zł (k-65). Koszty te były wywołane potrzebą leczenia skutków przedmiotowego wypadku, co wynika także z opinii biegłego sądowego. Przepis art. 444 § 1 zd. 2 kc nie uzależnia przewidzianych w nim roszczeń od istnienia potencjalnej możliwości pokrycia kosztów leczenia ze środków publicznych. To zobowiązany do naprawienia szkody musi wykazać, że koszty leczenia poszkodowanego zostaną w całości pokryte z takich właśnie środków (art. 6 kc). To pozwanego obciążał zatem ciężar dowodu, że zgłoszona przez powoda suma nie była mu potrzebna na koszty leczenia, ponieważ mogły być one pokryte ze środków publicznych (por. wyrok SA w Lublinie z dnia 7.11.2013r., I ACa 145/13, LEX nr 1400380). Skoro pozwana w niniejszej sprawie okoliczności tych nie wykazała, Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 1100 zł, tytułem zwrotu kosztów leczenia, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie, zgodnie z żądaniem pozwu. Jak ustalono, pismem z dnia 20.07.2017r. (doręczonym w dniu 25.07.2017r.) powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 100 zł, tytułem zwrotu kosztów leczenia na podstawie rachunku nr (...) z dn. 20.04.2017r. oraz kwoty 1000 zł, tytułem zwrotu kosztów rehabilitacji, na podstawie faktury nr (...) z dn. 19.06.2017r. (k-47). Pozwana była w opóźnieniu w zapłacie po upływie 30 dni, a więc od 25.08.2017r. Sąd ponadto podzielił pogląd powoda, że koszty, związane z konsultacją lekarską i wydaniem prywatnych opinii (na łączną kwotę 300 zł – k. 66,67), odnośnie powypadkowego stanu zdrowia powoda, były uzasadnione i niezbędne w celu prawidłowego określenia rozmiaru krzywdy, powstałej na skutek zdarzenia z dnia 28.03.2017r. Opinie te, podobnie, jak opinia biegłego sądowego, potwierdzają stanowisko powoda, że strona pozwana błędne oszacowała rozmiar szkody i wypłaciła zadośćuczynienie w zaniżonej wysokości. Odsetki od kwoty 300 zł zasądzono dopiero od doręczenia pozwu stronie pozwanej, skoro powód nie wykazał, że aby wcześniej wzywał pozwaną do zapłaty z tytułu zwrotu kosztów, objętych rachunkami jak na karcie 66 i 67 (art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z art. 455 kc).

Powództwo w części, dotyczącej żądania zapłaty odszkodowania w kwocie wyższej podlegało oddaleniu. Żądanie, zgłoszone w pozwie opiewało na kwotę 1868 zł, gdy tymczasem już z uzasadnienia pozwu, a także dołączonych dokumentów, na których powód oparł swoje roszczenie, wynika, że faktycznie domagał się zwrotu kosztów leczenia w kwocie łącznej 1400 zł i tylko w tym zakresie uwzględniono powództwo, jako uzasadnione i udowodnione.

Orzeczenie w pkt III wyroku oparto na przepisach art. 108 § 1 kpc, art. 100 zd. 2 kpc w zw. z art. 98 § 1 i 3 kpc. W skład kosztów procesu, które pozwana, jako przegrywająca sprawę, powinna zwrócić powodowi, wchodzi: opłata sądowa od pozwu (1694 zł), zaliczka na wynagrodzenie biegłego (1500 zł), wynagrodzenie pełnomocnika, będącego radcą prawnym, w stawce minimalnej, uzależnionej od wartości przedmiotu sporu (3600 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).