Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 czerwca 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący :	SSO Ewa Rusin (spr.)
Sędziowie :	SO Sylwana Wirth SO Mariusz Górski
Protokolant :	Marta Synowiec

przy udziale Julity Podlewskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2013 roku

sprawy S. G.

oskarżonego z art. 190 § 1 k.k. i art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. , art. 190 § 1 k.k. i art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego i jego obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 19 grudnia 2012 roku, sygnatura akt II K 1496/11

I.  uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. z Kancelarii Adwokackiej w W. 516,60 złotych tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Sygn.akt IV Ka 276 / 13

UZASADNIENIE

Prokurator Rejonowy w Wałbrzychu oskarżył S. G.o to, że:

I w okresie od lipca 2010 roku do dnia 22 sierpnia 2011 roku w S., woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, używając słów powszechnie uznanych za obelżywe, groził A. P. pozbawieniem życia oraz pobiciem na jej szkodę i szkodę osoby jaj najbliższej, mężowi R. P., przy czym groźba ta wzbudziła u pokrzywdzonych obawę, że zostanie spełniona, tj. o czyn z art. 190§1 kk i art. 216§1kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12kk

II w okresie od maja 2010 roku do dnia 22 sierpnia 2011 roku w starych B., woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, używając słów powszechnie uznanych za obelżywe groził A. M. pobiciem oraz uszkodzeniem mienia na jej szkodę i szkodę osoby jej najbliższej, mężowi K. M., przy czym groźba ta wzbudziła u pokrzywdzonych obawę, że zostanie spełniona, tj. o czyn z art. 190§1 kk i art. 216§1kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12kk

III w okresie od czerwca 2011 roku w S., woj. (...), używając słów powszechnie uznanych za obelżywe, groził N. M. pobiciem, przy czym groźba ta wzbudziła u pokrzywdzonych obawę, że zostanie spełniona, tj. o czyn z art. 190§1 kk i art. 216§1kk w zw. z art. 11§2 k.k.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu wyrokiem z dnia 19 grudnia 2012r. sygn. akt II K 1496 /11:

I.  Oskarżonego S. G.uznał za winnego popełnienia tego, że w okresie od lipca 2010 roku do dnia 22 sierpnia 2011 roku w S., woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, używając słów powszechnie uznanych za obelżywe, groził A. P.pozbawieniem życia, przy czym groźba ta wzbudziła u pokrzywdzonego obawę, że zostanie spełniona, tj. przestępstwa z art. 190§1 kk i art. 216§1kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12kk i za ten czyn na podstawie art. 190 §1 kk w zw. z art.11§3 kk wymierzył mu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego S. G.uznał za winnego tego, że w okresie od lipca 2010 roku do dnia 22 sierpnia 2011 roku w S., woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, używając słów powszechnie uznanych za obelżywe, groził R. P.pozbawieniem życia, przy czym groźba ta wzbudziła u pokrzywdzonych obawę, że zostanie spełniona, tj. przestępstwa z art. 190§1 kk i art. 216§1kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12kk i za ten czyn na podstawie art. 190 §1 kk w zw, z art.11§3 kk wymierzył mu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności;

III.  oskarżonego S. G.uznał za winnego tego, że w okresie od maja 2010 roku do dnia 22 sierpnia 2011 roku w starych B., woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, używając słów powszechnie uznanych za obelżywe groził A. M.pobiciem oraz uszkodzeniem mienia na jej szkodę, przy czym groźba ta wzbudziła u pokrzywdzonej obawę, że zostanie spełniona tj. przestępstwa z art. 190§1 kk i art. 216§1kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 kk i za ten czyn na podstawie art. 190§1 kk w zw. z art.11§3 kk wymierzył mu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności ;

IV.  oskarżonego S. G.uznał za winnego tego, że w okresie od maja 2010 roku do dnia 22 sierpnia 2011 roku w starych B., woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, używając słów powszechnie uznanych za obelżywe groził K. M.pobiciem oraz uszkodzeniem mienia na jego szkodę , przy czym groźba ta wzbudziła u pokrzywdzonego obawę, że zostanie spełniona tj. przestępstwa z art. 190§1 kk i art. 216§1kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12kk i za ten czyn na podstawie art. 190§1 kk w zw. z art.11§3 kk wymierzył mu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności ;

V.  oskarżonego S. G.uznał za winnego tego, że w nieustalonym dniu miesiąca czerwca 2011 roku w S., woj. (...), używając słów powszechnie uznanych za obelżywe, groził N. M.pobiciem, przy czym groźba ta wzbudziła u pokrzywdzonej obawę, że zostanie spełniona tj. przestępstwa z art.. 190§1 kk i art. 216§1kk w zw. z art. 11§2 kk i za ten czyn na podstawie asrt.190§1 kk w zw. z art.11§3 kk wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności;

VI.  na podstawie art.85 i art.86§1 kk połączył orzeczone wobec oskarżonego kary jednostkowe pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną roku pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69§1 kk i z art.70§1 kk warunkowo zawiesił na okres próby lat 3;

VII.  na podstawie art. 73§1 kk oddał skazanego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

VIII.  powództwa cywilne pozostawił bez rozpoznania;

IX.  na podstawie art. 46§1 kk orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonych A. P., R. P., A. M., K. M. nawiązki w kwotach po 1000 złotych każda tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Z wyrokiem tym w całości nie pogodził się oskarżony, wnosząc apelację za pośrednictwem obrońcy z urzędu oraz tzw. własną.

Apelujący obrońca skarżąc wyrok w całości zarzucił mu:

1)  obrazę przepisu postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, mianowicie art.7 k.p.k., polegającą na przekroczeniu granicy swobodnej oceny dowodów poprzez przyjęcie, że zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na przypisanie oskarżonemu S. G.zarzucanych mu występków;

2)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, że oskarżony jest agresywny;

3)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, że groźby wzbudziły w pokrzywdzonych obawę ich spełnienia;

4)  niewłaściwą kwalifikację prawną czynów zarzuconych oskarżonemu – w ocenie skarżącego pomiędzy groźbą a zniewagą zachodzi stosunek pochłaniania.

Mając powyższe zarzuty na uwadze wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania bądź o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego .

Oskarżony natomiast zarzucił zaskarżonemu wyrokowi:

- obrazę prawa procesowego, a to prawa do obrony przez zaniechanie zapewnienia oskarżonemu pomocy tłumacza języka włoskiego, przez co oskarżony nie mógł zrozumieć treści prowadzonych dowodów, skutecznie bronić się i następnie zrozumieć treści wyroku, gdyż słabo rozumie język polski w mowie, nie pisze i nie czyta po polsku, co uniemożliwiło mu obronę,

-obrazę prawa procesowego art. 7 kpk przez wadliwą ocenę dowodów obciążających oskarżonego w postaci zeznań pokrzywdzonych, którzy działają w zmowie przeciwko oskarżonemu i jego żonie, przez co zeznają kłamliwie,

- oparcie o błędne ustalenia faktyczne, mające wpływ na jego treść przez ustalenie sprawstwa i zawinienia oskarżonego, polegające na ustaleniu że to oskarżony zakłóca spokój i grozi sąsiadom.

W oparciu o tak postawione zarzuty apelujący domagał się zmiany wyroku przez uniewinnienie go od przypisanych mu czynów.

Sąd Okręgowy zważył co następuje;

Apelacja oskarżonego okazała się zasadna w zakresie zarzutu naruszenia prawa procesowego prawa do obrony art. 6 kpk w powiązaniu z art. 72 § 1 i 2 kpk, oraz art. 204 § 1 pkt 2 kpk. Uznanie słuszności tego zarzutu, a zarazem jego oczywista waga dla poszanowania podstawowych gwarancji procesowych oskarżonego, zwalnia Sąd odwoławczy od obowiązku odnoszenia się do pozostałych zarzutów apelacyjnych, gdyż byłoby to bezprzedmiotowe ( art. 436 kpk), jako że uchybieniem tym ewidentnie zostało naruszone prawo do rzetelnego procesu sądowego.

Oskarżony jest obywatelem Włoch i mimo że zamieszkuje w Polsce od kilku lat, a jego żona jest Polką, to jednak nie włada językiem polskim w wystarczającym stopniu. Jakkolwiek w codziennych zwykłych sprawach potrafi porozumieć się słownie ( nie czyta i nie pisze w języku polskim), to jednak jego znajomość języka polskiego, zwłaszcza rozumienie języka urzędowego, jest bardzo ograniczona i co tym samym ogranicza obronę oskarżonego przed sądem. Niewątpliwie Sąd Rejonowy miał tego świadomość, skoro odpis wyroku z pisemnym uzasadnieniem doręczył oskarżonemu z przekładem na język ojczysty, tj. włoski. Wcześniej jednak Sąd I instancji wobec oświadczenia oskarżonego na pierwszej rozprawie w dniu 28 maja 2012r. o zbędności pomocy tłumacza ( k. 175 akt) zwolnił wezwaną tłumaczkę języka włoskiego. Jednakże potrzeba przybrania tłumacza do pełnego porozumienia się z oskarżonym w języku polskim była i jest nader wyraźna, a wnioskować o niej należy chociażby z krótkiej rozmowy z oskarżonym, zaś ostatecznie przekonało wystąpienie oskarżonego na rozprawie odwoławczej. Powinnością Sądu Rejonowego było więc ponowne przybranie tłumacza, którego pomoc gwarantują oskarżonemu art. 6 ust. 3 lit. e) Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności , art. 5 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz przytoczone wyżej przepisy kodeksu postępowania karnego.

Uchybienie obowiązkowi wezwania tłumacza ograniczało prawo oskarżonego do obrony i mogło mieć istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, dlatego też stanowi podstawę do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd I instancji rozważy potrzebę wezwania innego tłumacza, gdyż w stosunku do dotychczas występującego R. A. oskarżony w postępowaniu apelacyjnym wysunął zarzut zażyłości z oskarżycielami posiłkowymi A. i R. P., co jego zdaniem podważa zaufanie do tłumaczki. Taką okoliczność należy traktować w kategorii osłabienia zaufania do bezstronności tłumacza, o czym mowa w art. 204 § 3 kpk. w zw. z art. 196 § 3 kpk.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie §14 ust.2 pkt.4 oraz § 19 ust.1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu – Dz.U. Nr 163 poz.1348 z późn. zm.