Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2014r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anatol Gul

Sędziowie: SO Piotr Rajczakowski

SO Alicja Chrzan

Protokolant: Alicja Marciniak

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2014r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa Spółki (...) SA w B.

przeciwkoM. K.

przy udziale interwenienta ubocznego Gminy W.

o eksmisję

na skutek apelacji interwenienta ubocznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzych

z dnia 24 września 2013r., sygn. akt I C 1472/13

oddala apelację.

Sygn. akt II Ca 922/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem nakazano pozwanemu, aby opróżnił, opuścił i wydał stronie powodowej bliżej opisany lokal mieszkalny, orzeczono o uprawnieniu pozwanego do otrzymania lokalu socjalnego i wstrzymaniu wykonania orzeczenia do czasu złożenia pozwanemu oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego, opierając rozstrzygnięcie o następujące ustalenia i oceny: - strona powodowa – jako właściciel nieruchomości – zawarła z pozwanym umowę najmu lokalu mieszkalanego, która wobec niepłacenia przez niego czynszu została wypowiedziana pismem z dnia 24 stycznia 2012 r.; pozwany nadal mieszka w tym lokalu, ma 40 lat, jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym wobec upośledzenia narządu ruchu, nie pracuje , otrzymuje zasiłek z opieki społecznej. Skoro zatem pozwanemu nie przysługuje żaden tytuł prawny do nadal zajmowanego lokalu, to roszczenie w zakresie wydania tego lokalu było uzasadnione i podlegało uwzględnieniu. Z kolei sytuacja materialna i rodzinna pozwanego prowadziła do uznania, że przysługuje mu uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego, skoro jest on osobą niepełnosprawną, ma problemy z poruszaniem się oraz otrzymuje zasiłek stały z opieki społecznej wobec całkowitej niezdolności do pracy.

W apelacji interwenient uboczny zarzucił naruszenie prawa materialnego w postaci art. 14 ust. 7 w zw. z art. 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów... przez jego błędną interpretację oraz pominięcie jego zastosowania. Zdaniem skarżącego, przepisu ust. 4 art. 14 tej ustawy nie stosuje się do osób, które utraciły tytuł prawny do lokalu niewchodzącego w skład publicznego zasobu mieszkaniowego, a skoro pozwany zajmuje taką właśnie nieruchomość, to nie ma podstaw do przyznania mu prawa do lokalu socjalnego, wobec czego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. II i III przez orzeczenie o braku takiego uprawnienia.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja nie podlega uwzględnieniu, a podniesiony w niej zarzut nie znajduje potwierdzenia w okolicznościach sprawy. Przyjmując bezsporne w istocie ustalenia faktyczne sądu pierwszej instancji za swoje, Sąd Okręgowy podziela także ocenę prawną tego stanu faktycznego oraz wyciągnięte z tej oceny wnioski, dodatkowo tylko wskazując na następujące kwestie :

-dotychczas każdemu lokatorowi, który utracił tytuł do zajmowania lokalu i znajdował się w jednej z kategorii osób wskazanych w art. 14 ust. 4 ustawy o ochronie praw lokatorów.. przysługiwało obligatoryjne prawo do lokalu socjalnego; zmiana wprowadzona do tego przepisu przez dodanie ust. 7 eliminuje jednak z kręgu osób wskazanych w ust. 4 tych lokatorów, którzy zajmują lokale niewchodzące w skład publicznego zasobu mieszkaniowego, z wyjątkiem tych, którzy zajmują lokale na podstawie stosunku prawnego nawiązanego ze spółdzielnią mieszkaniową czy (...);

-oznacza to, że osoby ,które używają lokalu należącego do podmiotów prywatnych, będących stroną stosunku prawnego z lokatorem, mimo że należą do jednej z kategorii osób wymienionych w art. 14 ust. 4 ustawy o ochronie praw lokatorów.., nie mają obligatoryjnego prawa do lokalu socjalnego, a jedynie sąd na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy o ochronie praw lokatorów.., może im takie prawo przyznać;

-zgodnie z ust. 3 art. 14 ustawy o ochronie.., sąd, badając z urzędu, czy zachodzą przesłanki do otrzymania lokalu socjalnego, orzeka o uprawnieniu osób, o ktorych mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania przez nie z lokalu oraz ich szczególną sytuację materialną i rodzinną; - jeżeli zatem pozwany jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym, z możliwością pracy jedynie w warunkach chronionych, mającą problemy ze słuchem i poruszaniem się , a jego jedynym źródłem utrzymania jest wyłącznie zasiłek stały z opieki społecznej, dlatego też taka szczególna sytuacja pozwanego wskazuje na zaistnienie przesłanek do przyznania mu uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego na podstawie przepisu art. 14 ust. 3 ustawy o ochronie praw lokatorów, o czym trafnie orzekł sąd pierwszej instancji.

Z tych przyczyn apelacja interwenienta ubocznego jako pozbawiona uzasadnionych podstaw została oddalona / art. 385 kpc /.