Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 kwietnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy Wydział I Cywilny

w składzie :

Przewodniczący: SSO Jerzy Habaj

Protokolant: Katarzyna Drożdż

po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2018 r. w Świdnicy

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w G.

przeciwko S. W. i M. W.

o zapłatę

na skutek sprzeciwu pozwanej S. W. od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym

I.  zasądza od pozwanej S. W. na rzecz powoda (...) z siedzibą w G. kwotę 536.462,93 zł (pięćset trzydzieści sześć tysięcy czterysta sześćdziesiąt dwa złote i dziewięćdziesiąt trzy grosze) z odsetkami za opóźnienie od dnia 26 września 2017 r. do dnia zapłaty, zastrzegając pozwanej S. W. prawo powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności do udziału ½ części w prawie własności nieruchomości dla której Sąd Rejonowy w Ś. V Wydział Ksiąg wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...), przy czym uiszczenie należności przez pozwanego M. W. zwalnia pozwaną;

II.  umarza postępowanie w pozostałej części wobec pozwanej;

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 37.641 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, przy czym uiszczenie tej kwoty przez pozwanego M. W. zwalnia pozwaną.

Sygn. akt IC 2169/17

UZASADNIENIE

Strona powodowa(...) w G. wniosła o orzeczenie nakazem zapłaty, aby pozwani zapłacili solidarnie na jej rzecz kwotę 821.470,78 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 820.614,32 zł, od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, z ograniczeniem odpowiedzialności pozwanej S. W. do udziału w części w prawie własności nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w Ś. V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...). Wniosła ponadto o zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz koszt opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł w terminie dwóch tygodni od daty doręczenia nakazu zapłaty. W przypadku rozpoznania sprawy z pominięciem przepisów o postępowaniu upominawczym strona powodowa wniosła o przeprowadzenie rozprawy i wydanie wyroku zgodnie z żądaniem zgłoszonym powyżej.

W uzasadnieniu podała, że w dniu 3 kwietnia 2008 r. pomiędzy (...) Bankiem (...) S.A. w K. a M. W. zawarta została umowa o mieszkaniowy kredyt hipoteczny w złotych nr (...), zmieniona aneksem z dnia 6 czerwca 2011 r. Spłata udzielonego kredytu została zabezpieczona w formie hipoteki umownej kaucyjnej do kwoty 1.125.000 zł na stanowiącej współwłasność pozwanych M. W. i S. W. nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w Ś. V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (...). Bank uruchomił przyznany kredyt w całości zgodnie z dyspozycją pozwanego. Z uwagi na to, że pozwany nie regulował terminowo swoich zobowiązań bank wypowiedział zawartą z nim umowę kredytu, ze skutkiem na dzień 20 października 2012r. i wezwał pozwanego do zapłaty. Pozwany nie spłacił należności, również egzekucja komornicza nie doprowadziła do zaspokojenia roszczeń pożyczkodawcy. Na mocy umowy z dnia 29 marca 2016r. pomiędzy bankiem a stroną powodową, (...) w G. nabył wierzytelność przysługującą pożyczkodawcy względem pozwanych. Pomimo polubownych prób załatwienia sprawy, pozwani nie spłacili zadłużenia.

Na kwotę dochodzoną pozwem w wysokości 821.470,78 zł składają się kwoty:

1) 536.462,93 zł - z tytułu kapitału;

2) 213.899,45 zł - z tytułu odsetek karnych za opóźnienie, naliczanych przez bank w wysokości zgodnej z treścią zawartej przez pozwanego umowy kredytu;

3) 14.400,22 zł - z tytułu odsetek umownych naliczonych przez bank w wysokości zgodnej z treścią

zawartej przez pozwanego umowy kredytu;

4) 55.771,72 zł - z tytułu odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych przez powoda od kwoty kapitału, po dniu cesji;

5) 936,46 zł - tytułem kosztów poniesionych przez bank w związku z monitoringiem płatności (koszty upomnień telefonicznych i pisemnych) oraz tytułem kosztów działań windykacyjnych podejmowanych przez bank po dniu wypowiedzenia umowy, w tym kosztów postępowania sądowo-egzekucyjnego w wysokości 856,46 zł.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 31 października 2017r. Sąd Okręgowy w Ś. nakazał pozwanym M. W. i S. W., aby zapłacili solidarnie na rzecz strony powodowej kwotę 821.470,78 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 820.614,32 zł liczonymi od dnia 26 września 2017 r. do dnia zapłaty, z ograniczeniem odpowiedzialności pozwanej S. W. do udziału w ½ części w prawie własności nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w Ś. V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...) oraz kwotę 48.291 zł tytułem zwrotu kosztów procesu - w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu, albo wnieśli w tym terminie sprzeciw.

W ustawowym terminie pozwana S. W. wniosła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty domagając się oddalenia powództwa w całości i zasądzenia od strony powodowej na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 10.800 zł oraz kwoty 17 zł tytułem kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu swego stanowiska pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczenia oraz brak legitymacji czynnej po stronie (...) w G.. Zdaniem pozwanej, skoro bank jest instytucją finansową i udziela kredytu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to roszczenie strony powodowej uległo przedawnieniu z upływem 3 lat, licząc od dnia wypowiedzenia umowy kredytu ze skutkiem na dzień 20 października 2012r. Ponadto, strona powodowa nie wykazała, aby skutecznie nabyła wierzytelność od (...) Banku (...) S.A. w K. albowiem nie wskazano z jakiego źródła załączony do pozwu fragment dokumentu (...)został pozyskany. Brak na tym dokumencie podpisów osób uprawnionych do reprezentacji strony powodowej, a więc nie udowodniono, że przedmiotem umowy sprzedaży była wierzytelność wobec pozwanych.

W piśmie procesowym z dnia 12 grudnia 2017r. strona powodowa cofnęła pozew wobec pozwanej S. W. co do kwoty 285.007,85 zł i zmieniła żądanie pozwu w ten sposób, że wniosła o zasądzenie od pozwanej na swoją rzecz kwoty 536,462,93 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, zastrzegając pozwanej prawo powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności do udziału ½ części w prawie własności nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w Ś. V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...) oraz zasądzenie od pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych oraz kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

W uzasadnieniu strona powoda podniosła, że niezasadny jest zarzut dotyczący braku legitymacji czynnej strony powodowej. Uprawnienie do wytoczenie powództwa wykazane zostało w niebudzący wątpliwości sposób - (...) w G. dołączył do pozwu szereg dokumentów potwierdzających zarówno istnienie roszczenia co do zasady jak i wysokości oraz potwierdzających przysługującą mu czynną legitymację procesową, takich jak umowa przelewu wierzytelności wraz potwierdzeniem zapłaty ceny oraz wyciągami z załączników do tej umowy nr (...), odpis z ksiąg z księgi wieczystej nr (...), wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu wraz pakiet pism informujących pozwaną o cesji. Również wpis strony powodowej w dziale IV księgi wieczystej (...), jako wierzyciela hipotecznego, w miejsce poprzedniego wierzyciela jest jednoznacznym potwierdzeniem faktu nabycia przedmiotowej wierzytelności. Natomiast przedłożenie do akt oryginału umowy przelewu wierzytelności wraz z załącznikami, czy też kompletnego odpisu załącznika stwarzałoby dla powoda zbyt duże ryzyko utraty lub nieuprawnionego ujawnienia danych osobowych innych dłużników.

Wobec podniesienia przez pozwaną S. W. zarzutu przedawnienia roszczenia, powód ograniczył dochodzoną pozwem kwotę od pozwanej jedynie do przysługującego mu roszczenia w kwocie 536.462,93 zł z tytułu kapitału, zastrzegając jednocześnie prawo pozwanej do powołania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie jej odpowiedzialności do udziału ½ części w prawie własności nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w Ś. V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...). Kwota, od dochodzenia której powód odstąpił, obejmuje całość kosztów oraz odsetek naliczonych do dnia wniesienia pozwu w łącznej kwocie 285.007,85 zł. Stąd, strona powodowa dochodzi od pozwanej, jako dłużnika rzeczowego, jedynie kwoty 536.462,93 zł z tytułu niespłaconego kapitału.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 kwietnia 2008 r. pomiędzy (...) Bankiem (...) S.A. w K. a M. W. zawarta została umowa o mieszkaniowy kredyt hipoteczny w złotych nr (...), zmieniona aneksem z dnia 6 czerwca 2011 r. Spłata udzielonego kredytu została zabezpieczona w formie hipoteki umownej kaucyjnej do kwoty 1.125.000 zł na stanowiącej współwłasność pozwanych M. W. i S. W. nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w Ś.V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (...).

Dowód: umowa kredytu z dnia 03.04.2008r. wraz z aneksem k. 9-18,

odpis księgi wieczystej nr (...) k. 19-22,

Zgodnie z § 1 ust. 1-3 umowy kredytu, bank udzielił pozwanemu na jego wniosek z dnia 15 lutego 2008 r. kredytu w kwocie 750.000 zł, a pozwany zaciągnął kredyt i zobowiązał się do jego wykorzystania zgodnie z warunkami umowy.

Z zastrzeżeniem zapisów § 11, umowa została zawarta na okres od: 3 kwietnia 2008r. do 25 czerwca 2023r. Kredyt przeznaczony został na sfinansowanie nabycia domu jednorodzinnego.

Bank uruchomił przyznany kredyt w całości zgodnie z dyspozycją pozwanego.

Zgodnie z 8 ust. 1 umowy kredytu bank mógł przenieść swoje prawa i obowiązki wynikające z umowy na wybraną osobę trzecią, a kredytobiorca wyraził na to zgodę, (załącznik nr 3 do umowy).

Paragraf 3 ust. 1 umowy kredytu stanowił, że kredyt jest oprocentowany według zmiennej stopy procentowej, która na dzień podpisania umowy kredytu wynosił 6,91% w stosunku rocznym. Wysokość zmiennej stopy procentowej ustalana jest przez bank jako suma stawki indeksu (...) oraz marży banku, w wysokości 0,5 puntu procentowego. Marża bankujest niezmienna w całym okresie kredytu, z zachowaniem postanowień dotyczących prawa banku do podwyższania marży.

Pozwany zobowiązał się do spłaty kredytu wraz z odsetkami oraz innymi zobowiązaniami wynikającymi z umowy kredytu. Kredyt miał być spłacany jest miesięcznie w równych ratach kapitału, w wysokości 4.166,66 zł każda. Odsetki miały być spłacane miesięcznie, w terminach płatności rat kapitału. Kredyt wraz z odsetkami miał zostać spłacony w 180 ratach kapitałowo-odsetkowych, licząc od terminu spłaty pierwszej raty kapitałowo-odsetkowej (§ 4 umowy kredytu).

Zgodnie z § 5 umowy kredytu, niezapłacenie przez kredytobiorcę raty kapitałowo-odsetkowej lub odsetkowej w terminach ustalonych w umowie lub jej spłacenie w niepełnej wysokości powoduje, że należność ta staje się zadłużeniem przeterminowanym. Od kwoty zadłużenia przeterminowanego bank uprawniony był naliczać odsetki podwyższone (odsetki pobierane od zadłużenia przeterminowanego). Wysokość odsetek podwyższonych obowiązujących w dniu zawarcia umowy wynosiła 29 %.

Dowód: umowa kredytu z dnia 03.04.2008r. wraz z aneksem k. 9-18,

Pozwany z czasem zaprzestał terminowej spłaty rat kredytu. Wobec tego, (...) Bank (...) S.A. w K. wypowiedział zawartą z nim umowę, ze skutkiem na dzień 20 października 2012r. Jednocześnie, wezwał pozwanego do zapłaty należności głównej wraz należnymi odsetkami.

Pozwany nie spłacił wierzytelności, stąd (...) Bank (...) S.A. w K. wystawił w dniu 5 listopada 2012r. przeciwko pozwanemu bankowy tytuł egzekucyjny. Tytułowi temu Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Ś. I Wydział Cywilny w osobie Z. G. postanowieniem z dnia 14 listopada 2012 r. nadał klauzulę wykonalności.

Dowód: wypowiedzenie umowy kredytu k. 23,

postanowienie Referendarza Sądowego w SR w Ś. z 14.11.2012r. wraz z bankowym tytułem egzekucyjnym k.24,

Na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Ś. I. P. w sprawie sygn. akt Km 1645/13 oraz Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym wŚ. J. P. w sprawie sygn. akt: KM 2212/13 prowadzili przeciwko pozwanym postępowanie egzekucyjne.

Egzekucja nie doprowadziła do zaspokojenia roszczeń banku i spłaty dochodzonej przez stronę powodową należności.

Dowód: pisma komornika sądowego z 17.06.2013r., 26.11.2013r. k. 25-27,

Dnia 29 marca 2016r. (...) Bank (...) S.A. w K. i (...)w G., zawarły umowę przelewu wierzytelności. Zgodnie z § 5 ust. 1 umowy przelewu, strona powodowa nabyła wierzytelność banku wobec pozwanych, wynikającą z umowy kredytu nr (...). Skutek przelewu wierzytelności nastąpił z dniem wpisania strony powodowej w dziale IV księgi wieczystej nr (...) jako wierzyciela hipotecznego w miejsce banku.

Powiadomienie o zawarciu umowy przelewu wierzytelności, a także o wpisaniu nowego wierzyciela w dziale IV księgi wieczystej zostało wystosowane do pozwanego M. W..

Dowód: odpis z KRS organu zarządzającego Funduszem k. 8,

umowa przelewu wierzytelności z dnia 29.03.2016 r. wraz z wyciągiem z załącznika nr 5 i nr 6 k. 28-39,

potwierdzenie zapłaty ceny nabycia k. 40,

zawiadomienie o przelewie k. 41,

informacja o przetwarzaniu danych osobowych k. 42,

zawiadomienie o wpisie powoda w dziele IV księgi wieczystej nr (...) k.43,

Wyciągi z załączników nr 5 i nr 6 do umowy przelewu wierzytelności zawierają dane osoby zobowiązanej do spłacenia wierzytelności, źródło zobowiązania, datę wymagalności roszczenia, przedmiot zabezpieczenia, wysokość zadłużenia oraz jego składowe na dzień 10 marca 2016 r.

Dnia 14 września 2017 r. został wystawiony dokument księgowy w postaci wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego, potwierdzający istnienie wierzytelności w wysokości w nim określonej oraz fakt przejścia wierzytelności na rzecz strony powodowej. Na kwotę odsetek wskazaną w tym wyciągu składa się suma wszystkich odsetek naliczonych przez bank przed dniem cesji wierzytelności na rzecz strony powodowej oraz suma odsetek naliczonych przez (...) w G. po dniu cesji - od kwoty niespłaconego kapitału do dnia wystawienia wyciągu. Wyciąg wystawiony został przez organ (...) w G., którym zgodnie z pkt 4 W. z (...) (...) jest (...) w G.. Podpis pod wyciągiem z ksiąg rachunkowych strony powodowej złożyła M. B. jako „pełnomocnik”, posługując się pieczęcią (...) w G..

Dowód: wyciąg z Rejestru Funduszy Inwestycyjnych k. 7,

wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego k. 44,

W czasie trwania egzekucji komornik sądowy z Kancelarii (...) w Ś. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Ś. I. P. nie wyegzekwowała żadnych kwot.

Dowód: pisma komornika z 2.02.2018r., 5.02.2018r .k. 99, 107, 25-27,

Żaden z pozwanych nie dokonał dobrowolnej spłaty zadłużenia z tytułu umowy kredytu, po dniu wytoczenia powództwa.

Na dzień 14 września 2017r. wymagalna wierzytelność strony powodowej wobec pozwanych wynosiła 821.470,78 zł. Na sumę tę składają się następujące kwoty: 1) 536,462,93 zł tytułem niespłaconego kapitału, 2) 284.071,39 zł tytułem nieuiszczonych odsetek oraz 3) 936,46 zł kosztów poniesionych przez stronę powodową.

Bezsporne.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art. 505 § 1 k.p.c. w razie prawidłowego wniesienia sprzeciwu nakaz zapłaty traci moc, a przewodniczący wyznacza rozprawę i zarządza doręczenie powodowi sprzeciwu razem z wezwaniem na rozprawę. Skuteczne wniesienie sprzeciwu od nakazu zapłaty inicjuje zatem postępowanie toczące się na zasadach ogólnych odnoszących się do postępowania przed sądem pierwszej instancji.

Kredyt bankowy definiowany jest jako stosunek ekonomiczny pomiędzy bankiem a kredytobiorcą, którego istota polega na dostarczeniu przez bank określonej kwoty środków pieniężnych kredytobiorcy, pod warunkiem jej późniejszego zwrotu wraz z wynagrodzeniem dla banku (odsetki, prowizja, opłaty manipulacyjne). Ustawa z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. tekst jedn. z 2012 poz. 1376 ze zm.) w art. 69 definiuje umowę kredytu i tak zgodnie z ustępem 1 tego przepisu przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Zgodnie z ustępem 2 umowa kredytu powinna być zawarta na piśmie i spełniać określone warunki. Kredyt cechuje między innymi: odpłatność – kredytobiorca zobowiązany jest do zapłaty odsetek i ewentualnej prowizji dla banku i zwrotność – co do zasady kwota środków pieniężnych podlega zwrotowi. Obowiązek zwrotu kredytu przez kredytobiorcę jest jego podstawowym obowiązkiem wymienionym w art. 69 ust. 1 Prawa bankowego i oddaje istotę umowy kredytu. Obok korzystania z kredytu i zwrotu składającej się na niego kwoty, art. 69 ust. 1 Prawa bankowego nakłada na kredytobiorcę obowiązek zapłaty odsetek kapitałowych. Odsetki są świadczeniem ubocznym, z reguły realizowanym w tych samych przedmiotach co świadczenie główne i w wysokości obliczonej wedle stopy procentowej i czasu potencjalnego korzystania z przedmiotów objętych świadczeniem głównym.

Bezspornym w niniejszej sprawie pozostawało, że pomiędzy (...) Bankiem (...) S.A. w K. a M. W. zawarta została umowa o mieszkaniowy kredyt hipoteczny. Spłata udzielonego kredytu została zabezpieczona w formie hipoteki umownej kaucyjnej do kwoty 1.125.000 zł na stanowiącej współwłasność pozwanych M. W. i S. W. nieruchomości. Pozwani nie spłacili kredytu zgodnie z przyjętymi w umowie ustaleniami, w związku z czym wierzyciel wypowiedział pozwanym tę umowę i skierował wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, której to okoliczności pozwana we wniesionym sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym nie kwestionowała.

Zgodnie z art. 68 ust. 2 zd. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece hipoteka zabezpiecza wierzytelność do oznaczonej sumy pieniężnej, która wyznacza granice odpowiedzialności rzeczowej (z obciążonej nieruchomości).

W niniejszej sprawie oczywistym jest, iż pozwany M. W. zawarł z poprzednikiem prawnym strony powodowej umowę kredytu. Z powodu nieterminowej spłaty rat kredytu przez pozwanego, (...) Bank (...) S.A. w K. wypowiedział umowę i cała kwota kredytu stała się wymagalna, zostały naliczone od niej odsetki według zmiennej stopy procentowej.

Oczywistym jest też, że pozwana – jako współwłaścicielka nieruchomości zabezpieczonej hipoteką jest zobowiązana spłacić wymagalną kwotę, w wysokości dochodzonej przez stronę powodową niniejszym pozwem.

S. W. zarzucała natomiast, że strona powodowa nie weszła skutecznie w ogół praw i obowiązków przysługujących pierwotnemu wierzycielowi.

Zdaniem Sądu, zarzut ten jest nietrafiony.

Zgodnie z treścią art. 95 ust. 1 Prawa bankowego księgi rachunkowe banków i sporządzone na ich podstawie wyciągi oraz inne oświadczenia podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banków i opatrzone pieczęcią banku, jak również sporządzone w ten sposób pokwitowania odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych oraz ustanowionych na rzecz banku zabezpieczeń i mogą stanowić podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych. Zgodnie jednakże z ust. 1a powołanego wyżej przepisu moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa w ust. 1, nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym.

Brak mocy dokumentu urzędowego nie oznacza, że przedstawiony przez stronę powodową wyciąg z ksiąg banku oraz umowa cesji wraz z załącznikami, nie mają żadnej mocy dowodowej. Wynika z niego natomiast, że strona powodowa powinna wykazać powstanie, istnienie, wysokość oraz wymagalność dochodzonego przez nią roszczenia

Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.; por. wyrok Sądu Najwyższego z 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96, L.). Ciężar dowodu w zakresie wysokości i wymagalności roszczenia, osoby pozwanej, terminów płatności rat z umowy bankowej, momentu wypowiedzenia umowy, terminów płatności i naliczania odsetek od należności głównej, stosownie do art. 6 k.c. obciąża stronę powodową. Konsekwencją jednak normy z art. 6 k.c. jest to, że na pierwszym miejscu strona powodowa powinna wykazać zasadność roszczenia – czyli brak zapłaty, postanowienia umów i regulaminów potwierdzających zasadność obciążania pozwanej sporną kwotą, a następnie pozwana biorąc pod uwagę ten materiał dowodowy powinna się „bronić” i innymi dowodami wykazać swoje racje, tj. to, że nie jest dłużnikiem poprzednika prawnego strony powodowej.

Umowa przelewu wierzytelności z wyciągami z załączników do tej umowy nr (...), odpis z ksiąg z księgi wieczystej nr (...), wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu wraz z pismami informujących o cesji, stanowią w ocenie Sądu jednoznaczny dowód na przejście dochodzonych wierzytelności. Słuszność ma również strona powodowa, że wpis (...) G. w dziale IV księgi wieczystej (...) jako wierzyciela hipotecznego, w miejsce poprzedniego wierzyciela, jest jednoznacznym potwierdzeniem faktu nabycia przedmiotowej wierzytelności, ponieważ zgodnie z art. 79 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. 1982, nr 19, poz. 147), hipoteka nie może być przeniesiona bez wierzytelności, którą zabezpiecza. Przedłożone przez stronę powodową dokumenty, w tym oświadczenie o zapłacie ceny za nabywane wierzytelności w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzają spełnienie warunków, od których uzależnione było przejście wierzytelności na rzecz (...) w G.. Treść tych dokumentów, a także ich autentyczność nie budzą wątpliwości Sądu i wynika z nich, że załącznik nr 5 do umowy cesji stanowi integralną część umowy cesji. Umowa przelewu wierzytelności została sporządzona w formie pisemnej z podpisami poświadczonymi notarialnie, następnie potwierdzona za zgodność z oryginałem przez reprezentującego wierzyciela radcę prawnego, również wyciąg z załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności został poświadczony za zgodność z oryginałem. Treść tych dokumentów wskazuje osobę dłużnika, umowę stanowiąca źródło zobowiązania, a także kwotę zobowiązania oraz przedmiot zabezpieczenia, a dane w nich zawarte znajdują potwierdzenie w pozostałej dokumentacji przedłożonej, co potwierdza jednoznacznie, że umowa cesji i dołączone do niej załączniki zostały sporządzone przez osoby posiadające odpowiednie umocowanie do działania w imieniu podpisujących umowę stron. Strona powodowa wykazała, że wyciąg z ksiąg rachunkowych strony powodowej wystawiony został przez organ zarządzający - (...). z siedzibą w G., zgodnie z pkt 4 wyciągu z (...) (...). Zgodnie z treścią art. 97 k.c. osobę czynną w lokalu przedsiębiorstwa przeznaczonym do obsługiwania publiczności poczytuje się w razie wątpliwości za umocowaną do dokonywania czynności prawnych, które zazwyczaj bywają dokonywane z osobami korzystającymi z usług tego przedsiębiorstwa. Strona powodowa wykazała wyczerpująco, że pracownik działający w imieniu banku posiadał właściwe umocowanie – M. B. nie tylko własnoręcznie złożyła podpis pod wyciągiem jako pełnomocnik stronu powodowej, lecz ponadto posiadała pieczęć organu zarządzającego w stronie powodowej.

Zgodnie z art. 117 § 1 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Stosownie do brzmienia art. 117 § 2 k.c. po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne. Długość terminów przedawnienia została uregulowana w art. 118 k.c, który stanowi, że jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Zgodnie zaś z art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie. Bieg przedawnienia przerywa się zgodnie z art. 123 §1 k.c. przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia; przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje; przez wszczęcie mediacji.

Strona powodowa w reakcji na zgłoszony przez pozwaną zarzut przedawnienia, częściowo cofnęła powództwo.

Jak wynika z treści art. 355 § 1 k.p.c. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. W okolicznościach niniejszej sprawy strona powodowa ograniczyła żądanie pozwu o kwotę 285.007,85 zł i stąd też Sąd w punkcie II wyroku umorzył w tym zakresie postępowanie.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Na podstawie § 15 ust. 1 i 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 września 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015r. poz. 507 ze zm.) zasądzając opłatę za czynności radcy prawnego z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy radcy prawnego, a także charakter sprawy i jego wkład pracy w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Podstawę zasądzenia opłaty, o której mowa w ust. 1, stanowią stawki minimalne określone w rozdziałach 2-4. Opłata ta nie może być wyższa niż sześciokrotna stawka minimalna ani przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Zgodnie z § 2 pkt 7 stawki minimalne wynoszą przy wartości przedmiotu sprawy: powyżej 200.000 do 2.000.000 zł – 10.800 zł.

Skoro pozwana przegrała proces w całości, Sąd zasądził od niego na rzecz strony powodowej kwotę 37.641 zł na którą to składały się następujące koszty: 26.823,15 złtytułem części opłaty od zasądzonej od pozwanej kwoty na rzecz strony powodowej, 10.800 zł koszty zastępstwa procesowego i 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa.