Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 czerwca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Oleśnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Kałwak

Protokolant: st. sekr. sądowy Klaudia Pluta

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 czerwca 2017 roku

sprawy z powództwa W. P.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda W. P. tytułem odszkodowania kwotę 6.359,26 zł (sześć tysięcy trzysta pięćdziesiąt dziewięć złotych 26/100) wraz z odsetkami:

a)  ustawowymi liczonymi od dnia 26.09.2014r. do dnia 31.12.2015r.;

b)  ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 01.01.2016r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda W. P. tytułem zwrotu poniesionych kosztów na prywatną opinię rzeczoznawcy kwotę 550,00 zł (pięćset pięćdziesiąt złotych 00/100) wraz z odsetkami:

c)  ustawowymi liczonymi od dnia 09.07.2015r. do dnia 31.12.2015r.;

d)  ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 01.01.2016r. do dnia zapłaty;

III.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda W. P. kwotę 2.064,00 zł (dwa tysiące sześćdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 1.200,00 zł (jeden tysiąc dwieście złotych 00/100) tytułem kosztów zastępstwa procesowego

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w postępowaniu upominawczym w dniu 12.05.2015 r. do Sądu Rejonowego w Opolu V Wydziału Gospodarczego powód W. P. -prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Kancelaria (...) z siedzibą w O. - wystąpił przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. domagając się, aby strona pozwana zapłaciła powodowi w terminie 14 dni od otrzymania nakazu zapłaty kwotę 6.367,12 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

- 5.817,12 zł od dnia 28.09.2014 r. do dnia zapłaty;

- 550,00 zł od 15 –go dnia od otrzymania nakazu zapłaty przez stronę pozwaną do dnia zapłaty.

Powód wniósł również o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym opłaty sądowej w kwocie 319 zł.

Uzasadniając pozew powód wskazał, że w dniu 22.08.2014 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego został uszkodzony samochód maki F. (...) o nr rej. (...) będący własnością A. J.. Sprawstwo zdarzenia zostało potwierdzone poprzez spisanie wspólnego oświadczenia o zdarzeniu drogowym, w którym sprawca,
tj. J. B. z T. potwierdził spowodowanie wypadku, w wyniku którego uszkodzony został pojazd marki F.. W chwili zdarzenia pojazd sprawcy miał zawartą umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu R. nr rej. (...) w (...) S.A. z siedzibą w W.. Właściciel uszkodzonego pojazdu F. (...) A. J. zgłosił szkodę na pojeździe do (...) S.A. w dniu 27.08.2014 r. (...) S.A. przyjęło zawiadomienie o szkodzie i pismem z dnia 04.11.2014 r. przyznało A. J. kwotę bezsporną 3.057,85 zł tytułem odszkodowania za szkodę w pojeździe.

A. J. w dniu 22.11.2014 r. przeniósł odpłatnie na powoda roszczenia odszkodowawcze związane z uszkodzeniem pojazdu na podstawie umowy przeniesienia wierzytelności sporządzonej zgodnie z art. 509 i nast. k.c. Powód zapłacił A. J. ustaloną indywidualnie kwotę 400 zł. Zbywca – A. J. – poinformował pozwanego o cesji, zgodnie z art. 512 i nast. k.c. Ponadto zbywca oświadczył na piśmie,
że: pojazd F. (...) nigdy nie był naprawiany częściami nieoryginalnymi lub zamiennikami; otrzymane odszkodowanie w kwocie 3.057,85 zł nie wystarczyło na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody; nie posiada on rachunków za naprawę pojazdu; uszkodzony pojazd nie stanowił środka trwałego żadnej działalności gospodarczej,
a zbywca w momencie szkody nie był czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług.

W dniu 20.02.2015 r. powód wezwał mailowo pozwanego do zapłaty szacunkowej kwoty 5.500 zł oraz ustawowych odsetek od 30 – go dnia likwidacji szkody z racji niedopłaty w należnym odszkodowaniu. Powód zaznaczył, że odmowa zapłaty lub brak odpowiedzi skutkować będzie sporządzeniem profesjonalnej opinii rzeczoznawcy motoryzacyjnego, której kosztami ostatecznie zostanie obciążony pozwany. W odpowiedzi strona pozwana zawiadomiła, że dokonała przeliczenia szkody co skutkowało dokonaniem dopłaty odszkodowania w wysokości 963,28 zł w dniu 27.03.2015 r. Powyższa dopłata została uzupełniona poprzez wypłatę jedynie części należnych odsetek za zwłokę w kwocie 51,86 zł – pismem pozwanego z dnia 01.04.2015 r.

Z uwagi na fakt, iż strona pozwana jedynie częściowo spełniła świadczeni powód zlecił sporządzenie kalkulacji naprawy niezależnemu specjaliście motoryzacyjnemu. Zgodnie z opinią nr (...) wykonaną przez mgr inż. M. T. koszty przywrócenia stanu pojazdu do stanu sprzed szkody wynoszą 9.838,25 zł, a nie 4.021,13 zł. Za sporządzenie opinii rzeczoznawca wystawił powodowi rachunek na kwotę 550 zł, który to rachunek został zapłacony dnia 21.04.2015 r. Tym samym po stronie (...) S.A. powstała niedopłata tytułem odszkodowania w wysokości 5.237,84 zł (9.838,25 zł – 4.021,13 zł = 5.817,12 zł).

Powód zakwestionował zaniżone stawki robocizny blacharsko-lakierniczej do poziomu 70 zł/rbg, które nie odpowiadają poziomowi stawek średnich miejsca zamieszkania poszkodowanego w dacie szkody, tj. kwocie 85 zł/ rbg. W ocenie powoda również bezzasadnie ustalono obniżenie: cen części zamiennych o 72%, cen materiałów lakierniczych o 35%, cen robocizny blacharza, mechanika i lakiernika łącznie o 26%.

W. P. podniósł również, że to zakłady ubezpieczeń, jako profesjonaliści powinni rzetelnie przeprowadzić likwidację szkody i wypłacić pełne należne odszkodowanie, bez konieczności powoływania niezależnych rzeczoznawców czy wnoszenia powództwa do sądu. Nadto, powód wskazał, że koszty opinii rzeczoznawcy są normalnym następstwem zaistniałej szkody. Poszkodowany ani powód nie są specjalistami z zakresu motoryzacji i nie byli w stanie samodzielnie oszacować kwoty należnego odszkodowania za uszkodzenie pojazdu F. (...). Natomiast pomoc podmiotu profesjonalnego w osobie rzeczoznawcy stała się niezbędna wobec faktu zaniżenia kwoty przyznanego odszkodowania.

Strona pozwana ponosi pełną odpowiedzialność za przedmiotową szkodę – tak
w zakresie roszczenia głównego jak i odsetek w szczególności na podstawie art. 35 ustawy
o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

W zakresie żądania odsetkowego powód podniósł, że pełna kwota należnego odszkodowania winna być wypłacona najpóźniej w 30 dniu likwidacji szkody, gdyż nie zaistniały żadne okoliczności, które uniemożliwiłyby wypłatę w ustawowym terminie. Jednak powód kieruje się „zasadami racjonalizmu” i wskazuje, że skoro szkoda została zgłoszona
w dniu 27.08.2014 r. do (...) S.A. to poszkodowany A. J. winien otrzymać pełną kwotę 9.838,25 zł najpóźniej w dniu 27.09.2014 r. Pozwany przyznał A. J. kwotę 3.057,85 zł w dniu 24.09.2014 r., dopłaty kwoty 963,28 zł dokonał w dniu 27.03.2015r. i wypłacił odsetki za zwłokę od kwoty dopłaty, a tym samym należne są odsetki od tej kwoty niedopłaty, tj. od kwoty 5.817,12 zł liczone od 31. dnia likwidacji szkody, tj. od 28.09.2014 r. do dnia zapłaty. Powód wniósł również o przyznanie odsetek od kwoty, którą zmuszony był zapłacić rzeczoznawcy motoryzacyjnemu liczonych od 15. dnia od otrzymania przez pozwanego odpisu pozwu wraz z załącznikami. - pozew – k. 3 – 6v.

W dniu 10 czerwca 2015 r. Sąd Rejonowy w Opolu Wydział V Gospodarczy wydał
w przedmiotowej sprawie (sygn. akt V GNc 1651/15) nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym – nakaz zapłaty – k. 36.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty wniesionym w dniu 15.07.2015 r. do Sądu Rejonowego w Opolu do Wydziału V Gospodarczego strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w W. zaskarżyła nakaz zapłaty w całości i wniosła
o: uchylenie nakazu zapłaty i oddalenie powództwa w całości, a także o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu strona pozwana przyznała, że bezspornym jest, iż pozwany przyjął odpowiedzialność za przedmiotową szkodę i wypłacił na rzecz poszkodowanego kwotę odszkodowania w wysokości 4.042,13 zł brutto tytułem kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu. Według pozwanego, jego wycena kosztów naprawy pojazdu jest prawidłowa w oparciu o system Eurotax z uwzględnieniem cen usług i części zamiennych zawartych w tym systemie wg norm czasowych operacji naprawczych, określonych przez producenta pojazdu oraz z uwzględnieniem stanu pojazdu, rodzaju uszkodzeń oraz okresu jego eksploatacji. Natomiast powód zawyżył koszt naprawy pojazdu i tym samym dochodzona przez niego w niniejszej sprawie zapłata niedopłaty odszkodowania jest niezasadna. Przedstawiona przez powoda kalkulacja nie może stanowić podstawy dla uwzględnienia roszczenia powoda. Jest to jedynie kosztorys ofertowy nieodzwierciedlający kosztów faktycznie poniesionych przez powoda w związku z naprawą pojazdu. Powód nie wykazał, iż uszkodzony pojazd był na bieżąco serwisowany i naprawiany w autoryzowanym serwisie FORD jedynie częściami oryginalnymi sygnowanymi znakiem „O”, a więc najdroższymi z rekomendowanych na rynku, w związku z czym brak podstaw do przyjęcia,
iż tylko naprawa dokonana najdroższymi częściami funkcjonującymi na rynku doprowadzi uszkodzony pojazd do jego stanu poprzedniego. Samo oświadczenie poszkodowanego w tym zakresie nie jest wystarczającym dowodem. Wobec dokonania naprawy pojazdu przez poszkodowanego niecelowym pozostaje hipotetyczne ustalanie kosztów owej naprawy przez biegłego sądowego. Nadto, strona pozwana podniosła, że wysokość szkody stanowi
w niniejszej sprawie wartość części zamiennych niezbędnych do doprowadzenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia, tj. do przywrócenia go do stanu poprzedniego (art. 363 k.c.). Do przywrócenia stanu poprzedniego, tj. jego naprawy, wykonywanej nawet przez autoryzowaną stację obsługi można użyć części nierekomendowanych przez producenta,
ale o porównywalnych z oryginalnymi właściwościach technicznych i użytkowych. Wybór rodzaju części użytej do naprawy pozostawiono klientowi, co nie oznacza, że ma on prawo domagać się przywrócenia do stanu poprzedniego najwyższym kosztem, a ubezpieczyciel zobowiązany jest te najwyższe koszty naprawy mu zwrócić. Wraz z upływem czasu
i zwiększeniem się przebiegu auta, części zamienne ulegają zużyciu, a ich właściwości ulegają pogorszeniu. Ty samym przyjęcie stanowiska innego niż stanowisko pozwanego doprowadziłoby do bezpodstawnego wzbogacenia się poszkodowanego, gdzie w miejsce używanych, uszkodzonych elementów samochodu w wyniku naprawienia szkody uzyskałby te elementy nowe. W konsekwencji doszłoby do naruszenia art. 824 § 2 k.c., stanowiącego,
że odszkodowanie nie może być wyższe od poniesionej szkody.

Strona pozwana zwróciła uwagę, iż w przedmiotowej sprawie uszkodzeniu uległy elementy niedotyczące układu jezdnego czy kierowniczego tylko elementy, których to części zamienne porównywalnej jakości sygnowane znakiem PC/PT tj. części posiadające certyfikat jakości od niezależnej jednostki badawczej (certyfikującej) funkcjonują na rynku. Zwrócono też uwagę na długi okres eksploatacji pojazdu w dacie zdarzenia. Uszkodzony pojazd jest pojazdem ponad 14 – letnim (rok prod. 2000), a nadto powód nie wykazał, iż uszkodzony pojazd był na bieżąco serwisowany i naprawiany w autoryzowanym serwisie Forda jedynie częściami oryginalnymi sygnowanymi znakiem „O” czy „Q”.

Ponadto, strona pozwana zakwestionowała także żądanie przez powoda zwrotu kosztów prywatnej kalkulacji naprawy, jako że nie pozostaje w bezpośrednim związku przyczynowym ze szkodą, tym bardziej, że samochód został faktycznie naprawiony i zostały poniesione w związku z tym określone koszty naprawy.

Strona pozwana kwestionowała również jakoby pozostawała w opóźnieniu w wypłacie odszkodowania od dnia 28 września 2014 r. Zgodnie bowiem z przepisem art. 817 k.c. zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od daty zawiadomienia
o szkodzie. Poszkodowany faktycznie dokonał zgłoszenia szkody w dniu 27 sierpnia 2014 r. Jednak w zgłoszeniu szkody nie określił jednocześnie kwotowo swojego roszczenia
w zakresie odszkodowania. Strona pozwana po otrzymaniu zgłoszenia szkody dokonała jej likwidacji i wypłaciła bezsporną część odszkodowania w wysokości 3.057,85 zł. Do dnia 20.02.2015 r. ani poszkodowany ani też powód nie zgłaszali żadnych zastrzeżeń co do wysokości wypłaconego odszkodowania. Wprawdzie świadczenia odszkodowawcze zakładu ubezpieczeń są terminowe, ale zakład nie pozostaje w opóźnieniu co do kwot nieobjętych jego decyzją, jeżeli poszkodowany po jej otrzymaniu lub wcześniej nie określił kwotowo swego roszczenia. Tymczasem powód sam wskazał w pozwie, że swoje roszczenie
w przedmiocie odszkodowania kwotowo sprecyzował dopiero w piśmie z dnia 20.02.2015 r., w którym wzywał pozwanego do dopłaty odszkodowania w wysokości 5.500 zł. W związku
z tym, ewentualny stan opóźnienia pozwanego winien być liczony od daty doręczenia pozwanemu rzeczonego pisma, co miało miejsce w tym samym dniu, tj. w dniu 20.02.2015 r. – sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 40 – 45.

W piśmie procesowym wniesionym w dniu 24.08.2015 r. powód W. P. podtrzymał w pełni dotychczasowe twierdzenia, wniósł o uwzględnienie powództwa oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym dwukrotności kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, tj. 2.400 zł, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa 17 zł oraz kosztów stawiennictwa pełnomocnika powoda na wyznaczonych terminach w wysokości 83,58 zł (50 km x 0,8358 zł x 2) za każde posiedzenie, na którym pełnomocnik będzie obecny. Powód podkreślił też, że strona pozwana w sprzeciwie wskazała, iż dokonała wypłaty kwoty jedynie bezspornej, a nie zlikwidowała szkody w całości. Pierwszym dniem likwidacji szkody był dzień 27.08.2014 r., a zatem trzydziesty dzień likwidacji szkody upłynął 25.09.2014 r. Był to ostatni dzień, w którym pozwany mógł spełnić świadczenie bez zwłoki. Tym samym od dnia 26.09.2014 r. należne są powodowi odsetki. - pismo procesowe powoda w odpowiedzi na sprzeciw – k. 115 - 122.

Kolejno w piśmie procesowym z dnia 28.08.2015 r. strona pozwana zakwestionowała roszczenie powoda dotyczące żądania zasądzenia na jego rzecz dwukrotności kosztów zastępstwa procesowego. Według strony pozwanej, czynności podjęte przez pełnomocnika powoda tj., sporządzenie i złożenie właściwie uzasadnionego prawnie pozwu, mieszczą się
w granicach jedynie zwykłej staranności i należą do obowiązku profesjonalnego pełnomocnika podejmującego się reprezentacji strony w procesie. Tym samym roszczenie powoda w tym zakresie nie zasługuje na uwzględnienie. – pismo procesowe strony pozwanej – k. 126 – 127.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 09.10.2015 r. w sprawie o sygn. akt VGC 1045/15 upr Sąd Rejonowy w Opolu Wydział V Gospodarczy stwierdził swą niewłaściwość rzeczową i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Oleśnie Wydziałowi I Cywilnemu – postanowienie – k. 135.

W piśmie procesowym z dnia 10.02.2017 r. powód dokonał zmiany powództwa w ten sposób, że rozszerzył je o kwotę 542,14 zł do kwoty łącznej 6.359,26 zł tytułem odszkodowania za zniszczony pojazd w miejsce dotychczasowej kwoty 5.817,12 zł. Nadto, wniósł o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda odsetek ustawowych, a od 01.01.2016 r. odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 6.359,26 zł liczonych od dnia 26.09.2014 r. do dnia zapłaty. Poza tym powód podtrzymał powództwo w zakresie kwoty
550 zł tytułem kosztu opinii prywatnej wraz z odsetkami liczonymi od 15 – go dnia od otrzymania nakazu zapłaty przez stronę pozwaną do dnia zapłaty. Wniósł też o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej według norm przepisanych od zmienionego powództwa.

W uzasadnieniu pisma powód wskazał, że przyczyną zmiany przedmiotowej powództwa było wyliczenie odszkodowania przez biegłego sądowego w kwocie łącznej 10.380,39 zł, a nie jak wyliczyła strona pozwana 4.021,13 zł. Dochodzona obecnie przez powoda kwota odszkodowania, tj. 6.359,26 zł stanowi więc różnicę pomiędzy kwotą wypłaconą przez stronę pozwaną, a kwotą wyliczoną przez biegłego sądowego. Natomiast należność z tytułu sporządzenia prywatnej opinii na zlecenie powoda tj. 550 zł była dochodzona już w pozwie i żądanie to zostało podtrzymane. W zakresie żądania odsetkowego powód wskazał, że ceny części i zakres uszkodzeń pojazdu były od początku znane stronie pozwanej, ponieważ opinia biegłego sądowego jest oparta na oględzinach pozwanego. Dlatego strona pozwana winna wypłacić pełne odszkodowanie w terminie 30 dni, a tym samym pozostaje w zwłoce od 31-go dnia rozpatrywania szkody. Nadto, powód podniósł,
że od strony pozwanej należy oczekiwać zawodowego charakteru likwidacji szkody zgodnie
z art. 355 § 2 k.c., a rozmyślne zastosowanie niższych cen części nie może zasługiwać na ochronę w postaci zasądzenia odsetek od późniejszego terminu niż 31. dzień likwidacji szkody. - pismo procesowe powoda –k. 224-224v.

Strona pozwana nie ustosunkowała się aż do wyrokowania w żaden sposób do rozszerzonego powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22.08.2014 r. w miejscowości Ś., w terenie zabudowanym ok. godz. 14:30 J. B. kierujący samochodem marki G. (...) o nr rej. (...) uderzył w zaparkowany na poboczu samochód marki F. (...) o nr rej. (...).

W samochodzie marki F. uszkodzeniu uległa lewa przednia strona - błotnik, lusterko - oraz zderzak i pas przedni samochodu, jak również pokrywa silnika przednia.

Na miejsce zdarzenia nie była wzywana Policja. J. B. w dniu zdarzenia sporządził pisemne oświadczenie, w którym potwierdził powyższy przebieg zdarzenia, oświadczył, że był trzeźwy i wskazał, że posiada ubezpieczenie OC w (...) S.A.

dowód : - pisemne oświadczenie sprawcy szkody – J. B. (1) z dnia 22.08.2014 r. – k. 7;

- druk zgłoszenia szkody – k. 57 – 59.

- dokumentacja zdjęciowa z dnia 23.09.2014 r.– k. 86 – 88v., k. 91 – 96v., k. 98v. – 100; w załączonych aktach szkody.

W dniu szkody średnia wartość rynkowa pojazdu wg programu (...)Ekspert wynosiła 13.700 zł brutto.

Koszt przywrócenia uszkodzonego pojazdu marki F. (...) do stanu sprzed szkody opracowany według systemu AUDATEX wynosi 10.380,39 zł brutto, przy zastosowaniu wyłącznie użycia części nowych oryginalnych, tj. części zamiennych oznakowanych jako „Q” – oryginalne części w opakowaniu producenta części.

Przyjęto ceny części jako średnie na poziomie serwisów F. w miejscu zarejestrowania pojazdu. Koszty 1 roboczogodziny określono na poziomie serwisów dla tego typu pojazdu wg lokalnego rynku.

Brak jest uzasadnienia dla wprowadzania części alternatywnych tzw. zamienników.

Zachowania rynkowe nabywców samochodów wskazują, że kupujący mając do wyboru zakup pojazdu porównywalnego bezwypadkowego lub wypadkowego – wybierają pojazd bezwypadkowy. Sprzedaż samochodu powypadkowego w takich okolicznościach wymaga najczęściej obniżenia ceny. Podstawą takiego zachowania jest sam fakt, że pojazd uczestniczył w kolizji, a także obawa o możliwość wystąpienia ukrytych wad powypadkowych i naprawczych, których weryfikacja w momencie zakupu nie jest w pełni możliwa. Stan taki może prowadzić do konieczności obniżenia ceny sprzedaży prawidłowo naprawionego pojazdu powypadkowego, czyli utraty jego wartości rynkowej. W takich wypadkach koniecznym staje się szacowanie wielkości zmniejszenia wartości pojazdu po kolizji przy założeniu, że naprawa jest lub będzie wykonana starannie z zachowaniem ustalonej przez producenta pojazdu technologii naprawy oraz przy zastosowaniu części zamiennych oryginalnych – oznakowanych symbolem: „O” i „Q”.

Naprawa przedmiotowego pojazdu częściami oryginalnymi nie będzie stanowiła ulepszenia pojazdu względem stanu sprzed wypadku i nie zwiększy wartości pojazdu,
a i przywróci stan sprzed zdarzenia.

Pojazd nie stracił na wartości po zamontowaniu nowych części.

dowód : - opinia techniczna biegłego sądowego w zakresie techniki samochodowej
i ruchu drogowego mgr inż. W. J. z dnia 25.06.2016 r. z załącznikami: kalkulacją naprawy z dnia 30.06.2016 r. w systemie AUDATEX, wycena
w systemie INFO-EKSPERT z dnia 02.07.2016 r. - k. 159 – 187.

Właściciel uszkodzonego samochodu marki F. (...) – A. J. – zgłosił w dniu 27.08.2014 r. szkodę majątkową ubezpieczycielowi sprawcy, tj. (...) S.A.

dowód : - druk zgłoszenia szkody – k. 57 – 59.

- pisma (...) S.A. z dnia 01.09.2014 r. do J. B. i A. J. z inf.
o otrzymaniu zgłoszenia szkody – k. 83-84.

- data zgłoszenia szkody – fakt przyznany przez stronę pozwaną.

(...) S.A. – decyzją opatrzoną błędną datą 04.11.2014 r. – przyznał A. J. odszkodowanie w kwocie 3.057,85 zł. Ubezpieczyciel wskazał nadto, że wypłata odszkodowania nastąpi na wskazany rachunek bankowy, a odszkodowanie zostanie przekazane do realizacji do dnia 24.09.2014 r.

Rzeczoznawca ubezpieczyciela dokonujący oględzin pojazdu nie odnotował
w materiałach, że uszkodzone elementy są częściami innego producenta, tzn. że są częściami nieoryginalnymi.

dowód : - decyzja (...) S.A. opatrzona datą 04.11.2014 r. – k. 8; k. 55;

- kosztorys – Eurotaxglass’s nr 7212 z dnia 23.09.2014 r. – k. 65 – 66.

- opinia techniczna biegłego sądowego w zakresie techniki samochodowej i ruchu drogowego mgr inż. W. J. z dnia 25.06.2016 r. z załącznikami: - k. 159 – 187.

W dniu 22.11.2014 r. została zawarta umowa przeniesienia wierzytelności pomiędzy A. J. (Cedentem) a W. P. z Kancelarii (...) z siedzibą w O. (Cesjonariuszem). Na mocy tej umowy cedent zbył odpłatnie za kwotę 400 zł na rzecz cesjonariusza wszelkie wierzytelności, jakie przysługiwały cedentowi od zakładu ubezpieczeń: (...) S.A. w związku ze szkodą z dnia 22.08.2014 r.,
w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód marki F. (...) nr rej. (...).

W oddzielnych pisemnych oświadczeniach z dnia 22.11.2014 r. Cedent A. J. wskazał, że jego pojazd marki F. (...) nr rej. (...) w dniu szkody,
tj. 22.08.2014 r. nie stanowił środka trwałego działalności gospodarczej, a A. J. nie był czynnym płatnikiem podatku VAT. Natomiast ww. pojazd przed szkodą z dnia 22.08.2014 r. nigdy nie był naprawiany częściami nieoryginalnymi lub zamiennikami. Oświadczył również, że otrzymane odszkodowanie (w kwocie 3.057,85 zł brutto) nie wystarczyło na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody, a A. J. nie posiada rachunków ani faktur za jego naprawę.

Cedent zawiadomił (...) S.A. z siedzibą w W. o powyższej cesji pismem
z dnia 22.11.2014 r., wysłanym pocztą w dniu 26.11.2014 r.

Cesjonariusz uiścił umówioną należność w kwocie 400 zł w dniu 08.12.2014 r.

dowód : - umowa przeniesienia wierzytelności z dnia 22.11.2014 r. wraz
z załącznikami – k. 9-11.

- dwa oświadczenia Cedenta z dnia 22.11.2014 r. – k. 14-14v.;

- potwierdzenie transakcji z dnia 08.12.2014 r. – k. 12;

- zawiadomienie ubezpieczyciela o cesji wraz z potwierdzeniem nadania –k.13-13v.

W. P. jako nabywca wierzytelności A. J. wysłał za pośrednictwem poczty elektronicznej do (...) S.A. ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty z dnia 20.02.2015 r. Domagał się w związku ze szkodą z dnia 22.08.2014 r. zapłaty
w terminie 14 dni od otrzymania niniejszego wezwania kwoty 5.500 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 30 dnia likwidacji szkody za szkodę na pojeździe F. (...) o nr rej. (...), bądź zawarcie ugody w sprawie. W piśmie tym roszczący wskazał też na pominięcie przez ubezpieczyciela w kosztorysie naprawy przedniej pokrywy i lusterka,
a które to elementy zostały uszkodzone w przedmiotowym wypadku. Żądana kwota niedopłaty stanowi szacunkowe wyliczenie rzeczoznawcy motoryzacyjnego z tytułu niezlikwidowania przez ubezpieczyciela szkody na ww. pojeździe w pełni oraz zawiera już
w sobie kwotę za nieuwzględnione dotychczas uszkodzenia pojazdu. W piśmie tym
W. P. wskazał też, że w przypadku braku zapłaty lub zawarcia ugody w przedmiotowej sprawie sporządzona zostanie opinia rzeczoznawcy motoryzacyjnego, której koszt wyniesie ok. 550 zł, a zwrotu którego W. P. też będzie się domagał od ubezpieczyciela.

dowód : - e-mail W. P. do (...) S.A. z wezwaniem do zapłaty z dnia 20.02.2015 r. oraz potwierdzenie odbioru przez (...) S.A. – k. 15-16v.

Decyzją z dnia 27.03.2015 r. ubezpieczyciel przyznał W. P. kwotę 963,28 zł jako dopłatę do odszkodowania za szkodę w pojeździe marki F., ponad przyznaną już A. J. kwotę 3.057,85 zł. Tym samym łączne przyznane odszkodowanie wyniosło 4.021,13 zł, na podstawie zmodyfikowanego kosztorysu sporządzonego w dniu 27.03.2015 r. na zlecenie ubezpieczyciela.

dowód : - decyzja (...) S.A. z dnia 27.03.2015 r. – k. 17; k. 61;

- kosztorys Eurotaxglass’s nr 7212 z dnia 27.03.2015 r. – k. 67 – 68.

- pismo (...) S.A. z dnia 27.03.2015 r. do W. P. – k. 101-101v.

Nadto, decyzją z dnia 01.04.2015 r. (...) przyznało W. P. kwotę 51,86 zł tytułem odsetek za zwłokę, w odpowiedzi na wezwanie W. P.. Odsetki ustawowe zostały naliczone od kwoty 963,28 zł od dnia 25.09.2014 r. Jako data zapłaty zaległości wskazano 02.04.2015 r.

dowód : - decyzja (...) S.A. z dnia 01.04.2015 r. – k. 18; k. 60;

- e-mail z dnia 30.03.2015 r. z wezwaniem do zapłaty odsetek – k. 54; k. 107;

- wydruk z kalkulatora odsetek – k. 75-76v.

Wobec nieuiszczenia na rzecz W. P. całej żądanej kwoty, zlecił on w dniu 08.04.2015 r. prywatnemu rzeczoznawcy z Biura (...) w O. wykonanie opinii symulacji kosztów przywrócenia pojazdu do stanu sprzed uszkodzenia na podstawie przekazanej dokumentacji szkodowej (...) S.A.

W dniu 13.04.2015 r. mgr inż. M. T.sporządził na zlecenie
W. P. opinię nr (...), w której wyliczył wysokość szkody i należnego odszkodowania na kwotę 9.838,25 zł brutto. Szkoda została wyliczona metodą kosztorysową w wyniku symulacji kosztów naprawy z wykorzystaniem identycznych jak uszkodzone części oraz uśrednionej rynkowej ceny za jednostki pracochłonności właściwej dla miejsca rejestracji pojazdu oraz jednolitej dla wszystkich niezbędnych prac. Tym samym koszt robocizny naprawczej został przyjęty według poziomu średnich cen usług naprawczych
z miejsca zamieszkania poszkodowanego, z daty wymagalności odszkodowania (85 zł/rbg netto plus 23% VAT), według zasad zawartych w kodeksie cywilnym. Zakres uszkodzeń pojazdu rzeczoznawca przyjął według ustaleń poczynionych przez ubezpieczyciela, któremu inicjatywę w tym zakresie oddał poszkodowany zgłaszając szkodę. Rzeczoznawca M. T.nie dokonywał własnych oględzin pojazdu. Wyliczył on szkodę w oparciu o ceny części oryginalnych. Według rzeczoznawcy szkoda ma charakter częściowy, gdyż szacunkowa wartość rynkowa pojazdu w stanie nieuszkodzonym w dniu zaistnienia szkody wynosiła 12.000 zł brutto (w tym 23% VAT).

W oparciu o sporządzoną przez specjalistów ubezpieczyciela dokumentację szkody, rzeczoznawca powoda stwierdził w przedmiotowym pojeździe wcześniejsze uszkodzenie drzwi tyłu nadwozia, nie stwierdzono natomiast innych nienaprawionych uszkodzeń oraz wymiany części oryginalnych na zamienniki.

dowód : - zlecenie nr (...) z dnia 08.04.2015 r. – k. 19;

- prywatna opinia mgr inż. M. M. T. nr (...) z dnia 13.04.2015 r. wraz z załącznikami – k. 20 – 26;

- zeznania świadka M. T. – protokół rozprawy z dnia 07.02.2017 r. – papierowy – k. 221-221v.; płyta CD – k. 222.

Rzeczoznawca M. M. T. wystawił W. P. w dniu 13.04.2015 r. rachunek nr (...) za sporządzoną opinię w kwocie 550 zł. Termin płatności określony na rachunku to: 27.04.2015 r. Należność została uiszczona przez W. P. przelewem w dniu 21.04.2015 r.

dowód : - rachunek rzeczoznawcy z dnia 13.04.2015 r. – k. 27;

- potwierdzenie wpłaty z dnia 21.04.2015 r. – k. 27v.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W przedmiotowej sprawie bezsporny był przebieg zdarzenia szkodowego, wina sprawcy szkody i odpowiedzialność cywilna za skutki zdarzenia co do zasady strony pozwanej jako ubezpieczyciela OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, jak również przebieg postępowania likwidacyjnego szkody. Bezsporny był też zakres uszkodzeń
w pojeździe poszkodowanego – A. J. – ustalony przez ubezpieczyciela w toku likwidacji szkody, a na których to ustaleniach opierał się również prywatny rzeczoznawca M.A. M. T., a także biegły sądowy W. J. – za przyzwoleniem obu stron. Bezspornie również szkoda powstała w pojeździe miała charakter częściowy – tzw. naprawczy, choć wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym została wyliczona na różne kwoty przez poszczególne osoby z ramienia ubezpieczyciela, powoda i biegłego sądowego W. J., co w ostatecznym rozrachunku nie miało znaczenia dla wyniku postępowania. Strona pozwana nie kwestionowała także skuteczności cesji wierzytelności pomiędzy poszkodowanym właścicielem uszkodzonego pojazdu – A. J. - a powodem W. P.. Sporna natomiast pozostawała wysokość szkody, a tym samym koszt naprawy pojazdu, pozwalający na przywrócenie go do stanu sprzed zdarzenia szkodowego. Wykazywana w procesie przez powoda niedopłata po stronie ubezpieczyciela wynikała głównie ze sporu co do branych pod uwagę przy wycenie części zamiennych (nowych/używanych, oryginalnych/nieoryginalnych) i przyjętej wartości robocizny, a także ubytku wartości pojazdu. Kwestionowana była również przez stronę pozwaną dochodzona przez powoda należność z tytułu kosztu prywatnej ekspertyzy, jak również początkowa data naliczania odsetek za zwłokę przez powoda.

Stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy,
w szczególności z postępowania likwidacyjnego szkody, w tym dokumentację zdjęciową, których prawdziwość i treść nie były kwestionowane przez strony. Natomiast wysokość szkody będącej w związku przyczynowym ze zdarzeniem szkodowym z dnia 22.08.2014 r. Sąd ustalił w oparciu o wycenę biegłego sądowego W. J. zawartą w pisemnej opinii sporządzonej na zlecenie Sądu. Opinia ta została sporządzona rzetelnie, logicznie
i w sposób wyczerpujący, w oparciu o dokumentację zawartą w aktach sprawy i w oparciu
o zakres uszkodzeń wskazany przez pozwanego ubezpieczyciela. Nadto powód w piśmie procesowym (k. 224) wskazał wyraźnie, że nie wnosi zastrzeżeń do opinii biegłego sądowego W. J. w niniejszej sprawie, natomiast strona pozwana w ogóle nie ustosunkowała się do treści opinii, tym samym nie wniosła również do niej żadnych zastrzeżeń. Wobec konieczności uzyskania wiadomości specjalnych co do wysokości szkody (art. 278 k.p.c.), nie było potrzeby przesłuchiwania w charakterze świadka A. J., który cedował swoje wierzytelności na powoda. Nawet bowiem naprawa pojazdu przez jego właściciela nie jest równoznaczna z przywróceniem samochodu do stanu sprzed szkody. Właściciel może
w ogóle nie naprawiać pojazdu, może go zbyć w stanie nienaprawionym, albo naprawić dowolnymi częściami, w tym nawet używanymi. Nie oznacza to jednak, że taka jest wysokość szkody, mając na uwadze wartość pojazdu w okresie bezpośrednio poprzedzającym zdarzenie szkodowe.

Zgodnie z treścią art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Z kolei na podstawie art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.

Legitymacja powoda W. P. wynika natomiast z art. 509 k.c., zgodnie z którym wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (§ 1). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (§ 2).

Odpowiedzialność ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej wynika z treści
art. 822 k.c. oraz z przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 2060 j.t. ze zm.) – dalej również „ustawa” lub „ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych”.

Powoływany art. 822 k.c. w paragrafie 1 stanowi, że przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego
w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Natomiast, zgodnie
z § 4 - uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Z kolei art. 34 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych stanowi,
że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Zgodnie z ust. 2 pkt 3 powołanego artykułu za szkodę powstałą w związku z ruchem pojazdu mechanicznego uważa się również szkodę powstałą podczas i w związku z zatrzymaniem lub postojem pojazdu mechanicznego. Natomiast odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym (art. 36 ust. 1 ustawy).

Wina sprawcy zdarzenia i związek poszczególnych uszkodzeń w pojeździe ze zdarzeniem szkodowym z dnia 22.08.2014 r. były niekwestionowane. Natomiast koszt naprawy pojazdu brutto tj. koszt przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu sprzed szkody został obliczony przez biegłego sądowego W. J. na kwotę 10.380,39 zł. Biegły zasadnie wyliczył koszty naprawy przy użyciu nowych części oryginalnych oznakowanych jako „Q” – oryginalne części w opakowaniu producenta części. Strona pozwana, kwestionując w procesie użycie nowych części oryginalnych, czemu dała wyraz również w swojej kalkulacji z postępowania likwidacyjnego, winna była wykazać dowodowo (art. 6 k.c.),
że przed szkodą w pojeździe zamontowane były części nieoryginalne, czego (...) nie dokonało, mimo iż to specjaliści ubezpieczyciela dokonywali oględzin pojazdu, na których została oparta zarówno wycena ubezpieczyciela, jak i przedłożona przez powoda ekspertyza M.A. M. T., a także opinia biegłego sądowego W. J.. Poza tym biegły sądowy wyjaśnił
w opinii, że wprowadził do programu Audatex wszystkich sprzedawców części zamiennych w Polsce i części zamienne tzw. zamienniki klasy PC/PT. Program nie wykazał żadnej części tej klasy. Wykazane zostały części oryginalne. Program Eurotax bazujący na podobnych danych też nie wykazuje takich części. Poza tym biegły wytłumaczył w sposób logiczny
i zgodny z własnym doświadczeniem zawodowym – jak również zgodnym z powszechną zdroworozsądkową wiedzą przeciętnego dorosłego człowieka – iż kupujący mając do wyboru zakup pojazdu porównywalnego bezwypadkowego lub wypadkowego – wybierają pojazd bezwypadkowy. Sprzedaż samochodu powypadkowego w takich okolicznościach wymaga najczęściej obniżenia ceny. Podstawą takiego zachowania jest sam fakt, że pojazd uczestniczył w kolizji, a także obawa o możliwość wystąpienia ukrytych wad powypadkowych i naprawczych, których weryfikacja w momencie zakupu nie jest w pełni możliwa. Stan taki może prowadzić do konieczności obniżenia ceny sprzedaży prawidłowo naprawionego pojazdu powypadkowego, czyli utraty jego wartości rynkowej. W takich wypadkach koniecznym staje się szacowanie wielkości zmniejszenia wartości pojazdu po kolizji przy założeniu, że naprawa jest lub będzie wykonana starannie z zachowaniem ustalonej przez producenta pojazdu technologii naprawy oraz przy zastosowaniu części zamiennych oryginalnych – oznakowanych symbolem: „O” i „Q”. Tym samym naprawa przedmiotowego pojazdu częściami oryginalnymi nie będzie stanowiła ulepszenia pojazdu względem stanu sprzed wypadku i nie zwiększy wartości pojazdu, a i przywróci stan sprzed zdarzenia. Z drugiej strony biegły wskazał, że pojazd nie stracił na wartości po zamontowaniu nowych części. Za możliwością domagania się naprawy pojazdu powypadkowego przy użyciu nowych części oryginalnych opowiada się również w licznych orzeczeniach Sąd Najwyższy. W uzasadnieniu wyroku z dnia 11 czerwca 2003 r., V CKN 308/01, LEX nr 157324, Sąd Najwyższy wskazał m.in., że: „ W przypadku uszkodzenia samochodu odszkodowanie obejmuje przede wszystkim kwotę pieniężną, konieczną do opłacenia jego naprawy lub przywrócenia do stanu sprzed wypadku. Osoba odpowiedzialna jest zobowiązana zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione w celu przywrócenia poprzedniego stanu samochodu, do których należą koszty nowych części i innych materiałów (wyrok Sądu Najwyższego z 20 października 1972 r., II CR 425/72, OSNCP 1973, nr 6, poz. 111). Przywrócenie rzeczy uszkodzonej do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie, jaki istniał przed wyrządzeniem szkody”. Kolejno, w uzasadnieniu wyroku z dnia 5 listopada 1980r., III CRN 223/80, OSNC 1981/10/186, LEX nr 2641, Sąd Najwyższy podniósł,
że: „ Z zasady wyrażonej w art. 363 § 1 k.c. wynika, że w razie uszkodzenia rzeczy w stopniu umożliwiającym przywrócenie jej do stanu poprzedniego osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego rzeczy uszkodzonej. Do wydatków tych należy zaliczyć także koszt nowych części i innych materiałów, których użycie było niezbędne do naprawienia uszkodzonej rzeczy. Poszkodowany chcąc przywrócić stan poprzedni uszkodzonego w wypadku pojazdu nie ma możliwości zakupu starych części czy też nie ma możliwości żądania, aby stacja obsługi wykonująca naprawę w miejsce uszkodzonych w czasie wypadku części pojazdu wmontowała stare części już częściowo zużyte”. Natomiast zgodnie z tezą Uchwały Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 12 kwietnia 2012 r., III CZP 80/11, (OSNC 2012/10/112, Prok.i Pr.-wkł. 2013/4/38, LEX nr 1129783, www.sn.pl, Biul.SN 2012/4/5, M.Prawn. 2012/24/1319-1323): „ Zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi.” W przedmiotowej sprawie strona pozwana nie wykazała wzrostu wartości pojazdu marki F. (...) na skutek zastosowania do naprawy nowych części, nie wniosła również zastrzeżeń do opinii biegłego.

Nie zostały również zakwestionowane przez stronę pozwaną przyjęte przez biegłego
w opinii koszty 1 roboczogodziny określone na poziomie serwisów Ford dla tego typu pojazdu wg lokalnego rynku.

Tym samym, biorąc pod uwagę wypłaconą łącznie w postępowaniu likwidacyjnym kwotę odszkodowania w kwocie 4.021,13 zł, niedopłata w stosunku do wyliczenia wartości szkody przez biegłego wynosi 6.359,26 zł, taką więc kwotę tytułem odszkodowania Sąd zasądził w punkcie I sentencji wyroku od (...) S.A na rzecz powoda W. P., na rzecz którego skutecznie została scedowana wierzytelność właściciela uszkodzonego pojazdu – A. J..

Od przedmiotowej należności głównej Sąd zasądził również na rzecz powoda od strony pozwanej odsetki począwszy od dnia 26.09.2014 r. do dnia zapłaty. Na druku zgłoszenia szkody przez A. J. brak jest daty. Jednak strona pozwana przyznała w procesie, że zgłoszenie szkody nastąpiło w dniu 27.08.2014 r. Jednocześnie ubezpieczyciel w żaden sposób nie wykazał w procesie okoliczności, które uniemożliwiłyby mu pełną, profesjonalną i rzetelną likwidację szkody w podstawowym 30 –dniowym terminie przewidzianym w art. 817 § 1 k.c. ( Ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie
w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku) jak również w art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych ( Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie). Nie można wymagać od poszkodowanego właściciela pojazdu, tudzież od cesjonariusza niezajmującego się zawodowo wyceną szkód
w pojazdach, aby podali kwotowo dokładną wysokość szkody. Wymaga to bowiem profesjonalnej wiedzy, jaką powinni mieć rzeczoznawcy ubezpieczyciela. Tym samym osoba uprawniona do żądania odszkodowania ma prawo domagać się pełnej kompensaty szkody,
a co za tym idzie, pełnej i rzetelnej wyceny tej szkody w terminie 30 – dniowym. Dlatego odsetki zostały zasądzone od dnia 26.09.2014 r. do dnia zapłaty.

Zasadne było również żądanie powoda co do zasądzenia na jego rzecz od strony pozwanej zwrotu kosztów sporządzenia prywatnej opinii biegłego rzeczoznawcy w kwocie 550,00 zł. Argumenty wskazane powyżej, znajdują uzasadnienie również w tym miejscu. Gdyby bowiem ubezpieczyciel w sposób rzetelny przeprowadził likwidację szkody, powód nie musiałby zlecać wyceny zewnętrznemu podmiotowi. Również Sąd Najwyższy w Uchwale z dnia 18 maja 2004 r., sygn. akt III CZP 24/04, (OSNC 2005/7-8/117, Prok.i Pr.-wkł. 2005/1/32, Biul.SN 2004/5/6, Wokanda 2004/7-8/12, Wspólnota 2004/14/55, M.Prawn. 2005/3/162, M.Prawn. 2004/13/583, M.Prawn. 2004/15/720, LEX nr 106617) wyjaśnił,
że „ Odszkodowanie przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów może - stosownie do okoliczności sprawy - obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego”. Zważyć należy, że w okolicznościach przedmiotowej sprawy wycena ubezpieczyciela stanowiła raptem ok. 40 % rzeczywistej szkody wycenionej przez biegłego sądowego. Tym samym, koszt prywatnej opinii rzeczoznawcy M.A. M. T. był celowy i konieczny, a powód miał prawo domagać się jego zwrotu od strony pozwanej, czemu Sąd dał wyraz w punkcie II sentencji wyroku. Żądanie to powód zgłosił jednak dopiero
w niniejszym procesie. Stronie pozwanej został skutecznie doręczony nakaz zapłaty wraz
z pozwem w dniu 02.07.2015 r. (potwierdzenie odbioru – k. 38). Wobec czego, dając stronie pozwanej czas na dobrowolne spełnienie świadczenia, Sąd naliczył odsetki za zwłokę od dnia 09.07.2015 r. do dnia zapłaty.

Nadto, zważyć również należy, że w dniu 01.01.2016 r. weszła w życie ustawa z dnia
9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r., poz. 1830). Zmieniła ona m.in. brzmienie art. 481 k.c. Natomiast stosownie do treści art. 56 tej ustawy do odsetek należnych za okres kończący się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Artykuł 481 § 2 k.c. w dotychczasowym brzmieniu przewidywał, że jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Po zmianie wprowadzonej powyższą ustawą powyższy paragraf stanowi, że jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Mając na uwadze powyższe, Sąd w punktach I oraz II lit. a) oraz b) sentencji wyroku podzielił należności odsetkowe na okresy do 31.12.2015 r. i od 01.01.2016 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 2 ust. 1 i 2 oraz § 6 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.
w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2013 r., poz. 461 t.j. ze zm.). Na przyznaną od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 2.064,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania składają się następujące należności: 319 zł + 28 zł – opłaty sądowe od pierwotnego i od rozszerzonego powództwa; 500,00 zł - zaliczka na poczet opinii biegłego; 17 zł – opłata od pełnomocnictwa oraz 1.200 zł – tytułem kosztów zastępstwa procesowego przez adwokata. Natomiast niezasadne były roszczenia powoda dotyczące podwójnej stawki wynagrodzenia dla pełnomocnika procesowego. Przedmiotowa sprawa jest typową sprawą dotyczącą odszkodowań komunikacyjnych, a nakład pracy pełnomocnika powoda w tej sprawie nie był większy niż przeciętny nakład pracy profesjonalnego pełnomocnika w tego rodzaju sprawach. Pełnomocnik powoda nie udowodnił również szczególnego wkładu
w rozstrzygnięcie sprawy czy też szczególnych okoliczności uzasadniających podwojenie stawki (zob. Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 6 lutego 2013 r., I ACz 105/13, LEX nr 1298246, Biul.SAKa 2013/1/23; Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 października 2012 r., III CZ 57/12).

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji wyroku.