Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 sierpnia 2012 roku

Sąd Rejonowy w Opolu Wydział VII Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Amanda Leśniewska

Protokolant sekretarz sądowy Beata Kulik- Śmiertka

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Opolu – Asesor Tomasz Fedorszczak

po rozpoznaniu dnia 2 sierpnia 2012 roku

sprawy

A. S. s. D., M.z d. K. ur. (...)w O.

oskarżonego o to, że:

W dniu 13 maja 2012r. w O. na ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości alkoholowej wynoszącej 0,53 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu kierował samochodem osobowym m-ki O. (...) o nr rej. (...)

tj. o przestępstwo określone w art. 178a § 1 k.k.

I.  Uznaje oskarżonego A. S. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku stanowiącego przestępstwo z art. 178 a § 1 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesza na okres próby lat 2 (dwóch);

II.  na podstawie art. 71 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu karę 30 (trzydziestu) stawek dziennych grzywny, przy czym wysokość każdej stawki ustala na 10 (dziesięć) złotych;

III.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku;

IV.  na podstawie art. 49 § 2 k.k. zobowiązuje oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w wysokości 200 (dwustu) zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

V.  na podstawie art. 63 § 2 k.k. na poczet orzeczonego wobec oskarżonego zakazu prowadzenia pojazdów zalicza mu okres rzeczywistego stosowania tego środka od dnia 13 maja 2012r. do dnia uprawomocnienia się wyroku;

VI.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego w całości od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13 maja 2012r. w O. na ul. (...) A. S. – poruszający się samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej. OK. (...) – został zatrzymany przez funkcjonariusza Policji P. B. do kontroli drogowej. Oskarżonego przebadano na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Badanie z godz. 2:10 wykazało 0,53 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, a z godz. 2:35 - 0,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego, k. 8

zeznania świadka P. B., k. 3

protokół użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego, k. 2

Oskarżony A. S. przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że tego dnia, gdy kierował samochodem pod wpływem alkoholu, spożył dwa piwa na spotkaniu u znajomych, na około 30 minut przed prowadzeniem pojazdu. Ponieważ jednak sporo w tym czasie zjadł i nie czuł się pijany, zdecydował się wrócić do domu autem. Podniósł, że było już po pierwszej w nocy, na ulicach było pusto i nie stwarzał żadnego zagrożenia.

A. S. był uprzednio wielokrotnie karany.

Oskarżony jest bezrobotny, zarejestrowany w powiatowym Urzędzie Pracy, nie ma prawa do zasiłku. Utrzymuje się z prac dorywczych, z czego uzyskuje miesięczny dochód w wysokości 1.200 zł. Ma wykształcenie średnie, jest kawalerem.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego, k. 8

dane o karalności, k. 10-11

dane osobopoznawcze, k. 12

Sąd zważył, co następuje:

Sprawstwo i wina oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu nie mogą budzić wątpliwości.

W ustalaniu stanu faktycznego sprawy Sąd oparł się na całokształcie zebranych w sprawie dowodów, w tym osobowych źródeł dowodowych, dokonując ich swobodnej oceny kierując się wskazaniami zawartymi w art. 7 k.p.k., wedle którego organy postępowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się przede wszystkim na niewątpliwych wyjaśnieniach oskarżonego przyznającego się do winy i na ujawnionych w postępowaniu przed sądem zeznaniach świadka, jak również na protokole użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu, danych o karalności oskarżonego oraz danych osobopoznawczych. Sąd ocenił, iż dowody te nie zawierają sprzeczności, które dyskwalifikowałyby ich wartość dowodową.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż pomiędzy powyżej przedstawionymi dowodami nie zachodziły żadne sprzeczności, co pozwoliło Sądowi na ustalenie w istocie bezspornego stanu faktycznego.

Oskarżony swoim czynem wyczerpał znamiona występku z art. 178a § 1 k.k., gdyż prowadził w stanie nietrzeźwości pojazd mechaniczny. W dniu bowiem 13 maja 2012r. w O. na ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości alkoholowej wynoszącej 0,53 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu kierował samochodem osobowym m-ki O. (...) o nr rej. (...).

Za wyżej wskazany występek Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. uznając, iż kara ta będzie odpowiednia oraz uznając ją za adekwatną w stosunku do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. Wymierzając oskarżonemu karę za popełnione przestępstwo, Sąd kierował się dyrektywami, o których stanowi art. 53 k.k. Uwzględniono zatem rodzaj narażonego dobra, stopień społecznej szkodliwości czynu oraz stopień zawinienia sprawcy. Oceniając czyn oskarżonego w ramach sędziowskiego wymiaru kary, Sąd uznał, że orzeczona za nie kara pozbawienia wolności jest w pełni uzasadniona.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego Sąd wziął głównie pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy. Kierując pojazdem mechanicznym pod wpływem alkoholu oskarżony popełnił przestępstwo umyślne polegające na naruszeniu wiążących go jako kierowcę podstawowych reguł ostrożności, polegających na unikaniu wszelkiego działania (zaniechania), które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę w ocenie Sądu stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego musi być uznany za znaczny.

Oceniając natomiast stopień winy oskarżonego należało uwzględnić jego wiek, poziom wiedzy i doświadczenia życiowego oraz sytuację motywacyjną. Sąd nie dopatrzył się okoliczności, które mogłyby wyłączyć lub ograniczyć winę oskarżonego.

W ocenie Sądu oskarżony nie znajdował się w niezwykłej sytuacji motywacyjnej, przeciwnie nic nie stało na przeszkodzie, aby był w stanie powstrzymać się od popełnienia zabronionego czynu. Nie ulega wątpliwości, iż oskarżony dopuścił się przedmiotowego występku w pełni świadomie i umyślnie. Oskarżony jest osobą pełnoletnią, będącą w stanie rozpoznać znaczenie swojego czynu i pokierować swoim postępowaniem.

W ocenie Sądu, od oskarżonego należało wymagać zachowania zgodnego z prawem. Pomimo, iż miał on świadomość co do naruszenia określonych prawem norm, zachował się w sposób niedozwolony, niezgodny z przyjętymi regułami zachowania. Z tego właśnie względu należy uznać, iż oskarżony jest winny popełnienia zarzuconego mu czynu.

Jako okoliczność obciążającą Sąd przyjął uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego.

Mając na uwadze powyższe i po wyważeniu okoliczności łagodzących i obciążających w ocenie Sądu należy przyjąć, że orzeczona kara jest odpowiednia dla osiągnięcia celu prewencji indywidualnej i spełni swoją rolę zapobiegawczą i wychowawczą względem oskarżonego.

Sąd uznał, iż w przypadku oskarżonego zasadnym będzie zastosowanie dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. Sąd w tym względzie kierował się preferencją ustawodawcy dla kar niepolegających na pozbawieniu wolności wyrażoną w art. 58 § 1 k.k., wedle której, jeżeli ustawa przewiduje możliwość wyboru rodzaju kary, sąd orzeka karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania tylko wtedy, gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary. W ocenie Sądu taka sytuacja w przypadku oskarżonego nie zachodzi, a cele kary zarówno w zakresie prewencji indywidualnej jak i generalnej mogą zostać zrealizowane w sytuacji, gdy oskarżony zostanie poddany próbie i w warunkach wolnościowych będzie musiał kontrolować swoje zachowanie, by nie wchodzić w konflikt z prawem i wykorzystać daną mu przez Sąd w ten sposób szansę. Zdaniem Sądu względem oskarżonego zachodzi umiarkowana pozytywna prognoza społeczno-kryminologiczna. Sąd zawiesił zatem warunkowo wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, wierząc iż cele zapobiegawcze i wychowawcze spełni dwuletni okres próby, a oskarżony uzna całe zdarzenie za nauczkę i przestrogę na przyszłość. Określony przez Sąd okres próby pozwoli w sposób wystarczający kontrolować zachowanie oskarżonego i ewentualnie zweryfikować postawioną przez Sąd pozytywną prognozę kryminologiczną. Ma to na celu rzeczywiste kontrolowanie zachowania oskarżonego i wyraźne wskazanie mu, że jego działanie jest na bieżąco sprawdzane i oceniane. Gdyby więc oskarżony zdecydował się wrócić na drogę przestępstwa, jeżeli ponownie będzie prowadził pojazd mechaniczny pod wpływem alkoholu, musi realnie liczyć się z tym, że kara 6 miesięcy pozbawienia wolności może zostać w stosunku do niego zarządzona i wykonana. W ocenie Sądu całokształt orzeczonych względem oskarżonego kar doprowadzi do społecznej readaptacji sprawcy.

Dla realnego uzmysłowienia naganności czynu oskarżonemu i dla zapewnienia rzeczywistej dolegliwości kary jak również w celu zapobieżeniu na przyszłość tego typu przestępstwom Sąd orzekł wobec A. S., na podstawie przepisu art. 71 § 1 k.k., karę grzywny w wysokości 30 stawek dziennych, uznając taką karę za współmierną do wagi popełnionego przez oskarżonego czynu, w ilości stawek wyrażając swoją dezaprobatę dla popełnionego przez niego czynu. Sąd przyjął, iż grzywna dodatkowo wzmoże dolegliwość i oddziaływanie orzeczonej kary, a liczba stawek pozwoli w większym stopniu uzmysłowić naganność popełnionego czynu.

Ustalając wysokość fakultatywnego świadczenia pieniężnego zasądzonego, na podstawie przepisu art. 49 § 2 k.k. na 200 zł, Sąd kierował się obecną sytuacją majątkową oskarżonego, ale przede wszystkim miał na uwadze, aby obok poniesienia kary oskarżony mógł w pewnym chociaż stopniu zadośćuczynić osobom, które doznały krzywdy z powodu naruszenia bezpieczeństwa w ruchu lądowym przez innych uczestników ruchu – w tym pozostających pod wpływem alkoholu, a które to zagrożenie bezpieczeństwa oskarżony swoim obecnym czynem również stworzył.

Zgodnie z obligatoryjną dyspozycją art. 42 § 2 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku. W ocenie Sądu taka długość orzeczonego zakazu – pomimo, iż wyznaczona została na minimalnym poziomie przewidzianym przez Kodeks karny – realnie uświadomi oskarżonemu naganność jego czynu i będzie adekwatna do stopnia bezprawności jego występku jak również uniemożliwi oskarżonemu w przyszłości stworzenie dalszych zagrożeń w ruchu lądowym.

Na poczet wyżej opisanego środka karnego Sąd zaliczył oskarżonemu okres jego rzeczywistego stosowania od dnia 13.05.2012r. do dnia uprawomocnienia się wyroku

W ocenie Sądu całokształt orzeczonych względem oskarżonego kar i środków karnych doprowadzi do społecznej readaptacji sprawcy.

Rozstrzygnięcie co do opłaty sądowej i wydatków uzasadnione jest treścią art. 624 k.p.k., gdyż zdaniem sądu nie byłby oskarżony w stanie ich ponieść bez uszczerbku dla koniecznego utrzymania siebie i swojej rodziny.