Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 lipca 2013 r.

Sąd Rejonowy w Opolu V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Kątna

Protokolant: st. sekr. sądowy Ewelina Malinowska

po rozpoznaniu w dniu 02 lipca 2013 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa: W. W.

przeciwko: Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę

I. Zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) w W. na rzecz powoda W. W. kwotę 6.110,00 zł (sześć tysięcy sto dziesięć złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17.06.2011 r. do dnia zapłaty;

oraz odsetki ustawowe:

- od kwoty 17.429,60 zł od dnia 01.06.2011 r. do dnia 22.08.2011 r.

- od kwoty 1.950,00 zł od dnia 17.06.2011 r. do dnia 22.08.2011 r.

II. W pozostałym zakresie powództwo oddala.

III. Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.564,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.200,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

IV. Obciążyć pozwanego kosztami opinii biegłego sądowego w kwocie 610,40 zł.

V. Zwrócić pozwanemu Towarzystwu (...) w W. kwotę 389,60zł (trzysta osiemdziesiąt dziewięć złotych, sześćdziesiąt groszy) tytułem niewykorzystanej zaliczki sądowej, uiszczonej w dniu 14.03.2013 r. pod pozycją 265/13/C.

Sygn. akt V GC 724/ 11

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 29 listopada 2011 r. powód W. W. wniósł o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W. kwoty 6.370,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami dla tej kwoty od dnia 16 czerwca 2011 r. do dnia zapłaty, a także odsetek ustawowych od kwoty 17.429, 60 zł od dnia 01 czerwca 2011 r. do dnia 22 sierpnia 2011 r. oraz od kwoty 1. 950,00 zł od dnia 17 czerwca 2011 r. do dnia 22 sierpnia 2011 r.

Uzasadniając roszczenie wskazał, że w dniu 08 marca 2011 r. miała miejsce kolizja drogowa, w której uszkodzony został należący do powoda J. (...) o nr rej. (...). Sprawca kolizji – kierujący pojazdem A. (...) o nr rej. (...)NK posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów w Towarzystwie (...). W związku z uszkodzeniem samochodu wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej powód wynajął samochód zastępczy, z którego korzystał łącznie 64 dni – do czasu naprawy uszkodzonego pojazdu. Pozwany początkowo uznał jedynie częściowo swoją odpowiedzialność i decyzją z dnia 29 marca 2011 r. przyznał powodowi odszkodowanie w wysokości 6.381,00 zł. Następnie, decyzją z dnia 19 sierpnia 2011 r., po ujawnieniu się dodatkowych uszkodzeń pojazdu, pozwany przyznał odszkodowanie dodatkowe w kwocie 19. 379,60 zł. Obejmowało ono należność z tytułu kosztów naprawy samochodu w wysokości 23.810,60 zł oraz koszty najmu pojazdu zastępczego za 15 z 64 dni użytkowania (w wysokości 1. 950,00 zł), stwierdzając, że taki był technologiczny czas naprawy auta.

Powód podniósł, że w toku likwidacji szkody pozwany wielokrotnie dopuścił się zwłoki, m.in. pierwszych oględzin dokonał dopiero po 20 dniach od zgłoszenia szkody, a ostateczny kosztorys, który był warunkiem rozpoczęcia naprawy pojazdu zaakceptował dopiero 22 kwietnia 2011 r. Naprawa samochodu powoda trwała do 17 maja 2011 r., kiedy to powód odebrał samochód z warsztatu. Zdaniem powoda likwidacja szkody przeciągnęła się z winy pozwanego, dlatego też uzasadnione jest dochodzenie przez niego różnicy między odszkodowaniem wypłaconym za wynajem pojazdu zastępczego, a faktycznie poniesionymi przez powoda kosztami najmu.

Powód jednocześnie wniósł o zasądzenie na jego rzecz odsetek ustawowych od wypłaconego przez ubezpieczyciela odszkodowania uzupełniającego od dnia wymagalności faktur za naprawę i wynajem samochodu zastępczego do dnia 22 sierpnia 2011 r. Zdaniem powoda, pozwany dopuścił się zwłoki wypłacie odszkodowania uzupełniającego, ponieważ zgodnie z art. 817 § 2 kc odszkodowanie powinno zostać wypłacone w terminie 30 dni od zdarzenia, a gdyby w tym terminie ustalenie odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia było niemożliwe, świadczenie powinno zostać spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości. Wyjaśnił, że przyjął odpowiedzialność za zdarzenie z dnia 8 marca 2011 r. i w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił powodowi łącznie kwotę 25.760,60 zł. Pozwany podniósł także, że rzetelnie wyliczył za jakie dni należne jest powodowi odszkodowanie za wynajęcie samochodu zastępczego, ponieważ według niego czas technologiczny naprawy samochodu mieścił się w 15 dniach, przy czym do odszkodowania za okres najmu nie należy wliczać dni wolnych od pracy (weekendów). Nadto, w jego ocenie, stawki wskazane w fakturze za wynajęcie samochodu są za wysokie, ponieważ średnie stawki usługi związanej z wynajęciem samochodu takiej klasy wynoszą 90 zł za dobę. Wreszcie zauważył, że ewentualna zwłoka leżała po stronie warsztatu samochodowego, w którym naprawiany był samochód powoda. Pozwany zakwestionował również żądanie zasądzenia od niego na rzecz powoda odsetek ustawowych, bowiem wszelkie okoliczności zostały wyjaśnione w terminie.

Powód w odpowiedzi oraz w toku procesu podtrzymał swoje stanowisko.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 08 marca 2011 r. w wyniku kolizji drogowej został uszkodzony należący do powoda samochód J. (...) o nr rej. (...). Sprawca kolizji był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w Towarzystwie (...). Powód dnia 9 marca 2011 r. zgłosił pozwanemu szkodę.

Dowód: okoliczność bezsporna, protokół zgłoszenia szkody (k. 9).

Pierwszych oględzin samochodu i oceny technicznej pojazdu pozwany dokonał dnia 17 marca 2011 r., zaś dnia 29 marca 2011 r. przyjął odpowiedzialność za szkodę.

D owód: okoliczność bezsporna, oświadczenie powoda i protokół oględzin (k. 16-18, akta szkody k.18-20, k. 26), stanowisko pozwanego z dnia 29 marca 2011 r. (k. 22).

Powód 06 kwietnia 2011 r. przekazał samochód do warsztatu prowadzonego przez (...) sp. z o.o. ( dalej warsztat) celem naprawy. Ponadto, umocował warsztat do działania w jego imieniu w kontaktach z pozwanym. Dnia 08 kwietnia 2011 r. warsztat przedstawił swoje umocowanie pozwanemu i poprosił go o przesłanie kosztorysu dokonanego przez przedstawiciela pozwanego. Warsztat otrzymał przedmiotowy kosztorys tego samego dnia. 11 kwietnia 2011 r. warsztat przesłał pozwanemu zweryfikowany kosztorys, w którym zostały ujawnione dodatkowe uszkodzenia. W odpowiedzi pozwany dnia 12 kwietnia 2011 r. wniósł do warsztatu o dokumentację zdjęciową dodatkowych uszkodzeń. E-mailem z dnia 12 kwietnia 2011 r. warsztat poinformował pozwanego, iż konieczne będą dalsze oględziny pojazdu, ponieważ brak jest możliwości fotograficznego udokumentowana uszkodzeń bez uszkodzenia części wskutek ich demontażu. Prośbę tę warsztat ponowił dnia 18 kwietnia 2011 r. Ostatecznie, dnia 22 kwietnia 2011 r. pozwany zaakceptował dodatkowe uszkodzenia oraz kosztorys warsztatu.

Dowód: korespondencja e-mailowa warsztatu i pozwanego (k. 24-26).

Warsztat do naprawy przystąpił 22 kwietnia 2011 r. Tego samego dnia w piątek warsztat zamówił dodatkowe części, które były konieczne do naprawy samochodu, a których na stanie nie posiadał. Części te, z uwagi na Ś. Wielkanocne i weekend majowy otrzymał dnia 06 maja 2011 r. Naprawa została ukończona dnia 17 maja 2011 r. i tego samego dnia pojazd został wydany powodowi. Warsztat wystawił dnia 17 maja 2011 r. tytułem naprawy i wymiany części na powoda fakturę VAT płatną do dnia 31 maja 2011 r.

Uszkodzony samochód był wykorzystywany przez powoda do prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na prowadzeniu trzech lokali gastronomicznych w miejscowościach K., R. i O.. Lokale były czynne przez siedem dni w tygodniu, również w okresie Ś. wielkanocnych i weekendu majowego. Drugi związany z prowadzoną działalnością gospodarczą samochód m-ki R. (...) był wykorzystywany przez pracowników powoda do dowożenia towaru, odwożenia klientów.

Powód w związku z uszkodzeniem pojazdu J. (...) wynajmował pojazd zastępczy nieprzerywanie przez 64 dni, do dnia 17 maja 2011 r., przy stawce 130 zł netto za jeden dzień użytkowania. Dnia 2 czerwca 2011 r. J. J. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Usługowe (...) wystawił na powoda fakturę VAT tytułem wynajmu samochodu za 64 dni, płatną do dnia 16 czerwca 2011 r.

Dowód: zeznania świadka D. O. (k. 107), zeznania powoda W. W. ( k. 152-153, 220), faktura VAT nr (...) (k. 15), faktura VAT nr (...) (k. 23).

Powód fakturę VAT nr (...) przefaksował pozwanemu dnia 3 czerwca 2011 r., natomiast faktura VAT nr (...) wpłynęła do pozwanego najpóźniej dnia 23 maja 2011 r., o czym świadczy adnotacja zawarta na fakturze znajdującej się w aktach szkody. Pozwany dodatkowe odszkodowanie w wysokości 19.379,60 zł przyznał dnia 19 sierpnia 2011 r., a wypłacił je powodowi dnia 23 sierpnia 2011 r.

Dowód: pismo przewodnie i faktury VAT nr: (...) (akta szkody k. 70-72), stanowisko pozwanego (k. 14), potwierdzenie wykonanej operacji (k. 27), opinia biegłego (k. 179).

Pozwany przyznał powodowi odszkodowanie za wymianę części i naprawę pojazdu w całości. Natomiast z tytułu wynajmu samochodu zastępczego pozwany uznał roszczenie powoda za 15 z 64 dnia wynajmowania pojazdu przez powoda. Pozwany nie kwestionował wysokości stawki za dzień najmu, przyjmując, jak wynajmujący, stawkę netto w wysokości 130,00 zł za dzień.

Dowód: o koliczność bezsporna, opinia biegłego (k. 179).

Powód wzywał pozwanego do zapłaty kwoty objętej pozwem pismem z dnia 16 września 2011 r.
W odpowiedzi pozwany odmówił zapłaty.

Dowód : wezwanie do zapłaty (k. 32), odpowiedź pozwanego (akta szkodowe k. 85).

Biegły w swojej opinii stwierdził, że czas naprawy właściwej samochodu powoda przy średniej efektywności pracy w warsztatach autoryzowanych nie powinien przekroczyć 10 dni roboczych i winien obejmować 6 dni czynności naprawczych i 4 dni czynności organizacyjno – technicznych. Biorąc jednak pod uwagę, że naprawa była wykonywana w trybie obejmującym dodatkowe oględzin zmieniające zakres i czas naprawy, przedmiotowa naprawa powinna się zakończyć w ciągu 24 dni. W ocenie biegłego wydłużony czas naprawy niniejszej sprawie wynoszący 47 dni był spowodowany nieefektywnymi działaniami prowadzonymi zarówno przez warsztat naprawczy jak i Towarzystwo (...).

Biegły stwierdził także, że dobowe stawki najmu pojazdów z segmentu takiego jak pojazd powoda oscylowały w tym czasie w granicach 120 – 150 zł netto za dobę.

Na rozprawie w dniu 02. 07. 2013 r. biegły dodatkowo stwierdził, że wymiana całego podzespołu tylnego mostu jest dość rzadka, co mogło wpłynąć na okoliczność wydłużonego oczekiwania na dostarczenie części zamiennych.

Dowód: opinia biegłego sadowego A. K. (k. 175-176), zeznania biegłego ( k. 220-221);

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w zasadniczej części.

Tytułem wstępu należy podkreślić, że sporną okolicznością w niniejszym postępowaniu było to czy pozwany winien wypłacić powodowi odszkodowanie za cały okres wynajmowania przez niego samochodu zastępczego tj. za 64 dni. Samochód zastępczy powód wynajął z uwagi na to, że jego pojazd stał się niesprawny w wyniku kolizji, którą spowodowała osoba ubezpieczona u pozwanego od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów. Pozwany przyjął odpowiedzialność za szkodę i zajmował się w związku z tym jej likwidacją. Pozwany przyjął w całości odpowiedzialność za naprawę uszkodzonego pojazdu powoda, odmówił jednak wypłaty odszkodowania za 49 dni najmu samochodu zastępczego. Sporna była również kwestia opóźnienia w wypłacie dodatkowego odszkodowania wypłaconego przez pozwanego.

Należy podkreślić, że z zasady wynikającej z art. 361 §1 kc ubezpieczyciel jest obowiązany do wypłaty odszkodowania za normalne następstwa działania lub zaniechania, z których szkoda wynikła. Odpowiedzialność ubezpieczyciela ogranicza się w myśl art. 471 w zw. z (...) §1 kc do wysokości powstałej szkody. Stosownie zaś do przyczynienia się poszkodowanego do powstania lub zwiększenia szkody odpowiedzialność ubezpieczyciela ulega zmniejszeniu. Ubezpieczony winien nadto podejmować działania w celu zmniejszenia rozmiarów szkody (art. 362 kc oraz art. 826 §1 kc).

W związku z powyższym kluczowym w niniejszej sprawie było ustalenie ile z dni, w których powód wynajmował samochód zastępczy było normalnymi następstwami – pozostawało w związku przyczynowym z uszkodzeniem pojazdu powoda i likwidowania w związku z tym szkody, a ile z tych dni były następstwem opieszałych działań powoda lub osób, którym powierzył wykonanie swojego zobowiązania. Co do zasady pozwany, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, odpowiada nie tylko (jak sam twierdzi) za okres najmu pojazdu zastępczego wynikający ze zgłoszenia szkody i technologicznego czasu naprawy pojazdu. W praktyce (co jest normalnym następstwem szkody na pojeździe) poszkodowany nie może korzystać (jest poszkodowany) ze swojego pojazd dłużej - aż do ukończenia jego naprawy, innymi słowy, do ukończenia likwidacji szkody w tym zakresie. Oczywiście ubezpieczyciel nie może odpowiadać w powyższym zakresie za przyczynienie się pozwanego do wydłużenia procesu likwidacji. Ubezpieczyciel odpowiada za koszty najmu samochodu zastępczego również w weekendy, o ile np. uszkodzony samochód powód użytkował do prowadzenia działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy zauważyć, że od kolizji do dnia wydania naprawionego samochodu powodowi upłynęło łącznie 71 dni i co do zasady za ten okres ubezpieczyciel odpowiadałby, zakładając, że powód wynająłby samochód już w dniu zdarzenia, a jego oddanie nastąpiłoby w dniu wydania powodowi naprawionego samochodu. Powód faktycznie jednak wynajmował pojazd zastępczy przez 64 dni, słuchany na rozprawie w dniu 02 lipca 2013 r. nie był wprawdzie w stanie wskazać konkretnego okresu wynajmu, jednak z jego zeznań wynikało, że okres ten trwał nieprzerwanie, aż do odbioru samochodu J. (...) po naprawie. Pozwoliło to ustalić, że najem trwał od 15 marca 2011 r. do dnia 17 maja 2011 r. i ten okres był brany przez Sąd przy ocenie zasadności przysługującego powodowi odszkodowania.

Należy przyjąć, że ubezpieczyciel z pewnością jest obowiązany wypłacić powodowi odszkodowanie za wynajem pojazdu za okres od dnia wynajęcia pojazdu tj. od dnia 15 marca 2011 r. do dnia uznania swojej odpowiedzialności przez pozwanego, tj. do dnia 29 marca 2011 r., czyli za okres 15 dni. Ciężar działania przypadał w tym czasie na pozwanego, natomiast powód musiał wynająć samochód niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej, na co jak zeznał uzyskał przyzwolenie pozwanego. Również, w ocenie Sądu, zasadnym było oczekiwanie powoda przez kolejnych 10 dni na sporządzenie i doręczenie przez ubezpieczyciela kosztorysu naprawczego, który winien być załącznikiem do oświadczenia pozwanego o przyjęciu swojej odpowiedzialności. Dokument ten bowiem wskazuje zarówno zakres naprawy oraz jej koszty i dopiero on może stanowić ofertę dla zakładu naprawczego na zlecenie dokonania naprawy. Nawet zatem wcześniejsze przekazanie samochodu do warsztatu, przy wyborze bezgotówkowej formy odszkodowania, bez wiedzy co do zakresu i proponowanych kosztów naprawy, w istocie nie mogłoby stanowić dla warsztatu podstawy do podjęcia czynności naprawczych. Samochód został przekazany do warsztatu 06 kwietnia 2011 r., następnego dnia zostało przez powoda udzielone pełnomocnictwo do reprezentowania w procesie likwidacyjnym, zaś kosztorys został przesłany przez ubezpieczyciela w piątek 08 kwietnia 2011 r. Tego dnia umocowany przez powoda warsztat podjął kroki w celu dalszej likwidacji szkody.

W kontaktach, które następowały pomiędzy pozwanym a ubezpieczonym nie sposób doszukać się szczególnych opóźnień ze strony warsztatu. To pozwany zwlekał z akceptacją ostatecznego kosztorysu naprawy, m.in. nie dokonując kolejnych oględzin. Jak wynika z korespondencji elektronicznej pomiędzy warsztatem a pozwanym (nie kwestionowanej przez żadną ze stron) oględziny te były konieczne, by ustalić całkowity rozmiar szkody. Zrozumiałym jest, że warsztat nie chciał bez udziału i aprobaty pozwanego demontować kolejnych elementów samochodu w sytuacji w której części te po demontażu nie byłyby zdatne do użytku. Pozwany, jako podmiot profesjonalnie trudniący się działalnością ubezpieczeniową, a co za tym idzie likwidacją szkód powstałych wskutek kolizji pojazdów, winien uwzględnić stanowisko warsztatu i zareagować niezwłocznie dokonując oględzin, w szczególności biorąc pod uwagę to, że na skutek pierwszych oględzin pozwany uznał jedynie ułamek szkody. Dokonując szczegółowej analizy przebiegu prowadzonej korespondencji jedyne zastrzeżenie mogło dotyczyć braku niezwłocznej odpowiedzi na dokonaną przez Towarzystwo akceptację naprawy zgodnie z rozszerzonym kosztorysem z dnia 11. 04. 2011 r., wobec zmienionej już dnia 12 kwietnia 2011 r. kwalifikacji naprawy na wymianę całego zespołu tylnego mostu. Dlatego też pozwany powinien był przyjąć odpowiedzialność odszkodowawczą za okres od dnia 8 kwietnia 2011 r. do dnia ostatecznej akceptacji kosztorysu, tj. do dnia 22 kwietnia 2011 r., za wyjątkiem 19 i 20 kwietnia 2011 r. tj. za 12 dni.

Zgodnie z opinią biegłego naprawa samochodu w autoryzowanych warsztatach przy średniej efektywności pracy nie powinna przekroczyć co do zasady 10 dni od chwili akceptacji przez pozwanego ostatecznego kosztorysu. W ciągu średnio czterech dni warsztat winien był wykonać czynności techniczno-organizacyjne takie jak np. zamówienie części. Warsztatowi zajęło to łącznie 8 dni roboczych, jednakże należało uwzględnić, że zamówienie nastąpiło w czasie Ś. Wielkanocnych i weekendu majowego. Jest to czas dni wolnych od pracy z mocy ustawy, jak i dni w których niektóre zakłady w ogóle nie świadczą usług bądź świadczą je w ograniczonym zakresie z uwagi na urlopy pracowników. Trudno zatem uznać, że okres oczekiwania na części był zbyt długi, bądź zawiniony przez warsztat. Było to normalne następstwo rozpoczęcia naprawy i zamawiania części w tym okresie. Istotnym również jest fakt, że pozwany akceptował to, że naprawy nie dokonuje warsztat firmowy (autoryzowany) J., który zapewne miałby potrzebne części na stanie. Sama naprawa, zdaniem biegłego powinna zająć warsztatowi do sześciu dni. Warsztat w istocie naprawił samochód się w tym terminie. W związku z powyższym, czas naprawy nie przekroczył średnich norm w tym zakresie, zatem ubezpieczyciel powinien również odpowiadać za wynajem samochodu zastępczego za okres naprawy, tj. od dnia 23 kwietnia 2011 r. do dnia oddania samochodu do użytku powodowi, tj. do dnia 17 maja 2011 r., czyli za kolejne 25 dni.

Zatem odejmując od łącznego czasu wynajmu pojazdu ( 64 dni ) czas w jakim powód przyczynił się do powiększenia szkody (2 dni), powód jest uprawniony odszkodowania za 62 dni najmu samochodu zastępczego. Pozwany wypłacił powodowi odszkodowanie za 15 dni wynajmu samochodu, zatem Sąd za uzasadnione uznał żądanie powoda w zakresie żądania odszkodowania za 47 dni wynajmowania samochodu zastępczego, tj. 6.110,00 zł. Ze względu na charakter prowadzonej przez powoda działalności gospodarczej Sąd uwzględnił w okresie operacyjnym naprawy także dni wolne od pracy oraz święta.

Sąd za uzasadnioną uznał również wysokość stawki za dzień najmu samochodu jaką przyjął wynajmujący, a w konsekwencji powód. Przede wszystkim pozwany uznał wysokość stawki wypłacając powodowi częściowe odszkodowanie za najem pojazdu. Ponadto, powołany do niniejszej sprawy biegły również przyjął, iż była to średnia stawka za najem pojazdu tego rodzaju.

Zasadne było także roszczenie powoda w części dotyczącej dochodzonych pozwem odsetek za wypłacone odszkodowanie. Zarówno faktura VAT za naprawę, jak i faktura za najem samochodu następczego zostały dostarczone pozwanemu przed terminem ich wymagalności. Płatność ze strony pozwanego nastąpiła na rzecz dopiero 23 sierpnia 2011 r., natomiast powód był obowiązany do zapłaty warsztatowi i wynajmującemu już wcześniej, odpowiednio do dnia 31 maja 2011 r. i do dnia 16 czerwca 2011 r. W związku z tym, że powód był obowiązany do zapłaty na rzecz swoich wcześniej niż pozwany wypłacił mu odpowiednie sumy, powstała po jego stronie szkoda w równa odsetkom ustawowym za opóźnienie. Pozwany powinien wypłacić powodowi należności z ww. faktur niezwłocznie po ich otrzymaniu, tak aby powód miał środki na spłatę swoich zobowiązań jeszcze przed terminem ich wymagalności i nie powstało po jego stronie opóźnienie w zapłacie, a w związku z tym odsetki ustawowe. Natomiast jeśli chodzi o odsetki od kwoty niewypłaconej (6.110,00 zł), to należą się one powodowi dopiero od dnia od którego poniósł szkodę, tj. od dnia wymagalności faktury VAT za wynajem samochodu (17 czerwca 2011 r.), a nie od dnia terminu płatności przedmiotowej faktury, który przypadał na 16 czerwca 2011 r.

Rozstrzygnięcie o kosztach uzasadnia art. 98 w zw. z art. 100 kc, ponieważ powód uległ jedynie co do nieznacznej części swojego żądania.