Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Nysie, Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Bartłomiej Madejczyk

Protokolant: Michał Nowak

Prokurator Prokuratury Rejonowej Sebastian Litwin

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2016 roku oraz 11 kwietnia, 9 maja, 13 lipca, 22 sierpnia, 12 września oraz 12 grudnia 2017 roku sprawy karnej

A. B. (1) (B.) c. J. i B. z domu Ś., ur. (...) w Z.

oskarżonej o to, że:

I. w nocy z 13/14 marca 2012 r. w N., woj. (...), na ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z P. W. (1), B. G. (1), W. W., P. N. (1) oraz osobą, co do której prowadzone było odrębne postępowanie w Prokuraturze Okręgowej w Opolu pod sygn. akt V Ds 50/14, w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, dokonała kradzieży z włamaniem samochodu m-ki A. (...) o nr rej. (...) wartości 36.900 zł na szkodę A. i T. S., przy czym z popełnienia przestępstwa uczyniła sobie stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.,

II. w nocy z 13/14 marca 2012 r. w N., woj. (...), na ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z P. W. (1), B. G. (1), W. W., P. N. (1) oraz osobą, co do której prowadzone było odrębne postępowanie w Prokuraturze Okręgowej w Opolu pod sygn. akt V Ds 50/14, w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, usiłowała dokonać kradzieży z włamaniem samochodu m-ki A. (...) o nr rej. (...) wartości 50.000 zł na szkodę K. J., jednak z nieustalonych przyczyn zamierzonego celu nie osiągnęła, a uszkadzając zamek w drzwiach spowodowała straty w wysokości 6300 zł, przy czym z popełnienia przestępstwa uczyniła sobie stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k., art. 288 § 1 k.k. i w zw. z art. 65 § 1 k.k.,

III. w nocy z 13/14 marca 2012 r. w N., woj. (...), na ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z P. W. (1), B. G. (1), W. W., P. N. (1) oraz osobą, co do której prowadzone było odrębne postępowanie w Prokuraturze Okręgowej w Opolu pod sygn. akt V Ds 50/14, w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, usiłowała dokonać kradzieży z włamaniem samochodu m-ki A. (...) o nr rej. (...) wartości 30.000 zł na szkodę A. i B. S., jednak z nieustalonych przyczyn zamierzonego celu nie osiągnęła, a uszkadzając zamek w drzwiach i stacyjce spowodowała straty w wysokości 1500 złotych, oraz z wnętrza pojazdu zabrała w celu przywłaszczenia nawigację samochodową m – ki M. wartości 400 zł, przy czym z popełnienia przestępstwa uczyniła sobie stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k., art. 279 § 1 k.k., art. 288 § 1 k.k. i w zw. z art. 65 § 1 k.k.,

IV. w nocy z 25/26 marca 2012 r. w N., woj. (...), na ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z B. G. (1), W. W. i P. N. (1), w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, dokonała kradzieży z włamaniem samochodu m-ki A. (...) o nr rej. (...) wartości 25000 zł na szkodę F. Ł. (1), wewnątrz którego znajdowały się również nawigacja samochodowa b.d.b. wartości 250 zł, fotelik dziecięcy marki GRACO wartości 300 zł, dwa kanistry o poj. 20 l każdy, wypełnione olejem napędowym o wartości 235,60 zł, o łącznej wartości 785.60 zł na szkodę F. Ł. (1), a pojazd został odzyskany, przy czym z popełnienia przestępstwa uczyniła sobie stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.,

V. w nocy z 13 marca 2012 r. w K., woj. (...), na ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z P. N. (1), P. W. (1), B. G. (1), W. W. oraz osobą, co do której prowadzone było odrębne postępowanie w Prokuraturze Okręgowej w Opolu pod sygn. akt V Ds 50/14, w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, usiłowała dokonać kradzieży z włamaniem samochodu m-ki A. (...) o nr rej. (...) wartości 40.000 zł na szkodę D. C., jednak z uwagi na spłoszenie przez inne osoby zamierzonego celu nie osiągnęła, przy czym z popełnienia przestępstwa uczyniła sobie stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i w zw. z art. 65 § 1 k.k.,

VI. w nocy z 13/14 marca 2012 r. w P., woj. (...), na ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z P. N. (1), P. W. (1), B. G. (1), W. W. oraz osobą, co do której prowadzone było odrębne postępowanie w Prokuraturze Okręgowej w Opolu pod sygn. akt V Ds 50/14, w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, usiłowała dokonać kradzieży z włamaniem samochodu m-ki A. (...) o nr rej. (...) wartości 30.000 zł na szkodę I. S., jednak z nieustalonych przyczyn zamierzonego celu nie osiągnęła, a uszkadzając zamek w drzwiach oraz stacyjkę spowodował straty w wysokości 1.000 zł, przy czym z popełnienia przestępstwa uczyniła sobie stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k., art. 288 § 1 k.k. i w zw. z art. 65 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k.,

VII. w nocy z 22/23 lutego 2012 r. w J., woj. (...), na ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z P. N. (1), W. W. i B. G. (1), w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, dokonała kradzieży z włamaniem samochodu m-ki A. (...) o nr rej. (...) wartości 35.000 zł na szkodę P. R. i G. J. oraz firmy ubezpieczeniowej (...) S.A. z siedzibą w K. przy ul. (...), która wypłaciła odszkodowanie w ramach likwidacji szkody nr (...), przy czym z popełnienia przestępstwa uczyniła sobie stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.,

VIII. w nocy z 28/29 stycznia 2012 r. w N., woj. (...), na ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z P. N. (1), W. W. i B. G. (1), w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, dokonała kradzieży z włamaniem samochodu m-ki A. (...) o nr rej. (...) wartości 40.000 zł na szkodę J. M., wewnątrz którego znajdowały się również radio (...) marki (...), antena magnesowa, łyżwy oraz fotelik dziecięcy o łącznej wartości 1500 zł, powodując straty o łącznej wysokości 41.500 zł na szkodę J. M., przy czym z popełnienia przestępstwa uczyniła sobie stałe źródło dochodu.

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.,

IX. w nocy z 02 kwietnia 2012 r. w Z., woj. (...), na ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z P. N. (1), B. G. (1) i B. G. (2) w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, dokonała kradzieży z włamaniem samochodu m-ki A. (...) o nr rej. (...) wartości 24.000 zł wraz ze znajdującym się w kabinie pojazdu fotelikiem dziecięcym kol. szarego wartości 900 zł, powodując straty w łącznej wysokości 24.900 zł na szkodę S. R., przy czym z popełnienia przestępstwa uczyniła sobie stałe źródło dochodu.

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.,

X. w nocy z 01/02 kwietnia 2012 r. w G., woj. (...), na ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z B. G. (1), P. N. (1) i B. G. (2), w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, dokonała kradzieży z włamaniem samochodu m-ki A. (...) o nr rej. (...) wartości 20.000 zł na szkodę T. H., a pojazd został odzyskany przez pokrzywdzonego, przy czym z popełnienia przestępstwa uczyniła sobie stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.,

XI. w nocy z 01/02 kwietnia 2012 r. w G., woj. (...), na ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z B. G. (1), P. N. (1) i B. G. (2), w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez wyłamanie zamka w drzwiach i w stacyjce, usiłowała dokonać kradzieży z włamaniem samochodu m-ki A. (...) o nr rej. (...) wartości 26.000 zł na szkodę M. J., jednak z nieustalonych przyczyn zamierzonego celu nie osiągnęła, a uszkadzając zamek w drzwiach oraz stacyjkę spowodowała straty w wysokości 800 zł, przy czym z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k., art. 288 § 1 k.k. i w zw. z art. 65 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k.,

XII. w nocy z 01/02 kwietnia 2012 r. w G., woj. (...), na ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z B. G. (1), P. N. (1) i B. G. (2), w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez wyłamanie zamka w drzwiach i w stacyjce oraz zerwanie obudowy kolumny kierownicy usiłowała dokonać kradzieży z włamaniem samochodu m-ki A. (...) o nr rej. (...) wartości 28.000 zł na szkodę D. P., jednak z nieustalonych przyczyn zamierzonego celu nie osiągnęła, a uszkadzając zamek w drzwiach, stacyjkę i obudowę kolumny kierownicy spowodowała straty w wysokości 1.400 zł, przy czym z popełnienia przestępstwa uczyniła sobie stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k., art. 288 § 1 k.k. i w zw. z art. 65 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k.,

XIII. w nocy z 01/02 lutego 2012 r. w W., woj. (...), na ul. 1000-lecia 8-6, działając wspólnie i w porozumieniu z B. G. (1) i P. N. (1), w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, dokonała kradzieży z włamaniem samochodu m-ki A. (...) o nr rej. (...) wartości 30.000 zł na szkodę T. O. i E. B., przy czym z popełnienia przestępstwa uczyniła sobie stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.,

1.  uniewinnia oskarżoną A. B. (1) od zarzutu popełnienia czynów opisanych w pkt. I, II, III, V, VI, VII, VIII, IX, X, XI, XII i XIII części wstępnej aktu oskarżenia,

2.  uznaje oskarżoną A. B. (1) za winną tego, że w nocy z 25 na 26 marca 2012 r., w N., przewidując, że B. G. (1) może popełnić czyn zabroniony z art. 279 § 1 k.k. i godząc się na to, przywiozła go z G. na miejsce spotkania z P. N. (1), czym ułatwiła mu dokonanie kradzieży z włamaniem samochodu marki A. (...) o nr rej. (...) wartości 25 000 zł na szkodę F. Ł. (1), to jest występku z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. wymierza jej karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

3.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonej A. B. (1) na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata,

4.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. zobowiązuje oskarżoną A. B. (1) do informowania sądu o przebiegu okresu próby co 6 (sześć) miesięcy na piśmie,

5.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonej A. B. (1) obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego F. Ł. (1) kwoty 196 (stu dziewięćdziesięciu sześciu) złotych,

6.  na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet orzeczonej kary zalicza oskarżonej A. B. (1) okres zatrzymania w dniu 10 maja 2012 r. przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności,

7.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonej A. B. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości 185 (stu osiemdziesięciu pięciu) złotych i 38 groszy, w tym opłatę w wysokości 180 (stu osiemdziesięciu) złotych, zaś pozostałe wydatki w części uniewinniającej na podstawie art. 630 k.p.k. ponosi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

W oparciu o dowody przeprowadzone w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżona A. B. (1) w pierwszej połowie 2012 r. studiowała we W.. Na weekendy przyjeżdżała do rodzinnych G.. W tym czasie spotykała się ze swoim chłopakiem B. G. (1).

/ dowód: wyjaśnienia oskarżonej – k.130v/

W dniu 28 stycznia 2012 r. P. N. (1) i W. N. (1) (ówcześnie W.) przebywali w N.. Oskarżona wraz z B. G. udała się do N.. G. powiedział jej, że jadą na spotkanie z jego znajomymi. W N. oskarżona poznała
P. N. i W. W.. Spotkanie miało charakter towarzyski. Po opuszczeniu pizzerii
B. G. i P. N. po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, dokonali kradzieży z włamaniem samochodu A. (...) o nr rej. (...) wartości 40.000 zł na szkodę J. M..

/ dowód: wyjaśnienia oskarżonej – k.130v; zeznania B. G. – k.1043; zeznania P. N. – k.519-522; zeznania pokrzywdzonego – k.1035/

W nocy z 1 na 2 lutego 2012 r. oskarżona wraz z B. G. i P. N. pojechał do W.. Tam przy ul. 1000-lecia 8-6, mężczyźni po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, dokonali kradzieży z włamaniem samochodu A. (...) o nr rej. (...) wartości 30.000 zł na szkodę T. O. i E. B.. Oskarżona pojechała następnie z B. G. skradzionych samochodem.

/ dowód: wyjaśnienia oskarżonej – k.130v; zeznania B. G. – k.1043; zeznania P. N. – k. 557-560; zeznania pokrzywdzonego – k.1035/

W nocy z 22 na 23 lutego 2012 r. oskarżona wraz P. N., W. W. i B. G. udała się do J.. Przy ul. (...) mężczyźni po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, dokonali kradzieży z włamaniem samochodu A. (...) o nr rej. (...) wartości 35.000 zł na szkodę P. R. i G. J.. Skradzionym autem odjechał B. G..

/ dowód: wyjaśnienia oskarżonej – k.130v; zeznania B. G. – k.1043; zeznania P. N. – k. 557-560; zeznania pokrzywdzonego – k.1035/

Wieczorem 13 marca 2012 r. oskarżona przyjechała z P. N. do S., gdzie spotkała się z B. G. oraz P. W., W. W. i G. B.. Mężczyźni pojechali do K. jednym autem a oskarżona i W. W. drugim. Następnie mężczyźni po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, usiłowali dokonać kradzieży z włamaniem samochodu A. (...) o nr rej. (...) wartości 40.000 zł na szkodę D. C., jednak zostali spłoszeni. Następnie wszyscy udali się do P. gdzie mężczyźni po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, usiłowali dokonać kradzieży z włamaniem samochodu A. (...) o nr rej. (...) wartości 30.000 zł na szkodę I. S., jednak z nieustalonych przyczyn nie dokonali kradzieży. Następnie tej samej nocy udali się do N., gdzie mężczyźni przy ul. (...) po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, usiłowali dokonać kradzieży z włamaniem samochodu A. (...) o nr rej. (...) wartości 50.000 zł na szkodę K. J., jednak z nieustalonych przyczyn nie dokonali kradzieży. Nadto przy ul. (...) po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, usiłowali oni również dokonać kradzieży z włamaniem samochodu A. (...) o nr rej. (...) wartości 30.000 zł na szkodę A. i B. S., jednak ponownie z nieustalonych przyczyn nie dokonali kradzieży. Natomiast przy ul. (...) po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, dokonali oni kradzieży z włamaniem samochodu A. (...) o nr rej. (...) wartości 36.900 zł na szkodę A. i T. S..

/ dowód: wyjaśnienia oskarżonej – k.130v; zeznania B. G. – k.1043; zeznania P. N. – k.508,513,519-522; zeznania P. W. – k.502-504; zeznania G. B. – k.852; zeznania pokrzywdzonych – k.1035/

W nocy z 25 na 26 marca 2012 r. oskarżona przywiozła B. G. z G. do N. na umówione spotkanie z P. N.. Oskarżona przewidywała, że spotkanie ma na celu dokonanie kradzieży z włamaniem samochodu. Po zostawieniu B. G. oskarżona zabrała W. W. i wróciły razem do G.. Mężczyźni dokonali w N. kradzieży z włamaniem samochodu marki A. (...) o nr rej. (...) wartości 25 000 zł na szkodę F. Ł. (1). Wewnątrz pojazdu znajdowały się również nawigacja samochodowa o wartości 250 zł, fotelik dziecięcy marki GRACO o wartości 300 zł, dwa kanistry o poj. 20 l każdy, wypełnione olejem napędowym o wartości 235,60 zł - o łącznej wartości 785,60 zł. Pojazd został odzyskany. Nie zostały odzyskane pozostałe skradzione przedmioty.

/ dowód: wyjaśnienia oskarżonej – k.130v; zeznania B. G. – k.1043; zeznania P. N. – k.519-522; zeznania pokrzywdzonego – k.1035/

W nocy z 1 na 2 kwietnia 2012 r. oskarżona udała się wraz z B. G. i B. G. (2) pod budynek przy ul. (...) w G.. Tam mężczyźni poprzez wyłamanie zamka w drzwiach i w stacyjce, usiłowali dokonać kradzieży z włamaniem samochodu A. (...) o nr rej. (...) wartości 26.000 zł na szkodę M. J., jednak z nieustalonych przyczyn nie dokonali kradzieży. Nadto mężczyźni przy ul. (...) poprzez wyłamanie zamka w drzwiach i w stacyjce oraz zerwanie obudowy kolumny kierownicy usiłowali dokonać kradzieży z włamaniem samochodu A. (...) o nr rej. (...) wartości 28.000 zł na szkodę D. P., jednak ponownie z nieustalonych przyczyn nie dokonali kradzieży. Następnie mężczyźni przy ul. (...) po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, dokonali kradzieży z włamaniem samochodu A. (...) o nr rej. (...) wartości 20.000 zł na szkodę T. H..

/ dowód: wyjaśnienia oskarżonej – k.130v; zeznania B. G. – k.1043; zeznania B. G. – k.351-353; zeznania pokrzywdzonego – k.1035/

W dniu 2 kwietnia 2012 r. oskarżona udała się wraz z B. G. i B. G. do Z.. Tam przy ul. (...) mężczyźni po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń w pojeździe w postaci zamka w drzwiach i w stacyjce oraz immobilisera, dokonali kradzieży z włamaniem samochodu A. (...) o nr rej. (...) wartości 24.000 zł wraz ze znajdującym się w kabinie pojazdu fotelikiem dziecięcym wartości 900 zł, powodując straty w łącznej wysokości 24.900 zł na szkodę S. R..

/ dowód: wyjaśnienia oskarżonej – k.130v; zeznania B. G. – k.1043; zeznania B. G. – k.382; zeznania pokrzywdzonego – k.1035/

Oskarżona ma 30 lat, jest stanu wolnego, nie ma nikogo na utrzymaniu, posiada wykształcenie wyższe, z zawodu jest licencjatem zarządzania, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budownictwa. Oskarżona nie była karana sądownie.

/ dowód: dane osobowe – k.30; dane o karalności – k.1051/

Sąd ustalając stan faktyczny oparł się przede wszystkim na wyjaśnieniach oskarżonej złożonych na rozprawie, która szczerze wskazała, iż spotykając się ze swoim chłopakiem B. G. początkowo nie wiedziała, że zajmował się kradzieżami samochodów. Następnie, jak wyjaśniła, gdy dowiedziała się o tym, była z nim jeszcze na kilku wyjazdach bo chciała spędzić z nim czas, gdyż była w nim zakochana. W ocenie Sądu oskarżona starała się w swoich wyjaśnieniach wskazać miejscowości, w których była z B. G. jednak nie co do wszystkich potrafiła to zrobić. Szczerze wskazała również sytuację, gdy przywiozła go z 25 na 26 marca 2012 r. do N. na spotkanie z P. N., a zabrała W. W. i wróciły razem do G.. Oskarżona co prawda na początku postępowania przygotowawczego przyznała się również do popełnienia innych zarzucanych jej czynów, ale wskazała później jednoznacznie, że chodziło jej o wiedzę o czynach G. oraz udział w wyjazdach z nim, a nie współudział w przestępstwach, których się on dopuścił.

Co do zasady zgodne z relacją oskarżonej były zeznania B. G., który potwierdził, że byli parą, że pożyczał od niej samochód V. (...) oraz że oskarżona, gdy wracała z W. do G. na weekendy, jeździła z nim czasem do towarzystwa na wyjazdy związane z kradzieżami. Nadto potwierdził, iż oskarżona przywiozła go 25 na 26 marca 2012 r. do N. na spotkanie z P. N., a zabrała do G. W. W..

Przechodząc do dalszych rozważań, w ocenie Sądu nie został przeprowadzony żaden dowód potwierdzający współsprawstwo oskarżonej co do zarzucanych jej czynów. Z relacji osób, które Sąd uznał za wiarygodne tj. B. G., W. N., D. B., P. W. i P. N. wynikało niewątpliwie, że osoby te znały oskarżoną, że była kilka razy na wyjazdach z G., gdy ten kradł lub usiłował ukraść samochody. Nadto z zeznań Ł. S. i Ł. C. wynikało, że raz widzieli samochód V. (...) w G. i że wsiadł do niego B. G. po dostarczeniu skradzionego samochodu. O tym że widział V. (...) zeznał szczerze również M. A., nie wskazał jednak przy tym na żadne konkretne osoby. Tym samym żaden ze wskazanych świadków nie opisywał jakiekolwiek bezprawnych zachowań oskarżonej przy którymś z czynów będących przedmiotem postępowania. Jedynie P. N. potwierdził, iż w nocy z 25 na 26 marca 2012 r. oskarżona przywiozła do N. B. G., a zabrała do G. jego dziewczynę – W. W.. Okoliczność tę potwierdziła zresztą zarówno oskarżona, jak i B. G.. Natomiast odnośnie innych zdarzeń objętych niniejszym postępowaniem P. N. twierdził, iż obie kobiety – B. i W. co do zasady jeździły do towarzystwa. Co prawda podczas dwóch przesłuchań w dniu 14 lutego 2014 r. N. wskazał ogólnie, że oskarżona wiedziała o kradzieżach, że woziła samochody i wskazywała samochody do kradzieży itp., jednak bez sprecyzowania, o jakie konkretnie zdarzenia chodziło. Jednocześnie poczynienie dodatkowych ustaleń w tym zakresie nie było możliwe, gdyż skorzystał on z przysługującego mu prawa do odmowy złożenia zeznań. Przy czym w ocenie Sądu szczerość relacji złożonych przez P. N. w dniu 14 lutego 2014 r. budzi wątpliwości, gdyż wcześniej odnosił się on precyzyjnie do stawianych mu zarzutów przyznając się do części z nich, a w przypadku innych wskazując na okoliczności, które się nie zgadzają. Dla przykładu, wskazując np. w protokole na k.718, że w jednym z zarzutów powinno być wpisane A. (...), a nie A4. Tymczasem nagle w protokole z 14 lutego 2014 r. (k.737) oświadczył wprost, że gdyby Prokurator wyrazi zgodę na dobrowolne poddanie się przez niego karze to on chce przyznać się do wszystkich zarzucanych mu czynów, pomijając swoje wcześniejsze wątpliwości co do części stawianych mu zarzutów. W tych okolicznościach niejako przy okazji złożył bardzo ogólne wyjaśnienia obciążające m.in. A. B. – nie podając przy tym, na co już zwrócono uwagę, żadnych bliższych szczegółów, a następnie w kolejnym protokole sporządzonym godzinę później (k.759) dodaje że B. i W. jednak pojechały do N. w nocy z 13 na 14 marca 2012 r., żeby wypatrzyć jakieś samochody do kradzieży pomimo, że tej okoliczności nie potwierdzili inni uczestnicy tego wyjazdu, w tym choćby G. B. (2) czy P. W. (1), którzy w ocenie Sądu szczerze zrelacjonowali przebieg tego wyjazdu. Zresztą sam P. N. we wcześniejszych swoich wyjaśnieniach przedstawiał wydarzenia tamtej nocy zgodnie z relacją oskarżonej i wskazanych świadków. Dlatego też w tej części relacja P. N. z wskazanych przyczyn nie zasługiwała na wiarę.

Wiarygodne były zeznania pokrzywdzonych ujawnione w trybie art. 392 § 1 k.p.k. Pozwoliły one na ustalenie daty czynów oraz wysokości szkód.

Szczere były zeznania pozostałych świadków W. S., W. T. i P. K. przy czym dwaj ostatni w ogóle nie kojarzyli oskarżonej. Do sprawy nie wniosły również nic zeznania K. D., Z. G., R. G. Natomiast zeznania pozostałych świadków przeprowadzone na rozprawie w trybie art. 392 k.p.k., choć szczere to jednak nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Żadna ze stron nie wniosła o bezpośrednie przesłuchanie tych świadków na rozprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżonej zarzucono popełnienie przestępstw z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k., z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Czyn zabroniony z art. 279 § 1 k.k. popełnia ten, kto kradnie z włamaniem. Przepis ten penalizuje kwalifikowany typ kradzieży.

Przedmiotem tego przestępstwa może być rzecz ruchoma.

Kradzież jako taka popełniona może być jedynie działaniem w formie zaboru. Zabór polega na wyjęciu rzeczy ruchomej z władztwa osoby uprawnionej bez wiedzy uprawnionego.
Dla wyczerpania znamion formy kwalifikowanej kradzieży z art. 279 § 1 k.k., niezbędne jest
by sprawca dokonał zaboru na skutek usunięcia przeszkody materialnej stanowiącej część konstrukcji lub zabezpieczenie jakiejś przestrzeni zamkniętej. Kradzieżą z włamaniem jest
m.in. zabór pojazdu mechanicznego dokonany w wyniku wcześniejszego przełamania zamknięcia drzwi lub innych zabezpieczeń.

Występek ten ma charakter powszechny, jego sprawcą może więc być każdy.

Przestępstwo to zagrożone jest karą pozbawienia wolności od roku do lat 10 pozbawienia wolności.

Przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. popełnia ten, kto niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku cudzą rzecz.

Przedmiotem czynności wykonawczej może być zarówno rzecz ruchoma,
jak i nieruchoma. Występek ten ma charakter powszechny, jego sprawcą może więc być każdy.

Dla oceny występku z art. 288 § 1 k.k., w odróżnieniu od innych przestępstw przeciwko mieniu znaczenie ma wysokość wyrządzonej szkody, a nie wartość rzeczy. Szkoda to wyrządzony uszczerbek w mieniu. Obejmuje ona, więc zarówno rzeczywistą stratę,
jak i utracony zysk. W zakres rzeczywistej straty wchodzi natomiast wartość samej rzeczy, oraz koszt przywrócenia stanu poprzedniego. Tym samym szkoda może być wyższa
od wartości uszkodzonej lub zniszczonej rzeczy.

Przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. można popełnić tylko umyślnie – w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym.

Występek ten jest zagrożony karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Z przepisu art. 18 § 1 k.k. wynika, że odpowiada za sprawstwo m.in. ten, kto wykonuje czyn zabroniony wspólnie i w porozumieniu z inną osobą. W takiej sytuacji mówimy o współsprawstwie. Tym samym, współsprawstwem jest oparte na porozumieniu wspólne wykonanie czynu zabronionego przez co najmniej dwie osoby, z których każda odgrywa istotną rolę w procesie realizacji ustawowych znamion czynu zabronionego (tak m.in. SA w S. w wyroku z dnia 26 lutego 2015 r., sygn. akt II AKa 274/14). Porozumienie jako element subiektywny współsprawstwa pozwala przyjąć, że dane przestępstwo jest ich wspólnym dziełem. Porozumienie jest jednocześnie jednym z dwóch elementów koniecznych - konstytuujących współsprawstwo. Drugim elementem – obiektywnym, jest wspólne wykonanie czynu zabronionego. Przy czym o współudziale w wykonaniu czynu zabronionego możemy mówić zarówno wtedy, gdy każdy sprawca zrealizował wszystkie ustawowe znamiona danego czynu, jak i wtedy, gdy osobiście zrealizował tylko pewną ich część, a nawet wówczas, gdy nie wyczerpał żadnego z ustawowych znamion, ale przyczynił się znacznie do jego popełnienia.

Zgodnie z przepisem art. 18 § 3 k.k. odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie,
w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji, przy czym odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie.

Tym samym warunkiem odpowiedzialności karnej za pomocnictwo jest ustalenie, że sprawca miał zamiar, tj. chciał on, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego albo - przewidując możliwość jego dokonania - godził się na to.

Zgodnie z art. 13 § 1 k.k. odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak
nie następuje. Przy czym Sąd wymierza karę za usiłowanie w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa.

W razie skazania sąd może na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Przepis art. 65 § 1 k.k. przewiduje, że przepisy dotyczące wymiaru kary, środków karnych oraz środków związanych z poddaniem sprawcy próbie, przewidziane wobec sprawcy określonego w art. 64 § 2 k.k., stosuje się także do sprawcy, który z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu lub popełnia przestępstwo działając w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa oraz wobec sprawcy przestępstwa o charakterze terrorystycznym

Mając na uwadze powyższe oraz poczynione w niniejszej sprawie ustalenia faktyczne Sąd stwierdził, że oskarżona z wyjątkiem czynu opisanego w pkt IV części wstępnej wyroku, swoim zachowaniem nie wyczerpała znamion zarzuconych jej czynów zabronionych. Nie wykazano w toku przewodu sądowego ani tego by miało miejsce porozumienie pomiędzy oskarżoną a innymi osobami wskazanymi w zarzutach co do popełnienia wspólnie zarzucanych jej czynów. Nadto z żadnego z przeprowadzonych dowodów nie wynikało również, by oskarżona swoim zachowaniem zrealizowała choćby częściowo znamiona zarzucanych jej czynów bądź by miała jakikolwiek inny wkład w popełnienie tych przestępstw. W ocenie Sądu choć może być naganna moralnie, to nie jest współudziałem w przestępstwie bliżej nieokreślona obecność na miejscu zdarzenia, w tym również wyjazd do towarzystwa ze sprawcą na miejsce kradzieży, czy nawet przejazd z nim skradzionym samochodem. Tymczasem w przypadku oskarżonej, jak wynikało z przeprowadzonych dowodów, takie właśnie sytuacje miały miejsce. Jak wskazano we wcześniejszych rozważaniach, z relacji osób, które uznano za wiarygodne i na których oparto się przy rozstrzygnięciu sprawy wynikało jedynie, że oskarżona jeździła kilka razy do towarzystwa z B. G. i innymi osobami, gdy te dokonywał kradzieży samochodów lub usiłowały tego dokonać. Jednak z dowodów tych nie wynikało w żaden sposób by dopuściła się ona jakichkolwiek bezprawnych zachowań przy którymś z czynów będących przedmiotem postępowania. Tak więc skoro oskarżona w tej części zachowaniem swym nie wyczerpała znamion zarzuconych jej czynów zabronionych, zachodziła negatywna przesłanka procesowa z art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. W tej sytuacji zgodnie z art. 414 § 1 k.p.k. Sąd wydał wyrok uniewinniający co do czynów opisanych w pkt I, II, III, V, VI, VII, VIII, IX, X, XI, XII i XIII części wstępnej wyroku.

Natomiast odnośnie czynu opisanego w pkt IV Sąd stwierdził, że oskarżona w nocy z 25 na 26 marca 2012 r., w N., przewidując, że B. G. może popełnić czyn zabroniony z art. 279 § 1 k.k. i godząc się na to, przywiozła go z G. na miejsce spotkania z P. N., czym ułatwiła mu dokonanie kradzieży z włamaniem samochodu marki A. (...) o nr rej. (...) wartości 25 000 zł na szkodę F. Ł. (1), a tym samym, iż swoim zachowaniem wyczerpała znamiona czynu zabronionego z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżona w marcu 2012 r. miała już świadomość, że B. G. uprawia proceder przestępczy polegający na kradzieży samochodów, wiedziała że czynów dokonuje z P. N.. W ocenie Sądu oskarżona wiedziała więc, że chodzi o zamiar dokonania przez nich kradzieży samochodu w N.. Pomimo tej świadomości oskarżona odwiozła go do N.. Tym samym jej pomoc była istotna.

Przechodząc do dalszych rozważań, w ocenie Sądu wina oskarżonej nie budziła wątpliwości, gdyż zdecydowała się ona na zachowanie niezgodnie z prawem, chociaż bezprawność czynu była rozpoznawalna i mogła działać zgodnie z normą prawną. Nie zachodziły przy tym żadne okoliczności wyłączające winę.

Za popełnione przestępstwo Sąd na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. wymierzył oskarżonej karę 1 roku pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze wszelkie okoliczności podmiotowe
i przedmiotowe, leżące w granicach cech przypisanego oskarżonej przestępstwa,
a także dotyczące osoby sprawcy i mające znaczenie dla wymiaru kary.

Przede wszystkim wymierzona kara dolegliwością swoją nie przekraczała stopnia winy, który był wysoki, gdyż oskarżona będąc osobą o normalnym rozwoju miała świadomość, swoim zachowaniem ułatwia popełnienie przestępstwa, a co za tym idzie, że dopuszcza się czynu zabronionego.

Również stopień społecznej szkodliwości czynu był znaczny, gdyż oskarżona przewidując, że B. G. może dokonać kradzieży z włamaniem godziła się na to. Jednocześnie wyrządzona szkoda majątkowa była wysoka. Nadto wkład oskarżonej w ułatwienie popełnienia przestępstwa był istotny.

Okolicznością łagodzącą była ustabilizowana sytuacja życiowa oskarżonej
oraz dotychczasowy sposób życia, w tym również to, że nie była karana sądownie.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż kara w takim wymiarze spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonej, jak również w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Jednocześnie biorąc pod uwagę wspomniane powyżej okoliczności łagodzące Sąd uznał,
iż oskarżona zasługuje na danie jej szansy i zastosowanie wobec niej dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. W ocenie Sądu orzeczona kara, mimo, że nie będzie efektywnie wykonywana spełni swój wychowawczy cel w stosunku do oskarżonej,
a przede wszystkim zapobiegnie ponownemu popełnieniu przestępstwa. Z tych względów wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 2 lata.

Jednocześnie dla wzmocnienia efektu probacyjnego wymierzonej kary oskarżoną zobowiązano na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. do informowania sądu o przebiegu okresu próby co 6 miesięcy na piśmie.

Nadto Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonej obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem - zgodnie z wnioskiem Prokuratora w przypadającej na nią części, poprzez zapłatę na rzecz F. Ł. kwoty 196 zł.

Na poczet orzeczonej kary na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. zaliczono oskarżonej okres zatrzymania w dniu 10 maja 2012 r. przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Rozstrzygnięcie o kosztach uzasadniał odpowiednio przepis art. 630 k.p.k. oraz art. 627 k.p.k. w związku z czym od oskarżonej zasądzono stosunkowo na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości 185,38 zł, w tym opłatę.