Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

N., 29 lipca 2025 roku

Referendarz sądowy A. G.

w Sądzie Rejonowym w Nysie, I Wydziale Cywilnym

po rozpoznaniu 29 lipca 2025 roku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi dłużnika K. S. (S.)

na czynność Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Nysie K. C.

w sprawie egzekucyjnej z wniosku wierzyciela Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Nysie sygn. akt Kms 56/25

o świadczenie pieniężne

postanawia:

1.  oddalić skargę na czynność komornika;

2.  oddalić wniosek dłużnika K. S. o zasądzenie na jego rzecz od wierzyciela Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Nysie zwrotu kosztów postępowania wywołanego wniesieniem skargi na czynność komornika.

UZASADNIENIE

22 kwietnia 2025 roku dłużnik K. S., zastępowany przez pełnomocnika w osobie adwokata, wniósł skargę na czynność komornika w postaci wydanego przez Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Nysie K. C. postanowienia z 08 kwietnia 2025 roku sygn. akt Kms 56/25, w zakresie pkt 1 i 2 tegoż postanowienia. Podniesiono zarzut naruszenia art. 825 pkt 1 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i umorzenie egzekucji w części dotyczącej roszczenia na rzecz wierzyciela oraz art. 29 ust. 1 ustawy z 28 lutego 2018 roku o kosztach komorniczych poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i obciążenie kosztami postępowania egzekucyjnego dłużnika, podczas gdy na dzień nadania klauzuli wykonalności i złożenia wniosku egzekucyjnego w niniejszej sprawie roszczenie wierzyciela zostało zaspokojone. W konsekwencji powyższego skarżący podniósł zarzut błędu w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki do umorzenia egzekucji wobec dłużnika jedynie w części dotyczącej roszczenia na rzecz wierzyciela, a nie w całości, podczas gdy egzekucja wobec dłużnika powinna zostać umorzona w całości, albowiem brak podstaw prawnych do obciążenia dłużnika kosztami postępowania egzekucyjnego w niniejszej sprawie, na które to koszty składają się koszty korespondencji oraz opłata stosunkowa. Skarżący wniósł zmianę zaskarżonego postanowienia i umorzenie postępowania egzekucyjnego w stosunku do dłużnika w całości oraz obciążenie kosztami postępowania egzekucyjnego wierzyciela, a także zarządzenie zwrotu kwoty w wysokości 2379,78 zł wpłaconej przez dłużnika po wszczęciu egzekucji bezpośrednio na konto organu egzekucyjnego. Ponadto wniesiono o zasądzenie od wierzyciela na rzecz dłużnika kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Komornika Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Nysie K. C. wniósł o oddalenie skargi na czynność komornika jako niezasadnej.

Referendarz sądowy ustalił następujący stan faktyczny:

13 marca 2025 roku do Kancelarii komorniczej Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Nysie K. C. wpłynął wniosek wierzyciela Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Nysie z 10 marca 2025 roku o wszczęcie egzekucji przeciwko dłużnikowi K. S., w oparciu o tytuł wykonawczy w postaci wyroku Sądu Rejonowego w Nysie z 10 grudnia 2024 roku sygn. akt II K 614/24.

Dowód: wniosek o wszczęcie egzekucji wraz z tytułem wykonawczym – w aktach Kms 56/25 k. 1-3.

Na skutek powyższego wniosku, Komornik sądowy K. C. w sprawie o sygn. akt Kms 56/25 wystosował do dłużnika K. S. m. in. zawiadomienie o wszczęciu egzekucji z 14 marca 2025 roku oraz wezwanie do zapłaty należności z 14 marca 2025 roku. Pisma te zostały doręczone dłużnikowi 24 marca 2025 roku.

Dowody w aktach Kms 56/25:

- zawiadomienie o wszczęciu egzekucji wraz z dowodem doręczenia – k. 4, 5;

- wezwanie do zapłaty należności wraz z dowodem doręczenia – k. 9, 10.

26 marca 2025 roku do Kancelarii komorniczej Komornika sądowego K. C. wpłynęło pismo wierzyciela z 24 marca 2025 roku, zawierające wniosek o zakończenie egzekucji; wierzyciel wskazał w piśmie, że 11 marca 2025 roku dłużnik uiścił wymaganą należność w kwocie 2151,30 zł.

Dowód: pismo wierzyciela z 24 marca 2025 roku wraz z kopertą – w aktach Kms 56/25 k. 53-54.

08 kwietnia 2025 roku Komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w Nysie K. C. wydał postanowienie w sprawie K. 56/25, w którym: w pkt 1) na podstawie przepisu art. 825 pkt 1 k.p.c. wszczęte przeciwko dłużnikowi postępowanie egzekucyjne umorzył w części dotyczącej roszczenia na rzecz wierzyciela; w pkt 2) ustalił koszty postępowania egzekucyjnego w sprawie w wysokości: koszty doręczenia korespondencji art. 6 pkt 8 u.k.k. w wysokości 22,32 zł, opłata stosunkowa art. 29 ust. 1 u.k.k. w wysokości 200 zł i obciążył nimi dłużnika; w pkt 3) wezwał dłużnika K. S. do zapłaty kwoty niespłaconych kosztów komorniczych w wysokości 222,32 zł, w terminie 7 dni pod rygorem wyegzekwowania tej kwoty; w pkt 4) tytuł wykonawczy pozostawił w aktach sprawy. Odpis postanowienia doręczono pełnomocnikowi dłużnika 15 kwietnia 2025 roku.

Dowód: postanowienie z 08 kwietnia 2025 roku wraz z dowodem doręczenia pełnomocnikowi dłużnika - w aktach Kms 56/25 k. 56, 57.

Referendarz sądowy zważył co następuje:

Skarga na czynność komornika jako niezasadna podlegała oddaleniu.

Zgodnie z przepisami art. 767 § 1 k.p.c., na czynności komornika przysługuje skarga do sądu rejonowego, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Dotyczy to także zaniechania przez komornika dokonania czynności. Skargę rozpoznaje sąd właściwy ze względu na siedzibę kancelarii komornika. Na gruncie § 2 art. 767 k.p.c. skargę może złożyć strona lub inna osoba, której prawa zostały przez czynności lub zaniechanie komornika naruszone bądź zagrożone. Według art. 767 § 3 k.p.c. skarga na czynność komornika powinna czynić zadość wymaganiom pisma procesowego oraz określać zaskarżoną czynność lub czynność, której zaniechano, jak również wniosek o zmianę, uchylenie lub dokonanie czynności wraz z uzasadnieniem. Zgodnie z art. 767 § 4 k.p.c. skargę wnosi się w terminie tygodniowym od dnia dokonania czynności, gdy strona lub osoba, której prawo zostało przez czynność komornika naruszone bądź zagrożone, była przy czynności obecna lub była o jej terminie zawiadomiona; w innych przypadkach - od dnia zawiadomienia o dokonaniu czynności strony lub osoby, której prawo zostało przez czynność komornika naruszone bądź zagrożone, a w braku zawiadomienia - od dnia powzięcia wiadomości przez skarżącego o dokonanej czynności. Skargę na zaniechanie przez komornika dokonania czynności wnosi się w terminie tygodniowym od dnia, w którym skarżący dowiedział się, że czynność miała być dokonana. Według art. 767 § 5 k.p.c. skargę wnosi się do komornika, który dokonał zaskarżonej czynności lub zaniechał jej dokonania. Komornik w terminie trzech dni od dnia otrzymania skargi sporządza uzasadnienie zaskarżonej czynności, o ile nie zostało ono sporządzone wcześniej, albo przyczyn jej zaniechania i przekazuje je wraz ze skargą i aktami sprawy do właściwego sądu, chyba że skargę w całości uwzględnia. O uwzględnieniu skargi komornik zawiadamia skarżącego oraz zainteresowanych, których uwzględnienie skargi dotyczy. Zgodnie z art. 767 § 6 k.p.c. w przypadku stwierdzenia oczywistego naruszenia prawa przez komornika, sąd uwzględniając skargę, stosownie do okoliczności, może go obciążyć kosztami postępowania wywołanego skargą. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie stronom oraz komornikowi.

W niniejszej sprawie skarga na czynność komornika została wniesiona w terminie, w związku z czym skarga podlegała rozpoznaniu.

W ocenie referendarza sądowego, zapoznanie się z aktami egzekucyjnymi Kms 56/25 daje podstawę do uznania zarzutów podniesionych w skardze na czynność komornika za niezasadne. Nadto brak jest podstaw do wydania zarządzeń nadzorczych w trybie art. 759 § 2 k.p.c.

Stwierdzić należy, że w świetle okoliczności sprawy postępowanie egzekucyjne w sprawie K. 56/25 zostało wszczęte celowo, jako że w dacie złożenia przez wierzyciela wniosku o wszczęcie egzekucji tj. 10 marca 2025 roku objęte wnioskiem egzekucyjnym roszczenie było wymagalne i nie zostało zaspokojone przez dłużnika. Zauważyć należy, że zgodnie ze stanowiskiem wierzyciela zawartym w piśmie z 24 marca 2025 roku, dłużnik uiścił wymaganą należność w kwocie 2151,30 zł 11 marca 2025 roku. Okoliczność ta nie pozostaje w sprzeczności z twierdzeniem dłużnika co do tego, że wpłaty kwoty 2151,30 zł dokonał 10 marca 2025 roku. Z załączonego do skargi na czynność komornika potwierdzenia transakcji wynika, że operacja przelewu w/w kwoty z rachunku dłużnika na rachunek wierzyciela miała miejsce 10 marca 2025 roku. Należy jednak mieć na uwadze, że za datę spełnienia świadczenia uznaje się nie datę złożenia polecenia przelewu, ale datę uznania rachunku odbiorcy przelewu. Wobec spełnienia świadczenia przez dłużnika bezpośrednio na rachunek bankowy wierzyciela i uznania przez wierzyciela, że dokonana przez dłużnika wpłata w całości zaspokaja egzekwowane roszczenie, zasadnym było umorzenie postępowania egzekucyjnego w zakresie roszczenia egzekwowanego na rzecz wierzyciela na podstawie art. 825 pkt 1 k.p.c. Zdaniem referendarza sądowego w sposób prawidłowy Komornik sądowy przyjął także podstawę prawną ustalenia opłaty egzekucyjnej z art. 29 ust. 1 zd. 2 ustawy z 28 lutego 2018 roku o kosztach komorniczych (dalej jako u.k.k.), przyjmując, że przyczyna umorzenia postępowania egzekucyjnego wiąże się ze spełnieniem świadczenia przez dłużnika w terminie miesiąca od doręczenia dłużnikowi zawiadomienia o wszczęciu egzekucji. W okolicznościach sprawy brak jest podstaw do zastosowania z art. 27 ust. 2 u.k.k., zgodnie z którym jeżeli dłużnik, w terminie miesiąca od dnia doręczenia mu zawiadomienia o wszczęciu egzekucji, wpłaci do rąk komornika lub na jego rachunek bankowy całość lub część egzekwowanego świadczenia, komornik ściąga od dłużnika opłatę stosunkową w wysokości 3% wartości wyegzekwowanego w ten sposób świadczenia. Przepis ten dotyczy sytuacji, kiedy to dłużnik dokonuje wpłaty do rąk komornika lub na jego rachunek bankowy. W niniejszej sprawie wpłaty na poczet egzekwowanego świadczenia dłużnik dokonał nie do rąk Komornika sądowego czy na jego rachunek bankowy, ale z pominięciem Komornika sądowego, bezpośrednio na rachunek bankowy wierzyciela. Tym samym brak było podstaw do ustalenia opłaty egzekucyjnej w wysokości 3% wartości wyegzekwowanego świadczenia na podstawie art. 27 ust. 2 u.k.k. Podkreślenia także wymaga, że zgodnie z art. 27 ust. 3 u.k.k. kwota wpłacona wierzycielowi przez dłużnika nie stanowi wyegzekwowanego świadczenia. Zastosowanie znajdował art. 28 ust. 4 u.k.k. według którego, w przypadkach, o których mowa w art. 29 ust. 1, opłata minimalna wynosi 200 złotych. Sekwencja zdarzeń w sprawie K. 56/25 czyni zasadnym przyjęcie, że choć dłużnik wydał polecenie przelewu przed doręczeniem mu zawiadomienia o wszczęciu egzekucji, to jednakże spełnienie świadczenia nastąpiło w rzeczywistości w terminie miesiąca od doręczenia dłużnikowi zawiadomienia o wszczęciu egzekucji. Pomimo, że datą księgowania na rachunku dłużnika jest 10 marca 2025 roku, to datą rozliczenia na rachunku wierzyciela jest 11 marca 2025 roku. Wierzyciel Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Nysie posiadający wielu kontrahentów i dokonujący z nimi rozliczeń za pośrednictwem rachunku bankowego, stosunkowo szybko, bo 24 marca 2025 roku, stwierdził, że uznana na jego rachunku wpłata od dłużnika zaspokaja jego roszczenie oraz w tymże czasie sporządził i skierował do Komornika sądowego wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego. Zauważyć należy, że z okoliczności sprawy nie wynika, aby dłużnik dokonując wpłaty jednocześnie poinformował o tym fakcie wierzyciela, umożliwiając mu w ten sposób szybsze podjęcie działań w kierunku zaliczenia wpłaty na poczet egzekwowanego świadczenia i w efekcie doprowadzenia do wcześniejszego umorzenia postępowania egzekucyjnego. Tym samym przyjąć należy, że wierzyciel wykazał się należytą starannością w kwestii rozliczenia wpłaty dokonanej przez dłużnika, a czas, w jakim rozliczenia tego dokonał był niezbędny do prawidłowego zaliczenia wpłaty na poczet egzekwowanego roszczenia i rozliczenie to nastąpiło w ciągu miesiąca od doręczenia dłużnikowi zawiadomienia o wszczęciu egzekucji. W efekcie prawidłowym było obciążenie dłużnika opłatą stosunkową na podstawie art. 29 ust. 1 u.k.k. w zw. z art. 28 ust. 4 u.k.k. w wysokości 200 zł oraz wydatkami postępowania egzekucyjnego.

Wobec powyższego skarga na czynności komornicze jako niezasadna podlegała oddaleniu, o czym postanowiono w pkt 1 sentencji postanowienia.

Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Skoro skarga dłużnika została oddalona, należy uznać dłużnika za stronę przegrywającą. W efekcie wniosek dłużnika o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania skargowego podlegał oddaleniu, o czym orzeczono w pkt 2 sentencji postanowienia.

Na marginesie jedynie wskazać należy, że do rozpoznania przez Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Nysie K. C. pozostaje wniosek dłużnika z 04 kwietnia 2025 roku o zwrot wpłaconej przez niego na rachunek bankowy Komornika sądowego kwoty 2.376,48 zł (25 marca 2025 roku) oraz kwoty 3,30 zł (04 kwietnia 2025 roku).

Sygn. akt I Co 1145/25

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować postanowienie;

2.  odpis postanowienia z uzasadnieniem doręczyć:

- wierzycielowi do rąk Prezesa bez pouczenia, z odpisem skargi na czynność komornika oraz z odpisem stanowiska Komornika sądowego;

- dłużnikowi do rąk pełnomocnika z odpisem stanowiska Komornika sądowego bez pouczenia;

- Komornikowi sądowemu K. C. do wiadomości;

3.  kal. 7 dni od doręczenia;

4.  po prawomocności akta Kms 56/25 zwrócić Komornikowi wraz z odpisem postanowienia ze stwierdzeniem prawomocności.

N., 29 lipca 2025 roku