Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 134/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.  1 Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

A. S. (1), syn E. i L. z d. Kilka, ur. (...) w K.

oskarżony o to, że w dniu 25.07.2017r. w K. przy ul. (...), dokonał rozboju na B. G. w ten sposób, że używając wobec w/w przemocy w postaci szarpania za ręce oraz łapania za szyję i pociągnięcia w dół powodującego jej upadek, poprzez zerwanie z szyi, dokonał kradzieży naszyjnika ze znakiem krzyża Zakonu Sióstr F. Szpitalnych wykonanego ze srebra o wartości 200 zł torebki o wartości 40 zł z zawartością dowodu osobistego, portfela skórzanego o wartości 50 zł z pieniędzmi w kwocie 170 zł oraz czterech sztuk kluczy patentowych czym działa na szkodę B. G., przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi , to jest o przestępstwo z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 283 kk i art. 275 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1/ W dniu 25.07.2017 r. około godziny 18:30 B. G., będąca zakonnicą i ubrana w habit zakonny, wyszła z miejsca zamieszkania swojej siostry przy ul. (...) w K., idąc następnie ulicą (...) po jezdni w kierunku ulicy (...). W pewnej chwili zobaczyła, że idzie za nią mężczyzna w wieku około 20-25 lat, wzrostu około 180 cm, szczupłej budowy ciała, ubrany w niebieski podkoszulek z krótkim rękawem, niebieskie spodnie dresowe, wytarte na kolanach z jaśniejszym prześwitem, twarz gładka, ogolona, szczupła, włosy krótkie blond. Kiedy weszła pod wiadukt z ulicy (...), mężczyzna ten podszedł do niej od tyłu, pchnął ją do przodu, ściągnął jej torebkę przez szyję, po czym pchnął ją ponownie, aż upadła kolanami na jezdnię, a następnie uciekł. W wyniku tego zdarzenia sprawca skradł na szkodę pokrzywdzonej naszyjnik ze znakiem (...) krzyża Zakonu Sióstr F. Szpitalnych wykonany ze srebra o wartości 200 złotych, torebkę o wartości 40 złotych z zawartością dowodu osobistego, portfela skórzanego o wartości 50 złotych z pieniędzmi w kwocie 170 zł oraz czterech sztuk kluczy patentowych.

2/ Po ucieczce sprawcy pokrzywdzona wstała, zadzwoniła do siostry, żeby poinformować ją o tym, co się stało, a potem jakaś nieznana kobieta, która o zdarzeniu dowiedziała się od pokrzywdzonej, zadzwoniła na policję. Gdy pokrzywdzona czekała na policję na ulicy (...) naprzeciwko wiaduktu, zobaczyła, że od strony K. jedzie samochód osobowy koloru srebnego, marki F. (...). Samochód ten przejechał koło niej bardzo powoli i, zdaniem pokrzywdzonej, kierowcą był mężczyzna, który dokonał na nią napadu. Zaraz potem na miejsce przyjechał siostrzeniec pokrzywdzonej M. G. (1) oraz funkcjonariusze Komisariatu Policji w K..

3/ P. na miejsce funkcjonariuszowi policji A. K. pokrzywdzona podała, że napadł na nią około 10 minut wcześniej nieznany mężczyzna ubrany w niebieską koszulkę, niebieskie spodnie z dresu, w wieku około 20 lat, włosy blond „jeż”, średniej budowy ciała, około 180 cm wzrostu. Dokonano penetracji terenu, nie ujawniając żadnej osoby podejrzanej, po czym około godziny 19:55 pokrzywdzona została przewieziona na Komisariat celem złożenia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa.

4/ W tym samym dniu 25 lipca 2017 r. oskarżony A. S. (1) obchodził 22. urodziny, racząc się obficie alkoholem. Wraz ze swoją dziewczyną W. S. (1) przebywał w godzinach rannych do godziny 12: 00-13:00 u swojej matki L. S., później przemieszczał się wraz ze znajomymi po różnych miejscach K.. Przebywał też pod nieobecność właściciela w udostępnionym mu przez K. B. lokalu, położonym w K. przy ul. (...). W lokalu tym ukrywał się później przed doprowadzeniem przez policję do odbycia kary pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie II K 685/16 Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu, w której to sprawie wyznaczono mu termin stawiennictwa w zakładzie karnym do dnia 7 sierpnia 2017 r.

5/ Tego samego dnia, gdy nastąpił napad, funkcjonariusz Referatu Kryminalnego K. S. (1) wytypował jak sprawcę przestępstwa oskarżonego A. S. (1). K. S. (1) nie prowadząc notatnika służbowego, nie odnotował w nim na podstawie jakich konkretnie cech oskarżonego wytypował go jako sprawcę. Typowanie nastąpiło najprawdopodobniej na podstawie opisu pokrzywdzonej połączonego z wiedzą odnośnie wyglądu osobiście znanego funkcjonariuszowi A. S. (1) i faktem, że miejsce zamieszkania oskarżonego znajdowało się kilkaset metrów od miejsca popełnienia przestępstwa.

6/ Podczas przeprowadzonego w dniu następnym przesłuchania pokrzywdzonej w charakterze świadka, gdy pokrzywdzona powtórzyła wersję zdarzenia opisaną w zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa, zostało jej okazane czarno-białe ksero tablicy poglądowej ze zdjęciami sześciu młodych mężczyzn ostrzyżonych na „jeża”, przy czym jedynie zamieszczone pod pozycją nr 5. na ksero tablicy poglądowej zdjęcie oskarżonego A. S. (1) było zdjęciem mężczyzny o włosach blond, pozostałe zdjęcia ukazywały mężczyzn o ciemnym kolorze włosów. Zdjęcie oskarżonego ukazywało jego aktualny wygląd, zgodny ze stanem rzeczywistym. Podczas okazania ksero tablicy poglądowej pokrzywdzona wskazała jako sprawcę kradzieży na jej szkodę zamieszczone na tablicy zdjęcie jedynego blondyna, to jest zdjęcie oskarżonego A. S. (1).

7/ Podczas kolejnego przesłuchania w dniu 9.10.2017 r. pokrzywdzona B. G. wskazała, że przypomniała sobie kolejne szczegóły zdarzenia. Oznajmiła, że sprawcą ją obserwował, szedł górnym wałem i później ją wyprzedził. W rejonie wiaduktu przykucnął i wiązał buta, patrząc w jej kierunku. Gdy w zasadzie go minęła, gwałtownie się podniósł i energicznie ruszył w jej kierunku. Złapali się za ręce i krótką chwilę się szarpali. Sprawca następnie złapał ją za szyję i pociągnął w dół. Upadła wtedy na kolana, a sprawca jednym ruchem zerwał jej ten naszyjnik razem z torebką, po czym uciekł do góry na wał, znikając w zaroślach.

8/ W dniu 19.01.2018 r. w Zakładzie Karnym w S. pokrzywdzoną skonfrontowano z oskarżonym, i, pomimo pewnego wahania, pokrzywdzona wskazała, że rozpoznaje oskarżonego jako sprawcę dokonanego na niej rozboju, nie sygnalizując swoich wątpliwości funkcjonariuszowi przeprowadzającemu konfrontację.

9/ Oskarżony A. S. (1) ma 24 lata, jest bezdzietnym kawalerem, legitymuje się wykształceniem gimnazjalnym, z tytułu wykonywania rozmaitych prac dorywczych osiąga dochody w wysokości nie przekraczającej 2000 złotych miesięcznie. Jest mężczyzną o blond włosach, zwykle krótko przystrzyżonych na „jeża”, którego wzrost, około 172 cm, w sposób znaczący jest niższy niż 180 cm.

10/ Oskarżony A. S. był czterokrotnie skazywany za rozmaite przestępstwa, w tym za przestępstwa zniszczenia mienia z art. 288 kk oraz za przestępstwa z użyciem przemocy z art. 158 § 1 kk, z art. 223 § 1 kk, z art. 245 kk. W dacie zdarzenia miał wyznaczony termin do zgłoszenia się do zakładu karnego celem odbycia kary 5 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej w sprawie II K 685/16 Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu za przestępstwo z art. 245 kk.

Ad.1/

a ) zeznania świadka B. G.,

b) fotografia skradzionego znaku (...),

Ad.2/

a ) zeznania świadka B. G.,

b) zeznania świadka M. G. (1),

Ad.3/

a ) zeznania świadka B. G.,

b) zeznania świadka A. K.,

c) odpis notatnika służbowego A. K.,

Ad.4/

a ) wyjaśnienia oskarżonego A. S. (1),

b) zeznania świadka L. S.,

c) zeznania świadka K. B.,

d) zeznania świadka W. S. (1),

e) zeznania świadka M. M.,

f) zeznania świadka A. W.,

Ad.5/

a ) zeznania świadka K. S. (1),

b) informacja o danych, które posłużyły do wytypowania oskarżonego jako sprawcy przestępstwa,

c) informacja o braku prowadzenia notatnika służbowego przez K. S.,

Ad.6/

a ) zeznania świadka B. G.,

b) zeznania świadka K. S. (1),

c) zeznania świadka E. G. (1),

d) tablica poglądowa w formie czarnobiałego ksero,

e) informacja o tablicy poglądowej okazanej pokrzywdzonej,

Ad.7/

a ) zeznania świadka B. G.,

b) zeznania świadka G. G.,

Ad.8/

a ) zeznania świadka B. G.,

b) protokół konfrontacji pokrzywdzonej z oskarżonym,

Ad.9/

a ) dane osobowe,

b) materiały dotyczące zatrudnienia oskarżonego,

c) dane podane do protokołu rozprawy,

d) odnotowana z urzędu cecha dotycząca wzrostu oskarżonego,

Ad.10/

a) dane o karalności,

b) odpisy wyroków skazujących,

c) odpis pisma z dnia 3.07.2017 r. wzywający oskarżonego do stawiennictwa w zakładzie karnym,

Ad.1/

a) 2-3, 13, 32, 57-58, 105-106,

b) 5,

Ad.2/

a) 2-3, 13, 32, 57-58, 105-106,

b) 120,

Ad.3/

a) 2-3, 13, 32, 57-58, 105-106,

b) 157,

c) 183,

Ad.4/

a) 54, 57-58, 105,

b) 60, 119,

c) 62, 148,

d) 64, 119,

e) 112,

f) 120,

Ad.5/

a) 175,

b) 143,

c) 171,

Ad.6/

a) 13,

b) 137,

c) 129,

d) 15,

e) 182,

Ad.7/

a) 32,

b) 137,

Ad.8/

a) 106,

b) 57-58,

Ad.9/

a ) 68,

b) 167-169,

c) 105,

d) 175/2,

Ad.10/

a ) 158-161,

b) 38-50,

c) 5 akt wykonawczych w sprawie II K 685/16.

1.2 Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

A. S. (1), dane jak wyżej.

oskarżony o to, że w dniu 25.07.2017r. w K. przy ul. (...), dokonał rozboju na B. G. w ten sposób, że używając wobec w/w przemocy w postaci szarpania za ręce oraz łapania za szyję i pociągnięcia w dół powodującego jej upadek, poprzez zerwanie z szyi, dokonał kradzieży naszyjnika ze znakiem krzyża Zakonu Sióstr F. Szpitalnych wykonanego ze srebra o wartości 200 zł torebki o wartości 40 zł z zawartością dowodu osobistego, portfela skórzanego o wartości 50 zł z pieniędzmi w kwocie 170 zł oraz czterech sztuk kluczy patentowych czym działa na szkodę B. G., przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi , to jest o przestępstwo z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 283 kk i art. 275 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1/ brak wykazania, że obchodzenie urodzin w dniu 25.07.2017 r. w gronie swoich znajomych i bliskich, suto zakrapianych alkoholem, uniemożliwiło oskarżonemu obecność o godzinie 18:30 na miejscu dokonania rozboju na osobie pokrzywdzonej w K. na ulicy (...),

2/ brak wykazania, że pokrzywdzona mogła się dobrze przyjrzeć mężczyźnie, który dokonał na niej napadu rabunkowego, połączony jednocześnie z brakiem wykazania, że sprawca napadu był tym młodym mężczyzną, który kierował krótko po zdarzeniu samochodem osobowym marki F. (...) koloru srebnego, przejeżdżając powoli obok pokrzywdzonej, z jednoczesnym brakiem wykazania, że pokrzywdzona posiada dobrą, tzw. „pamięć świeżą” do twarzy.

3/ brak wykazania, że oskarżony A. S. (1) był tym młodym mężczyzną, który dokonał na pokrzywdzoną B. G. napadu rabunkowego w dniu 25.07.2017 r. około godziny 18:30, czy też że był tym młodym mężczyzną, który kierował krótko po zdarzeniu samochodem osobowym marki F. (...) koloru srebnego, przejeżdżając powoli obok pokrzywdzonej

Ad/ 1

a ) wyjaśnienia oskarżonego A. S. (1),

b) zeznania świadka L. S.,

c) zeznania świadka K. B.,

d) zeznania świadka W. S. (1),

e) zeznania świadka M. M.,

f) zeznania świadka A. W.,

g) informacja o danych, które posłużyły do wytypowania oskarżonego jako sprawcy przestępstwa,

Ad/ 2

a ) zeznania świadka B. G.,

b) zeznania świadka E. G. (1),

c) zeznania świadka M. G. (1), ,

d) zeznania świadka G. G.,

e) zeznania świadka M. M., f) zeznania świadka A. W.,

Ad/ 3

a) zeznania świadka B. G.,

b) zeznania świadka M. G. (1),

c) zeznania świadka A. K.,

d) zeznania świadka K. S. (1),

e) zeznania świadka G. G.,

f) tablica poglądowa,

g) informacja o danych, które posłużyły do wytypowania oskarżonego jako sprawcy przestępstwa,

h) informacja o braku prowadzenia notatnika służbowego,

i) informacja o tablicy poglądowej okazanej pokrzywdzonej,

j) odpis notatnika służbowego A. K.,

Ad/ 1

a) 54, 57-58, 105,

b) 60, 119,

c) 62, 148,

d) 64, 119,

e) 112,

f) 120,

g) 143,

Ad/ 2

a ) 2-3, 13, 32, 57-58, 105-106,

b) 129,

c) 120

d) 137,

e) 112

f) 120,

Ad/ 3

a) 2-3, 13, 32, 57-58, 105-106,

b) 120,

c) 157,

d) 137, 175,

e) 137,

f) 15,

g) 143

h) 171,

i) 182,

j) 183,

1.OCENA DOWODÓW

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Fakty z pkt 1.-10.

- wyjaśnienia oskarżonego A. S. (1),

- zeznania świadka B. G., - zeznania świadka L. S.,

- zeznania świadka K. B.,

- zeznania świadka W. S. (1)

- zeznania świadka M. M.,

- zeznania świadka M. G. (1),

- zeznania świadka A. W.,

- zeznania świadka E. G. (1),

- zeznania świadka K. S. (1),

- zeznania świadka G. G.,

- zeznania świadka A. K.,

- tablica poglądowa,

- fotografia skradzionego znaku (...),

- odpisy wyroków skazujących,

- dane osobowe,

- dane o karalności,

- informacja o danych, które posłużyły do wytypowania oskarżonego jako sprawcy przestępstwa,

- materiały dotyczące zatrudnienia oskarżonego,

- informacja o braku prowadzenia notatnika służbowego,

- informacja o tablicy poglądowej okazanej pokrzywdzonej,

- odpis notatnika służbowego A. K..

Dowody te są spójne, wzajemnie się uzupełniają, brak pomiędzy nimi istotnych sprzeczności, przy czym to co najbardziej istotne w niniejszej sprawie nie wynika z ustalonego stanu faktycznego, tylko z faktów, które nie zostały dowiedzione i nie stały się podstawą ustalonego stanu faktycznego, co związane jest z określoną oceną przytoczonych dowodów w zakresie części wynikających z nich okoliczności, które Sąd uznał za niewiarygodne.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1/

2/

3/

Ad. 1/

-wyjaśnienia oskarżonego A. S. (1),

- zeznania świadka L. S.,

- zeznania świadka K. B.,

- zeznania świadka W. S. (1),

- zeznania świadka M. M.,

- zeznania świadka A. W.,

- informacja o danych, które posłużyły do wytypowania oskarżonego jako sprawcy przestępstwa,

Ad. 2/

- zeznania świadka B. G.,

- zeznania świadka E. G. (1),

- zeznania świadka M. G. (1), ,

- zeznania świadka G. G.,

- zeznania świadka M. M.,

- zeznania świadka A. W.,

Ad.3/

- zeznania świadka B. G.,

- zeznania świadka M. G. (1),

- zeznania świadka A. K.,

- zeznania świadka K. S. (1),

- zeznania świadka G. G.,

- tablica poglądowa,

- informacja o danych, które posłużyły do wytypowania oskarżonego jako sprawcy przestępstwa,

- informacja o braku prowadzenia notatnika służbowego,

- informacja o tablicy poglądowej okazanej pokrzywdzonej,

- odpis notatnika służbowego A. K.,

Ad. 1/ Faktem nie podlegającym wątpliwości, wynikającym z daty urodzenia oskarżonego, jest okoliczność, że w dniu napadu rabunkowego na osobie pokrzywdzonej oskarżony miał 22. urodziny. W toku postępowania przysłuchano na okoliczność przebiegu tych urodzin matkę oskarżonego – L. S., jego dziewczynę- W. S. (1), babcię oskarżonego – A. W., a także znajomych oskarżonego, którzy w tym dniu mieli z nim styczność z oskarżonym - M. M. i K. B.. Z zeznań tych wynika, że w tym dniu oskarżony rzeczywiście obchodził swoje urodziny i były one suto zakrapiane alkoholem, a oskarżony przemieszczał się po K., przebywając w towarzystwie zmieniających się osób. Niemniej jednak, zauważyć należy, że relacje tych osób dotyczące tego , gdzie przebywał w tym dniu oskarżony i o której godzinie są wewnętrznie i wzajemnie niespójne oraz sprzeczne. W pierwszych wyjaśnieniach oskarżony twierdził, że do godziny 12:00-13:00 przebywał wraz z W. S. u swojej matki, potem wędrowali po różnych mieszkaniach, pijąc cały czas alkohol, w tym byli w mieszkaniach Ł. W., K. B. i M. K., natomiast z mieszkania M. K., zgodnie z wcześniejszym planem, poszli na ognisko nad O.. Było to przed godziną 17:00 a na ognisku przebywał do godziny 20: 00 lub 21:00. Składając wyjaśnienia na rozprawie, oskarżony zmienił tę wersję, twierdząc, że tego dnia (w godzinie napadu na pokrzywdzoną) nie było ogniska, a spożywał alkohol w mieszkaniu z innymi osobami. Zdaniem Sądu, w zeznaniach bliskich oskarżonego widoczne są nieudolne próby stworzenia oskarżonemu alibi, poprzez wykazanie, że w godzinie napadu był w innym miejscu. L. S. i W. S. (1), sprzecznie z wersją oskarżonego, zeznały, że oskarżony był co prawda był u matki, ale nie od rana do godziny 13:00, tylko od godziny 15:00, spotkali się w mieszkaniu K. B., potem poszli złożyć życzenia babci oskarżonego, która urodziła się w tym samym dniu co oskarżony, stali potem pod klatką i do godziny 21:00 spożywali alkohol; oskarżony miał się nigdzie nie oddalać, a matka i dziewczyna oskarżonego nie spuszczały go prawie z oczu. A. W. sprecyzowała, że wnuk co prawda około godziny 15:00 był z matką i dziewczyną złożyć jej życzenia, ale byli tylko 15 minut, potem wyszli przed klatkę. Rozbieżności te, zdaniem Sądu, świadczą, że bliscy oskarżonego, przede wszystkim jego matka i dziewczyna, próbują stworzyć oskarżonemu alibi, wykazując, że w godzinie napadu na pokrzywdzoną przebywał w ich towarzystwie i nigdzie nie odchodził. W ocenie Sądu, uznać należy, ze oskarżony nie ma wystarczającego alibi w czasie, gdy dokonano na pokrzywdzonej rozboju. Mieszka zaledwie kilkaset metrów o miejsca dokonania rozboju, co też było powodem wytypowania go przez K. S. jako możliwego sprawcy, a ponadto oskarżony przemieszczał się po mieście, mógł być zatem jeszcze bliżej miejsca zdarzenia, niż by to wynikało z miejsca jego zamieszkania. Hipotetycznie rzecz biorąc, oskarżony mógł bardzo szybko pójść na miejsce dokonania rozboju, a następnie szybko wrócić. Sprzeczność wersji oskarżonego z wersjami jego bliskich świadczy o tym, że alibi dla oskarżonego było uzgadniane pomiędzy bliskimi oskarżonego na etapie postępowania karnego, już po złożeniu przez oskarżonego pierwszych wyjaśnień, sprzecznych z później wystawionym mu przez bliskich alibi.

Ad. 2/ Przesłuchana w dniu zdarzenia, zaledwie około półtorej godziny po dokonanym rozboju, pokrzywdzona zeznała, że w pewnym momencie zauważyła, że za nią idzie młody mężczyzna w wieku około 25 lat, wzrostu około 180 cm, budowy ciała szczupłej, ubrany w niebieski podkoszulek z krótkim rękawem, spodnie jeansowe niebieskie, wytarte na kolanach z jasnym prześwitem, twarz gładka, ogolona, pociągła, szczupła, włosy krótkie blond. Kiedy weszła pod wiadukt, mężczyzna pchnął ją do przodu, a następnie ściągnął torebkę przez szyję, popchnął ją ponownie, aż upadła kolanami na jezdnię, po czym uciekł, wałem przy rzeczce przy ul. (...). Po kilku minutach zobaczyła przejeżdżający koło niej bardzo wolno srebny samochód i, zdaniem pokrzywdzonej, kierował nim mężczyzna, który dokonał na niej napadu.

Pokrzywdzona podała w tych zeznaniach dokładny opis wyglądu sprawcy, ale zachodzi tutaj wątpliwość, czy ten opis dotyczy cech wyglądu sprawcy napadu, czy też mężczyzny, którego pokrzywdzona widziała kilka minut później w samochodzie. Co prawda, dla pokrzywdzonej miała to być jedna i ta sama osoba, ale, zdaniem Sądu, twierdzenie o tożsamości tych osób budzić musi uzasadnione wątpliwości. Nie ma tutaj wątpliwości, że pokrzywdzona mogła sobie bardzo dokładnie obejrzeć mężczyznę kierującego samochodem, gdyż samochód ten przejechał koło niej bardzo powoli, ale równocześnie z jej zeznań wynika, że nie za bardzo mogła się przyjrzeć sprawcy napadu. Szedł bowiem za nią, pchnął ją z tyłu, wykorzystując pchnięcie ściągnął jej z szyi torebkę, po czym pchnął ją ponownie tak mocno, że aż upadła na jezdnię na kolana, po czym uciekł. W przebiegu napadu nie było chwili, by mogła się przyjrzeć dokładnie sprawcy, natomiast, hipotetycznie, mogła, odwracając się do tyłu, zapewne w jakiś sposób przyjrzeć się idącemu za nią mężczyźnie, ale też nie odwracałaby się na dłużej, gdyż byłoby to wręcz nienaturalne.

Zawsze pierwsze zeznania, zwłaszcza złożone tak krótko po zdarzeniu, mogły być złożone pod wpływem szoku, wpływającego na ich dokładność i możliwe było pominięcie jakichś, nawet istotnych szczegółów. Zwrócić jednak należy uwagę, że w zeznaniach złożonych następnego dnia, gdy pokrzywdzona miała czas otrząsnąć się z szoku i podczas przesłuchania wskazała ksero zdjęcia A. S., pokrzywdzona powtórzyła tę samą wersję, dodając ,że napad rozegrał się bardzo szybko i zdążyła krzyknąć tylko „mamo”. Dopiero w kolejnych zeznaniach z dniach 9.10.2017 r., a więc prawie 2,5 miesiąca po zdarzeniu, pokrzywdzona do swojej relacji dodała elementy zupełnie nowe, które wskazywały, że co prawda krótko, ale miała możliwość przyjrzenia się sprawcy napadu – w rejonie wiaduktu sprawca miał przykucnąć i wiązać buta, patrząc w jej kierunku, przez co należy domyślnie przyjąć, że pokrzywdzona mogła się wtedy przyjrzeć sprawcy, a ponadto w momencie napadu sprawca złapał się z nią za ręce i przez chwilę się szarpali , przez co należy się domyślać, że pokrzywdzona mogła wtedy obejrzeć sobie z bliska sprawcę, po czym sprawca napadu złapał ją za szyję i pociągnął w dół (a więc nie popchnął), przez co upadła na kolana (a nie w wyniku drugiego popchnięcia). Zauważyć należy, że opis napadu i poprzedzające je chwile jest rażąco odmienny, niż podany przez pokrzywdzoną w dwóch pierwszych zeznaniach, najbliższych czasowo zdarzeniu. Z tych też względów, zmodyfikowanej wersji odmówił Sąd wiarygodności, przypisując zmianę drążącej pokrzywdzonej wewnętrznej potrzebie znalezienia uzasadnienia dla okoliczności, że dobrze rozpoznała sprawcę. Jednocześnie, pokrzywdzona nie powołuje się w tych zmienionych zeznaniach, że oglądała się do tyłu na idącego za nią sprawcę, co zdaniem Sądu świadczy, biorąc pod uwagę sumę tych okoliczności, że przed zdarzeniem i w momencie napadu pokrzywdzona nie miała możliwości dokładnego przyjrzenia się sprawcy, a przynajmniej w stopniu tak dokładnym, jak opis wynikający z jej zeznań, a w związku z czym tak dokładny opis w dużej części jest opisem mężczyzny kierującego kilka minut później samochodem, którego uznała z niewiadomych bliżej przyczyn za tożsamego ze sprawcą, i któremu mogła się dokładnie przyjrzeć, bo bardzo powoli przejeżdżał koło niej samochodem. Zwrócić też należy uwagę, że drążące wewnętrznie oskarżoną wątpliwości znalazły wyraz na rozprawie, na której pokrzywdzona oświadczyła, że w toku konfrontacji z oskarżonym w zakładzie karnym miała już wątpliwości odnośnie prawidłowości rozpoznania sprawcy, ale nie zasygnalizowała ich przeprowadzającemu czynność funkcjonariuszowi, a obecnie waha się, czy trafnie rozpoznała zdjęcie sprawcy, bo zdarzenie trwało krótko, 1-1,5 minuty, i ponieważ mężczyzna wziął ją za szyję, to go z twarzy nie widziała.

Przechodząc do kwestii tożsamości sprawcy napadu z mężczyzną, który kilka minut później przejeżdżał bardzo powoli koło pokrzywdzonej samochodem, i zapewne którego dotyczy opis podany przez pokrzywdzoną jako opis sprawcy, to kwestię tożsamości tych dwóch osób, opierając się na zasadach logiki i doświadczenia życiowego, uznaje Sąd za wątpliwą, a już na pewno należy wykluczyć, że przejeżdżającym obok pokrzywdzonej kierowcą mógł być oskarżony. Zważywszy, że sprawca wiedział, w którym miejscu dokonał napadu i że dokonał go na osobie zakonnicy, ubranej w charakterystyczny habit zakonny, a po dokonanym napadzie uciekł wałem przy rzeczce jak najdalej od pokrzywdzonej, byłoby niezwykłym zachowanie tego sprawcy, że, mając nawet zaparkowany gdzieś nieopodal samochód, widząc z dala charakterystycznie ubraną pokrzywdzoną, przejechał koło niej samochodem i to bardzo powoli, tak jak zeznaje pokrzywdzona, tak jakby rozmyślnie chciał, żeby pokrzywdzona mu się przyjrzała i mogła dokonać jego dokładnego opisu, w sytuacji, gdy wcześniej uciekał po dokonaniu rozboju jak najszybciej od pokrzywdzonej. Hipotetycznie można co prawda założyć, że sprawca mógł mieć już wcześniej zaparkowany samochód blisko miejsca zdarzenia, a napadu dokonał pod wpływem impulsu, i musiał potem jak najszybciej odjechać samochodem, ale w takim razie nie tłumaczyłoby to bardzo powolnego przejeżdżania koło pokrzywdzonej, a już na pewno eliminuje jako potencjalnego kierowcę osobę oskarżonego, który jest osobą miejscową, mającą blisko do miejsca zdarzenia, nie miał zatem potrzeby korzystania z samochodu, a ponadto należy wziąć pod uwagę, że tego dnia od rana oskarżony obchodził urodziny. Oskarżony należy do kręgu kulturowego, w którym takie uroczystości jak urodziny celebrowane są spożywaniem dużej ilości alkoholu i takie też ilości, od samego rana, oskarżony spożywał, o czym świadczą zeznania nie tylko członków rodziny oskarżonego, ale także np. sąsiadki M. M., która już około godziny 12: 00 widziała, jak oskarżony leżał na trawniku przed blokiem, bo był pijany. Zdaniem Sądu, w takim stanie należy wykluczyć, by oskarżony był w stanie prowadzić samochód, a skądinąd w czasie napadu pokrzywdzona czułaby też od sprawcy woń alkoholu. Gdyby tak było, zdaniem Sądu, pokrzywdzona, by o tym wspomniała.

Należy także zwrócić uwagę na inną, znaczącą rozbieżność w zeznaniach pokrzywdzonej, na rozprawie w dniu 23.08.2018 r., a więc ponad rok po zdarzeniu, zdaniem pokrzywdzonej, jej krewni przyjechali na miejsce zdarzenia zanim przejechał obok niej ten mężczyzna w srebnym samochodzie, i potem nawet siostrzeniec pokrzywdzonej M. G. miał tego mężczyznę gonić samochodem. Z uwagi na upływ czasu, zmienionym w tym zakresie zniekształceniom zeznań pokrzywdzonej nie dał Sąd wiary, zwłaszcza, że z zeznań z postępowania przygotowawczego jednoznacznie wynika, że siostrzeniec pokrzywdzonej przyjechał na miejsce już po tym mężczyźnie, sam też przesłuchany w charakterze świadka M. G. nic nie wiedział, by miał gonić samochodem jakiegoś mężczyznę.

Nie dał też Sąd wiary okoliczności mającej uprawdopodobnić trafność rozpoznania przez pokrzywdzoną oskarżonego, a mianowicie temu, że pokrzywdzona ma dobrą, pamięć do twarzy, co wynika z zeznań szwagra pokrzywdzonej E. G. (2) i jej siostry, G. G.. Z zeznań tego ostatniego świadka wynika, że dowodem tej dobrej pamięci do twarzy jest to, że pokrzywdzona podczas oglądania starych zdjęć potrafi powiedzieć, kogo dane zdjęcie przedstawia. Należy bowiem rozróżnić pojęcie pamięci krótkotrwałej i świeżej. Czym innym jest pamięć dotycząca dawnych faktów, w tym wyglądu osób, które zapewne pokrzywdzona w przeszłości dobrze znała i się z nimi spotykała, a czym innym pamięć świeża, gdy pokrzywdzona , jeżeli w ogóle, widziała twarz sprawcy tylko przez chwilę, nie mając z nim przed zdarzeniem do czynienia, jak wskazała pokrzywdzona w zeznaniach z rozprawy.

Ad. 3/ Zdaniem Sądu, brak jest wykazania, że oskarżony A. S. (1) był tym młodym mężczyzną , który dokonał na pokrzywdzoną B. G. napadu rabunkowego, czy też że był tym młodym mężczyzną, który kierował krótko po zdarzeniu samochodem osobowym marki F. (...) koloru srebnego, przejeżdżając powoli obok pokrzywdzonej. W tej ostatniej kwestii, argumenty przemawiające za brakiem tożsamości oskarżonego z kierowcą przejeżdżającym po napadzie obok pokrzywdzonej, którego opis prawdopodobnie został podany przez pokrzywdzoną policjantom jako opis również sprawcy napadu, zostały wyżej przytoczone i są one, w opinii Sądu, wystarczające.

Odnośnie rozumowania, które doprowadziło do wskazania oskarżonego jako sprawcy napadu, a w rezultacie do postawienia mu zarzutu i wniesienia przeciwko niemu aktu oskarżenia, zdaniem Sądu, dla wykazania jego oczywistej wadliwości, konieczne jest prześledzenie toku poszczególnych czynności wykrywczych i procesowych. Pokrzywdzona podała najpierw funkcjonariuszom policji rysopis sprawcy (prawdopodobnie zaś, jak wyżej wskazano, rysopis przede wszystkim kierowcy samochodu) jako nieznanego mężczyznę ubranego w niebieską koszulkę, niebieskie spodnie z dresu, w wieku około 20 lat, włosy blond „jeż”, średniej budowy ciała, około 180 cm wzrostu. Po bezskutecznej penetracji terenu opis ten został przekazany funkcjonariuszowi Wydziału Kryminalnego K. S. (1). Nie było możliwe ustalenie, gdyż funkcjonariusz ten nie prowadził zapisów w notatniku służbowym, jakie cechy tego opisu spowodowały, że K. S. wytypował jako możliwego sprawcę napadu A. S.. Domyślać się należy, jak wynika z informacji policyjnej z k. 143, że opis pokrzywdzonej najprawdopodobniej powiązano z tym, że oskarżony jest blondynem, mieszka kilkaset metrów od miejsca zdarzenia i, jak należy sądzić, także z tym, że ma kryminalną przeszłość.

Na podstawie tego typowania przeprowadzono podczas przesłuchania pokrzywdzonej uregulowaną w przepisie art. 173 kpk czynność okazania wizerunków, przedstawiając pokrzywdzonej czarnobiałe ksero tablicy poglądowej z kserami fotografii sześciu młodych ludzi, wśród których znajdowała się również fotografia oskarżonego. Jak Sąd stwierdził na rozprawie, pomimo że na tablicy poglądowej było czarnobiałe ksero fotografii oskarżonego (poz. 5), odpowiadało ono rzeczywistemu wyglądowi oskarżonego także podczas rozprawy.

Jak wynika z przepisu art. 173 § 1 kpk, okazanie powinno być przeprowadzone tak, aby wyłączyć sugestię. Zdaniem Sądu, ten podstawowy warunek prawidłowości okazania, która jest czynnością jednorazową i niepowtarzalną został rażąco naruszony, okazane pokrzywdzonej ksero tablicy poglądowej bardzo sugestywnie wskazywało na osobę oskarżonego, niwecząc walor dowodowy tej czynności. Pokrzywdzona wyraźnie i jednoznacznie wskazała, że sprawca jest blondynem, była to cecha wyróżniająca sprawcę. Tymczasem, na okazanym pokrzywdzonej ksero tablicy poglądowej nie tylko znalazły się ksero mężczyzn z ciemnymi włosami, ale poza zdjęciem oskarżonego, który jest blondynem, wszystkie pozostałych pięć zdjęć dotyczyło mężczyzn o ciemnych włosach.

Jako że czynność okazania, nawet wizerunku, jest czynnością z natury rzeczy niepowtarzalną, późniejsze okazanie oskarżonego pokrzywdzonej podczas konfrontacji w zakładzie karnym było pozbawione jakiejkolwiek wartości dowodowej, jeżeli chodzi o rozpoznanie sprawcy. Pokrzywdzona przyjechała do zakładu karnego, wiedząc, że zostanie skonfrontowana z mężczyzną, którego zdjęcie wskazała. Przyprowadzono jej tego mężczyznę i, jak wyżej wskazano, rzeczywiście wygląd oskarżonego jest identyczny z wyglądem oskarżonego na zdjęciu. Nie wiadomo zatem właściwie po co pokrzywdzonej okazywano oskarżonego, skoro na podstawie zdjęcia jego wygląd pokrzywdzona już doskonale znała i jej wskazanie tak w istocie dotyczyło jedynie potwierdzenia tego, że przyprowadzono jej mężczyznę o wyglądzie identycznym ze zdjęciem, który musiał być w jej mniemaniu, skoro wskazała wcześniej zdjęcie, sprawcą dokonanego na niej czynu.

Na marginesie wskazać też należy, że wzrost oskarżonego znacząco odbiega od wskazanego przez pokrzywdzoną wzrostu sprawcy, który miał wynosić około 180 cm. Na rozprawie w dniu 9.10.2019 r. przypadkowo obecny był nie tylko oskarżony, ale również wzrost sprawcy (180 cm) miał także przesłuchiwany świadek. Zestawienie oskarżonego ze wzrostem tej osoby wykazało, że oskarżony jest znacząco niższy, w granicach podanego przez siebie wzrostu 172 cm.

1. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

⊠

1.7.  Uniewinnienie

Pkt 1.

A. S. (1)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Uniewinnienie nastąpiło przy wskazaniu prawnej art. 414 § 1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 1 kpk, na skutek stwierdzenia po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, że brak jest danych (dowodów) dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienie przez oskarżonego zarzuconego mu przestępstwa, na co przede wszystkim miało znaczenie sugerująca wskazanie na osobę oskarżonego sugestywny wybór zdjęć do okazanego pokrzywdzonej ksera tablicy poglądowej, gdzie zdjęciem jedynego blondyna, a tak przecież pokrzywdzona określiła kolor włosów sprawcy, było zdjęcie oskarżonego, zaś pozostałe zdjęcia przedstawiały mężczyzn z ciemnymi włosami. Okazało się również, że oskarżony ma znacząco niższy wzrost, niż podane przez pokrzywdzoną 180 cm. Oskarżonemu należy wykazać winę ,a on sam nie jest zobowiązany do wykazania swojej niewinności; wykazanie niewinności oskarżonego nie jest warunkiem jego uniewinnienia. Możliwość popełnienia przez oskarżonego zarzuconego mu przestępstwa jest jednak tylko hipotetyczna , o prawdopodobieństwie dosyć nikłym, nawet biorąc pod uwagę, że oskarżony nie ma niepodważalnego alibi, a już na pewno należy wykluczyć, by oskarżony był tym prowadzącym samochód kilka minut po napadzie mężczyzną, któremu pokrzywdzona dokładnie się przyjrzała, mając w szczególności na względzie, że oskarżony jako osoba miejscowa, mieszkająca zaledwie kilkaset metrów od miejsca zdarzenia, nie miał powodu, by korzystać z samochodu, a ponadto, jako osoba świętująca od rana swoje urodziny przez konsumpcję alkoholu, miałby istotne problemy z prowadzeniem pojazdu : utrzymaniem prostego toru jazdy, skręcaniem i tym podobnymi manewrami.

1.KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. S. (1),

1.1INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt 2.

Punkt 3.

Pkt 4/ Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy oskarżonego A. S. (1) z urzędu adw. A. L. Kancelarii pełniącego funkcję obrońcy z urzędu oskarżonego, adw. Z. U. wynagrodzenie w wysokości 1176 złotych tytułem nieopłaconej obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu, powiększone o kwotę podatku VAT 23 % w wysokości 270, 48 złotych, biorąc pod uwagę, że obrońca z urzędu brał udział w dziesięciu terminach rozpraw. Koszty te zasądzono na podstawie przepisów § 17 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

uwzględniając, iż pełnomocnik z wyboru stawił się na 5 terminach rozpraw, koszty te zasądzono na podstawie przepisów § 11 ust. 2 pkt 3 w zw. z § 15 ust. 3, § 17 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, licząc 850 zł za pierwszy termin rozprawy i po 170 zł za każdy z czterech następnych terminów.

Pkt 3/ W związku z uniewinnieniem oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu przestępstwa kosztami postępowania został w całości obciążony Skarb Państwa.

1.1PODPIS