Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Małgorzata Michalska-Księżyk

Protokolant: sekr. sądowy Agata Drachal

po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2016 r. w Kędzierzynie-Koźlu

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy K. (...) w K.

przeciwko K. K., R. B., A. K., V. K., H. B. – H.i I. K.

o opróżnienie lokalu mieszkalnego

1.  nakazuje pozwanym A. K., R. D. (1), I. K., małoletnim K. K.i V. K., aby opuścili i opróżnili lokal mieszkalny położony w K.przy ulicy (...)i wydali go powodowi Gminie K.;

2.  przyznaje pozwanym A. K., R. D. (1), I. K., małoletnim K. K.i V. K. uprawnienie do lokalu socjalnego;

3.  nakazuje wstrzymanie wykonania eksmisji do czasu złożenia pozwanym przez Gminę K. oferty zawarcia umowy o najem lokalu socjalnego;

4.  oddala powództwo wobec pozwanych R. B.i H. H. (1);

5.  zasądza od pozwanych A. K., R. D. (1)i I. K.solidarnie na rzecz powoda Gminy K.– (...)w K.kwotę 200,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

6.  zasądza od powoda Gminy K.– (...)w K.na rzecz solidarnych pozwanych R. B.i H. H. (1) kwotę 154 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

I C 186/15

UZASADNIENIE

Gmina K.– (...)w K., wystąpiła z żądaniem nakazania pozwanym A. K., małoletnim V. K., K. K.oraz R. B.i H. H. (1) opuszczenia i opróżnienia lokalu mieszkalnego położonego w K., przy ul. (...)oraz zasądzenia od pozwanych na rzecz strony powodowej kosztów postępowania sądowego.

Strona powodowa argumentowała, iż pozwani używali sporny lokal na podstawie umowy najmu z dnia 09.02.1998 r. zawartej na czas nieokreślony. Według oświadczenia powoda, przedmiotowa umowa przestała wiązać strony wskutek jej wypowiedzenia przez powoda jako właściciela. Przyczyną rozwiązania stosunku prawnego było powstanie zaległości czynszowych. Obecnie pozwani zajmują lokal bezumownie, co uzasadnia wniesienie powództwa.

Pozwani R. B.i H. H. (1) wnieśli o oddalenie powództwa i przyznanie kosztów postępowania, podnoszą fakt niezamieszkiwania w przedmiotowym lokalu. Pozwani zamieszkują pod innym adresem, niż ten z którego ma być wykonana eksmisja na co wskazał także sam powód w treści pozwu, określając miejsce zamieszkania pozwanych. Zamieszkiwanie w przedmiotowym lokalu pozwanej A. K.uniemożliwiało pozwanym współzamieszkiwanie. Nadto zadłużenie mieszkania nie powstało z winy pozwanych, a A. K., tym samym wypowiedzeniu mu umowy z tej przyczyny nie jest skuteczne, a z uwagi na niepoełnosprawność powoda, stoi w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego.

Pozwana A. K. również jako przedstawicielka ustawowa małoletnich nie sprzeciwiła się żądaniu pozwu.

Sąd na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 21/06/2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego wezwał do wzięcia udziału w sprawie w charakterze pozwanych R. D. (1) i I. K.. Na rozprawie w dniu 18.02.2016r. pozwany R. D. (1) oświadczył, iż zgadza się z żądaniem eksmisji

Wezwana do udziału w sprawie I. K. również nie sprzeciwiła się żądaniu eksmisyjnemu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Najemcą lokalu mieszkalnego położonego w K.przy ul. (...)na podstawie umowy zawartej dnia 9 lutego 1998r. z (...) na czas nieokreślony jest powód R. B.. Pozwana A. K.zajmuje przedmiotowy lokal jako lokator w rozumieniu ustawy o ochronie praw lokatorów, żadnego innego tytułu prawnego nie uzyskała, podpisując umowę najmu działała jedynie jako pełnomocnik R. B.( uzasadnienie prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Opolu z dnia 22.11.2012r. w sprawie II Ca 752/12. ). Przed tut. Sądem pod sygn. I C 414/07 toczyła się sprawa z powództwa R. B.przeciwko A. K.o ustalenie stosunku najmu. Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu wyrokiem z dnia 23.03.2009 r. oddalił powództwo. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd wskazał na brak interesu prawnego po stronie powoda w zakresie wytoczenia powyższego powództwa oraz stwierdził, ze stan faktyczny sprawy wskazuje, że powód jest najemcą lokalu mieszkalnego przy ul. (...)w K..

Przed tut. Sądem pod sygn. I C 167/09 toczyła się sprawa z powództwa R. B.przeciwko A. K.o eksmisję z lokalu mieszkalnego zajmowanego bez tytułu prawnego. Sąd Okręgowy w Opolu wyrokiem z dnia 22.11.2012 r. nakazał pozwanym A. K.wraz z małoletnimi dziećmi V. K.i K. K., R. D. (1)i I. K.opróżnienie ww. lokalu i wydanie go powodowi. Jednocześnie przyznał pozwanym (z wyłączeniem I. K.) uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego. W uzasadnieniu wyroku Sąd ustalił, iż pozwana nie jest stroną stosunku najmu, a podpis na umowie złożyła jako pełnomocnik powoda. Przyznanie lokalu socjalnego wynikało z tego, że pozwana wraz z mężem R. D. (1)sprawują opiekę nad małoletnimi dziećmi i wspólnie z nimi zamieszkują. Wyrok ten nie został wykonany.

W spornym lokalu zamieszkuje A. K.wraz z małoletnimi dziećmi V. K.i K. K., mężem R. D. (1)i babcią I. K.. Pozwany R. B.z żona zamieszkuje przy ul. (...). Pozwani R. B.i H. H. (1)nigdy nie zamieszkiwali ww lokalu, nie posiadają tam swoich rzeczy i nie dysponują kluczami do lokalu. Nie opłacali mieszkania zajmowanego przez A. K.. W 2015 r. H. H. (1) spłaciła jedynie 4500 zł zadłużenia.

A. K. wraz z I. K. zajmują lokal nieprzerwanie od 1997r., natomiast R. D. (1) od 2006 r. i z tego tytułu ponosili opłaty, do czasu wyroku Sądu Okręgowego w Opolu.

R. B. ze względu na stan zdrowia nie był przesłuchiwany w sprawie

Dowód:

odpis umowy najmu z dnia 02.02.1998 r., k. 4-6,

aneks do umowy najmu z dnia 27.06.2000 r., k. 7,

oświadczenie pozwanej A. K. z dnia 05.11.2015 r., k. 44,

przesłuchanie pozwanej A. K. z dnia 18.02.2016 r., k. 97,

przesłuchanie H. B. z dnia 18.02.2016r., k. 96-97,

przesłuchanie pozwanego R. D. (1) z dnia 18.02.2016 r., k. 97,

przesłuchanie pozwanej I. K. z dnia 31.03.2016 r., k. 116,

wyrok Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu I C 414/07 wraz z uzasadnieniem k. 98 i k. 103-105 z akt o sygn. I C 414/07,

wyrok Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu I C 167/09 wraz z uzasadnieniem k. 182 i 184-187 oraz wyrok Sądu Okręgowego w Opolu II Ca 752/12 wraz z uzasadnieniem k. 201 i k. 201 – 204 z akt o sygn. I C 167/09.

Powód, pismem z dn. 03.01.2013 r. ( odebranym przez A. K.w dniu 09.01.2013r. pod adresem (...)) wypowiedział umowę najmu przedmiotowego lokalu z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia. Przyczyną wypowiedzenia była zwłoka z zapłatą przez pozwanych czynszu i innych opłat związanych z najmem lokalu. Wypowiedzenie poprzedzone było wezwaniem do zapłaty z dnia 24.10.2012 r., wyznaczającym dodatkowy termin do spłaty zaległości. Wezwanie do zapłaty poprzedzające wypowiedzenie umowy z dnia 24.10.2012r. kierowane było do pozwanego R. B.na adres spornego lokalu przy ul. (...). Natomiast wypowiedzenie umowy z dnia 03.01.2013r. także kierowane na ten adres, pokwitowane zostało przez żonę pozwanego w dniu 12.03.2013r. Z kolei wezwanie do opuszczenia i wydania lokalu z dnia 23.04.2014r. kierowane były odrębnie na adres zamieszkania A. K.i adres faktycznego zamieszkania pozwanych R.i H. B.. W momencie dokonania wezwania do zapłaty poprzedzające wypowiedzenie umowy jak i samego wypowiedzenia umowy, pozwany R. B.z żoną zamieszkiwali w lokalu przy ul. (...), następnie przez 3 lata do 01.04.2013r. przy ul. (...), a od tej daty przy ul. (...).

Dowód:

zawiadomienie o wysokości opłat dla korzystającego bezumownie z lokalu mieszkalnego z dnia 11.02.2014 r. k. 7,,

wezwanie do zapłaty z dnia 24.10.2012 r., poprzedzające wypowiedzenie umowy najmu wraz z dowodem nadania k. 9-10,

wypowiedzenie umowy najmu wraz z dowodem nadania – k. 11-13,

wezwanie do opróżnienia lokalu wraz z dowodem nadania k. 14-15.

Pozwani, V. K., K. K. R. B.nie figurują w ewidencji osób bezrobotnych, a H. H. (1)i I. K.nie są zarejestrowane w PUP w K.. Natomiast, A. K.i R. D. (1)są zarejestrowani jako osoby bezrobotne bez prawa do zasiłku.

Z informacji (...)w K.wynika, iż ww, oprócz K. K. i R. B.nie legitymują się orzeczeniem stwierdzającym stopień niepełnosprawności.

R. B.legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, które zostało wydane na stałe. Jest trwale niezdolny do pracy oraz osobą trwale niezdolną do samodzielnej egzystencji w związku ze stanem narządu ruchu. Otrzymuje świadczenie rentowe w wys. 925 zł, a H. H. (1)jest zatrudniona w (...)oraz w (...)z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 939,90 zł i 837,94 zł. Pozwani zamieszkują w lokalu przy ul (...)prowadząc wspólne gospodarstwo domowe. Obecnie przebywa u nich syn H. H. (1) wraz z żona i synem z Ukrainy, którzy starają się o popyt stały w Polsce. Ww nie korzystają z pomocy finansowej (...)w K..

A. K. prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z mężem R. D. (1), dziećmi i babcią I. K. w spornym lokalu. K. K. posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydanym do dnia 02.10.2017r. Dochód rodziny stanowi około 350 zł otrzymywanych przez R. D. (1) z prac dorywczych oraz zasiłek stały w wysokości 604 zł I. K., która jest objęta pomocą MOPS w ramach ustawy z dnia 12 marca 2014 r. o pomocy społecznej. Pozwana I. K. jest po zawale serca, leczy się na schorzenia kręgosłupa i tarczycy, przyjmuje na stałe leki. R. D. (1) wraz z żoną i dziećmi nie korzystają z pomocy MOPS w K.. Co do sposobu korzystania z mieszkania przez pozwanych nie było żadnych skarg.

Dowód:

pismo PUP w K. z dnia 08.10.2015 r., k. 21,

pismo (...) w K. z dnia 13.10.2015 r., k. 32

pismo MOPS w K. z dnia 21.10.2015 r., k. 33-35, k. 39-40,

orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 12.05.11 r. k. 36-38,

orzeczenie o niepełnosprawności oraz zaświadczenie lekarskie k. 41-42,

pismo PUP w K. z dnia 29.02.2016 r., k. 109,

pismo (...) w K. z dnia 11.03.2016 r., k. 111,

pismo MOPS w K. z dnia 26.03.2016 r., k. 112-114.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne co do A. K., K. K., V. K., R. D. (1)i I. K., natomiast podlegało oddaleniu co do H. H. (1) i R. B..

Podstawą faktyczną żądania pozwu na którą powoływał się powód domagając się opuszczenia i opróżnienia lokalu mieszkalnego przez wszystkich pozwanych było zamieszkiwanie w przedmiotowym lokalu bez tytułu prawnego. Kwestią poddaną rozstrzygnięciu sądu pozostało więc ustalenie czy twierdzenie to zasadne jest zarówno wobec A. K., R. D. (1), ich małoletnich dzieci, I. K.jak i R.i H. B.

Sąd na podstawie zgromadzonych w sprawie dowodów ustalił, że po stronie powodowej istniało uprawnienie do domagania się od pozwanych A. K., R. D. (1), ich małoletnich dzieci oraz I. K.wydania lokalu mieszkalnego przy ul. (...)w K.. Nie budzi bowiem wątpliwości, iż pozwani zamieszkują przedmiotowy lokal, nie mając przy tym żadnego tytułu prawnego. Pozwana A. K.została uznana jedynie lokatorem przedmiotowego lokalu w rozumieniu ustawy o ochronie praw lokatorów, żadnego innego tytułu prawnego nie uzyskała, samo podpisanie przez nią umowy najmu nie oznaczało, iż stała się stroną tego stosunku, bowiem w tym momencie działała jedynie jako pełnomocnik R. B.. Bezsprzecznie zatem pozwany został uznany jedynym najemcą tego lokalu – tak uzasadnienie prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Opolu z dnia 22.11.2012r. w sprawie II Ca 752/12. Również w sprawie z powództwa R. B.przeciwko A. K.Sąd w prawomocnym wyroku z dnia 23.03.2009r. w sprawie I C 414/07 ustalił brak interesu prawnego po stronie R. B.w zakresie wytoczenia powództwa o ustalenie stosunku najmu przedmiotowego lokalu, gdyż w istocie pozwanemu tytuł prawny w oparciu o zawartą umowę najmu do lokalu przysługiwał. Zresztą pozwani nie sprzeciwili się żądaniu eksmisyjnemu. Żądanie powodowej Gminy zmierzające do odzyskania władztwa nad spornym lokalem mieszkalnym może być realizowane zarówno w oparciu o podstawę rzeczową wynikającą z art. 222 § 1 kc - właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą, jak również podstawę obligacyjną z art. 675 § 1 kc (vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 lipca 2005 r. III CZP 39/05). Po ustaniu stosunku najmu żądanie opuszczenia i opróżnienia lokalu może być orzeczone, gdy podmiot uprawniony (np. właściciel) nie włada lokalem mieszkalnym w dalszym ciągu zajmowanym przez podmiot nieuprawniony (np. byłego najemcę). Co prawda wyrokiem Sądu II instancji w sprawie I C 167/09, którym R. B.domagał się eksmisji pozwanej i jej rodziny z lokalu, Sąd Okręgowy nakazał A. K., małoletnim V. K., K. K., R. D. (1)i I. K.opróżnienie lokalu przy ul. (...)i wydanie go R. B., za jednoczesnym wstrzymaniem wykonania eksmisji do czasu złożenia oferty umowy najmu lokalu socjalnego. Wskazani pozwani objęci są zatem obowiązkiem eksmisyjnym jednakże, uprawnienie do skutecznego przeprowadzenia eksmisji przysługuje wyłącznie R. B.. Wyrok ten nie został wykonany, zatem powodowej Gminie przysługuje skutecznie legitymacja wystąpienia z roszczeniem eksmisyjnym.

Natomiast pozwany R. B.i jego żona w przedmiotowym lokalu nigdy nie zamieszkali. Ustalenia takie poczynione zostały zarówno w toku postępowań toczących się przed tutejszym sądem pod sygnaturami akt I C 167/09, I C 414/07 jak i w toku tego postępowania - na podstawie informacji uzyskanych z (...) w K., zeznań pozwanych. W myśl art. 25 k.c., miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Zgodnie z poglądem ukształtowanym w judykaturze Sądu Najwyższego stałe zamieszkiwanie w lokalu mieszkalnym oznacza, że lokal ten stanowi centrum życiowe określonej osoby, tj. miejsce, w którym koncentruje się ogół jej interesów. Są dwa integralnie złączone składniki miejsca zamieszkania: obiektywny, czyli pobyt stały w danej miejscowości ( corpus) oraz subiektywny w postaci uzewnętrznionego zamiaru, woli tego pobytu ( animus). Łączne występowanie tych składników pozwala wskazać daną miejscowość jako centrum życiowej aktywności osoby, w którym koncentrują się jej interesy osobiste i majątkowe. W świetle powyżej przedstawionej interpretacji pojęcia „centrum życiowego”, stanowiącego sine qua non dla legitymacji procesowej biernej w sprawie o eksmisję, Sąd nie miał wątpliwości, że R. B.i H. H. (1)takowej nie posiadają, albowiem po ich stronie nie występuje tak obiektywna, jak i subiektywna przesłanka wskazująca na fakt, iż w przedmiotowym lokalu koncertuje się ogół ich życiowych interesów. Ponadto, roszczenie windykacyjne zawarte w art. 222 § 1 k.c. służy przywróceniu właścicielowi władztwa nad rzeczą, a więc ochronie jednego z podstawowych atrybutów prawa własności.

Powód nie może zatem domagać się od pozwanego R. B. i jego żony opuszczenia i opróżnienia lokalu oraz jego wydania w sytuacji gdy pozwani ci faktycznie nigdy nie weszli w posiadanie spornego lokalu i obecnie faktycznie nim nie władają, nie posiadają tam żadnych swoich rzeczy, nie dysponują kluczami do lokalu Żądanie eksmisji uprawnionego właściciela wobec nieuprawnionego do władania rzeczą podmiotu jest wówczas usprawiedliwione gdy podmiot ten rzeczą faktycznie włada i odmawia dobrowolnego opuszczenia lokalu. Sąd może jedynie udzielić uzasadnionej ochrony prawnej podmiotowi, którego prawa zostały naruszone. W tym przypadku z taką sytuacją nie mamy do czynienia. Przymusowa realizacja tego prawa nie jest zatem konieczna. Po wydaniu wyroku eksmisyjnego wobec pozwanych A. K., R. D. (2), małoletnich dzieci i I. K. i jego wykonaniu, powód ma możliwość pełnego uzyskania władztwa nad spornym lokalem. Nakaz eksmisji nie może natomiast dotyczyć sytuacji przyszłych czy też prawdopodobnych, które mogą się ziścić w późniejszym terminie.

R. B. i H. H. (1) nie sprawują władztwa nad rzeczą, co do której prawo własności przysługuje stronie powodowej (nie zamieszkują w spornym lokalu) i w konsekwencji powyższego - powództwo należało wobec tych pozwanych oddalić.

Pozostaje jeszcze kwestia skuteczności dokonanego wypowiedzenia, czy łącząca strony umowa najmu z dnia 09.02.1998 r. została skutecznie wypowiedziana przy zachowaniu wymogów z ustawy z dnia 21.06.2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. W momencie dokonania wezwania do zapłaty poprzedzające wypowiedzenie umowy jak i samego wypowiedzenia umowy, pozwani zamieszkiwali w lokalu przy ul. (...), następnie przez 3 lata do 01.04.2013r. przy ul. (...), a od tej daty przy ul. (...). W dacie dokonania tych czynności pozwani nie zamieszkiwali pod adresem na które kierowane były wezwanie i wypowiedzenie. O fakcie niezamieszkiwania powód informowany był ustnie przez pozwaną H. H. (1). W tej sytuacji nie można mówić o skuteczności dokonanego wypowiedzenia. Pozwana H. H. (1) nie ma żadnego tytuł prawnego do lokalu i nie stała się też jego lokatorem, nigdy w nim nie zamieszkała. Z tych względów powództwo wobec pozwanych R. B. i jego żony również należało oddalić.

Kolejnym zagadnieniem, które zostało poddane pod rozstrzygnięcie Sądu było ustalenie, czy pozwani: A. K., R. D. (1), I. K. K. K.i V. k. należą do ustawowo zakreślonego kręgu osób, którym przysługuje prawo do otrzymania lokalu socjalnego.

W myśl art. 14 ust. 3 ustawy o ochronie praw lokatorów , sąd, badając z urzędu, czy zachodzą przesłanki do otrzymania lokalu socjalnego, orzeka o uprawnieniu osób, których dotyczy nakaz eksmisji, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania przez nie z lokalu oraz ich szczególną sytuację materialną i rodzinną. W dalszej części ustawa zawęża możliwość orzeczenia przez sąd o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego m.in. wobec: kobiety w ciąży, małoletniego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą, niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593, z późn. zm.) oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą, ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą, obłożnie chorych, czy osoby posiadającej status bezrobotnego (art.14 ust. 4 pkt 1, 2, 3 i 5 ustawy).

W toku postępowania dowodowego sąd ustalił, iż A. K.i R. D. (1)sprawuje opiekę nad dwojgiem małoletnich dzieci V. K.i K. K., który posiada orzeczenie o niepełnosprawności. Pozwana A. K.i R. D. (1)spełnią zatem przesłanki do uzyskania lokalu socjalnego na podstawie art. 14 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 21.06.2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego jako osoby sprawująca opiekę nad małoletnimi. Ponadto, Sąd uznał w myśl art. 24 ustawy w/w stosunku do I. K.jako osoby korzystającej z pomocy MOPS i otrzymującej zasiłek stały, iż prawo do lokalu socjalnego w zaistniałej sytuacji jest w świetle zasad współżycia społecznego szczególnie usprawiedliwione. Pozwana I. K.jest po zawale serca, leczy się na schorzenia kręgosłupa i tarczycy, przyjmuje na stałe leki, a co do sposobu korzystania z mieszkania przez pozwanych nie było żadnych skarg.

Rozstrzygnięcie w zakresie wstrzymania wykonania eksmisji do czasu złożenia przez Gminę K. pozwanym oferty zawarcia umowy o najem lokalu socjalnego, uzasadnia art. 14 ust. 6 w/w ustawy.

Orzeczenie o kosztach uzasadnia treść art. 98 kpc. Ponieważ powód utrzymał się ze swoim roszczeniem eksmisyjnym wobec pozwanych A. K., R. D. (1)i I. K., sąd zasądził od pozwanych solidarnie kwotę 200 zł stanowiącą równowartość opłaty sądowej uiszczonej przez powoda od pozwu. Natomiast, od strony powodowej na rzecz pozwanych R. B.i H. H. (1) Sąd zasądził zgodnie z treścią § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.08.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu kwotę 120 zł wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa 34 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.