Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2012 r.

Sąd Rejonowy w L. VII Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Renata Mierzwicka
Protokolant:	Stażysta Andrzej Janas

po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2012 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko K. S.

o zapłatę

I.  oddala powództwo

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 617,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

sygn akt VII C 339\11

UZASADNIENIE

Powód M. S. wniósł o nakazanie wydania mu przez pozwaną K. S. ruchomości:

-pralki (...) o wartości 1.405 zł

-zestawu mebli z komodą o wartości 2.299 zł

-kuchenki A. o wartości 1.399 zł

-chłodziarki I. o wartości 1.579 zł

-sofy M. o wartości 1.099 zł

-telewizora S. (...) o wartości 2.138 zł

-mebli kuchennych o wartości 5.849 zł

-uchwytu do telewizora (...) o wartości 228,69 zł

-zestawu oświetleniowego (...) o wartości 166 zł

-kanapy S. o wartości 1.244,96 zł

albo zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kwoty 17.457,96 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 10.06.2011 r.

W uzasadnieniu podał , że zakupił z majątku odrębnego w\w rzeczy celem wyposażenia mieszkania , w którym strony miały zamieszkać po zawarciu związku małżeńskiego.Po rozpadzie małżeństwa stron pozwana odmówiła wydania powodowi w\w rzeczy.

Pozwana K. S. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zarzuciła , iż rzeczy wymienione przez powoda w pozwie stanowią ich wspólny majątek.Pozwana podniosła , że powód finalizował zakupy wyposażenia mieszkania stron i dlatego faktury były wystawiane na jego dane ale koszty zakupu tych rzeczy były ponoszone wspólnie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód M. S. i pozwana K. S. w II połowie 2009 r. planowali zawarcie związku małżeńskiego.

Po ślubie strony miały zamieszkać w L. przy ul.(...).

W tym celu strony przed ślubem wspólnie nabyły przedmioty wyposażenia mieszkania w postaci:

-pralki (...)

-zestawu mebli z komoda

-kuchenki A.

-chłodziarki I.

-sofy M.

-telewizora S. (...)

-mebli kuchennych

-uchwytu do telewizora (...)

-zestawu oświetleniowego (...)

-kanapy S..

dowód:kserokopie faktur K-8-16

:informacje bankowe K-17-20

:kserokopia historii rachunku K-55-60 i 63

:kserokopia rachunków K-61-62 ; 71-72;94-95

:zeznania świadka I. J. K-103-105

:zeznania świadka S. J. K-105-106

:częściowo zeznania powoda K-178-179

:zeznania pozwanej K-179-181

Formalności związane z zakupami dokonywanymi przez strony przed ślubem prowadził powód.

W okresie 6-7 miesięcy przed ślubem powód nie pracował a pozwana była zatrudniona w C. A. w L.i uzyskiwała wynagrodzenie w kwocie 2.161,72 zł miesięcznie netto.

Strony wówczas zamieszkiwały oddzielnie u swoich rodziców i nie ponosiły codziennych kosztów utrzymania.

Powód dnia 25.11.2009 r. podjął lokatę pieniężną w kwocie 10.173,93 zł.

Lokata powoda w kwocie 20.000 zł kończyła się dnia 12.02.2010 r.

dowód:informacje bankowe K-17 i 18

:częściowo zeznania świadka B. S. K-97

:częściowo zeznania świadka A. S. (1) K-98-99

:częściowo zeznania świadka G. S. K-101

:zeznania świadka I. J. K-103-105

:zeznania świadka S. J. K-105-106

:zeznania powoda K-178

:zeznania pozwanej K-179

Dnia 09.01.2010 r. powód M. S. i pozwana K. S. zawarli związek małżeński.

Wyrokiem SO w L. z dnia 30.05.2011 r. małżeństwo stron zostało rozwiązane przez rozwód.

Rzeczy wspólne stanowiące wyposażenie mieszkania obecnie znajdują się w posiadaniu pozwanej (bezsporne).

Sąd zważył , co następuje:

Zgodnie z treścią art.6 KC ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie , która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Powód M. S. w niniejszej sprawie domagał się nakazania pozwanej K. S. wydania mu rzeczy stanowiących wyposażenie mieszkania wspólnie zajmowanego przez strony w czasie trwania ich małżeństwa a będących wyłącznie jego własnością.

Po stronie powoda spoczywał ciężar udowodnienia , że rzeczy wskazane w pozwie stanowią jego wyłączną własność.

Fakt znajdowania się ich obecnie w posiadania pozwanej był bezsporny.

Powód na okoliczność twierdzeń pozwu przedstawił kserokopie rachunków i faktur imiennych oraz informacje bankowe o posiadanych zasobów pieniężnych.

Jak wynika z nich osobą dokonująca płatności był powód , co nie dowodzi jednocześnie , że środki pieniężne którymi wówczas dysponował stanowiły jego wyłączną własność a co za tym idzie rzeczy nabyte w ten sposób także są jego wyłączną własnością.

Nadmienić należy , że niejako nie było sporne w niniejszej sprawie kto zajmował się formalnościami związanymi z zakupami wyposażenia mieszkania stron.Tak z twierdzeń stron jak i zeznań świadków wynika , że prawie wszystkie czynności finalizujące dokonanie zakupu dokonywał powód.Był on wówczas osobą bezrobotną a pozwana pracowała , co ograniczało jej dyspozycyjność czasową i możliwość uczestniczenia we wszystkich etapach zakupów (wybór,zamawianie,uiszczanie zaliczek,odbiór,uiszczanie reszty ceny).

Odnośnie informacji bankowych przedłożonych przez powoda to sąd ocenił je w kontekście zeznań świadków, stron oraz informacji bankowych złożonych do akt przez pozwaną.

Istotnie powód w czasie dokonywania zakupów ruchomości wskazanych w pozwie mógł dysponować kwotą 10.173,93 zł.Taką kwotę podjął z lokaty bankowej.Jednak należy pamiętać , że w tym czasie był osobą bezrobotną i nawet jeśli nie ponosił codziennych kosztów utrzymania bo zamieszkiwał u rodziców to oczywistym jest , że potrzebował na codzienne funkcjonowanie choćby drobnych kwot.Nadto trwał czas przygotowań ślubnych co wiązało się z wydatkami częściowo ponoszonymi przez powoda.

Kwota zlikwidowanej lokaty nie mogła pokryć w całości wszystkich wydatków powoda związanych z życiem codziennym , ślubem i wyposażaniem mieszkania.

Nawet jeśli rodzice powoda wsparli go finansowo kwotami 5.000 zł i 3.500 zł podjętymi z konta (K-19 i 20) to na pewno nie były to środki wystarczające na wydatki codzienne , koszty ślubu i koszt wyposażenia mieszkania.

Mając na względzie całość materiału dowodowego zebranego w sprawie za prawdziwe należy przyjąć twierdzenia pozwanej , że strony wspólnie poniosły koszt nabycia wyposażenia mieszkania (ruchomości wskazanych w pozwie) i stanowi ono wspólną własność a nie wyłączną powoda.

Pozwana przez cały okres znajomości z powodem pracowała.Jak wynika z informacji bankowych uzyskiwała wynagrodzenie w kwocie 2.161,72 zł miesięcznie netto.Na przestrzeni listopada i grudnia 2009 r. podejmowała z konta albo duże sumy-300 zł ; 1.000zł ; 500zł albo niewielkie na bardzo drobne wydatki codzienne-16zł ; 96zł ; 10zł itd.Nadto z w\w informacji bankowej wynika , że pozwana często dokonywała płatności za paliwo , mimo że nie posiadała auta w tym czasie.To wszystko przemawia za tym , że faktycznie pozwana posiadała środki pieniężne i wydatkowała je na sfinansowanie ruchomości wskazanych w pozwie , jeśli nie bezpośrednio to pośrednio np. na koszt paliwa.

Także z zeznań świadków I. J. i S. J. wynika , iż pozwana wspólnie z powodem sfinansowała zakup wyposażenia mieszkania.Zeznaniom tym sąd dał wiarę jako logicznym , spójnym , odpowiadającym doświadczeniu życiowemu i korelującym z pozostałym materiałem dowodowym.

Podsumowując , powód nie dysponował środkami pieniężnymi pozwalającymi w całości ponieść koszt zakupu wyposażenia mieszkania.Środki jakimi dysponował pozwalały na sfinansowanie połowy kosztów jego zakupu.Pozwana w tym czasie także dysponowała niewątpliwie podobnymi środkami.

To wszystko w ocenie sądu świadczy o nabyciu wspólnie przez strony ruchomości wskazanych w pozwie.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadków B. S. , A. S. (1) , A. S. (2) , G. S. , T. B. , A. S. (3) co do wyłącznych nakładów powoda na wyposażenie mieszkania.

W tym zakresie zeznania te są nielogiczne , niespójne z pozostałym materiałem dowodowym i starają się dopasować do twierdzeń powoda z uwagi na zmianę sytuacji życiowej stron.

Świadkom wskazanym przez powoda sąd dał jedynie wiarę w tym zakresie , że powód zajmował się finalizowaniem zakupu wspólnego wyposażenia mieszkania oraz że powód korzystał z pomocy finansowej rodziców z tytułu wydatków codziennych i ślubnych.

Wobec ustalenia , że ruchomości wskazane w pozwie stanowią rzeczy wspólne stron , sąd nie ustalał ich wartości jako okoliczności nie mającej znaczenia dla orzekania w niniejszej sprawie.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak na wstępie.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art.98 KPC.