Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powód A. S. w pozwie z dnia 24 maja 2017 r. wniesionym przeciwko (...) S.A. z siedzibą W. domagał się zasądzenia kwoty 14. 800 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 2 lutego 2015 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 1 stycznia 2015 r. doszło do kradzieży samochodu marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), którego właścicielem jest powód. W toku postępowania karnego nie doszło do ustalenia sprawcy tego zdarzenia. Pojazd powoda w dniu kradzieży objęty był polisą autocasco typ (...) nr (...) wystawioną przez pozwaną. Umowa łącząca strony obejmowała ryzyko kradzieży, zaś suma ubezpieczenia wynosiła 14. 800 zł i była stała przez okres 12 miesięcy. W toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana odmówiła wypłaty odszkodowania wskazując, że w czasie trwania ochrony ubezpieczeniowej klucz do samochodu był kopiowany i posłużył jako wzorzec do wykonania innego klucza. Nadto w ocenie strony pozwanej klucz nie był używany, ale został celowo porysowany kończastym narzędziem. W tych okolicznościach w ocenie strony pozwanej, mając na względzie treść §10 ust. 5 pkt 3 OWU, brak było podstaw do wypłaty świadczenia wynikającego z treści łączącej strony umowy. Powód wskazał, że dochodzi kwoty 14.800 zł, która to stanowi wartość pojazdu w chwili szkody. Żądanie zasadzenia odsetek ustawowych za opóźnienie wynika z treści art. 481 k.c. oraz art. 817 k.c. przy uwzględnieniu, że strona pozwana otrzymała zawiadomienie o szkodzie w dniu 02 stycznia 2015 r.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana (...) S.A. w W. wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu zakwestionowała zasadę swojej odpowiedzialności. Wskazała, że w toku postępowania likwidacyjnego ustalono, że na powierzchni grani roboczej jednego z kluczy (egzemplarza ze składanym brzeszczotem) z jednej strony występują charakterystyczne, biegnące wzdłuż krawędzi grani roboczej, ślady zarysowań pochodzące od wodzika kopiarki. W ocenie strony pozwanej wynika z tego, że klucz ten był kopiowany - posłużył jako wzorzec do dorobienia kolejnego klucza. Nadto strona pozwana wskazał, że w toku postępowania likwidacyjnego ustalono, że klucz nie był używany po skopiowaniu, natomiast celowo porysowany. Zgodnie natomiast z telefonicznym oświadczeniem powoda złożonym w toku postępowania likwidacyjnego to właśnie klucz ze składanym brzeszczotem był kluczem głównie używanym przez powoda. W ocenie zatem strony pozwany zasadny jest wniosek, że kradzież pojazdu miała miejsce w innych okolicznościach niż te podawane przez powoda. Kopiowane klucza nastąpiło w ostatnim okresie jego eksploatacji i zachodzi uzasadnione podejrzenie, że miało ono związek z kradzieżą pojazdu.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 czerwca 2013 r. powód A. S. nabył używany samochód osobowy marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Wraz z pojazdem przekazano mu dwie pary kluczyków, z których jeden był wyposażony w brzeszczot składany do wnętrza pilota służącego o otwierania auta (tzw. kluczyk scyzoryk).

Aby uruchomić pojazd należało otworzyć auto pilotem a następnie uruchomić stacyjkę rozłożonym kluczem. Przy użyciu brzeszczotu klucza można było również dostać się do wnętrza pojazdu poprzez otwarcie bagażnika.

Pojazd użytkowany był przez powoda oraz jego syna K. S.. Drugi kluczyk (bez składanego brzeszczotu) użytkowany był sporadycznie i przechowywany był w domu.

Poza zabezpieczeniami fabrycznymi, pojazd nie posiadał dodatkowych zabezpieczeń przed kradzieżą.

okoliczności niesporne

a nadto

dowody: - kopia umowy kupna pojazdu – k. 25-26,

- zeznania świadka K. S. - protokół

elektronicznej rozprawy z dnia 31.08.2017 r.,

/00:07:06 - 00:19:11/,

- zeznania powoda A. S. - protokół

elektronicznej rozprawy z dnia 31.08.2017 r.,

/00:20:15 - 00:27:08/

W dniu 02 lipca 2014 r. strony zawarły umowę ubezpieczenia (...) Casco w/w pojazdu, potwierdzonej polisą nr (...), na okres od 5 lipca 2014 r. do dnia 4 lipca 2015 r. Nadto w treści umowy wskazano, że umowa obejmuje ryzyko kradzieży.

Zgodnie z Ogólnymi Warunkami Ubezpieczenia (...) Komunikacja. umową objęte było ryzyko kradzieży pojazdu.

Ubezpieczyciel nie odpowiadał za szkody powstałe na skutek kradzieży pojazdu w wyniku umyślnego lub rażącego niedbałego zachowania ubezpieczonego, to jest gdy po opuszczeniu pojazdu nie zabezpieczono należycie kluczyków lub innego urządzenia przewidzianego przez producenta pojazdu do uruchomienia silnika lub odblokowania zabezpieczeń przeciwkradzieżowych i urządzenia te zostały utracone lub skopiowane, także gdy nie zabezpieczono należycie dokumentów pojazdu ( dowodu rejestracyjnego i kary pojazdu , jeżeli taką wydano na ubezpieczony pojazd ) chyba, że przedmiot ubezpieczenia został utracony wskutek rozboju lub szkoda nie była następstwem braku powyższego zabezpieczenia ( §8 ust. 7 pkt 3b OWU).

W myśl §10 ust. 2 wz. z ust. 1 OWU w czasie trwania umowy ubezpieczający zobowiązany był do pisemnego zawiadomienia C. o wszelkich zmianach okoliczności dotyczących przedmiotu ubezpieczenia, o które C. zapytywała w formularzu lub innych pismach przed zawarciem umowy, po powzięciu o nich wiadomości.

C. nie ponosiła odpowiedzialności za skutki okoliczności, które z naruszeniem ustępów poprzedzających nie zostały podane do jej wiadomości. Jeżeli do naruszenia ustępów poprzedzających doszło z winy umyślnej, w razie wątpliwości przyjmuje się, że wypadek przewidziany umową i jego następstwa są skutkiem okoliczności, o których mowa z daniu poprzedzającym (§10 ust. 3 OWU).

okoliczności niesporne

a nadto

dowody: - polisa z dnia 02.07.2014 r. k. 11-12;

- Ogólne warunki ubezpieczenia - k. 13-21;

W nocy z 31 grudnia na 1 stycznia 2015r. pojazd stał zaparkowany na nieogrodzonej posesji powoda.

W godzinach porannych 1 stycznia 2015r. powód wraz z synem zawiadomili policję o kradzieży pojazdu.

Dochodzenie prowadzone przez Komendę Miejską Policji w L. w sprawie kradzieży spornego pojazdu (sygn. akt RSD 58/15) zostało umorzone w dniu 17 lutego 2015r. z powodu niewykrycia sprawcy.

dowody: - postanowienie K. w L. z dnia 19.02.2015 r. k. 10;

- częściowo zeznania świadka K. S.-

protokół elektronicznej rozprawy z dnia 31.08.2017r.,

/00:07:06- 00:19:11/,

- częściowo zeznania powoda A. S.-

protokół elektronicznej rozprawy z dnia 31.08.2017 r., /00:20:15-00:27:08/

Posiadane przez powoda klucze są oryginalnymi kluczami do spornego pojazdu. Przedmiotowe klucze mają jednakowe ukształtowanie brzeszczotów roboczych i pochodzą z kompletu do konkretnego egzemplarza pojazdu.

Na obu kluczach występują typowe ślady eksploatacyjne, przy czym znacząco bardziej intensywnie na kluczu ze składanym brzeszczotem, co oznacza, że ten klucz był częściej używany.

Na kluczu ze składanym brzeszczotem znajdują się ponadto ślady wodzika maszyny do kopiowania kluczy, co oznacza, że został on użyty jako wzorzec do dorobienia innego klucza o tym samym ukształtowaniu.

Ślady kopiowania ujawnione na kluczu ze składanym brzeszczotem nie noszą cech zacierania przez elementy składowe zamków lub stacyjki pojazdu, co wskazuje na to, że do kopiowania klucza najprawdopodobniej doszło w ostatnim okresie jego użytkowania. Należy wykluczyć możliwość powstania opisanych śladów po maszynie kopiującej, przed ponad półtorarocznym okresem eksploatacji pojazdu przez powoda.

dowody: - opinia biegłego sądowego z zakresu

mechanoskopii i techniki samochodowej

L. S. – k. 67-71,

- pisemna uzupełniając opinia biegłego sądowego

z zakresu mechanoskopii i techniki

samochodowej L. S. - k. 91-92

Powód zgłosił szkodę stronie pozwanej. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego strona pozwana odmówiła wypłaty odszkodowania.

dowody: - pisma pozwanej z dnia 26.03.2015r. k. 22-23,

30.04.2015 r. k. 24,

- dokumenty w aktach szkody na płycie CD - k.

44b,

Sąd, zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 805§1 kc przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy niesporny by fakt zawarcia przez strony umowy ubezpieczenia AC, która zakresem swym obejmowała również ryzyko kradzieży pojazdu. Sporna pozostawała natomiast odpowiedzialności strony pozwanej co do zasady albowiem podnosiła ona, że kradzież pojazdu nastąpiła w innych okolicznościach aniżeli deklarował powód.

W ocenie Sądu przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, iż w przedmiotowej sprawie zaistniały przesłanki uzasadniające wyłączenie odpowiedzialności pozwanego towarzystwa.

Zgodnie z treścią §8 ust. 7 punkt 3 b OWU odpowiedzialność pozwanej była wyłączona w przypadku gdy kradzież pojazdu nastąpiła wskutek umyślnego lub rażąco niedbałego zachowania ubezpieczonego polegającego się m.in. na niezabezpieczeniu kluczyków od pojazdu, co skutkowało ich skopiowaniem, chyba że przedmiot ubezpieczenia został utracony wskutek rozboju lub szkoda nie była następstwem braku powyższego zabezpieczenia.

Dokonując ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie sąd odmówił wiary zeznaniom świadka K. S. oraz korespondujących z nimi zeznaniom powoda w części, w której wskazywali oni, że kluczyki od spornego auta nie były nigdy kopiowane. Zeznania te we wskazanej części pozostają bowiem w oczywistej sprzeczności z treścią pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu mechanoskopii i techniki samochodowej inż. L. S.. Sąd dał wiarę wskazanej opinii albowiem jest ona jasna, logiczna i przekonująca zaś zawarte w niej wnioski biegły w sposób racjonalny uzasadnił. Żadna ze stron wskazanej opinii również nie zakwestionowała.

Z opinii tej wynikało nie tylko, że został skopiowany kluczyk, który według zeznań w/w świadka i powoda był użytkowany jako główny klucz do pojazdu. W pisemnej uzupełniającej opinii biegły wykluczył również aby do skopiowania tego kluczyka mogło dojść w okresie przed nabyciem pojazdu przez powoda.

Wskazana opinia w sposób jednoznaczny wykazała więc, że w okresie posiadania pojazdu przez powoda przed zajściem wypadku ubezpieczeniowego, doszło do skopiowania jednego z oryginalnych kluczyków do pojazdu. Została więc spełniona przesłanka wskazana w §8 ust. 7 punkt 3 b OWU co najmniej w postaci rażąco niedbałego zachowania ubezpieczonego polegającego na niezabezpieczeniu kluczyków od pojazdu skutkującego ich skopiowaniem. Dowody zgromadzone w niniejszym postępowaniu nie dały podstaw do ustalenia winy umyślnej powoda w tym zakresie.

Wskazana okoliczność nie mogłaby stanowić podstawy do wyłączenia odpowiedzialności strony pozwanej jedynie w przypadku wykazania, że pojazd został utracony w wyniku rozboju lub w następstwie zdarzeń nie mających związku ze skopiowaniem kluczyka. Wykazanie powyższej okoliczności obciążało jednak powoda, zgodnie z ogólną regułą dowodową wynikającą z art. 6 kc. Z zeznań powoda i świadka K. S. nie wynikało jednak aby utrata pojazdu nastąpił wskutek rozboju – wskazywali oni bowiem na zwykłą kradzież ewentualnie kradzież w włamaniem. Powód nie podjął również inicjatywy dowodowej zmierzającej do wykazania braku związku pomiędzy skopiowaniem kluczyka a utratą pojazdu.

Niezależnie od powyższego wskazać również należy, że powód zgodnie z § 10 ust.2 OWU miał obowiązek zawiadomić stronę pozwaną o fakcie utraty (nawet przejściowej kluczyka) lub wykonania dodatkowego kluczyka. Naruszenie tego obowiązku również wyłączało odpowiedzialność strony pozwanej zgodnie z §10 ust. 3 OWU.

Dlatego też powództwo należało oddalić, o czym orzeczono w punkcie I wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 §1 i 3 kpc (punkt II wyroku).

Powód przegrał spór a zatem powinien zwrócić stronie pozwanej poniesione przez nią koszty procesu w łącznej kwocie 4312,49 zł, na które składały się wykorzystana część zaliczki na biegłego tj. 421,07 zł (różnica pomiędzy wpłaconą zaliczką a kwotą wykorzystaną, zostanie pozwanej zwrócona), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 34 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 3600 zł obliczone stosownie do §2 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. poz. 1804 ze zm.).

W kwocie kosztów procesu zasądzonych na rzecz strony pozwanej nie uwzględniono kosztów dojazdu pełnomocnika z W., zgodnie z wnioskiem zawartym w odpowiedzi na pozew (k. 33 akt). Na każdej z dwóch rozpraw stronę pozwaną reprezentował bowiem inny aplikant działający z upoważnienia innego pełnomocnika substytucyjnych. Sąd nie mógł zatem stwierdzić, czy wniosek ten był aktualny także w stosunku do tych osób, tj. czy na rozprawy dojeżdżały one z W., zwłaszcza wobec braku jakiegokolwiek oświadczenia w tej kwestii z ich strony. Ponadto strona pozwana powołała się na stawkę wynikającą z przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej w związku z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 ze zm.). Nie wykazała natomiast kosztów faktycznie poniesionych a jedynie takie mogą podlegać rozliczeniu (por. uchwała SN z 29.06.2016r., III CZP 26/16 ,OSNC 2017/5/54 ).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

- (...)

- (...)

3.  kal. 14 dni,

L., (...)

(...)