Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 sierpnia 2013 r.

Sąd Rejonowy w Legnicy I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Joanna Tabor-Wytrykowska
Protokolant:	sekr. sądowy Magdalena Jagiera

po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2013 r. w Legnicy

sprawy z powództwa powoda M. B.

przeciwko stronie pozwanej Towarzystwu (...) Spółka Akcyjna w W. (poprzednio (...) Spółka Akcyjna w W.)

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 3 417,00 zł, tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje powodowi, aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Legnicy) kwotę 119,20 zł tytułem brakujących w sprawie kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 506/12

UZASADNIENIE

Powód M. B. wniósł do Sądu Rejonowego w Legnicy pozew, w którym domagał się zasądzenia na swoją rzecz od strony pozwanej Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. (poprzednio (...) Spółka Akcyjna w W.) kwoty 10 735,74 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 7 lipca 2011 r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu podał, że w dniu 27 maja 2011 r. uszkodzeniu uległ jego pojazd marki V. (...). Sprawcą szkody była osoba posiadająca ubezpieczenie oc u strony pozwanej. Do zdarzenia doszło w ten sposób, że sprawca szkody korzystał z garażu położonego na posesji powoda i wyjeżdżając z niego tyłem wjechał w zaparkowany pojazd powoda. W toku postepowania likwidacyjnego strona pozwana ustaliła koszty naprawy pojazdu na kwotę 4 039,03 zł, z czym powód nie zgodził się i zlecił sporządzenie opinii prywatnej. Zgodnie z tą opinią koszty naprawy pojazdu wynoszą 10 735,74 zł. W piśmie z dnia 12 września 2011 r. pozwany powiadomił o odmowie przyrznia odszkodowania podając, że uszkodzenia pojazdu powoda nie mogły powstać w okolicznościach podanych w zgłoszeniu szkody.

Strona pozwana Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna w W. (poprzednio (...) Spółka Akcyjna w W.) wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej zwrotu kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu stanowiska zarzuciła brak odpowiedzialności odszkodowawczej strony pozwanej, a także zawyżenie wysokości szkody w pojeździe powoda. Podniosła, że uszkodzenia pojazdu powoda we wskazanym przez niego zakresie nie mogły powstać w wyniku kontaktu kolizyjnego z pojazdem ubezpieczonym u strony pozwanej. Według pozwanego powód nie udowodnił, że do powstania szkody po jego stronie doszło w opisywanych przez niego okolicznościach. Niewystarczające w tym zakresie jest oświadczenie rzekomego sprawcy, które ma charakter enigmatyczny, koreluje z treścią oświadczenia powoda jedynie w podstawowym zakresie, tj. co do faktu, że doszło do kontaktu obu pojazdów. Dodatkowe wątpliwości budzi też fakt bliskiej znajomości powoda z rzekomym sprawcą. Jeśli chodzi o wysokość szkody, to zdaniem strony pozwanej, szkoda powinna być skalkulowana wg cen nieoryginalnych, nowych części zamiennych, co brutto daje kwotę 6 608,81 zł. Zdaniem strony pozwanej taki sposób kalkulacji daje gwarancje przywrócenia do stanu poprzedniego w sposób ekonomicznie uzasadniony. W ocenie pozwanego odsetki powinny być zasądzone od dnia wyrokowania.

W toku procesu obie strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Do 2011 r. powód M. B. był właścicielem samochodu marki V. (...), rok produkcji 2003, nr rej. (...).

bezsporne

W dniu 1 czerwca 2011 r. powód M. B. zgłosił w (...) S.A. w W. szkodę w w/w pojeździe. Do zgłoszenia dołączył oświadczenie M. G., posiadającego ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej. Z oświadczenia tego wynikało, że w dniu 27 maja 2011 r., na posesji M. B., M. G. cofając pojazdem marki V. (...), nr rej. (...), uszkodził stojący po jego lewej stronie samochód powoda marki V. (...), nr rej. (...), w wyniku czego uszkodzeniu uległy elementy obu pojazdów.

Postępowanie likwidacyjne zakończyło się w te sposób, że pismem z dnia 12 września 2011 r. strona pozwana odmówiła wypłaty odszkodowania.

dowód: - akta szkody nr 879908.

Rozmiar uszkodzeń, deformacji, odkształceń dla poszczególnych elementów nadwozia samochodu V. (...), nr rej. (...) i samochodu V. (...) nr rej. (...), nie są wzajemnym odwzorowaniem poszczególnych śladów uszkodzeń, tzn., że nie są wzajemnie do siebie przystające.

dowód: - opinia biegłego sądowego J. S. z dnia 15.04.2013 r., k. 110-129,

- opinia uzupełniająca z dnia 11.06.2013 r., k. 146-158,

- zeznania biegłego, k. 195.

Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna w W. jest następcą prawnym (...) Spółki Akcyjnej w W..

bezsporne

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 805 k.c. (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Wypadek należy tu rozumieć w sensie zdarzenia losowego, którego pojęcie definiuje art.2 pkt 18 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 ze zm.) jako niezależne od woli ubezpieczającego zdarzenie przyszłe i niepewne, którego nastąpienie powoduje uszczerbek w dobrach osobistych lub w dobrach majątkowych albo zwiększenie potrzeb majątkowych po stronie ubezpieczającego lub innej osoby objętej ochroną ubezpieczeniową. Kodeks cywilny rozróżnia ubezpieczenia majątkowe i osobowe. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej zawiera się w pojęciu ubezpieczeń majątkowych. Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, regulującego problematykę tych ubezpieczeń, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony - art. 822 k.c. Po otrzymaniu zawiadomienia o zajściu zdarzenia losowego objętego ochroną ubezpieczeniową, w terminie 7 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, zakład ubezpieczeń informuje o tym ubezpieczającego i ubezpieczonego oraz przeprowadza postępowanie dotyczące ustalenia stanu faktycznego zdarzenia, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości odszkodowania, a także pisemnie lub drogą elektroniczną informuje ubezpieczającego, ubezpieczonego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia, jakie dokumenty są potrzebne do ustalenia odszkodowania – art. 16 ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Obowiązek wypłaty odszkodowania przez zakład ubezpieczeń wiąże się z istnieniem odpowiedzialności sprawcy szkody. Przy szkodach na osobach i mieniu, wyrządzonych przez ruch pojazdu mechanicznego (art. 436 § 1 k.c.), zależy ona od wystąpienia:

a) zdarzenia, którego zaistnienie rodzi czyjś obowiązek naprawienia szkody,

b) szkody,

c) związku przyczynowego pomiędzy zdarzeniem (ppkt a) a szkodą (ppkt b).

Jednocześnie chodzi tu o możliwość przypisana sprawcy odpowiedzialności na zasadzie ryzyka. Zakład ubezpieczeń, podobnie jak sprawca szkody, może bronić się wykazując, że szkoda powstała na skutek siły wyższej, z wyłącznej winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności (przyczyny egzoneracyjne).

Zgodnie z ogólną regułą dowodzenia, wyrażoną w art. 232 k.p.c. w związku z art. 6 k.c., ciężar dowodu w zakresie bezprawności działania lub zaniechania, istnienia szkody i związku przyczynowego spoczywa na powodzie.

W okolicznościach rozpoznawanej sprawy strona pozwana kwestionowała zasadę swojej odpowiedzialności, twierdziła bowiem, że uszkodzenia pojazdu powoda we wskazanym przez niego zakresie nie mogły powstać w wyniku kontaktu kolizyjnego z pojazdem ubezpieczonym u strony pozwanej. Taka obrona pozwanego determinowała przebieg postępowania dowodowego, albowiem na wniosek powoda Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego J. S. - w pierwszej kolejności - na okoliczność ustalenia przyczyn powstania szkody w pojedzie powoda, w tym ustalenia czy do uszkodzenia pojazdu powoda doszło w okolicznościach podanych w zgłoszeniu szkody.

W swej opinii biegły w sposób wnikliwy i przekonujący dowodzi, że rozmiar uszkodzeń, deformacji, odkształceń dla poszczególnych elementów nadwozia samochodu V. (...), nr rej. (...) i samochodu V. (...) nr rej. (...), nie są wzajemnym odwzorowaniem poszczególnych śladów uszkodzeń, tzn., że nie są wzajemnie do siebie przystające. Na tej podstawie, według biegłego, należy wnioskować, że uszkodzenia na pojazdach powstały w innych okolicznościach aniżeli te, jakie zostały podane przez osoby składające wnioski o odszkodowanie oraz były świadkami zdarzenia.

Sąd ocenił powyższą opinię jako fachową i rzetelną, natomiast zarzuty do tej opinii – formułowane przez powoda – jako nieuzasadnioną merytorycznie polemikę z wnikliwymi i przekonującymi analizami przeprowadzonymi przez biegłego.

W konsekwencji powyższego Sąd ocenił także zeznania świadków: P. B., K. B. i M. G. oraz powoda jako niewiarygodne, albowiem sprzeczne z wnioskami sformułowanymi przez biegłego sądowego.

Na tej podstawie Sąd uznał, że powód nie udowodnił, że szkoda jaką odniósł jest konsekwencją zachowania się lub zaniechania osoby posiadającej ubezpieczenie oc u strony pozwanej w całości lub w części. Nade wszystko powód nie wykazał prawdziwości swoich twierdzeń odnośnie przebiegu zdarzenia, a w szczególności okoliczności w jakich doszło do zdarzenia. Skutki nieudowodnienia twierdzeń pozwu obciążają powoda, stąd też powództwo podlegało oddaleniu ze względu na brak podstaw przyjęcia odpowiedzialności strony pozwanej co do zasady.

O czym orzeczono jak w pkt I wyroku na podstawie art. 822 k.c. w zw. z art. 436 § 1 k.c.

Sąd postanowił obciążyć w całości kosztami procesu powoda jako stronę przegrywającą sprawę, która stosownie do brzmienia art. 98 k.p.c. jest obowiązana zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

O czym orzeczono jak w pkt II wyroku.

Rozstrzygniecie w pkt III oparte jest na treści art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.