Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lutego 2013 roku

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Regina Stępień

Protokolant: Ewelina Trzeciak

po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2013 r. w Legnicy

sprawy z wniosku A. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o przeliczenie emerytury

na skutek odwołania A. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 22 maja 2012 roku

znak (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 1245/12

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 22 maja 2012r. przyznał wnioskodawcy A. D. prawo do emerytury od 1 maja 2012r. tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Przy ustalaniu wysokości świadczenia przyjął podstawę wymiaru wcześniej przyznanej emerytury tj. podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych obejmujących lata 1995-2004. WWPW ustalił na 318,67 % i ograniczył do 250 %. Do obliczenia części socjalnej emerytury przyjęto 24 % kwoty bazowej w wysokości 2 974, 69 zł obowiązującej w dacie nabycia prawa do tej „nowej” emerytury. Natomiast przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczenia przyjęto kwotę bazową w wysokości 1 903, 03 zł, którą zastosowano w momencie przyznania wnioskodawcy wcześniej pobieranej emerytury. Obliczając wysokość „nowej” emerytury przyjęto 540 miesięcy okresów pracy górniczej, w tym: 295 miesięcy z przelicznikiem 1,8 (co dało 531 miesięcy) oraz 6 miesięcy z przelicznikiem 1,5 (co dało 9 miesięcy).

Odwołanie od tej decyzji złożył wnioskodawca A. D.. Domagał się jej zmiany i wyliczenia wysokości jego emerytury z uwzględnieniem nowej kwoty bazowej również przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczenia. Zarzucił ponadto, iż organ rentowy nieprawidłowo przeliczył mu okres pracy górniczej od 14 kwietnia 2009r. do 10 kwietnia 2012r. stosując przelicznik 1 a powinien zastosować przelicznik 1,8. Podniósł również, nie konkretyzując okresu, iż „jest niezgodność miesięcy we wskaźniku 1 do 1,5”.

W odpowiedzi na odwołanie strona pozwana Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L., wniosła o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazała, iż brak jest podstaw do przeliczenia świadczenia z zastosowaniem kwoty bazowej obowiązującej w dniu 1 maja 2012r. tj. w dacie przyznania prawa do emerytury na podstawie decyzji z 22 maja 2012r. do ustalenia podstawy wymiaru emerytury – bowiem podstawa wymiaru nie była ustalana na nowo, lecz z zastosowaniem tej samej podstawy, która była przyjęta przy ustalaniu wysokości wcześniej pobieranej przez wnioskodawcę emerytury. Organ rentowy dodał, iż wnioskodawca nie legitymuje się 30 – miesięcznym okresem ubezpieczenia po dacie przyznania pierwotnego świadczenia , o którym mowa w art. 53 ust. 4 ustawy emerytalnej. W związku z czym w sprawie ma zastosowanie art. 53 ust. 3 ustawy emerytalnej. Dodał ponadto, iż wobec ustalenia dotychczas wwpw wynosi 318, 67 % przyjęcie innej podstawy wymiaru świadczenia z uwzględnieniem przychodów osiąganych w innym okresie nie jest możliwe gdyż wwpw przekracza 250 % i przy każdej innej metodzie ustalania podstawy wymiaru taki próg byłby przekraczany co powodowałoby zawsze ograniczenie tego wskaźnika i tak do 250 %. Co zdaniem strony pozwanej ma te konsekwencję, że nie ma możliwości zastosowania nowej kwoty bazowej przy ustalaniu wysokości podstawy wymiaru tego świadczenia.

Zaś odnosząc się do kwestii okresów pracy górniczej z przelicznikami organ rentowy wskazał, iż przyjęto ich wymiar i wartość w oparciu o złożone do akt emerytalnych zaświadczenie (...)SA (...)

Po złożeniu przez organ rentowy dodatkowej informacji o sposobie wyliczenia wysokości emerytury wnioskodawcy z uwzględnieniem wszystkich okresów składkowych i nieskładkowych oraz okresów pracy górniczej w przelicznikami (k.19) – A. D. kwestionował jedynie sposób ustalenia wysokości jego emerytury o domagał się by zastosować w jego sytuacji art. 53 ust. 4 ustawy emerytalnej – bowiem po przyznaniu emerytury górniczej podlegał przez 63 miesiące ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu – w związku z czym powinien mieć ponownie obliczona podstawę wymiaru świadczenia z zastosowaniem nowej kwoty bazowej obowiązującej w dniu 1 maja 2012r.

Strona pozwana nadal wniosła o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. D. w oparciu o decyzję z dnia 18 stycznia 2006r. pobiera emeryturę górniczą od 1 stycznia 2006r. Przy ustalaniu podstawy wymiaru przyjęto podstawę wymiaru składek z10 lat kalendarzowych (1994-2003), ustalając wwpw na 318, 19 %, kwotę bazową w wysokości 1903,03 zł. Taką sama kwotę bazową przyjęto przy ustalaniu części socjalnej emerytury. Miał wówczas zaliczony łączny staż w wymiarze 27 lat i 2 miesięcy. Decyzją z 10 marca 2006r. przeliczono mu wysokość świadczenia przyjmując do podstawy wymiary jego wynagrodzenia z 10 lat kalendarzowych (1995- 2004), przy której wwpw wzrósł do 318, 67%. Do ustalenia podstawy wymiaru przyjęto kwotę bazową w wys. 1903,03 zł, która również przyjęto do ustalenia części socjalnej emerytury. Staż pozostał bez zmian. Kolejnymi decyzjami (z 30 sierpnia 2006r. , 6 kwietnia 2007r., 5 czerwca 2007r., 29 lutego 2008r., 14 maja 2008r., 7 listopada 2008r., 25 lutego 2009r., 6 maja 2009r., 23 lipca 2009r., 30 października 2009r., 27 stycznia 2010r., 7 maja 2010r., 28 lutego 2011r. ) przeliczano mu świadczenie uwzględniając kolej przypadajże po przyznaniu emerytury okresy ubezpieczenia – ostatnio staż wnioskodawcy wyniósł 34 lata i 2 miesiące. Ostatnio wynosiła ona 4 421 zł.

Decyzją z dnia 22 maja 2012r. organ rentowy przyznał wnioskodawcy emeryturę, której wysokość ustalił na kwotę 4 944 zł. Przy jej obliczeniu przyjął ustalając podstawę wymiaru świadczenia podstawę wymiaru wcześniej pobieranej emerytury, gdzie wwpw wyniósł 318, 69 % (który ograniczono do 250%), kwotę bazową w wys. 1903,03 zł, staż w łącznym wymiarze 35 lat i 4 miesiące. Do obliczenia części socjalnej emerytury przyjął 24 % kwoty bazowej w wysokości 2 974, 69 zł obowiązującej w dacie nabycia prawa do tej „nowej” emerytury. Natomiast przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczenia przyjęto kwotę bazową w wysokości 1 903, 03 zł, którą zastosowano w momencie przyznania wnioskodawcy wcześniej pobieranej emerytury. Obliczając wysokość „nowej” emerytury przyjęto 540 miesięcy okresów pracy górniczej, w tym: 295 miesięcy z przelicznikiem 1,8 (co dało 531 miesięcy) oraz 6 miesięcy z przelicznikiem 1,5 (co dało 9 miesięcy).

Dowody:

akta ubezpieczeniowe wnioskodawcy:

- decyzje k.39, 46-48, 73, 91, 99, 111, 123, 137, 151, 159, 171, 189, 199, 211, 220, 245;

- zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach k.101, 113, 125, 173, 193, 207, 213, 215, 221, 241, 247, 253, 269.

Wwpw z 10 lat kalendarzowych (1995-2004) wynoszący 318,67% jest średnia wartością wskaźników (stosunku podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia), których wartość wynosiła od 244, 75 % (zestawienie k. 22 t. II akt ZUS). Z 20 lat wybranych (okres od 1983r. do 2011r.) wwpw wynosi 287, 66 %.

Dowody:

- akta ubezpieczeniowe: zestawienie k. 22-23

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jest nieuzasadnione.

Przede wszystkim należy wskazać, iż okresy pracy górniczej i odnoszące się do nich przeliczniki - zostały przez organ rentowy ustalone prawidłowo, czego ostatecznie po złożeniu szczegółowej informacji o sposobie ustalenia wysokości emerytury – wnioskodawca nie kwestionował.

Spór sprowadzał się więc jedynie do tego czy przy ustaleniu wysokości emerytury wnioskodawcy winna zostać zastosowana nowa kwota bazowa (obowiązująca w dniu 1 maja 2012r. ) do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia.

Kwestie te regulują przepisy art. 53 Zaś art. 111 ust. ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. jed. Dz. U. z 2009r. nr 153, poz. 1227 ze zm.).

Emerytura wynosi: zgodnie z treścią art. 53

ust. 1 :

1)24 % kwoty bazowej, o której mowa w art. 19, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, oraz

2)po 1,3 % podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych,

3)po 0,7 % podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych

- z uwzględnieniem art. 55.

ust. 2. Przy obliczaniu emerytury okresy, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy.

ust.3. Emeryturę, której podstawę wymiaru stanowi podstawa wymiaru świadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, oblicza się od tej samej kwoty bazowej, którą ostatnio przyjęto do ustalenia podstawy wymiaru, a następnie emeryturę podwyższa się w ramach waloryzacji przypadających do dnia nabycia uprawnień do emerytury.

ust.4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się, jeżeli zainteresowany po nabyciu uprawnień do świadczenia, którego podstawę wymiaru wskazał za podstawę wymiaru emerytury, podlegał co najmniej przez 30 miesięcy ubezpieczeniu społecznemu lub ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

5. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio, jeżeli podstawę wymiaru emerytury stanowi podstawa wymiaru emerytury przyjętej do obliczenia świadczenia przedemerytalnego.

Należy wskazać, iż wbrew stanowisku organu rentowego, wobec faktu, iż wnioskodawca po przyznaniu emerytury przez okres ponad 30 miesięcy podlegał ubezpieczeniu emerytalnemu – wysokość jego emerytury może zostać ustalona na podstawie art. 53 ust. 4 ww ustawy. Z tym jednak, że należy podkreślić, iż przepis art. 53 ust. 4 ustawy emerytalnej nie ma samodzielnego znaczenia, gdyż ściśle wiąże się z przepisem ust. 3 i zastosowanie obu odnosi się do tylko do części socjalnej emerytury, albowiem ustawodawca tylko taki zakres ich działania wyraźnie zastrzegł w art. 53 ust. 1 pkt 1. Przepis ust. 4 wyłącza więc jedynie regułę, że nowej kwoty bazowej nie stosuje się do obliczenia części socjalnej później ustalonej emerytury. (v. uchwała SN z 10 września 2009r., UZP 6/09 - OSNP 2010, nr 5-6, poz. 72). Nie ma więc możliwości zastosowania nowej kwoty bazowej przy ustalaniu podstawy wymiaru emerytury wnioskodawcy a w korzystniejszego sposobu ustalenia jej wysokości.

W związku z tym Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kodeksu postępowania cywilnego oddalił odwołanie.