Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2014 roku

Sąd Okręgowy w Legnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSO Sylwia Kornatowicz
Sędziowie:	SO Elżbieta Piotrowska SR (del.) Joanna Pasak (sprawozdawca)
Protokolant:	sekr. sądowy Małgorzata Zielińska

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2014 roku w Legnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa B. W. (1)

przeciwko stronie pozwanej (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Legnicy

z dnia 23 kwietnia 2014 roku

sygn. akt VII C 1208/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok:

1)  w punkcie I w ten sposób, że zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz powoda B. W. (1) kwotę 460 zł (czterysta sześćdziesiąt złotych) z odsetkami ustawowymi od 6 września 2012 roku, oddalając dalej idące powództwo i nie obciążając powoda dalszymi kosztami procesu należnymi stronie pozwanej,

2)  w punkcie VI w ten sposób, że pozostałymi nieuiszczonymi kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa;

II.  nie obciąża powoda kosztami postępowania apelacyjnego należnymi stronie pozwanej.

Sygn. akt II Ca 471/14

UZASADNIENIE

Powód B. W. (2) domagał się zasądzenia od strony pozwanej początkowo (...) SA w W. po zmianie nazwy – (...) SA w W. na swoją rzecz łącznie kwoty 41 828,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości.

Sąd Rejonowy w Legnicy wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2014r. zasądził od strony pozwanej (...) SA w W. na rzecz powoda B. W. (2) kwotę 10 700,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 grudnia 2011r. od kwoty 10 240,00 zł i od dnia 6 września 2012r. od kwoty 460,00 zł oddalając dalej idące powództwo. Nadto rozliczył między stronami koszty postępowania zasądzając z tego powodu od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1 140,00 zł, a od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 1 817,00 zł. Nakazał także uiszczenie na rzecz Skarbu Państwa – stronie pozwanej kwoty 92,70 zł i powodowi – kwoty 777,83 zł.

Sąd I instancji ustalił między innymi, iż dnia 24 czerwca 2011r. ubezpieczona od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej, kierująca pojazdem samochodowym B. W. (3) spowodowała kolizję drogową, w której obrażeń ciała doznał powód – B. W. (2). W następstwie zdarzenia powód doznał podgłówkowego zaklinowanego złamania prawej kości ramieniowej, wieloodłamkowego złamania wyrostka łokciowego lewej kości łokciowej, pogłówkowego złamania V kości śródręcza lewego ze zranieniem tej okolicy, stłuczeń okolicy urogenitalnej i podbrzusza. Powód hospitalizowany do 26 czerwca 2011r., leczony następnie w poradni chirurgicznej i poddany rehabilitacji. Sąd ustalając 13% uszczerbek na zdrowiu, uwzględniając wypłaconą już w postępowaniu likwidacyjnym kwotę 36 000,00 zł zadośćuczynienia uznał, iż z tego tytułu zasadnym będzie przyznanie powodowi dodatkowej kwoty 10 000,00 zł. Nadto, przy ustaleniu, iż powód przez okres 10 tygodni wymagał opieki osoby trzeciej, przyznał z tytułu zwrotu takich kosztów powodwi dodatkową kwotę 240,00 zł za okres 4 tygodni uwzględniając wypłaconą wcześniej przez ubezpieczyciela kwotę 936,00 zł za opiekę 6-cio tygodniową. Dodatkowo zasadzono na rzecz powoda kwotę 460,00 zł tytułem zwrotu kosztów naprawy roweru powoda, który uległ uszkodzeniu na skutek zdarzenia drogowego.

Orzeczenie powyższe w części zasądzającej kwotę 10 240,00 zł wraz z odsetkami zaskarżyła strona pozwana (...) SA w W..

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono:

1.  naruszenie prawa materialnego, tj. normy art. 445 kc poprzez uznanie, ze odpowiednia suma zadośćuczynienia przyznana powodowi winna wynosić łącznie z wypłaconym w toku postępowania likwidacyjnego zadośćuczynieniem kwotę 46 000,00 zł podczas, gdy kwota ta jest rażąco zawyżona w stosunku do doznanej przez powoda krzywdy;

2.  naruszenie prawa materialnego, tj. normy z art. 444 § 1 kc poprzez uznanie, że powód wymagał opieki przez okres 10 tygodni i za to należało się odszkodowanie w wysokości dalszych 240,00 zł podczas, gdy z opinii biegłych wynikało, iż powód wymagał opieki przez 4-6 tygodni, a zasadzona kwota prowadzi do bezpodstawnego wzbogacenia powoda;

3.  naruszenie prawa procesowego, tj. normy art. 233 kpc poprzez uznanie, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy uzasadnia przyznanie powodowi dodatkowego zadośćuczynienia w kwocie 10 000,00 zł oraz dodatkowego odszkodowania w wysokości 240,00 zł.

W związku z podniesionymi zarzutami strona pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenia powództwa ponad kwotę 460,00 zł, rozliczenie kosztów postępowania stosownie do art. 100 kpc oraz zasądzenie na rzecz strony pozwanej zwrotu kosztów postępowania za I i II instancję, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja strony pozwanej zasługuje na uwzględnienie.

W istocie niezrozumiałym jest poczynione przez sąd I instancji ustalenie, jakoby powód wymagał opieki osoby trzeciej przez okres aż 10 tygodni. Żaden z przeprowadzonych przy pierwotnym rozpoznaniu sprawy dowodów nie prowadzi bowiem do takiego wniosku. Przeciwnie – z opinii biegłego R. B. wynika, iż co najwyżej pomocy w życiu codziennym osoby trzeciej B. W. (2) wymagał przez okres 4 do 6 tygodni. Dlatego wypłacona w toku postępowania likwidacyjnego powodowi z tego tytułu kwota właśnie za 6-cio tygodniową opiekę w całości rekompensuje poniesione przez niego koszty. Brak więc podstaw do przyznania dalszej kwoty odszkodowania.

Odnosząc się do zarzutu przyznania przez sąd I instancji powodowi dalszej kwoty 10 000,00 zł zadośćuczynienia, także należy przyznać rację argumentacji skarżącego ubezpieczyciela. Rozpatrując zakres obrażeń doznanych przez powoda w zdarzeniu drogowym z dnia 24 czerwca 2011r., okres leczenia szpitalnego, poszpitalnego i rehabilitacji oraz stopień nasilenia krzywd po stronie B. W. (2), należy stwierdzić, iż przyznana powodowi w postępowaniu likwidacyjnym przez stronę pozwaną kwota 36 000,00 zł zadośćuczynienia w pełni rekompensuje krzywdę po jego stronie. Ustalony łączny 13% uszczerbek na zdrowiu tylko w zakresie 3% pozostaje trwałym. W pozostałym zakresie rokowania tak ortopedyczne, jak i psychologiczno – psychiatryczne są dobre. Po stronie powoda nie rysowały się żadne nadzwyczajne skutki bólowe, lękowe czy zaburzeniowe określonych organów. Biegli, biorąc pod uwagę zaawansowany wiek powoda i zakres doznanych obrażeń, jasno wskazali na pozytywne rokowania zdrowotne, o czym zresztą dobitnie świadczyła okoliczność szybkiego spadku stopnia uszczerbku na zdrowiu powoda pierwotnie (ok. 4 miesiące po zdarzeniu) określonego aż na 36%, podczas, gdy w toku postępowania sądowego – po upływie kolejnych 2 lat uszczerbek ten uległ zmniejszeniu do 13%. Godzi się zatem uznać, iż już wypłacona przez ubezpieczyciela B. W. (2) kwota 36 000,00 zł w całości zaspokaja jego roszczenie z tytułu zadośćuczynienia.

Z powyższych względów zasadnym było uwzględnienie apelacji strony pozwanej w całości i w konsekwencji (386 § 1 kpc) zmiana zaskarżonego orzeczenia poprzez zasądzenie na rzecz powoda nie kwestionowanej ostatecznie przez ubezpieczyciela kwoty 460,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 6 września 2012r. dalej idące powództwo oddalono, nie obciążając powoda dalszymi kosztami procesu na rzecz strony pozwanej. Ponadto zmieniono wyrok sądu I instancji także w punkcie VI obciążając Skarb Państwa kosztami pierwotnie zasądzonymi tym punktem od strony pozwanej. Nie obciążono także powoda kosztami postępowania apelacyjnego należnymi stronie pozwanej. Wydając właśnie takie rozstrzygnięcia w zakresie rozliczeń kosztów postępowania, czy to należnych za I i II instancję od powoda stronie pozwanej, czy to należnych Skarbowi Państwa, skorzystano z dobrodziejstwa art. 102 kpc. Spór bowiem, jaki zainicjował przez sądem powód B. W. (2) jest o tyle specyficzny, że oparty w zasadzie na szeroko pojętej ocenie wysokości zgłaszanych roszczeń. Abstrahując od treści ostatecznie zapadłego w sprawie orzeczenia, powód miał – w ocenie Sądu – prawo inaczej oceniać swoje żądanie co do wysokości należnego mu zadośćuczynienia. Zwłaszcza, że w toku postępowania likwidacyjnego określono w stosunku do jego osoby wysoki stopień uszczerbku na zdrowiu, który w dość szybkim tempie uległ istotnemu obniżeniu – a tego powód miał prawo nie wiedzieć. Dopiero przeprowadzone w toku sprawy opinie biegłych dały podstawę do weryfikacji żądania powoda, co też – na jego niekorzyść ostatecznie uczyniono. Dlatego właśnie – w ocenie Sądu – a także biorąc pod uwagę stan majątkowy powoda – emeryta w podeszłym wieku – nie obciążano go kosztami postępowania należnymi stronie pozwanej, tak za I, jak i II instancję. O czym orzeczono w oparcie o przytaczany wyżej art. 102kpc w zw. z art. 391 § 1 kpc.