Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2014 roku

Sąd Okręgowy w Legnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSO Elżbieta Piotrowska
Sędziowie:	SO Robert Figurski SO Sabina Ziser (sprawozdawca)
Protokolant:	sekr. sądowy Małgorzata Zielińska

po rozpoznaniu w dniu 11 września 2014 roku w Legnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa Z. M.

przeciwko stronie pozwanej L. S. C. de S. y (...) S.A. w M. Oddział w Polsce w W.

o zapłatę

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Lubinie

z dnia 9 kwietnia 2014 roku

sygn. akt I C 956/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1)  w punkcie I zasądza od strony pozwanej L. S. C. de S. y (...) S.A. w M. Oddział w Polsce z siedzibą w W. na rzecz powoda Z. M. kwotę 3.009,76 zł (trzy tysiące dziewięć złotych siedemdziesiąt sześć groszy) z ustawowymi odsetkami od kwoty 2.546,76 zł od dnia 25 stycznia 2013r. oraz od kwoty 463 zł od dnia 14 lutego 2013r., oddalając powództwo w pozostałym zakresie,

2)  w punkcie III zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 313,32 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

3)  w punkcie IV nakazuje uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sąd Rejonowy w Lubinie tytułem brakujących wydatków: powodowi kwotę 126,12 zł, a stronie pozwanej kwotę 111,86 zł;

II.  oddala dalej idącą apelację;

III.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 374,96 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 375/14

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Lubinie wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2014r. zasądził od strony pozwanej L. S. C. de S. y (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. na rzecz powoda Z. M. kwotę 5.970,16 zł z odsetkami ustawowymi, oddalając dalej idące powództwo. Orzekając o kosztach procesu i kosztach sądowych Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 2.039 zł oraz nakazał stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Lubinie kwotę 237,98 zł tytułem brakujących wydatków.

Uwzględniając żądanie niemal w całości Sąd I stwierdził, że powód, którego samochód uległ uszkodzeniu w wyniku kolizji drogowej, ma prawo do pełnej kompensaty szkody z uwzględnieniem cen nowych, oryginalnych części zamiennych oraz naprawy warsztacie lokalnym. Z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej wynikało, że koszt naprawy pojazdu z zastosowaniem oryginalnych części zamiennych wynosi 8.271,70 zł. Ponieważ strona pozwana wypłaciła powodowi kwotę 2.764,54 zł, to żądanie dalszego odszkodowania, obejmującego również koszty prywatnej ekspertyzy i koszt badań technicznych pojazdu, było zasadne w kwocie 5.970,16 zł.

Strona pozwana nie zgadzając się z wyrokiem zaskarżyła go w zakresie rozstrzygnięć zawartych w punktach I co do kwoty 3.329,40 zł oraz III i IV zarzucając naruszenie prawa materialnego, tj. art. 361 § 1 k.c. w zw. z art. 363 § 1 k.c. poprzez błędne zastosowanie tych przepisów, wyrażające się w przyznaniu powodowi odszkodowania w oparciu o ceny oryginalnych części zamiennych z logo producenta w kwocie, która przewyższa poniesioną przez niego szkodę, w sytuacji gdy należne powodowi odszkodowanie winno uwzględniać ceny części zamiennych alternatywnych zważywszy na charakter uszkodzeń, rodzaj pojazdu, jego przeznaczenie i zużycie oraz wcześniejsze uszkodzenia pojazdu Ponadto strona pozwana zarzuciła naruszenie art. 361 par. 1 kc poprzez błędne przyjęcie, że w normalnym związku przyczynowym z kolizją z dnia 11.01.212r. pozostaje poniesiony przez powoda koszt sporządzenia prywatnej kalkulacji naprawy uszkodzonego pojazdu.

Strona pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w zaskarżonej części, z uwzględnieniem kosztów postępowania za obie instancje.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja w znacznej części jest zasadna.

Zgodnie z art. 822 k.c., w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkodę wyrządzoną osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 k.c.). Wysokość odszkodowania powinna być ustalona według reguł określonych w art. 363 k.c. i stanowić „odpowiednią sumę pieniężną”. W przypadku szkody majątkowej w samochodzie, który uległ uszkodzeniu w wyniku kolizji drogowej, efekt w postaci naprawienia szkody osiągnięty zostaje wtedy, gdy w wyniku prac naprawczych pojazd doprowadzony zostanie do stanu technicznej używalności odpowiadającej stanowi przed uszkodzeniem. Zgodnie z zasadą pełnej kompensaty poniesionej szkody (art. 361 § 2 k.c.), poszkodowany może domagać się od ubezpieczyciela odszkodowania obejmującego koszty prac naprawczych, przy czym naprawa samochodu i rzeczywiste poniesienie kosztów z tego tytułu nie jest warunkiem koniecznym dla dochodzenia odszkodowania.

Wartość szkody może zostać wyliczona według metody kosztorysowej albo rachunkowej, przy czym wybór metody należy do poszkodowanego.

Powód domagał się wypłaty odszkodowania liczonego według metody kosztorysowej. Metoda ta opiera się wyłącznie na symulacji kosztów. Dlatego też ostateczna weryfikacja wysokości odszkodowania, ustalonego na podstawie tej metody, zawsze będzie należała do sądu (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 17 maja 2007r., III CZP 150/06, OSNC 2007, nr 10, poz. 144). Z uchwały tej wynika, że to sąd, mając na uwadze konkretne okoliczności sprawy, winien ustalić jaka kwota jest kwotą „odpowiednią”, konieczną dla wykonania naprawy w takim zakresie, aby uszkodzony samochód został doprowadzony do stanu technicznego sprzed wypadku.

Zdaniem Sądu Okręgowego, zasady obowiązujące przy wyliczeniu kosztów naprawy pojazdu winny być zróżnicowane przede wszystkim ze względu na rocznik uszkodzonego samochodu, jego stan techniczny oraz stopień eksploatacji sprzed zdarzenia, które spowodowało szkodę. Dla naprawy samochodów starszych, z zasady bardziej wyeksploatowanych, przywrócenie ich stanu technicznego sprzed wypadku nie wymaga naprawy w autoryzowanym serwisie danej marki ani naprawy przy użyciu oryginalnych części.

Powołany w rozpoznawanej sprawie biegły sądowy obliczał koszty naprawy według średnich stawek z warsztatów lokalnych z zastosowaniem oryginalnych części zamiennych w oraz przy użyciu części zamiennych alternatywnych. Koszt naprawy liczony według drugiej metody wyniósł 5.311,30 zł. Powód nie podnosił, aby naprawa jego samochodu przy użyciu części zamiennych alternatywnych i w nieautoryzowanym serwisie nie doprowadziła do przywrócenia stanu technicznego pojazdu sprzed wypadku, albo też spowodowała spadek jego wartości rynkowej w porównaniu z poprzednim okresem. Nie wskazywał też, aby w jakiś szczególny sposób dbał o samochód, ani nie przedłożył żadnych dokumentów, które świadczyłyby o serwisowaniu i dokonywaniu napraw zgodnie z technologia producenta. Wręcz przeciwnie z zebranych w sprawie dowodów w postaci opinii biegłego sądowego oraz zeznań powoda wynika, że poprzednie naprawy pojazdu były wykonywane niefachowo, niezgodnie z technologią producenta. Wprawdzie uszkodzone części, które zostały okazane biegłemu sądowemu były częściami oryginalnymi z logo producenta jednak były to części wyeksploatowane albowiem pojazd powoda w chwili zdarzenia miał 11 lat. Powód zastąpił te części częściami oryginalnymi, ale używanymi, których wartość z całą pewnością nie przewyższała wartości cen części alternatywnych. Gdyby było inaczej powód mógł przecież przedstawić dowód zapłaty za części oryginalne używane i domagać się zwrotu kwoty wynikającej z rachunku.

Na marginesie bowiem należy dodać, że odmienne przedstawiają się sposoby liczenia odszkodowania, nawet dla samochodów stosunkowo starszych, w sytuacji, gdy poszkodowany wybiera wypłatę odszkodowania liczonego według metody rachunkowej, przedkładając rachunki za naprawę pojazdu. Jednak w rozpoznawanej sprawie powód takich okoliczności nie podnosił, a podczas przesłuchania przez Sądem zeznał, że naprawy samochodu dokonał we własnym zakresie.

Z tych względów - w ocenie Sądu Okręgowego - przyjąć należało, że dla przywrócenia stanu technicznego pojazdu powoda sprzed wypadku i wartości rynkowej tego pojazdu wystarczające było odszkodowanie w kwocie 5.311,30 zł. Skoro na poczet tej sumy powód otrzymał w toku postępowania likwidacyjnego kwotę 2.764,54 zł zasądzeniu na rzecz powoda podlegała brakująca suma 2.546,76 zł.

Ponadto powodowi należy się zwrot kosztów badania technicznego w wysokości 94 zł czego strona pozwana na etapie niniejszego postępowania nie kwestionowała. Prawidłowo Sąd pierwszej instancji przyznał powodowi od strony pozwanej kwotę 369 zł tytułem kosztów prywatnej ekspertyzy i apelacja strony pozwanej w zakresie naruszenie prawa materialnego w postaci art. 361 par. 1 kc była nieuzasadniona. Koszt opinii prywatnej sporządzonej przez rzeczoznawcę na wniosek powoda pozostawał bowiem w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wywołującym szkodę albowiem jej sporządzenie było niezbędne dla ustalenia wysokości roszczeń powoda celem ich przymusowego dochodzenia przed sądem. Na podstawie zleconej opinii powód uzyskał bowiem informację o wysokości należnego mu odszkodowania oraz o tym, że odszkodowanie uznane i wypłacone jej przez stronę pozwaną nie stanowi pełnego pokrycia kosztów doprowadzenia pojazdu do stanu poprzedniego. W oparciu o tę opinię powód wywiódł swoje roszczenie i jej koszt w całości podlega zwrotowi na podstawie art. 361 kc i 363 kc. Z tych właśnie względów apelacja strony pozwanej w tej części podlegała oddaleniu w oparciu o przepis art. 385 kpc.

Sąd Okręgowy pragnie również podkreślić, że powyższa ocena nie pozostaje w sprzeczności z uchwałą 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2012r., III CZP 80/11, Lex nr 1129783. Uchwała ta bowiem potwierdza prawo poszkodowanego do odszkodowania liczonego na podstawie cen nowych części samochodowych, bez potrąceń amortyzacyjnych. Nie rozstrzyga natomiast o konieczności wypłaty odszkodowania z uwzględnieniem cen części nowych, oryginalnych i posiadających logo producenta. W rozpoznawanej sprawie należne powodowi odszkodowanie zostało obliczone z uwzględnieniem cen nowych części samochodowych, ale tzw. zamienników (bez logo producenta), a wobec tak ustalonych cen nie stosowano już żadnych współczynników amortyzacji.

Z przedstawionych wyżej względów Sąd Okręgowy w oparciu o art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżone orzeczenie o tyle, że wysokość należnego powodowi odszkodowania określił na 3.009,76 zł, oddalając powództwo w pozostałym zakresie.

Konsekwencją zmiany wyroku w punkcie I była konieczność zmiany orzeczenia o kosztach procesu i kosztach sądowych przy zastosowaniu zasady ich stosunkowego rozdzielenia na podstawie art. 100 k.p.c. Powód wygrał sprawę w 47 % i poniósł koszty procesu za I instancję w łącznej kwocie 2.039 zł dlatego też należy mu się od strony pozwanej zwrot kwoty 958,33 zł. Jednocześnie stronie pozwanej, która wygrała sprawę w 53% i poniosła koszty w kwocie 1.217 zł należy się od powoda zwrot kwoty 645,01 zł. Po potraceniu tych sum strona pozwana winna zapłacić powodowi kwotę 313,32 zł.

Na podstawie art. 100 kpc w zw. z art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych należało rozliczyć stosunkowo brakujące w sprawie koszty sądowe w kwocie 237,98 zł. Powód, który przegrał sprawę w 53% winien uiścić z tego tytułu kwotę 126,12 zł a strona pozwana kwotę 11,86 zł.

Orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego wydane zostało na podstawie art. 100 kpc i § 12 ust 1 pkt 1 i par. 6 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.). Apelacja została uwzględniona w 88% i strona pozwana poniosła koszty w kwocie 467 zł tym samym winna otrzymać od powoda zwrot kwoty 410,96 zł. Jednocześnie powodowi, który wygrał apelację w 12% i poniósł koszty tego postępowania w kwocie 300 zł należy się od strony pozwanej zwrot kwoty 36 zł. Po potrąceniu zasądzeniu od powoda na rzecz strony pozwanej podlegała kwota 374,96 zł.