Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 czerwca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Anetta Krawczyk

Protokolant: Andżelika Burdukiewicz

po rozpoznaniu w dniach 15.11.2017r., 27.01.2017 r. i 20.06.2017 r.

sprawy karnej A. Ż.

s. L. i M. z d. B.

ur. (...) w L.

Oskarżonego o to, że:

W dniu 19 lutego 2016 r. na terenie stoku narciarskiego – S. w powiecie (...), pomimo ciążącego na nim obowiązku opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo tuż po zderzeniu z n/n narciarzem, wskutek czego L. K. doznała obrażeń ciała w postaci stłuczenia kolana lewego z krwiakiem śród-stawowym, stłuczenia przedramienia prawego, ogólnych potłuczeń (stłuczenia głowy) i rany języka, powodujących rozstrój zdrowia na okres powyżej dni siedmiu, wykonując z wymienioną kontrolowany zjazd na nartach w okolicę dolnej stacji gondolowej (...), naraził pokrzywdzoną na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,

tj. o czyn z art. 160 § 2 i 3 k.k

1.  ustala, iż A. Ż. w dniu 19 lutego 2015 r. na terenie stoku narciarskiego – S. w powiecie (...), pomimo ciążącego na nim obowiązku opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo tuż po zderzeniu z n/n narciarzem, wskutek którego L. K. doznała obrażeń ciała w postaci stłuczenia kolana lewego z krwiakiem śródstawowym, powodującego rozstrój zdrowia na okres powyżej dni siedmiu oraz stłuczenia przedramienia prawego, ogólnych potłuczeń (stłuczenia głowy) i rany języka, powodujących rozstrój zdrowia na okres poniżej dni siedmiu, wykonując z wymienioną kontrolowany zjazd na nartach w okolicę dolnej stacji gondolowej (...), nieumyślnie naraził pokrzywdzoną na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, tj. popełnił czyn z art. 160 § 2 i 3 k.k., i uznając, iż stopień winy i społecznej szkodliwości czynu nie jest znaczny, na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k., art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne warunkowo umarza na okres próby wynoszący 1 (jeden) rok,

2.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. orzeka od oskarżonego nawiązkę w kwocie 3000 złotych na rzecz pokrzywdzonej L. K.,

3.  na podstawie art. 628 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz przedstawiciela ustawowego oskarżycielki posiłkowej L. R. K. kwotę 1008 zł tytułem poniesionych przez niego kosztów procesu,

4. na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. zasądza od A. Ż. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 160 zł i na podstawie art. 7 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w kwocie 60 złotych.

Sygn. akt II K 254/16

UZASADNIENIE

Oskarżony A. Ż. jest 25 - letnim mieszkańcem P., o wykształceniu wyższym, nauczycielem wychowania fizycznego, kawalerem, utrzymującym się z prac w charakterze animatora lub jako wychowawca dorywczych, osiągającym dochód około 1400 zł miesięcznie, nieposiadającym nikogo na utrzymaniu, niekaranym. Z uwagi na złożenie wniosku o uzasadnienie wyroku odnośnie rozstrzygnięcia o karze, Sąd na podstawie art. 424 § 3 k.p.k. ograniczył zakres uzasadnienia do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku oraz wskazanych rozstrzygnięć. A. Ż. oskarżono o to, że w dniu 19 lutego 2016 r. na terenie stoku narciarskiego – S. w powiecie (...), pomimo ciążącego na nim obowiązku opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo tuż po zderzeniu z n/n narciarzem, wskutek czego L. K. doznała obrażeń ciała w postaci stłuczenia kolana lewego z krwiakiem śród-stawowym, stłuczenia przedramienia prawego, ogólnych potłuczeń (stłuczenia głowy) i rany języka, powodujących rozstrój zdrowia na okres powyżej dni siedmiu, wykonując z wymienioną kontrolowany zjazd na nartach w okolicę dolnej stacji gondolowej (...), naraził pokrzywdzoną na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, tj. o czyn z art. 160 § 2 i 3 k.k. Zgodnie z przepisem art. 160 § 1 k.k., kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Jeżeli na sprawcy ciąży obowiązek opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5 (art. 160 § 2 k.k.). W myśl zaś § 3 ww. przepisu, jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że wina i okoliczności popełnienia zarzucanego oskarżonemu A. Ż. czynu nie budzą wątpliwości. Sąd ustalił przy tym, że zdarzenie miało miejsce w dniu 19 lutego 2015 r. oraz, że oskarżony działał nieumyślnie. Nie miał bowiem świadomości, że pokrzywdzona doznała urazu kolana. Sąd uznał zatem, że oskarżony w dniu 19 lutego 2015 r. na terenie stoku narciarskiego – S. w powiecie (...), pomimo ciążącego na nim obowiązku opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo tuż po zderzeniu z n/n narciarzem, wskutek którego L. K. doznała obrażeń ciała w postaci stłuczenia kolana lewego z krwiakiem śródstawowym, powodującego rozstrój zdrowia na okres powyżej dni siedmiu oraz stłuczenia przedramienia prawego, ogólnych potłuczeń (stłuczenia głowy) i rany języka, powodujących rozstrój zdrowia na okres poniżej dni siedmiu, wykonując z wymienioną kontrolowany zjazd na nartach w okolicę dolnej stacji gondolowej (...), nieumyślnie naraził pokrzywdzoną na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, popełniając czyn z art. 160 § 2 i 3 k.k.

W oparciu o opinię sądowo – lekarską z dnia 30 marca 2016 r. (k.162) Sąd wyeliminował z opisu czynu narażenie pokrzywdzonej na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia. Z uwagi na okoliczności zdarzenia, fakt, że oskarżony uzyskał od pokrzywdzonej informację, że jest w stanie zjechać ze stoku oraz zaopiekowanie się pokrzywdzoną, Sąd uznał, iż stopień winy i społecznej szkodliwości czynu nie jest znaczny. Biorąc ponadto pod uwagę dotychczasową niekaralność oskarżonego, jego warunki osobiste, przyjęcie na siebie od początku postępowania odpowiedzialności za zarzucany czyn, Sąd uznał, że zaistniały przesłanki do zastosowania wobec niego warunkowego umorzenia postępowania. Za wystarczający Sąd uznał okres próby wynoszący 1 rok.

Przedstawiciel ustawowy oskarżycielki posiłkowej wnosił o zasądzenie od oskarżonego kwoty 1987,48 zł tytułem naprawienia szkody oraz zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w wysokości 15000 zł.

Sąd podziela stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w postanowieniu z dnia 12 czerwca 2014 r. w sprawie sygn. akt V KK 19/14, że w przypadku, gdy precyzyjne ustalenie rozmiaru krzywdy wymuszałoby na sądzie dodatkowe czasochłonne procedowanie, zasadne jest skorzystanie z instytucji nawiązki. Zdaniem Sądu zaistniała w niniejszej sprawie konieczność dodatkowego procedowania w celu ustalenia rozmiaru krzywdy doznanej przez pokrzywdzoną L. K.. Powyższe wynika zarówno z konstatacji biegłego, zawartej w opinii z dnia 1 kwietnia 2017 r. (k.266), że w dokumentacji brak jest informacji na temat urazu doznanego przez L. K. przed 19 lutego 2015 r. i w związku z tym przyjął, że zmiany opisane w wyniku badania (...) z dnia 14 marca 2015 r. są następstwem zdarzenia z dnia 19 lutego 2015 r. oraz m.in. z zeznań pokrzywdzonej (k.260v) i M. K. (k.261v), że przed zdarzeniem doznała urazu kolana, zaś przed wyjazdem zalecono jej zakładanie opaski uciskowej na kolano.

W związku z odniesionymi przez pokrzywdzoną obrażeniami, cierpieniem związanym w szczególności z bólem kolana, Sąd uznał zatem za zasadne orzeczenie na rzecz L. K. nawiązki w wysokości 3000 zł, obejmującej również naprawienie wyrządzonej przez oskarżonego szkody. Sąd zasądził ponadto na rzecz przedstawiciela ustawowego oskarżycielki posiłkowej L. R. K. kwotę 1008 zł tytułem poniesionych kosztów procesu.

Z uwagi na fakt, iż oskarżony A. Ż. jest osobą młodą, zdrową, osiągającą dochody, Sąd zasądził od niego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości 160 zł i wymierzył mu opłatę w kwocie 60 złotych. W związku z koniecznością sporządzenia drugiej opinii sądowo – lekarskiej, Sąd uznał za zasadne nieobciążanie oskarżonego kosztami tejże opinii.