Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 1859/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze z 2016-06-01

Sygnatura akt I C 1859/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 maja 2016r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marek Dziwiński

Protokolant: Aneta Bącal

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 maja 2016r. w K.

sprawy z powództwa Gminy Miejskiej K.

przeciwko D. K.

o eksmisję

powództwo oddala.

Sygn. akt I C 1859/15

UZASADNIENIE

Strona powodowa Gmina Miejska K. wniosła o nakazanie pozwanej D. K. aby opuścił i opróżniła komórkę na strychu budynku przy ul. (...) o powierzchni 9,86 m 2, usytuowana jako drugie pomieszczenie z prawej strony od wejścia na strych i wydała ją stronie powodowej. Wniosła także o zasądzenie od pozwanej zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje żądanie strona powodowa podała, że pozwana jest najemcą lokalu mieszkalnego położonego w K. przy ul. (...) i w ramach wyposażenia lokalu przysługuje jej komórka strychowa o powierzchni 14,29 zł. Strona powodowa podała dalej, że oprócz tej komórki, pozwana zajęła również sąsiednią komórkę o powierzchni 9,86 m 2. Strona powodowa podniosła, że jeden z lokatorów oraz właściciel lokalu w tym budynku nie posiadają komórek w związku z tym pozwana została wezwana do opróżnienia i wydania komórki.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa podnosząc, że przedmiotową komórkę zajmowała jej matka S. B. po tym jak przydzielono jej lokal, a w zasadzie powiększono jej mieszkanie, o lokal po Z. W., a następnie komórkę zajęła jej córka U. B..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana D. K. jest najemcą lokalu położonego w K. przy ulicy (...). Wcześniej mieszkała w tym lokalu jej matka z rodziną, później pozwana z mężem i dziećmi, przy czym następowały zmiany w ilości pomieszczeń przypisanych do lokalu na skutek przyłączenia pomieszczeń innego lokalu.

/dowód: kartoteki mieszkaniowe znajdujące się w aktach lokalowych, stwierdzenie przedmiotu i warunków najmu z 12.02.1974r. i stwierdzenie przedmiotu i warunków najmu z 23.09.1980r. i decyzja o przydziale lokalu mieszkalnego z 22.09.1980r. znajdujące się w aktach lokalowych/

Zwolnioną w 1980 roku komórkę po Z. W. zajęła U. B. – córka pozwanej, która mieszka w lokalu razem z D. K.. U. B. zajmuje tę komórkę do tej pory.

/dowód: zeznania świadka E. B. złożone na rozprawie w dniu 11 marca 2016r., zeznania świadka M. N. złożone na rozprawie w dniu 11 maja 2016r., zeznania pozwanej D. K. złożone na rozprawie w dniu 11 maja 2016r./

Sąd zważył co następuje:

Ustaleń powyższych sąd dokonał na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach lokalowych, które potwierdzają uprawnienia pozwanej do lokalu nr (...), zmian jakie następowały w zakresie przypisania pomieszczeń do tego lokalu. Wartom zwrócić uwagę, że w 1974 roku lokal przedmiotowy miał 65,45 metrów kwadratowych powierzchni użytkowej, a w 1980r. jego powierzchnia wynosiła 93,66 metrów kwadratowych.

Na podstawie zebranego materiału dowodowego w postaci zeznań świadków i pozwanej ustalono niewątpliwe, że komórkę o powierzchni 9,86 m 2 zajmuje U. B.. Tak samo zdaje się twierdzić strona powodowa, o czym może świadczyć dołączony do pozwu szkic (k – 5).

Strona powodowa nie wskazała podstawy prawnej swojego roszczenia, jednakże żądanie nakazania opuszczenia i opróżnienia komórki i jej wydania wskazuje, że powód opiera swoje powództwo na treści przepisu art. 222 § 1 k.c. Roszczenie windykacyjne określane jest jako roszczenie „nieposiadającego właściciela” przeciwko „posiadającemu niewłaścicielowi”, który włada cudzą rzeczą bez tytułu prawnego.

W sytuacji, gdy to nie pozwana D. K. włada przedmiotową komórką, to skierowane przeciwko niej powództwa windykacyjnego należy uznać za wadliwe. Nie zachodziła w niniejszej sprawie potrzeba oceny, do którego lokalu przypisana była komórka zajmowana przez U. B., ani też to czy trafne jest stanowisko pozwanej o tym, że po śmierci Z. W., komórka winna stanowić część przypisaną do jej lokalu.

Skoro pozwana nie była legitymowana biernie w niniejszym procesie to powództwo przeciwko niej podlegało oddaleniu.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Lidia Wąchała
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze
Osoba, która wytworzyła informację:  Marek Dziwiński
Data wytworzenia informacji: