Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marek Dziwiński

Protokolant: Agnieszka Hadała

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 marca 2016 r. w K.

sprawy z powództwa A. J.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę

I  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powódki A. J. kwotę 10.000,00 zł ( dziesięć tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 3.10.2015r.do dnia zapłaty;

II  dalej idące powództwo oddala;

III  zasądza od powódki A. J. na rzecz strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. kwotę 691,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. I C 1768/15

UZASADNIENIE

Powódka A. J. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej – Towarzystwa (...) S.A. w W. - kwoty 40.000,00 zł z ustawowymi odsetkami od 4 września 2015r. tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w zwiazku ze śmiercią ojca W. M. oraz zasądzenie od strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 2.400.00 zł i 17,00 zł – opłaty skarbowej od pełnomocnictwa

W uzasadnieniu swojego żądania powódka podała, że 30 października 2007r. w K., kierujący samochodem marki V. nr rej. (...) M. G. był sprawcą wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego zmarł ojciec powódki W. M.. Powódka podał dalej, że sprawca wypadku był ubezpieczony u strony pozwanej w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Dalej powódka podniosła, że w wyniku tego tragicznego zdarzenia utraciła osobę bliską, z którą była silnie związana. Powódka podała, że nie pogodziła się ze śmiercią osoby jej bliskiej, z która często widywała się przy okazji cotygodniowych spotkań rodzinnych. Zdaniem powódki, wypłacona przez ubezpieczyciela kwota 10.000,00 zł jako zadośćuczynienie nie rekompensuje doznanej krzywdy, dlatego domaga się z tego tytułu dalszej kwoty 40.000,00 zł.

Żądanie w zakresie odsetek powódka uzasadniała treścią przepisu art. 481 § 1 k.c. Skoro – zdaniem powoda – strona pozwana odmówiła w dniu 3 września 2015r. wypłaty dalszego zadośćuczynienia, to odsetki należą się od 4 września 2015r.

Strona pozwana – Towarzystwo (...) S.A. w W. - w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Nie kwestionując faktu objęcia ochroną ubezpieczeniową w ramach odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody, zarzuciła, że brak podstaw do przyznania zadośćuczynienia za krzywdę ponad wypłaconą już kwotę 10.000,00 zł. Strona pozwana podniosła, że mając na uwadze wiek zmarłego, sytuację rodzinną powódki, przyznana kwota odszkodowania jest adekwatna do doznanej krzywdy. Wskazała, że powódka miała w chwili wypadku własną rodzinę, w której skupiała się jego uwaga i aktywność życiowa, co pozwala przyjąć, że odczuwała mniejszą krzywdę po utracie ojca.

Strona pozwana podniosła wreszcie, że wymagalność odsetek powinna zostać określona na dzień wyrokowania a nie według dat przyjętych przez powódkę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 października 2007r. w K., kierujący samochodem osobowym marki V. o nr rej. (...) M. G., naruszył nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że nie zastosował należytej ostrożności oraz nie obserwował właściwie drogi, na skutek czego wykonując manewr skrętu w lewo i zjeżdżając z drogi głównej na posesję przy drodze, nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu jadącemu prawidłowo z przeciwnego kierunku motorowerem marki S. W. M., na skutek czego W. M. uderzył w bok samochodu marki V. (...), a następnie w przyczepę jadącego z tyłu (...), po czym został najechany kołami przyczepy, w wyniku czego doznał obrażeń ciała skutkujących jego zgonem.

/dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 30 czerwca 2008 r. – k – 8-9 /

Sprawca wypadku M. G. był ubezpieczony u strony pozwanej w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. W dacie śmierci W. M. miał 87 lat i mieszkał w J.. Powódka miała wówczas 50 lat, była rozwiedziona i mieszkała w K..

/ okoliczności bezsporne/

Powódka utrzymywał z ojcem dobre stosunki, spotykali się często. Ojciec przyjeżdżał często, w miarę możliwości wspierał ja finansowo, Ponadto wspólnie uczestniczyli w uroczystościach rodzinnych, razem spędzali święta i widywali się przy niemal cotygodniowych spotkaniach

/ dowód: ankieta – k – 34-35, zeznania świadków J. C. i S. M. oraz zeznania powódki złożone na rozprawie w dniu 2 marca 2016 r./

Pismem z 25 sierpnia 2015 r., doręczonym stronie pozwanej na początku września, powódka wezwała stronę pozwaną do zapłaty kwoty 100.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia i strona pozwana wypłaciła jej z tego tytułu kwotę 10.000,00 zł.

/ dowód: pismo strony pozwanej z 3.09.2015r. znajdujące się w aktach szkodowych/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dokumentów w postaci wyroku sądowego wydanego w sprawie karnej i ankiety sporządzonej na użytek postępowania likwidacyjnego oraz nie budzących wątpliwości zeznań świadków – najbliższych członków rodziny zmarłego i zeznaniach powódki.

Na podstawie ustawy z 30. 05. 2008 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz innych ustaw (Dz. U., nr 116, poz. 731), z dniem 3 sierpnia 2008r. wprowadzono przepis art. 446 § 4 k.c. dający wyraźną podstawę do roszczeń o zadośćuczynienie dla najbliższych członków rodziny zmarłego za doznaną krzywdę wskutek śmierci osoby najbliższej w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia. Jednakże za ugruntowane w judykaturze należy uznać przekonujące stanowisko wyrażone przez Sąd Najwyższy, dopuszczające możliwość dochodzenia zadośćuczynienia przez osoby bliskie w związku ze śmiercią osoby najbliższej przed dniem 3. 08. 2008 r. na podstawie przepisów o ochronie dóbr osobistych ( zob. wyrok S.N. z 14. O.. 2010r„ IV CSK 307/09, Lex nr 604152, uchwała S.N. z 22 .10. 2010r., III CZP 76/10, Biul. S.N. z 2010r., nr 10, poz. ll, wyrok S.N. z 11.05. 2011r. I CSK 621/10, Lex nr 848128). Zgodnie z tym stanowiskiem na skutek śmierci członka rodziny, w sytuacji kiedy jest ona następstwem deliktu, może dojść do naruszenia dobra osobistego jakim jest utrata osoby najbliższej i krzywda ta należy do dóbr osobistych podlegających ochronie na podstawie art. 23, 24 i 448 k.c.

Zgodnie z art. 448 k.c. w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu czyjego dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Krzywda jako szkoda o charakterze niemajątkowym ma charakter niewymierny, niepoliczalny. Życie ludzkie jest wartością bezcenną i żadna kwota pieniężna nie jest w stanie wartości tej zrekompensować. Śmierć bliskiego członka rodziny jest bardzo ciężkim, i tragicznym wydarzeniem powodującym trudny do opisania ból i cierpienie. W orzecznictwie wskazuje się, że na jej rozmiar mają wpływ dramatyzm doznań osoby bliskiej, poczucie osamotnienia i pustki, cierpienie moralne i wstrząs psychiczny wywołany śmiercią bliskiej osoby, rodzaj i intensywność więzi łączącej pokrzywdzonego ze zmarłym, wystąpienie zaburzeń będącym skutkiem odejścia, stopień w jakim pokrzywdzony będzie umiał się znaleźć w nowej rzeczywistości i zdolność jej zaakceptowania, leczenie doznanej traumy, wiek pokrzywdzonego (por. wyrok SN z 3.06.2011r., (...), (...)).

Więź między ojcem i córką jest silnym rodzajem związku i tragiczna śmierć ojca stanowi traumatyczne przeżycie dla pozostałego przy życiu członka najbliższej rodziny. W normalnie funkcjonujacej rodzinie, gdzie istnieje naturalna, bliska więź pomiędzy najbliższymi krewnymi, niespodziewane odejście najbliższej osoby musi wywołać wstrząs a także wpłynąć na zmianę ustabilizowanego dotąd życia. Trzeba stwierdzić, że relacje pomiędzy powódką a ojcem odpowiadały wzorcowi normalnie funkcjonującej rodziny a śmierć W. M. była tragicznym wydarzeniem dla córki. Z drugiej strony, z uwagi chociażby na wiek zmarłego, A. J. musiała się liczyć, że może w niedalekim czasie dojść do naturalnego odejścia bliskiego jej członka rodziny. Takiej oceny nie zmienia fakt pozostawania W. M. w dobrej kondycji, o czym może świadczyć chociażby fakt, że w podeszłym wieku jeździł on motorowerem. Ponadto powódka od wielu lat prowadziła własne życie rodzinne i naturalna więź z ojcem musiała z biegiem lat ulec normalnemu spowszednieniu, chociażby w związku z tym, że najważniejszymi osobami dla niej stały się córki.

W ocenie sądu, doznana przez powódkę krzywda uzasadnia zadośćuczynienia w kwocie 20.000,00 zł. Z uwagi na wypłatę na rzecz powódki w postępowaniu likwidacyjnym kwoty 10.000,00 zł, żądanie zadośćuczynienia podległo uwzględnieniu w zakresie kwoty 10.000,00 zł na podstawie powołanych wyżej przepisów oraz art. 34 ust. 1 ustawy z 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz. U. nr 124, poz. 1152 ze zm.).

Orzeczenie o odsetkach znajduje uzasadnienie w treści art. 481 § 1 k.c. i art. 14 ust. 1 i 2 ustawy z 22 maja 2003r. Brak było w aktach szkodowych potwierdzenia, kiedy wpłynęło do strony pozwanej pismo powódki zawierające żądanie zadośćuczynienia, niemniej nastąpiło to najpóźniej 2 września 2015r. Tak więc, 30 dniowy termin spełnienia świadczenia upłynął 2 października 2015r. i odsetki od należnej kwoty zasądzono od 3 października 2015r.

Powyższe przesądziło o oddaleniu powództwa w pozostałym zakresie.

Orzeczenie o kosztach znajduje uzasadnienie w treści przepisu art. 100 k.p.c. Powódka wygrała sprawę w 25% a przegrała w 75%. Odwrotne proporcje dotyczyły strony pozwanej. Powódka poniosła następujące koszty procesu: 2.000,00 – opłata sądowa, 2.400,00 zł – wynagrodzenie pełnomocnictwa, 34,00 zł – opłaty skarbowe od pełnomocnictw. Strona pozwana poniosła nastepujące koszty: 2.400,00 zł – wynagrodzenie pełnomocnika.

W tych warunkach, stosunkowe rozdzielenie kosztów uzasadniało zasądzenie od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 691,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.