Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 1600/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze z 2016-01-13

Sygnatura akt I C 1600/15

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Adamek-Rogowska

Protokolant: Justyna Ferenc

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2015 r. w K.

sprawy z powództwa (...) S. A. z siedzibą w W.

przeciwko Ż. M.

o zapłatę

I  zasądza od pozwanej Ż. M. na rzecz strony powodowej (...) S. A. z siedzibą w W. kwotę 1 641,24 zł (jeden tysiąc sześćset czterdzieści jeden 24/100 złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 20.04.2015 r. do dnia zapłaty;

II  dalej idące powództwo oddala;

III  zasądza od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 528,21 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV  wyrokowi w punkcie I i III nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C1600 /15

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) S.A. siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej Ż. M. kwoty 2 010,25 wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztami procesu.

W uzasadnieniu żądania twierdziła, że zawarła z pozwaną w dniu 11.09.2013r. umowę pożyczki. Jej przedmiotem było udzielenie pożyczki w wysokości netto 1 500 zł. Całkowita kwota do zapłaty łącznie z wszystkimi kosztami wynosiła 2 945,30 zł. Pozwana miała spłacać pożyczkę w 60 tygodniowych ratach. Nie wywiązała się jednak z obowiązku spłaty pożyczki zgodnie z umową. Dokonała wpłat w łącznej wysokości 700 zł. W związku w wypowiedzeniem umowy przed okresem obowiązywania umowy saldo zadłużenia zostało pomniejszone o nienależne w części kwoty z tytułu z tytułu odsetek 20,40 zł i z tytułu obsługi pożyczki w domu w wysokości 214,59. Tym samym łączne zobowiązanie pozwanej odpowiada kwocie dochodzonej pozwem.

Pozwana Ż. M. nie stawiła się na rozprawę, ani też nie zajęła stanowiska na piśmie, wobec czego sąd na podstawie art. 339 § 1 k.p.c. wydał wyrok zaoczny, którym powództwo uwzględnił jedynie w części. Fakt bowiem, że pozwany nie wdaje się w spór nie oznacza, że sąd jest zwolniony z oceny zasadności żądania opartego na twierdzeniach zgłoszonych w pozwie (zob. min. orzeczenia S.N. z 15.09.1967 r. w sprawie III CRN 175/67 , Biuletyn S.N. 1974 nr 1 poz. 4, z 21. 05.1971 r. III CRN 99/71B. S..N. 1971, nr 7 -8 , poz. 123, z 7.06. 1972 , (...) 30/72 , LEX nr 7094 ). Wątpliwości Sądu co do zasadności uwzględnienia żądania całości przemawiały za przeprowadzeniem postępowania dowodowego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11.09.2013r.pozwana Ż. M. zawarła z (...) S.A. umowę pożyczki. Zgodnie treścią umowy jej przedmiotem było udzielenie pożyczki w wysokości 1 500 zł. Koszt ubezpieczenia wynosił 240 zł. Opłata przygotowawcza została ustalona na 174 zł. Dodatkowa opłata przygotowawcza na 69,60 zł. Pozwana miała spłacać pożyczkę w 60 tygodniowych ratach, w wysokości 49,09 zł każda, za wyjątkiem ostatniej, której wysokość została ustalona na 48,99 zł. Roczna stopa oprocentowania została określona na 16% i wynosiła 190,70 zł. Z tytułu kosztów obsługi pożyczki w domu pozwana miała zapłacić kwotę 771 zł, stanowiącą 51,4 % całkowitej kwoty pożyczki. Całkowita kwota do zapłaty została ustalona na 2 945,30 zł, całkowity koszt pożyczki na 604,70 zł. Czas trwania umowy wynosił 60 tygodni. Rzeczywista roczna stopa oprocentowania został określona na 84,6%.

W przypadku opóźnienia w spłacie kwoty równej dwóm pełnym ratom pożyczki i nieuregulowania zadłużenia mimo wezwania w terminie 7 dni, pożyczkodawca mógł wypowiedzieć umowę z zachowaniem 30 dniowego terminu wypowiedzenia.

Dowód: umowa pożyczki z k.3,4

Pismem z 22.05.2014r.w związku z zaleganiem w regulowaniu rat, umowa została wypowiedziana.

Dowód: wypowiedzenie umowy k.5

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie mamy do czynienia ze stosunkiem prawnym nawiązanym między przedsiębiorcą a konsumentem. Ochrona konsumentów jako słabszej strony stosunków zobowiązaniowych znalazła swoje odzwierciedlenie nie tylko w przepisach ustawowych, ale i w art.76 Konstytucji RP, zgodnie z którym władze publiczne chronią konsumentów, użytkowników i najemców przed działaniami zagrażającymi ich zdrowiu, prywatności i bezpieczeństwu oraz przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi. Zakres tej ochrony określa ustawa.

Zawierając przedmiotową umowę pożyczki z pozwaną posłużono się wzorcem umowy wykorzystywanym przez powoda przy zawieraniu umów pożyczki.

Zgodnie z art. 385 k.c. postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, jeżeli zostały sformułowane jednoznacznie. Nie uzgodnione indywidualnie są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu.

Wynagrodzeniem za korzystanie przez pożyczkobiorcę z pożyczki są zasadniczo odsetki, których górny pułap w celu zapobieżenia lichwie, został wyznaczony przepisem art. 359 § 2 1 k.c. jako czterokrotność wysokości stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym. Wysokość pozostałych opłat, powinna być ekwiwalentem usług związanych z udzieleniem pożyczki i co do zasady odpowiadać rzeczywistym kosztom poniesionym z tego tytułu. Powód poza opłatami przygotowawczymi naliczył opłatę z tytułu tzw. obsługi pożyczki w domu w wysokości 771 zł. Już z samej treści umowy wynika, że jest to opłata, której wysokość nie odpowiada faktycznym kosztom poniesionym w ramach tej usługi, a dodatkowa opłata obliczana jako procent wpłacanej przez klienta kwoty. Opłata ta nie jest zatem ekwiwalentem wykonanej usługi. Jej skutkiem jest obejście przepisów o odsetkach maksymalnych. Przy tym należy zauważyć, że umowa z pozwaną została zawarta w dniu 11.09.2013r., a wypowiedziana 22.05.2014r., a zatem nie doszły do skutku wszystkie zaplanowane wizyty w domu celem odbioru pożyczki w ilości 60. Niezależnie od tego opłata ta nie została uwzględniona w całkowitym koszcie pożyczki, (mimo, że stanowi ponad połowę kwoty pożyczki), w rzeczywistej stopie oprocentowania, co jest nieprawidłowe i dezinformuje konsumenta. Stosownie do art. 24 ust. 2 pkt 3 ustawy z 16.02.2005r.o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2007r.,nr 50 poz. 331 ze zm.) za praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów uznaje się godzące w nie bezprawne działanie przedsiębiorcy, w szczególności czyny nieuczciwej konkurencji , do których należy, zgodnie z art. 3 ust.1 ustawy z 16.04.1993r.o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (tekst jedn. Dz. U. z 2007r., Nr 171, poz.1206) działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta. Decyzją z 20.04.2015r. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wszczął przeciwko (...) S.A. postępowanie w sprawie stosowania praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów dotyczące min. stosowania opłat za obsługę pożyczki w domu, której wysokość nie odpowiada wartości świadczeń realizowanych w ramach tej opłaty.

W tych okolicznościach Sąd na podstawie art.720 § 1 k.c. uwzględnił roszczenie jedynie w części. I tak zasądzeniu podlegała kwota 1500 zł z tytułu kapitału, 190,70 zł z tytułu odsetek, (z poniższą korektą zastosowaną przez powoda), 240 zł z tytułu ubezpieczenia, 174 z tytułu opłaty przygotowawczej. W ocenie sądu nieuzasadnionym jest obciążanie pozwanej jeszcze druga opłatą przygotowawczą w kwocie 69,60 zł. W zakresie opłaty za obsługę pożyczki w domu zasądzeniu podlegała jedynie 1/3 tej sumy tj. kwota 257 (771:3). Od tak obliczonej sumy potrąceniu podlegała ustalona przez powoda w związku z wypowiedzeniem umowy przed okresem jej obowiązywania kwota z tytułu odsetek 20,46 zł i suma wpłacona przez pozwaną na poczet pożyczki 700 zł. W konsekwencji żądanie podlegało uwzględnieniu w kwocie 1641,24 zł (1500+174+240+190,70+257-20,46-700).

Postanowienie o kosztach wydano na podstawie art.100 k.p.c., zasądzając je proporcjonalnie do uwzględnionego żądania (647x81,64%)

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono na podstawie art.333 § 1pkt 3 k.p.c.

Z przytoczonych względów orzeczono jak w sentencji.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Lidia Wąchała
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze
Osoba, która wytworzyła informację:  Małgorzata Adamek-Rogowska
Data wytworzenia informacji: