Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marek Dziwiński

Protokolant: Magdalena Mastej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2016 r. w K.

sprawy z powództwa Gminy B. - G.- Miejskiego Zakładu (...) w B.

przeciwko R. R.

o eksmisję

I  nakazuje pozwanemu R. R., aby opuścił, opróżnił wraz z rzeczami jego prawa reprezentującymi lokal mieszkalny położony w B. przy ul. (...) i wydał go stronie powodowej;

II  ustala, iż pozwanemu R. R. przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego;

III  nakazuje wstrzymanie wykonania pkt I wyroku do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego;

IV  zasądza od pozwanego R. R. na rzecz strony powodowej kwotę 680,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 480,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 599/16

UZASADNIENIE

Strona powodowa Gmina B. wystąpiła z żądaniem eksmisji pozwanego R. R. z lokalu mieszkalnego położonego w B. przy ulicy (...) i nakazania wydania go stronie powodowej. Wniosła także o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje żądanie strona powodowa podała, że R. R. był najemcą przedmiotowego lokalu mieszkalnego od 7 maja 2009 roku. Strona powodowa podała dalej, że pozwany zalegał z zapłatą czynszu najmu a wezwany do zapłaty należności nie zapłacił ich. Strona powodowa wskazała, że z tego powodu wypowiedziała w dniu 17 listopada 2015r. stosunek najmu z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia, co doprowadziło do rozwiązania umowy.

Strona powodowa podała dalej, że na wniosek pozwanego strony zawarły ugodę, zgodnie z którą R. R. zobowiązał się do spłaty zadłużenia w 12 ratach, lecz nie wywiązał się z jej warunków. To – według strony powodowej – doprowadziło do sytuacji, że wypowiedzenie z 17 listopada 2015r. pozostało aktualne.

Pozwany R. R. wniósł o oddalenie powództwa podnosząc, że nie miał środków na opłacanie czynszu lecz w najbliższym czasie, po przyjeździe siostry z zagranicy, uiści zaległe należności na rzecz strony powodowej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. R. był od 7 maja 2009 roku najemcą lokalu mieszkalnego położonego w B. przy ul. (...), należącego do zasobów Gminy B..

/dowód: umowa o najem lokalu z 7 maja 2009r. – k – 15-16/

Miesięczny czynsz za lokal wynosił w 2015 roku od 168,03 zł do 195,55 zł. Pozwany zalegał z zapłatą czynszu za okres od czerwca do października 2015r.

/dowód; zestawienie – k – 8/

Pismem z 6 października 2015r. najemca został wezwany do zapłaty w terminie miesięcznym zaległych należności czynszowych w łącznej kwocie 786,77 zł. Najemca został powiadomiony o tym, że w przypadku braku zapłaty należności w tym terminie, zostanie wypowiedziana umowa najmu.

/dowód: wezwanie miesięczne do zapłaty z 6.10.2015 r. – k – 14/

Najemca nie uiścił powyższych zaległości.

/okoliczność bezsporna/

Pismem z 17 listopada 2015r. strona powodowa wypowiedziała umowę najmu ze skutkiem na 17 grudnia 2015r.

/dowód: pismo o rozwiązaniu umowy najmu z 17.11.2015 r. – k – 13/

W lutym 2016 roku strony zawarły ugodę, zgodnie z którą pozwany zobowiązał się do spłaty zadłużenia w 12 ratach. Strona powodowa zobowiązała się powstrzymać w czasie obowiązywania ugody od podejmowania działań mających na celu wszczęcie postępowania sądowego. Strona zastrzegły, że niezapłacenie należności w terminie skutkować będzie natychmiastową wymagalnością całej pozostałej kwoty.

/dowód: ugoda z 25.02 2016 r. – k -9-10/

Pozwany nie zapłacił zaległości.

/okoliczność bezsporna/

Pozwany jest zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w J. jako osoba bezrobotna od 5 grudnia 2001 roku. W tym okresie wielokrotnie wykonywał prace społecznie użyteczne. Ostatni okres takich prac obejmował czas pomiędzy 1 kwietnia do 1 października 2016 roku.

/dowód: zaświadczenie Powiatowego Urzędu Pracy w B. – k – 29/

Pozwany korzysta stale z pomocy społecznej w formie zasiłków okresowych i celowych w wysokości średnio 350,00 zł miesięcznie.

/dowód: pismo G. – Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. – k – 27/

Sąd zważył co następuje:

Ustaleń powyższych sąd dokonał na podstawie treści dokumentów i pism wysyłanych do najemcy i oraz faktów, które były między stronami bezsporne.

W świetle powyższego nie budziło wątpliwości to, iż pozwany R. R. nie płacił czynszu za mieszkanie od czerwca 2015r. On sam zresztą to potwierdził. W tych warunkach strona powodowa była uprawniona do podjęcia kroków przewidzianych przepisem art. 11 ust 2 ustawy z 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego, zmierzając do rozwiązania stosunku najmu. Strona powodowa wezwała pozwanego do zapłaty zaległego czynszu, które najemca odebrał 6 października 2015r. Następnie w dniu 18 listopada 2015r. zostało doręczone pismo o wypowiedzeniu umowy najmu. Stosownie do treści art. 11 ust. 2 ustawy wypowiedzenie mogło nastąpić na koniec miesiąca kalendarzowego i rozwiązanie umowy było skuteczne z dniem 31 grudnia 2015r., a nie jak wskazała to strona powodowa w swoim piśmie, z dniem 17 grudnia 2015r.

Na skuteczność rozwiązania umowy najmu nie miała wpływu treść ugody pomiędzy stronami, która odnosiła się tylko do spłaty zaległości przez pozwanego, a nie trwania stosunku najmu.

W tych warunkach, skoro zaszły przewidziane warunki do wypowiedzenia umowy najmu i wynajmujący, na podstawie przepisu art. 11 ust 2 ustawy o ochronie praw lokatorów złożył skuteczne oświadczenie w tym względzie, to zajmowanie prze najemcę lokalu i nie wydanie go wynajmującemu, uzasadniało orzeczenie eksmisji najemcy tj. R. R..

Okoliczność podnoszona przez pozwanego przeciwko eksmisji tj. jego trudna sytuacja materialna, nie mogły stanowić skutecznej obrony przed eksmisją. Okoliczności te miały znaczenie dla obligatoryjnego orzeczenia na podstawie przepisu art. 14 ust. 1 ustawy, o uprawnieniu pozwanych do otrzymania lokalu socjalnego, bądź o braku takiego uprawnienia. Status pozwanego – jako bezrobotnego – przesądził o ustaleniu, że pozwanemu przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego. Orzeczenie to znajduje uzasadnienie w treści przepisu art. 14 ust. 4 pkt 5 ustawy. W każdym razie nie wystąpiły po stronie pozwanego okoliczności, które przemawiałyby za odmową przyznania lokalu socjalnego pozwanemu, oceniając je pod kątem brzmienia przepisu art. 14 ust 3 ustawy. Podstawowym powodem niepłacenia przez pozwanego czynszu była jego trudna sytuacja materialna, fakt pozostawania bez pracy. Nie było też zastrzeżeń strony powodowej co do sposobu korzystania przez najemcę z mieszkania, dlatego na podstawie cytowanych wyżej przepisów orzeczono o uprawnieniu pozwanego do otrzymania lokalu socjalnego.

Stosownie do treści przepisu art. 14 ust. 6 ustawy, orzekając o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego, sąd nakazał wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 k.p.c. Pozwany jest więc zobowiązany zwrócić stronie powodowej koszty procesu. Na koszty te składają się: 200,00 zł – opłata od pozwu, 480,00 zł – wynagrodzenie radcy prawnego, co łącznie daje kwotę 680,00 zł.