Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 sierpnia 2013 r.

Sąd Rejonowy w Zgorzelcu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Maciej Dubrowski

Protokolant: Ewelina Pługowska

na rozprawie po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2013 r. w Zgorzelcu sprawy

z powództwa Powiatu (...) reprezentowanego przez Starostę (...)

przeciwko Skarbowi Państwa – M. T. B. i. G. M. w. W.

o zapłatę

I.  powództwo oddala,

II.  zasądza od powoda Powiatu (...) reprezentowanego przez Starostę (...) na rzecz pozwanego Skarbu Państwa – M. T. B. i. G. M. w. W.kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt: I C 990/13

UZASADNIENIE

Powód Powiat (...) reprezentowany przez Starostę (...) wystąpił z powództwem przeciwko Skarbowi Państwa – M. T. B. i. G. M. w. W. o zapłatę kwoty 425, zł z ustawowymi odsetkami od wniesienia pozwu do dnia zapłaty, z tytułu zwróconej częściowo opłaty za wydanie karty pojazdu pobranej uprzednio przez stronę powodową od C. J. w dniu 06 grudnia 2005 oraz o zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu swojego żądania powołując się na treść uzasadniania i Wyroku Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z dnia 04-03-2013r o sygn. akt IC 1299/12 strona powodowa wskazała, iż wskutek wydania niezgodnego z konstytucją aktu prawnego w postaci rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 roku w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz.U. z 2003 roku, nr 137, poz. 1310) poniosła szkodę w swoim mieniu na kwotę 425 zł.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 06-05-2013r o sygn. akt I Nc 434/13 Sąd uwzględnił powództwo powoda w całości [art. 498 §1 k.p.c.]

W sprzeciwie od powyższego nakazu strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie na jej rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Strona pozwana zarzuciła, że powód nie wykazał szkody ponieważ powód zwrócił kwotę o jaką był bezpodstawnie wzbogacony na szkodę osoby trzeciej. Ponadto zaprzeczyła, aby przedłożony Wyrok potwierdzał szkodę powoda , ponieważ jego treść na to nie wskazuje. Tym samym strona pozwana stwierdziła, że okoliczności wskazane przez powoda nie są dowiedzione, a roszczenie jest bezzasadne.

Wskutek prawidłowego wniesienia sprzeciwu nakaz zapłaty utracił moc, a przewodniczący wyznaczył rozprawę zarządzając wymianę pism procesowych w zakresie istnienia szkody.[art. 505§1 k.p.c.]

Powód w piśmie z dnia 09-07-2013 podtrzymał swoje stanowisko argumentując dodatkowo, iż pobraną kwotę przeznaczył na realizacje celów publicznych w tym na zlecone przez administracje rządową.

Pismem z dnia 22-07-2013r strona pozwana dalej kwestionowała istnienie szkody u pozwanego związanej z wydaniem przez ministra bezprawnego legislacyjnie aktu normatywnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

C. J. w dniu 06 grudnia 2005 roku dokonał pierwszej rejestracji na terenie Rzeczypospolitej Polskiej sprowadzonego z zagranicy samochodu osobowego marki C. (...) o nr rej. (...). Wraz z decyzją o rejestracji pojazdu otrzymał dowód rejestracyjny seria i numer (...), tablice rejestracyjne zalegalizowane znakiem legalizacyjnym (...), nalepkę kontrolną oraz kartę pojazdu serii (...) i w związku z tym uiścił opłatę za wydanie karty pojazdu (...) w wysokości 500 zł.

[dowód: Wyroku Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z dnia 04-03-2013r o sygn. akt IC 1299 wraz z uzasadnieniem pisemnym k-6-13] ;

Wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 roku (w sprawie U 6/04, opublik. w OTK-A 2006, nr 1, poz.3) ) przepis wprowadzający opłatę za wydanie karty pojazdu w wysokości 500, zł, został uznany za niezgodny z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym oraz z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

[dowód: okoliczność bezsporna]

Pismem z dnia 17 maja 2012 roku C. J. wezwał stronę powodową do zwrotu kwoty 425, zł tytułem nadpłaconej opłaty za wydanie karty pojazdu w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. Przedmiotowe pismo zostało doręczone Powiatowi (...) w dniu 04 czerwca 2012 roku.

[dowód: Wyroku Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z dnia 04-03-2013r o sygn. akt IC 1299 wraz z uzasadnieniem pisemnym k-6-13]

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z dnia 04-03-2013r o sygn. akt IC 1299/13 uwzględniono powództwo C. J. wobec Powiatu (...) reprezentowanego przez Starostę (...) w całości zasądzając zwrot kwoty 425 zł wraz odsetkami i kosztami postępowania.

[dowód: Wyroku Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z dnia 04-03-2013r o sygn. akt IC 1299 wraz z uzasadnieniem pisemnym k-6-13]

Powiat (...) przelewem z dnia 28-03-2013r wykonał powyższy wyrok w całości.

[dowód: wydruk z elektronicznej bankowości k 14]

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako nieudowodnione podlegało oddaleniu w całości.

Powód wywodził swoje roszczenia z art. 417 ¹ § 1 k.c. regulującego przypadki kiedy szkoda została wyrządzona przez wydanie aktu normatywnego. Przesłankami odpowiedzialności z art. 417 ¹ § 1 k.c. są, obok stwierdzenia we właściwym postępowaniu niezgodności z prawem (Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową, ustawą) aktu normatywnego, także wyrządzenie szkody przez ten akt normatywny oraz związek przyczynowy pomiędzy szkodą a określonym aktem normatywnym. W przedmiotowej sprawie zaistnienie pierwszej przesłanki było bezsporne w zakresie pozostałych dwóch przytoczyć trzeba poglądy doktryny i judykatury, iż: „po to, żeby można było dochodzić odszkodowania, musi być spełniona podstawowa przesłanka – musi istnieć szkoda. Taka sama przesłanka musi być spełniona przy dochodzeniu odszkodowania od Skarbu Państwa za szkodę wyrządzoną przy wykonywaniu władzy publicznej (wyrok SN z dnia 27 sierpnia 2008 r., II CSK 132/2008, niepubl.). Przesłanką odpowiedzialności odszkodowawczej na podstawie art. 417 k.c. jest więc szkoda w rozumieniu art. 361 § 2 k.c., czyli obejmująca straty oraz utracone korzyści, które poszkodowany mógł osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono; może być też zadośćuczynienie pieniężne za krzywdę w przypadkach wskazanych w art. 445 i 448 k.c. Znajdą więc zastosowanie ogólne reguły dotyczące kompensaty szkody w mieniu (majątkowej) i na osobie (majątkowej i niemajątkowej) – [por. wyrok SA w Poznaniu z dnia 7 kwietnia 2010 r., I ACa 222/10, LEX nr 628185; wyrok SA w Poznaniu z dnia 9 listopada 2010 r., I ACa 841/10, LEX nr 756729; por. także cyt. wyżej wyrok TK z dnia 4 grudnia 2001 r.; wyrok TK z dnia 23 września 2003 r., K 20/02, OTK-A 2003, nr 7, poz. 76; Z. R., A. O., Zobowiązania..., s. 219; Z. B. (w:) Kodeks..., s. (...).]

Oceniając sprawę teoretycznie nietrudno sobie wyobrazić szkodę powiatu wywołaną przez wydanie niezgodnego z konstytucją aktu prawnego w postaci rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 roku w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz.U. z 2003 roku, nr 137, poz. 1310) na kwotę 425 zł lub nawet zdecydowanie wyższą. Niewątpliwie jednak ma racje strona pozwana wskazująca, iż szkoda powoda nie może polegać na zwrocie uprawnionemu kwot pobranych od niego uprzednio bez podstawy prawnej, a tak ją widzi i przedstawia powód. Podzielić więc należy zarzut pozwanego o nieudowodnieniu rzeczywistej szkody przez powoda, na którym ciążył ten obowiązek zgodnie z regułą określoną w art. 6 k.c. Podkreślić przy tym trzeba, że szkoda obejmuje straty i utracone korzyści oraz krzywdę w przypadkach określonych w ustawie, Obowiązek zwrotu pobranej uprzednio kwoty nie mieści się w pojęciu straty jak również utraconych korzyści o krzywdzie nie wspominając. Innych okoliczności faktycznych powód reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika nie wskazał argumentów jurydycznych nie podał. Niewątpliwie również z powoływanego przez powoda Wyroku Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z dnia 04-03-2013r o sygn. akt IC 1299/12 nie wynika obowiązek świadczenia pozwanego na rzecz powoda wskazanej w tym wyroku kwoty 425 zł. Za niewykazane należało więc uznać za istnienie dwóch przesłanek odpowiedzialności pozwanego w postaci szkody i związku szkody z wydanym aktem normatywnym.

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji.

O kosztach procesu sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. zasądzając od strony powodowej na rzecz pozwanej kwotę 60, zł tytułem zwrotu wynagrodzenia radcy prawnego. Koszty zastępstwa procesowego zostały ustalone na podstawie § 2 w zw. z § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego.