Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 stycznia 2013 r.

Sąd Rejonowy w Zgorzelcu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Dorota Florkowska

Protokolant Sylwia Dubowik

po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2013 r. w Zgorzelcu

na rozprawie

sprawy z powództwa T. K. (1) i P. C.

przeciwko B. S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej B. S. solidarnie na rzecz powodów T. K. (1) i P. C. kwotę 13.742,99 zł (trzynaście tysięcy siedemset czterdzieści dwa złote dziewięćdziesiąt dziewięć groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 21 października 2010 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanej B. S. solidarnie na rzecz powodów T. K. (1) i P. C. kwotę 3.105,- zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 2.400,- zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IC 842/12

UZASADNIENIE

Powodowie, T. K. (1) i P. C., prowadzący działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej pod firmą K5 (...) s.c., domagali się zasądzenia solidarnie na ich rzecz od pozwanej B. S. kwoty 13.742,99 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 21 października 2010 r. i kosztami procesu.

W uzasadnieniu swojego żądania powodowie wskazali, iż zawarli z pozwaną umowę sprzedaży dachówki udokumentowaną fakturą VAT o nr (...) z dnia 15 października 2010 r., wystawioną na kwotę 13.742,99 zł. Powodowie wydali pozwanej przedmiotową dachówkę, a zapłata ceny sprzedaży miała nastąpić w formie przelewu w terminie oznaczonym na fakturze VAT. Pozwana do dnia wniesienia pozwu w sprawie nie zapłaciła powodom za dostarczony jej towar. Złożyła natomiast reklamację, którą – po przeprowadzeniu badań przez producenta – powodowie rozpoznali negatywnie (k. 3-4, 81).

Nakazem zapłaty z dnia 3 lipca 2012 r. (sygn. akt I Nc 580/12) Sąd Rejonowy w Zgorzelcu uwzględnił w całości żądanie powodów (k. 12).

W skutecznie wniesionym sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwana, B. S., wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania. Pozwana zarzuciła, iż odstąpiła od zawartej z powodami w grudniu 2009 r. umowy i zwróciła cały – opisany w fakturze VAT nr (...) z dnia 15 października 2010 r. – towar, z powodu jego niezgodności z umową. Pozwana wskazała, iż po założeniu przedmiotowej dachówki okazało się, że pomiędzy dachówkami wytworzyły się szpary, a pojedyncze dachówki „klawiszowały”. W dniu 14 grudnia 2009 r. pozwana zgłosiła u powodów reklamację, żądając bezzwłocznej wymiany wadliwych dachówek i dostarczenia takiej samej ilości towaru zgodnego z umową. Powodowie do zgłoszonej reklamacji nie ustosunkowali się w ustawowym terminie 14 dniu, co – zgodnie z dyspozycją art. 8 ust. 3 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej – pozwoliło pozwanej przypuszczać, iż uznali reklamację za uzasadnioną. Ponadto, pozwana zarzuciła, iż producent dachówki pobrał do analizy pojedyncze próbki z palety stojącej na chodniku, co podważa wiarygodność dokonanej przez niego ekspertyzy i wniosków o zgodności towaru z umową. Na dowód niezgodności towaru z umową pozwana powołała opinię techniczną sporządzoną przez J. K. (1), którą wcześniej przesłała producentowi dachówek. Wraz z pismem z dnia 3 listopada 2010 r. pozwana odesłała powodom wystawioną przez nich fakturę, informując ich ponownie o niezgodności dachówki z umową, a kolejnym pismem z dnia 25 listopada 2010 r. odstąpiła od zawartej z powodami umowy sprzedaży. W dniu 30 listopada 2010 r. pozwana na własny koszt przetransportowała towar na plac hurtowni K5 przy ul. (...) w B. (k. 17-22).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W miesiącu grudniu 2009 r. strony zawarły ustną umowę, na mocy której pozwana zakupiła u powodów dachówkę renesansową (L 15 firmy (...)) wraz innymi elementami poszycia dachowego, w tym elementami mocującymi, za łączną cenę 13.742,99 zł. Powodowie zobowiązali się do dostarczenia zakupionego przez pozwaną towaru na budowę przy ul. (...) w B., natomiast pozwana zobowiązała się do zapłaty umówionej ceny sprzedaży po wystawieniu przez powodów faktury, w terminie w niej wskazanym. Dachówkę dostarczono na teren budowy pozwanej na początku grudnia 2010 r..

(dowód: zeznania świadka K. S., k. 53-54, zeznania powoda T. K. (1), k. 82-83, zeznania powoda P. C., k. 83, zeznania powódki B. S., k. 83-84)

Zakupiona przez pozwaną dachówka została ułożona w grudniu 2010 r. przez A. M., który był również wykonawcą więźby dachowej w nieruchomości małżonków S.. Niezwłocznie po ułożeniu dachówki pozwana poinformowała ustnie powodów, iż dachówki nie przylegają do siebie w oczekiwany przez nią sposób, a miejscami chwieją się.

(dowód: zeznania świadka K. S., k. 53-54, zeznania świadka R. A., k. 54 verte, zeznania świadka A. M., 81 verte, zeznania powoda T. K. (1), k. 82 verte, zeznania powoda P. C., k. 83, zeznania pozwanej B. S., k. 84, dokumentacja fotograficzna, k. 30,42)

Następnego dnia po otrzymaniu powyższego zgłoszenia powód, T. K. (1), udał się z pozwaną na teren jej budowy, by odebrać załączone do palet certyfikaty, będące podstawą reklamacji u producenta dachówek. Znajdujące się na budowie certyfikaty były już niekompletne, a folie z palet popalone. Po uzyskaniu certyfikatu od K. S. powodowie zgłosili zastrzeżenia pozwanej co do jakości dachówki swojemu dostawcy - (...) sp. z o.o. oraz producentowi.

(dowód: zeznania powoda T. K. (1), k. 82 verte, zeznania powoda P. C., k. 83)

Na początku stycznia 2010 r. przedstawiciel producenta pobrał z dwóch palet znajdujących się na budowie pozwanej próbki dachówek (w ilości kilku sztuk), które następnie poddano badaniu laboratoryjnemu.

Pismem z dnia 8 stycznia 2010 r. doradca techniczny firmy (...) powiadomił powodów o pobraniu próbek sprzedanej przez nich dachówki i ich przesłaniu do laboratorium producenta, wskazując jako przewidywaną datę zakończenia badań 31 stycznia 2010 r.. Po dokonaniu badań laboratoryjnych pobranych próbek dachówki producent stwierdził, iż zakupiona przez pozwaną dachówka spełnia wymogi obowiązującej normy i kwalifikuje się do pierwszej jakości, ponadto posiada – zdaniem producenta – odpowiednie właściwości użytkowe i techniczne, a występujące w dachu pozwanej częściowe niedomknięcia dachówek nie są spowodowane zastosowanym produktem, o czym poinformował powodów w piśnie z dnia 5 lutego 2010 r.. Treść ekspertyzy producenta została niezwłocznie podana przez powodów do wiadomości pozwanej.

(dowód: pismo z dnia 8 stycznia 2010 r., k. 25, pismo z dnia 5 lutego 2010 r., k. 26, zeznania świadka K. S., k. 54, zeznania świadka A. M., k. 81 verte, zeznania powoda T. K. (1), k. 82 verte, zeznania pozwanej B. S., k. 83 verte)

Wykonawca dachu w budynku pozwanej, A. M. – w obecności pozwanej, kierownika budowy, R. A., oraz powoda, T. K. (1) – dokonał próby ułożenia przedmiotowych dachówek na wykonanej przez siebie drewnianej konstrukcji o wielkości 2m ². Na konstrukcji tej dachówki nie układały się równo, w przeciwieństwie do dachówki udostępnionej przez S. P., którą ten zakupił 10 lat temu na potrzeby własnej budowy.

(dowód: zeznania świadka A. M., k. 81 verte, zeznania świadka S. P., k. 55, zeznania świadka R. A., k. 54 verte, zeznania świadka K. S., k. 53-54, zeznania pozwanej, B. S. k. 83-84)

W marcu 2010 r. pozwana zwróciła się z prośbą do S. W., prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie usług dekarskich, pod nazwą E. S., o cenę jakości zakupionej przez nią dachówki i wykonania więźby dachowej. S. W. rozebrał część dachu pozwanej (na połaci znajdującej się nad garażem) i przełożył dachówki na nowo, jednakże nadal nie przylegały one do siebie idealnie. Właściciel firmy (...) nie podjął się wydania kategorycznej oceny w przedmiocie jakości dachówki, albowiem niewielka powierzchnia dachu, na której wykonywał prace związane z przełożeniem dachówek nie uprawniała go do wydania takiej opinii. Stwierdził natomiast, że dach w budynku pozwanej został wykonany niechlujnie.

(dowód: zeznania świadka R. A., k. 54 verte, zeznania świadka S. W., k. 55, zeznania pozwanej B. S., k. 84)

W dniu 3 marca 2010 r. K. i B. małżonkowie S. poinformowali pisemnie powodów o zamiarze zwrócenia się do NOT w J. o sporządzenie prywatnej ekspertyzy przedmiotowej dachówki. Informację tą powodowie przekazali swojemu dostawcy (...) sp. z o.o., który w odpowiedzi wskazał, iż pobranie reprezentantów dachówek do prywatnej ekspertyzy powinno odbyć się zgodnie z normą badawczą, po uprzednim poinformowaniu o terminie tej czynności przedstawicieli handlowych producenta.

(dowód: pismo z dnia 3 marca 2010 r. wraz z potwierdzeniem odbioru przez T. K., k. 27, pismo z dnia 4 marca 2010r., k. 28, pismo z dnia 8 marca 2010 r., k. 29)

Nie zgadzając się z ekspertyzą producenta, pozwana zleciła wykonanie opinii Naczelnej Organizacji Technicznej w J., uzyskując prywatną opinię techniczną, sporządzoną przez J. K. (1), w której wywiódł on, iż zamki ułożonej na dachu budynku dachówki nie są całkowicie domknięte, a sposób pobrania przez producenta reprezentantów dachówki do badań nie spełniał standardów, o których mowa w piśmie z dnia 8 marca 2010 r.. J. K. (1) we wnioskach końcowych swojej opinii zalecił, aby producent wskazał i umówił firmę dekarską, która zdjęłaby z połaci dachu – na powierzchni 12-15 m ² – ułożoną dotąd dachówkę i komisyjnie oceniła przygotowane przez wykonawcę robót podłoże pod dachówkę; w razie konieczności dokonała przebicia łat i wbudowała na tę powierzchnię dachu uprzednio zdjętą dachówkę – w obecności przedstawiciela producenta, kierownika budowy, wykonawcy ułożenia dachówki i pozwanej. Stosując się do zaleceń J. K., mąż pozwanej, K. S., zwrócił się do producenta o wskazanie odpowiednio przeszkolonego zakładu dekarskiego, który wykonałby czynności wskazane w opinii, jednocześnie przesyłając producentowi odpis prywatnej opinii technicznej.

Odpowiadając na powyższe, przedstawiciel producenta podtrzymał dotychczasowe stanowisko i zaznaczył, że w celu ustalenia, czy zakupiona przez pozwaną partia dachówki odpowiada podstawowym właściwościom wystarczyło zbadać jedną spośród pobranych próbek. Producent stwierdził, iż przyczyną niedomykania się dachówek nie jest wadliwość zastosowanego produktu, lecz niewłaściwe wykonanie podłoża pod dachówkę.

(dowód: prywatna opinania J. K. (1), k. 34-36, pismo z dnia 15 kwietnia 2010 r., k. 33, pismo z dnia 22 maja 2010 r., k. 37, zeznania powódki B. S., k. 83-84)

W połowie 2010 r. pozwana – korzystając z propozycji T. K. (1) – zleciła wykonanie oględzin dachu zatrudnianemu na innych budowach inspektorowi nadzoru budowlanego, W. J., który stwierdził zastosowanie przez wykonawcę niezgodnej z projektem budowlanym belki łączącej dwie części dachu budynku i zalecił wykonawcy zastosowanie grubszej o 2 cm belki oraz przebicie łat dachowych o 1mm. A. M. odmówił przebicia łat zgodnie z tym zaleceniem i prośbą pozwanej.

(dowód: zeznania świadka A. M., k. 81-82, zeznania pozwanej B. S., k. 83-84, zeznania powoda T. K. (1), k. 82 verte, zeznania powoda P. C., k. 83)

We wrześniu 2010 r. dachówka nabyta przez pozwaną w hurtowni K5 została rozebrana przez wykonawcę dachu, a następnie spaletowana. Pozwana zakupiła nową dachówkę tego samego producenta, jednakże wybrała inny model dachówki. Przed ułożeniem nowej dachówki wykonawca wymienił belkę konstrukcyjną dachu i przebił łaty. Pozwana nie wypłaciła A. M. wynagrodzenia za ułożenie dachówki zakupionej u powodów, natomiast jego wynagrodzenie z tytułu ponownego wykonania dachu obniżyła o koszty przeprowadzonych ekspertyz.

(dowód: zeznania świadka A. M., k. 54 verte, zeznania pozwanej barbary S., k. 84)

W dniu 15 października 2010 r. T. K. (1) w imieniu K5 (...) s.c. wystawił pozwanej, B. S., fakturę VAT z tytułu sprzedaży dachówki i innych elementów poszycia dachowego na kwotę 13.742,99 zł. W piśmie datowanym na ten sam dzień powodowie wezwali pozwaną do zapłaty kwoty wskazanej w fakturze i w terminie w niej określonym, tj. do dnia 20 października 2010 r.

(dowód: faktura VAT nr (...), k. 6, pismo z dnia 15 października 2010 r., k. 8, zeznania powoda T. K. (1), k. 82 verte, zeznania pozwanej B. S., k. 84)

W piśmie z dnia 25 listopada 2010 r., nadanym w placówce pocztowej w dniu 26 listopada 2010 r., pozwana oświadczyła powodom, iż odstępuje od zawartej z nimi umowy sprzedaży dachówki i innych elementów poszycia wskazanych w treści faktury z dnia 15 października 2010 r., z powodu wad fizycznych dostarczonego towaru. W piśmie tym pozwana wskazała, iż powodowie nie ustosunkowali się do jej żądania wymiany towaru w terminie 14 dni , przez co – jej zdaniem – uznali reklamację za uzasadnioną.

(dowód: pismo z dnia 25 listopada 2010 r., k. 41 b)

Zdjętą z dachu i spaletowaną dachówkę oraz inne elementy poszycia pozwana przetransportowała na własnych koszt z placu budowy do magazynu hurtowni K5. Powodowie odmówili podpisania dokumentu potwierdzającego przyjęcie dachówki.

(dowód: zeznania świadka K. S., k. 54, zeznania pozwanej B. S., k. 84)

Sąd zważył, co następuje:

Pozwana nie kwestionowała okoliczności zawarcia z powodami umowy sprzedaży, ani wysokości umówionej przez strony ceny sprzedaży dachówki. Chcąc zwolnić się od obowiązku zapłaty żądanej przez powodów kwoty zarzuciła, iż kierując do powodów pismo datowane na dzień 25 listopada 2010 r. skutecznie odstąpiła od zawartej pomiędzy stronami umowy z powodu wad fizycznych towaru. Zrzuciła także, iż wobec nieustosunkowania przez powodów do zgłoszonej przez nią reklamacji w terminie 14 dni – zgodnie z dyspozycją art. 8 ust. 3 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej – uznali oni reklamację za uzasadnioną.

W art. 4 ust. 1 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej wprowadzona została zasada, zgodnie z którą odpowiedzialność sprzedawcy względem kupującego za brak zgodności towaru konsumpcyjnego z umową powstanie, jeśli stan taki występował w chwili jego wydania kupującemu. Sytuację kupującego wzmacnia wprowadzenie w tym przepisie domniemania istnienia niezgodności towaru z umową – na wypadek stwierdzenia niezgodności przed upływem sześciu miesięcy od dnia wydania towaru. Z domniemania tego kupujący może skorzystać, jeżeli udowodni istnienie braku zgodności towaru z umową oraz że brak zgodności wystąpił w okresie sześciu miesięcy od dnia wydania towaru (art. 6 kc). Wykazanie przez nabywcę towaru konsumpcyjnego tych dwóch okoliczności jest warunkiem powstania odpowiedzialności przez sprzedawcę. Każda z wad fizycznych objętych regulacją kodeksową zawiera się w zakresie pojęcia niezgodności towaru.

Pozwana winna była zatem wykazać w sprawie, iż zakupiona przez nią dachówka nie posiadała użyteczności zgodnej z celem umowy lub jej przeznaczeniem, tymczasem na okoliczność istnienia wad nabytej od powodów dachówki zaproponowała dowód w postaci prywatnej opinii (vide: art. 245 kpc), sporządzonej przez J. K. (1), która nie zawiera w swojej treści kategorycznego stwierdzenia wadliwości sprzedanej przez powodów dachówki. W swej opinii J. K. (1) wywiódł jedynie, że sposób pobrania przez producenta reprezentantów dachówki do badań nie spełniał standardów, o których mowa w piśmie dostawcy powodów z dnia 8 marca 2010 r., a ponadto zaproponował, aby wskazana przez producenta firma dekarska dokonała oceny nabicia łat dachowych przez dotychczasowego wykonawcę dachu w budynku należącym do pozwanej, a następnie – w razie konieczności – przebiła łaty i wbudowała na powierzchnię 12-15 m2 dachu uprzednio zdjętą dachówkę. Podjęcie tych czynności autor prywatnej ekspertyzy zalecił w celu ustalenia, czy przyczyną niedomykania się dachówek jest wadliwość zastosowanego towaru, czy też niewłaściwie wykonanie podłoża dachu, na które w swych pismach wskazywał producent.

O istnieniu wad towaru nie przeświadcza także „nieudana” próba ułożenia przedmiotowych dachówek na wykonanej przez A. M. drewnianej konstrukcji o wielkości 2m ², ani ułożenie na tejże konstrukcji dachówek udostępnionych przez S. P., które ten zakupił 10 lat temu. Na przestrzeni dekady mogły bowiem ulec zmianie normy producenta i wymagane przez niego właściwości poszczególnych modeli produktu. Oceny przyczyn niedomykania się dachówek nie podjął się S. W., który na prośbę pozwanej rozebrał część dachu (na połaci znajdującej się nad garażem) i przełożył dachówki na nowo. Na rozprawie w dniu 15 października 2012 r. świadek wskazał, iż rozebrany przez niego fragment dachu był zbyt mały, by móc kategorycznie stwierdzić, co było przyczyną niedomykania się dachówek. Świadek wskazał, iż w celu ustalenia tej przyczyny należałoby rozebrać cały dach i ułożyć dachówkę na nowo. Wykonania tych czynności – mimo prośby pozwanej – A. M. odmówił, poprzestając jedynie na ułożeniu dachówki na konstrukcji o niewielkich gabarytach. Również w opinii J. K. (1) zasugerowano konieczność przełożenia dachówki na większej powierzchni dachu, tj. 12-15m ². Ponadto, świadek S. W., który ma wieloletnie doświadczenie dekarskie zeznał, iż dach w budynku pozwanej został wykonany przez A. M. „dość niechlujnie”. Zaznaczyć należy, iż na konieczność przebicia łat dachowych o 1 mm zwracał wykonawcy uwagę inspektor nadzoru budowlanego, W. J., co potwierdzone zostało treścią zeznań świadka A. M. oraz treścią zeznań powodów T. K. (1) i P. C.. Okoliczności te rodzą poważne wątpliwości co do prawidłowości wykonania podłoża dachu (więźby dachowej) przez A. M., którego pozwana wszak obciążyła kosztami prywatnych ekspertyz, a który odmówił pozwanej przebicia łat dachowych, albowiem pozwana nie wypłaciła mu wynagrodzenia za pierwotne ułożenie dachówki (vide: zeznania świadka A. M., k. 81 vetre). Ponadto, zarówno z zeznań świadka A. M., jak i zeznań samej pozwanej wynika, iż wykonawca zastosował do wykonania dachu niewłaściwą belkę konstrukcyjną, która wymieniona została dopiero po rozebraniu przedmiotowej dachówki. W ocenie Sądu, w celu wyjaśnienia powyższych wątpliwości (w tym ustalenia wpływu zastosowania belki konstrukcyjnej o niewłaściwym przekroju na prawidłowość wykonania innych elementów więźby dachowej) i wykazania niezgodności towaru z umową pozwana winna była powołać dowód z opinii biegłego sądowego, czego – wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 6 kc – nie uczyniła.

Odnosząc się do zarzutu pozwanej uznania przez powodów reklamacji na skutek nieustosunkowania się do niej w terminie 14 dni, zaznaczyć należy, że ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej wprowadza dwustopniową hierarchię uprawnień konsumenta na wypadek niezgodności towaru z umową (sekwencyjność wykonywania uprawnień). W pierwszej sekwencji konsument jest uprawniony tylko do dochodzenia naprawy albo wymiany towaru. Jeżeli sprzedawca nie zdoła uczynić zadość takiemu żądaniu w odpowiednim czasie konsument nabywa prawo do odstąpienia od umowy. Początek 14-dniowego terminu, o którym mowa w art. 8 ust. 3 cyt. ustawy, stanowi dzień doręczenia sprzedawcy (vide: art. 61 § 1 kc i 97 kc) zgłoszenia konkretnej niezgodności i dokonanie wyboru jednego z roszczeń w ramach pierwszej sekwencji. Zarówno z zeznań powoda, T. K. (1), jak i zeznań samej pozwanej, B. S., wynika, iż pozwana przed złożeniem oświadczenia o odstąpieniu od umowy jedynie zawiadomiła powodów o domniemanej niezgodności, nie zgłosiła natomiast sprzedawcom żądania obniżenia ceny ani żądania wymiany towaru na nowy. Wobec niezgłoszenia przez pozwaną roszczenia z pierwszej sekwencji powodowie nie mieli obowiązku ustosunkowania się do tego żądania w terminie czternastu dni ze skutkiem milczącego uznania (vide: T. K., Odpowiedzialność, s. 91, M. O., Sprzedaż konsumencka, k. 156, J. J., Ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej – Komentarz, k. 265). Z drugiej strony z zeznań powodów wynika, iż rozpoczęli procedurę reklamacyjną niezwłocznie po uzyskaniu informacji od pozwanej o niedomykaniu się dachówek i na bieżąco informowali pozwaną o przebiegu procedury reklamacyjnej. Również sama pozwana w swych zeznaniach przyznała, iż w chwili zawiadomienia powodów o swoim podejrzeniu co do istnienia wady towaru została ona przez nich poinformowana o konieczności zgłoszenia tego faktu do producenta. Gdyby powodowie nie zgłosili zastrzeżeń pozwanej producentowi w terminie 14 dni, to z pewnością nie doszłoby do oględzin z udziałem jego przedstawiciela już na początku stycznia 2010 r.. Ponadto, dowodem na datę zawiadomienia o wadzie towaru nie może być – jak sugeruje pełnomocnik pozwanej – treść pisma z dnia 2 lutego 2010 r. (k. 26). Jak bowiem wynika ze zgodnych w tym zakresie zeznań stron zawiadomienie to zostało dokonane przez pozwaną ustnie, a „protokół reklamacyjny”, o którym mowa w tym piśmie został zgłoszony dostawcy, tj. (...) sp. z o.o., przez powodów. O decyzji producenta pozwana również została przez powodów powiadomiona.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, iż pozwana nie wykazała okoliczności skutecznego odstąpienia od umowy sprzedaży, a okoliczności zawarcia z powodami umowy sprzedaży dachówki i ceny sprzedaży nie kwestionowała i zasądził na rzecz powodów żądaną przez nich z tego tytułu kwotę.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 kc uznając, iż do wypłaty należności pozwana zobowiązana była niezwłocznie po upływie terminu zakreślonego jej przez powodów w fakturze VAT nr (...) z dnia 15 października 2010 r..

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc, albowiem powodowie wygrali proces. Na koszty poniesione przez powodów składały się: koszty zastępstwa procesowego w wysokości 2.400,- zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,- zł oraz opłata od pozwu w kwocie 688,- zł.