Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 sierpnia 2020 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Marta Ładzińska

Protokolant: Katarzyna Przybylska

po rozpoznaniu w dniu 06 sierpnia 2020 r. w Jeleniej Górze

sprawy z odwołania P. C.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

na skutek odwołania od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 05 września 2018 r. znak (...)

o jednorazowe odszkodowanie

I.  zmienia zaskarżoną decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia 05 września 2018 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy P. C. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu uszczerbku na zdrowiu na skutek rolniczej choroby zawodowej w kwocie odpowiadającej 30 % stałego uszczerbku na zdrowiu,

II.  kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa,

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz wnioskodawcy kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 203/18

UZASADNIENIE

Wnioskodawca P. C., działając przez zawodowego pełnomocnika, złożył odwołanie od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego P. Terenowej w J. z dnia 5 września 2018 r., którą organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu choroby zawodowej w związku z pracą rolniczą.

Wnioskodawca zarzucił organowi rentowemu błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na przyjęciu, że zachorowanie wnioskodawcy związane z chorobą słuchu nie przypada na okres podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników, podczas gdy problemy wnioskodawcy ze słuchem pojawiły się u odwołującego już od 1990 r., a ubezpieczeniu społecznemu rolników podlegał od 1971 r. do 2006 r.

Wnioskodawca zażądał zmiany zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie jednorazowego odszkodowania z tytułu rolniczej choroby zawodowej.

Strona pozwana – Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego wniosła o oddalenie odwołania. Organ rentowy zarzucił, że podstawą decyzji był przepis art. 10 Ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, zgodnie z którym jednorazowe odszkodowania przysługuje ubezpieczonemu, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku przy pracy rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej. Zgodnie z art. 12 Ustawy za rolniczą chorobę zawodową uznaje się chorobę, która powstała w związku z pracą w gospodarstwie rolnym, jeżeli choroba ta jest objęta wykazem chorób zawodowych określonych w przepisach wydanych na podstawie Kodeksu pracy. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych wraz z załącznikiem do Rozporządzenia zawiera wykaz chorób zawodowych, z wyszczególnieniem okresów, w których wystąpienie udokumentowanych objawów choroby upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej, pomimo wcześniejszego zakończenia pracy w narażeniu zawodowym. Zgodnie z pozycją 21 załącznika okres, w którym wystąpienie udokumentowanych objawów choroby upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej pomimo wcześniejszego zakończenia pracy w narażeniu zawodowym, przy obustronnym trwałym odbiorczym ubytku słuchu ślimakowego lub czuciowo – nerwowego spowodowanego hałasem, wyrażonym podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczonym jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1,2 i 3 kHz, wynosi 2 lata.

Wnioskodawca podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników w okresie od 1 lipca1971 r. do 30 czerwca 1996 r. Od 1 stycznia 1996 r. wnioskodawcy przyznano prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku ze schorzeniem kręgosłupa. Wnioskodawca w latach 1996 – 2000 podlegał kontrolom lekarskim i nie zgłaszał problemów ze słuchem. Nie przedstawił również dokumentacji, z której wynikałoby, że schorzenia narządu słuchu powstały przed czerwcem 1998 r. Pierwszy dokument, mówiący o zaburzeniach słuchu, został przedłożony przy kontrolnym badaniu lekarskim w maju 2006 r.

W ocenie organu rentowego zachorowanie nie przypada na okres podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników ani też nie nastąpiło w ciągu 2 lat po ustaniu tego ubezpieczenia.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

P. C. jest obecnie emerytem.

Od 1971 r. do 2006 r. pracował jako rolnik. Podlegał do rolniczego ubezpieczenia społecznego w okresie od 1971 r. do 1996 r.

( dowód : bezsporne)

Wnioskodawca pracował na roli, a także jako pracownik fizyczny produkcji, pracownik magazynowy, inseminator.

( dowód : dokumenty zawarte w aktach KRUS, w szczególności k. 1-8 akt rentowych KRUS)

Wnioskodawca obsługiwał sprzęt rolniczy, w tym do 1996 r. obsługiwał ciągniki rolnicze i kombajny. Był narażony na hałas.

Od 1994/1995 r. wnioskodawca cierpi na upośledzenie słuchu.

Od 2000 r. wnioskodawca jest leczony z powodu niedosłuchu. Od 2005 r. nosi aparat słuchowy.

( dowód : przesłuchanie wnioskodawcy P. C., k - 46v-47, uzupełniające przesłuchanie wnioskodawcy P. C., k – 114-114v)

Wnioskodawca cierpi na chorobę zawodową – ubytek słuchu typu czuciowo – nerwowego. Jest to obustronny trwały odbiorczy ubytek słuchu czuciowo – nerwowego spowodowany hałasem, wyrażony podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczonym jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1,2 i 3 kHz.

( dowód : decyzja nr (...) z dnia 6 lipca 2018 r., k – 7-11, karta oceny narażenia zawodowego, k – 12-14, orzeczenie lekarskie o rozpoznaniu choroby zawodowej z dnia 12.06.2018 r., k – 15-18, przesłuchanie wnioskodawcy P. C., k -46v-47, uzupełniające przesłuchanie wnioskodawcy P. C., k – 114-114v)

Na skutek choroby zawodowej wnioskodawca doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 30%.

Upośledzenie słuchu zostało po raz pierwszy formalnie stwierdzone dnia 2 września 2000 r.

Nie jest możliwe jednoznaczne ustalenie, w jakim czasie mogło powstać u wnioskodawcy upośledzenie słuchu, którego rozmiar został udokumentowany badaniem z dnia 2.09.2000 r. i 7.11.2000 r. Jest możliwe, że uszczerbek na zdrowiu wnioskodawcy, tj. obustronny ubytek słuchu typu czuciowo - nerwowego, powstał przed 30 czerwca 1998 r., biorąc pod uwagę jego charakter stwierdzony w późniejszych badaniach. Biorąc pod uwagę audiogram wykonany u wnioskodawcy w dniu 2.09.2000 r., który wykazał 5-cio procentowy uszczerbek na zdrowiu, wykluczone jest, aby wyższy uszczerbek powstał przed 30.06.1998 r.

(dowód: dokumentacja medyczna, k – 31-35 oraz zawarta w aktach KRUS, opinia biegłego sądowego z zakresu laryngologii H. P. z dnia 31.05.2019 r., k – 56-58, opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu laryngologii H. P. z dnia 27.09.2019 r., k – 75, opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu laryngologii H. P. z dnia 12.1.2019 r., k – 93, opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu laryngologii H. P. z dnia 24.04.2020 r., k –123)

P. C. w dniu 27.07.2018 r. złożył wniosek o jednorazowe odszkodowanie z tytułu uszczerbku na zdrowiu w związku z choroba zawodową.

( dowód : bezsporne)

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na dowodach z dokumentów zawartych w aktach organu rentowego i złożonych przez wnioskodawcę, które zostały sporządzone w przepisanej formie i których autentyczności nie kwestionowała żadna ze stron. Sąd uznał przedstawione dokumenty za wiarygodne i na ich podstawie dokonał oceny prawnej zgłoszonego w sprawie żądania. Sąd oparł się nadto na opiniach biegłej, które zostaną omówione w toku rozważań. Sąd dał wiarę także przesłuchaniu wnioskodawcy, które również omówi w toku rozważań.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Podstawą materialnoprawną żądania wnioskodawcy był przepis 10 Ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, zgodnie z którym jednorazowe odszkodowania przysługuje ubezpieczonemu, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku przy pracy rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej. Zgodnie z art. 12 Ustawy za rolniczą chorobę zawodową uznaje się chorobę, która powstała w związku z pracą w gospodarstwie rolnym, jeżeli choroba ta jest objęta wykazem chorób zawodowych określonych w przepisach wydanych na podstawie Kodeksu pracy.

W niniejszej sprawie okolicznością bezsporną był fakt wystąpienia u wnioskodawcy choroby zawodowej.

Chorobą zawodową jest zgodnie z art. 12 Ustawy choroba, która powstała w związku z pracą w gospodarstwie rolnym, jeżeli choroba ta jest objęta wykazem chorób zawodowych określonych w przepisach wydanych na podstawie Kodeksu pracy.

Wnioskodawca cierpi na ubytek słuchu typu czuciowo – nerwowego. Jest to obustronny trwały odbiorczy ubytek słuchu czuciowo – nerwowego spowodowany hałasem, wyrażony podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczonym jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1,2 i 3 kHz. Choroba ta jest zawarta w wykazie chorób zawodowych. Została stwierdzona decyzją nr (...) z dnia 6 lipca 2018 r., wydaną na podstawie karty oceny narażenia zawodowego i orzeczenia lekarskiego o rozpoznaniu choroby zawodowej z dnia 12.06.2018 r.

Organ rentowy nie kwestionował faktu wystąpienia u wnioskodawcy choroby zawodowej oraz okoliczności, że wnioskodawca doznał na skutek choroby zawodowej uszczerbku na zdrowiu. Sporny w niniejszym postępowaniu był okres podlegania przez wnioskodawcę ubezpieczeniom społecznym oraz czy uszczerbek na zdrowiu wywołany chorobą zawodową wystąpił w okresie podlegania przez wnioskodawcę do ubezpieczeń społecznych lub w okresie 2 lat od ustania ubezpieczenia. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych wraz z załącznikiem do Rozporządzenia zawiera wykaz chorób zawodowych, z wyszczególnieniem okresów, w których wystąpienie udokumentowanych objawów choroby upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej, pomimo wcześniejszego zakończenia pracy w narażeniu zawodowym. Zgodnie z pozycją 21 załącznika okres, w którym wystąpienie udokumentowanych objawów choroby upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej pomimo wcześniejszego zakończenia pracy w narażeniu zawodowym, przy obustronnym trwałym odbiorczym ubytku słuchu ślimakowego lub czuciowo – nerwowego spowodowanego hałasem, wyrażonym podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczonym jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1,2 i 3 kHz, wynosi 2 lata.

Odnosząc się do pierwszej ze spornych kwestii Sąd ustalił, że wnioskodawca podlegał do rolniczego ubezpieczenia społecznego do 30 czerwca 1996 r. Wnioskodawca twierdził początkowo, że podlegał do ubezpieczenia do 2006 r., jednak twierdzenie to opierał na przekonaniu, że opłacał składki na ubezpieczenia społeczne. W toku postępowania organ rentowy wykazał, że wnioskodawca podlegał do ubezpieczenia składki do 30.06.1996 r., natomiast w późniejszym okresie potrącano z jego renty jedynie składkę na ubezpieczenie zdrowotne. Tę właśnie składkę wnioskodawca prawdopodobnie mylnie uznawał za składkę na ubezpieczenie społeczne. Wnioskodawca, mimo ciążącego na nim ciężaru dowodu, nie wykazał, aby podlegał do ubezpieczenia społecznego dłużej niż do 30.06.1996 r.

Po ustaleniu okresu podlegania wnioskodawcy do ubezpieczenia zaktualizował się problem, czy objawy zachorowania wystąpiły w okresie, który uprawnia do świadczenia, tj. w okres dwóch lat od zakończenia ubezpieczenia. W niniejszej sprawie był to 30.06.1998 r.

Upośledzenie słuchu zostało stwierdzone u wnioskodawcy badaniem z dnia 2 września 2000 r. Nie oznacza to jednak automatycznie, że dopiero 2 września 2000 r. wystąpiły u wnioskodawcy objawy choroby zawodowej. W tym dniu wnioskodawca został przebadany i taką diagnozę postawiono. Możliwe jest jednak, że objawy te wystąpiły wcześniej, a jedynie diagnoza została postawiona we wrześniu 2000 r . W tej bowiem dopiero dacie wnioskodawca poddał się badaniom słuchu, które zostały powtórzone 7 listopada 2000 r. Nie można mylić daty wystąpienia objawów z datą postawienia diagnozy lekarskiej.

Na podstawie tych danych konieczne było ustalenie faktycznej daty wystąpienia u wnioskodawcy objawów choroby zawodowej.

Ustalenie powyższej okoliczności wymagało wiadomości specjalnych. Z tych względów Sąd powołał w sprawie biegłego laryngologa. Biegła stwierdziła, że nie jest możliwe jednoznaczne ustalenie, w jakim czasie mogło powstać u wnioskodawcy upośledzenie słuchu, którego rozmiar został udokumentowany badaniem z dnia 2.09.2000 r. i 7.11.2000 r. Biegła równocześnie ustaliła, że jest możliwe, że uszczerbek na zdrowiu wnioskodawcy, tj. obustronny ubytek słuchu typu czuciowo - nerwowego, powstał przed 30 czerwca 1998 r., biorąc pod uwagę jego charakter stwierdzony w późniejszych badaniach. Biorąc pod uwagę audiogram wykonany u wnioskodawcy w dniu 2.09.2000 r., który wykazał 5-cioprocentowy uszczerbek na zdrowiu, wykluczone jest jednak, aby wyższy niż 5-cioprocentowy uszczerbek powstał przed 30.06.1998 r.

Oznacza to, że jest możliwe, że uszczerbek na zdrowiu powstał przed 30.06.1998 r., przy czym w tej dacie nie mógł on przekraczać 5%. W dacie badania przez biegłą trwały uszczerbek na zdrowiu wnioskodawcy wyniósł 30%.

Biegła wskazała, że jest możliwe, że uszczerbek na zdrowiu powstał przed 30.06.1998 r., a wnioskodawca zeznawał, że pierwsze objawy niedosłuchu wystąpiły u niego w 1994/1995 r., a pomocy lekarskiej zaczął szukać dopiero w 2000 r.

Przesłuchanie wnioskodawcy jest równoprawnym z innymi środkiem dowodowym i Sąd dał mu wiarę, nie znajdując dowodów przeczących słowom wnioskodawcy.

Organ rentowy powoływał się na okoliczność, że wnioskodawca od 1996 r. ma przyznane prawo do renty w związku ze schorzeniem kręgosłupa i wielokrotnie podlegał badaniom kontrolnym, podczas których lekarze nie stwierdzili problemów z narządem słuchu. Sama ta okoliczność nie przesądza o tym, że wnioskodawca w tym czasie nie cierpiał na choroby słuchu. Oznacza ona tylko, że nie informował o tych chorobach komisji.

Zwrócić uwagę należy, że jeśli przed 30.06.1998 r. uszczerbek na zdrowiu wnioskodawcy nie przekraczał 5%, to możliwe jest, że nie został dostrzeżony przez lekarzy ZUS. Tym bardziej, że wnioskodawca nie zgłaszał tego problemu. Wnioskodawca natomiast nie zgłaszał problemów ze słuchem, ponieważ, jak zeznał, a Sąd dał mu wiarę, „Ja nie zwracałem uwagi na słuch, bo bardziej bolał mnie kręgosłup” (vide: k. 46v). Przesłuchanie to zasługuje na danie mu wiary, albowiem wnioskodawca przeszedł 3 operacje kręgosłupa i niespornie stan jego zdrowia związany z chorobą kręgosłupa był znacznie cięższy i bardziej dotkliwy niż niewielki niedosłuch – dowodem na to jest choćby przyznanie wnioskodawcy renty właśnie ze względu na chorobę kręgosłupa. Ponadto wnioskodawca podał: „ Na wsi nie ma czasu chodzić po lekarzach. Nie było to dla mnie istotne. Po prostu gorzej słyszałem” (vide: k. 46v). Takie oświadczenie jest dla Sądu wiarygodne i zgodne z zasadami logiki, w szczególności biorąc pod uwagę, że wnioskodawca całe życia pracował na roli lub jako pracownik fizyczny produkcji, pracownik magazynowy, inseminator, nie jest osobą wykształconą. Ponadto podkreślenia wymaga, że wnioskodawca pracował na maszynach rolniczych takich jak kombajn czy ciągnik do 1998 r.

Tym samym na stronie pozwanej ciążył ciężar wykazania, że pozostałe okoliczności wykluczają taką możliwość (pojawienia się objawów niedosłuchu przed 30.06.1998 r.). Strona pozwana natomiast nie zaoferowała na tę okoliczność żadnych dowodów, negując jedynie wnioski biegłej i zarzucając jej opinii niespójność.

Sąd doszedł tym samym do przekonania, że dowody zebrane w sprawie pozwalają przyjąć nie tylko, że jest możliwe, że uszczerbek na zdrowiu wnioskodawcy powstał przed 30.06.1998 r., ale że tak właśnie było.

Bez znaczenia jest także okoliczność, że ustawodawca przewiduje inne warunki dla roszczeń o odszkodowanie w związku z powstaniem uszczerbku na zdrowiu, a inne w przypadku zwiększenia się wcześniej ustalonego uszczerbku (zwiększenie uszczerbku o co najmniej 10 punktów procentowych). Skoro u wnioskodawcy przed 30.06.1998 r. wystąpił 5% uszczerbek na zdrowiu, a w dacie orzekania uszczerbek ten wyniósł 30%, nie oznacza to, że wnioskodawca nie ma prawa domagać się ustalenia od razu uszczerbku na poziomie 30%.

Wysokość stałego uszczerbku na zdrowiu wnioskodawcy wynosi 30 %. Sąd ustalił ją na podstawie opinii biegłego sądowego – laryngologa. Biegła merytorycznie i rzeczowo uzasadniła wnioski opinii, a Sąd je podzielił. Sąd dał wiarę opinii, albowiem była ona rzetelna, spójna, logiczna oraz sporządzone zgodnie z zasadami wiedzy.

Opinia biegłego podlega - jak inne dowody - ocenie według art. 233 § 1 k.p.c., lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny, to jest zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Nie podlega ona zatem weryfikacji w takich kryteriach, jak dowód na stwierdzenie faktów. Jednocześnie, przy ocenie biegłych lekarzy sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego (tak: wyrok SN z 1987.10.13, II URN 228/87, (...)). Z istoty i celu dowodu z opinii biegłego wynika przy tym, że jeśli rozstrzygnięcie sprawy wymaga wiadomości specjalnych, dowód z opinii biegłych jest konieczny. W takim wypadku Sąd nie może poczynić ustaleń sprzecznych z opinią biegłego, jeżeli jest ona prawidłowa i jeżeli odmienne ustalenia nie mają oparcia w pozostałym materiale dowodowym. W niniejszej sprawie Sąd nie dopatrzył się przesłanek podważających prawidłowość wydanych opinii. Ponadto strona pozwana nie kwestionowała wysokości uszczerbku na zdrowiu wnioskodawcy.

W związku z powyższym, wobec ustalenia, że u wnioskodawcy występuje 30% stały uszczerbek na zdrowiu w związku z pracę rolniczą i że objawy zachorowania wystąpiły w okresie, który uprawnia do świadczenia, tj. w okresie dwóch lat od zakończenia ubezpieczenia, Sąd zmienił decyzję Prezesa KRUS i przyznał wnioskodawcy jednorazowe odszkodowanie z tego tytułu.

W związku z powyższym na podstawie przepisu art. 477 ⁽¹⁴⁾ § 2 k.p.c. orzeczono jak w punkcie I sentencji.

Na marginesie rozważań wskazać wypada, że stroną pozwaną w niniejszym postępowaniu był Prezes KRUS. Pojęcie organu rentowego zostało objęte dyspozycją art. 476 § 4 k.p.c. Organami rentowymi w rozumieniu art. 476 § 4 k.p.c. są organy uprawnione do wydawania decyzji w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych. Są nimi m.in.:

- jednostki organizacyjne ZUS (oddziały) – właściwe do wydawania decyzji w zakresie indywidualnych spraw;

- wojskowe organy emerytalne;

- Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji;

oraz:

- Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego – właściwy w sprawach ubezpieczenia społecznego rolników (art. 2 ustawy z 20.12.1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 299 ze zm.) (wyr. SN z 17.4.2009 r., I UK 320/08, OSNP 2010, Nr 23–24, poz. 291).

Jak wskazuje literatura i orzecznictwo, Prezes KRUS, mający zdolność sądową, może dokonywać czynności procesowych przez swoje organy albo przez osoby uprawnione do działania w ich imieniu (por. art. 67 § 1 KPC). W postępowaniu o świadczenia z rolniczego (...) KRUS może działać przy pomocy dyrektorów oddziałów regionalnych, mających zdolność procesową (art. 477 ¹¹ § 1 w zw. z art. 476 § 4 KPC; zob. post. SN z 19.1.2009 r., II UK 307/08, L.).

Pełnomocnik wnioskodawcy sprecyzował oznaczenie strony pozwanej, podając, że jest nią Prezes KRUS, a pełnomocnik strony pozwanej dysponował stosownym pełnomocnictwem udzielonym przez Prezesa KRUS i oświadczyła na rozprawie w dniu 6.08.2020 r., że wszystkie czynności podejmowała w imieniu Prezesa KRUS.

Rozstrzygnięcie o kosztach sądowych zawarte w punkcie III wyroku znajduje oparcie w przepisie art. 108 k.p.c. oraz art. 113 w zw. z art. 96 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 98 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594). W toku postępowania wnioskodawca był zwolniony od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych, a wydatki w toku postępowania ponosił Skarb Państwa. Organ rentowy jest również zwolniony z kosztów sądowych. Z dyspozycji art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych wynika, iż nie istnieją podstawy do obciążenia kosztami strony, zwolnionej od kosztów postępowania, która proces przegrała.

O kosztach zastępstwa procesowego, jak w punkcie III sentencji wyroku, orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Wnioskodawca wygrał proces w całości. W niniejszej sprawie kosztami poniesionymi przez ubezpieczonego były koszty wynagrodzenia jego pełnomocnika, które zgodnie z § 9 ust 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800 ze zm.), wynosiły 180,00 zł.

W związku z powyższym orzeczono jak w sentencji.