Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

24 czerwca 2019r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze - Wydział II Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Dworzycka - Skrobowska

Protokolant: Monika Rataj

po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2019r.

sprawy S. B.

PESEL: (...)

obwinionego o to, że:

W dniu 14 listopada 2018r. około godz. 09:20 w J. przy ulicy (...), kierując samochodem marki T. (...) o nr rej. (...), nie korzystał z pasów bezpieczeństwa,

tj. o wykroczenie z art. 97 k.w. w zw. z art. 39 ust. 1 Prawo o ruchu drogowym;

I.  obwinionego S. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 97 k.w. w zw. z art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. prawo o ruchu drogowym i za to na podstawie art. 97 k.w. wymierza mu karę 500 złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 118 § 1 k.p.s.w. w zw. z § 2 i § 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29.12.2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz na podstawie art. 3 ust. 1 i art. 21 pkt 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu 50 złotych opłaty.

Sygn. akt II W 15/19

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 listopada 2018 r. około godziny 9.20 S. B. poruszał się samochodem osobowym marki T. (...) o nr rej. (...) ulicą (...) w J.. Warunki pogodowe w tym dniu były dobre, była dobra widoczność. W czasie jazdy samochodem S. B., wbrew obowiązkowi, nie korzystał z pasów bezpieczeństwa. W tym momencie został dostrzeżony przez przejeżdżających, sąsiednim pasem ruchu, radiowozem funkcjonariuszy policji A. B. i M. M.. Policjanci bezpośrednio po tym zmienili pas i ruszyli radiowozem za samochodem S. B., włączając odpowiednie sygnały wezwali go do zatrzymania. Przed zatrzymaniem pojazdu, które miało miejsce za skrzyżowaniem ul. (...) i ul. (...) w czasie jazdy zapiął pas bezpieczeństwa.

Dowód: zeznania świadka A. B. k. 11-12, k.48v.- 49, zeznania świadka M. M. k. 17-18, k. 49 – 49v., nagranie ze zdarzenia k.14, dokumentacja zdjęciowa k.16.

Obwiniony S. B. nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Konsekwentnie utrzymywał, że przez cały czas jazdy posiadał zapięty pas bezpieczeństwa. W swoich pierwszych wyjaśnieniach złożonych na policji w dniu 15 listopada 2018r. podał, że nie było możliwości, aby funkcjonariusze dokonujący jego zatrzymania w trakcie jazdy zauważyli, że nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa. Wyjaśnił również, że w jego ocenie, próba nałożenia na niego mandatu za wykroczenie drogowe przez funkcjonariuszy policji, stanowiła „próbę wyłudzenia” od niego pieniędzy . W wyjaśnieniach złożonych przed Sądem obwiniony podał, że w przeszłości przeszedł operację i ma metalowe szwy na klatce piersiowej. W związku z tym jazda w pasach bezpieczeństwa sprawia mu ból i drażni go, dlatego w czasie jazdy samochodem „podkłada” pas pod pachę. Podał, że jego zatrzymanie miało miejsce w czasie, kiedy policjanci zakończyli strajk i mieli polecenia, aby surowiej karać za wykroczenia drogowe i w ten sposób „uzupełnić budżet państwa” (k.9, k.48v., k.49v.).

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu wyjaśnienia obwinionego S. B. nie zasługiwały na obdarzenie ich przymiotem wiarygodności, a stanowiły jedynie realizację przyjętej na potrzeby postępowania linii obrony, mającej doprowadzić do uwolnienia go od odpowiedzialności karnej za popełnione wykroczenie. Do wniosku takiego prowadziła wszechstronna analiza całokształtu materiału dowodowego, ocenianego swobodnie, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego.

Niniejsza sprawa sprowadzała się do oceny wiarygodności zgromadzonych w sprawie dowodów. Z jednej strony Sąd dysponował wyjaśnieniami obwinionego, z drugiej zaś, przeciwnymi zeznaniami świadków, przeprowadzających kontrolę drogową funkcjonariuszy policji, jak również dowodem w postaci nagrania sporządzonego w tracie zdarzenia.

Funkcjonariusze policji w osobach A. B. i M. M. w toku całego postępowania konsekwentnie i stanowczo wskazywali na to, że w czasie zdarzenia mieli całkowitą pewność, widzieli, że S. B. w czasie jazdy samochodem nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa. Oboje wskazali na to, że poruszając się radiowozem ul. (...) jechali lewym pasem, ponieważ na skrzyżowaniu zamierzali skręcić w lewo, tj. w ulicę (...) II. Dojeżdżając do pojazdu obwinionego dostrzegli to, że nie miał zapiętych pasów i wówczas zmienili pas na prawy, ustawili się za pojazdem S. B. i zaraz potem wezwali go do zatrzymania. Świadkowie stanowczo i konsekwentnie wskazywali na to, że jadąc za obwinionym, po tym jak wezwali go do zatrzymania, widzieli moment, kiedy w czasie jazdy zapinał pas bezpieczeństwa. Stanowczo zaprzeczyli również, aby ich postępowanie wobec S. B. było spowodowane odgórnym nakazem surowego karania kierowców, czy uzupełnieniem luki finansowej w budżecie państwa, spowodowanej protestem funkcjonariuszy policji, na co wskazywał w swoich wyjaśnianiach obwiniony. Świadkowie wprost podali, że reakcja podjęta wobec obwinionego nastąpiła na skutek jednoznacznego stwierdzenia popełnienia przez niego wykroczenia drogowego, bowiem jako policjanci mają obowiązek reagowania na tego typu sytuacje. M. M. zeznał jednoznacznie, że gdyby mieli z A. B. jakiekolwiek wątpliwości, co do popełnionego przez S. B. wykroczenia drogowego, nie zatrzymywaliby go do kontroli drogowej. Obaj funkcjonariusze zgodnie wskazywali na aroganckie, obcesowe i niegrzeczne zachowanie S. B. w czasie kontroli drogowej, na to, że sugerował im niezasadne zatrzymanie i bezpodstawne ukaranie.

Sąd uznał zeznania A. B. i M. M. za wiarygodne. Były one konsekwentne, rzeczowe i spójne, wzajemnie ze sobą korespondowały. Funkcjonariusze policji są dla obwinionego osobami obcymi, w żaden sposób nie byli z nim skonfliktowani . Sąd nie znalazł żadnych logicznych przesłanek dla przyjęcia, że mieliby oni jakikolwiek interes w niesłusznym obciążaniu S. B.. Ich zeznania znalazły także potwierdzenie w zapisie z wideo rejestratora z dnia zdarzenia. Na nagraniu widać dokładnie moment, kiedy radiowóz porusza się ul. (...) w J. lewym pasem i podjeżdża do jadącego prawym pasem samochodu S. B.. Widoczny jest moment, kiedy radiowóz, jakkolwiek nie zrównuje się z pojazdem obwinionego, ale bez wątpienia dojeżdża do jego połowy. Oba pojazdy poruszają się (co potwierdził sam obwiniony w pierwszych wyjaśnieniach) z niewielką prędkością. W ocenie Sądu, w takich okolicznościach, funkcjonariusze policji mieli niewątpliwie możliwość dostrzeżenia wnętrza samochodu obwinionego, tego, że nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa. Na nagraniu dokładnie widać również, jak radiowóz po tym, jak porusza się lewym pasem i dojeżdża do połowy samochodu S. B., zmienia pas ruchu na prawy, ustawiając się za pojazdem obwinionego, a następnie daje mu sygnały do zatrzymania. Te okoliczności przywołują wprost w swoich zeznaniach A. B. i M. M.. Jakkolwiek na nagraniu nie widać wyraźnie momentu, kiedy to S. B. zapina w czasie jazdy pas bezpieczeństwa, jednakże jest to zrozumiałe, mając na uwadze niedoskonałą jakość tego nagrania, odległość jaka dzieliła wówczas radiowóz od samochodu S. B.. Okoliczność ta w ocenie Sądu nie jest w stanie w jakikolwiek sposób zdyskwalifikować zeznania funkcjonariuszy policji.

Dokonując oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie uszło uwadze Sądu to, że S. B. w wyjaśnieniach złożonych przed Sądem, bezpośrednio przed zamknięciem przewodu sądowego (k.49v.), jakkolwiek nie zaprzeczył, że miał w czasie jady samochodem zapięty pas bezpieczeństwa, jednakże jego wersja w tym zakresie nie była już tak kategoryczna , jak ta zaprezentowana w toku przesłuchania na policji, czy po raz pierwszy w postępowaniu sądowym. W ostatnich wyjaśnieniach S. B. wskazywał na to, że w czasie jazdy samochodem w dniu 14 listopada 2018r. miał zapięty pas bezpieczeństwa, jednakże trzymał go „pod pachą”, co spowodowane było wcześniejszym zabiegiem klatki piersiowej, znajdującymi się tam metalowymi szwami. Przede wszystkim podnieść należy, że wcześniej obwiniony nie podawał tych okoliczności, ponadto na ich poparcie nie przedstawił żadnych zaświadczeń lekarskich, w tym nie dysponował żadnymi dokumentami, które potwierdzałyby podawane przez niego dolegliwości.

Jako wiarygodne Sąd uznał dokumenty zgromadzone w toku niniejszego postępowania, w tym informację o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego z dnia 13.12. 2018r. (k.21). Wszystkie one sporządzone zostały przez odpowiednie podmioty, nie były kwestionowane w toku postępowania.

Mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, Sąd uznał, ze obwiniony S. B. dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 10.06.1997 r. prawo o ruchu, kierujący pojazdem samochodowym wyposażonym w pasy bezpieczeństwa, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, są obowiązani korzystać z tych pasów podczas jazdy. Obwiniony poruszając się swoim pojazdem w dniu 14 listopada 2018r. ulicą (...) w J. nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa. Naruszając ten obowiązek, obwiniony wypełnił znamiona blankietowego wykroczenia z art. 97 kw.

Wymierzając karę za popełnione wykroczenie, Sąd miał na uwadze ogólne dyrektywy jej wymiaru uregulowane w art. 33 § 1 kw, w szczególności stopień społecznej szkodliwości czynu sprawcy, jak również zapobiegawcze i wychowawcze cele kary, jakie ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego.

Biorąc powyższe pod uwagę powyższe okoliczności, Sąd doszedł do przekonania, że adekwatną sankcją wobec obwinionego będzie kara grzywny w wysokości 500 zł. Tak dobrana surowość kary pozwoli osiągnąć cele w zakresie prewencji indywidualnej, rozumianej jako skutek odstraszający przed podejmowaniem podobnych działań w przyszłości. Wymierzając karę w tej wysokości Sąd miał na uwadze także postawę sprawcy po popełnieniu wykroczenia, w szczególności jego aroganckie, obcesowe zachowanie wobec przeprowadzających kontrolę funkcjonariuszy policji. Jakkolwiek w przypadku, gdy osoba zatrzymana nie zgadza się z ustaleniami funkcjonariuszy policji, ma prawo wyrazić swoje zdanie, jednakże zachowanie takie nie może przybrać takiej formy, jak w przypadku obwinionego. Zachowanie S. B. podjęte wobec dokonujących zatrzymania policjantów należało ocenić jako naganne i niedopuszczalne. Nie uszło uwadze Sądu również i to, że obwiniony był już wcześniej karany kilkukrotnie za wykroczenia drogowe, tj. w 2017r. za wykroczenia spowodowania zagrożenia niebezpieczeństwa w ruchu drogowym, naruszenie zakazu korzystania w czasie jazdy telefonem komórkowym, jak również niestosowanie się do sygnałów świetlnych (k.21).

Sąd nie doszukał się uzasadnionych podstaw do zwolnienia obwinionego od ponoszenia kosztów niniejszego postępowania. Z pomocy Państwa przy realizowaniu uprawnień podmiotowych w postępowaniach przed organami wymiaru sprawiedliwości korzystać powinna wyłącznie osoba, której status majątkowy uniemożliwia uczestniczenie w procesie bez uszczerbku dla podstawowych jej interesów. Tymczasem obwiniony ma ustabilizowaną sytuację majątkową, otrzymuje emeryturę w wysokości 2 400 zł. miesięcznie. W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 118§1 k.p.w. obwiniony obciążony został zryczałtowanymi wydatkami postępowania w wysokości 120 zł, zaś na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych wymierzono mu opłatę w wysokości 50zł.