Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2016r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Beata Chojnacka Kucharska

Protokolant Grzegorz Kosowski

przy udziale Asesora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze – Tomasza Czułowskiego

po rozpoznaniu w dniach: 29.12.2015r. i 21.01.2016r.

s p r a w y M. W.

syna J. i M. zd. P.

urodzonego dnia (...) w B.

oskarżonego o to, że:

w dniu 27 sierpnia 2015 roku w J. prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki O. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości 0,43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu

to jest o czyn z art. 178a § 1 k.k. ;

I.  oskarżonego M. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 178a § 1 k.k. i za to na mocy art. 178a § 1 k.k. wymierza mu karę 40 (czterdziestu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki na kwotę 10 (dziesięć) złotych;

II.  na mocy art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego M. W. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat;

III.  na mocy art. 43a § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego M. W. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w wysokości 5000 (pięciu tysięcy) złotych;

IV.  na mocy art. 627 k.p.k. i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego M. W. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym 40 złotych opłaty

Sygn. akt II K 1452/15

UZASADNIENIE

W oparciu o całokształt materiału dowodowego zebrany w aktach sprawy i ujawniony w trakcie przewodu sądowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 sierpnia 2015 r. oskarżony M. W. spożywał w godzinach wieczornych i nocnych alkohol - wódkę. Następnego dnia 27 sierpnia 2015 r. około godziny 7 rano jechał z miejsca zamieszkania do pracy. W samochodzie jechał z nim pasażer. Oskarżony kierował samochodem marki O. (...) o nr rej. (...) po drodze publicznej, ulicą (...) w J.. Znajdował się wówczas w stanie nietrzeźwości.

Dowód : - wyjaśnienia oskarżonego M. W. k. 38,

- zeznania świadka K. R. k. 41-41v.,

- protokół użycia urządzenia kontrolno- pomiarowego do ilościowego oznaczania

alkoholu w wydychanym powietrzu k. 1.

Oskarżony M. W. ma 66 lat, utrzymuje się z emerytury w wysokości 1680 zł. miesięcznie, nie ma nikogo na utrzymaniu. Oskarżony nie był wcześniej karany.

Dowód : - dane osobowo – poznawcze oskarżonego k. 38,

- dane o karalności k. 17,

- informacja skarbowa k. 15.

Oskarżony M. W. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że w godzinach wieczornych i nocnych 26 sierpnia 2015r. spożywał w godzinach wieczornych i nocnych alkohol - wódkę. Wypił z kolegą pół litra wódki, wrócił do domu i wypił jeszcze dwa piwa, po czym położył się spać. Skończył pić alkohol około 23- ciej. Następnego dnia rano, gdy jechał do pracy, został zatrzymany przez Policję na ul. (...) w J. do rutynowej kontroli. Wtedy został poddany badaniu na stan trzeźwości, które wykazało, że jest nietrzeźwy. Był zaskoczony wynikiem badania, czuł się dobrze.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu wyjaśniania oskarżonego M. W. zasługują na uznanie ich za wiarygodne. Wyjaśnienia oskarżonego znajdują potwierdzenie w protokole użycia urządzenia kontrolno - pomiarowego do ilościowego oznaczania alkoholu w wydychanym powietrzu oraz w zeznaniach świadka K. R.. W ocenie Sądu powyższe dowody, biorąc pod uwagę ich treść, należało uznać za prawdziwe. W/w dowody przeprowadzone w toku procesu wzajemnie się uzupełniają, zaś pomiędzy nimi nie zachodzi jakakolwiek rozbieżność, czy sprzeczność, która dawałaby podstawę do poddania w wątpliwość ich prawdziwość.

W ocenie Sądu nie ma żadnych wątpliwości, że oskarżony M. W. w dniu 27 sierpnia 2015 r. swym zachowaniem wypełnił znamiona występku z art. 178a § 1 kk. Kierując samochodem po drodze publicznej znajdował się w stanie nietrzeźwości wprowadzając się w taki stan z pełną świadomością.

Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jest znaczny. Oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,43 mg/dm ^{(( 3))} alkoholu w wydychanym powietrzu podczas, gdy dopuszczalny przez Ustawę Kodeks karny próg spożycia alkoholu wynosi 0,25 mg/dm ^{(( 3))} alkoholu w wydychanym powietrzu, a zatem znacznie przewyższając dopuszczalne przez Kodeks karny stężenie alkoholu przy kierowaniu pojazdem. Trzecie badanie oskarżonego wskazywało na niższe stężenie alkoholu, co świadczy o tym, że alkohol był w fazie wydalania, a zatem oskarżony zdecydował się na jazdę samochodem po dłuższym czasie od zakończenia spożywania alkoholu. Takie stężenie alkoholu dowodzi, że zdolności postrzegania tego, co dzieje się na drodze, są u kierowcy zaburzone. Ponadto oskarżony jechał z pasażerem, a więc narażając nie tylko siebie na potencjalne niebezpieczeństwo spowodowane jazdą w stanie nietrzeźwości ale i pasażera. Wskazać także należy, iż oskarżony poruszał się po drodze publicznej o takiej porze dnia i takimi ulicami miasta, gdzie ruch drogowy ma duże natężenie. Został zatrzymany do kontroli drogowej na obwodnicy miasta J. w kierunku K.. Oskarżony jechał z miejsca swojego zamieszkania tj. z ul. (...). Przejechał więc kilkukilometrowy odcinek drogi, w takim rejonie miasta, gdzie ruch drogowy i pieszych w godzinach rannych – 7-8 rano jest wzmożony. To czas, kiedy mieszkańcy miasta udają się do pracy. Wina umyślna oskarżonego, działanie w zamiarze bezpośrednim, nie budzi wątpliwości. Stopień winy oskarżonego był znaczny. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, iż musiał mieć świadomość tego, że znajduje się w stanie nietrzeźwości z uwagi na porę i ilość wypitego alkoholu zanim wsiadł do samochodu, choć był już w fazie trzeźwienia. Oskarżony wypił dzień wcześniej, w godzinach wieczornych – nocnych duże ilości wódki, następnie dwa piwa, a zatem z doświadczania życiowego wynika, że rano nie mógł być trzeźwy i musiał się z tym liczyć. Wiedząc, że następnego dnia będzie jechał do pracy powinien powstrzymać się od spożywania alkoholu albo zdecydować się na inny środek transportu. Oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim. Zauważyć także należy, że oskarżony posługiwał się prawem jazdy, które było nieważne od 26 maja 2011 r., a więc przez okres ponad 5 lat. Nie powinien więc w ogóle decydować się na jazdę samochodem. Sąd uznał, zważywszy na przytoczone powyżej okoliczności, że stopień społecznej szkodliwości czynu i stopień winy wyklucza warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec oskarżonego, o co wnioskował jego obrońca, a stan zdrowia oskarżonego nie rzutuje na ocenę ani stopnia społecznej szkodliwości czynu, ani na stopień winy. Zauważyć przy tym należy, że dokumentacja medyczna oskarżonego pochodzi z 2012r., 2013r., 2014r. i stycznia oraz marca 2015r., a więc sprzed zdarzenia, które miało miejsce w sierpniu 2015r.

Kierując się dyrektywami sądowego wymiaru kary, mając na uwadze okoliczności decydujące o uznaniu stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, stopnia winy oskarżonego, mając też na względzie okoliczności wskazane powyżej, a także dotychczasowy sposób życia oskarżonego, jego uprzednią niekaralność mimo wieku Sąd uznał, iż adekwatną do czynu popełnionego przez oskarżonego jest kara orzeczona w wymiarze 40 stawek dziennych grzywny, kara najłagodniejszego rodzaju za tego typu przestępstwo i orzeczona w dolnych jej granicach. Ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny Sąd miał na uwadze wysokość dochodów uzyskiwanych przez oskarżonego.

Popełnienie czynu z art. 178a § 1 kk wiąże się z czasową eliminacją oskarżonego z uczestniczenia w ruchu drogowym w charakterze kierowcy. Mając na względzie stosowanie przepisu art. 42 § 2 kk w sytuacjach, gdy sprawca popełnia przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji będąc w stanie nietrzeźwości Sąd uznał, iż w sytuacji, gdy oskarżony będąc w stanie nietrzeźwości poruszał się pojazdem mechanicznym, koniecznym jest orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. W tym kontekście Sąd uznał, iż spełni swoje cele w zakresie prewencji indywidualnej, jak i ogólnej orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów w wymiarze 3 lat, a zatem najkrótszy przewidziany w ustawie. Określony w taki sposób środek karny z ustaleniem w/w zakazu na okres 3 lat, będzie z pewnością dolegliwy dla oskarżonego, nie przekraczając jednocześnie stopnia winy; nadto odpowiada społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Zdaniem Sądu stan nietrzeźwości kierującego, który z pewnością wpłynął w sposób istotny na postrzeganie tego, co dzieje się na drodze oraz styl życia oskarżonego, jego uprzednia niekaralność, to wszystko wskazuje na konieczność wyeliminowania oskarżonego z ruchu drogowego jako kierowcę na okres nie dłuższy niż 3 lata. Orzeczenie obowiązywania tego zakazu na dłuższy okres, zdaniem Sądu, raziłoby swoją surowością zważywszy na dotychczasowy styl życia oskarżonego.

W świetle treści art. 43a § 2 k.k. obligatoryjnym było orzeczenie wobec oskarżonego świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Sąd uznał, że adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego i stopnia winy, a także dotychczasowego trybu życia oskarżonego jest określenie wysokości świadczenia pieniężnego w najniższej wysokości przewidzianej przez ustawę – 5 000 zł.

Z uwagi na to, że oskarżony uzyskuje stałe dochody, nie ma nikogo na utrzymaniu, jak wynika z jego wyjaśnień podejmuje dorywcze zatrudnienie, Sąd uznał, że jest w stanie ponieść w całości koszty sądowe bez uszczerbku we własnym utrzymaniu. Wysokość kosztów sądowych nie jest przy tym obiektywnie wysoka. Rozstrzygnięcie to znajduje oparcie w art. 627 k.p.k., natomiast wysokość opłaty (40 zł.) w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych.