Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Jelenia Góra, dnia 11.04.2013 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący : SSR Jaromir Antoszewski

Protokolant: Mariola Olechno

po rozpoznaniu w dniu 11.04.2013 r. w Jeleniej Górze sprawy

z powództwa E. B.

przeciwko (...) S.A w S.

- o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A w S. na rzecz powódki E. B. kwotę 4577,96 zł (cztery tysiące, pięćset siedemdziesiąt siedem złotych, dziewięćdziesiąt sześć groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 03.06.2012 r. do dnia zapłaty;

II.  dalej idące powództwo w zakresie odsetek oddala;

III.  dalej idące postępowania umarza;

IV.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 582,40 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 11.06.2012r. powódka E. B. , działająca przez zawodowego pełnomocnika, wystąpiła o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. w S. kwoty 10 311,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 02.03.2012r. do dnia zapłaty i kosztami postępowania.

W uzasadnieniu podniosła, iż w wyniku kolizji w dniu 31.01.2012 r. spowodowanej przez sprawcę ubezpieczonego w zakresie odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. w S., uszkodzeniu uległ należący do niej samochód marki K. nr rej. (...) . Pozwany po trwającym ponad trzy miesiące postępowaniu likwidacyjnym ustalił kalkulacją z dnia 06.02.2012r. wysokość odszkodowania w kwocie 5930,74 zł . Pozwany mimo monitów nie zmienił stanowiska , wobec czego zleciła ona sporządzenie niezależnej kalkulacji naprawy , wg. której koszt naprawy pojazdu wyniósł 16 242,24 zł przy uwzględnieniu oryginalnych części zamiennych i adekwatnej stawki roboczogodziny na terenie J. i okolic. Zaznaczyła, że pismem z dnia 25.05.2012 r. wezwała pozwanego do zapłaty odszkodowania w kwocie 10 311,50 zł tj. różnicy między wartością ustaloną w kalkulacji a wypłaconym dotąd odszkodowaniem. W odpowiedzi pozwany ponownie przyjął nierealną stawkę roboczogodziny 90 zł i nie wypłacił odpowiedniej kwoty . Żądanie odsetek uzasadniła upływem terminu 30 dni od daty zgłoszenia szkody w dniu 31.01.2012r. zgodnie z art. 14 ust.1 ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych , Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

W odpowiedzi na pozew z dnia 24.09.2012 r. pozwany (...) S.A. w S., działający przez zawodowego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego .

W uzasadnieniu przyznając fakt wystąpienia szkody i swoją odpowiedzialność gwarancyjną na podstawie art. 34 ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych , Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych , podniósł iż wypłacona suma 5930,74 zł stanowi o spełnieniu jego zobowiązania . Zakwestionował kalkulację dołączoną do pozwu – sposób rozliczenia szkody zarzucając , iż kosztorys powódki nie jest w pełni zgodny z zakresem uszkodzeń pochodzących z kolizji i udokumentowanych w protokole szkody z dnia 06.02.2012r. , a nadto że sporządzony został wyłącznie „na częściach” oryginalnych sygnowanych marką producenta pojazdu. Podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w piśmie z dnia 25.06.2012r.

Oświadczeniem na rozprawie z dnia 14.03.2013r. powódka ograniczyła powództwo do kwoty 4577,96 zł , zgodnie z wartością szkody wynikającą z opinii biegłego.

Pismem z dnia 22.03.2013r. pozwany wyraził zgodę na ograniczenie roszczenia żądając zarazem przyznania kosztów procesu w zakresie cofniętego powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31.01.2012r. uszkodzony został samochód m-ki. marki K. nr rej. (...), należący do E. B.. Na skutek zgłoszenia szkody z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadacza pojazdu mechanicznego w zakładzie ubezpieczeń sprawcy tj. (...) S.A. w S., ubezpieczyciel wypłacił poszkodowanej sumę 5930,74 zł odszkodowania. Wysokość szkody zakład ubezpieczeń ustalił w oparciu o kalkulację naprawy z dnia 06.02.2012 r. w systemie A. , przyjmując wartość stawki roboczogodziny prac blacharskich, lakierniczych i dodatkowych na poziomie 50 zł oraz potrącając upust – amortyzację od cen części zamiennych w wysokości 30% , a nadto 33% cen materiałów lakierniczych tj. uznając , że części zamienne zakwalifikowane do wymiany można polakierować tylko w 67 % . W naprawie pojazdu przyjęto oryginalne części zamienne. Nie uznano przyjętych w sporządzonej potem prywatnej kalkulacji poszkodowanej , naprawy ściany tylnej prawej w wysokości 20 jednostek czasowych , gdyż w protokole szkody uznano naprawę 10 JC, lakierowania nowej części – progu drzwi prawych , nowej części - ściany tylnej lewej , wybudowania i zabudowania drzwi przednich lewych i prawych oraz prowadnic szyb , wymiany lusterka zewnętrznego prawego – do wymiany kwalifikując wymianę obudowy lusterka , wymiany ściany tylnej lewej, kwalifikując ją do naprawy. Nieprawidłowo skreślono normalia w wysokości 2 % cen części zamiennych wpisując, iż normalia ujęte są w częściach.

Dowód: akta szkody k.37,

kalkulacja naprawy k.7-10,

opinia biegłego k. 48-58,

okoliczności bezsporne .

E. B. zleciła autoryzowanemu (...) Biurze (...) w J. wykonanie kalkulacji kosztów naprawy pojazdu . Ze sporządzonej kalkulacji z dnia 22.04.2012 r. wynikało , iż koszty naprawy wyniosły 16 242,24 zł brutto . W kalkulacji tej przyjęto faktor cen przelicznikowych z euro z dnia 03.04.2012 r. , stawki za roboczogodzinę na poziomie 100/110zł, oryginalne części zamienne i żadnych potrąceń.

Dowód: kalkulacja naprawy k. 20-22 ,

opinia biegłego k. 48-58.

Koszt naprawy samochodu m-ki. K. nr rej. (...), przy zastosowaniu średniej arytmetycznej stawki z lokalnego rynku za jedną roboczogodzinę prac mechaniczno-blacharskich na poziomie 124 zł i prac lakierniczych 137 zł wynosił 8543,66 zł netto i 10 508,70 zł brutto.

Wezwaniem z dnia 25.05.2012r. E. B. zwróciła się do (...) S.A. w S. o wypłatę brakującej części odszkodowania w kwocie 10 311,50 zł , jednak ubezpieczyciel nie zastosował się do niego.

Dowód: opinia biegłego k. 48-58,

pismo powódki z potwierdzeniem nadania k.6 .

Sąd zważył co następuje :

Zgodnie z art. 822 § 1 kc. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. § 2. stanowi : jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. W myśl art. 822 § 3. Strony mogą postanowić, że umowa będzie obejmować szkody powstałe, ujawnione lub zgłoszone w okresie ubezpieczenia. § 4 : Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Na gruncie art. 805 kc. i art.. (...) kc. świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody. Odszkodowanie ustalane winno być wg. reguł wynikających z art. 363 §1 i §2 kc. i ma na celu pełne wyrównanie poniesionej przez poszkodowanego straty, przywrócenie rzeczy do stanu używalności takiego jaki istniał przed wyrządzeniem szkody. W przypadku wystąpienia zdarzania skutkującego odpowiedzialnością gwarancyjną zakładu ubezpieczeń, świadczenie ubezpieczyciela, obejmuje więc zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości szkody, którą poniósł poszkodowany. Zobowiązany ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby szkody mu nie wyrządzono (art. 361§1 i §2 k.c.). Poszkodowany może zatem, zgodnie z zasadą pełnej kompensacji szkody, domagać się od zakładu ubezpieczeń zwrotu kosztów, które będzie zmuszony ponieść, by przywrócić stan poprzedni pojazdu. W myśl art. 363 k.c. to do poszkodowanego należy wybór sposobu naprawienia szkody. Uprawnienia zawarte w tym artykule, dają mu możliwość wyboru warsztatu naprawczego, wyboru materiałów i części na jakich będzie jego samochód naprawiany. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003 r. (III CZP 32/2003) „Odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku.” W uzasadnieniu powyższej uchwały Sąd Najwyższy wskazał, że podmiot odpowiedzialny za szkodę obowiązany jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie, celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki, służące przywróceniu stanu poprzedniego, do których wydatków należy zaliczyć także koszt nowych części i innych materiałów, niezbędnych do naprawienia uszkodzonej rzeczy przy zastosowaniu technologicznej metody odpowiadającej rodzajowi uszkodzeń pojazdu mechanicznego.

Bezspornymi w sprawie były odpowiedzialność pozwanego z tytułu umowy ubezpieczenia OC , którą zawarł z ubezpieczycielem sprawca kolizji, wystąpienia i szkody w samochodzie poszkodowanej. Sporny pozostawał pomiędzy stronami koszt naprawy w kontekście wysokości stawek roboczogodziny przyjętych przy naprawie oraz bliżej nie sprecyzowany przez pozwanego zakres szkody.

W toku postępowania strony zgłosiły , a sąd dopuścił dowody z zawnioskowanych dokumentów, w tym dowód z akt szkody, kalkulacji naprawy oraz z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej.

Biegły w swojej opinii, określając uzasadniony koszt naprawy pojazdu na sumę 10 508,70 zł brutto, ustalił uśrednione stawki prac blacharskich na 124 zł i prac lakierniczych – na 137 zł oraz ocenił jako nie zasadne wyliczenia i potrącenia dokonane przez pozwanego . W ocenie sądu brak jest podstaw do podważania opinii biegłego. Jako podmiot niezależny od stron, na zlecenie sądu w sposób rzetelny , jasny i rzeczowy określił wymagane wartości. Logicznie uzasadnił wybór zakładów uwzględnionych przy wyliczaniu średniej stawki , ich wyposażeniem m.in. w kabiny lakiernicze , wyłącznie dające gwarancję prawidłowego i zgodnego z technologią wykonania lakierowania. Trzeba też zaznaczyć , że opinia biegłego nie była przez strony kwestionowana. Strony opinii zatem nie podważyły. Pozostałe dowody , poza prywatną kalkulacją powódki , nie były kwestionowane przez strony i wzajemnie ze sobą korespondowały , co pozwala uznać je za wiarygodne. Pozwana nie wykazała przy tym by wysokość odszkodowania niższa miała być niż wartość szkody ustalona przez biegłego.

W konsekwencji Sąd uznał, iż strona pozwana nie zrekompensowała doznanej szkody w pełnej kwocie. Dlatego zasądził od pozwanego na rzecz powódki roszczenie w kwocie 4577,96 zł odpowiadającej kosztom naprawy wynikającym z opinii biegłego (10 508,70 zł) , pomniejszonym o wypłacone już z tego tytułu odszkodowanie ( 5930,74 zł ) , oceniając tu powództwo jako uzasadnione i zasługujące na uwzględnienie.

O odsetkach orzeczono w oparciu o art. 481 §1 i §2 kc. oraz art. 455 k.c. Powódka wysłała wezwanie do zapłaty w dniu 25.05.2012r. . Uwzględniając jeden dzień na dostarczenie pisma , pozwany otrzymał je w dniu 26.05.2012r. i od tego dnia należało liczyć określony w wezwaniu termin 7 dni do zapłaty. Termin ten upłynął dnia 02.06.2012r. więc od następnego dnia od tej daty należne były odsetki za zwłokę. Dalej idące powództwo w zakresie odsetek sąd w pkt. II wyroku oddalił jako nieuzasadnione .

Na podstawie art. 355 §1 kpc. w pkt. III wyroku umorzono dalej idące postępowanie w zakresie ponad kwotę 4577,96 zł ad. cofniętego na rozprawie w dniu 11.04.2012r. za zgodą pozwanego w tej części roszczenia .

O kosztach procesu rozstrzygnięto na podstawie art. 98§1 i §3 kpc. oraz art. 100 kpc. stosunkowo je rozdzielając. Powódka przegrała sprawę w 55,61 % , a pozwany w 44,39 %. W odniesieniu do części powództwa cofniętego na drugim terminie rozprawy i po uzyskaniu opinii biegłego przyjęto, iż powódka przegrała w tej części proces . Koszty powódki to 4339,94 zł (516+ (...) + (...),94 ) . Koszty pozwanego ,reprezentowanego jak powódka, przez zawodowego pełnomocnika, wyniosły 2417 zł. Powódka powinna ponieść koszty procesu w kwocie 3757,53 zł ( 6756,94 zł x 55,61 %) , a pozwany w kwocie 2999,40 zł. Zatem Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 582,40 zł (4339,94 zł – 3757,53 zł ) tytułem zwrotu kosztów postępowania.