Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Jelenia Góra, dnia 12.05.2014 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Jaromir Antoszewski

Protokolant: Mariola Olechno

po rozpoznaniu w dniu 12.05.2014 r. w Jeleniej Górze sprawy

z powództwa M. P.

przeciwko (...) S.A w S.

- o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A w S. na rzecz powoda M. P. kwotę 19.291,40 zł (dziewiętnaście tysięcy, dwieście dziewięćdziesiąt jeden złotych, czterdzieści groszy) z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 16.964,15 zł od dnia 24.04.2013 r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 246 zł od dnia 22.05.2013 r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 2081,25 zł od dnia 14.03.2014 r. do dnia zapłaty;

II.  dalej idące powództwo w zakresie odsetek oddala;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 4068,24 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwotę 2400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 22.05.2014 r. powód M. P. , reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika , wystąpił o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. w S. kwoty 16 964,15 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 18.04.2013 r. do dnia zapłaty , kwoty 246 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztami procesu , w tym kosztami zastępstwa adwokackiego .

W uzasadnieniu podniósł , iż w wyniku kolizji w dniu (...) roku uszkodzeniu uległ jego samochód m-ki A. (...) nr rej. (...) , przysługują mu świadczenia odszkodowawcze od pozwanego zakładu ubezpieczeń sprawcy szkody tj. (...) S.A. w S. ale przyznane na podstawie kosztorysu z dnia 22.03.2013r. odszkodowanie w kwocie 7251,11 zł uniemożliwia przeprowadzenie naprawy . Zaznaczył , że nie posiadając fachowej wiedzy zlecił niezależnemu rzeczoznawcy sporządzenie kalkulacji naprawy z dnia 28.03.2013r. w systemie A. , wg. której koszty naprawy pojazdu wynoszą 24 215,26 zł. Za kalkulację zapłacił 246 zł. W odpowiedzi na odwołanie powoda pozwany odmówił przyznania dalszego odszkodowania . Nadmienił , że z analizy kalkulacji wynika bezpodstawne obniżenie przez pozwanego stawek roboczogodziny prac blacharskich i lakierniczych , zaniżenie kosztów materiałów lakierniczych, zaniżenie cen części zamiennych i niewłaściwe określenie zakresu szkody. Przywołał art. 822 kc., 361 §2 kc., , art. 363 kc. oraz art. 13 ust.2 ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych , Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych , ale też wymienione orzecznictwo Sądu Najwyższego, jako uzasadniające roszczenie. Zaznaczył, że wartość przedmiotu sporu stanowi różnicę pomiędzy kwotą odpowiadającą wartości naprawy wg. opinii rzeczoznawcy powiększoną o kwotę 246 zł , a kwotą przyznaną przez pozwanego.

W odpowiedzi na pozew z dnia 31.07.2013 r. pozwany (...) S.A. w S., działając przez zawodowego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego .

W uzasadnieniu nie kwestionując wystąpienia szkody i swojej odpowiedzialności gwarancyjnej za sprawcę szkody , szeroko przedstawił dopuszczalność przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego przy zastosowaniu części zamiennych o symbolu (...) i części o porównywalnej jakości (...)przecząc stanowisku powoda o możliwości naprawy pojazdu wyłącznie przy użyciu części oryginalnych . Jako podstawę tej oceny przywołał znowelizowany art. 70 a ustawy prawo o ruchu drogowym oraz orzecznictwo Sądu Najwyższego – postanowienie z dnia 20.06.2012r. ( sygn. akt III CZP 85/11) i § 2 pkt. 21 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 08.10.2010 r. w sprawie wyłączeń określonych porozumień wertylkalnych w sektorze pojazdów samochodowych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję. Stąd wywodził bezpodstawność żądania powoda przywrócenie pojazdu do stanu poprzedniego przy użyciu wyłącznie części oryginalnych.

Pismem z dnia 07.03.2014r. powód rozszerzył roszczenie o kwotę 2081,25 zł , żądając z tytułu odszkodowania za samą naprawę pojazdu sumy 19 045, 40 zł stosownie do wyceny biegłego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15.03.2013 r. należący do M. P. samochód marki A. (...) nr rej. (...) uległ uszkodzeniu na skutek kolizji , której sprawca ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. w S..

Koszt naprawy pojazdu wynosi 26 296,51 zł brutto przy zastosowaniu części oryginalnych, które gwarantują odtworzenie pierwotnej struktury pojazdu. Średnie stawki roboczogodziny prac naprawczych – blacharskich na terenie J. i okolic wyniosły 126 zł , a prac lakierniczych 136 zł.

( Dowód: opinia biegłego k. 58-75,

okoliczności bezsporne).

W wyniku sporządzonego w dniu 22.03.2013r. kosztorysu (...) S.A. w S. ustaliło wysokość odszkodowania za przywrócenie pojazdu do stanu sprzed wypadku na kwotę 7251,11 zł.

( Dowód : kosztorys k. 11-13,

okoliczności bezsporne ).

W dniu 28.03.2013 r. sporządzono na prywatne zlecenie M. P. kalkulację naprawy jego pojazdu, zgodnie z którą koszt naprawy wynosił 24 215,26 zł. Na tej podstawie pismem z dnia 28.03.2013r. M. P. wezwał (...) S.A. w S. do zapłaty kwoty 24 215,26 zł tytułem odszkodowania oraz kwoty 246 zł tytułem faktury , którą zapłacił za wykonanie kalkulacji.

Zakład ubezpieczeń w odpowiedzi z dnia 24.04.2013r. informując o przyznaniu odszkodowania w kwocie 7251,11 zł wg. własnego kosztorysu stwierdził , że ewentualna dopłata może nastąpić po otrzymaniu faktur potwierdzających naprawę zgodnie z zatwierdzoną wyceną. Odmówił uznania roszczenia o zapłatę kwoty 246 zł jako wykraczającego poza ramy odpowiedzialności wynikające z art. 361 §1 kc. Kwota 7251,11 zł została wypłacona poszkodowanemu.

( Dowód: kalkulacja naprawy k. 14-21,

faktura vat k. 9,

pismo powoda k.8,

decyzja k.10,

okoliczności bezsporne ).

Sąd zważył co następuje :

Zgodnie z art. 822 § 1 kc. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. § 2. stanowi : jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. W myśl art. 822 § 3. Strony mogą postanowić, że umowa będzie obejmować szkody powstałe, ujawnione lub zgłoszone w okresie ubezpieczenia. § 4 : Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Na gruncie art. 805 kc. i art. 824 ¹ kc. świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody. Odszkodowanie ustalane winno być wg. reguł wynikających z art. 363 §1 i §2 kc. i ma na celu pełne wyrównanie poniesionej przez poszkodowanego straty, przywrócenie rzeczy do stanu używalności takiego jaki istniał przed wyrządzeniem szkody.

Bezspornymi w sprawie były ubezpieczenie OC sprawcy szkody w (...) S.A. w S., zakres uszkodzeń, odpowiedzialność odszkodowawcza pozwanego . Sporna pozostawała pomiędzy stronami wysokość szkody przede wszystkim na gruncie stosowanych części zamiennych .

W toku postępowania strony zgłosiły , a Sąd dopuścił dowody z dokumentów , oraz opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej.

W ocenie sądu powód wykazał zasadność swojego roszczenia tj. wysokość żądanego odszkodowania, za wyjątkiem terminu początkowego żądanych odsetek za zwłokę. Sąd dał tu wiarę opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej J. W.. Biegły powołując się na literaturę naukową za niedopuszczalne w niniejszej sprawie w ramach odszkodowania z tytułu odpowiedzialności cywilnej uznał stosowanie części alternatywnych . Zaznaczył , iż zakład ubezpieczeń mógłby ustalić sumę odszkodowania w oparciu o ceny części alternatywnych w sytuacji , gdy pojazd zawiera części oryginalne tylko wtedy , gdyby poszkodowany wyraził na to wyraźnie zgodę , rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28.01.2003 r. ( poprzedzające to z dnia 08.10.2010 r. ) w sprawie wyłączeń określonych porozumień wertylkalnych w sektorze pojazdów samochodowych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję nie może stanowić samodzielnej ani uzupełniającej podstawy prawnej do ustalania wysokości odszkodowań w oparciu o ceny części alternatywnych , a nadto zakład ubezpieczeń nie może uzależniać wypłaty odszkodowania od przedstawionej faktury lub rachunków za naprawę pojazdu. Biegły nadmienił , iż z przeprowadzonych oględzin wg. obecnego stanu pojazdu wynika że do jego naprawy użyto oryginalnych części zamiennych .

W świetle tych dowodów oraz braku podstaw do przyjęcia , że w pojeździe przed kolizją miały znajdować się części nieoryginalne , za przywrócenie pojazdu do stanu sprzed wypadku sąd uznał koszt jego naprawy przy użyciu oryginalnych , takich jak pierwotne , części. Na marginesie zauważyć można, iż przywoływana przez pozwanego definicja z art. 70 a prawa o ruchu drogowym , wprowadzona ustawą z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U.2012.1448 , zm. Dz.U.2013.700) , nie odnosi się do kwestii odszkodowań cywilnych lecz regulacji technicznych dotyczących spełnienia wymogów dopuszczalności do ruchu pojazdów i korzystania z tych pojazdów w ruchu drogowym. Ponadto weszła ona w życie w dniu 22.06.2013r. tj. już po dacie zdarzenia. Przywoływane zaś postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20.06.2012r. ( sygn. akt III CZP 85/11) stanowi o braku ograniczenia prawa poszkodowanego do żądania ustalenia odszkodowania z uwzględnieniem części oryginalnych w kontekście rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 08.10.2010 r. w sprawie wyłączeń określonych porozumień wertylkalnych w sektorze pojazdów samochodowych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję.

Ustalając wartość szkody biegły zaznaczył , iż pozwany w swojej kalkulacji zastosował stawkę roboczogodziny w wysokości 50/50 zł, bezzasadnie potrącił materiały lakiernicze wg. powierzchni 67 % tj. o 33 % czyli uznał , że zakwalifikowane do wymiany elementy nadwozia można polakierować w dwóch trzecich oraz nie doliczył normaliów w ilości 2 % od cen części zamiennych. Koszt naprawy biegły określił na sumę 26 296,51 zł brutto, kierując się średnimi stawkami roboczogodziny prac naprawczych – blacharskich na terenie J. i okolic ustalonymi w wysokości 126 zł , a prac lakierniczych 136 zł. Przyjęte przez biegłego zakłady gwarantują prawidłowość wykonania naprawy na porównywalnym poziomie i dysponują stosownym wyposażeniem technicznym, w tym ramami kontrolno-pomiarowymi oraz kabinami lakierniczymi. Sąd uznał opinię biegłego za miarodajną . Została ona sporządzona przez bezstronny podmiot, jest rzeczowa i jasna. Strony przy tym jej nie kwestionowały.

Obowiązkiem powoda poszkodowanego w wyniku kolizji nie było wykazanie czy przedstawianie dokumentów potwierdzających koszt naprawy , zastosowanie do naprawy zamienników oryginalnych części, dla otrzymania odszkodowania z tytułu odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody , odpowiadającego kosztom takiej naprawy. Poszkodowany – osoba nie posiadającej w tym kierunku specjalistycznych kompetencji , nie potrafił samodzielnie ocenić prawidłowości wyceny szkody ubezpieczyciela . Stąd , jak okazało się zasadnie , zlecił taką wycenę uprawnionemu podmiotowi, który sporządził stosowną kalkulację naprawy. Koszt tej kalkulacji zaliczyć należy do wysokości należnego odszkodowania w świetle ustalonego zaniżenia odszkodowania przez zakład ubezpieczeń .

W konsekwencji Sąd uznał, iż strona pozwana nie zrekompensowała doznanej szkody w pełnej kwocie, dlatego też roszczenie w kwocie odpowiadającej kosztom naprawy wynikającym z opinii biegłego , pomniejszonej o wypłacone już z tego tytułu odszkodowanie i powiększonej o poniesiony koszt prywatnej kalkulacji naprawy, ocenił jako uzasadnione i zasługujące na uwzględnienie.

W świetle powyższych okoliczności Sąd przyznał powodowi odszkodowanie w żądanej wysokości, która mieści się w granicach szkody wyliczonej przez biegłego, jako sumę różnicy między kwotą 26 296,51 zł wartości szkody w samym pojeździe a 7251,11 zł wypłaconego już odszkodowania ( 19 045,40 zł) oraz kwoty 246 zł . Stąd w pkt. 1. wyroku zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 19 291,40 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 16 964,15 zł od dnia 24.04.2013r. tj. od daty odmowy przez pozwanego w postępowaniu likwidacyjnym wypłaty tej części odszkodowania do dnia zapłaty , od kwoty 246 zł od dnia 22.05.2014r. ( daty wytoczenia powództwa ) żądanej przez powoda razem z kwotą 16 964,15 zł pismem z dnia 28.03.2013r. i od kwoty 2081,25 zł od dnia 14.03.2014r. tj. następnego po upływi 7-u dni od daty nadania pisma rozszerzającego powództwo – 06.03.2014r., stanowiącego tu też wezwanie do zapłaty ) , do dnia zapłaty ( art. 481 §1 i §2 kc.). Powód nie wykazał zasadności wcześniejszego terminu odsetek na gruncie art. 455 kc. i art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych , Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Zatem dalej idące powództwo w zakresie odsetek jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu rozstrzygnięto na podstawie art. 98 §1 i 3 kpc. oraz art. 100 zd. 2 kpc. obciążając nimi w całości stronę pozwaną – przegrywającą proces , zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Na wskazane koszty składało się wynagrodzenie pełnomocnika powoda w wysokości 2400 zł, opłata od pozwu ( 861 + 105 zł) i od pełnomocnictwa 17 zł oraz 685,24 zł połowy kosztów opinii biegłego poniesionych przez powoda ( druga połowa tych kosztów poniesiona już została przez pozwanego w ramach wynagrodzenia biegłego ( 1370,49 zł), zapłaconego z zaliczek stron po połowie ).